Spoedrit

Eén van die vijf Palm biertjes van gisteravond was volgens mij niet goed. Bij thuiskomst ben ik als een blok in slaap gevallen, en vanochtend werd ik wakker met een hoofd vol watten. Rond half elf opgestaan, ontbijt gemaakt, en tijdens m'n ontbijt even de computer aangezwengeld om de e-mail op te halen. Pauline bleek ook online te zijn, en die vroeg zowaar uit zichzelf of ik naar haar wilde komen. Da's vrij uniek, en daarmee een teken dat het niet goed gaat, dus drie kwartier zat ik al in Boxtel aan de koffie. Normaliter rij ik op de snelweg met rond de 110 km/uur op de teller, deze keer was het 125 km/uur. Dat zijn dan ongeveer 120 echte kilometers, dus het mag nog net zolang m'n auto niet voorzien wordt van blauwe flitsers en een sirene. In nood leert men zijn vrienden kennen, nietwaar.

Paar uur later weer naar huis (deze keer wel met 100 km/uur op de teller), even eten, en dan weer spullen inpakken en naar de opslag brengen.

Barbecue

Vanavond was de barbecue van de baas, en eerlijk gezegd viel het tegen. Niet dat het eten niet goed was, het was ook wel redelijk gezellig, maar voor de rest heb ik niet het idee dat ik iets gemist zou hebben als ik niet gegaan was. Dat hadden kennelijk wel meer mensen, want volgens mij zijn er hooguit vijftig, misschien zestig collega's geweest van de paar honderd. Het weer zat ook al niet mee; afgaande op het weer 's middags had het aangenaam warm en zonnig moeten zijn, maar het was frisjes, bewolkt en het zag er voortdurend uit of het elk moment kon gaan regenen.

Op de heenweg naar de barbecue nog even een tussenstop gemaakt bij de brievenbus van Sonja's advocate. Voor zover ik weet heeft Sonja die stacaravan maar tot vandaag gehuurd en ik heb er verder niks over gehoord, dus is ze wat mij betreft nu spoorloos verdwenen. Dat betekent dat ik haar post ook niet door kan sturen, dus heb ik het allemaal maar bij elkaar in een grote envelop gestopt en die met een begeleidend briefje bij haar advocate afgeleverd, dan moet die er maar voor zorgen dat de post op de juiste plek terechtkomt.

Alweer een drukke dag

Vier uurtjes slaap is toch niet echt veel, ik moet me toch maar eens aan gaan wennen om òf Helma's gezelschap zodanig te plannen dat ik de volgende ochtend niet hoef te werken, òf vroeger naar huis te gaan.

M'n eerste rit vanochtend zat er op, om precies 09:00 parkeerde ik m'n busje, en prompt belde de afdeling Planning met de vraag of ik in Veldhoven nog iemand op kon halen en naar Eindhoven kon brengen. Om 10:00 had ik een afspraak bij het Algemeen Maatschappelijk Werk dus het zou nog net kunnen, maar het was toch handiger geweest als ze een kwartier eerder gebeld hadden. Toen was ik namelijk nog in Veldhoven. Maar alles kwam goed, om precies 10:00 stond ik bij het AMW aan de balie.

Thuis kon ik me eerst gaan wijden aan de koel/vriescombinatie die eergisteren overleden is. Water eruit, bedorven eten eruit, en dan moet ik nog opzoeken of ik dat ding zelf af moet voeren of dat er ergens een instantie is die 'm op komt halen. Ondertussen belde die meneer Verhoeven van de politie ook weer, de afspraak voor morgen moest verzet worden en volgende week belt hij terug om een nieuwe afspraak te maken.

Rechtbank

M'n agenda stond vol voor vandaag. Na m'n ochtendroute eerst maar eens naar Den Bosch om Hellen op te halen, want die ging mee naar de Rechtbank voor de morele ondersteuning. Vantevoren wist ik ook niet hoelang het allemaal zou duren, dus maar meteen voor twee uur een parkeerkaartje gekocht -- à € 1,70 per uur, alsof het niks is.

Eerst nog een kwartiertje buiten op een bankje gezeten, we waren toch veel te vroeg en het was redelijk weer. Tegen 10:30 naar binnen, tien minuten bezig om door de beveiliging te komen, en toen bleek Sonja zowaar al in de hal te zitten. Rechtop zittend op een bankje, voor zich uit starend en helemaal alleen. Het lijkt erop dat die grote collectie vrienden en kennissen die ze naar eigen zeggen heeft toch niet zo bijster groot is. Hellen, beroemd om haar talent om de toestand waarin iemand zich verkeert feilloos aan te voelen, bevestigde ongevraagd wat ik zelf al vermoedde: Sonja is ver heen, die staat inmiddels zo ongeveer op instorten. Ik zou er bijna medelijden mee krijgen. Maar ook alleen maar bijna.

Dan de zitting zelf. Die moest om 11:15 beginnen en dus waren we pas om 11:45 aan de beurt, en tien minuten later stonden we weer buiten. Nu is het afwachten, want de rechter ging "hier over nadenken" en dan hebben krijgen we van haar uiterlijk 9 juli de beslissing. Volgens mijn advocaat zal die beslissing er over een week al wel zijn. Sonja's advocate maakte geen overweldigende indruk, ze vertelde van alles wat niet klopte. Zo zou Sonja het huis niet binnen hebben gemogen om spullen te pakken (onjuist, want dat heeft ze zelfs twee keer gedaan), zou Sonja gezien haar inkomen niet in aanmerking komen voor een woning in de sociale sector (absolute onzin, want de sociale sector stelt geen bovengrens aan het inkomen) en zou ze ook niet in de particuliere sector terecht kunnen. Dat kan ze met haar inkomen wel, ze zal alleen haar hang naar luxe en gemakzucht in moeten leveren. Met de argumentatie werd dan ook korte metten gemaakt. Tot slot heb ik de rechter er nog op gewezen dat ik werkelijk nergens terecht kan en dus nog maar twee opties hebben: de huidige woning of de komende 6-7 jaar een bankje in het park.

Na de zitting nog even met Hellen en m'n advocaat op een terrasje gezeten, en vervolgens heb ik Hellen naar huis gebracht en ben ik daar nog een paar uur blijven plakken. Terwijl ik daar zat belde de afdeling Planning: of ik m'n gerepareerde busje al opgehaald had? Ja, daar hebben jullie gistermiddag ook al voor gebeld en vervolgens heb ik 'm opgehaald. Communicatie? Wasda? Meteen ook maar even m'n beklag gedaan over die reparatie: de knipperlichten zijn wel gerepareerd, maar de koplamp is niet vervangen. Geen nood, ze zouden een vervangende lamp voor me klaarleggen. Hetgeen uiteraard geen garantie is dat die er ook inderdaad zal liggen als ik 'm op kom halen.

