Zwarte donderdag

Maar weer eens een update van de laatste paar dagen. Sonja heeft dinsdagochtend professionele kinderopvang geregeld; vanaf volgende week gaat Max op woensdag de hele dag naar de opvang en Tom na schooltijd zodat ik "de hele dag rust" heb. Per saldo scheelt het me maar een paar uur, en dan blijven er nog zes dagen over, maar Sonja denkt nu eenmaal uitsluitend in lapmiddelen en niet in structurele oplossingen. Volgens haar zou ik dan ook nog het weekend hebben, en daarmee dus drie dagen die ik aan m'n bedrijf kan besteden. Ja hoor, vast. Dat soort weekenden ken ik; de ene onderbreking na de andere, en vrijwel de garantie dat ik een deel van m'n tijd toch beneden bij de kids moet blijven omdat Sonja "moe is" of "zich niet lekker voelt" en dus een paar uur naar bed wil.

Bovendien zijn drie dagen maar net genoeg om uiteindelijk te kunnen voldoen aan de eis van 1225 uur die je aan je bedrijf moet besteden om allerlei belastingvoordelen te kunnen krijgen. Om daadwerkelijk een goedlopend bedrijf op te bouwen heb je toch echt heel wat meer uren nodig dan die ca. 24 uur per week.

Gisteren heb ik inderdaad zowaar het grootste deel van de dag boven kunnen werken, maar uiteraard was mijn werkdruk weer groter dan die van Sonja. Vroeg in de middag is die een paar uur gaan slapen om rond kwart voor vijf weer wakker te worden. Persoonlijk zou ik dan redeneren "ik ben uitgerust, laat ik Jeroen nog maar even doorwerken dan zal ik eten koken". Niet dus. Sonja ging achter de computer zitten, Lego Star Wars spelen, ik moest eten gaan koken. Ik had al de hele dag continu gewerkt, maar kennelijk denkt Sonja dat je van zittend werk niet moe kunt worden (tenzij je Sonja heet natuurlijk, want dan kun je er wel moe van worden).

En toen werd het vandaag...

08:45 Schoonmoeder staat aan de deur, want die komt vanochtend even op Max passen. Sonja en Max zijn Tom naar school brengen, straks (09:40) hebben we een afspraak bij haar huisarts vanwege "relatieproblemen". Ik zie het al aankomen: Sonja zet haar masker weer op, doet weer alsof ze een en al begrip en medeleven is, en zodra we weer weg zijn beginnen het gezanik en de verwijten weer.

10:30 En jawel, het ging precies zoals ik gedacht had. Sonja had haar masker opgezet, en op de terugweg liet ze weer duidelijk merken dat ze vond dat alles maar moest op haar manier. Echtscheiding wil ze eigenlijk niet, want Sonja is nog grootgebracht met het ouderwetse idee dat een huwelijk voor het leven is, en er kwam ook weer een verhaal op gang dat er in feite op neerkomt dat bij een scheiding ze door de Bijstand (waar ik dan een beroep op moet gaan doen) zo'n beetje kaalgeplukt wordt en alles wat meer is dan 70% van het minimumloon naar mij gaat. Nou is Sonja wel vaker slecht geïnformeerd dankzij haar gewoonte om een complete omschrijving van een situatie op te stellen op basis van twee woorden aan informatie over die situatie, dus het zal allemaal wel meevallen. Ik heb het al eens opgezocht; de Bijstand kort het bedrag van de alimentatie op mijn Bijstandsuitkering, als er geen alimentatie betaald wordt gaan ze het bedrag wat betaald had moeten worden terugvorderen bij de ex-partner.

Opmerking die ook niet uit kon blijven: "dan moet ik maar stoppen met werken". Die opmerking zag ik al aankomen, want telkens als een gesprek (of een ruzie) ook maar enigszins gaat in de richting van uit elkaar gaan is dat zo'n beetje het eerste wat ze roept. Ze is duidelijk niet in staat tot rationeel denken; ze heeft haar moeder om op terug te vallen, ze heeft de kinderopvang om op terug te vallen, ze is kortom beter af dan ik, want ik moet zelfs nog maar afwachten of ik wel een uitkering zal krijgen.

Thuisgekomen was het nog even ruzie en geschreeuw, waarop ik naar boven ben vertrokken en weer een complete inzinking heb gehad.

11:15 Sonja is met moeder en Max ergens op familiebezoek, die zal voorlopig niet terug zijn. Intussen heeft ze wel (met tegenzin) geaccepteerd dat ik niet mee zal gaan op vakantie, en inmiddels gaat zelfs de hele vakantie niet meer door. Ze had nog wel gezegd dat ze de reis om zou laten boeken en alleen met Max op vakantie zou gaan, maar dat blijkt nogal duur te zijn. Het is kennelijk niet mogelijk om accomodatie te boeken voor één volwassene met kind, er moet altijd voor twee volwassenen betaald worden. Wat een ongelooflijk belachelijke regeling! Dat betekent dus dat je als alleenstaande ouder nooit met je kind op vakantie zou kunnen! Gezien het grote aantal alleenstaande ouders kan ik me niet voorstellen dat zo'n vakantie niet te boeken zou zijn ergens. Er is duidelijk een markt voor, er kan dus geld mee verdiend worden, en ik kan me dan ook niet indenken dat niemand op het idee is gekomen om dat gat in de markt op te gaan vullen.

08:30 De wekker is een half uur geleden afgegaan en heeft zich sindsdien elke tien minuten opnieuw gemeld, laat ik maar eens uit bed komen. De stilte is oorverdovend: geen Sonja, geen kinderen, gewoon stilte. Zo moest het altijd zijn.

11:30 Sonja belt om te vragen of ik haar en de kids straks weer op kom halen. Na wat heen-en-weer gepraat en wat commentaar uit de achtergrond is het resultaat dat haar moeder ze vanavond na het eten terugbrengt. Dat betekent dus dat ik nog rust heb tot pakweg een uur of zeven vanavond. En daarna is het weer gedaan. Niet dat ik me nu zo goed voel, want ik heb vanochtend weer een kleine inzinking gehad, met als gevolg dat ik nog niks gedaan heb. Sonja kan het niet nalaten om toch nog een keer op te merken dat rust en stilte me niet zal helpen maar het alleen maar erger zal maken. Laat ik daar nou eens helemaal niks van geloven. Maar ja, Sonja is nou eenmaal overtuigd van haar eigen gelijk en niet in staat om in te zien dat het ze het ook wel eens mis zou kunnen hebben.

Intussen is het tegen twaalven, laat ik maar eens proberen toch nog wat gedaan te krijgen.

De laatste 48 uur waren zwaar. Vandaar ook de onderbreking.

Ondanks dat ik helemaal niet op vakantie wil zijn we eergisteren toch naar het reisbureau geweest (een andere deze keer, in Veldhoven). Dat was stressen want we moesten daar weer op tijd weg zijn vanwege Tom's afspraak bij de tandarts. Auto geparkeerd, vervolgens nog kostbare tijd verloren omdat Sonja Max liet lopen in plaats van 'm in de buggy te zetten. Om iets na drieën stonden we weer buiten en had Sonja een vakantie geboekt, maar nu is het niet Griekenland maar de Canarische Eilanden geworden. Ik heb er nog steeds geen zin in. Snel terug naar de auto, en op advies van Sonja niet de binnendoorroute genomen maar de kortste weg terug naar de A2. Dat was dus bepaald geen briljant idee, want het stuk tot aan de A2 zat zo dicht dat we zo'n twintig minuten gedaan hebben over een stuk wat je normaliter in nog geen tien minuten doet. Uiteindelijk waren maar een paar minuten te laat bij de tandarts en konden we meteen doorlopen. Om vijf minuten later al weer buiten te staan.

Gisteren heb ik weinig gedaan gekregen aangezien het weer eens ruzie was en ik weer een (deze keer wat kleinere) inzinking er aan over heb gehouden.

Vandaag is gematigd beter. Sonja had al aangekondigd dat ze met de kids naar haar moeder zou gaan vandaag en dan morgen weer terug zou komen, zodat ik "een paar dagen rust" zou hebben. Nou, dat valt dus ook al tegen. Doordat Sonja nog aan de medicijnen is wilde ze zelf niet rijden dus moest ik ze wegbrengen. En uiteraard was er vantevoren weer helemaal niks voorbereid maar moest alles wat mee moest op het laatste moment nog bij elkaar gezocht worden. Waardoor we pas rond 11:00 uur vertrokken. Uiteindelijk was ik pas rond 14:45 weer thuis. Kortom, m'n eerste dag "rust" is al grotendeels om en m'n rust moet nog komen.

Onderweg was het ook weer "feest" dankzij mijn medeweggebruikers. De heenweg: ik reed op de rechterbaan achter een auto met caravan, en die wilde ik inhalen. Schuin achter me op de linkerbaan reed een zwarte Renault Laguna (kenteken 05-NB-DL)[*]. Ik gaf netjes richting aan en begon geleidelijk naar links op te schuiven. Waarop die hufter in z'n Renault z'n gaspedaal intrapte en begon te toeteren. Even later zag ik 'm hetzelfde nog een keer uithalen bij een andere inhaler. Ik mag hopen dat die vent zichzelf heel rap in de prak rijdt, misschien dat-ie dan eens een keer leert zich fatsoenlijk te gedragen.

Op de terugweg een ander bekend verschijnsel: de bumperklever. Ik was bezig met 120 km/u een lange rij auto's in te halen (die werden opgehouden door een vrachtwagen), maar kennelijk ging dat niet snel genoeg volgens een idioot in een grijze Volkswagen Passat (kenteken 25-LV-JV)[*] die achter me zat.

[*] Jazeker, geachte lezer, ik ken geen genade. Wie onderweg mijn veiligheid en/of die van anderen in gevaar brengt wordt zonder pardon hier vermeld, met kenteken en al.

Maar nu ben ik eindelijk thuis en is het rustig. Helaas is het morgenavond al weer afgelopen.

08:10 Een paar dagen geleden heb ik een lading wasgoed buitengehangen om te drogen. Kon makkelijk was het was toch zomers weer. En toen begon het zachtjes te regenen. Shit! Rennen om de was binnen te halen voordat het weer opnieuw gewassen kan worden. Gisteravond had ik nog een machine was opgezet met het idee om die vanochtend buiten te hangen, maar dat gaat dus niet door. Maar nu eerst Tom naar school brengen.

08:45 Ik heb Tom er nog twee keer aan herinnerd vanochtend dat hij vanmiddag naar de tandarts moet, ik ben benieuwd of ik dan straks toch nog een hoop gesodemieter krijg als ik 'm op ga halen. Ik mag me nu eerst aan het wasgoed gaan wijden; de afgehaalde was wordt nog even opnieuw opgehangen, gevolgd door de tweede lading. En daarna wacht mij de koffie. Benieuwd hoe laat Sonja zich zal melden.

Bejaardenochtend in de supermarkt

07:35 Als ik Tom wakker wil gaan maken blijkt hij zowaar al wakker te zijn. Valt dat even mee. Eens zien of-ie dan ook in recordtijd beneden is.

