Lichte vooruitgang

09:00 Traditiegetrouw ging om 07:00 de wekker weer af, uiteindelijk was het toch nog 08:15 voordat ik uit bed kwam. Nog zo slecht niet, als je bedenkt dat ik vandaag nergens naar toe hoef. Maar er is nog ruimte voor verbetering.

Opgestaan dus, brood uit de diepvries getrokken, koffiezetapparaat aangezet, en dan even naar buiten om de bijna volle vuilniszak in de grijze container te gooien en die vervolgens langs de straat te zetten. Om vervolgens weer naar binnen te gaan en te constateren dat m'n koffie beter zou smaken als ik niet alleen een filter en water in het apparaat had gedaan maar ook koffie... Uiteindelijk is het toch allemaal goed gekomen: ontbijt is achter de kiezen, dan zal ik nu maar eens aan het werk gaan.

Intake CPH

12:20 Vanochtend met moeite om half acht uit bed gekomen; de discipline zit er nog niet echt in. Gelukkig had ik vanochtend een afspraak dus moest ik wel m'n bed uit. De heenweg naar Rosmalen duurde wat langer dan gepland, aangezien de TomTom-versie op m'n PDA niet weet dat er op tig plaatsen, inclusief rond Den Bosch, aan de A2 gewerkt wordt. Uiteindelijk met tien minuten vertraging gearriveerd. De jongedame met wie ik de afspraak had (ene Jessica) dacht al even dat ik niet meer op zou komen dagen.

Voorlopig resultaat van een intake van anderhalf uur: ik ben positief over het CPH, een stuk positiever ook dan over Mutsaersoord, Jessica lijkt genegen te zijn om me inderdaad op te laten nemen, maar het moet daar eerst intern nog besproken worden en dan belt ze me in de loop van de week terug.

Nu eerst maar eens een boterham gaan regelen, en dan aan het werk. Eigenlijk zou ik nu weer met m'n bedrijf verder moeten gaan, maar uit de kelderkast komt een lucht alsof er iets of iemand overleden is, dus zal ik me eerst daar aan moeten wagen.

Eindelijk rust!

Na bijna twee weken maar weer eens een update.

Anderhalve week geleden zijn de dames van de opvoedings- ondersteuning weer eens op de koffie geweest, en die waren blij om te horen dat ik inderdaad op zoek was gegaan naar hulp. Intussen is de intake bij het Centrum voor Psychisch Herstel in Rosmalen ook geregeld, komende maandagochtend ben ik aan de beurt. Met de dames hebben we het ook nog over Tom gehad, het leek hen een uitstekend idee als ik "gewoon" elke dag wat tijd alleen met hem door zou brengen en iets gaan doen wat hij leuk vind. Dat hoeven geen uren te zijn, een half uurtje per dag zou al veel helpen. Op zich een goed idee, maar ik ben er nog steeds niet uit waar ik die tijd vandaan moet halen. Niet zodra hij uit school komt, want dan is Max er ook. Niet vanaf pakweg vijf uur, want dan moet ik eten gaan koken. Niet na het eten want dan is het bedtijd voor de kids.

Het goede nieuws is dat inmiddels iedereen op vakantie is. Tom is afgelopen maandag naar z'n oma gebracht en daags daarna met haar voor drie weken naar Canada gegaan. Ik had wel met 'm te doen: ze moesten drie uur voor vertrek op het vliegveld zijn, vervolgens vertrok die kist met drie uur vertraging, en toen moest-ie nog zo'n acht uur vliegen. Maar volgens z'n oma had hij zich al die tijd toch goed gedragen.

Sonja en Max zijn, samen met Marlen (een vriendin van haar kant van de familie) voor twee weken all-inclusive naar Las Palmas. Gisteren heel vroeg, zo rond 01:00, zijn we met z'n allen naar Schiphol gereden, daar heb ik ze op het vliegtuig gezet (deze vertrok wel gewoon op tijd), om 04:00 ben ik daar weer vertrokken, en precies twee uur later was ik thuis. Twee weken rust en stilte! Whoo-hoo! Als de buren nu ook nog op vakantie zouden willen gaan...