En of de duvel er mee speelde: Hellen vertelde dat een vriendin van haar zo'n beetje de helft van de Nederlandse bevolking kent (goed, dat zal lichtelijk overdreven zijn) en ik langs die weg wel eens aan huisvesting zou moeten kunnen komen. Ze was nog niet uitgesproken of de vriendin in kwestie stond onaangekondigd voor de deur...

Waarna het tijd werd om weer eens richting Helma te gaan. Ik zat goed en wel in de auto toen de telefoon ging: ene meneer Verhoeven van de politie die even een afspraak wilde maken naar aanleiding van mijn klacht. Zo gezegd zo gedaan, vrijdagochtend 10:00 op het politiebureau Gestel/Strijp. Bij Helma was het uiteraard weer aangenaam vertoeven, en zoals inmiddels gebruikelijk was ik pas weer rond middernacht weg.

In memoriam

Ik vond al dat m'n pilsje vanavond bij het eten niet zo koud was als ik had verwacht. Toen ik later op de avond wat brood uit de diepvries haalde voor morgenvroeg viel het me op dat het al een heel eind ontdooid was. Da's niet goed...

Een kort onderzoekje bevestigde mijn vermoeden: na mij bijna 16 jaar trouw gediend te hebben is onze oudste koel/vriescombinatie (we hebben er twee) vandaag heengegaan. Z'n precieze leeftijd is onbekend, maar ik heb 'm in het najaar van 1992 tweedehands gekocht waarmee z'n leeftijd ergens tussen de 20 en 25 jaar zal liggen. Moge hij in vrede gerecycled worden.

In één opzicht zou het me nu wel goed uitkomen om te verhuizen. Onze andere koel/vriescombinatie gaat mee met degene die verhuist, dus als ik vertrek draait Sonja op voor de kosten van een nieuwe... :-)

Zo schiet het niet op

De planning voor vanochtend: twee ritten achter elkaar, dan even naar kantoor om m'n papieren van vorige week in te leveren en m'n baas te vertellen dat ik woensdag echt vrij moet hebben, dan thuis even pauze, en vervolgens door naar GGzE. Met zo'n drukke planning moet er haast wel iets scheef gaan, en aldus geschiedde.

Tijdens de tweede rit kreeg m'n busje kuren: zowel de linkerkoplamp als de knipperlichten hielden er mee op. Zonder die koplamp is overdag geen probleem, die knipperlichten wel. Na die rit m'n busje maar even op het parkeerterrein van Connexxion neergezet en, zoals het een goed chauffeur betaamt, gekeken of ik het probleem zelf op kon lossen. Dat ging dus niet. Reservelampen heb ik niet, en de zekering voor de knipperlichten was nog in orde waarmee ook dat een storing werd die ik niet zelf kan verhelpen. Dus netjes de storingen gemeld en een ander busje meegekregen.

En de baas? Die was momenteel niet aanwezig, die is er vanmiddag weer. Zijn baas (onze vestigingsmanager) was er wel, die wist te vertellen dat ik gewoon vanmiddag even terug moest komen met de papieren waaruit blijkt dat ik naar de Rechtbank moet. Hij heeft niet gezegd dat ik vrij krijg, maar de toon waarop hij die opmerking maakte was positief.

Daarmee was het dus iets na tienen tegen dat ik thuis was, net genoeg tijd om een pot thee te zetten, een bakkie thee naar binnen te werken en even de e-mail op te halen, en dan door naar GGzE. Waarover wederom weinig te vertellen valt. Maar het helpt me overeind te blijven, dus mij hoor je niet klagen.

Op de terugweg was er even twijfel: rechtstreeks naar huis of toch maar eerst even een kleine omweg via Connexxion. M'n voorgevoel adviseerde het laatste, dus heb ik dat maar gedaan. De baas was wel aanwezig maar tegelijk ook niet. Net toen ik weer in de auto stapte kwam hij mijn kant opgelopen over het parkeerterrein dus heb ik 'm toch maar even aangesproken -- waarna hij me doorverwees naar z'n plaatsvervanger. Zo is het toch nog goed gekomen met m'n verlof, zij het dan dat ik de ochtendrit nog wel doe. Dat wordt een beetje krap, maar zolang ze woensdagochtend geen file neerleggen op de A2 tussen Eindhoven en Den Bosch moet het goedkomen.

Het is trouwens wel te merken dat Oranje naar huis is gestuurd op het EK Voetbal -- aan de kinderen is niks te merken, maar zo'n beetje alle volwassenen die ik tot nog toe gezien heb maken een beetje een chagrijnige indruk. De enige die vriendelijk overkwam was m'n spiegelbeeld, en natuurlijk die mevrouw bij GGzE -- maar die wordt er dan ook voor betaald.

Inmiddels is de huiszoeking op zolder voltooid en kan vanavond weer een lading richting de opslag. Daar heb ik al een aantal grote dozen staan die gevuld zijn met boeken. En wat kwam ik op de voorzolder tegen: juist ja, nog twee dozen boeken... Ik kan onderhand m'n eigen boekhandel beginnen...

Nog meer gesjouw

Weinig te melden vandaag, anders dan dat ik weer bezig ben geweest met spullen inpakken en afvoeren. En dan maar hopen dat de rechter woensdag eens niet al bij voorbaat partij trekt voor de vrouw maar doet wat hij moet doen: mij de woning toewijzen.

Dan zijn mijn spullen al in de opslag, en als Sonja dan haar spullen en die van de kids hier weggehaald heeft kan er eindelijk eens goed schoongemaakt worden. Want geloof me, dankzij Sonja's luiheid en inefficiëntie is dit huis zo goor, als het een hotel was zou het acuut gesloten worden.

En het heeft natuurlijk wel één groot voordeel als ik het huis krijg en alles weer terug kan gaan sjouwen: het geeft de gelegenheid om eens flink op te ruimen. Gewoon één doos per keer terughalen en uitsorteren: houden, verkopen, weggeven, of in de vuilnisbak.

Da's wel een probleem...

Afgelopen donderdag heb ik een verlofaanvraag ingediend voor komende woensdag (dan moet ik naar de Rechtbank). Vanmiddag lag een envelop van Connexxion op de mat met het verlofformulier. Wat blijkt: verlofaanvraag afgewezen omdat het maximale aantal chauffeurs dan al vrij is. Dus heb ik nu een probleem, en drie mogelijkheden: m'n baas maandag er van proberen te overtuigen dat het absoluut noodzakelijk is, dinsdagmiddag mezelf ziekmelden, of via m'n advocaat proberen de zitting te verplaatsen naar een latere datum. Want niet verschijnen op de zitting is geen optie.

Gezien het gebrek aan onpartijdigheid bij de Nederlandse rechterlijke macht moet ik er vanuit gaan dat ik binnenkort dakloos ben. Sonja is ook heel goed in staat om m'n spullen in te pikken, dus ben ik vandaag maar alvast begonnen met een en ander in te pakken en naar m'n opslag te verhuizen. Als er nog gerechtigheid bestaat in dit land kan ik het over een paar dagen allemaal weer terughalen, maar ja, da's eerst zien en dan geloven.