08:00 Tom heeft kennelijk 25 minuten nodig gehad om zich aan te kleden, of hij was weer eens met iets anders bezig. Ik gok op dat laatste.

09:30 Tom is naar school, ik heb nog even gauw m'n e-mail opgehaald en de aanbiedingen van de diverse supermarkten bekeken, dan is het nu tijd om samen met Max boodschappen te gaan doen. Gezien de lengte van m'n boodschappenlijst kan dat wel even gaan duren. Terwijl ik bezig ben alles wat mee moet in de auto te laden belt Sonja; ze heeft geruchten opgevangen dat ze vandaag of morgen naar huis zou mogen.

11:15 Bij de Nettorama was het kennelijk bejaardenochtend, en die blijken al net zo weinig na te denken als veel van de overige klanten; het belangrijkste verschil lijkt hun tempo te zijn. Eentje presteerde het zelfs om haar kar dwars aan het begin van een gangpad te zetten, daarmee de doorgang volledig blokkerend. En bij de kassa stond voor mij een stel-op-leeftijd die ook al op hun gemak hun boodschappen in ging staan pakken bij de kassa, in plaats van alles in de kar te gooien en ergens uit de loop te gaan staan om in te pakken.

Vervolgens moesten we nog even door naar de Plus. Daar kom ik anders nooit, en gezien hun prijzen ben ik bij de Nettorama goedkoper uit, maar de Plus heeft deze week de kratten Grolsch in de aanbieding gegooid, en het prijsverschil met de Nettorama was genoeg om even met een kleine omweg naar huis te gaan. Meteen ook maar twee kratten meegenomen (van de vier die er nog stonden), dan kan ik weer even vooruit. Met dit weer (25 graden) geloof ik zonder meer dat het spul goed verkoopt.

11:45 En toen... was er rust. Max heeft gegeten en ligt in bed, ik kan nu eindelijk aan m'n tweede bak koffie beginnen. Geloof me, ik ben er aan toe.

18:30 De middag is weer om, het eten is weer achter de kiezen, dan is het nu al weer tijd om richting ziekenhuis te vertrekken.

21:00 En toen was er wederom... rust. En een pilsje. De kids zijn naar bed, Max deed nog even een poging te protesteren maar was al stil voordat ik de trap af was. Sonja wist te vertellen dat ze waarschijnlijk morgenochtend na het ontbijt naar huis mag, al moet ze binnenkort nog wel terug voor een poliklinische ingreep. Ook had ze al met haar moeder geregeld dat ze een paar dagen met Max naar haar moeder gaat zodat ik wat rust krijg. Ik waag te betwijfelen of ik die ga krijgen. Ten eerste heb ik dan nog steeds Tom. Ten tweede ken ik Sonja's tempo, die heeft al een halve dag nodig om te vertrekken en komt ze de volgende dag alweer terug.

En dan begon ze ook nog maar weer eens over het regelen van een vakantie. Ik vraag me af hoe vaak ik nog moet vertellen dat ik daar geen zin in heb voordat het eens een keer doordringt.

Te laat voor het eten...

09:00 De ochtendprocedure zit er weer op. Koffie en dan hopen dat ik nog wat gedaan krijg, want zo bijster veel tijd heb ik vandaag niet. Tom komt om 12:00 uur uit school, dan moeten we nog lunchen, daarna naar het ziekenhuis, vervolgens nog boodschappen doen, en tegen dat ik dat allemaal gehad heb zal het heel aardig richting etenstijd gaan.

11:45 Dankzij Max heb ik weer niet al te veel werk kunnen verzetten, tijd nu op Tom op te gaan halen.

12:15 Het was weer ellende: nu wilde Tom een van z'n vriendjes meenemen naar het ziekenhuis. Dat zag ik uiteraard niet zitten. Drie keer uitgelegd dat het geen optie was, maar het drong pas tot Tom door toen ik 'm vroeg waar het benodigde derde kinderzitje voor in de auto dan ergens lag. We hebben er namelijk maar twee. Vervolgens werd hij weer opstandig en verkondigde dat hij helemaal niet naar het ziekenhuis wilde, waarop ik 'm vertelde dat-ie dan maar buiten moest gaan spelen en zichzelf moest zien te redden. Reactie van Tom: "dan ga ik alles kapotmaken". Echt waar, ik zie die jongen nog bij de Haltwinkel terechtkomen.

13:15 Op naar de volgende halte: het ziekenhuis. En Tom gaat gewoon mee.

14:50 Max heeft de hele dag nog niet geslapen, en bovendien is het behoorlijk warm. Die boodschappen moeten maar tot morgen wachten.

18:00 Max heb ik even in de box geparkeerd, Tom is buiten aan het spelen (hoewel ik 'm gezegd heb dat hij thuis moest blijven omdat we zo gaan eten), ik ga maar weer eens m'n keuken in om voor het eten te zorgen. Bij gebrek aan voorraad en inspiratie krijgen we vandaag gewoon frieten met een frikandel.

18:20 Het eten is klaar, maar Tom is nergens te bekennen. Tja, dan eet ik maar samen met Max, en Tom mag dan straks de eventuele restjes nog hebben.

18:45 Net als Max en ik aan ons toetje willen beginnen komt Tom binnen met de vraag wanneer we gaan eten. Hij is niet blij als ik 'm vertel dat we al gegeten hebben, en begint prompt te dreinen dat-ie eten wil hebben. Gelukkig voor hem had ik nog wat frieten overgelaten. Wel maak ik 'm even heel duidelijk dat, als hij weer te laat is voor het eten, zonder eten naar bed gaat.

21:10 Rust zit er vanavond kennelijk niet in. Na Max gebadderd te hebben kreeg-ie nog een fles melk, terwijl-ie die in de box naar binnen aan het werken was heb ik Tom ook nog even in bad gedaan. Vervolgens Tom naar bed gestuurd, en Max beneden opgehaald en ook in bed gelegd. En toen begon de ellende pas echt: hij bleef maar huilen en gillen. Vervolgens stond ook de zoon van de buren aan de deur om te klagen over de herrie die Max maakt "elke dag weer, en dat nu al maanden". Ik kan er helaas ook niks aan doen, ik kan 'm nou eenmaal niet uitzetten en een volumeregeling heeft-ie ook niet. Wijselijk hou ik m'n mond maar over hun gewoonte om op de meest idiote tijden te stofzuigen en de wasmachine te laten draaien. Max is intussen wel opgehouden met z'n gekrijs, maar slaapt nog steeds niet. En zo te horen is Tom ook weer vanalles aan het doen behalve in z'n bed liggen en slapen.

Nog meer tegenslag: hoewel ik nu best wel een pilsje zou lusten zit ook dat er niet in. Iets met boodschappen doen wat een dag uitgesteld is.

Bezoekregeling

07:30 Tijd om op te staan. Het is toch nog even wennen. Tom wil uiteraard weer niet opstaan.

09:00 Tijd voor de tweede ronde koffie, en nu maar hopen dat Max me gewoon laat werken. Vast niet.

09:30 Max is weer eens bezig het meubilair in de woonkamer te verhuizen, en kennelijk gaat dat niet zoals hij wil want er wordt nu weer gigantisch geschreeuwd en gekrijst. Ik begin het idee te krijgen dat ik alle meubels òf buiten moet gaan zetten òf ze aan de vloer vastschroeven.

Net nog even alle bezoektijden van MMC Eindhoven opgezocht. Wat een waardeloze bezoektijden hebben die: 13:45-14:30 (onpraktisch, want dat combineert niet met Tom's schooltijden) en 19:00-20:00 (onpraktisch, want dat is bedtijd voor Tom en Max). Helemaal strak houden ze de hand overigens niet aan de bezoekregeling: per patiënt mogen er maximaal twee bezoekers zijn, maar de patiënt in het bed tegenover Sonja had er gisteravond vijf, en hoewel mensen normaliter zachter praten in een ziekenhuis waren die vijf (plus patiënt) bezig alsof ze in thuis of in de kroeg zaten. Vreselijk irritant, ik moest zo ongeveer op het hoofdeinde van het bed gaan zitten om Sonja te kunnen verstaan.

11:20 Sonja heeft net gebeld en begon onder andere weer over vakantie. Ik moet nu dus toch weer naar het reisbureau (al dan niet een andere) om een vakantie te regelen. Het wil maar niet doordringen dat ik geen zin heb om met wie dan ook op vakantie te gaan...

Max is naar bed, zo te horen is hij het daar niet mee eens. Hij zal zometeen toch wel in slaap vallen. Althans, dat is wel te hopen want ik ben wel toe aan een paar uurtjes rust.

Ziekenhuis

07:10 De schoolvakantie is weer voorbij, en dus gaat in alle vroegte de wekker weer af. Nog even tien minuten om wakker te worden, en dan begint de gebruikelijke procedure weer. Enige verschil is dat Sonja niet gaat werken.

09:00 Tom is weer veilig afgeleverd op school, Sonja blijkt intussen weer een nieuwe afspraak gemaakt te hebben bij de huisarts voor 09:40 vanochtend. Alleen dus nog even tijd voor m'n tweede bak koffie en het ophalen van m'n e-mail.

09:35 Inpakken en wegwezen.

12:00 De huisarts wist het ook niet meer, en heeft Sonja maar meteen doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar houden ze haar nog eventjes voor onderzoek, en dan is het afwachten of ze d'r nog een tijdje ter observatie houden of dat ze weer naar huis mag. Max en ik zijn op advies van de verpleging maar naar huis gegaan. Daar meteen maar even oma gemobiliseerd om op te komen passen, want Max moet straks even slapen, Tom moet nog van school opgehaald worden, en ik weet nu nog niet hoe laat ik weer naar het ziekenhuis moet.

17:00 Tijd om maar weer eens af te gaan wassen en voor het eten te gaan zorgen. Oma heeft Tom vanmiddag van school gehaald, dus dat heeft me weer pakweg drie kwartier gescheeld. Tom mocht vandaag niet afspreken, die moest z'n kamer eerst maar eens op gaan ruimen, aangezien hij intussen zo'n beetje al z'n speelgoed over de vloer verdeeld heeft en de vloer niet eens meer zichtbaar is. Voordat ik naar de keuken verdwijn moet ik eerst nog even naar boven om te controleren of hij inderdaad al opgeruimd heeft. Dat heeft-ie dus niet. Daar komt vlot verandering in als ik 'm er aan herinner dat alles wat met etenstijd niet opgeruimd is in een grote vuilniszak zal verdwijnen.

Net als ik begonnen met de afwas belt Sonja vanuit het ziekenhuis. De artsen zijn het er nog niet over eens of ze naar huis mag of moet blijven.

17:15 Sonja belt nog een keer, de internist heeft besloten dat ze toch een dag of drie in het ziekenhuis moet blijven. Dus zal ik straks wat spullen bij elkaar moeten gaan zoeken en naar het ziekenhuis moeten. Maar eerst verder afwassen en dan eten koken, vandaag gaan we voor Kip Tandoori.

18:45 Op naar het ziekenhuis. Tom mag mee, oma blijft nog even op Max passen. Die zullen de komende dagen telkens pas laat in bed liggen, want het bezoekuur is tussen 19:00 en 20:00 uur.