Die terugrit was trouwens wel aangenaam. De bagage paste niet in onze Astra vanwege de LPG-tank in de kofferbak, dus zijn we met Sonja's nieuwe leasebak gegaan, een gloednieuwe Volkswagen Polo. Pittig karretje, rijdt beter dan onze Astra. Lekker relaxed vrijwel de hele weg van Schiphol naar Eindhoven 100 gereden, behalve natuurlijk daar waar het niet mocht, Meat Loaf in de CD-speler om wakker te blijven. Nadelen van die kar zijn wel dat de stoelen naar mijn smaak te hard zijn en hij, vooral tot ongenoegen van Sonja, geen airco en geen cruise control heeft. Maar ach, wat kan mij dat schelen? Ik mag er volgens het leasecontract ook mee rijden, en de baas betaalt de brandstof.

Dan nu maar eens zien dat ik de komende twee weken veel gedaan krijg. Het nobele streven is om op tijd op te staan, te ontbijten, dan eerst wat huishoudelijk werk te doen (niet te veel in één keer), acht uur per dag aan m'n bedrijf te besteden, en dan ook nog tijd besteden aan m'n Internethandel en het uitzoeken van Tom's Lego. Dit weekend zal het in elk geval niet lukken: gisteren ben ik na thuiskomst eerst gaan slapen en rond 11:00 uur opgestaan, vervolgens wel op tijd naar bed om dan vandaag vroeg op te staan, maar uiteindelijk ben ik weer rond dezelfde tijd opgestaan. Morgen zal het beter gaan. Het zal wel moeten, want morgen om 09:30 moet ik in Rosmalen zijn.

Het leek er nog even op dat ik het volgende weekend naar New York zou gaan, maar dat gaat niet door. Binnen een Internet community waar ik deel van uitmaak komt het nogal eens voor dat leden die op reis gaan of onderdak vinden bij een plaatselijk lid, of op z'n minst met een groepje uitgaan. In dit geval ging er iemand naar New York, en omdat ik en Olivia (een ander lid) verklaard hadden trouwe kijkers te zijn van "Hell's Kitchen" gaat het gezelschap daar uit eten in het Hell's Kitchen District in New York. Als het ter ere van onder andere mij is was ik daar natuurlijk graag bij geweest. Helaas, aangezien het hoogseizoen is kost het goedkoopste ticket al zo'n 700 Euro en dat is wat veel om even heen en weer te vliegen. Bovendien heeft m'n bedrijf dringend een nieuwe computer nodig, en die gaat ook zo'n 750 Euro kosten. En helaas kan ik een Euro ook maar één keer uitgeven.

11:00 Het wil vandaag weer niet. Vanochtend eerst Tom naar school gebracht, en vervolgens een machine was opgezet. Terwijl ik daarmee bezig was belde Sonja om te vragen hoe het hier thuis was (antwoord: Kwalitatief Uitermate Teleurstellend) en te vertellen dat ze al iets van vooruitgang aan het boeken is: de beschuit die er vanochtend in was gegaan is niet meer teruggekomen. Desalniettemin mag ze nog niet naar huis. Zodra ze naar huis mag moet ik zien dat ik haar moeder zo ver krijg om een handje te komen helpen, dan kan ik een paar dagen er tussenuit. Geloof me, ik heb het nodig.

Net Max even in bed gelegd, nu maar hopen dat-ie doorslaapt tot een uur of twee zodat ik nog wat werk gedaan krijg.

12:50 Shit, Max is al wakker, een uur eerder dan gepland. Tot zover m'n rust...

14:30 Net nog eerst even op de bank en vervolgens op bed gelegen (en Max in de box geparkeerd), maar ook dat mocht niet lang duren: Tom moet opgehaald worden.