Daarnaast zal ik een grotere, en dus duurdere, opslagruimte nodig hebben. Gelukkig heeft een van "mijn" dames vandaag aangeboden om een deel van m'n spullen in haar berging op te slaan, dus dat scheelt al weer. Zo blijkt maar weer, in nood leert men zijn vrienden kennen. En zoals iedereen die ooit in nood heeft verkeerd ongetwijfeld kan beamen: dan blijft er maar een klein en zeer select gezelschap over.

Ondertussen zak ik steeds verder weg. De woede en frustraties komen er intussen weer elke dag meerdere keren per dag uit (niet dat iemand het hoort of ziet), en de dagelijkse huilbuien zijn ook weer terug, evenals de slapeloze nachten. En naar mijn gevoel het alcoholgebruik ook. Ik weet het, drank is ook geen oplossing, maar het helpt om in slaap te vallen. Slaap -- het enige deel van het etmaal waarin ik niet hoef te denken aan m'n ellende. Wat moet eeuwig slapen dan toch mooi zijn...

Vandaag in de post...

Juni is traditiegetrouw de maand waarin de diverse Nutsbedrijven hun jaarafrekening sturen. Vandaag is die van E-On gearriveerd, onze energieboer. Ik moet ze nageven, ze hebben het voorschot over de afgelopen 12 maanden spectaculair scherp gecalculeerd: ik moet nog € 0,35 bijbetalen. :-)

Een manier die bij mij feilloos werkt als een bedrijf of instantie erg lang nodig heeft om te reageren: de gedachte "daar moet ik maar eens achteraan gaan". Geheid dat een paar dagen later een reactie komt. Zo ook vandaag. Onlangs heb ik een klacht ingediend over hoe ik door de politie behandeld ben, en daar kwam maar geen reactie op. Vandaag kwam die dus toch, al was het maar om te vertellen dat de klacht in handen is gesteld van het hoofd van de afdeling Eindhoven Gestel. Daarnaast heeft de Klachtencoördinator ook de korpsbeheerder, de burgemeester en de Hoofdofficier van Justitie geïnformeerd over de ontvangst van de klacht. Vooral die laatste (de HvJ) is belangrijk, want volgens de klachtenregeling wordt die alleen maar geïnformeerd bij een "zeer ernstige" klacht. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat de klacht onder andere betrekking heeft op het onnodig gebruik van politiegeweld.

Helaas vermeldt de klachtenregeling niet hoelang men mag doen over de afhandeling.

Nog meer papier

M'n advocaat had nog een formuliertje van me tegoed, dus dat heb ik vanochtend even op z'n kantoor door de brievenbus geduwd. Toen ik weer thuiskwam lag er een grote envelop op de mat, afkomstig van een deurwaarder. Dat bleek een afschrift te zijn van het verzoek tot echtscheiding. Meteen maar even een digitaal kopietje van gemaakt en doorgestuurd naar m'n advocaat.

Wat later klepperde de brievenbus en kwam er onder andere een dikke envelop van Bureau Jeugdzorg naar binnen glijden. De inhoud: een bevestiging van de afspraak op 4 juli aanstaande, een stapeltje formulieren die ingevuld moeten worden (ze hadden alle gegevens toch al?) en een paar folders. Tot zover de ellende.

Na m'n tweede rit terug naar huis om vervolgens op stap te gaan. Eerst naar Boxtel om te lunchen en bij te kletsen met Pauline, en vervolgens door naar Den Bosch om het gezelschap van Helma weer op te zoeken. Ja, het was weer heel gezellig, ook deze keer was het bijna middernacht toen ik weer richting Eindhoven vertrok. :-)

Dinner date!

Vanochtend (nou ja, 12:00) weer een afspraak bij GGzE, en zoals gebruikelijk valt er eigenlijk weinig of niks over te melden. Verder belde die instantie terug waar ik het een paar dagen geleden over had, maar die kwamen me helaas niet vertellen wat ik hoopte dat ze zouden vertellen. Da's een tegenslag.

Connexxion heeft het vandaag gepresteerd om tot twee keer toe communicatieproblemen te hebben. Tijdens m'n route vanochtend wist de moeder van één van die kinderen te vertellen dat haar dochter niet meeging, en dat ze dat ook al had doorgegeven. Maar ik wist nergens van. Vervolgens hadden ze nog een BSO-rit voor me (Buitenschoolse Opvang), maar toen ik op het ophaalpunt kwam bleek de reguliere chauffeuse er al te zijn. Die had doorgegeven dat ze haar route gewoon zou rijden, maar dat was bij de Planning kennelijk niet geregistreerd. Balen voor mij, want daardoor ben ik wel een paar uur salaris misgelopen.

Maar gelukkig wist één van "mijn" dames m'n avond goed te maken. Ze dacht dat ze die avond telefonisch gedumpt zou worden door haar nieuwste verovering, waar we vervolgens een weddenschap van gemaakt hebben. De inzet: een etentje. Als ze gedumpt zou worden zou ik betalen, anders zou zij betalen. Een paar uur later kwam de uitslag: niet gedumpt, dus zij betaalt. Yes! En daarvoor komt ze dan ook nog naar Eindhoven over een paar weken.

Plein van de Hemelse Voorpret

Tegen 01:00 hadden we de laatste klanten wel zo'n beetje gehad. Voor de hoofdingang hebben Angelique en ik nog een half uurtje staan kletsen om uiteindelijk tegen 01:30 maar eens huiswaarts te keren. Zij wel, ik niet want opeens doken er nog twee klanten op die naar de Glaslaan wilden. Vooruit dan maar.

Angelique blijkt trouwens echt een ontzettend leuke meid te zijn! Het gebeurt niet vaak, maar deze keer klikte het echt vanaf het begin. Dus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en voorgesteld om thuis de auto's te parkeren en nog even de kroeg in te duiken. Waarna bleek dat ze dezelfde stamkroeg heeft als ik: de Trafalgar Pub in de Dommelstraat. Voor de kroeg was het inmiddels te laat geworden (die gaat om 02:00 dicht) maar binnenkort gaan we een avondje de kroeg in.

Daarnaast wilde ze vanmiddag net als ik ook nog naar "Meezingen met Marc Meeuwis" op het Plein van de Hemelse Voorpret. We zijn er ook allebei geweest, maar elkaar helaas misgelopen. Desalniettemin was het reuze gezellig. De weergoden vonden het na "Meezingen" wel welletjes; het was al die tijd droog gebleven, maar net toen we ter afsluiting met een paar honderd mensen "Brabant" hadden staan zingen begon het te regenen... En toen moest ik dus nog twintig minuten naar huis lopen, terwijl een groot deel van het publiek maar alvast richting stadion ging.

Guus!