20:15 We zijn weer thuis. Oma gaat naar huis, Tom gaat naar bed, Max krijgt nog even z'n fles en gaat dan ook naar bed. Z'n badje schiet er vandaag een keer bij in. Nu al in de planning: zodra de kids in bed liggen ga ik weer spelen. En aangezien Sonja er niet is kan voor de afwisseling het geluid eens uit de speakers komen in plaats van uit de koptelefoon.

Het ziekenhuis is de Eindhovense tak van het Máxima Medisch Centrum, maar het is toch duidelijk een ander ziekenhuis dan de Veldhovense tak. Niet alleen is het een stuk ouder, het is ook een stuk bezoeker-onvriendelijker. Tegen het einde van het bezoekuur krijgen de patiënten wat te drinken, en in Veldhoven zijn ze dan niet te beroerd om het eventuele overgebleven bezoek te vragen of die misschien ook thee of koffie lusten. Dat doen ze bij MMC Eindhoven dus niet. Al kan het schelen dat Sonja's opnames in MMC Veldhoven altijd te maken hadden met zwangerschap, en daar hebben ze voor de papa's ruimere bezoektijden dan voor de rest van het volk. Tom kreeg overigens wel wat te drinken...

En dan wil je weer naar huis. Ja, maar eerst afrekenen, want in tegenstelling tot in Veldhoven moet je bij MMC Eindhoven betalen voor je parkeerplaats. Dat kostte me weer een Euro, ik weet alleen nog niet of dat een vast tarief is of een uurtarief. Wat ik wel weet is dat je je parkeerkaartje niet kwijt moet raken, want dan ben je vier Euro kwijt voor een andere. Of je wacht tot iemand het parkeerterrein uitrijdt, en zorgt dan dat je er vlak achter zit en weg bent voordat de slagboom weer naar beneden komt.

22:00 Er komt een klap van boven. Tom is dus weer eens niet aan het slapen. Als ik ga kijken blijkt-ie nog in z'n kleren rond te lopen en staat-ie te huilen omdat z'n ladenkastje met Lego is omgevallen. Dit vind ik niet kunnen, hij hoort te gaan slapen anders krijg ik 'm de volgende ochtend niet in bed. Dus is het uitkleden, pyama aan en het bed in voor Tom.

Niet vol te houden

12:00 Het is niet vol te houden hier. Max is de hele ochtend al ongein aan het uithalen, en begint bij het minste of geringste te gillen, te krijsen en te huilen. Sonja heeft zich inmiddels beneden op de bank geïnstalleerd, en uiteraard kon het automatische gevolg daarvan niet uitblijven: de TV gaat aan.

Maar wellicht gaat morgen alles beter. Tom gaat dan weer naar school, en het zou me ook niks verbazen als Sonja morgen opeens op miraculeuze wijze weer zover hersteld is dat ze weer in staat is om te gaan werken. Het zou de eerste keer niet zijn dat ze ziek is tijdens haar vrije dagen, en spontaan genezen is als ze weer naar d'r baas moet. Intussen heeft ze ook al weer "gevraagd" of ik kan proberen die vakantie in Griekenland alsnog te boeken, het is dus nog steeds niet doorgedrongen dat ik helemaal geen zin heb om met wie dan ook op vakantie te gaan. Ik zie het er nog van komen dat we toch naar Griekenland gaan, niet omdat ik daar zin in heb (heb ik niet) of er veel plezier van zal hebben, maar gewoon om maar van het gezeur af te zijn.

Max krijgt zometeen te eten, en dan kan-ie naar bed.

12:35 Max heeft gegeten en ligt in bed, en eigenlijk leek het me geen slecht idee om zelf ook maar eens een uurtje terug naar bed te gaan. Maar dat gaat dus weer niet door. Sonja heeft zichzelf richting badkuip verhuisd (en uiteraard de TV aan laten staan), en Tom is buiten aan het spelen dus kan ik niet naar bed.

12:42 Sonja is alweer terug, en de eerste opmerking was "Oh..." toen ze zag dat ik de TV uitgezet had. Die staat nu dus weer aan...

13:28 Vlak nadat Sonja terugkwam ben ik naar boven gegaan met de bedoeling even te gaan slapen. Niet dus. Ben ik net boven, staat Tom onderaan de trap te verkondigen dat hij een boterham wil. Dus kon ik weer naar beneden. Boterham voor 'm gemaakt, en meteen weer terug naar boven. Vijf minuten later komt Sonja de trap op en gaat wederom richting douche. Shit. Dat betekent dat beneden alles wagenwijd openstaat en iedereen dus zo binnen kan lopen, en als Tom binnenkomt en niemand ziet gaat-ie onderaan de trap weer staan roepen, met als gevolg dat Max wakker zal worden. Dan maar even lezen, want slapen kan nu niet. Weer wat later komt Sonja uit de badkamer en kruipt in bed. Voor de vorm vraagt ze nog of dat kan, maar zoals altijd staat het antwoord al vantevoren vast. Nog even het hoofdstuk uitgelezen, en vervolgens ben ik maar weer opgestaan.

Maar wat nu? Werken zit er niet in, want daar voel ik me intussen veel te beroerd voor. Spelen dan maar? Ook niet echt, want je kunt er donder op zeggen dat er dan binnen tien minuten wel weer iets gebeurt. Of Tom komt binnen voor weet-ik-veel-wat, of Max wordt wakker.

Huisarts

07:45 Max vindt dat hij nu wel lang genoeg geslapen heeft. En dus mag ik me weer (met veel moeite en al evenveel tegenzin) uit bed laten vallen.

13:00 Hèhè, eindelijk tijd voor m'n tweede bak koffie. Sonja had toch maar even de huisarts gebeld, om 11:00 werd ze op het spreekuur verwacht. Dus was het om 10:30 schoenen aan, iedereen in de auto, en op naar de huisarts. Vervolgens naar de dienstdoende apotheek, in dit geval helaas niet de apotheek net om de hoek bij de huisartsenpraktijk, maar bij het Máxima Medisch Centrum, vestiging Eindhoven (het voormalige Diaconessenhuis). Om 12:30 waren we dan eindelijk weer terug. Sonja naar de badkuip, Tom buiten spelen, Max nog even z'n lunch en dan naar bed. Eindelijk even rust.

Taxi!

08:00 Max wordt wakker, en ik daarmee ook. Sonja heeft vannacht op de bank geslapen, voor zover ze geslapen heeft, en blijkt momenteel weer in bad te liggen.

10:00 De hele dag boven gaan zitten werken zit er niet in, want Sonja is nog steeds ziek. De huisarts is inmiddels gebeld, het recept ligt klaar, Sonja verdwijnt naar bed en ik ga met de kids in touw op stap. Eerst naar de huisarts, dan de apotheek, en daarna meteen even door naar de Lidl. Dat met die huisarts kostte nog de nodige moeite; Sonja's eigen huisarts is afwezig, en het telefoonnummer waar ze volgens het antwoordapparaat terecht kon bleek niet te kloppen — er ontbrak een cijfer aan. Dus kon ik eerst op zoek naar het juiste nummer.

11:30 Het was weer enerverend. Het recept bleek deze keer gelukkig voor "normale" medicijnen. De dienstdoende huisarts is namelijk een antroposoof en schrijft als regel dan ook antroposofische middelen voor. Daar hebben we eerlijk gezegd niet veel vertrouwen in, temeer omdat op de verpakking van dat spul een opmerking staat in de trant van "het is niet wetenschappelijk aangetoond dat dit middel ook echt werkt". Het alternatieve circuit zal ongetwijfeld z'n waarde hebben, maar zoiets wekt toch niet echt vertrouwen.

Op de terugweg (van de apotheek naar de Lidl) was het even zweten, aangezien er achter ons een taxi zat die bestuurd werd door een bumperklever, en bij de eerste gelegenheid ons over de busbaan inhaalde met zo'n 70 km per uur waar een maximum geldt van 50. En gewoon omdat ik het kan vermelden: dat was op de Aalsterweg, ca. 10:45 uur, taxibedrijf Cibatax, kenteken 24-PD-FH. Ik denk dat ik toch maar even bij z'n baas ga klagen.

Bij de Lidl was het wachten, want omdat gisteren alles dicht was wilde iedereen natuurlijk vandaag boodschappen doen. Daarbij bleek dat Lidl zich niet echt houdt aan z'n belofte: boven elke kassa hangt namelijk een groot bord met de tekst "Drie in de rij: kassa erbij", maar toen ik aansloot stonden er heel wat meer in de rij en waren er toch maar twee kassa's open. Toen een klant daarover een opmerking maakte ging er weliswaar een derde kassa open, maar de rij bleef een stuk langer dan "drie in de rij".

12:45 Eindelijk even rust. Sonja heeft d'r medicijnen gehad en ligt in bed, Max heeft te eten gehad en ligt ook in bed, en Tom is buiten aan het spelen. Ik ben intussen bezig met m'n tweede bak koffie, en werd blij verrast door een blauwe envelop in de brievenbus. Inderdaad, Belastingdienst-blauw. Ik had een aanvraag ingediend voor een VAR (Verklaring Arbeidsrelatie), en daarvan werd gesteld dat het zes weken zou duren tot ik die zou krijgen. Ze hebben er zowaar maar een week voor nodig gehad. En de BTW over het eerste kwartaal die ik teruggevorderd had is ook al binnen, evenals de belastingteruggave over 2006. Aardige mensen daar bij de Belastingdienst, ze werken snel en dan geven ze me ook nog geld.

15:08 Zowaar, Cibatax heeft gereageerd op mijn klacht. Het antwoord:

"Uiteraard hebben wij naar aanleiding van uw klacht de betreffende chauffeur binnengeroepen om deze te confronteren met het door u gemelde rijgedrag. de chauffeur gaf inderdaad toe dat hij wat te snel reed om nog tijdig bij een klant voor de deur te kunnen staan. Van het te weinig afstand houden was hij zich niet voldoende bewust: uw mail draagt wellicht bij tot een wat behoudender weggedrag in deze. Wij bieden u mede namens de chaufeur onze welgemeende excuses aan en wij vertrouwen u met bovenstaande naar behoren te hebben geantwoord."

Kijk, da's toch netjes van ze.

18:00 Tijd om eten te gaan maken, Sonja slaat nog een ronde over. Vanavond bami met een maaltijdloempia.

20:00 Tom en Max zijn klaar voor bed, The Simpsons zijn afgelopen, bedtijd voor Tom. Max mag nog een tijdje op schoot blijven liggen (liever niet, maar het gaat even niet anders) terwijl papa noodgedwongen maar even TV gaat kijken.

21:00 Maar nu moet Max er ook aan geloven: bedtijd. Ik ga over een half uurtje weer eens Top Gear kijken.

23:10 Ik ga ook maar eens naar bed. Sonja is halverwege Top Gear naar beneden gekomen om zich voor de nacht op de bank te installeren, de aflevering was er zowaar een die ik voor het grootste deel nog niet gezien had. Daarna nog even een poging gedaan om Need for Speed verder te spelen, maar m'n ogen willen er niet meer aan.

