Terug naar de dagelijkse sleur

08:00 Tijd om maar weer eens op te staan. Sonja's wekker is om 06:00 al begonnen te blaten en sindsdien heb ik niet meer geslapen. Tom en Max slapen nog. De wekker begon trouwens wel met een toepasselijk nummer: Abba's "The Winner Takes It All" — over echtscheiding...

09:30 Max is wakker geworden, laat ik die maar eens uit bed gaan halen. Tom blijkt ook al wakker te zijn en zit in bed met een Suske & Wiske. Opstaan wil-ie niet, meneer wenst z'n ontbijt op bed. Mooi niet dus.

10:10 Het ontbijt van Max heb ik zojuist geannuleerd. Tot het moment dat ik 'm in z'n stoel zette ging het goed, maar daarna was het alleen nog maar geschreeuw. Na een kwartier proberen hem zover te krijgen dat hij z'n pap gaat eten heb ik het maar opgegeven. Dan lijdt-ie maar honger.

Sonja is weer bezig

Sonja was weer haar gebruikelijke zelf vanmiddag. In tegenstelling tot een groot deel van het Nederlandse arbeidersvolk gaat ze tussen Kerst en Oud & Nieuw gewoon werken. Prima, dan loopt ze mij tenminste niet voor de voeten. Maar toen kwam ze thuis...

Tot en met het eten ging het nog. Na het toetje ging ik maar weer eens afwassen, en kwam ze zelf de keuken in voor wat chocola. Dat "zou goed samengaan met een kop koffie" aldus Sonja, wat dus eigenlijk een verkapte vorm was van een verzoek voor koffie. Maar aangezien ik het standpunt huldig dat je zoiets ook gewoon rechtstreeks kunt vragen heb ik het maar genegeerd.

Vervolgens ging ze samen met Tom TV kijken, naar een film met Pipo de clown. Leuk voor Tom, mij kan het niet meer bekoren, dus toen de film nog zo'n vijf kwartier te gaan had ben ik naar m'n werkkamer vertrokken voor wat "Lego-therapie". Uitermate ontspannende bezigheid, al zeg ik het zelf. Drie kwartier later kwam Sonja naar boven om Max in bad te stoppen en naar bed te brengen. Ze was het er kennelijk niet mee eens dat ik me afgezonderd had, en liet dat dan ook duidelijk met het nodige gezucht en gesteun merken. Na het badderen hoorde ik haar ook nog zeggen (luid genoeg zodat ik het zeker zou horen) dat ze niet alleen een full-time baan had maar "kennelijk ook nog een full-time taak in het huishouden". Ja hoor, natuurlijk. Je kind in bad stoppen en naar bed brengen is ook echt iets waar je een hele dag voor nodig hebt. Aansteller...

Max wilde echter niet naar bed en liet dat luidkeels blijken, en werd daarop prompt bij mij gedumpt. Hij bleek weer eens last van z'n darmen te hebben. Na een tijdje met 'm rondgelopen te hebben ben ik maar met 'm naar beneden gegaan, waar het begin van de puinhoop zich alweer had aangediend. Op de rugleuning van de bank lagen naast elkaar een glas, Sonja's koffiemok, en een fles bronwater. Teveel moeite voor Sonja om het even op te ruimen. Een tijdje later ging ze voor zichzelf ook nog wat chips halen, en vroeg uiteraard niet of ik ook wat wilde. Eén keer raden waar de lege zak eindigde: inderdaad, ook op de rugleuning. Vervolgens verdween ze naar bed, een half uur later gevolgd door Max.

Volgens Sonja was Max overigens gewoon nog niet moe, wat uiteraard weer eens mijn schuld was omdat ik niet met 'm ben gaan wandelen. Ze zou natuurlijk zelf ook hebben kunnen bedenken dat een kind nog niet echt veel slaap zal hebben als je 'm in bed probeert te stoppen 2,5 uur nadat je 'm na z'n middagslaapje uit bed hebt gehaald. Maar ja, het is natuurlijk veel gemakkelijker om mij gewoon de schuld te geven.

Na Max alsnog in bed gekregen te hebben ben ik nog even doorgegaan met m'n "Lego-therapie", en heb vervolgens nog "Torchwood" en "Grumply old women on Christmas" zitten kijken onder het genot van een bakkie chips en een pilsje. En toen was het bedtijd...

Gelukkig, Kerstmis is weer voorbij...

Het zit er weer op, het is weer voorbij, Kerstmis 2006 is verleden tijd. Ik ben geen liefhebber van Kerstmis. Ik haat Kerstmis. Wat mij betreft is de enige goeie Kerst een geannuleerde Kerst.

Ik haat Kerstmis omdat het discriminerend is. Als je een baan hebt zijn de Kerstdagen verplichte vrije dagen, of je nu wel of geen Christen bent. Dus als je bijvoorbeeld Moslim bent of atheïst, pech gehad. Eigen baas zijn heeft zo z'n voordelen...

Ik haat Kerstmis omdat talloze bomen uit hun natuurlijke omgeving gehaald worden, enkel en alleen om een paar weken in woonkamers en kantoren te staan om vervolgens weggegooid te worden.

Ik haat Kerstmis omdat het opzetten van zo'n boom betekent dat je een hoop zooi, inclusief je meubilair, moet gaan verschuiven om dat ding ergens neer te kunnen zetten. En vervolgens een paar weken later de hele oefening nog een keer te doen in omgekeerde richting.

Ik haat Kerstmis omdat talloze bomen gekapt moeten worden zodat we met z'n allen miljoenen Kerstkaarten kunnen versturen, waarvan een groot deel afkomstig is van en bestemd voor mensen waarvan je alleen maar weet dat ze nog leven omdat ze je elk jaar een Kerstkaart sturen.

Ik haat Kerstmis omdat van je verwacht wordt dat je een hoop geld uitgeeft aan cadeaus, eten en drinken, ongeacht of je je dat kunt veroorloven of niet.

En het allerbelangrijkst: ik haat Kerstmis omdat ik vier dagen lang met m'n schoonmoeder opgezadeld zat. Wat een ellende!

Hoewel ze heel goed weet dat dit huishouden momenteel een absoluut minimaal budget heeft houdt ze zich ook hier aan haar eigen luxueuze levensstijl. Het is ongelooflijk in wat voor hoeveelheden die bijvoorbeeld een enkel sneetje brood kan beleggen; genoeg om 2-3 mensen van te kunnen laten eten. Ze houdt totaal geen rekening met de financiële situatie van anderen.

Aangezien ze zelf ouderwets militaristisch Duits afgericht is heeft ze de stellige overtuiging dat kinderen gewoon klein uitgevallen volwassenen zijn die dan ook behandeld moeten worden als volwassenen die dezelfde "opvoeding" als zijzelf gehad hebben. Oftewel: bek houden en doen wat je gezegd wordt, of anders. Vier dagen lang viel ze voor het minste of geringste uit tegen Tom en Max, en ik heb me enorm in moeten houden om niet te roepen: "mens, hou eens op met m'n kinderen af te bekken, je bent hier niet in Duitsland!". Ze gedroeg zich alsof dit huishouden een Duits gevangenenkamp uit de Tweede Wereldoorlog is, met haarzelf in de rol van Frau Kommandant.

En ik haat het dat ik, telkens als ze hier is, continue een Duits-Nederlands woordenboek binnen handbereik moet houden, aangezien ze na zo'n veertig jaar in Nederland gewoond te hebben nog altijd niet de moeite heeft genomen om behoorlijk Nederlands te leren. Ze praat nog steeds in een mengseltje van Duits, Nederlands en "pseudo-Nederlands", een verzameling woorden en uitdrukkingen die wel Nederlands klinken maar het niet zijn; het zijn letterlijke vertalingen uit het Duits.

En toen ze eindelijk vertrok wist ze me op de valreep nog even te beledigen. Tegen dat ik aan het eten zou beginnen op tweede Kerstdag kondigde ze aan niet te blijven eten maar naar huis te gaan. Kijk, dat noem ik nou eens goed nieuws! Maar ze bleef gewoon zitten terwijl ik in de keuken bezig was, hetgeen de indruk wekte dat ze zich bedacht had. Echter, op het moment dat ik aankondigde dat het eten klaar was pakte ze haar spullen en vertrok. Nou ben ik altijd dolgelukkig als ze vertrekt, maar dit kwam toch over als een belediging; het leek erop alsof ze daarmee wilde zeggen dat ze mijn kookkunst gewoon niet wilde proberen. Ik ben er vrij zeker van dat ze wel meegegeten zou hebben als Sonja gekookt had.

Maar gelukkig ben ik daar heel makkelijk in: als je uitgenodigd wordt voor het eten en je wijst het af zonder een goede reden, dan word je gewoon nooit meer uitgenodigd. Of de volgende keer valt er "per ongeluk" een flinke slok Tabasco in je eten, en "vergeet" ik je dat even te vertellen. Gna gna gna.

Ondanks alles was Kerstmis toch niet helemaal een verloren zaak: de Kerstman was zo aardig om "Feest", het nieuwste boek van Nigella Lawson, voor me onder de boom te leggen. Alleen wel jammer dat de Nederlandse uitgever de omslag van de Britse editie gebruikt heeft in plaats van de mooiere en sfeervollere Amerikaanse editie.

De instorting nabij

Het was weer ellende vanochtend. Tom schoot weer eens niet op met aankleden omdat hij een of ander boekje interessanter vond. Vervolgens bleek er alleen nog brood voor Tom en Max klaar te liggen (dat wil zeggen: ontdooid in een broodtrommel), dat van mij was pleite. Dat betekende dus geen ontbijt voor mij, alleen koffie en een pakje Liga EverGreen.

Teruggekomen van school ging het pas echt goed fout. Max bleef maar aan het schreeuwen en krijsen, met als gevolg dat ik een inzinking kreeg en een kwartier lang heb zitten janken. Ik heb maar niet de moeite genomen om dat aan Sonja te vertellen, want die ziet dat toch alleen maar als aanstellerij en onzin; ze huldigt nog steeds het standpunt dat je psychische problemen maar gewoon weg moet stoppen en moet doen alsof er niks aan de hand is. Voor mij was het echter een hele duidelijke en niet mis te verstane waarschuwing: als het zo door gaat kunnen ze me over een paar dagen als spoedgeval opnemen in het plaatselijke psychiatrische ziekenhuis. Diagnose: totale zenuwinzinking.

Dan was er 's middags nog de uitvoering van het schoolkoor. In Montessori-traditie begon dat weer eens later dan gepland. De uitvoering zelf was met een kwartiertje bekeken, en Tom was zoals gebruikelijk weer met van alles bezig behalve zingen. Thuisgekomen ben ik naar bed gegaan, Sonja ging met de kids boodschappen doen. Aangezien ik in bed lag zou zij dus moeten koken, en Sonja zou Sonja niet zijn als ze niet voor de gemakkelijke route zou gaan: gewoon een paar diepvriespizza's in de oven. En uiteraard naderhand de rommel niet even opruimen.

Vervolgens wist ze dan ook nog te vertellen dat ze "niks heeft kunnen regelen" voor maandagochtend. Ter herinnering: dan heb ik m'n hoorzitting bij het UWV. Haar kennende zal ze ook totaal geen moeite hebben gedaan om iets te regelen. Vervolgens kwam de rest van haar planning boven water: maandag, dinsdag en donderdag heeft ze weer een cursus, en dan ergens tussen Kerst en Oud & Nieuw ook nog een dag. Dat stond natuurlijk weer niet op onze kalender, dus heb ik het er zelf maar weer opgezet. En m'n hoorzitting maandag? Daarvoor heb ik nu twee mogelijkheden: of afzeggen, of maandagochtend eerst Tom naar school brengen, en dan meteen door in de hoop dat ik nog op tijd ben, en dan moet ik Max ook nog meenemen.

Fijn dat Sonja d'r planning altijd zo lekker op tijd doorgeeft... :-(

Nog een idee: ze kan wel wat cursusmateriaal regelen via Yacht. Cursussen waar ik me dan thuis in m'n eigen tempo doorheen kan werken. Daar kwam dan wel achteraan dat we het dan maar zo moesten regelen dat ik een hele dag ongestoord zou kunnen studeren, maar ik weet nu al dat dat geen realistische optie is; op het moment dat ik boven ga zitten met m'n studiemateriaal kan ik er gewoon op gaan zitten wachten tot ze aankomt met "sorry dat ik je stoor, maar kun je even...". En wanneer komt ze dan met die suggestie: een halve minuut nadat ik verteld heb dat ik een opleiding nodig heb waarbij ik gewoon een of twee keer in de week ergens in een klaslokaal zit, zodat ik me ook inderdaad op die studie kan concentreren zonder continu onderbroken te worden. Kortom, als ik ooit nog aan een beetje studeren toe wil komen zal ik toch eerst hier vertrokken moeten zijn.