15:00 Dezelfde ellende als altijd: Tom wilde afspreken, dat kon niet omdat ik niet èn Tom op kan gaan halen, èn voor het eten kan zorgen èn dan ook nog op tijd in het ziekenhuis zijn. Al ben ik zo kapot dat het ziekenbezoek vanavond waarschijnlijk toch niet door zal gaan. Geen energie meer, ik ben totaal uitgeput. Maar helaas heet ik geen Sonja en kan ik dus niet al het werk en alle verantwoordelijkheden bij iemand anders dumpen...

17:16 Net als ik op het punt sta om eten te gaan koken belt Sonja op omdat ze "een probleem" heeft. Het reisbureau had haar gebeld, maar hoewel wij dachten dat we alleen een optie hadden genomen en ook hadden doorgegeven dat de vakantie niet door zou gaan, dachten ze daar bij het reisbureau toch anders over. Of we maar even zo'n € 1,500 aan annuleringskosten wilden betalen. Net wat ik nodig had: nog meer problemen.

17:30 Sonja belt nogmaals, nu om te vertellen dat Tom's "geadopteerde oma" (een vriendin van haar moeder) mee gaat op vakantie in mijn plaats. Dat voorkomt een hoop heisa met eventuele daadwerkelijke annulering, Sonja krijgt toch haar vakantie, en ik heb twee weken rust. Jippie! Nu alleen m'n opname in het CPH Rosmalen nog zo zien te regelen dat het zo goed mogelijk aansluit op het einde van die vakantie.

18:30 Inpakken en wegwezen maar weer, op naar het ziekenhuis.

20:00 We zijn weer terug, nu achtereenvolgens Max z'n fles geven, Tom douchen en naar bed jagen, Max in bad doen, en 'm in bed stoppen.

20:45 Nog even wat administratie doen, e-mail ophalen, en dan straks onderuit voor de TV. Vanavond om 22:45 is het de beurt aan Child's Play (en morgenavond Child's Play 2). Inderdaad, da's die met de nogal moorddadige pop "Chucky" .

Het weekend

Het weekend was nog enigszins te doen, dankzij m'n schoonmoeder. Zaterdagochtend had ik die even gebeld om haar de laatste stand van zaken met Sonja te melden, en gelukkig vroeg ze of ze nog iets kon doen om te helpen. Oh ja, reken maar! En dus mocht Tom dit weekend bij z'n oma gaan logeren. Een half uur later waren we de deur uit.

Vervolgens duurde het een hele tijd voordat Max en ik weer thuiswaren. Eerst Tom wegbrengen, dan terug naar huis, even wat ophalen en dan meteen weer door naar het ziekenhuis, waar we nog net op tijd waren voor het laatste kwartiertje van het bezoekuur. Op de terugweg was het opeens stilstaan en langzaam rijden, want een of andere idioot had bedacht dat het wel leuk zou zijn om dit weekend een wielerwedstrijd van meerdere dagen te organiseren in de binnenstad, met als gevolg dat de route die ik eigenlijk wilde volgen afgesloten was. Niet goed voor m'n humeur. Vervolgens even naar de C1000, want die hadden de kratten Grolsch in de aanbieding gegooid, en voor zo'n twee Euro per krat minder dan ik anders betaal loonde het wel om even om te rijden. Bovendien was ik toch net door m'n bier heen.

Maar ja, die aanbieding liep al een paar dagen, en als je dan op zaterdagmiddag nog binnenwandelt kun je natuurlijk verwachten dat de voorraad op is. Ook al niet goed voor m'n humeur. Dan maar een krat Bavaria. Nou weet ik ook weer waarom ik Grolsch drink; dat smaakt toch echt beter dan Bavaria.

De zondag was... doenbaar... Heel even naar het ziekenhuis geweest, maar Sonja voelde zich dermate slecht dat we na tien minuten alweer vertrokken waren. Tot pakweg 19:15 ging het allemaal vrij aardig; vanmiddag nog wat werk kunnen doen, gegeten, Max naar bed, op de bank voor de TV met een pilsje om Hell's Kitchen te kijken. Maar toen stond m'n schoonmoeder aan de deur met Tom. Max sliep nog niet, werd dus helemaal wakker, en redeneerde kennelijk dat als er nu nog iemand thuis kwam het z'n mama wel moest zijn. Niet dus. Max blèren, Tom naar bed, schoonmoeder weer naar huis.