Hemelvaartsdag

09:00 Ik was al een tijdje wakker, maar m'n bed wilde me maar niet laten gaan. Toch maar opstaan nu.

10:00 Sonja schijnt maar niet te kunnen bevatten wat ik bedoel met "ik heb behoefte aan rust en stilte", want nu wil ze naar een ander reisbureau om te kijken of die nog iets voor ons hebben. Hoebedoelu, bord voor de kop?

11:00 Eigenlijk had ik de hele dag boven willen gaan zitten om eens een keer gewoon door te kunnen werken (Sonja heeft vandaag en morgen toch vrij), maar dat zit er uiteraard weer niet in. Sonja beweert dat ze zich niet lekker voelt en "even" gaat liggen. Dat ken ik, Sonja zullen we de komende uren niet terugzien. En intussen moet ik maar zien hoe ik m'n werk gedaan krijg, terwijl Max de kamer verbouwt en Tom weer voor de TV hangt. Dit gaat weer een hele lange dag worden...

12:30 Ik geef het op. Ik heb geprobeerd te werken, maar dat lukt niet als je continu in de herrie zit en voortdurend politieagent moet spelen. Ik heb geprobeerd om dan maar verder te gaan met Need for Speed, maar ook dat is me kennelijk niet gegund. Max krijgt z'n eten en dan kan-ie naar bed. Daarna moet ik nog even naar de brievenbus, en dat zou wel eens met een hele lange omweg kunnen zijn. Ik krijg toch weer niks gedaan, en als ik al toestemming krijg om boven te gaan werken dan zal dat waarschijnlijk pas aan het eind van de middag zijn, en moet ik na een uurtje toch weer naar beneden om eten te koken. Kennelijk denkt Sonja nog steeds dat je een bedrijf van de grond kunt krijgen met een uurtje per dag.

13:00 Op naar de brievenbus dan maar. Max en Sonja liggen allebei in bed, Tom is op de computer een spelletje aan het doen.

14:30 Na anderhalf uur ben ik weer terug, en er blijkt nog niks veranderd te zijn: Max en Sonja liggen te slapen, Tom is nog steeds op de computer bezig. Ik pak m'n laptop en verdwijn naar boven, benieuwd hoelang het duurt voordat ik ook daar weer gestoord word.

15:35 Nou, dat duurde dus niet al te lang. Sonja is net uit bed gekomen en beweert dat ze zich "hondsberoerd" voelt. Hetgeen in de praktijk wel weer zal betekenen dat alles op mijn schouders belandt en ze zelf niks uitvoert, anders dan voor de TV hangen en in bed liggen. Eerste opdracht is al weer binnen: Max uit bed halen. Die slaapt weliswaar nog, maar als die te lang blijft liggen krijg ik 'm vanavond weer niet in bed. Zal-ie toch wel niet willen, want hij is gewend dat hij de hele avond bij Sonja op schoot mag liggen.

Toch wel typisch: als Sonja zich een keer niet lekker voelt moet ik daar rekening mee houden, maar de andere kant op werkt het niet op die manier...

Communicatie over twee verdiepingen

08:45 Drie kwartier geleden is m'n wekker begonnen met piepen, maar ik had geen zin om op te staan, de kids sliepen ook nog, dus ben ik lekker blijven liggen. Maar nu zijn Tom en Max ook wakker, dus is het gedaan met in bed liggen.

09:15 Tom komt naar beneden in z'n pyama. Ik vraag 'm vriendelijk om zich aan te gaan kleden, maar dat wil-ie niet. Ik vraag 'm nogmaals vriendelijk om zich aan te gaan kleden, en leg meteen even uit dat ik zover kapot ben dat ik niet alweer ruzie wil gaan maken, maar Tom wil niet, hij "wil niet naar iemand luisteren". Dat was teveel, ik val tegen 'm uit en schreeuw 'm toe dat-ie dan maar z'n pyama aan moet houden, maar dat-ie dan de rest van de dag ook niks zal krijgen. Waarop Tom alsnog kwaad naar boven stampt. Hij blijft zolang weg dat Max en ik maar alvast gaan ontbijten.

10:00 Tom stond vanaf de zolder naar beneden te roepen dat-ie z'n vest niet gevonden kreeg, en Max verkondigde dat hij een vieze luier had. Dus met Max naar boven, even in bed geparkeerd en dan door naar Tom. Z'n vest blijkt vlak voor z'n neus te hangen... Terug om Max een schone luier te geven, en dan weer naar beneden. Even later komt Tom ook, en vraagt of hij wat te drinken mag. Dat kan, maar dan zal-ie wel even moeten wachten. Een paar minuten later begint-ie opnieuw, waarop ik m'n eigen bezigheden maar weer onderbreek, wat appelsap voor 'm inschenk, en 'm vertel dat-ie maar boven moet gaan spelen de rest van de dag. Z'n glas wordt in één keer leeggestort (zoals gebruikelijk) waarna hij naar boven verdwijnt. De rest van de dag krijgt-ie alleen nog maar kraanwater.

Typisch Holten-gedrag trouwens, die "communicatie" over twee verdiepingen en door dichte deuren heen. Sonja is daar ook erg goed in...

12:05 Sonja belt om me eraan te herinneren dat ze vanavond pas laat thuis is, en om te vragen of ze nog wat mee moet brengen. Mooi, dan mag zij de boodschappen gaan doen bij de Lidl, scheelt mij weer tijd en bespaart me de ellende van boodschappen moeten doen met twee kids.

De bom barst. Alweer.

08:00 De wekker laat weer van zich horen. Wat minder nachtrust dan anders, want Max heeft ons (of toch in elk geval mij) tot ergens 01:30 of zo wakker gehouden omdat-ie bij z'n mama op schoot wilde. Dat kan uiteraard niet. Het verschil in mentaliteit tussen mij en Sonja werd ook weer eens duidelijk; toen ik uit bed kwam en naar Max ging bleef ik rustig, toen Sonja later naar 'm toe ging begon ze al meteen te commanderen dat-ie nu maar op moest houden. Kennelijk snappen de Duitsers nog steeds niet dat kinderen geen hersenloze soldaatjes zijn die op bevel alles doen.

08:30 Opstaan dan maar. Tom is net uit bed, Max is ook net wakker geworden.

10:00 Tijd voor m'n tweede bak koffie, en ik ben nu al weer een zenuwinzinking nabij. Tom is buiten gaan spelen, Max zit intussen luidkeels jammerend al voor de derde of vierde keer vanochtend in de box omdat-ie telkens op stoelen klimt en dan de tafel of de dressoirkast probeert leeg te ruimen. Dat doet-ie nu al dagen, en ik ben het zo kotsbeu dat ik elke drie minuten daarvoor m'n werk moet onderbreken dat ik de stoelen maar in de gang geparkeerd heb.

15:00 Sinds pakweg 12:00 uur kwam Tom elke tien minuten vragen hoe laat het was, want hij wil om 14:30 iets kijken op TV (iets met Mickey Mouse Club of iets in die richting). Dat is nu afgelopen, de TV kan uit want we moeten nog even naar het postkantoor.

16:15 We zijn weer terug, eigenlijk had ik nog naar het reisbureau gewild om voor mezelf een lang weekend te boeken (waar Sonja niet blij mee was), maar gezien de tijd, het feit dat ik ook nog naar de groenteboer moet, Tom continue aan het zeuren was, en het er ook nog op leek alsof het zou gaan regenen, is dat er bij ingeschoten.

16:30 Het was vanmiddag dus weer een en al ellende, met als gevolg dat ik effectief weinig of niks gedaan heb. Dat zal vandaag ook niet meer gebeuren, want er moet afgewassen worden en eten gekookt worden. Vandaag op het menu: varkensfricandeau met spinazie en aardappelen. Terwijl ik daarmee bezig ben komt Sonja thuis, en het is alweer meteen knallende ruzie. Ik krijg weer een complete zenuwinzinking, maar uiteraard kan haar dat niet boeien. En hoewel mensen in mijn toestand wel vaker schreeuwen (omdat ze anders niet gehoord worden) mag ik dat uiteraard ook al niet, want "dat is niet goed voor de kinderen". Heel begrijpelijk natuurlijk, vanuit Sonja's standpunt gezien, want stel je voor dat ze zouden leren om hun emoties te uiten — dat past absoluut niet binnen de Duitse cultuur van hard zijn, geen gevoelens en emoties tonen, en altijd maar doorgaan, doorgaan, doorgaan.

De vakantie naar Griekenland gaat vrijwel zeker niet door aangezien het mij absoluut niet meer kan interesseren (ook al heeft Sonja wel toestemming gekregen van haar baas), en ook daar is ze kwaad over. Ik heb er inmiddels absoluut geen behoefte meer aan om met wie dan ook op vakantie te gaan, maar ze wil ook niet alleen met Max op vakantie. Wat mij betreft mogen ze alledrie vandaag nog naar d'r moeder vertrekken. En niet meer terugkomen.

Advertentieverkoop

07:45 Ik word wakker doordat Tom de trap afkomt. Vrijwel tegelijkertijd meldt ook Max zich. Naar m'n gevoel moet het al na tienen zijn, maar een blik op de klok leert anders. Opstaan dan maar, en ontbijt gaan maken.

08:45 Tom liet op zich wachten, maar uiteindelijk hebben we allemaal gegeten. De kids gaan spelen, ik ga aan het werk. Als de kids me laten, tenminste, en daar ben ik nog niet van overtuigd.

09:30 Laat ik maar weer eens een machine wasgoed opzetten. Dat heb ik al meer dan een week niet gedaan, en er ligt dan ook een gigantische stapel. Uiteraard nog niet uitgesorteerd, want die enkele keer dat Sonja de vuile was inderdaad mee naar de zolder neemt en die was "sorteert" komt het "sorteren" neer op "gooi maar in een willekeurige bak". Het zal nog een hele tijd duren voordat die hele stapel weg is, want het ophangen om te drogen wordt geplaagd door ruimtegebrek: het enige wat ik ter beschikking heb is de waslijn buiten (niet echt bruikbaar met dit weer), een douchestang over de breedte van de overloop, en een klein wasrek in de badkamer. Ik heb dan weliswaar nog een heel groot wasrek (genoeg voor vier machines was), maar dat kan ik niet meer gebruiken. Toen ik nog een werkplek op de zolderkamer had stond het ding daar (en gruwelijk in de weg) maar moest ik het laten staan; Sonja is zelfs kwaad geworden toen ik het een keer opgeborgen heb. Maar nu is die kamer Tom's slaapkamer geworden, en mag dat wasrek er niet meer staan van Sonja. En uiteraard weet ze niet te vertellen waar het dan moet komen te staan. Ik weet het ook niet, ik weet alleen dat ik er verder geen plek voor heb.

11:00 Net gebeld door de IJssel Mediagroep uit Zutphen. Naar blijkt een van de vele advertentieverkopers waarmee ondernemers geteisterd worden. Vlotte babbel natuurlijk, maar ik ken de trucs al en heb dus niks toegezegd. In plaats daarvan gevraagd om meer informatie, waarop de jongedame me doorverwees naar hun website. Morgenochtend belt ze nog een keer. Nu eerst maar eens zien wat googlen op hun naam oplevert.