Maar er zit nog meer "rust die geen rust zal zijn" aan te komen: ze heeft d'r moeder gevraagd om vlak voor de Kerstdagen drie dagen te komen helpen, zodat ik dan "rustig boven kan gaan zitten". Yeah, right, in elk geval tot ik toch weer iets voor d'r moet doen. Bovendien duurt dat nog een week, en zoals het er nu uitziet ben ik tegen die tijd allang compleet ingestort.

Sonja's prioriteiten

07:15 De wekker begint weer te piepen, maar zin om op te staan heb ik niet. Dus doe ik hetzelfde als gisteren, en blijf nog een half uur liggen. Bijzonder leerzaam, want het biedt de mogelijkheid om te zien waarom 's ochtends alles wat ik niet zelf doe zo lang duurt. Niet dat ik iets ontdek wat ik nog niet wist, want het komt gewoon neer op Sonja's inefficiënte werkwijze en onvermogen tot prioriteiten stellen, gecombineerd met het trage tempo van zowel haarzelf als Tom.

Sonja heeft ook weer een verrassing: ze gaat het hele weekend studeren want zo ergens tegen Kerstmis heeft ze kennelijk weer een examen. Laat ik nou net gepland hebben om het hele weekend boven te gaan zitten om de start van m'n bedrijf verder voor te bereiden. Het is nog maar een goeie drie weken tot 1 januari, en op die datum moeten toch op z'n minst m'n bedrijfswebsite en de administratie klaar zijn. Het gevolg: weer ruzie in de tent. Ook niks bijzonders, want dat is dagelijkse kost hier in huis. Hoewel zelfs haar baas heeft gezegd dat ze dat studeren onder werktijd moet doen houdt Sonja gewoon vast aan datgene wat er bij haar 20-25 jaar lang ingeslagen is: de Duitse opvatting dat je alleen maar bestaat om te werken, en je als je een baan hebt dus ook alleen maar bestaat voor je baan, 24 uur per dag en zeven dagen per week. D'r werk is zo belangrijk dat ze nu zelfs al tijdens het ontbijt inlogt op het netwerk van Yacht om haar e-mail te lezen. Vreemd genoeg heeft ze wel tijd om vanavond naar een of ander feest van Yacht in Amsterdam te gaan. Als ze het echt zo druk heeft en dat studeren zo extreem belangrijk is, zou ze dan niet thuis moeten blijven om te studeren? Het lijkt erop alsof dat studeren van haar buiten werktijd gewoon een excuus is om zich niet bezig te hoeven houden met het huishouden en de kinderen.

Gisteren was het ook heibel. Het kwam er 's ochtends weer op neer dat ik alles zelf moest doen, en dus moest ik noodgedwongen hoog tempo draaien. Eerst ontbijt maken, m'n eigen ontbijt naar binnen proppen en laat de koffie maar even zitten, vervolgens Tom naar school brengen. Max moest ik meenemen want Sonja moest weg. Door het gure weer heen, op de terugweg regen erbij, om vervolgens thuis te komen en te zien dat Sonja nog steeds achter de computer zat. Arme Max, heb ik 'm voor niks blootgesteld aan dat pokkenweer. Sonja gaf vervolgens kritiek op m'n jachtige manier van doen, waarop ik haar vertelde dat ik binnenkort helemaal niks meer zal doen, aangezien ik waarschijnlijk binnenkort door de aanhoudende stress in het ziekenhuis zal belanden met een hartaanval of een hersenbloeding. Waarop Sonja reageerde met "dat zou kunnen gebeuren, ja" op een toon die duidelijk maakte dat het haar niet interesseert. Deze zoveelste ruzie eist z'n tol, de totale zenuwinzinking is nu dichterbij dan ooit. Het verbaast me dat ik gisteren de dag nog doorgekomen ben.

09:00 Hondenweer of niet, het is tijd om boodschappen te gaan doen, met eerst een omweg langs het postkantoor. Sonja heeft Tom naar school gebracht, en dus kan ik nu pas weg; als ik 'm zelf weg had gebracht had ik een kwartier geleden al kunnen vertrekken. Als ik om 08:20 richting school ga ben ik om 08:45 weer terug, maar bij Sonja duurt het allemaal weer veel langer.

09:25 Balen: op het postkantoor hadden ze een technische storing, waardoor ik met m'n pakket onder de arm maar weer vertrokken ben. Op naar de Nettorama.

10:30 De boodschappen zijn gedaan, en Sonja neemt zowaar de moeite om het allemaal op te ruimen. Zal wel een vergissing zijn. Vervolgens vertrekt ze richting de baas, om waarschijnlijk pas ergens na middernacht terug te zijn. Voor mij is het nu tijd om onder het genot van m'n tweede bak koffie m'n weblog maar weer eens bij te werken, en dan moet ik daarna weer op stap om Tom op te gaan halen.

11:45 Het blijft regenen, maar we zullen er toch doorheen moeten om Tom op te halen. Arme Max, dan zal-ie toch wakker moeten worden.

12:15 We zijn weer terug, en m'n humeur is er niet beter op geworden. Enerzijds door het beroerde weer, anderzijds omdat Tom met een vriendje af wilde spreken, wat ik vandaag geen goed idee vond, en vervolgens door 'm werd uitgemaakt voor "kutvader". Afspreken bij dat vriendje vind ik geen optie omdat ik dan straks met Max weer door dat klotenweer naar buiten moet, en de andere kant op vind ik ook even geen goed idee omdat ik al knettergek word van twee kinderen, en een derde er dus echt niet bij kan hebben. Tom weer kwaad, dus die heb ik voor de rest van de dag naar z'n kamer gestuurd. Nu wil hij bij dat vriendje gaan wonen; van mij mag hij dat gerust (al zullen de respectievelijke moeders daar toch anders over denken), het scheelt mij weer één frustratiefactor.

14:00 Sonja is weer terug, inmiddels is het droog, en mag ik nu dus weer naar buiten om boodschappen te gaan doen bij de Lidl.

15:45 Sonja is net vertrokken naar d'r vreet- en zuipfestijn van de baas. Zo belangrijk is die studie van d'r kennelijk ook weer niet. Ik blijf thuis, met een opstandige kleuter, een krijsende peuter, en een aanstormende zenuwinzinking. Maar zoals het een "goed" Duitser betaamt is dat voor Sonja niet interessant, die doet zoals altijd weer gewoon waar ze zelf zin in heeft.

16:15 De afgelopen paar maanden hebben we tot drie keer toe een folder met DVD in de bus gekregen, afkomstig van UPC om ons lekker te maken voor digitale televisie, en inclusief de belofte dat de decoder "binnenkort" door TNT Post bezorgd zou worden, waarna we digitale televisie zes maanden lang gratis zouden mogen uitproberen. Maar wat er ook kwam, geen decoder. Tot nu, want zojuist stond TNT Post aan de deur met een decoder. Geheel in UPC-stijl kunnen we 'm niet meteen aansluiten en gebruiken, want na levering duurt het nog drie werkdagen voordat-ie geactiveerd is. Ook goed, dan laat ik 'm gewoon staan tot volgende week woensdag en ga 'm dan wel een keer aansluiten. Alleen wel even in m'n agenda zetten wanneer ik m'n gratis abonnement op moet zeggen.

Da's lekker makkelijk...

09:40 Ik ben al lang wakker, maar ga nu toch maar eens opstaan. Ik begin langzaamaan weer honger te krijgen, na zo'n dag als gisteren.

09:50 Sonja ligt op de bank en is net als Tom haar TV-verslaving weer aan het uitleven. Voor m'n ontbijt mag ik zelf zorgen, alleen sla ik de koffie (die er toch al niet is) nog maar een dagje over. Gisteren heb ik niks kunnen doen, dus zal ik me vandaag maar boven gaan installeren en zien dat ik flink wat werk gedaan krijg.

10:20 Sonja deelt mede dat ze zich niet lekker voelt en naar bed gaat. Aha. Typisch. Als ik strontziek ben moet ik me maar zien te redden en blijft ze zelf lekker bij haar baas zitten, maar als ze zelf ziek is verstopt ze zich de hele dag in bed en moet iemand anders maar zorgen voor het huishouden en de kinderen. En m'n eigen werk schiet er weer bij in. Oh ja, en toen ze naar bed verdween kwam er nog even de opmerking achteraan: "Max heeft vanochtend z'n bed ondergespuwd, dat moet nog verschoond worden". Dus tijd om op de bank naar de TV gaan liggen staren heeft ze wel, maar even de rotzooi opruimen is weer eens teveel gevraagd...

Kortom, ik mag me nu eerst weer met de was bezig gaan houden. Schone was van de lijn halen, gewassen spul ophangen, en een verse machine opzetten.

Lekker makkelijk, zo'n Sonja-leventje. Dat wordt nog afzien voor Sonja als ik hier eenmaal weg ben. Wel een beetje zielig, trouwens: ze denkt nog steeds dat al die opmerkingen over echtscheiding maar grapjes zijn, ze zit nog altijd zo vast in haar fantasiewereldje dat het nog steeds niet tot haar is doorgedrongen dat ze binnenkort een alleenstaande moeder zal zijn.

12:00 De eerste ronde was is klaar, ophangen en de volgende machine opzetten.

12:25 Bedtijd voor Max. Terwijl ik 'm aan uitkleden ben zie ik dat Sonja nog altijd haar gebruikelijke gemakzuchtige zelf is: vanochtend heeft ze Max een schone luier gegeven, maar de vuile luier ligt als zoals altijd weer op de luieremmer in plaats van in de luieremmer.

Ik ben er weer!

Vreest niet, dames en heren lezers, ik ben er nog. Geen zelfmoord gepleegd, zelfs niet geprobeerd, en ook nog niet in een psychiatrische inrichting opgenomen (met de nadruk op "nog niet").

Niet getreurd, wie zich door al mijn voorgaande posts heeft heengeworsteld kan zich toch wel een heel aardig beeld vormen van de dagelijkse sleur. En nee, daar is niet echt veel aan veranderd. Niet veel, wel wat. Sonja blijkt namelijk nogal wat vrijheid te hebben met het indelen van die 40 uur per week, met als gevolg dat het elke dag weer een verrassing is of ze wel of niet naar kantoor gaat, of het dan een hele of een halve dag is, en wanneer ze weer terug zal zijn. Dat maakt het voor mij wel schier onmogelijk om iets van een planning te maken, want als ze "een paar uurtjes" gaat kan het goed zijn dat ze de hele dag wegblijft, en als ze zegt de hele dag weg te zijn kan het ook gebeuren dat ze een paar uur later al weer thuis is.

Verder is er eigenlijk weinig schokkends gebeurd tijdens de stilte in dit weblog. Ik heb in die tijd twee keer Sonja's beruchte monologen aan moeten horen (à pakweg 25 minuten per stuk), de eerste keer de bekende Duitse onzin van "psychische problemen zijn onzin, je moet gewoon doorgaan en je er overheen zetten", en de tweede keer moest ik weer eens aanhoren dat ik met niets en niemand rekening houd, alleen maar aan mezelf denk, en ter afsluiting ook nog als grove belediging naar m'n hoofd gesmeten kreeg dat ik eerst aan mezelf dacht, gevolgd door een hele tijd niks, en daarna pas de kinderen aan de beurt waren. Ze heeft geen flauw benul hoe ongelooflijk kwetsend dat was, het zal wel weer vallen in de Duitse onzincategorie van "dat vormt je karakter". Ik vind het nogal een grove opmerking, zeker uit de mond van iemand die zelf nauwelijks tijd besteedt aan haar kinderen en 's avonds zo'n beetje alles aan mij overlaat — terwijl dat nou juist de enige tijd van de dag is dat ze Tom en Max haar onverdeelde aandacht kan geven.

Verder nog? Tom is eerder deze week een keer een dag ziek thuisgebleven nadat hij een of ander virus had opgelopen (dat schijnt momenteel te heersen), en vannacht blijkt dat virus mij gevonden te hebben. De hele dag strontziek, kotsmisselijk, m'n ontbijt heb ik twee keer gezien (één keer bij het eten, en later via hetzelfde kanaal maar de andere kant op), en ik ben al de hele dag aan de diarree. Maar ja, Sonja moest vandaag naar een of andere introductiedag van Yacht (daar zijn ze wel lekker op tijd mee, nou ze er al een maand werkt) en dus kwam alles op mij neer. Tom naar school brengen en weer ophalen, voor Max zorgen, en dat alles terwijl ik elk moment in elkaar kon zakken. Ik heb Sonja nog wel een paar keer een SMSje erover gestuurd, maar op de eerste kwam als reactie "het had erger gekunnen: Max had over kunnen geven", en op de tweede kwam helemaal geen reactie. Wat nou, "ik kom wel terug naar huis, mijn gezin is belangrijker dan zo'n nutteloze introductiedag"? Niks ervan, zoek het zelf maar uit.