Inmiddels is het 21:25 geworden, Tom is nog aan het rondspoken op z'n kamer, en Max sliep een kwartiertje geleden ook nog niet. Gelukkig was-ie niet meer aan het huilen, maar zo te horen met z'n knuffelbeesten aan het spelen. En een of andere idioot een paar deuren verder vond het kennelijk wel een goed idee om rond deze tijd nog buiten te gaan staan klussen.

Zo, weblog weer bijgewerkt, nog even terug aan het werk en dan naar bed.

Nog meer stress

00:50 Een paar pilsjes, een bak chips, een huilbui en een zenuwinzinking verder ga ik ook maar eens naar bed. Vrijdag zal ongetwijfeld weer een zware dag worden.

07:30 Met een totaal gebrek aan zin om op te staan kom ik uit bed om me weer door de ochtendprocedure heen te slepen.

08:15 Tom is alweer nog steeds niet beneden, en dus moet ik weer twee trappen op om in te grijpen.

08:50 Tom is naar school gebracht, maar rust zit er niet in: er moeten boodschappen gedaan worden bij de Lidl. Lege flessen in de auto, Max in de auto, en wegwezen maar weer.

09:40 Ik zit er helemaal door heen. Wat mij betreft mogen de kids vanmiddag nog naar hun oma, liefst permanent, en Sonja mag er achteraan zodra ze uit het ziekenhuis komt. Want ik trek het niet meer, ik ben volledig compleet totaal op.

11:00 Inmiddels ben ik zo overdraaid en aan het zweten dat het tijd wordt voor maatregelen. Max wordt even in bed geparkeerd, en ik ga even een kwartiertje onderuit in de badkuip. Ik zou wel langer willen blijven liggen, maar Tom moet zometeen weer opgehaald worden.

12:15 Dat ophalen was weer de gebruikelijke ellende met afspreken. Tom wilde afspreken, dat kon niet omdat we vanmiddag naar het ziekenhuis gaan, en dus was het geschreeuw en gehuil weer niet van de lucht. Ik hoop toch echt dat ik ze vanmiddag naar hun oma kan brengen, want voor mij is het niet meer vol te houden. Als het zo doorgaat krijgt vanavond de buurt weer wat om te roddelen: ambulance voor de deur om mij af te voeren, en een of andere hulpverleningsinstantie om de kinderen op te vangen.

13:20 Volgende actie: ziekenbezoek. Niet dat ik er zin in heb, maar dan kan Sonja naderhand niet klagen dat ik helemaal niet geweest ben, en de kids kunnen vanavond dan op tijd naar bed.

13:35 Onderweg alweer eentje die kennelijk graag hier vermeld wil worden. Deze keer een bumperklevende Citroën C3 met het kenteken 26-PV-XL.

14:15 Gauw weer wegwezen, want het was weer allerminst gezellig. De diverse artsen in MMC Eindhoven waren het weer eens niet met elkaar eens, met als gevolg dat Sonja pijnstillers heeft gekregen waarvan in haar dossier staat dat ze die niet mag hebben, aangezien ze daar maagklachten van krijgt. Het gevolg: niet alleen pijn, maar ook nog misselijk, en aan het braken. Tom deed weer eens alle mogelijke moeite om interessant te doen, tot grote ergernis van zowel mij als Sonja. En hoewel het duidelijk is dat ik het niet meer trek moest ik toch maar "doorbijten". Kijk mama, zonder tandjes...

Een dagje medisch

07:30 Twintig minuten geleden ben ik wakker geworden, en het lijkt erop dat ik niet blij ga zijn. Op zich niks nieuws natuurlijk, maar om het nog erger te maken komt buiten het regenwater met bakken uit de lucht. Als ik met dat weer Tom naar school moet brengen ga ik zeiknat worden.