Vandaag stond natuurlijk alles in het teken van slechts één ding: het concert van Guus Meeuwis. Het werk begon wel met een misser: zowel ik als mijn collega Angelique hadden kennelijk niet goed begrepen waar het opstappunt was, waardoor we allebei aan de verkeerde kant van Strijp-S stonden. Voor de Eindhovenaren/Philipsmensen onder u: we stonden op het parkeerterrein aan de Beukenlaan, waar vroeger de Vipre-bussen stonden opgesteld. We moesten bij de poort aan de Glaslaan zijn. Foutje in de communicatie...

Dat parkeerterrein aan de Glaslaan was gereserveerd voor mensen die een VIP-arrangement hadden voor het concert. Dat waren dus kaartjes van € 130 - € 215 exclusief (niet volledig aftrekbare) BTW. Voor dat geld wilden ze dan kennelijk die paar honderd meter naar het stadion gereden worden. Och ja, het zijn weer een aantal uren betaald werk. Plus fooien, al waren mijn passagiers wel krenten -- over de hele avond nog geen € 15.

Om 20:00 was het dan zover: busjes geparkeerd en met z'n tweeën te voet naar het stadion. Met Hans (de derde chauffeur) hadden we afgesproken dat hij tijdens het concert zou blijven pendelen, al begon hij drie kwartier vantevoren daar opeens weer moeilijk over te doen. Pech gehad, afspraak is afspraak. Naar binnen door de hoofdingang, polsbandjes en kaarten opgehaald en op zoek naar onze plek. Dat was even zoeken, maar uiteindelijk bleken we goeie zitplaatsen te hebben: Eretribune, rij 16, stoel 25 en 26. Helaas was het geluid niet altijd even goed, maar de sfeer was er niet minder om. Het is toch een hele ervaring, enkele tienduizenden mensen bij elkaar in één stadion die allemaal staan mee te zingen.

En tja, dat Frans Bauer tot twee keer toe opdook was dan weer minder, maar vooruit maar weer.

Toen Guus rond 22:30 aan z'n toegift begon zijn we weer vertrokken, we moesten tenslotte nog terug naar de Glaslaan om de busjes op te halen zodat we om 23:00 weer voor de hoofdingang zouden staan. Het was CHAOS! De eerste dienst ging nog wel aangezien de bezoekers verspreid over drie uur naar het stadion kwamen, maar vervolgens wilden ze wel allemaal tegelijk weg!

Vrijdag de dertiende...

Vrijdag de dertiende heeft de reputatie een ongeluksdag te zijn. Wonder boven wonder bleek dat deze keer wel heel erg mee te vallen.

Vanochtend weer naar het Algemeen Maatschappelijk Werk geweest en verteld wat er sinds de vorige afspraak zoal gebeurd is. Ik moest nog een instantie bellen die ik gevraagd had wat voor me te doen, en aangezien Patty ook niet de beroerdste is kon ik meteen ter plekke bellen, scheelt mij weer in de telefoonkosten. De betreffende instantie maakte in elk geval via de telefoon een positieve opmerking, en maandag bellen ze me terug. Sorry, details kan ik hier nog even niet prijsgeven, die worden later nog toegevoegd.

Maar de echte meevaller moest nog komen. Gisteren belde onze afdeling Planning met de vraag of ik zaterdag een pendeldienst wilde rijden. Er stond verder niets in m'n agenda, dus dat was geen probleem. Toch weer extra Euro's en het is weer eens wat anders dan een schoolroute. Ik had alleen niet goed meegekregen wat de gelegenheid was voor die pendeldienst.

Na m'n bezoek aan het AMW moest ik naar de zaak, onder andere ook om de papieren voor die pendeldienst op te halen. Wat bleek: er moet gependeld worden ten behoeve van het concert van Guus Meeuwis in het PSV-stadion. Eerst voorafgaand aan de rit van pakweg 17:00 tot 20:00, en dan na het concert ook nog van 23:00 tot 01:00 uur. Toch weer vijf uur werk. Typisch -- ik had graag naar één van die concerten in het PSV-stadion gewild, maar ik kon niemand vinden om mee te gaan. En nu ga ik dus voor en na zo'n concert pendelen.

Maar... de Planning had nog wat in petto: wie die concerten ook georganiseerd heeft, ze zijn zo blij met die pendelbussen dat ze voor de chauffeurs nog een cadeautje hadden. Na die eerste pendeldienst mogen we ergens bij het stadion onze busjes parkeren, melden bij de hoofdingang, daar krijgen we een polsbandje en toegangskaarten, en dan mogen we helemaal gratis en voor niks naar binnen! Whoo-hoo! Geld verdienen rond een concert van Guus Meeuwis, en dan ook nog gratis naar het concert zelf! M'n vrijdag kan al niet meer stuk. En uiteraard m'n zaterdag ook niet. Nu maar hopen dat het niet regent.

Dat nam niet weg dat Bureau Jeugdzorg toch nog een poging deed om het te verpesten. Volgens die Erik Bruning was Sonja's actie geheel volgens afspraak, en zijn er volgens Jeugdzorg dus geen afspraken geschonden. Kennelijk heeft Erik net zo'n selectief geheugen als Sonja.

Niet dat ik veel vertrouwen heb ik Jeugdzorg; ik heb al van verschillende mensen reacties gehad op het woord "Jeugdzorg" en die waren geen van allen positief. Volgens de een moet je bij Jeugdzorg vooral niets vragen maar uitsluitend eisen stellen, anders doen ze helemaal niks. En volgens een ander wil Jeugdzorg eigenlijk altijd maar één ding: ondertoezichtstelling. Daarvoor krijgen ze namelijk maandelijks een behoorlijk riant bedrag van de overheid terwijl ze er weinig of niets voor hoeven te doen. Andere opmerking die ik gehoord heb: "Bureau Jeugdzorg denkt maar aan één ding, en dat is Bureau Jeugdzorg".

Insluiping!

Sonja heeft haar ware aard weer eens laten zien: toen ik vannacht rond 00:45 terug was uit Den Bosch bleek dat ze wel degelijk in huis is geweest en spullen heeft meegenomen! Ze heeft in elk geval kleding voor haarzelf en de kinderen meegenomen, en volgens mij ook nog een aantal DVD's. Dat was dus niet de afspraak!

Eigenlijk verbaast het me ook niks, Sonja is iemand die vindt dat anderen zich wel altijd aan afspraken dienen te houden maar tegelijkertijd vindt dat zij dat niet hoeft. Daarnaast geeft haar handelen blijk van een volledig ontbreken van respect voor mijn privacy. Ik heb haar vanochtend een SMS-je gestuurd met de mededeling dat ik voor 10:00 vanochtend via de e-mail een lijst van haar wil hebben met een gedetailleerd overzicht van alles wat ze meegenomen heeft. En uiteraard beschouw ik alle afspraken die ik met haar gemaakt heb nu als vervallen.