12:00 Da's niet misselijk: het bedrijf wordt op diverse fora genoemd, en vooral in combinatie met woorden als "oplichters" en "oplichting". Daar wil ik als ondernemer toch echt niks mee van doen hebben. Ik heb dan weliswaar niks toegezegd, maar ik ga ze toch maar even een mailtje sturen.

Een dagje rust en stilte

05:30 Geen idee waarom, maar ik ben wakker geworden. Althans, ik slaap niet meer.

08:00 Ergens rond 07:00 moet ik weer in slaap gevallen zijn, nu word ik weer wakker omdat Sonja opstaat. Even later meldt ook Max zich.

09:45 De rust keert weder. Sonja en Max zijn zojuist richting Limburg vertrokken, Tom ophalen en een rondje over de jaarlijkse Winseler straatmarkt. Die zijn voorlopig dus nog niet terug. Mooi! Dan kan ik tenminste eens wat werk gedaan krijgen.

12:00 Oh-oh! Ik ruik iets dat verdacht veel lijkt op een gaslucht. Da's niet goed! Geen gaslek te vinden echter, en de gasmeter staat ook stil. Over een uurtje nog maar eens kijken of-tie toch doorgelopen is.

13:00 De gasmeter staat nog op exact dezelfde stand, dus is er geen lek. Nader onderzoek leert dat de gaslucht (of wat er op lijkt) veroorzaakt wordt door een plantje dat in de keuken op het aanrecht staat. Die mag dus direct buiten verder gaan leven.

16:00 Bijzonder lekker, op je gemakkie doorwerken zonder afgeleid, lastiggevallen of anderszins van je werk gehouden te worden. Toch ben ik moe, dus ga ik maar eens even een halfuurtje liggen. Misschien dat het helpt.

17:10 OK, het is dus een uurtje geworden in plaats van een halfuurtje, maar het heeft me wel goed gedaan. Terug aan het werk dan maar weer.

17:30 Sonja belt om te vertellen dat ze nu vertrekt (en dus over een goed uur thuis is), zij en de kids hebben al gegeten dus ik hoef alleen maar wat voor mezelf klaar te maken. Dat wordt een makkie: er ligt nog een pizza in de diepvries. Twintig minuten in de oven (vijftien volgens de verpakking, maar onze oven is al op leeftijd dus die heeft wat langer nodig), pilsje erbij, klaar.

19:15 Het volk is teruggekeerd. Tom kan meteen door naar bed, Max wil eerst nog z'n bad, z'n fles en bij mama op schoot.

20:30 Volgens de site van Neckermann.nl (de reistak van Neckermann) zijn we beter af als we z'n anderhalve week eerder vertrekken: dat scheelt namelijk zo'n € 260 op de totale prijs. Andere voordelen zijn dat we dan terug zijn voordat Tom terug is uit Canada, en dat we terug zijn voordat Max jarig is. In de oorspronkelijke planning zouden we pas na z'n tweede verjaardag terugvliegen, met als mogelijk gevolg dat we dan opeens bij moeten betalen voor z'n terugvlucht. Aan Sonja nu de taak om haar bazen zover te krijgen dat ze ook inderdaad eerder op vakantie kan. Moet maar kunnen, en anders moeten ze het prijsverschil maar vergoeden.

Zomervakantie

08:30 Max wordt wakker, ik daardoor ook, Sonja slaapt door. Dus sta ik op, haal Max uit bed en ga met 'm naar beneden voor het ontbijt.

09:15 Laat ik eens aardig zijn en Sonja d'r ontbijt op bed brengen.

09:30 Max heeft een poepluier. Na het verschonen breekt de pleuris uit, want Max heeft z'n mama gezien maar moet (met luidkeels protest) toch weer naar beneden.

10:30 Het is niet zoveel, maar er moeten toch boodschappen gedaan worden bij de Nettorama. Op naar de Nettorama dan maar.

11:30 Dat schoot lekker op. Aangekomen bij de supermarkt bleken er nog maar drie of vier winkelwagentjes te zijn. Da's gunstig. Dat betekent namelijk dat er een hoop klanten al in de winkel zijn, en tegen dat ik bij de kassa kom is dat volk allemaal al vertrokken en hoef ik dus niet eerst een kwartier in de rij voor de kassa te staan.

12:00 Sonja vindt nog steeds dat we samen op vakantie moeten, dus wandelen we met z'n drieën naar het reisbureau.

14:30 Na twee uur reisbureaugedoe staan we weer buiten. We gaan deze zomer twee weken all-inclusive naar Griekenland. Oh jippie. Van mij hoeft het niet, maar Sonja vindt het kennelijk belangrijk dat we samen op vakantie gaan, want "daar zijn we wel aan toe". Dat moet dan maar weer, persoonlijk ben ik vooral toe aan rust en stilte, en wat mij betreft mag ze alleen met Max op vakantie. Maar ja, daar wordt nou eenmaal geen rekening mee gehouden. Als ik het voor het kiezen had zou ik alleen op vakantie gaan, en dan niet naar Griekenland maar een paar weken naar Zuid-Oost Azië. In Thailand moet je momenteel niet zijn (militaire coup, gevechten met rebellen in het zuiden), maar zoiets als bijvoorbeeld eerst een weekje naar Maleisië en dan nog een week Singapore zou me niet tegenstaan.

15:00 Ik ben weer thuis, Sonja is met Max nog even de stad ingegaan en zie ik straks wel een keer verschijnen.

07:30 Niet dat ik er veel zin in heb, maar ik ga toch maar eens opstaan. Het weer is wederom niet inspirerend: grijs en grauw.

08:20 De ochtendprocedure is weer achter de rug (al ben ik nog niet door m'n eerste bak koffie heen), eens zien of ik nog wat zinnig werk gedaan krijg vanochtend. Max zal zometeen wel wakker worden.

08:45 En jawel, daar is-tie weer. Max is wakker.

09:30 Zo, Max heeft z'n ontbijt gehad en gaat weer spelen, voor mij is het zoals gebruikelijk tijd voor m'n tweede bak koffie en tijd om aan het werk te gaan.

12:00 Max is moe en gaat dus naar bed. Nadat ik 'm in bed gelegd heb trek ik wat brood uit de diepvries, dan kan ik zometeen aan m'n lunch.

12:30 Lunchtijd. Nou ja, twee sneetjes brood, meer stelt het niet voor.

14:00 Shit, Max is nu al weer wakker. Da's toch wel een uurtje eerder dan ik gehoopt had. Niks aan te doen, ik ga 'm uit bed halen en zorgen dat-ie ook z'n lunch krijgt.

16:30 De middag vertoonde veel overeenkomsten met de ochtend: Max houdt me voortdurend van m'n werk af, en belandt telkens opnieuw in de box als-ie op een stoel klimt. Hopelijk leert-ie dat klimmen gauw af. Voor mij is het nu tijd om alvast af te gaan wassen, en daarna moet de warme hap gemaakt worden. Het menu vandaag: shoarma. Snel en simpel.

19:45 Het zit er weer op voor vandaag. Werk gedaan, afgewassen, eten gemaakt en opgegeten. Sonja heeft Max en zichzelf in bad geparkeerd en zit intussen voor de TV met Max op schoot. Vanmiddag heeft zich alweer een klant voor Toy Imperium gemeld die net als die anderen meteen via PayPal betaald heeft. Kortom, genoeg gedaan, tijd om te gaan spelen.

Stof stof en nog meer stof

06:00 Sonja's wekker laat van zich horen, en uiteraard word ik daardoor ook uit m'n slaap gehaald.

06:45 Sonja is een kwartier geleden vertrokken, ik sta zelf ook maar op. Koffie aanzetten, mediteren, ontbijten. En dan aan het werk.

07:15 Het probleem met m'n laptop komt erop neer dat-ie snel te warm wordt en dan zichzelf uitschakelt. De oorzaak hiervan ligt in het feit dat de ventilator nogal veel stof aantrekt, waardoor stof zich ophoopt in de ventilator (en in de rest van de laptop) waardoor het systeem niet meer goed gekoeld wordt. Een bekend probleem overigens bij Medion laptops. Dus zit er maar één ding op: laptop openschroeven en schoonmaken.

08:15 Het had nogal wat voeten in de aarde (ik moest eerst op Internet opzoeken hoe ik ook alweer bij de ventilator moest komen) maar uiteindelijk zijn de stofnesten verwijderd en doet m'n laptop het weer. Niet optimaal, want de ventilator blijft lawaai maken, zij het niet meer zoveel als gisteravond. Als je toevallig ook in het bezit bent van een Medion MD41320: de instructies voor schoonmaak vind je op www.gejanssen.com/howto/md41320/index.html

Andere maar nog veel betere tip voor eigenaren van hardware met de merknaam Medion of Micromaxx: zo snel mogelijk het apparaat verkopen en vervangen door eentje van een kwaliteitsmerk. Kost misschien wel wat meer, maar scheelt je tijd en ellende. Die apparaten van Medion voldoen als je ze alleen gebruikt om af en toe je e-mail op te halen, een briefje te typen of een spelletje te spelen (maar dan wel een die geen hoge eisen stelt aan de videokaart) maar voor zwaarder gebruik zijn ze niet echt geschikt. Of beter gezegd: echt niet.

En daarmee, geachte lezer, is het net na negenen en tijd voor m'n tweede bak koffie. Tevens tijd om aan m'n echte werk te beginnen. Max slaapt intussen nog even door.

09:10 Die laatste opmerking was natuurlijk de goden verzoeken. Max is zojuist wakker geworden... Dan zullen de koffie en het werk nog even moeten wachten, maar intussen kunnen dan wel de maandelijkse Windows updates geïnstalleerd worden. Deze keer is het ruim 30 MB aan updates, dus dat gaat wel even duren. Het vooruitzicht alleen is voor m'n laptop al reden om de ventilator weer eens harder te laten draaien.

15:30 En toen ging de deurbel. Een van m'n Toy Imperium klanten komt z'n spullen ophalen. Jippie, papa weer centjes! Meteen maar even de administratie bijwerken.

17:00 Doordat ik me veel met Max bezig heb gehouden en op die klant heb zitten wachten, heb ik vanmiddag uiteindelijk maar weinig gedaan gekregen. Veel meer zal het ook niet worden, want er moet eten gekookt worden. Vandaag op het menu: spaghetti met kipfilet en champignons, en een bak komkommersalade.

20:30 Toch nog een beetje werk gedaan, maar nu is het toch echt tijd om maar weer eens te gaan spelen, want dat is al weer een paar dagen geleden.

Vakantie binnen de vakantie

07:10 Laat ik vandaag maar eens op tijd opstaan...

09:15 Zo krijg je tenminste nog eens wat gedaan: inmiddels heb ik m'n ochtendmeditatie en m'n ontbijt gehad en heb ik ook de uitgaande post klaar voor verzending. Straks alleen nog even in de brievenbus mikken. De kids zijn net pas wakker geworden, dus kan ik nu Max uit bed halen en aankleden, Tom even voorzien van schone kleren, en dan kunnen ze aan hun ontbijt.