Opstaan, voor iedereen ontbijt maken, behalve voor Sonja want die mag niet eten, aangezien ze vanmiddag in het ziekenhuis onder het mes moet. Al met al ga ik vandaag dus niks voor mezelf gedaan krijgen: eerst Tom naar school brengen (gelukkig is het opgehouden met regenen), dan naar de huisarts voor m'n eigen problemen, dan Sonja naar het ziekenhuis brengen, boodschappen doen, Tom ophalen, eten koken, eten, en vanavond nog even terug naar het ziekenhuis.

09:10 Over twintig minuten heb ik een afspraak met m'n huisarts, laat ik maar eens die kant op gaan.

10:00 Ondanks dat ik een van z'n eerste patiënten ben vandaag, ben ik toch met een kwartier vertraging aan de beurt. Tien minuten later sta ik weer buiten, met een ingevuld en ondertekend aanmeldingsformulier van de huisarts. Niet voor Mutsaersoord (die papieren was ik toch al vergeten mee te nemen) maar voor het Centrum voor Psychisch Herstel in Rosmalen. Naar het schijnt zou ik dan binnen drie weken opgenomen moeten kunnen worden. De aanpak zal niet zo gek veel verschillen van die van Mutsaersoord: ook in Rosmalen wordt het een combinatie van rust en therapie (inclusief die vreselijke "creatieve therapie", wat ik ook wel aanduid als het knutseluurtje). Afgaande op de website en de folder heb ik echter wel het idee dat ze in Rosmalen wat meer bij de tijd zijn dan in Venlo. Enig risico is er wel: de hufter die verantwoordelijk is voor het feit dat ik een paar jaar geleden m'n baan ben kwijtgeraakt woont ook in Rosmalen, en niet eens zo ver van het CPH.

11:30 Volgende rit: Sonja naar het ziekenhuis brengen. Meteen ook maar een boodschappentas met lege flessen meenemen, dan kunnen Max en ik op de terugweg meteen even naar de Lidl.

13:00 Sonja is afgeleverd en zal (als er geen complicaties zijn) waarschijnlijk in of direct na het weekend weer ontslagen worden uit het ziekenhuis. Tot die tijd sta ik er dus weer alleen voor. Ik zit er over te denken om Sonja's advies op te volgen, en te proberen de kids in het weekend bij oma onder te brengen. Het boodschappen doen schuift door naar morgenochtend, want Max is doodmoe.

14:25 Hoogste tijd om Max maar eens uit bed te gaan halen en naar school te wandelen om Tom op te halen.

15:00 Op de heenweg kwamen de eerste druppels al weer naar beneden, en op de terugweg werd het geleidelijk aan meer. En uiteraard hield het op met regenen zodra we thuis waren. Onderweg ook maar meteen even het inmiddels volledig ingevulde aanmeldingsformulier voor het CPH Rosmalen op de bus gedaan.

18:00 De kids hebben me vanmiddag weer tot waanzin gedreven. Tijd nu om eten te gaan maken, dan kunnen we straks nog even naar het ziekenhuis. Ik heb noch de zin noch de energie om te gaan staan koken, dus vandaag worden het frieten.

19:00 En dan nu wegwezen. Het bezoekuur is zojuist begonnen.

20:15 Sonja's operatie was later dan gepland, met als gevolg dat ze nog niet helemaal terug was op deze wereld. Erg lang zijn we dan ook niet gebleven. Voor de kids is het nu bedtijd, papa gaat z'n frustraties verdrinken.

Kort

Over vandaag kan ik kort zijn: Tom naar school gebracht, en vervolgens de hele dag lekker door kunnen werken. Tot 15:30 althans, want toen kwam Sonja thuis, vroeger dan ik verwacht had. Wat later is ze Max en Tom op gaan halen, tegen 18:30 was ze terug en kon ik aan het eten koken beginnen. Vandaag een makkie: kant-en-klare nasi, aangevuld met satéh, en we hebben weer gegeten.

De avond was ook weinig spectaculair. Tom wilde weer eens niet naar bed, maar da's niks bijzonders. Zelf heb ik nog een Legosetje voor 'm in elkaar gezet, rond 21:30 de TV uitgezet omdat Sonja in d'r stoel lag te snurken, en vervolgens zelf nog een uurtje verder gewerkt. Waarna het alweer bedtijd was.