En wat gebeurde er vervolgens? Sonja belde op dat ze onderweg naar huis was, en ook ziek was. Juist ja, en dan toch de hele dag bij je baas blijven zitten? Kennelijk is het nog niet doorgedrongen dat je in Nederland in zo'n geval gewoon naar huis kunt gaan. Het zou best kunnen dat je in Duitsland daarvoor op staande voet ontslagen zou worden, maar hier gaan we daar toch fatsoenlijker mee om.

Maar toen kwam ze thuis. Vooraf had ze iets gezegd over "op tijd naar bed nadat we de kids in bed hebben gelegd", maar u raadt het al, daar kwam weer eens niks van terecht. Sonja ging douchen en vervolgens "even tien minuten liggen", en heb ik vervolgens niet meer teruggezien, met als gevolg dat ik met m'n strontzieke kop alles toch weer zelf moest doen.

Postkantoor ja, postkantoor nee

07:25 Het is weer tijd om op te staan. Tom is weer genezen verklaard, dus die kan vandaag weer gewoon naar school. Alleen jammer dat het maar een halve dag is. Ik sta op, kleed me aan en ga Tom wakker maken. Om het proces een beetje te bespoedigen til ik 'm ook maar meteen uit bed en zet 'm op de grond — alwaar Tom z'n best doet om zogenaamd door te slapen. Ik ga alvast naar beneden, Sonja brengt zometeen Max mee.

08:05 Tom komt nu pas naar beneden en heeft alweer geen zin om te eten. Dus gaan z'n boterhammen terug naar de keuken, die krijgt hij dan na school. Terwijl ik Max verder voer kan hij dan alvast z'n schoenen en z'n jas aan gaan trekken.

08:20 Het heeft de nodige moeite en herhaalde opdrachten gekost, maar we zijn eindelijk klaar voor vertrek. Sonja vertrekt vandaag later zodat ik Max niet mee hoef te nemen. Dat scheelt alweer.

08:45 Tom is afgeleverd, ik pak m'n laptop en verdwijn naar boven: er moeten nog wat spullen ingepakt worden voor een paar klanten.

09:35 Sonja moet zo direct weg, dus verkas ik weer terug naar beneden. Nu nog ergens tijd vinden om naar het postkantoor te gaan, en voor die tijd eerst maar eens m'n eBay-administratie een eindje bijwerken.

09:50 Max heeft het maar opgegeven, die is in de box in slaap gevallen. Het positieve daaraan is dat ik nog even rust heb, het negatieve is dat ik daardoor vrijwel zeker niet eerst naar het postkantoor kan om daarna Tom op te halen, maar het in omgekeerde volgorde zal moeten.

11:10 Gedaan met de rust: Max is weer wakker. Te laat om eerst nog naar het postkantoor te kunnen. Dat zal sowieso moeten als Sonja thuis is, want een van de dozen is dermate groot dat ik die niet op de fiets of op de kinderwagen mee kan nemen, dus zal ik met de auto moeten gaan. Maar dan ik Max weer niet meenemen, want daarvoor kom ik dan een paar handen tekort.

Tom is ziek

07:15 De wekker loopt af, Sonja ligt nog in bed en op de overloop brandt al een aantal uren het licht. Tom is vannacht ziek geworden, gisteren is hij al aan de diarree geraakt maar daar is vannacht ook nog eens braken bijgekomen. Ik denk dat ik 'm vandaag maar thuis houd.

07:30 Tijd om op te staan. Ik ga even bij Tom kijken, die beweert dat hij niet meer ziek is en naar school wil. Prima, maar dan zal hij wel op moeten staan, zich aan moeten kleden en naar beneden gaan. Dat doet hij zometeen (beweert-ie), hij moet alleen nog even wakker worden.

08:30 Ik heb voor iedereen ontbijt gemaakt en voor Sonja en Tom ook nog hun lunch. Het ontbijt is achter de kiezen, behalve bij Tom want die heeft zich nog niet laten zien. Goeie kans dat hij nog steeds ligt te slapen, door al dat gedoe vannacht zal hij niet veel slaap gehad hebben. Nu eerst maar even de school bellen om 'm voor vandaag ziek te melden.

08:55 Sonja is inmiddels vertrokken, ik ga eens even boven kijken hoe met Tom gaat.

09:00 Het is toch niet te geloven! Hij lag dus niet te slapen, hij was aangekleed en was een Suske & Wiske aan het lezen! Als ik 'm vertel dat ik 'm ziekgemeld heb krijgt hij weer een van z'n woede-aanvallen en roept dat hij naar school wil. Ik leg 'm uit waarom dat niet kan, maar het is weer aan dovemansoren gericht. Stampvoetend gaat hij naar beneden. En ik ben weer een stap dichter bij een zenuwinzinking.

09:50 Max zit samen met Tom "Teletubbies" te kijken. De situatie is wel heel erg herkenbaar. de Teletubbies hebben een puinhoop gemaakt van hun huis: de bedden niet opgemaakt, flink geknoeid met hun "Tubbie Toetje" en een hoop "Tubbie Toast" over de tafel en de grond verspreid. Maar ruimen ze dat dan ook zelf op? Nee, dat moet Noo-Noo (de stofzuiger) maar doen, die dan ook alles op gaat ruimen terwijl de Teletubbies toekijken. Ik voel me opeens heel erg verwant met Noo-Noo. Het verschil is dat die tenminste nog wel gewaardeerd wordt.

Daarmee is het voor mij niet nodig om me uit verwantschap voortaan ook maar Noo-Noo te laten noemen. Geen probleem, ik voel me nog veel meer verwant met een ander fictieve huisslaaf, zij het dan dat die tenminste uiteindelijk z'n vrijheid kreeg. Even voorstellen: the name is "Dobby"; just "Dobby".

11:15 Ik ben er zojuist achter gekomen waar Sonja die doos met naaihobby-gerelateerde papieren gelaten heeft: onder de bank. Waar Max 'm intussen gevonden heeft. En leeggemaakt. Van Tom verwacht ik dat hij ook een oogje op Max houdt, maar daarin werd ik weer eens teleurgesteld; hij zat er bijna bovenop, maar in plaats van even te waarschuwen blijft-ie gewoon naar de TV staren. Ik heb het maar weer opgeruimd, en de hele doos naar boven verbannen.

11:40 Hèhè, eindeljk even wat rust. Max ligt in bed, Tom is boven op z'n kamer gaan spelen.

14:15 Max was kennelijk toch behoorlijk moe, want hij wordt nu pas wakker. En dat betekent dat het nu lunchtijd is. Alleen is-tie nou wel te laat voor de "Teletubbies".

17:00 De keuken roept. Vandaag staat er weer degelijke Hollandse kost op het menu: boerenkoolstamp met rookworst.

18:00 Een uur, anderhalve kilo aardappelen, twee zakken boerenkool, twee rookworsten en één afwas later staat het eten op tafel. Tom begint al meteen te roepen dat hij geen honger heeft.

18:40 Z'n bord wil-ie niet leegeten, maar hij is wel al aan het zeuren dat hij een toetje wil. Dankzij z'n moeder komt-ie weer overal mee weg: z'n eten mag hij laten staan, in plaats daarvan krijgt hij een boterham, en dan krijgt hij ook nog eens een toetje.

20:00 Doordat het toetje nog gemaakt moest worden gaan de kids weer eens veel te laat naar bed. Althans, Tom naar bed, Max in bad en dan weer naar beneden.

22:30 Hoogste tijd om toch nog maar even wat te gaan doen. De afgelopen twee uur heb ik alleen maar voor de TV gezeten, met een kleine onderbreking om Max naar bed te brengen. Eerst "CSI:Miami" en daarna "Herman Helpt". Arme Herman, aan de slag met en tussen een kudde jongedames. Wat ik me alleen wel afvraag: waarom is het dat, telkens als ik leden van een studentenvereniging bij elkaar zie, ze zo hun best doen om de indruk te wekken dat ze allemaal VVD stemmen? Neem als voorbeeld uit de aflevering van vandaag de jongedame uit het bestuur; niet onaardig om te zien, het zal vast ook een hele aardige meid zijn, maar het eerste wat in me opkwam toen ik 'r zag was: ah, weer zo'n VVD-trutje.

De totale zenuwinzinking is nabij

07:15 M'n wekker loopt af, Sonja is al uit bed. Opstaan doe ik nog maar even niet; m'n bed is lekker warm, Tom hoeft vandaag niet naar school vanwege een studiedag van het personeel, en zowel Tom als Max slapen nog.

08:10 Sonja komt naar boven met de vraag of ik misschien nog denk op te staan "want het is al tien over acht". Het toont weer eens aan dat we weliswaar een kalender hebben maar dat Sonja er nooit op kijkt. Het is duidelijk weer bedoeld om mij flink onder druk te zetten; anders had ze wel om half acht geroepen, in plaats van te wachten tot vijf minuten voordat Tom naar school moet.

Vrijwel op datzelfde moment worden Tom en Max wakker. Tijd voor mij dus om op te staan. Tom komt in z'n pyama de trap af en is dolblij als hij van Sonja hoort dat hij niet naar school hoeft. Desalniettemin stuur ik 'm terug naar boven om zich aan te kleden "want we moeten dadelijk ook nog boodschappen doen", waarop als antwoord weer eens komt "ik wil niet boodschappen doen". Ik ga alvast Max uit bed halen, volgens Sonja staan beneden de papflessen en de boterhammen al klaar.

08:20 Dat laatste bleek dus niet helemaal te kloppen: de papflessen waren gemaakt, brood voor Tom en Max was gesmeerd, maar dat van mij niet. Tom heeft zich nog niet beneden laten zien, dan ga ik maar alvast samen met Max ontbijten.

08:50 Tom komt eindelijk naar beneden. In z'n pyama. Als ik 'm vraag wat hij het afgelopen half uur dan allemaal gedaan heeft komt het antwoord: "m'n sokken aangedaan". Een half uur om een paar sokken aan te trekken? Hij zal wel weer hebben zitten spelen. Ik probeer 'm terug naar boven te sturen om zich alsnog aan te kleden, maar hij wil niet. Goed, dan niet. Dan worden er vandaag maar geen boodschappen gedaan (dat mag hij dan zelf straks aan Sonja uitleggen), maar dan hoeft hij de rest van de dag ook nergens voor bij mij aan te komen. Geen eten, geen drinken, geen spelletjes. Hij ziet maar dat hij zichzelf redt, want ik kan het niet meer aan. Ik ben nu echt een totale zenuwinzinking nabij, het zou me verbazen als ik het einde van de dag nog haal zonder compleet in te storten.

16:30 Sonja belt op om te vertellen dat ze onderweg is, en vraagt of ze nog wat mee moet brengen. Komt dat even mooi uit! Als ze het dan toch zelf vraagt mag ze meteen doorfietsen naar de Lidl.

17:15 Sonja is weer terug. Eigenlijk had ik voor vanavond ook nog kokosmelk nodig maar die hadden ze niet, waarmee het menu intussen flink beperkt wordt. Dat worden frietjes en frikandellen vandaag.

20:30 De kinderen liggen in bed, ik ga maar eens iets ongebruikelijks doen: "CSI" kijken in plaats van verder werken.

21:30 Toch nog maar even werken, voor zover ik daar nog energie voor heb.

23:40 Einde oefening voor wat betreft het werk, ik ga nog even "Hell's Kitchen" kijken en dan is het bedtijd. Ik heb het zowaar voor elkaar gekregen om niet helemaal in te storten vandaag. Maar het is pas maandag, de week is nog lang niet om, dus...

De Eis: Totale Zelfopoffering

07:30 Hé, daar voel ik Sonja's hand. Is die van plan wat ik denk dat ze van plan is?

08:00 Yep, dat was ze inderdaad van plan. Daar moet haast wel een prijskaartje aan hangen.

08:15 En jawel, er hangt inderdaad een prijskaartje aan. Sonja gaat alvast ontbijt maken, ik word geacht ook op te staan want Sonja "moet de hele dag studeren". Dus dat was de achterliggende bedoeling.

09:00 Ik ben nog maar even blijven liggen, wat me zowaar ontbijt op bed oplevert. Bakkie koffie en twee halve broodjes.

09:20 Tijd om op te staan. Beneden gekomen maakt Sonja zich al vrij snel uit de voeten, voordat ze naar boven verdwijnt doet ze nog even alsof het haar iets interesseert wat ik op m'n eigen planning had staan. Als ik vraag of ze vandaag nog naar beneden komt (haar standaard vraag in die zeldzame gevallen dat ik boven ga werken) komt als antwoord dat ze "vanmiddag misschien wel een uurtje of anderhalf of twee beneden kan gaan zitten". Daar heb ik dus ook niks aan.

D'r baas zal wel blij met d'r zijn: die betaalt minimumloon voor weken van vijf dagen à acht uur per dag, en krijgt daarvoor zo ongeveer zeven dagen van 24 uur per dag. Sonja's "excuus" daarvoor: ze moet in twee weken tijd zeshonderd pagina's doorwerken. Ja, en? Twee weken, dat is tien werkdagen, dat is zestig pagina's per dag. Onder werktijd. Als je dat niet aankunt heb je te hoog gegrepen en moet je iets anders gaan zoeken. Persoonlijk zie ik dat "studeren 's avonds en in het weekend" meer als vluchtgedrag; een smoesje om onder de verantwoordelijkheden jegens huishouden en kinderen uit te komen.