10:00 Tijd voor m'n tweede bak koffie. De kids zijn gevoerd, Tom's slaapkamer, de hal en de woonkamer zijn weer blootgesteld geweest aan de stofzuiger, dan kan ik nu eindelijk m'n eigen werk gaan doen. Tot vanmiddag, want om 14:30 heb ik nog een afspraak, en daarna moet ik Tom nog naar z'n oma brengen; daar gaat-ie tot zondag logeren. Rust in de tent! Althans, toch meer dan nu.

10:45 Ik kom maar niet toe aan m'n eigen werk. Max heeft de gewoonte ontwikkeld om met alles te gooien, met als gevolg dat er een glas over de grond is gegaan. Daar kon het glas niet tegen, dus kan ik weer gaan stofzuigen. Als ik Max daarna weer loslaat gooit-ie weer met wat anders, waardoor de Lego waar Tom mee aan het spelen is over de grond gaat. Max mag de rest van de ochtend in de box blijven.

12:15 Max is naar bed, en zelf heb ik een kwartiertje op bed zitten mediteren. Ik voel me al weer een stuk beter.

13:00 Tom en ik hebben onze lunch weer achter de kiezen, vervolgens word ik gedwongen tot niet-computeren aangezien m'n laptop er weer eens mee opgehouden is en pas na bijna een half uur weer bereid was om op te starten zonder meteen weer op te houden. Ik krijg nog wel wat gedaan vandaag, het zal alleen wat minder zijn en langer duren.

14:20 Wat later dan me lief is komt Sonja thuis, ik vertrek direct in een poging toch nog op tijd (14:30) bij de MDD te zijn.

15:30 Het gesprek duurde maar een kwartiertje, we zijn tot de conclusie gekomen dat de MDD me niet echt meer kan helpen, en dus was dit het laatste gesprek. Op de terugweg nog even tanken, dan hoef ik dat tenminste niet onderweg naar Limburg nog te doen. Thuisgekomen blijkt Sonja achter de computer te zitten en is er niks voorbereid voor vertrek. En dus moet ik zelf Tom's speelgoed en kleren bij elkaar gaan zoeken. Als ik vertel dat dit het laatste gesprek was reageert Sonja chagrijnig met "ben ik daarvoor om vijf uur opgestaan?". Tja, andere mensen zouden op hun normale tijd opgestaan zijn en 's middags een halve dag vrij hebben genomen. Maar ja, Sonja is groot gebracht met "je leeft om te werken" dus die maakt hoe dan ook haar uren ongeacht de consequenties. Duidelijk geval van "getrouwd met je werk".

16:00 Eindelijk is alles en iedereen in de auto geladen. Max gaat ook mee, dan kan Sonja straks tenminste niet zaniken dat ze niks heeft kunnen doen tijdens mijn afwezigheid.

17:30 Tja, en toen was ik dus even vergeten dat er nog zoiets bestaat als de avondspits, met als gevolg dat ik anderhalf uur gedaan heb over een afstand die ik buiten de spits in een uur gedaan zou hebben. Observatie: hoe dichter ik bij m'n bestemming kwam, hoe slechter het weer werd.

18:30 Tijd om weer naar huis te gaan, zij het dan zonder Tom.

19:30 Weer thuis blijkt Sonja nog steeds achter de computer te zitten, die heeft volgens mij weer eens meer uren aan d'r werk besteed dan waarvoor ze betaald wordt. De planning was eigenlijk om bij thuiskomst meteen eten te koken, maar dat gaat dus weer eens niet door. Voordat ik eten kan gaan koken moet ik eerst afwassen, want Sonja heeft niet de moeite genomen om dat even zelf te doen. Maar voor Max is het al laat, dus die moet eerst eten. Nadat-ie gegeten heeft maak ik nog een flesje melk voor 'm en draag 'm over aan z'n moeder, en verdwijn zelf vervolgens naar de keuken voor de afwas. Om niet helemaal asociaal laat te eten wordt het menu gewijzigd van pasta met kipfilet naar frieten. Pasta zou betekenen dat ik eerst af moet wassen en dan pas aan het eten kan beginnen, maar de frietpan kan alvast opwarmen terwijl ik de afwas doe. Oftewel, in IT-termen, hier wordt gebruik gemaakt van parallel processing. :-)

21:00 Na het eten moet ik eigenlijk nog even wat doen op m'n laptop. Op zich stelt het niks voor, ik hoef alleen maar even een Excelsheetje bij te werken wat me zo'n tien minuten zal kosten. De eerste vijf minuten gaan nog, maar vervolgens besluit m'n laptop dat het te warm is en houdt er mee op. Volgens Sonja wordt het veroorzaakt doordat de virusscanner het systeem overbelast, maar zoals wel vaker bij Sonja is dit enkel een snel getrokken conclusie op basis van één observatie en weinig of geen feitenmateriaal.

22:40 Ik geef het op, er valt met die laptop niet te werken. Om aan te tonen dat Sonja's "conclusie" niet juist is heb ik (met de nodige crashes) allerlei in de achtergrond draaiende applicaties gedeïnstalleerd, maar het probleem blijft bestaan.

Een drukke dag

07:50 Eigenlijk had ik m'n wekker op 07:00 gezet met de bedoeling dan ook op te staan, maar m'n bed was net iets te lekker warm...

08:10 De keuken in, koffie aanzetten en de buitendeur open. Zeer verfrissend voor een ochtendmeditatie. Die duurt korter dan gepland, want het is toch wel erg frisjes. Maar wakker word ik er wel van. Nog even de groencontainers aan de straat zetten, en dan is het tijd voor het ontbijt.

08:30 Met een klap komt er allerlei papier door de brievenbus schuiven. Waarop Max wakker wordt. Die mag dus nu uit bed (Tom schijnt nog te slapen) en dan krijgt-ie z'n ontbijt.

09:10 En zowaar, Tom is ook weer beneden. Nog in z'n pyama, maar dat corrigeren we straks nog wel. Even ontbijt voor 'm maken, tweede bak koffie voor mij, en aan het werk maar weer. Als de kids me laten, tenminste.

12:00 Bedtijd voor Max. Tom blijft intussen maar zeuren over wanneer hij z'n lunch krijgt. Dat moet ik nu al meer dan een uur elk kwartier aanhoren. Ik word er zo moe van...

16:30 Toch nog lekker opgeschoten. Op m'n bedrijfswebsite moeten een aantal standaardontwerpen komen te staan, het streven is om er per dag eentje te maken. Zo ver zo goed. Maar nu roept de keuken weer. Eerst afwassen, en dan eten koken.

18:30 Tom's gedrag liet de hele dag weer volop te wensen over, dus krijgt-ie vandaag geen toetje. In plaats daarvan mag-ie naar bed. Aan Sonja de schone taak om voor de kids te zorgen.

21:00 Sonja is naar Tom toe, Max heeft beneden nog een tijdje gespeeld maar moet nu ook niet bed. Dat gaat met een hoop protest gepaard, want hij wil eigenlijk bij z'n mama op schoot liggen. Maar dat vind ik niks, hij zal toch echt moeten leren dat-ie op tijd naar bed moet. Sonja blijkt bezig te zijn om Tom zover te krijgen dat hij z'n kamer nog opruimt, en dat gaat natuurlijk weer met een hoop verbale agressie (van zowel Sonja als Tom) gepaard.

21:30 Sonja is nog steeds boven bezig, ik installeer me voor de TV voor de eerste aflevering van "Herman's Helden". M'n laptop had ik nog even aan het werk gezet om een backup te maken, maar halverwege is-ie er weer eens volledig mee opgehouden. Tijd voor een nieuwe...

22:15 Zowaar, Sonja laat zich nog even beneden zien, maar een kwartiertje later verdwijnt ze naar bed.

23:00 Nog iemand die naar bed gaat...

Een lange dag

07:00 Sonja gaat weer naar d'r werk, ik wordt half wakker, Max wordt ook wakker.

07:55 Ik ben kennelijk weer in slaap gevallen, en tien minuten geleden wakker geworden doordat Max in z'n bed vanalles aan het vertellen is. Tijd om op te staan. Tom slaapt nog.

08:20 Max ligt in de box met een fles melk, het koffieapparaat staat ook aan, tijd voor een ochtendmeditatie. Deze keer niet op bed. Eigenlijk zou ik dat buiten willen doen vanwege de frisse lucht (bovendien heb je op bed geen direct contact met de grond), maar aangezien het regent schuif ik een stukje op: dan maar in de keuken voor de openstaande buitendeur.

08:30 Het alarm op m'n GSM geeft aan dat m'n tien minuten voor meditatie om zijn. Als ik vervolgens m'n blik naar het koffieapparaat laat gaan zie ik dat het wel erg slappe koffie is. Volgende keer toch maar koffie in het filter doen. :-)

Nog maar een poging dan om koffie te zetten (deze keer met koffie in het filter), en ontbijten.

09:00 Max en ik hebben ontbeten, hij mag gaan spelen en ik ga maar weer eens aan het werk. Nog even de naaizooi van Sonja opruimen, want die heeft ze weer eens laten liggen op een plek waar Max er makkelijk bij kan, en dan is het straks weer schelden en schreeuwen als ze ziet dat hij d'r patroon in stukjes heeft gescheurd. Wat dan uiteraard weer mijn schuld is, want ik had het op moeten ruimen. Vind Sonja althans...

10:00 Tom laat zich eindelijk beneden zien. Het duurt niet lang voordat-ie boos wordt: op z'n kamer heeft-ie een lavalamp, en hij heeft nogal de gewoonte om die niet uit te doen als-ie naar beneden gaat. Dus stuur ik 'm terug om dat alsnog te doen, maar dat wil-ie niet. En waarom wil-ie dat niet? Als-ie 'm laat branden hoeft-ie 'm vanavond niet opnieuw aan te doen. Goh, waar ken ik die mentaliteit toch van?

10:25 En jawel, het geruzie is alweer begonnen. Hoewel we al tig keer gezegd hebben dat-ie het niet moet doen was Tom toch weer Legoblokjes met z'n tanden van elkaar aan het halen. Als ik 'm vertel dat-ie z'n Lego X-Pod dan maar weer op moet ruimen wordt-ie kwaad en word ik uitgemaakt voor "idiote papa". Dat accepteer ik niet, Tom mag naar z'n kamer. Met veel protest gaat-ie even later ook inderdaad. Maar z'n X-Pod neemt-ie wel mee, al betwijfel ik of het van z'n moeder zou mogen.

Ondertussen hoor ik Max met iets op tafel slaan. Het blijkt Sonja's schaar te zijn. Het is toch werkelijk niet te geloven! Ook die heeft ze dus al niet opgeruimd! Kennelijk moeten er echt eerst flinke ongelukken gebeuren voordat ze het leert! Het bewijst maar weer eens dat ze Duits afgericht is in plaats van opgevoed (ook al blijft ze het ontkennen). Dit gedrag is typisch voor de "Duitse opvoeding": gevaarlijke objecten hoef je niet op te ruimen, kinderen moeten maar begrijpen dat ze er af moeten blijven, en als het fout gaat is het hun eigen schuld. Ze gaat toch echt een serieus probleem krijgen als dit een keer echt flink fout gaat; in Duitsland geven ze dan weliswaar het kind de schuld, maar in Nederland wordt de verantwoordelijkheid toch echt bij de ouder gelegd.