Mutsaersoord is het ook niet

06:30 Sonja is al op, ik word wakker omdat Max een hoop herrie aan het maken is.

06:45 Wat Sonja eigenlijk had moeten doen was even een fles melk maken voor Max, dan was hij in elk geval rustig. Dat schijnt echter niet door te dringen, of ze doet alsof ze niks hoort. Net als ik aanstalten maak om dan zelf maar uit bed te komen komt Sonja met het nodige gezucht en gesteun de trap op -- met een fles melk voor Max en de opmerking "sorry dat m'n werk zo belangrijk is". Waarmee we meteen bij de kern van het probleem zijn: doordat ze Duits afgericht is loopt ze rond met het waanidee dat ze maar voor één doel op de wereld gezet is, en dat is werken. Werken, werken, werken, het liefst 24 uur per dag en 7 dagen per week.

Even later volgt dan ook nog de verzuchting "dan kom ik maar te laat op m'n werk". Onzin, want ze heeft flexibele werktijden en kan binnen zekere grenzen dus zelf bepalen hoe laat ze begint. Het enige gevolg van het even voor Max zorgen is dat ze een kwartiertje later op haar werk is.

07:55 Max en ik hebben inmiddels ontbeten, Tom heeft zich nog niet laten zien, dus zal ik nogmaals naar boven moeten.

09:15 Tijd om te vertrekken, dan heb ik vijf kwartier om een afstand af te leggen die je volgens de routeplanner in drie kwartier kunt doen. Ik neem het toch maar wat ruimer, anders zou er geheid onderweg weer iets mis gaan; 10 km file of zo.

10:10 We zijn gearriveerd, althans toch op het parkeerterrein. Idioterie onderweg: vanaf knooppunt Leenderheide richting Venlo (en de andere kant op) is er een snelheidsbeperking van 90 km/u vanwege "werkzaamheden op vluchtstrook", en dat dan 15 km lang. Geen werkzaamheden te zien, alleen automobilisten die zich niks van de snelheidsbeperking aantrokken. De oneervolle vermelding vandaag gaat naar een bumperklever in een donkere Peugeot Expert 230L (een bedrijfswagen) van de firma Miko uit Nieuwegein, met het kenteken 35-BZ-RG.

De hoofdingang is even zoeken, dat staat namelijk niet aangegeven. Het bordes bij de ingang blijkt voorzien te zijn van een oprit voor rolstoelen, maar vervolgens moet je nog een verhoog op van 10 cm hoog. Er blijkt wel een bordje met een bel te hangen, maar dat is niet zichtbaar als je met je rolstoel over die helling naar boven komt.

10:25 Net als ik de hoofdingang gevonden heb belt Sonja op met de mededeling dat ze donderdag opgenomen moet worden voor een chirurgische ingreep, waarschijnlijk vrijdag dan weer naar huis mag, en de hele week uit de running zal zijn. Daar ben ik niet blij. Niet vanwege de ingreep op zich, maar omdat ik m'n afspraak bij de huisarts dan waarschijnlijk moet verzetten en vervolgens weer een hele week niks gedaan ga krijgen.

11:40 Ik ben niet onder de indruk van Mutsaersoord. Maximaal drie maanden opname, therapie bestaat uit individuele gesprekken, groepsgesprekken, creatief gedoe (kleien, schilderen, dat soort geneuzel) en sporten. Ook was het niet erg gerustellend dat de goeie man bij het invullen van de papierwinkel sommige dingen twee of drie keer vroeg. Sterker nog, toen ik me meldde moesten we eerst tien minuten wachten in een hok van 2x2 meter, vervolgens kwam de man binnen, schudde me de hand, ging even weg om een kan koffie te halen, kwam twee minuten later terug, gaf me weer een hand en vroeg of hij me al een hand gegeven had...

12:45 En we zijn weer terug. Even eten, weblog bijwerken, e-mail ophalen, en dan zal het weer heel aardig richting half drie zijn en moeten we Tom op gaan halen.