Sonja verdwijnt naar boven, Tom is vanochtend al meteen voor de TV gedumpt, en Max is aan het spelen. Met al dat lawaai kan ik m'n eigen werk toch niet doen, dus gaat de laptop weer uit en ga ik maar afwassen. Eerst de reguliere afwas van de afgelopen twee dagen, en daarna ook nog het serviesgoed dat Sonja heeft meegebracht.

11:10 De afwas is gedaan, en ik ben inmiddels ook maar begonnen aan het inpakken van het oude serviesgoed en het zoeken van plek voor het nieuwe serviesgoed (wat trouwens niet echt nieuw is maar tweedehands). Maar daar heb ik nu even geen zin meer in, eerst maar eens koffie en ondertussen m'n weblog bijwerken.

12:10 Sonja heeft in de woonkamer een kartonnen doos staan met papierzooi voor haar naaihobby (patronen, tijdschriften, dat soort spul allemaal). Daar kan Max makkelijk bij al mag hij er uiteraard niet aankomen, en Sonja huldigt het standpunt "hij moet er maar afblijven" — een standpunt dat inderdaad afkomstig is uit wat eufemistisch "de degelijke Duitse opvoeding" heet en dus inderdaad in de praktijk niet werkt. Max heeft zojuist de doos leeggehaald, de eerste scheuren zijn al gemaakt. Aangezien ik toch al een pesthumeur heb laat ik bij het opruimen duidelijk horen wat ik vind van Sonja's mentaliteit, en dat gaat kennelijk zo luid dat Sonja er voor naar beneden komt. Kwaad natuurlijk omdat Max aan haar spullen heeft gezeten en kwaad omdat ik kritiek op haar heb durven uiten. Ik word aan de kant geschoven, ze zal het zelf wel opruimen. Ik ga maar weer naar de keuken, verder met opruimen.

12:20 Sonja komt de keuken binnen met het volgende bevel: Max moet te eten hebben. En dus ga ik maar eten maken voor Max. Sonja haalt intussen brood uit de diepvries voor Tom, zelf heeft ze nog ontdooid brood — dat blijkt al sinds gisteren in de magnetron te liggen.

13:15 Max heeft gegeten en heb ik net naar bed gebracht. Daarbij kreeg ik ook te zien hoe Sonja zich geïnstalleerd had: niet op mijn werkkamer maar in bed, met de TV aan. Aha. Beneden kan ze niet studeren vanwege het lawaai, maar boven met de TV aan kan ze het wel. Waarom komt de term "vluchtgedrag" nu opeens weer boven?

Sonja heeft Tom inmiddels aan het spelen gezet op de PlayStation (hij bleef maar zeuren dat hij op de PC "Lego Star Wars" wilde spelen, maar het antwoord daarop was, is en blijft "nee"). Sonja is inmiddels weer naar boven verdwenen.

14:00 Ik krijg weer eens een hele tirade over me heen van Sonja over wat ik allemaal fout doe en dat ik het allemaal niet begrijp. Kennelijk is het de normaalste zaak van de wereld dat als je een baan hebt tegen minimumloon en een opleiding krijgt, je dan ook niks anders meer doet dan dat. Al die tijd wordt besteed omdat ze dat zelf graag wil; ze beweert dat ze het voor zichzelf doet, ze ziet niet in dat ze nu gewoon 24/7 voor haar baas werkt, die dat ongetwijfeld geweldig zal vinden. Tegelijkertijd zit ze ook te azen op een baan als proto-engineer bij ASML waarvoor ze dit weekend een gesprek heeft. Dus waarom ze nu al haar tijd besteedt aan studeren voor IT Test Engineer terwijl ze eigenlijk een andere baan wil?

Kortom, het komt er allemaal op neer dat van mij geëist wordt dat ik mezelf weer volledig opoffer, op m'n eentje het huishouden doe en op m'n eentje de kinderen grootbreng, zodat Sonja zich 100% op haar carrière kan concentreren zonder ook nog maar enige andere verplichtingen te hebben. Dat betekent dus ook dat ik m'n eBay-handel op zal moeten doeken, m'n ondernemingsplan door de papiervernietiger kan gaan draaien, het reïntegratiebureau kan gaan vertellen dat ik met onmiddellijke ingang er mee stop, en dan ook nog maar al mijn data op de diverse computers weg kan gaan gooien. Dat heb ik immers allemaal niet meer nodig als huisslaaf, geheel in overeenstemming met het Duitse regime in dit huishouden besta ik alleen maar om anderen te dienen en heb ik zelf geen rechten, geen mening, geen hobbies, geen vrije tijd, geen inkomen, niks niet.

16:00 Sonja "gunt me wat vrije tijd" door met Tom en Max te gaan wandelen. Daar heb ik dus ook niks aan, ik ben nog volop bezig met de was, en over een uurtje moet ik naar de keuken om eten te gaan koken.

17:00 Tijd om eten te gaan koken. Aangezien ik vooral van alles niet in huis heb zet ik vandaag een van m'n standaard noodmaaltijden op het menu: rijst met pangroenten en saté.

17:30 Eigenlijk moet de tafel gedekt worden, maar Sonja is met Tom nog een spelletje aan het doen. Of het misschien nog even een paar minuten kan wachten? Duidelijk weer een rethorische vraag, dus wacht ik maar weer terwijl het eten langzaam verpietert.

19:00 Bedtijd voor de kinderen, maar daar ging weer een hele strijd aan vooraf. Tom's eerste opmerking toen hij hoorde wat hij te eten zou krijgen: "Ik wil geen saté". Om vervolgens wel eerst aan z'n saté te beginnen en z'n rijst en groente te laten liggen. Een half uur, twee satéstokjes en een paar hapjes rijst en groente later verkondigt hij dat hij niks meer lust. Niks mee te maken, hij moet z'n eten gewoon opeten, want als we 'm dat niet laten doen begint-ie een half uur nadat hij naar bed is gegaan te mekkeren dat hij honger heeft. Uiteindelijk gaat wel alles op, maar dan wel met een hoop wangedrag dat er duidelijk op gericht is om ons zo ver te krijgen dat hij naar bed gestuurd wordt en z'n bord niet leeg hoeft te eten.

20:00 Tom ligt in bed, Max ligt bij Sonja op schoot te slapen. Tijd nu om het huiselijke geruzie even af te wisselen met herrie op TV: de volgende aflevering van "Hell's Kitchen" met Gordon Ramsay.

21:00 Ik ga maar eens een poging doen wat werk voor mezelf te verrichten.

Startersdag Kamer van Koophandel

08:30 Sonja gaat vandaag met de kids naar d'r moeder, ze is net de deur uit. Tijd dat ik maar eens uit bed kom.

11:00 De Kamer van Koophandel heeft vandaag haar jaarlijkse Startersdag. Als lid van de doelgroep heb ik me daar ook maar voor aangemeld (kost niks, dus slechter kan ik er niet van worden), en dus is het nu tijd om maar eens richting de Philips High Tech Campus te fietsen.

12:30 Viel dat even tegen. Ik ben al zover gevorderd dat de Startersdag sowieso weinig nieuws op zou leveren, maar het was ook nog eens matig georganiseerd. Een beetje een rommelig geheel, en dan hadden ze ook nog een route door het geheel uitgezet die niet of nauwelijks aangegeven was. Nog erger: ze hadden vier gebouwen in gebruik, en elk daarvan heeft z'n eigen eetgelegenheid — en daar werd volop gerookt. Toch een serieus minpunt.

Die eetgelegenheden brachten trouwens wel herinneringen boven. Normaal gesproken heet zoiets een cafetaria of bedrijfsrestaurant, maar bij Philips hebben ze het "Food Court" genoemd. Die term heb ik niet meer gehoord sinds ik een paar jaar geleden naar Singapore en China ben geweest. In Nederland ben ik de term nog nooit eerder tegengekomen.

Ah ja, mijn geliefde Azië. Ooit zal ik er terugkeren...

17:30 Ik heb noch de tijd noch de zin om te gaan staan koken, dus val ik maar weer terug op m'n standaard noodrantsoen voor als ik een keer alleen ben: pizza en een biertje. Snel, gemakkelijk, en weinig afwas.

21:00 De familie is weer thuis. Ik breng Max meteen door naar bed, als ik beneden kom is Tom ook al verdwenen. En wat doet Sonja vervolgens? Die is net vijf minuten binnen en is alweer ruzie aan het zoeken. Kennelijk had ik deze dag van relatieve rust moeten gebruiken om de afwas van twee dagen weg te werken en de woonkamer volledig op te ruimen. Als ik net weer achter m'n computer zit word ik weer naar boven gecommandeerd om te controleren of Tom zich eerst nog heeft uitgekleed of met z'n kleren nog aan in bed is gekropen. Uitkleden blijkt hij nog wel gedaan te hebben, maar z'n pyama heeft-ie niet meer aangetrokken. Dus help ik 'm daar nog even in en ga dan weer naar beneden. Gelukkig is er niks op TV en gaat Sonja naar bed, na eerst nog even het fornuis volgebouwd te hebben met een hoop serviesgoed wat ze meegebracht heeft.

Ook al zoiets: ons serviesgoed voor dagelijks gebruik is een allegaartje, Sonja wil dat al sinds tijden vervangen door een complete set. En dus heeft ze nu een incomplete set meegebracht, naar verluidt de Octa-set van Arcopal — achthoekig en zwart. En van oorsprong vijfdelig. Welke halvegare dat nou weer verzonnen heeft? Ieder zichzelf respecterende fabrikant verkoopt z'n serviezen als zes-, twaalf- of achttiendelig servies, behalve Arcopal.

Verwaarlozing

07:20 Sonja's wekker is weer godsgruwelijk vroeg afgegaan, maar deze keer heeft ze de wekkerradio niet uitgezet. Vervolgens heeft ze dan ook nog Max bij mij in bed gedumpt. Kortom, m'n ochtend is weer slecht begonnen. Opstaan dan maar, om er vervolgens achter te komen dat niet alleen op de overloop maar ook op m'n werkkamer en in de badkamer het licht nog aan is. Sonja is beneden, Tom ligt nog in bed.

Ik kleed Max aan en breng 'm naar beneden, vervolgens ga ik weer terug naar boven om Tom wakker te maken. Als ik weer naar beneden ga is Sonja net onderweg naar boven met haar boterham en koffie; ze gaat nog even boven achter de computer zitten voordat ze naar d'r werk gaat. Mededeling van Sonja: Max heeft z'n papfles, ik hoef alleen nog maar brood te smeren. Oftewel, de afgelopen drie kwartier heeft ze alleen maar zichzelf aangekleed, Max een papfles gegeven en voor zichzelf brood gesmeerd. Ik begin steeds meer het vermoeden te krijgen dat ze dat werk van haar gaat gebruiken als smoesje om onder haar huiselijke taken en verantwoordelijkheden uit te komen.

08:45 Sonja is weg, Tom is naar school gebracht, ik ga nu eerst maar eens even een beetje opruimen in de woonkamer want om 10:00 uur zou er een verzekeringsboer op de stoep moeten staan. Die zou me moeten kunnen vertellen wat ik aan verzekeringen nodig heb voor m'n eigen bedrijf.

10:15 Krijg nou wat! Sonja is alweer thuis! Ze kon op kantoor niet verder aangezien degene die ze hebben moest er niet was, en dus is ze maar naar huis gegaan om daar verder te werken. Aangezien ze nog geen personeelsnummer heeft kan ze daar nog niet inloggen op het netwerk, en heeft ze dus ook geen Internettoegang, maar als het goed is zou dat volgende week verholpen moeten worden. Ik mag het hopen, want elke keer die verrassing vind ik maar niks.

10:20 Twintig minuten te laat staat de verzekeringsboer aan de deur. Eens zien wat die te vertellen heeft.

10:40 Dat duurde niet al te lang. Volgende week krijg ik een aantal offertes van 'm. Natuurlijk wilde hij ook graag weten hoe ik privé verzekerd ben zodat hij daarvoor ook offertes uit kon brengen, maar dat heb ik toch maar afgehouden. Eerst maar eens zien dat ik m'n zakelijke verzekeringen geregeld krijg.

10:45 Max kan weer naar bed, die is duidelijk moe.

12:10 Tom heb ik net van school opgehaald. Echt blij was hij niet, aangezien vandaag niemand tijd had om met 'm af te spreken.

12:20 Ik ga meteen door, want er moeten weer boodschappen gedaan worden bij de Nettorama. Tom gaat "Lego Star Wars" spelen, Max slaapt nog en Sonja zit nog steeds boven.