11:30 Bedtijd voor Max.

14:10 Godver, houdt die verrekte laptop er al weer mee op! Terwijl die afkoelt ga ik ook maar even afkoelen, geestelijk althans. Ik zeg Tom dat hij even beneden moet blijven, ik ga even naar boven. Het was me niet gegund: ik zit net weer op bed om even tien minuten te mediteren, staat-ie al onderaan de trap te roepen. Terug de woonkamer in, waar hij tien minuten lang met een stuk hout op ons houten draaiplateau gaat staan tikken. Als ik, lichtelijk boos, weer beneden kom blijkt hij de TV aangezet te hebben, het lawaai wat hij maakte was "muziek". Volgens mij was het alleen maar te doen om aandacht te trekken.

18:30 Sonja zou pas om 18:00 afgewerkt zijn maar is nog steeds niet thuis, dus gaan we maar zonder haar beginnen. Tom's tafelmanieren zijn weer dusdanig dat hij z'n toetje vandaag wel kan vergeten.

19:15 Tom is naar bed gestuurd, vlak daarna komt Sonja thuis. Die gaat zich eerst met de kids bezighouden, Max moet nog in bad, Tom moet nog even opgejaagd worden, en daarna krijgt Max nog z'n fles melk.

20:30 Max gaat nu ook naar bed, Sonja krijgt d'r warme hap, en ik ga weer spelen.

Meditatie

01:15 Eigenlijk had ik gisteravond verder willen spelen, maar dat is er niet meer van gekomen. In plaats daarvan heb ik na Dr. Who eerst "Lethal Weapon 2" zitten kijken (minus de eerste twintig minuten, maar gelukkig maakt dat voor dit soort films toch niks uit) en daarna "The Last Samurai". Helemaal geen slechte film, al zal Hollywood wel weer de nodige "artistieke vrijheid" hebben losgelaten op de eventuele historische accuratesse. Bijverschijnsel van het kijken van een film die zich in Japan afspeelt: het herinnert me er weer aan dat ik weliswaar in het Westen woon maar ik m'n hart in Azië heb achtergelaten. Ik zou nog liever vandaag dan morgen teruggaan...

Eerst maar eens gaan slapen.

10:00 Nog niet helemaal wakker, maar Sonja en Max duiken op met ontbijt: koffie en wafels.

11:45 Sonja gaat beneden iets doen met kleren naaien, Tom zit achter de computer, en Max is weer van alles aan het uitspoken. Ik verhuis naar boven, want er moeten weer een aantal aanbiedingen voor eBay gemaakt worden.

13:00 Max laat zich met veel gekrijs en geschreeuw in bed leggen, na een kwartiertje geeft-ie het toch maar op en valt in slaap. Als de rust is weergekeerd (en ik inmiddels weer een van mijn "stille woedeaanvallen" heb gehad) besluit ik maar eens iets nieuws te proberen: mediteren. In kleermakerszit op bed, ogen dicht, en proberen tot rust te komen. Zoiets gaat natuurlijk nooit meteen de eerste keer goed, maar desalniettemin voel ik me een kwartier later een stuk rustiger. Ik denk dat ik hier maar eens een gewoonte van ga maken.

14:00 Sonja komt naar boven om te vertellen dat ze even de stad in moet, naar de boekhandel. Hoewel je vanaf hier binnen tien minuten in de binnenstad kunt zijn zal het wel weer betekenen dat ze ergens rond 17:00 uur pas weer terug zal zijn. Ze kan het ook weer eens niet nalaten om erop te wijzen dat speelgoed verkopen via Internet alleen maar zinvol is tegen het einde van het jaar, en het de rest van de tijd verspilde moeite is. Oftewel, ze kan de aandrang weer eens niet weerstaan om te proberen mij zover te krijgen dat ik me volledig voor haar opoffer.

14:15 Sonja vertrekt, en intussen is Max wakker geworden. Tot zover het werk dus, want nu moet er gegeten worden en beneden kan ik toch niet werken.

14:45 Aangezien Sonja beneden niks heeft opgeruimd van d'r naaispullen zal Max in de box moeten blijven. Ik ga nog even terug naar boven om m'n weblog dan maar bij te werken. Dat valt nog niet mee, want tot twee keer toe houdt m'n laptop ermee op: te warm geworden. Een goede raad derhalve voor iedereen die een nieuwe laptop wil hebben: koop vooral geen Medion of Micromaxx (verschillende merknamen, zelfde apparaat, zelfde bedrijf). Het is B-kwaliteit, en heeft een koeling die absoluut ontoereikend is. Dat is al een probleem als je op netstroom werkt en je met een kabeltje op het netwerk zit aangesloten, maar als je de draadloze netwerkadapter wilt gebruiken moet je er eigenlijk externe koeling onder leggen, want anders houdt-ie er na een tijdje gewoon mee op. En dan sluit-ie Windows niet eerst even netjes af, nee, dan gaat gewoon van het ene op het andere moment de stroom er af. Doe mij voortaan maar een A-merk.

17:30 De tweede ronde meditatie vandaag, en deze was vreemd. Ik zat in kleermakerszit met m'n handen op m'n knieën, palm naar boven. Na een tijdje voelde het opeens alsof iemand m'n onderarmen zachtjes vasthield en naar boven bewoog. Toen ze bijna verticaal waren werden m'n handen zachtjes plat tegen elkaar gebracht waarna ze omhoog getrokken werden tot boven m'n hoofd. Daar bleven ze even, om vervolgens weer zachtjes omlaag geduwd te worden. Vervolgens begon ik langzaam te schommelen, en kwam uiteindelijk zo ver naar voren dat m'n gezicht het bed raakte. Toen weer terug recht, waarna m'n armen eerst even voor m'n borst gekruist werden en vervolgens m'n handen teruggebracht werden in hun uitgangspositie op m'n knieën. Een hele vreemde gewaarwording...

Canada?

00:15 Genoeg gespeeld, #3 op de ranglijst is nu #4 geworden, en ik heb nog de nodige races te gaan alvorens ik #2 ook van z'n plek kan schoppen. Maar nu eerst slapen, want er moeten boodschappen gedaan worden na het ontbijt. Oh jippie...

08:00 Piep. Piep. Piep. PIEP. PIEP. PIEP. De wekker. Tijd om op te staan.

10:30 Het ontbijt is achter de kiezen, op naar de Nettorama en de Lidl. Sonja gaat met de kids de stad in, Tom moet geknipt worden en dan door naar de fotograaf voor pasfoto's, want onze jongeman gaat in de zomervakantie drie weken met z'n oma mee naar Canada. Tom is weer z'n gebruikelijke opstandige zelf, en verkondigt dat hij niet naar Canada wil. Ik vind het prima, dan ga ik wel in zijn plaats. Daar een auto huren en op m'n eentje door Canada trekken, eventueel nog even de grens over naar de VS (als ze me binnenlaten). M'n paspoort is nog wel even geldig, dus ik ben zo vertrokken als ik de kans krijg.

12:15 Zo, de boodschappen zijn weer gedaan, de rest van de familie zal voorlopig niet terug zijn, dus is het nu tijd voor een bak koffie en dan ga ik eerst m'n e-mail maar eens ophalen.

16:30 Het volk is weer thuis, en de kids zijn duidelijk moe. Bijverschijnsel daarvan is dat vooral Tom weer flink opstandig wordt. Op het menu vanavond: pizza en een bak sla. En dan vanavond om 20:00 uur weer een aflevering van Dr. Who.

20:50 Dr. Who is weer afgelopen, en dankzij dat %*^*%*& Eurovisie Songfestival moeten we nu twee weken wachten op de volgende aflevering. Tom wilde ook kijken maar zat er weer om de haverklap doorheen te kleppen. Grr... Maar goed, voor Tom is nu toch echt bedtijd.

Veel te vroeg wakker

05:30 Ik word half wakker omdat het wel erg licht is in de slaapkamer. Sonja blijkt de lamp boven d'r bed aangemaakt te hebben en ligt te lezen.

05:45 Sonja staat op en gaat met het nodige lawaai iets doen. Het heeft iets met kleren te maken, afgaande op het geluid van een open en weer dichtgaande klerenkast en een hoop gerammel met kleerhangers.

06:30 Sonja kondigt aan dat ze ermee ophoudt omdat ze geen tijd meer heeft en naar d'r werk moet, gevolgd door de opdracht om het verder af te maken. Als ik m'n ogen opendoe blijkt dat ze wat kleren in de kast heeft gehangen en een deel van de schone was opgevouwen heeft. Niet opgeruimd, maar gewoon op bed laten liggen. Hoezo, half werk leveren? Om de ellende nog wat groter te maken maakt ze met haar lawaai Max ook nog eens wakker. Commentaar van Sonja: "Sorry, Max!". Juist ja. Maar als je nou denkt dat ze dan ook de consequenties accepteert heb je het mis. Vijf minuten later komt ze weer naar boven en dumpt een papfles in m'n bed.

06:40 Sonja vertrekt, en dus sta ik maar op. Eerst even naar beneden (met papfles) om te zien wat voor puinhoop ze nou weer aangericht heeft, dan terug naar boven om Max uit bed te halen. Sonja blijkt wel brood gesmeerd te hebben, maar heeft (net als gisteren trouwens) voor Max appelstroop op z'n brood gedaan. Dat werd gisteren een gigantische knoeiboel, met als gevolg dat Max die boterham niet opgegeten heeft, om herhaling te voorkomen eet ik die boterham zelf maar op en maak voor Max een andere. Op m'n laptop vind ik een briefje van Sonja met de mededelingen dat ik (1) citroen op het boodschappenlijstje moet zetten, (2) de vloer in de woonkamer moet dweilen en (3) het toilet beneden moet schoonmaken. Da's ook weer typisch Sonja: wel roepen dat het mijn huishouden is, maar toch nog bevelen geven.

07:25 Even naar boven om Tom wakker te maken. Op het logeerbed blijkt alleen een broek voor 'm te liggen, dus kan ik weer op zoek naar een schoon shirt en schone sokken. Tom wil als vanouds weer niet opstaan.

08:10 Tom komt eindelijk naar beneden, nog net op tijd om z'n boterham op te eten. Dan is het tijd om naar school te gaan, en blijkt dat-ie twee verschillende sokken aan heeft, en geen van beiden hoort bij het paar dat ik voor 'm klaargelegd had. Dat zal iets te maken hebben met gisteren: toen had ik ook schone sokken voor 'm gepakt, maar op school kwam ik erachter dat het twee verschillende waren. Dat is uiteraard niet de bedoeling (want ik word er dan op school weer op aangekeken), dus storm ik naar boven om de juiste sokken te halen. Eentje ligt er op bed, de andere is spoorloos. Dan gaat-ie maar zonder sokken naar school. Door al die vertraging moet er onderweg flink tempo gedraaid worden, en uiteraard gaat dat weer met een hoop protest en geklaag.

