Sonja's ware aard

Sonja is nu echt compleet gestoord worden. Ik heb op een PayPal-rekening een bedrag staan van vier cijfers voor de komma, afkomstig van m'n spaarrekening. Afgelopen zondag vertelde Sonja dat ik daar niet meer bij kon (zij echter nog wel) en dat dat ook zou blijven, aangezien het volgens haar de huishoudelijke reserves zijn (dat zijn het niet) en ik zonder toestemming daar geld vanaf zou halen. Ik heb het haar nog niet verteld, maar strikt genomen heeft ze zich daarmee schuldig gemaakt aan verduistering, een misdrijf dat bestraft kan worden met een gevangenisstraf van maximaal twee jaar of een boete uit de vijfde categorie (maximaal € 45.000).

Daar bleef het echter niet bij. Eerst moet je weten dat we vier girorekeningen hebben: zij en ik hebben elk een privérekening, daarnaast hebben we twee gezamenlijke rekeningen: een voor de vaste lasten en een voor het huishoudgeld. Gisteravond heeft ze, zonder mijn medeweten en zeer zeker zonder mijn toestemming, die beide rekeningen volledig geplunderd en de saldi overgeboekt naar haar eigen privérekening. Bij elkaar een slordige duizend Euro. Het gevolg laat zich raden. Vrijwel alle vaste lasten worden betaald via automatische incasso, maar bij gebrek aan saldo kunnen die incasso-opdrachten niet worden uitgevoerd, en dus kunnen we de komende tijd flink wat betalingsherinneringen en aanmaningen tegemoet zien. Lullig voor mij omdat het allemaal op mijn naam staat en ik dus degene ben die een slechte betalingsreputatie krijgt terwijl het niet eens mijn schuld is! Reken maar dat ik de diverse bedrijven en instanties stuk voor stuk zal doorverwijzen...

Terugblik

Al lange tijd geen nieuwe berichten meer, maar dat wil niet zeggen dat er niets gebeurd is. Integendeel. Eerst dus maar eens in sneltreinvaart door de laatste acht maanden heendenderen.

De intake bij het CPH werd gevolgd door een opname van zes weken, van eind juli tot begin oktober. Een afwisselend zware en mooie periode, die me al met al toch veel goed gedaan heeft en waar ik een paar prachtige vriendschappen met een paar geweldige dames aan over heb gehouden. Vervolgens was het samen met Sonja door naar het GGZe in Geldrop voor iets wat "systeemtherapie" heet, in feite een soort kruising tussen relatietherapie en gezinstherapie. Dat heeft er toe geleid dat eindelijk de beslissing genomen is die ik al drie jaar geleden had moeten nemen (en toen al door had moeten zetten): echtscheiding. Wat later vond men bij het GGZe dat systeemtherapie eigenlijk geen zin meer had en werd ons gevraagd of we ieder afzonderlijk nog behoefte aan hulp. Ik wilde wel, Sonja wilde (geheel volgens verwachting) niet. Die vind nog steeds dat ze geen hulp nodig heeft, al vind ik samen met alle hulpverleners die we ontmoet hebben dat ze wel degelijk gebaat zou zijn bij therapie. Maar ja, die Duitse mentaliteit is er zo stevig ingeslagen dat die er nooit meer uit zal komen.

Vervolgens kwam de volgende ontwikkeling: ik ben zowaar sinds 8 november 2007 weer aan het werk! Weer een hele overstap: taxichauffeur in het groepsvervoer (voornamelijk schoolvervoer, en af en toe verstandelijk gehandicapten en ouderen). Vorige maand ben ik geslaagd voor zowel m'n theorie- als m'n praktijkexamen, en daarmee ben ik nu officieel gediplomeerd taxichauffeur. Weliswaar maar in deeltijd (in de praktijk zo'n 25 uur per week) maar het is beter dan niks.