12:45 Ik heb net de eerste boodschappen in m'n karretje gelegd als Sonja belt. Ze wil weten hoelang ik nog nodig heb, want ze heeft om 13:00 uur een afspraak! Dat had ze dan wel eens eerder mogen vertellen! Ik draai dan weliswaar redelijk hoog tempo bij het boodschappen doen, maar zelfs ik krijg het toch echt niet voor elkaar om in een kwartier tijd m'n boodschappen te doen, af te rekenen, alles in de auto te laden, en naar huis te rijden. Dat gaat me nog zeker drie kwartier tot een uur kosten. Dan moet ze d'r afspraak maar verzetten.

14:00 Is ze nou godverdomme helemaal gestoord geworden! Ik kom thuis, blijkt Sonja weg te zijn! Tom zit nog steeds te spelen, volgens hem heeft Sonja Max meegenomen. Voor de zekerheid ga ik toch maar even boven kijken, Max blijkt nog gewoon in bed te liggen. Oftewel, Sonja's afspraak was zo belangrijk dat ze d'r kinderen alleen thuis heeft gelaten! Kennelijk heeft ze nooit ook maar iets geleerd over hoe zoiets in Nederland gaat. Ik geloof het meteen als iemand zegt dat dergelijk gedrag in Duitsland normaal en geaccepteerd is, maar in dit land wordt dit gedrag beschouwd als onverantwoord en verwaarlozing. In Duitsland word je er dan misschien nog wel voor geprezen, in dit land word je voor zoiets op z'n minst uit de ouderlijke macht gezet en mag je blij zijn als je niet ook nog een tijdje de cel in gaat. Wat mij betreft kan ze zodra ze thuis is weer vertrekken en bij d'r moeder gaan wonen. Ze is een gevaar voor haar eigen kinderen, en dat is niet iets waar ik mijn kinderen aan bloot wil stellen.

16:00 Sonja komt thuis, en krijgt uiteraard de wind van voren. Ze beweert dat ze de kids helemaal niet alleen heeft gelaten, ze zou pas vertrokken zijn toen ze mij thuis zag komen. Dan moet ze op het moment dat ze de auto zag zo'n beetje de deur uitgesprint zijn, want zo snel is ze anders ook niet. En guess what, natuurlijk valt haar weer niks te verwijten en is het allemaal weer MIJN SCHULD. Dat Sonja niks gezegd heeft over die afspraak is volstrekt redelijk en alleszins acceptabel, maar kennelijk had ik zo'n beetje eerst toestemming moeten vragen om boodschappen te gaan doen.

Max heb ik een tijdje geleden al uit bed gehaald, die is als vanouds de woonkamer aan het verbouwen, Tom gaat gewoon door met spelen en Sonja gaat zich weer boven verstoppen. Dat betekent dus dat ik m'n eigen werk weer eens niet kan doen, en dus ga ik eerst maar even wat aan de was doen; wasgoed opruimen, vuile was uitsorteren, was die nog in de machine zit ophangen, en een nieuwe lading opzetten. En daarna mezelf stierlijk lopen vervelen tot het tijd is om eten te gaan koken.

Kortom, het is weer als vanouds. Sonja's werk is zo belangrijk dat al het andere daaraan ondergeschikt is en alles ervoor moet wijken, mijn werk daarentegen is zo onbelangrijk dat alles in deze wereld belangrijker is en ik m'n eigen werk maar ergens tussendoor moet zien te doen.

17:00 Na een half uur mezelf rotvervelen ga ik maar aan het eten beginnen. Vanavond paëlla op het menu, da's in elk geval vrij snel klaar en niet al te veel werk.

18:00 Het eten staat op tafel, en aangezien er met twee TV-verslaafden in huis (Sonja en Tom) altijd TV gekeken moet worden zet ik 'm maar op Veronica, precies op tijd voor Gammo. Als ik dan toch TV moet kijken kan ik net zo goed iets opzetten wat mij interesseert. Vandaag in het programma onder andere een review van "Need for Speed: Carbon". Me like. Me want. Commentaar van Sonja in mijn richting: "Jeroen, hou op met kwijlen!".

Tom's ontsnapping

07:15 Hetzelfde als gisteren, m'n wekker loopt af maar Sonja heeft me al uit m'n slaap gerukt.

07:25 Tijd om op te staan, Max is al aan het roepen. Eerst even naar de zolder om Tom wakker te maken (die niet wil, en z'n best doet om te doen alsof hij nog slaapt), dan Max uit bed halen.

08:20 En nu rap naar school. Bij Tom moest alles weer expliciet op commando (tas inpakken, schoenen aan, jas aan), dus dat belooft nog wat als hij dadelijk op school om moet kleden voor de gymles.

08:55 M'n vermoeden werd bewaarheid: Tom deed bij het omkleden z'n uiterste best om zo traag en ongestructureerd mogelijk te werk te gaan. Hij lijkt echt op z'n moeder; allebei wekken ze de indruk dat ze met opzet zo doen in de hoop dat iemand anders het dan wel van ze overneemt. Het gevolg was dat Max en ik niet om 08:45 alweer thuis waren, maar om die tijd pas op school vertrokken. We zijn in elk geval mooi op tijd thuis voor de Teletubbies. Ruim op tijd zelfs, want die begonnen tot een tijdje terug om 09:30, vervolgens werd het verplaatst naar 09:00, en nu begint het opeens weer om 09:30. Max kan tot die tijd gaan spelen, ik ga eerst maar eens m'n weblog bijwerken.

11:00 Vrij aardig op schema is Max weer toe aan z'n bed...

12:30 ...om anderhalf uur later weer wakker te worden. Eerst maar eens even voor de lunch gaan zorgen dan.

15:30 Tijd om Tom maar weer eens op te gaan halen, en dan meteen even door naar de Albert Heijn om eten te halen voor vanavond.

15:45 Op het schoolplein komt juffrouw Selma naar me toe. Na schooltijd (en na de limonade en koek die ze krijgen voorafgaand aan de koorrepetitie) had Tom er geen zin meer in en was alvast richting huis gelopen. Die moesten ze dus terughalen. Uiteindelijk heeft hij wel gewoon meegedaan. Op naar de Albert Heijn nu, zij het wel met een omweg via thuis: het was toch handiger geweest als ik ook meteen m'n portemonnee had meegenomen...

16:30 Als we thuiskomen blijkt Sonja ook al thuis te zijn. Dat had ik in eerste instantie niet eens in de gaten omdat ze boven zat, maar er zat opeens een sleutel op de achterdeur en haar fiets stond er ook weer, dus was ze weer eens vroeger thuis dan de bedoeling was.

17:15 Ik zal me maar weer eens naar m'n keuken gaan begeven. Eerst nog afwassen, en daarna eten koken. Vanavond staat er couscous op het menu, dus dat gaat in elk geval lekker snel.

18:00 Etenstijd. Het koken heb ik aan Sonja gedelegeerd.

19:00 En daarmee is het weer bedtijd voor het klein grut, en dat gaat weer zoals gebruikelijk: Tom kan het allemaal zelf en krijgt daarna nog door z'n mama voorgelezen, ik stop Max in bad, en geef 'm daarna nog z'n fles melk.

21:00 Sonja wilde vanavond een James Bond film kijken, maar is met Max op schoot voor de TV in slaap gevallen. Tja, dan kan ik maar één ding doen: Max in bed leggen en Sonja naar d'r eigen bed jagen. Ik ga verder werken aan de reünie-website.

Ik ben er weer

De afgelopen dagen even geen nieuwe berichten in de blog, maar de trouwe bezoekers kunnen dat intussen zelf heel aardig invullen: gewoon meer van hetzelfde. Sonja heeft inmiddels wel uitspraak gedaan over echtscheiding: je gaat maar, als je de kinderen maar meeneemt. En zij terug kan naar haar leventje met als enige verplichting haar werk en verder niks, maar dat heeft ze niet hardop gezegd. Ik vind het geen optie, als ik m'n leven weer op orde wil krijgen heb ik structureel rust en stilte nodig, en dat ga ik zo niet krijgen.

Anders geformuleerd: ik kan blijven, met als gevolg dat het gat waar ik in zit alleen maar dieper wordt, ik kan vertrekken en de kinderen meenemen, wat hetzelfde gevolg heeft, of ik kan vertrekken en alleen gaan wonen met als gevolg dat ik de gelegenheid krijg om uit dat gat te klimmen. Sonja vindt alles prima, zolang het maar betekent dat ik niet uit dat gat kom klimmen.

Het is nog altijd niet tot haar doorgedrongen dat als het zo door gaat ze straks sowieso op haar eentje voor de kids zal moeten zorgen, want dan is het gewoon een kwestie van tijd voordat ik of een einde aan m'n leven heb gemaakt of in een psychiatrische inrichting zit. Ik zal wel weer zo'n tragisch geval worden van iemand die niet serieus genomen wordt, er vervolgens een einde aan maakt, waarna iedereen heel hypocriet gaat verkondigen: "waarom heeft hij niks gezegd, dan hadden we 'm kunnen helpen".

Over tot de orde van dag nu.

07:15 De wekker loopt af, maar ik ben een half uur geleden al uit m'n slaap gehaald. Sonja's wekker staat op 06:40, en aangezien Sonja 's avonds vantevoren niks voorbereidt moet zodra ze uit bed komt het licht aan zodat ze schone kleren kan gaan zoeken, want vanaf vandaag heeft ze weer een baan. Voor zolang het duurt.

07:30 Ik sta op, Sonja heeft Tom alvast wakker gemaakt en Max mee naar beneden genomen.

08:20 Ik breng Tom naar school, uiteraard met Max. Sonja is net vertrokken. Ik vraag me nu wel af waarom die wekker van haar zo vroeg af moet gaan; het enige wat ze 's ochtends hoeft te doen is opstaan, aankleden, ontbijt maken, en even d'r eigen ontbijt naar binnen werken. Daar heb je toch geen slordige anderhalf uur voor nodig.

08:45 Max en ik zijn weer thuis, dan kunnen we nu weer terug naar de gebruikelijke dagindeling: Max gaat spelen, ik ga aan het werk. Het huishouden moet maar even wachten, ik heb belangrijkere dingen te doen.

11:45 Tijd om Tom op te gaan halen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat vandaag: gaat-ie wel of niet afspreken, gedraagt hij zich of wordt het weer ruzie onderweg.

12:15 Dat ging zowaar soepeltjes. Nu eerst maar eens even lunchen, dan kan Max dadelijk een uurtje gaan slapen.

13:00 Tom gaat spelen, Max mag naar bed, en dan kan ik weer aan het werk.

14:30 Huh? Wat doet Sonja nu al thuis? Ik heb er geen geheim van gemaakt dat ik m'n twijfels heb over haar geschiktheid voor die functie, maar al meteen op de eerste dag ontslagen? Dat blijkt mee te vallen, ze is thuis verder gaan werken omdat ze op d'r werk nog niet op Internet kan. Het verhaal is dat ze eerst een uurtje thuis gaat werken, en daarna nog een uurtje naar de bibliotheek gaat.

15:30 Tom begint voor de zoveelste keer vandaag over het spelen van "Lego Star Wars", voor de evenzoveelste keer vertel ik 'm dat het niet kan. Vervolgens pak ik Max onder de arm (figuurlijk dan) en ga even met 'm op stap naar ZuidZorg. Tom heeft de afgelopen week rondgelopen met een bewegingsmeter voor een wetenschappelijk onderzoek, en dat apparaat plus twee vragenlijsten moeten weer ingeleverd worden. Gezien het weer (koud en winderig) ga ik toch maar even met de auto in plaats van op de fiets. Eigenlijk zou Sonja die spullen gisteren ingeleverd hebben, maar aangezien die altijd alles tot het laatste moment uitstelt was het al te laat tegen dat ze zou vertrekken.

16:00 Vlak voor we vertrekken bij ZuidZorg horen we een hoop lawaai op de ramen. Het klinkt alsof het opeens hard is gaan regenen. Als we naar buiten willen lopen blijkt het geen regen te zijn maar hagel. We blijven nog maar even wachten tot het wat minder wordt, maar het wordt maar niet minder. Tja, dan maar even een sprintje naar de auto met Max op de arm. Ik heb zo m'n twijfels of Sonja nog naar de bibliotheek gaat...

18:00 Etenstijd, Sonja heeft gekookt en moussaka op het menu gezet. Niet onaardig, maar het toetje (versgebakken appeltaart en vanilleijs) was beter.

19:00 En daarmee is het bedtijd voor de kids.

19:45 Ook weer gedaan. Tom ligt in bed en heeft van Sonja z'n verhaaltje gehad, Max is gebadderd, heeft z'n fles melk nog gehad en ligt inmiddels ook in bed. Dan kan ik nog even een paar uurtjes werken aan de reünie-website, en dan is het om 22:00 tijd voor de volgende aflevering van "Torchwood".