08:45 Max en ik zijn weer terug, Max kan gaan spelen, ik pak m'n tweede bak koffie en ga aan de slag. Eerst maar eens m'n weblog bijwerken.

10:00 De weblog is bijgewerkt, Max is in de box in slaap gevallen, nadat ik 'm daar ingezet had omdat-ie het TV-kastje weer eens aan het uitruimen was. Volgende ronde koffie, en dan maar eens aan de slag met wat anders.

11:45 Tijd om Tom op te gaan halen. Voor de laatste keer voorlopig, want de komende twee weken heeft-ie vakantie. Belachelijk, als je het mij vraagt, maar het is niet anders. Ik zou er niks op tegen hebben als Sonja samen met de twee kids die twee weken bij haar moeder in zou trekken (of nog beter: permanent). Heb ik tenminste rust, en voor Sonja zou het ook geen probleem moeten zijn. Ze heeft tegenwoordig een auto van de zaak, dus woon-werkverkeer is geen probleem, en haar moeder kan voor de kids zorgen.

12:15 We zijn weer terug, in gezelschap van Puk, een van Tom's schoolgenootjes. Als het goed is wordt ze rond 15:00 uur weer opgehaald. Eerst maar eens de lunch.

15:00 De oma van Puk staat aan de deur. Dag Puk!

17:20 Inmiddels is de woonkamer min of meer gedweild, het toilet min of meer schoongemaakt, een deel van het wasgoed dat Sonja op bed heeft achtergelaten is inmiddels ook opgeruimd, en de afwas is ook gedaan. Tijd dus om eten te gaan koken, en net op dit moment komt Sonja binnen. Mooi, iedereen thuis, dan hoef ik straks tenminste niemand te gaan zoeken. Bij gebrek aan inspiratie en energie staan er vandaag frieten en frikandellen op het menu. Niet gezond, niet verantwoord, maar wel lekker, gemakkelijk en redelijk snel klaar.

19:00 Nog even "The Simpsons" kijken en dan kunnen de kids naar bed.

20:00 Aldus geschiede, Tom gaat naar bed en Max kan er wat later nog achteraan (die is inmiddels bij Sonja op schoot in slaap gevallen). Ik ga weer verder met spelen, de TV heeft me vanavond weer eens niets te bieden.

Opvoedingsondersteuning

Tom's onderwijzeres (juffrouw Selma) had al een hele tijd in de gaten dat het allemaal niet goed gaat hier, en heeft (met mijn toestemming) zelf maar eens contact opgenomen met iemand van Opvoedings- ondersteuning (of zoiets), die vervolgens mij gebeld heeft voor een afspraak. Die staat voor vanmiddag 13:30 op het programma. Maar eerst...

11:30 Tot mijn grote verbazing is Sonja weer thuis. Verbaasd, want ik had eigenlijk verwacht dat ze zoals altijd haar baantje voorrang zou geven op haar kinderen. Kennelijk heeft ze ingezien dat haar afwezigheid een bijzonder slechte indruk zou maken bij dat gesprek vanmiddag.

Uiteraard kan Sonja het weer niet nalaten om eerst weer eens flink kritiek te spuien op hoe ik alles doe, om vervolgens met veel gezucht en gesteun de afwas te gaan doen. Terwijl ze daarmee bezig is komt de vraag wanneer ik weer naar de glasbak ga. Trouwe lezers weten het al, dat is dus gewoon weer een verkapte opdracht. Dus zet ik m'n laptop uit, doe al het glasafval in een plastic zak, en maak dat ik wegkom. Commentaar van Sonja: "Je gaat nu meteen?". Euh, dat was toch ook de opdracht?

12:15 De sfeer thuis is niet te harden, buiten is het aangenaam weer, en ik heb toch nog ruim een uur de tijd, dus sjok ik maar even de binnenstad in. Heerlijk — honderden mensen om je heen en toch alleen, niemand die je lastigvalt.

13:30 Thuisgekomen zijn de beide dames van Opvoedings- ondersteuning al aanwezig. Sonja heeft voor de gelegenheid maar weer haar masker opgezet om zo de indruk te wekken dat ze een en al begrip, wellevendheid en wat al niet meer is. Ik weet wel beter...

Het wordt al snel duidelijk dat problemen met vooral Tom niet opgelost kunnen worden zolang de problemen van de volwassenen (lees: mijn problemen) niet opgelost worden. Ik vertel ze onder andere dat ik nu vooral rust en stilte nodig heb, de beide dames kijken nogal verbaasd als ik ze vertel dat ik echtscheiding als een serieuze optie zie maar dat dit niet realistisch is omdat Sonja eist dat ik dan de kinderen meeneem. Waarop ze vervolgens concluderen dat Sonja dus eigenlijk gewoon geen kinderen wil. Het slot van het verhaal is dat we eigenlijk in relatietherapie zouden moeten. Leuk gevonden, voor de schijn doe ik misschien ook nog wel mee, maar ik betwijfel of het zal helpen. Therapie zou namelijk onder andere betekenen dat Sonja haar gedrag moet gaan veranderen, maar die zit zo vastgeroest in haar Duitse fantasiewereldje dat die nog niet zou veranderen al zou haar leven er van afhangen. Bovendien zal ze bij de therapeut ook ongetwijfeld weer hetzelfde masker dragen, om dat vervolgens weer af te zetten zodra ze buiten staat.

Bovendien duurt het weken, zo niet maanden, voordat je eens een keer terechtkunt bij de professionele hulpverlening, maar zoals het nu gaat heb ik geen weken meer, laat staan maanden.

14:45 Shit, Tom moet opgehaald worden.

15:00 Zo, aangezien Sonja toch thuis is kan ik nu eindelijk iets doen wat ik al een paar dagen eerder had moeten doen: wat pakketten naar het postkantoor brengen, want m'n klanten zitten op hun spullen te wachten.

17:00 Sonja heeft (met duidelijke tegenzin) eten gekookt, en iets in elkaar gedraaid wat moet lijken op pasta met saus. Max wil niet echt, en Tom doet ook weer alle mogelijke moeite om vooral niet te eten. Sonja doet intussen alsof ze moe is (geen idee waar die moe van zou moeten zijn) en vlucht naar bed zodra ze haar bord leeg heeft. Tom eet uiteindelijk z'n bord niet leeg, Max ook niet, dus krijgen ze ook geen toetje.

19:00 Bedtijd voor de kids. Max is nog wel te doen (badje, flesje, even op schoot en dan naar bed), maar Tom is weer volledig onhandelbaar. Eerst wil-ie niet naar boven, vervolgens wil-ie z'n tanden niet poetsen. Ook goed, dan niet, ik heb de energie niet meer. Ik ga het zelfs niet meer tegen Sonja vertellen, want dan krijg ik toch alleen maar nog meer verwijten naar m'n hoofd geslingerd.

20:00 Max ligt in bed en valt na wat protest toch in slaap, Tom is... euh, kweenie, die zal wel aan het spelen zijn. Ik pak nog een glaasje wijn (de derde vanavond, m'n alcoholconsumptie is de laatste maanden omhooggevlogen), zet de desktop PC aan (die voor de afwisseling meteen opstart) en ga lekker spelen. Ik ben nog steeds niet door Need for Speed: Most Wanted heen.

23:00 Weer een paar races gewonnen, aangekomen op het punt waarop ik #3 op de Most Wanted List kan gaan degraderen naar de vierde plaats, en dus een goede gelegenheid om er voor vandaag mee op te houden en naar bed te gaan. Morgenavond zal ik 'm eens de oortjes wassen...

Ben ik weer...

Ja, het verbaast mij ook, maar ondanks dat m'n leven per saldo alleen maar nog ellendiger is geworden ben ik er nog steeds, heb ik nog steeds geen einde aan m'n leven gemaakt en ben ik nog steeds niet gescheiden. Aan beiden wel veel gedacht, maar daar is het bij gebleven. Uiteraard helpt het niet dat alle waarschuwingen over naderende instortingen en zelfmoordpogingen volledig genegeerd worden, en het helpt het ook niet dat Sonja het prima vindt als ik vertrek, als ik de kinderen dan maar wel meeneem. Want Sonja gelooft nog steeds dat ze is voorbestemd voor een luxeleventje zonder enige verantwoordelijkheid en verplichting.

Wat is er zoal gebeurd sinds m'n laatste blogpost eind december? Twee positieve ontwikkelingen: per 1 januari ben ik m'n eigen webdesignbureau Cyber Constructions begonnen (loopt nog steeds voor geen meter dankzij het ontbreken van steun) en m'n eBay-handel is na zo'n drie maanden totale stilte ook weer nieuw leven ingeblazen. De negatieve ontwikkelingen: het gat waar ik in zit is alleen maar nog dieper geworden, niet in het minst doordat Sonja alle mogelijke moeite doet om me daar te houden en me terug erin te trappen als ik probeer eruit te komen. Intussen ben ik ook al een paar keer volledig ingestort, maar uiteraard heeft dat niks opgelost. Met name de eerste keer dat ik instortte gaf schrikbarend veel inzicht in Sonja's mentaliteit. Ik kwam terug van een babbeltje met de Maatschappelijke Dienst, thuis was het meteen weer knallende ruzie, waarop ik een zenuwinzinking gekregen heb. Ik ben met een hysterische huilbui op bed gaan liggen, Max was intussen wakker geworden en lag in bed te huilen omdat-ie uit bed gehaald wilde worden. En wat deed Sonja? Precies, die pakte haar jas en haar tas, en ging naar d'r werk...

Verder? Vrijwel dagelijkse woedeuitbarstingen en huilbuien, en Sonja gaat nog steeds vrolijk door met me op alle mogelijke manieren onderuit te trappen. Wat ik ook doe, hoe ik het ook doe, ze zal altijd iets vinden om me te bekritiseren en tegelijkertijd te doen alsof ze het zelf zo slecht heeft.

Voor de rest is eigenlijk elke dag hetzelfde. Sonja verstopt zich achter haar baantje, bij voorkeur ook 's avonds (al dan niet tot een uur of één 's nachts) en in het weekend, en verwacht van mij dat ik haar alles uit handen neem zodat ze zelf geen enkele andere verantwoordelijkheid of verplichting heeft — want "dat is ja wie het zich hoort" zoals dat in het fantasie-Nederlands van haar en haar moeder heet. (Inderdaad, gij oplettende lezer, dat is inderdaad een letterlijke vertaling uit het Duits.)

Tom is nog steeds onhandelbaar, en ook dat wordt steeds erger, waarbij het ook bepaald geen positief effect heeft dat Sonja 'm nog steeds aanpakt op de hardhandige Duitse wijze die ze van thuis heeft meegekregen. Da's weer typisch Sonja: ik mag niet uitvallen, kwaad worden of anderszins emotie tonen, maar zelf gaat ze bij het minste of geringste tegen de kids tekeer en dreigt ze ze regelmatig met geweld — in de trant van "als je met dit-of-dat nu niet ophoudt kom ik het ook even doen, maar dan gaat het wel zeer doen". Fijn volk, die Duitsers...