Bij een rondgang door de woning bleek er opeens wel een sleutel te zitten op de muurkast op zolder! De tweede sleutel is nog steeds spoorloos, evenals de sleutel van het dressoir. En dan moet ik echt geloven dat ze die niet heeft? Ik dacht het toch niet...

Inmiddels heb ik Bureau Jeugdzorg hierover per e-mail geïnformeerd en dringend verzocht actie te ondernemen om de kinderen tegen hun moeder in bescherming te nemen.

Vanmiddag had ik m'n eerste afspraak met m'n advocaat. Die wist onder andere te vertellen wat ik al aan alle kanten gehoord heb, namelijk dat Sonja de woning toegewezen zal krijgen en ik op straat kom te staan. Welkom in de sociale Nederlandse rechtsstaat. Wat er verder besproken is valt onder de noemer "vertrouwelijk", je weet tenslotte maar nooit of de vijand meeleest.

Drukke dag en dat bij 26 graden

Drukke dag vandaag. Vanochtend eerst gewerkt, en terwijl ik onderweg was belde Sonja op om te vragen of ze vanavond tussen 20:00 en 23:00 binnen mocht op spullen op te halen. Dat mocht ze van me, want ze zal tenslotte schone kleren nodig hebben. Ik heb haar gevraagd het lijstje met spullen te mailen zodat ik het alvast kan verzamelen, maar waar ze ook zit, ze heeft daar (zegt ze) geen Internetverbinding.

Om 09:00 thuisgekomen, net genoeg tijd om de afvalcontainer langs de straat te zetten en een machine was op te hangen, en vervolgens naar NEOS voor een intakegesprek. Gelukkig is dat maar een paar minuten lopen, dus dat viel nog mee. NEOS biedt inderdaad niet veel meer dan een bed en drie maaltijden, in gezelschap van mannen met allerlei problemen en heel weinig privacy, dus daar zit ik niet echt op te wachten. En zoals overal in de zorg hebben ze ook daar een wachtlijst, volgens de jongedame maximaal 2-3 maanden. Maar goed, als het echt niet anders kan...

Na de intake terug naar huis en meteen door naar de GGzE, waar het gesprek uiteindelijk anderhalf uur duurde. Om 13:00 weer thuis, en Sonja een SMS-je gestuurd om te vertellen dat ze tussen 20:00 en 22:00 terecht kan, niet later want ik moet ook op tijd naar bed, en meteen maar erbij vermeld dat ze de sleutels in moet leveren en haar verblijfadres achter moet laten. Waarop de reactie kwam: "Bedankt voor het aanbod. Ik zal er in deze vorm geen gebruik van maken. Je eis is onwettig." Oftewel, volgens Sonja heb ik niet het recht om m'n privacy te garanderen en te weten waar m'n kinderen zich bevinden. Wel lekker rustig natuurlijk, maar morgen bij Jeugdzorg gaat het heibel worden.

Vanmiddag in de post: een brief van Sonja's advocaat, ene mw.mr. I.E. (Ingrid) van Galen. Volgens mr. Van Galen is het "onrechtmatig en niet in het belang van de kinderen" dat ik Sonja de toegang tot de woning heb ontzegd. Die laatste heeft kennelijk verzuimd te vermelden waarom haar de toegang is ontzegd... En omdat ze toch een brief aan het typen was heeft ze er ook maar meteen bij vermeld dat ze mij "aansprakelijk [stelt] voor alle kosten die uit dit onrechtmatig handelen voortvloeien". Toch mijn advocaat maar eens laten uitzoeken hoeveel schadevergoeding er te vorderen is na vijf jaar psychische mishandeling.

Ik heb net trouwens eens even op de website van dat advocatenkantoor gekeken. Als webdesigner kan ik zeggen dat de ontwerper daarvan een van de grote zonden van het webdesign heeft begaan: de site vergroot namelijk je webbrowser direct tot schermvullend formaat. Slordig! Op de hoofdpagina staat een verhaaltje over een gratis spreekuur, daar kun je op klikken en dan zou je natuurlijk verwachten dat je meer informatie over dat spreekuur krijgt. Niet dus, dan wordt een apart venster geopend met een .pdf-bestand, met daarin reclame voor één of ander onduidelijk bedrijf, waarschijnlijk de amateurs die de site ontworpen hebben. En dan is de hele site ook nog eens volledig in Flash-formaat ontwikkeld, iets wat geen enkele zichzelf respecterende webdesigner nog doet.

Een drukke maandagochtend

Vanochtend heb ik een mailtje gehad van Sonja over de boedelverdeling. Ik dacht dat ik het betreffende Excelbestand had meegestuurd, maar dat bleek dus niet het geval. Sorry, mijn fout. Al moet ik zeggen dat ze met negen dagen wel erg ruim de tijd genomen heeft om me daarop te wijzen.

In dat mailtje van negen dagen geleden stond onder andere ook een voorstel over wat te doen met onze auto's. Dat kwam er op neer dat de Opel Astra niet verkocht wordt en dat zij onze Volkswagen Kever mag hebben als ze mij mijn aandeel in de aankoopprijs terugbetaalt. Dat is voor haar al een gunstiger voorstel dan het vorige (overname tegen 50% van de taxatiewaarde). Maar zoals verwacht reageerde ze geheel in Sonja-stijl: ze is niet akkoord met het voorstel maar een tegenvoorstel ontbreekt. Later op de ochtend heeft ze weer een aangepaste versie gestuurd, het lijkt erop dat ze wat inschikkelijker aan het worden is. Alleen wil ze de rechter laten beslissen over wat met de auto's gebeurt, en dat gaat in tegen de afspraak dat ik de Opel zou krijgen omdat zij al een auto van de zaak heeft die ze privé mag gebruiken.

Vervolgens ging de telefoon: een dame van NEOS die de afspraak van woensdag wilde verzetten. Het was even onderhandelen, de afspraak is verplaatst naar morgenochtend. Dat wordt dus een hele drukke dag: eerst werken, dan vrijwel meteen door naar NEOS, dan zeker meteen door naar GGzE, dan even naar huis om te eten, en weer aan het werk. Ik word al moe als ik het lees...

Ook stond er weer eens iemand aan de deur. Deze keer geen Sonja, geen politie, maar TNT Post. Met een aangetekende brief van de Rechtbank in 's-Hertogenbosch. De inhoud: mededeling wanneer de mondelinge behandeling van de zaak plaatsvindt en een afschrift van het verzoekschrift.

Vandaag ook maar eens even naar Marieke Rutten van Bureau Jeugdzorg Noord-Brabant gebeld om daar de noodklok te luiden. Die wilden zowaar niet meteen een afspraak maken (wat eigenlijk wel m'n bedoeling was) maar nadat ik de situatie had uitgelegd zei ze dat ze even zou gaan overleggen. Aldus geschiedde, ze wilde in eerste instantie een afspraak maken voor vanmiddag twee uur, maar dat ging niet. Vervolgens heeft ze Sonja gebeld en met haar een afspraak geregeld voor woensdag 12:00 uur. Typisch, weer een tijdstip waarop ik moet werken. Maar goed, vroeger op de ochtend kon bij Jeugdzorg niet, dus kost het me weer een paar tientjes aan loon.