Reünie-website? Ja. Een paar dagen geleden kwam er een mailtje binnen van ene Mariëtte, een van mijn klasgenoten op de basisschool. Ze was bezig iedereen uit de klas op te sporen voor een reünie, en wilde weten of ik de Jeroen was die toendertijd in die klas zat. Als rechtgeaard webdesigner zag ik daar weer mogelijkheden, en heb dus voorgesteld om een online forum op te zetten om zo de communicatie wat makkelijker te maken. Tot nog toe zijn er vier mensen die het een goed idee vinden en geen die het een slecht idee vinden, dus ben ik aan die site begonnen. Inmiddels is het plan uitgebreid met een pagina voor foto's en is iedereen verzocht om foto's op te sturen. Uiteraard speelt hier ook wat verlicht eigenbelang een rol: weer een website erbij voor m'n portfolio.

22:00 De computer kan uit, tijd om "Torchwood" te gaan kijken.

23:00 Dat was weer leuk, al vraag ik me nu wel af wat ze bij de Britse politie leren tijdens de opleiding. Een van de dames uit het gezelschap werkte voorheen bij de politie, maar ze moest nu opeens leren om met handvuurwapens om te gaan. Bij de Britse politie zijn ze er voor zover ik weet nog steeds trots op dat ze geen vuurwapens dragen, maar dat ze niet eens leren om ermee om te gaan lijkt me wel vreemd.

Wikipedia: U bent klinisch depressief

09:30 Nog niet echt wakker sta ik op. Max laat vanuit z'n bed horen dat hij ook wakker is, maar inmiddels heb ik Sonja al horen roepen dat ze eraan komt, dus daar hoef ik me niet meer mee bezig te houden. Beneden krijg ik m'n ontbijt in m'n handen geduwd, twee boterhammen en een bak koffie.

10:00 Zo, nog even naar de WC en dan aan het werk, er moet voor maandag nog het een en ander aan m'n ondernemingsplan gedaan worden. Terwijl ik op de WC zit gaat Sonja naar boven met de mededeling dat ze een patroon op haar paspop gaat spelden (of zoiets). Op mijn toch vrij simpele vraag hoelang ze daarvoor nodig heeft krijg ik geen echt antwoord, alleen een opmerking over wat ze precies moet doen. Een minuut later komt Sonja zuchtend en steunend en met paspop de trap af, omdat "ik waarschijnlijk toch boven wil gaan zitten".

10:20 Ik heb me net boven geïnstalleerd met m'n laptop als Sonja de trap opkomt. Vervolgens moet ik drie kwartier een hoop gezwam aanhoren over dat het leven nou eenmaal niet eerlijk is, dat alles m'n eigen schuld is, dat ik negatief ben, en dat ik geacht word Sonja in alles te steunen. Kortom, een hoop onzin waar je niks aan hebt alles je zwaar depressief en zwaar overspannen bent maar waardoor het gat waar je inzit alleen nog maar wat dieper wordt.

11:15 Hèhè, ze is eindelijk weer m'n kamer uit. Niet dat dat haar tegenhoudt om me nog meer van m'n werk te houden. Ze wil een paar uur haar handen vrij hebben om een jurk te kunnen naaien, en dus wordt van mij verwacht dat ik me ergens vandaag met de kids bezighoud, bij voorkeur buitenshuis. Oh, en of ik me ook nog even met de was wil bezighouden. Dus kan ik nu eerst de was gaan verzamelen en uitsorteren, en dan een machine was opzetten. Typisch; ze vindt het prima dat ik voor mezelf begin, zolang ik maar zorg dat het huishouden gedaan wordt, ik me met de kids bezighoud en er voor zorg dat zij haar handen vrij heeft. Ik kan me al nauwelijks meer voorstellen dat het met m'n bedrijf iets gaat worden, in elk geval niet zolang ik nog deel uitmaak van dit huishouden. Ach ja, leuk voor Sonja, dan kan ze me over een paar maanden weer verwijten dat ik niet genoeg moeite heb gedaan om m'n bedrijf van de grond te krijgen.

En dan moet er ook nog een judopak voor Tom geregeld worden. Volgens Sonja moet ik dat maar zien als "iets wat ik voor m'n zoon kan doen". Oftewel, het wordt op mij afgeschoven zodat Sonja zich daar niet mee bezig hoeft te houden, met als (voor Sonja plezierig) bijverschijnsel dat ze me weer van m'n eigen werk af kan houden.

11:55 Geweldig. De ochtend is zo goed als om, m'n laptop staat al anderhalf uur aan, maar ik heb nog niks aan m'n eigen werk kunnen doen.

12:45 Sonja loopt m'n kamer in, kijkt even en loopt weer weg zonder een woord te zeggen. Even later gaat ze met Tom en Max de deur uit, ook weer zonder iets te zeggen. Ik weet dus niet waar ze heen zijn en wanneer ze terug zijn, maar eerlijk gezegd kan het me ook niet echt meer interesseren.

12:50 M'n machine was is alweer een tijdje klaar, laat ik de was dan maar op gaan hangen. Maar eerst even plek maken op het wasrek. Bij het opruimen valt m'n oog op de luieremmer. Sonja heeft de volle zak wel afgevoerd maar had nog geen nieuwe zak erin gedaan. Dat heeft ze nog steeds niet gedaan; links naast de emmer ligt een vuilniszak, rechts van de emmer een gebruikte luier. Als ik naar beneden ga om wat gewassen keukenhanddoeken op te ruimen blijkt er weer à la Sonja afgewassen te zijn (alles op het afdruiprek, en laat maar staan) en staat de TV nog steeds op stand-by. De afwas laat ik staan, de TV zet ik toch maar even uit.

13:35 We mogen weer een etiketje gaan plakken: volgens de Wikipedia lijd ik aan een "klinische depressie". Citaat #1 uit de betreffende pagina:

Volgens de DSM-IV-TR-criteria voor het diagnosticeren van een ernstige depressieve stoornis moeten één of twee van de volgende elementen aanwezig zijn:

• Gedeprimeerde stemming, of
• Verlies van belangstelling of genoegen.

Bingo! De volle score behaald: 2 uit 2! Maar we zijn er nog niet, voor het geval er toch maar een van die elementen aanwezig mocht zijn is hier citaat #2:

Het volstaat om één van deze symptomen te hebben indien het gepaard gaat met minstens vier van de volgende symptomen:

• Gevoel van overweldigende droefheid of vrees, of het onvermogen om emotie te voelen.
• Duidelijke daling van belangstelling in aangename activiteiten.
• Veranderende eetlust en duidelijke gewichtstoename of gewichtsverlies.
• Verstoord slaappatroon of slapeloosheid of meer slapen dan normaal.
• Veranderingen in activiteitenniveaus, rusteloosheid of zich beduidend langzamer bewegen dan normaal.
• Zowel geestelijke als fysieke moeheid.
• Gevoel van schuld, hulpeloosheid, bezorgdheid, en/of vrees.
• Verminderd zelfrespect.
• Verminderde capaciteit om zich te concentreren of besluiten te nemen.
• Het denken over dood of zelfmoord.

Vier symptomen uit de lijst? Ik heb er zeven! Cum laude geslaagd, zou ik zeggen...

Niet dat ik hier veel mee opschiet natuurlijk. De "steun uit de omgeving" die zo hard nodig is bestaat als regel uit zinloze adviezen als "zet je er overheen", "trek het je niet aan", "ga gewoon wat leuks doen" en aanverwante nonsens, en de professionele hulpverlening begint over het algemeen met medicijnen als kalmeringsmiddelen en anti-depressiva. Daar kan ik ook niks mee want dat zijn eigenlijk "medicijnen voor de omgeving": ze lossen het probleem niet op, ze pakken de oorzaken van het probleem niet aan, maar als het slachtoffer die pillen slikt heeft z'n omgeving tenminste geen last meer van 'm.

Een dag als alle andere

Tja, wat valt er nog te vertellen? Het is gewoon weer een dag als alle andere. Opstaan, ontbijten, me met Max bezighouden terwijl Sonja Tom naar school brengt, proberen wat werk te doen — uiteraard beneden, want boven gaan zitten werken is in onder Sonja's regime niet echt een optie.

Tom heeft gevraagd of Sonja 'm na school op komt halen, wat ze ook inderdaad gedaan heeft, wat mij dan tenminste die ellende bespaart. Dan 's avonds eten (op het menu vandaag: vis (geen idee wat voor soort, maar smaakte niet slecht voor diepvriesvoer), krieltjes en komkommersalade. Daarna de kids naar bed, en daarna lekker gaan racen (Need for Speed: Most Wanted) tot pakweg 23:30. Alleen om 21:30 even een uurtje onderbreking om "Top Gear" te kijken.

Het is weer hommeles

07:15 De wekker loopt af, maar ik heb nog helemaal geen zin om op te staan. Sterker nog, ik blijf vanochtend maar eens wat langer liggen, eens kijken of Sonja het voor elkaar krijgt om alles zelf te doen.

08:00 Laat ik maar eens opstaan en kijken hoe Sonja het er vanaf brengt. Oh kijk, Tom is weer net als z'n moeder: niet in staat om lampen uit te doen. De lamp op de voorzolder is nog aan. Klik. Zelf maar even het licht uitdoen. Hé, nog meer licht van boven, de lamp op z'n kamer heeft-ie dus ook al laten branden. Dan maar de trap op, licht uit, en twee trappen naar beneden.

08:05 Ongelooflijk: er ligt nog niet één boterham op tafel! Max heeft z'n papfles zo te zien al wel gehad, maar Sonja staat nog steeds in de keuken brood te smeren. Wat heeft die de afgelopen 20 minuten dan eigenlijk gedaan?

08:10 De prioriteiten zijn niet op orde: Max en ik hebben ons ontbijt al wel, Tom nog niet, terwijl Tom zo naar school moet.

08:15 Tom zou nu eigenlijk naar school moeten, maar krijgt nu z'n boterham pas. Dat gaat dus weer laat worden. Dan bedenkt Sonja opeens dat Tom vandaag gymles heeft, en word ik naar boven gejaagd om z'n gymkleren te halen.

08:35 Sonja en Tom zijn eindelijk vertrokken. Ik heb een hoop te doen en verhuis m'n laptop dus maar alvast naar boven.

09:00 Sonja is nog steeds niet terug, ik ga intussen maar afwassen.

09:10 Sonja komt eindelijk terug, nog net op tijd om af te drogen. En jawel, Sonja zou Sonja niet zijn als ze m'n planning niet om zeep zou helpen: ze kondigt aan dat ze eerst in bad wil en daarna boven stof wil gaan knippen. Even later loopt ze naar boven, ziet dat m'n laptop al boven staat, en dan begint het Grote Gezeik weer over wie wat waar en wanneer doet, inclusief het gezwam over "dat ze zich wel aanpast aan wat ik wil, maar dan wel moet zeggen wat ik wil". Alsof haar dat interesseert, ik mag van haar doen en laten wat ik wil zolang het maar in haar planning past. En wat ik wil zal ik toch pas krijgen als ik dood ben: rust en stilte.

Aangezien haar hobby voorrang heeft op mijn werk laat ik m'n laptop nog maar even staan en ga eerst maar eens een machine was opzetten en de lading die er nog in ligt ophangen.

09:30 Ik pak m'n laptop in en ga naar beneden — om vervolgens bijna over de stofzuiger te struikelen. Godver! Heb ik net Sonja d'r zin gegeven door maar weer naar beneden te verkassen, gaat ze opeens iets anders doen dan ze gezegd heeft! Hoe word ik geacht iets van een planning te hebben (wat kennelijk wel geëist wordt) als ze zelf zo doet? Gehinderd door lawaai en Max ga ik toch maar een poging doen om aan m'n ondernemingsplan te werken.

10:00 Sonja ziet dat ik een boodschappenlijstje had klaargelegd, en vraagt of ze boodschappen moet doen. Nee hoor, laat maar, doe ik zelf wel weer. Waarop Sonja zuchtend aankondigt dat ze zelf wel boodschappen zal gaan doen omdat ze mij "niet teveel wil belasten". Yeah, right.

10:15 Sonja kondigt aan dat ze even gaat douchen in plaats van badderen, en laat Max aan mij over.

11:00 Ze verschijnt weer beneden; dat douchen heeft wel erg lang geduurd.

11:35 Sonja en Max gaan boodschappen doen. Eindelijk even rust in de tent. Geen idee of ik vanmiddag nog de gelegenheid krijg om boven rustig te kunnen werken, maar het zal er wel weer op neerkomen dat Sonja boven iets wil gaan doen (ook al heeft ze d'r naaipatroon inmiddels weggelegd met de verzuchting "dat schuif ik dan maar door naar morgen"), vervolgens toch beneden blijft zitten, en ik niet weet waar ik aan toe ben en dus in feite gedwongen word om de hele dag beneden te gaan zitten werken. Voor zover het mogelijk is om te werken in het verzamelde geluid van een (aanstaande ex-)echtgenote, twee kinderen en een TV.