15:20 Tom is weer thuis, deze keer zowaar zonder gezanik over "afspreken". Nog even wat heet water in het zwembad laten lopen om het wat op te warmen, en vervolgens Max toch maar even in bed gelegd. Nu maar hopen dat-ie ook inderdaad gaat slapen. Tom is me weer het bloed onder de nagels vandaan aan het halen, en is weer z'n gebruikelijke onhandelbare zelf.

04:30 Nu al wakker. Geen idee waarom, maar blij ben ik er niet mee want ik weet nu al dat ik niet meer in slaap zal vallen vanochtend.

07:15 Tijd om op te staan. Eerst even m'n laptop naar benden verhuizen, en dan de kids wakker maken.

09:30 Tom had vanochtend weer geen zin om op te staan en schoot voor de rest ook al niet op. Alleen al om z'n jas en z'n schoenen aan te trekken had-ie ruim tien minuten nodig, waardoor we pas rond 08:25 uur vertrokken. Maar we waren toch nog op tijd. Inmiddels is m'n tweede bak koffie bijna op en is Max zowaar redelijk rustig aan het spelen. Eens zien of ik wat werk gedaan krijg vanochtend.

11:05 Van werken is alweer weinig terechtgekomen, want Max blijft continu aandacht vragen. Maar gelukkig is het nu z'n bedtijd.

14:10 Hoogste tijd om Max weer uit bed te halen, want we moeten Tom dadelijk ook nog op gaan halen en Max moet voor die tijd toch even gegeten hebben.

15:00 Tom wilde weer afspreken maar mocht dat niet (als onderdeel van z'n straf), dus is-tie maar buiten gaan spelen. Aan m'n eigen werk zal ik toch wel weer niet toekomen, dus ga ik maar weer braaf de huisslaaf spelen en aan de was beginnen.

16:30 Sonja is thuis, Tom komt ook binnen precies op het tijdstip dat ik gezegd had dat hij thuis moest zijn, en Sonja. Ik ben al bezig met de voorbereidingen voor het eten als Sonja zich opeens herinnert dat ze de paspoorten van de kids nog op moet halen.

17:11 Sonja belt op om te vertellen dat er nog een hele hoop wachtenden voor haar zijn en het dus nog wel even gaat duren. Prima, lekker rustig.

18:00 De familie is weer thuis, en dus kan ik nu daadwerkelijk eten gaan koken.

Vaderdag 2007

Vaderdag verliep zoals vrijwel alle dagen: anders dan ik gepland had. Het begon goed, met ontbijt op bed en een paar vaderdagcadeautjes. De rest van de dag ging minder. Ik had eigenlijk de hele dag aan m'n bedrijf willen werken, maar in plaats daarvan zijn Sonja en ik zo ongeveer de hele dag in de tuin bezig geweest.

Eerst moest het gras gemaaid worden, en vervolgens moest het terras achter in de tuin opgeruimd worden. Daar ligt een grote hoeveelheid zooi die er eigenlijk niet hoort maar afgevoerd zou moeten worden. Dat ligt er nu nog steeds, alleen ligt het nu bij elkaar en is het terras weer begaanbaar. Niks afgevoerd, maar toch een vooruitgang. Als iemand nog belangstelling heeft voor een roze omafiets of een citybike (opknapper) mag-ie zich melden.

M'n avond is opgegaan aan achtereenvolgens TV kijken (Hell's Kitchen), een Legosetje voor Tom in elkaar zetten, en een paar uurtjes Need for Speed: Most Wanted spelen. Dit alles een paar keer onderbroken vanwege Tom, eerst hoorde ik wat gestommel boven en bleek Tom bezig te zijn Sonja's wekker te pikken, en wat later nog een keer omdat-ie uit bed was gekomen en Sonja's wekker alsnog had gepikt. Hij zal wel gedacht hebben dat het toch niks meer uitmaakte, want hij had al zoveel uitgevreten dat-ie z'n verhaaltje bij het naar bed gaan helemaal niet meer gehad heeft en zolang hij de schade op z'n kamer niet hersteld heeft (hij had van alles en nog wat aan meubilair en andere spullen met een stift bewerkt) ook geen computerspelletjes meer mag doen en niet mag afspreken.