Marieke Rutten wist wel nog te vertellen dat Sonja in elk geval tot 27 juni onderdak had geregeld, maar niet op welk adres. Daar zal ik dus nog wel achteraan moeten, want als ouder wil ik toch weten waar m'n kinderen zijn als ze niet op school of bij de opvang zijn.

Klacht over politie-optreden

Wij Nederlanders klagen graag, en tegenwoordig worden we door de overheid zelfs aangemoedigd om te klagen als we niet tevreden zijn over hoe we door dienaren van diezelfde overheid behandeld worden. Daar heb ik dus maar even gebruik van gemaakt.

Het kostte wat tijd om het goed op papier te krijgen, maar vanochtend is er toch een klacht over het optreden van die twee agenten vrijdagavond de deur uitgegaan. De politie is weliswaar verplicht om die klacht in behandeling te nemen, maar mijn vertrouwen in de politie in het algemeen en die van Regio Brabant Zuid-Oost in het bijzonder is inmiddels tot het nulpunt gedaald, dus ik moet nog zien wat ze er mee gaan doen.

En dan is het nu dus weer afwachten. Ik heb Sonja vrijdagavond laat een SMS-je gestuurd om te vertellen dat haar de toegang tot de woning is en blijft ontzegd en ze dus niet terug hoeft te komen, maar dat zal ze ongetwijfeld wel doen. Waarna het hele circus weer opnieuw begint, want ze vormt een extreem grote bedreiging voor mijn toch al wankele psychische gesteldheid en dus is haar aanwezigheid absoluut ontoelaatbaar.

Update 18:45 Eigenwijs tot het einde: Sonja is weer terug. Nee, ze mag nog steeds niet binnen. Eens zien hoelang het deze keer duurt voordat de politie op de stoep staat.

Update 19:55 En jawel, onze vrienden in uniform zijn er ook weer. Ze worden wel steeds trager zeg...

Update 20:25 En weg zijn ze weer. Deze keer ging het een stuk rustiger, wat ongetwijfeld te maken zal hebben met het feit dat de ene agent een al wat oudere man was en z'n compagnon een jongedame die waarschijnlijk nog niet zo lang in het vak zat. Het zal ook geholpen hebben dat ik zelf een andere aanpak heb gebruikt: vantevoren m'n verhaal geoefend en toen de politie er eenmaal was rustig gebleven en in alle rust uitgelegd waarom het momenteel helaas gewoon geen optie is om Sonja binnen te laten. Ik heb hem ook uitgelegd dat ze bij haar moeder terecht kan of anders bij die grote aantallen vrienden en kennissen die ze naar eigen zeggen in Eindhoven heeft en die haar allemaal graag willen helpen. Slimme vent, die heeft volgens mij al heel wat gezien in z'n carrière, want zijn gedachte was dezelfde als de mijne: "en als ze nou eens niet zoveel vrienden hier blijkt te hebben?".

Bleef nog even het probleem dat Tom morgen weer naar school moet en Max naar de opvang, en ze dus vroeg hun bed uit zullen moeten als ze bij oma zitten. Goed, dat is inderdaad vervelend, al ken ik m'n kinderen goed genoeg om te weten dat die in de auto gewoon verder slapen. Opmerking van die agente: het is tegen achten dus is het toch wel bedtijd. Ik heb er toch maar even uitgelegd dat als ze hier om tien uur in bed liggen het vroeg is. Dat is niet mijn idee van een juiste kinderbedtijd, maar daar heb ik niks over te zeggen.

De politie vertrok, Sonja ook maar die moest eerst nog Tom's gymkleren hebben. Ik dus op zoek naar die kleren, na een kwartier zoeken had ik ze nog steeds niet gevonden, dus besloot ik om toch maar even uit het raam te gaan hangen en te vragen waar ze liggen. Maar toen bleek Sonja al vertrokken te zijn.

Later op de avond gebeurde er wat vreemds. Ik werd gebeld op m'n GSM, volgens de display was het Tonny, de vriendin van m'n pa. Dus ik nam op, hoorde niks, en vervolgens werd de verbinding verbroken. Teruggebeld, in gesprek. Toen ik het tien minuten later nog eens probeerde nam ze op. Ze was heel verbaasd toen ik haar dat verhaal vertelde, want ze kwam net pas thuis en had mij zeer zeker niet gebeld. Vreemd...

Toch nog even een kwartiertje met 'r gesproken, ik ben weer op de hoogte over de toestand van m'n pa en zij weet nu in grote lijnen wat er hier in huis aan de hand is.

Melding huiselijk geweld en kindermishandeling

Door die actie van Sonja gisteren heb ik bar slecht geslapen vannacht: als het drie uurtjes geweest zijn is het veel.

Vanochtend om 09:30 uit bed gerold met het idee om eerst even te ontbijten en dan boodschappen te gaan doen. Echter, het leek me wel efficiënt om dat ontbijt te combineren met het ophalen van m'n e-mail. Immers, om te kauwen heb ik m'n ogen niet nodig en om de mail te lezen heb ik m'n mond niet nodig. En dan de vrouwen toch nog beweren dat wij mannen niet kunnen multitasken. :-)

En toen ging het mis, want tussen alle spam zat één bericht waarvan de inhoud nogal hard aankwam. Het schrijven van een antwoord duurde uiteindelijk drie uur, onderbroken door de nodige huilbuien. Tegen dat het antwoord verzonden was ging het heel aardig richting 14:00 en werd het dus echt tijd om boodschappen te gaan doen. Het verschijnsel "boodschappen doen op zaterdagmiddag" zal de lezer allicht bekend in de oren klinken. Inderdaad, stervensdruk en geen parkeerplaatsen. Ergens rond 15:00 was ik weer thuis, gauw even twee worstenbroodjes in de oven gegooid bij wijze van snelle lunch, en vervolgens om 15:30 met spoed de deur uit naar...

...politiebureau Gestel/Stratum. Dat moest met enige spoed want op zaterdag gaan die om 16:00 naar huis. Voor een aangifte had men geen tijd, maar een melding ging nog wel. Dus heb ik vanmiddag officieel melding gemaakt van huiselijk geweld (in casu psychische mishandeling van mij) en kindermishandeling. Voor een volledige aangifte moet ik eerst een afspraak maken, want dat schijnt nogal wat tijd te kosten. Eerst dus maar eens alles zo gedetailleerd mogelijk op papier zetten en dan terug. Nadeel van een melding is dat er verder meestal weinig of niks mee gedaan wordt. Bij een aangifte wordt er wel actie ondernomen, dan wordt er overgegaan tot aanhouding van de verdachte (Sonja in dit geval) die vervolgens voor verhoor vastgezet wordt, maar bij een melding gebeurt er in principe niets. In dit geval toch nog wel iets, want huiselijk geweld wordt zeer serieus genomen. De melding gaat door naar het Steunpunt Huiselijk Geweld, en de agente die de melding opgenomen heeft speelt het ook nog door aan onze wijkbrigadier, die dan hopelijk binnenkort z'n gezicht een keer laat zien.