Sonja vraagt nog wel even of ik, als ze terugkomt, even help met de boodschappen. Ja hoor, ik zal wel weer meehelpen, ook al vindt ze het zelden of nooit nodig om even te helpen als ik degene ben die boodschappen doet.

12:45 Sonja komt terug terwijl ik op de WC zit. Dat kan ze uiteraard niet zien, maar aangezien ik niet onmiddellijk aantreed wordt er weer luidkeels om mijn aanwezigheid verzocht.

13:00 Sonja vertelt tegen Max dat "papa je naar bed brengt", maar omdat ik niet à la seconde overeind kom om dat te doen doet ze het zelf, deze keer met de verzuchting "hopelijk heb ik daarmee aan al mijn verplichtingen voldaan".

13:05 Wat gaat Sonja doen? Datgene wat ze 's middags wel vaker doet: met laptop op schoot voor de TV hangen. Of op d'r laptop werken met de TV als achtergrondgeluid. Voor de vorm vraagt ze nog of ik er last van heb als ze de TV aanzet, maar ik weet uit ervaring dat het enkel een rethorische vraag is. Dus zeg ik dat ik er geen last van heb, om vervolgens een koptelefoon op te zetten en Meat Loaf eruit te laten knallen. Net als ik dat gedaan heb hoor ik Sonja iets zeggen, maar door de koptelefoon hoor ik niet wat ze zegt. Dus zet ik die weer even af, om er vervolgens aan herinnerd te worden dat ik het gras moet maaien.

14:00 Het eigenlijke werk wordt wederom onderbroken, eerst maar het gras maaien. Dat wil zeggen, na het onkruid er zoveel mogelijk uitgetrokken te hebben, want Sonja huldigt het standpunt dat ze binnenkort een baan heeft en dus niks meer aan de tuin hoeft te doen.

15:30 Tijd om m'n werkzaamheden alweer te onderbreken, nu om Tom op te gaan halen.

16:15 Ik ben het zat, ik ga een eind lopen, misschien heb ik geluk en word ik doodgereden. Op de terugweg van school begon Tom alweer over het mogen spelen van "Lego Star Wars". Ik heb 'm uitgelegd dat dat niet kan, ten eerste omdat hij als straf dat spel momenteel niet mag spelen, ten tweede omdat ik beneden aan het bureau zit om te werken en ik niet boven mag gaan zitten. Desondanks begint hij thuis opnieuw te zeuren, waarop ik lichtelijk boos word. Vervolgens krijg ik van Sonja weer eens te horen dat Tom z'n agressieve gedrag van mij heeft overgenomen. Dat zal dan wel, in plaats van daarover te zeuren zou ze beter eens nadenken over waarom ik zelf zo doe tegenwoordig. Maar ja, da's in deze maatschappij niet aan de orde; net als de rest van de wereld vind Sonja dat ik maar kalmeringsmiddelen en anti-depressiva moet gaan slikken. Typisch Westerse benadering: doe geen moeite om de oorzaak van het probleem aan te pakken, stop het slachtoffer gewoon vol met pillen dan heeft z'n omgeving tenminste geen last meer van 'm.

18:00 Als ik weer binnenkom is de rest van het volk net begonnen met eten. Het menu: boerenkool. Ook weer zoiets: ik heb Sonja rookworst mee laten brengen voor bij de boerenkool, vervolgens brengt ze twee stuks mee, en maakt dan vervolgens boerenkool zonder rookworst.

19:00 Tom wordt weer richting bed gedirigeerd, Sonja gaat er over tien minuten achteraan en laat dan ook even een bad inlopen voor Max.

19:10 Sonja gaat naar boven, ik ga er zometeen met Max achteraan, maar eerst even een bezoekje aan het toilet. Terwijl ik daar zit hoor ik boven alweer een hoop geruzie...

19:30 Max heeft z'n badje en z'n fles melk gehad, nu mag hij nog even bij z'n mama op schoot.

21:30 Ik heb m'n werk weer gedaan voor vandaag (voor zover ik daar dan aan toegekomen ben), tijd om weer te gaan spelen. Sonja zit nog TV te kijken, dus zal Harry Potter moeten wachten en ga ik weer racen.

Torchwood

07:25 Voor de afwisseling ben ik eens een keer vóór 07:30 uit bed. De kids liggen nog in bed, Max is wakker, Sonja is zelfs al uit bed al heb ik geen idee wat ze aan het doen is.

07:40 Sonja dumpt Max beneden en verdwijnt weer snel naar boven. Kennelijk is het zo belangrijk dat ze zelfs niet de moeite wil doen om Max even z'n papfles in handen te geven, dus onderbreek ik het ontbijtmaken om het zelf maar weer te doen.

08:05 Het gesodemieter met en van Tom begint weer. Hij is nu pas beneden, hoewel hij een half uur geleden al gewekt is. Hij wil z'n boterham niet opeten omdat er geen chocola op zit maar leverworst. Sonja is intussen een papfles voor 'm aan het maken, al vind ik dat hij eerst maar z'n boterham op moet eten. Gelukkig voor Tom is mijn vaderlijk gezag intussen dermate ondermijnd dat mijn mening toch niet telt...

08:15 Tom zou nu eigenlijk moeten vertrekken, maar is nog lang niet klaar met z'n ontbijt. Wel roept hij dat hij met z'n moeder een boterham heeft geruild. Nou heeft die ook leverworst op d'r brood, zij het een andere, dus per saldo schiet hij er niks mee op, maar het demonstreert weer eens dat ik met m'n vorige alinea gelijk had: ik heb totaal geen gezag in dit huishouden. Ik ga intussen maar afwassen, dat scheelt me dan straks weer een hoop ergernis als Sonja afwast, daarmee een hoop water en energie verspilt, en vervolgens halverwege ophoudt en de rest van het werk voor mij laat liggen.

De oppervlakten van aanrecht en koelkast beginnen intussen weer langzaamaan vol te raken. Op de koelkast: een bak snoep, een bak bestek, een aangebroken zak chips, fietssleutels, wat fruit en wat verpakte koek. Op het aanrecht: een kapot bierglas, een leeg Olvarit-potje en een netje mandarijnen. Da's de ene kant van het aanrecht. Aan de andere kant is nog niks veranderd: pasta, twee blikken en een pot appelmoes.

08:30 De afwas is gedaan, Sonja en Tom vertrekken nu pas. Tom blijkt z'n boterham weliswaar geruild te hebben maar heeft het "vervangende exemplaar" ook niet opgegeten; verder dan twee happen is hij zo te zien niet gekomen. Max gaat in de box, eigenlijk zou hij gewoon rond moeten kunnen kruipen en lopen maar aangezien Sonja d'r spullen weer eens niet opgeruimd heeft (papierwinkel op de bank, Duvelglas op tafel) kan ik 'm niet loslaten in de woonkamer.

11:50 Tijd om Tom op te gaan halen. Sonja geeft nog even gauw geld mee om bij de reformwinkel twee lollies te kopen, eentje voor Max en eentje voor Tom. Het is kennelijk nog steeds niet tot haar doorgedrongen dat we een inkomen van € 0,00 hebben en we ons dergelijke uitgaven dus niet kunnen permitteren.

12:05 Tom is weer eens z'n gebruikelijke opstandige zelf. Vanmiddag zou hij eigenlijk met Sonja eerst naar de bibliotheek gaan en daarna even naar de JeugdZorg voor een klein onderzoekje, maar hij wil dat allemaal niet. Dat wordt dus ook geen lolly.

12:15 Nou had ik eigenlijk gehoopt dat Sonja alvast lunch had gemaakt terwijl ik Tom op ging halen, maar helaas. Geen idee wat ze in de tussentijd gedaan heeft, maar in elk geval geen lunch maken. Nee, daar gaat ze nu pas aan beginnen.

13:00 Sonja gaat Max naar bed brengen. Zelf ga ik meteen mezelf en m'n laptop naar boven verhuizen, dan kan ik misschien nog een paar uurtjes in alle rust werken.

13:20 M'n plannen worden weer eens gedwarsboomd. Sonja blijft wel erg lang weg, een "ping" leert dat ze boven weer achter de computer is gaan zitten. Uiteraard weer zonder iets te zeggen. En dus ben ik weer veroordeeld tot beneden zitten in het lawaai van de TV.

13:45 Ik ga maar naar bed. Sonja zit nog steeds boven en Tom zit nog steeds vastgeplakt aan de TV, ik kan nu toch niet werken.

14:20 Geheel tegen de verwachting in herinnert Sonja zich zowaar dat ze een afspraak heeft bij JeugdZorg. Over tien minuten. Waardoor ze weer eens niet op tijd zal zijn. Door het lawaai dat Tom beneden staat te maken wordt Max ook wakker. Kortom, gedaan met m'n rust want Sonja gaat Max niet meenemen. Wat zal ik blij zijn als ik hier weg ben...

14:50 Max is luidkeels ergens niet mee eens. De lunch hebben we al achter de rug, zou Sonja Max soms overgeslagen hebben? In de keuken zijn geen sporen zichtbaar die er op wijzen dat Max z'n eten al gehad heeft, en het is niet aannemelijk dat Sonja opeens geleerd heeft om op te ruimen, dus is de conclusie eenvoudig: hij heeft honger! Altijd weer verhelderend om te zien waar Sonja's prioriteiten liggen. Ik zal die arme knul eerst maar eens te eten geven dan.

15:30 Sonja en Tom zijn terug, en gaan zometeen weer op stap, kijken of we Tom op judo kunnen krijgen. Max wordt weer bij mij achtergelaten.

17:30 Ze zijn weer terug, Tom is zowaar enthousiast, dus gaan we maar eens beginnen met drie maanden judo en dan zien we wel weer verder. Sonja kookt vandaag, op het menu staat tagliatella.

19:00 Tom en Max gaan vandaag gezamenlijk in bad. Leuke klus voor Sonja.

19:20 Max is terug, hij krijgt van mij nog z'n fles melk en dan kan hij z'n bed in.

19:30 Electriciteit kost blijkbaar niks. Als ik Max naar boven breng is Sonja op zolder bezig om Tom in bed te stoppen, en heeft ze dus geen bezigheden een verdieping lager. Desalniettemin worden Max en ik omgeven door een zee van licht: in de badkamer, mijn werkkamer, de kamer van Max en op de overloop brandt het licht.

20:20 Na zo'n dag kan ik het niet meer opbrengen om nog aan het werk te gaan, dus ga ik maar eens iets doen wat ik de afgelopen drie maanden niet meer gedaan heb: verder gaan met "Need for Speed: Most Wanted". Tot 22:00 uur, want dan begint op BBC2 de eerste aflevering van "Torchwood", een spin-off van "Doctor Who". En daarna gaan ze meteen verder met aflevering twee. Twee afleveringen, en ook nog eens zonder reclameblokken. Dat betekent alleen wel dat ik m'n bierconsumptie goed moet timen... :-)

Sonja & Max: ruzie gegarandeerd

08:25 De ochtendprocedure is in relatieve rust verlopen, zij het dan dat Tom pas om 08:00 beneden was. Sonja gaat 'm naar school brengen, ik ga me aan m'n ondernemingsplan wijden. Meer specifiek: op zoek naar wat assurantie-adviseurs.

10:45 Sonja heeft om 11:00 een afspraak bij een uitzendbureau. Ze gaat nat worden — het is vanochtend beginnen te regenen en het ziet er niet naar uit dat daar op korte termijn iets aan verandert. Eindelijk even rust, want ze heeft zo'n beetje de hele ochtend ruzie gemaakt met Max.

12:00 Bedtijd voor Max.

12:45 Sonja is weer terug, en behoorlijk nat. Vervolgens wordt ze weer eens kwaad als ze ziet dat Max een pagina uit haar schrijfblok heeft getrokken. Geheel in overeenstemming met haar Duitse achtergrond vindt ze dat hij maar moet leren om er af te blijven. Nederlandse ouders zouden zich gewoon realiseren dat ze hun spullen op moeten ruimen, maar dat besef ontbreekt bij Sonja.

13:45 Opmerking van Sonja: "Daar is een Maxje wakker". Oftewel, van mij wordt nu dus verwacht dat ik mijn werk onderbreek en Max uit bed ga halen.

14:15 Tijd om even op stap te gaan. Eerst even naar het postkantoor en dan Tom ophalen. Gelukkig is het een kwartiertje geleden opgehouden met regenen.

14:50 Tom is bij een vriendje spelen en wordt nog thuisgebracht ook. Ideaal, al zeg ik het zelf.

15:10 Dat uitstapje was goed getimed: het is weer gaan regenen...

17:30 Sonja verkondigt dat het toch wel tijd is om eten te gaan koken. De vertaling: "Jeroen, laat je werk liggen en ga eten koken, want mijn e-mail is belangrijker". Vandaag op het menu: kippenbouten, spruitjes en aardappelen. Niks bijzonders dus.