Thuisgekomen bleek er een antwoord te zijn binnengekomen op het mailtje dat ik vanochtend verstuurd heb. En dat was gelukkig een positieve reactie. Omwille van de privacy doe ik hier geen uitspraken omtrent inhoud en afzender, als die dit leest zal die zich hier wel herkennen.

En weer politie -- inclusief onnodig politiegeweld

Eerst even een kleine correctie op m'n blog van gisteren: m'n Visacard is niet geblokkeerd maar volledig de nek omgedraaid. Vanochtend heeft Sonja dat ook nog eens per e-mail toegelicht: aangezien het een partnercard is, is zij hoofdelijk aansprakelijk voor mijn uitgaven. Met die card zou ik maximaal € 7.500 op kunnen nemen, en zij was bang dat ik dat ook inderdaad zou doen, gewoon om haar dwars te zitten. Onzin natuurlijk; ik ben juist degene die alsmaar probeert om ook financieel alles zo goed en eerlijk mogelijk af te handelen, terwijl zij juist degene is die in het verleden al bewezen heeft volstrekt onbetrouwbaar te zijn, zeker ook waar het geld betreft. Trouwe lezers zullen het zich nog herinneren, maar voor de nieuwkomers: een jaarafrekening waaruit naar voren kwam dat ik over 2007 meer moest bijdragen dan ik aan inkomen ontvangen had, verduistering van € 5.500 van m'n spaargeld, plus verduistering van iets meer dan € 1.000 aan huishoudgeld door het plunderen van onze gemeenschappelijke rekeningen.

Kortom, typisch een geval van "zoals de waard is vertrouwt hij z'n gasten".

Vanochtend heb ik het advocatenkantoor gebeld waar we eigenlijk naar toe zouden gaan, uitgelegd dat Sonja opeens toch een eigen advocaat heeft, en gevraagd of ze me toch nog konden helpen. Helaas, dat konden ze niet want ze doen eigenlijk alleen maar de gemakkelijke echtscheidingen (dus die waarbij iedereen het met elkaar eens is). Dat was een tegenslag, want toen moest ik op zoek naar een andere. Die heb ik hopelijk gevonden, maar ik kan er pas donderdagmiddag terecht. Waardoor ik dus weer geen kant op kan.

Sonja heeft de afgelopen dagen een hele collectie aan e-mails gestuurd. Iets voor 17:30 heb ik die beantwoord, en ik heb 'r tevens medegedeeld dat haar de toegang tot de woning is ontzegd. Benieuwd hoe lang het deze keer duurt voordat de politie weer op de stoep staat. Helaas voor haar kunnen die me niet dwingen, dus heb ik 'r geadviseerd om maar meteen door te rijden naar haar moeder, of anders onderdak te zoeken bij al die vrienden en kennissen waarvan ze beweert dat ze die heeft in Eindhoven, en die volgens haar allemaal staan te popelen om haar te helpen.

Ik heb zo'n vermoeden dat haar vrienden- en kennissenkring wel eens een stuk kleiner zou kunnen zijn dan ze nu denkt.

Update 18:30 Zojuist is Sonja thuisgekomen, eerst geprobeerd via de achterdeur en vervolgens via de voordeur. Maar die zitten allebei op de knip. Vervolgens is ze met de auto vertrokken, naar ik aanneem om de kinderen op te halen -- die eigenlijk nu al opgehaald hadden moeten zijn, maar d'r werk zal wel weer belangrijker geweest zijn.

Update 18:55 Sonja is terug met de kids maar kan niet binnen. Benieuwd hoe lang het duurt voordat ze de politie gaat bellen.

Update 19:48 En zowaar, de politie is gearriveerd.

Update 20:48 De politie is weer vertrokken, evenals Sonja en de kids. Sonja kan tevreden zijn, ik ben weer een psychisch wrak. En guess what: het ligt allemaal aan mij, want ik wil niet meewerken. Ideetje van Sonja: ik moet m'n spaargeld maar opmaken en in een hotel gaan wonen. Dan heb ik een beter idee: haar moeder heeft net haar huis verkocht voor bijna twee ton, laat die maar een huis huren voor haar dochter en kleinkinderen. Of een paar honderd Euro per maand bijdragen in de huur van een woning in de particuliere sector.

Ook de Eindhovense politie vind kennelijk dat een vrouw met kinderen onaantastbaar is en de man maar moet zien hoe hij zich redt. En helemaal leuk voor Sonja: volgens de dienders is het niet mogelijk om aangifte te doen van psychische mishandeling. Daarvoor moet je eerst fysiek mishandeld worden en dan komt die psychische mishandeling wel naar voren. Maar tot die tijd is het volstrekt legaal om je medemens psychisch kapot te maken. En negatieve opmerkingen over Duitsers mag je tegenwoordig ook al niet meer maken, want dan heet het discriminatie. Het recht wordt hoe langer hoe krommer.

Het gedrag van de beide agenten liet nogal wat te wensen over. Ik heb ze in eerste instantie de woning binnengelaten (zonder toestemming mogen ze niet binnen) waar ze vervolgens allerminst onpartijdig bleken te zijn, een fysiek dreigende houding aannamen, intimiderend en verbaal agressief waren, en mij niet uit wilden laten praten maar wel vonden dat ik hen wel uit moest laten praten. Ook wilden ze opeens zonder aanwijsbare reden m'n legitimatiebewijs zien, wat prompt via de meldkamer werd nagetrokken, maar Sonja werd niet aan dezelfde behandeling onderworpen.

Maar het werd nog erger. M'n huis heeft maar een klein halletje dus met drie mensen erin staat het behoorlijk vol, ik was over m'n toeren, dus liep ik even naar buiten voor wat frisse lucht. Waarop een van die agenten me hardhandig vastpakte, terug de woning in sleurde, met geweld tegen een muur smeet, me met een hand op m'n borst tegen de muur gedrukt hield en me vervolgens toebeet dat ik eerst maar eens moest kalmeren. Z'n collega stond er bij maar vond dit geval van ongeoorloofd politiegeweld kennelijk normaal, ze had zelfs al haar hand op de pepperspray. Daarop heb ik ze gesommeerd het pand onmiddellijk te verlaten, maar daar werd geen gehoor aan gegeven, waarmee ze zich vanaf dat moment dus onrechtmatig in de woning bevonden.

Inmiddels (bij aanvang van deze alinea is het tegen tienen) heb ik wat onderzoek gedaan op Internet, en het lijkt erop dat oom agent geen gelijk had over die psychische mishandeling. Daarvan kun je op zich misschien geen aangifte doen, maar het is wel een vorm van huiselijk geweld -- en daarvan kun je wel degelijk aangifte doen! Morgen eerst maar eens het plaatselijke Steunpunt Huiselijk Geweld bellen, en als die me gelijk geven ga ik toch maar eens heel serieus overwegen aangifte te doen.

Politie

Vanochtend heb ik Sonja de bijlagen voor het vragenformulier voor de advocaat gemaild. Haar reactie: ze was kwaad omdat ik de enveloppen met haar giro-afschriften had opengemaakt. Daarnaast was ze het niet eens met de recentste versie van de boedelverdeling, maar die heeft ze acht dagen geleden al gehad en het kennelijk niet nodig gevonden om daar op te reageren. Haar wraak: ze heeft nu ook m'n Visacard laten blokkeren.

Daarop was ik het definitief beu en heb haar teruggemaild dat ze niet meer terug hoefde te komen en maar naar haar moeder moest gaan. Maar ja, Sonja voelt zich meer dan een ander, dus wat deed die? Parkeerde haar auto voor de deur, bleef wachten tot ik terug was en belde vervolgens de politie. Hoe volwassen van haar...

De politie kwam zowaar. Binnen tien minuten stonden hier twee surveillancewagens voor de deur, bij elkaar goed voor vier agenten. Leuk voor de buurt, hebben ze weer wat te roddelen.

Ik heb niet alles gehoord wat Sonja verteld heeft, maar ze zal zich ongetwijfeld weer opgesteld hebben als de vermoorde onschuld. Haar valt tenslotte niets te verwijten. Vindt ze. Helaas blijkt het in dit land allemaal nogal krom geregeld te zijn: zij mag mij wel als een stuk oud vuil behandelen, psychische mishandeling van je partner is volstrekt legaal zolang de vrouw maar de dader is en de man het slachtoffer (want wij mannen zijn rechtenloos), maar ik mag haar niet buitenzetten. Hoezo, voor de wet is iedereen gelijk?

Nou ben ik eigenlijk nog goed weggekomen omdat ik haar per e-mail heb verteld dat ze niet meer binnen mocht. Daar kan de politie eigenlijk niks tegen doen, dan zal ze naar de rechter moeten. Maar als ze thuis zou zijn en ik zou haar het huis uitzetten, dan heet het opeens huiselijk geweld (ook al wordt er geen geweld gebruikt) en zou ik aangehouden kunnen worden en op het politiebureau belanden. Zou ze ongetwijfeld wel leuk vinden...

Het slot van het liedje was dat ik haar toch binnen moest laten. Ik heb vervolgens het formulier voor de advocaat uitgeprint, op tafel gelegd, en ben vervolgens naar buiten gelopen om haar te vertellen dat het formulier er lag. Waarop madam doodleuk mededeelde dat ze een eigen advocaat had, maar ze had het niet nodig gevonden om dat even mede te delen. Oftewel, ik heb hier al die weken voor nop zitten wachten. En dat verhaal van "ik teken niet zolang ik de bijlagen niet gezien heb" was dus gewoon het zoveelste smoesje om de echtscheiding te rekken. Nu hoeft ze dus ook op geen greintje sympathie meer te rekenen: als zij het huis wil zal ze het via de rechter moeten afdwingen. Maar dan krijgt ze wel de tegeneis dat zij andere huisvesting voor me regelt, anders ga ik haar methode overnemen: zoveel mogelijk rekken.

Maar waarom ze zo dwars ligt en wat ze daarmee denkt te bereiken? Iedereen die ik ken vraagt het zich ook af, maar niemand weet het antwoord.

Vind je ook dat ze zich ronduit asociaal en onbeschoft gedraagt? Laat het haar weten:
Sonja Viktoria Holten
Tel. 06-13099119
E-mail: s.v.baardwijk@rn.rabobank.nl
Auto: Volkswagen Polo, zwart, kenteken 60-XK-JJ

Echtscheidingspapieren

Ik heb intussen echt geen zin meer om de echtscheiding nog langer uit te stellen, dus ben ik vanochtend maar weer eens verder gegaan met het bijwerken van de stapel vereiste papieren. Zodra die compleet is (later vandaag) stuur ik alle documenten digitaal naar Sonja (want die wil niet tekenen zonder de bijlagen gezien te hebben) en dan krijgt ze meteen te horen dat de hele handel morgen naar de advocaat gaat -- met of zonder haar handtekening.

Gradaties van gezelligheid

De kids op m'n schoolroute waren vorige week al aan het meeleven met m'n date met Helma, en dus moest er vandaag verslag uitgebracht worden. Natuurlijk hoeven ze niet alles te weten, dus heb ik het commentaar zo'n beetje beperkt tot de schaalverdeling voor gezelligheid: het kan gewoon gezellig zijn, heel gezellig, erg gezellig, en heel erg gezellig. Wat de diverse gradaties inhouden mag de geachte lezer(es) zelf bedenken. De kids is in elk geval verteld dat het "heel gezellig" was.

Voor de rest is over vandaag eigenlijk niks bijzonders te melden, hooguit een opmerking die Sonja vanavond maakte. Terwijl ze eten stond te koken liep ik even naar buiten om te controleren of de poort achterin de tuin afgesloten was. Dat is trouwens twintig meter heen en twintig meter terug. Ik kwam weer terug, waarop Sonja de opmerking maakte "je had natuurlijk ook meteen even de groencontainer buiten kunnen zetten als je toch die kant op ging". Wat nou, gewoon even vragen of ik dat even wil doen? Maar zelf verwacht ze wel dat als haar iets gevraagd wordt het zo ongeveer in de Nederlandse vertaling van formele Duitse volzinnen gebeurt...

Nachtbraker

Zoals gezegd was het heel gezellig bij Helma, en dan vliegt de tijd. Om 02:15 ben ik pas weer vertrokken, teruggelopen naar het station, daar de Intercity van 02:43 naar Eindhoven genomen, en om precies 03:30 thuis. Hopelijk heel gauw weer de trein naar Den Bosch, want het is ècht een schat van een meid!

Tegen 11:00 ben ik uit bed gevallen, Sonja bleek weer haar gebruikelijke kille zelf te zijn. Dus werd het in rap tempo thee zetten, ontbijt maken en terug naar boven. Geen idee nog wie er gisteravond hier over de vloer zijn geweest, maar afgaande op de placemats op tafel waren ze met z'n tweeën en hebben ze hier gegeten.

Maar mijn wraak was zoet. Vroeg in de middag is Sonja met de kids op stap gegaan omdat het vandaag Nationale Straatspeeldag is. Althans, volgens Sonja. Ik heb haar maar niet verteld dat de Nationale Straatspeeldag afgelopen woensdag was...