19:30 Tom is tien minuten geleden naar boven gestuurd om z'n tanden te gaan poetsen, Sonja gaat er nu achteraan, en deelt nog even mede dat ze nog even een badje zal laten inlopen voor Max. Hetgeen dus betekent dat zij alleen maar Tom even voor gaat lezen en ik Max in bad moet doen.

19:40 Als ik met Max naar boven ga blijkt het bad nog niet gereed te zijn. Typisch...

20:00 Max krijgt nog even z'n flesje, wat mij betreft kan hij daarna naar bed maar Sonja wil 'm weer op schoot hebben. Nu wel ja, nu al het werk gedaan is. En nu maar afwachten op het verborgen bevel om 'm naar bed te brengen. Ik zie het volgende probleem al aankomen: Max die niet rond bedtijd naar bed wil omdat hij gewend is bij mama op schoot in slaap te vallen.

Ik ga weer aan het werk, afgaande op de toon van Sonja's commentaar is ze het daar niet mee eens, kennelijk wordt van mij verwacht dat ik de hele avond voor de TV ga hangen. Ja, doe ik ook nog wel een keer, zodra ik anders niks te doen heb. Wat nog wel eens een jaartje of tig zou kunnen duren. Alleen om 21:30 "Herman helpt", en voor de rest kan die TV me niet boeien.

23:00 Bedtijd. Sonja was een kwartier geleden al aanstalten aan het maken om naar bed te gaan, maar intussen staat ze nog steeds naast haar stoel TV te kijken. Ik ga alvast richting bed, Sonja zie ik dan ergens in het komende uur of zo wel een keer verschijnen. Als ik tegen die tijd tenminste niet al in slaap gevallen ben.

De herfstvakantie is weer voorbij, en dus...

07:15 De herfstvakantie is weer voorbij, en dus gaat om 07:15 de wekker weer af.

07:40 Met moeite kom ik uit bed en ga beneden alvast aan het ontbijt beginnen. De rest van de familie ligt nog in bed. Sonja blijkt gisteravond nog afgewassen te hebben, uiteraard weer zonder af te drogen en op te ruimen; één keer raden wie daar weer voor opdraait.

08:35 Het volk was pas tegen 08:15 beneden, met als gevolg dat Sonja en Tom nu pas vertrekken en dus geheid te laat op school zullen zijn. Ik ga maar alvast voorbereidend werk doen voor m'n semi-wekelijkse tocht naar de Nettorama.

09:05 Ik vertrek naar de Nettorama, eens zien of ik het voor elkaar krijg om binnen een uur terug te zijn.

09:55 Gelukt! Boodschappen zijn gedaan, en dankzij de nieuwe pinapparaten bij de Nettorama werkte m'n pinpas ook probleemloos. De gang van zaken bij thuiskomst was als vanouds: zelf de auto uitladen en zelf de boodschappen opruimen.

10:05 Bak koffie, en weer aan de slag. Deze week moet er vooral veel gedaan worden aan m'n ondernemingsplan, met name het financiële deel, en dus zal ik maar eens beginnen met offertes aan te vragen voor diverse verzekeringen.

10:15 Na tien minuten niksdoen gaat het scherm op zwart. Da's raar, normaal gesproken duurt dat langer en krijg ik als standaard screensaver het Windows-logo te zien. Opeens realiseer ik me dat het scherm daarvoor ook wel erg donker stond, en kom ik op het idee om even de stroomtoevoer te controleren. Wat blijkt: geen voeding. Sonja is op haar eigen laptop bezig en heeft m'n voeding meegenomen, uiteraard zonder dat even te zeggen. Dus moet ik weer naar boven om de andere voeding te halen. Ik mag niet boven gaan zitten, want dan heeft Sonja Max alleen en dat wil ze niet. Zelf is ze bezig haar CV te herschrijven omdat ze vanmiddag weer een afspraak heeft; die afspraak staat al zeker een week, maar Sonja stelt nou eenmaal altijd alles uit tot op het laatste moment. Detail: ze beweert zelf een "excellente" beheersing van het Engels te hebben, maar ondanks die "excellente" beheersing heeft ze inmiddels al twee keer gevraagd naar de Engelse vertaling van twee Nederlandse begrippen. Persoonlijk vermoed ik dat er een direct verband bestaat tussen haar Duitse achtergrond en haar bewering een "excellente" beheersing van het Engels te hebben; alles wat minder is dan perfect is naar oud-Duitse begrippen slecht en onacceptabel, want dat betekent dat je niet goed genoeg je best hebt gedaan om het te leren.

11:45 Max is moe aan het worden. Ik geef 'm eerst nog even wat te eten, en breng 'm vervolgens naar bed.

13:40 Max laat horen dat hij wakker is. Dat heeft hij weer eens uitstekend getimed (voor hem althans, van mij had hij nog een half uurtje langer mogen slapen), want over tien minuten is het weer tijd voor de Teletubbies.

14:25 Noodgedwongen onderbreek ik m'n werkzaamheden, het is tijd om Max in z'n buggy te parkeren en Tom op te gaan halen.

15:00 Enigszins natgeregend komen we weer thuis. Tom gaat weer "Lego Star Wars" spelen, Sonja gaat verder met haar CV, ondertussen TV kijkend, ik ga eerst maar eens even lekker onderuit in een warm bad, en daarna ga ik inpakken. De eerste klant heeft betaald, dus morgen moet er een pakketje op de post.

15:45 Nog beter, de tweede klant heeft ook al betaald. Dat worden dus twee pakketten.

17:05 Het schijnt de bedoeling te zijn dat ik eten kook deze week (of toch op z'n minst het grootste deel van de week), dus zal ik me maar eens richting keuken gaan begeven.

18:00 Na enig denkwerk en een blik op de voorraad heb ik varkensschnitzels, sperziebonen en krieltjes op het menu gezet. Echt coöperatief is de familie niet; pas nadat ik het bestek op tafel heb gelegd, drie keer geroepen heb dat het eten klaar is, en het eten van Max op tafel heb gezet, haalt Sonja d'r voeten van tafel en ruimt ze haar laptop op. Tom moet met enige moeite achter de PC vandaan gehaald worden.

19:00 Bedtijd voor Tom, en geen moment te vroeg. Z'n tafelmanieren waren weer eens ver te zoeken; eten met z'n handen terwijl hij toch bestek heeft, z'n mond volproppen, met open mond eten, en Sonja doet er nauwelijks iets tegen. En ik mag eigenlijk nergens kritiek op leveren in dit huishouden. Nettoresultaat is dat Tom zo ongeveer compleet wegkomt met z'n gedrag.

19:15 Als Sonja naar boven gaat om Tom nog voor te lezen suggereer ik dat Max eigenlijk wel in bad kan, waarop Sonja roept dat ze maar één kind tegelijk aan kan en Max dus zal moeten wachten. Oftewel, ik zal het zelf maar weer doen. Toch raar dat ze het niet kan, zelf kan ik het wel en krijg de kids binnen twintig minuten in bed.

20:30 Ik verhuis met m'n laptop naar de bank, zodat ik tegelijkertijd kan werken en TV kan kijken. Vanavond op de buis: "Dat zal ze leren" gevolgd door "Holland's Next Top Model". Handig, zo'n draadloos netwerk.

23:00 Zowel de accu van m'n laptop als m'n eigen batterij zijn zo goed als leeg, tijd dus om m'n laptop op te ruimen en mezelf in bed te parkeren.

Vertraging, vertraging, vertraging

01:15 Na zo'n anderhalf uur lezen in bed gaat voor mij nu toch echt het licht uit, letterlijk en figuurlijk. Sonja heeft zich nog steeds niet laten zien, dus zal het er straks wel op neerkomen dat ik in alle vroegte op moet staan voor Max, en Sonja zich de hele ochtend niet zal laten zien.

08:15 Met veel moeite doe ik iets wat voor wakker worden door moet gaan. Sonja vraagt of ik opsta voor Max, dat zal ik dan maar doen anders heeft ze weer de hele dag een pesthumeur. Niet dat dat nou zo ongebruikelijk is...

08:20 Opstaan, Max uit bed halen, en dan naar beneden om ontbijt voor ons tweeën te maken. Sonja blijft in bed liggen, Tom is wel wakker maar maakt geen aanstalten om ook naar beneden te gaan. Ik vind het allang prima, dan loopt hij me beneden tenminste niet voor de voeten.

De stand van zaken als ik beneden kom: de achterdeur blijkt niet op slot te zijn, op de koffietafel in de woonkamer vind ik fruitresten, een schilmesje en een bierglas met een laagje water. Oftewel, Sonja heeft het weer eens niet voor elkaar gekregen om haar afval op te ruimen. Ik zie het niet als mijn taak om altijd maar achter haar aan te lopen om de rommel achter haar op te ruimen, ook al is ze dat van thuis uit wel gewend, dus laat ik het gewoon liggen. Dan moet Max zich maar in de box amuseren.

09:45 Ontbeten, weblog bijgewerkt, tijd om weer aan het echte werk te beginnen. Probleem is alleen wel dat ik voor de volgende ronde aanbiedingen foto's moet gaan maken, en dat is momenteel niet mogelijk aangezien ik Max daar niet bij kan gebruiken maar Sonja zich nog altijd niet heeft laten zien. Dan zal ik maar beginnen met de teksten, misschien dat ik later vandaag een keer de gelegenheid krijg om foto's te maken.

10:20 Tom duikt nu ook op beneden, nu alleen nog afwachten of en hoe laat z'n moeder dat voorbeeld volgt. Tom vraagt om een boterham, daar zal ik me dus eerst maar even mee bezig gaan houden.

12:30 Max is er bij gaan liggen, teken dat hij moe aan het worden is. Voordat hij naar bed gaat krijgt hij van mij nog z'n lunchprak.

12:45 Met z'n drieën trekken we naar boven. Ik ga Max naar bed brengen, Tom gaat Sonja wakker maken want, zo vindt hij, ze heeft nu wel lang genoeg geslapen.

13:05 Sonja gaat lunch maken, daarna verkas ik naar boven om foto's te maken.

13:30 Aan de slag! Foto's maken, foto's bewerken, en dan weer een stapeltje aanbiedingen aan m'n eBay-winkel toevoegen.

17:15 Dat zit er weer op voor vandaag, en in de tussentijd ook nog een bestelling binnen zien komen — zij het van een klant die een van de advertenties niet goed gelezen had en ook nog eens zelf de verzendkosten naar beneden bijstelde. Maar alles komt goed.

18:25 De geschiedenis herhaalt zich: er komen noch geluiden, noch geuren naar boven die de suggestie wekken dat Sonja bezig is met eten koken, dus zal ik het maar weer zelf gaan doen. Nadeel van die "als ik maar lang genoeg wacht doet Jeroen het wel" aanpak is dat Tom veel te laat in bed zal liggen terwijl hij morgen toch gewoon weer naar school moet. En dan heb ik het nog niet gehad over de alsmaar toenemende frustratie over Sonja's gedrag.

18:35 Zodra ik m'n gezicht beneden laat zien roept Sonja: "we zijn al bezig" — met eten koken bedoelt ze dan. Als ik de keuken in loop is daar echter niks van te zien. Sonja loopt ook de keuken in en min of meer jaagt me terug naar boven want "ze heeft geen zin in grote gestes". Wat ze daarmee bedoelt laat zich raden. Voor Max is het intussen ook al een heel eind voorbij z'n etenstijd, hij krijgt een broodje om 'm rustig te houden. Ik ga maar weer naar boven, even op bed liggen tot het eten klaar is. Dat zal niet zo lang duren, want doordat ze weer te lang heeft zitten spelen moet het snelle hap worden, en dus staan er weer eens frietjes met frikandel op het menu.

18:45 Ik lig net vijf minuten en dan word ik al weer aan het werk gecommandeerd: Tom moet in bad. Daar maak ik nooit lang werk van, tien minuten later staat-ie gewassen en met z'n pyama aan beneden.

19:10 Die "snelle hap" heeft meer tijd nodig dan je zou denken. Het eten komt nu pas op tafel.

20:30 Tom heeft z'n eten flink gerekt, met als gevolg dat hij nu pas naar boven gaat — uiteraard weer met tegenzin en de nodige vertragingstactieken. Ik krijg opdracht om Max voor te bereiden op z'n bed (lees: in bad, en dan z'n pyama aan), Sonja blijft nog even voor de TV hangen om Tom de gelegenheid te geven z'n tanden te poetsen, te plassen en naar bed te gaan.

21:00 Tom ligt eindelijk in bed, Max ligt bij z'n mama op schoot te slapen. Ik ga maar weer aan m'n webwinkel verder klussen.

22:10 Sonja deelt mede dat Max naar bed kan. Oftewel: Jeroen, laat alles vallen waar je mee bezig bent en breng Max naar bed. Ze zou het natuurlijk ook gewoon kunnen vragen.

22:40 Ik ga het voorbeeld van Max volgen: naar bed. Nog even het ontbijt voor morgen voorbereiden, en dan ben ik er weg van voor vandaag.