Niet dat straffen iets uithaalt bij Tom...

Zaterdagstress

09:54 Vanochtend verblijd met koffie op bed en wat later ook nog vast voedsel. Vervolgens ergens rond 09:00 uur opgestaan. M'n laptop had ik gisteravond maar alvast naar boven verhuisd toen ik naar bed ging, die heb ik eerst nog even op m'n bureau geïnstalleerd om me vervolgens beneden te melden voor een tweede bak koffie.

Daar wachtte me al de eerste klus. Sonja zat op de bank een boek te lezen, uiteraard met de TV aan, en stuurde vervolgens Max op me af voor een schone luier. Maar goed dan dat ik eerst nog naar beneden ben gegaan, anders had-ie waarschijnlijk een paar uur later nog met die poepluier rondgelopen.

Intussen is het bijna 10:00 uur en zit ik boven, en nu maar hopen dat ik vandaag flink wat gedaan ga krijgen.

13:50 Zojuist de lunch naar binnen gewerkt (bestaande uit een sneetje brood met een frikandel en wat vette klodders). Voorafgaand daaraan heb ik me eerst nog zitten ergeren aan ons draadloze netwerk dat me vandaag al twee keer in de steek heeft gelaten (ja, inderdaad, Duits merk) waardoor ik naar beneden moest om de router uit en weer aan te zetten. Na de lunch nog meer ergernis, want Sonja wilde even twee uurtjes weg omdat ze "in tegenstelling tot de geruchten niet 24 uur op 24 beschikbaar is om te werken". Ze kon het dus weer eens niet laten, kennelijk is het voor haar niet mogelijk om iets op een normale toon te vragen of te zeggen. Die twee uurtjes konden er overigens ook drie worden.

Max nog even naar bed gebracht, die is na een paar minuten protesteren toch maar in slaap gevallen, ik ga maar weer eens verder. An die Arbeit, zoals ze in Germanistan zeggen!

14:30 Ik kom net op tijd beneden om Sonja de poort uit te zien gaan.

15:15 Shit, Max wordt wakker. Gedaan dus met de rust, en aangezien Sonja voorlopig niet terug zal zijn zit er voor mij niks anders op dan maar naar beneden te verkassen. Ik zou ook eens een keer gewoon de hele dag door kunnen werken...

En dan zal er straks ook wel weer verwacht worden dat ik eten kook. Dat zal in elk geval de enige manier zijn om wat verse groente op tafel te krijgen, want in het onwaarschijnlijke geval dat Sonja voor het eten zorgt zullen het wel frieten worden. Onder het motto: "dan kom er lekker makkelijk vanaf".

15:40 Even snel naar boven en weer terug, om m'n laptop naar beneden te halen. Helaas niet snel genoeg, want hoewel ik Tom nota bene nog gevraagd heb om even op Max te letten heeft-ie dat (zoals altijd) weer niet gedaan. Max heeft intussen het TV-kastje opengemaakt, een paar DVD's uit hun doosjes gehaald en ze vervolgens in de videorecorder gestopt. Het gevolg: ik krijg weer een woedeuitbarsting, en voor Tom is het einde computeren en ophoepelen naar z'n kamer. En ik ben zo over de rooie dat ik waarschijnlijk de rest van de dag niks meer gedaan krijg. Het eerste paracetamolletje is inmiddels alweer genuttigd.

Druk druk druk

09:45 Tom is naar school, en als vanouds ging dat weer niet zonder slag of stoot. Hij was weliswaar om 08:00 uur beneden, maar vervolgens besloot-ie om z'n boterham zo ongeveer kruimeltje voor kruimeltje op te eten. Vervolgens weer een hoop gesodemieter om 'm z'n schoenen en jas aan te laten trekken. Sonja heb ik intussen per e-mail er nog even aan herinnerd dat ik vanmiddag weg moet, nu maar hopen dat ze daaruit zelf concludeert dat ze op tijd (lees: 14:00 uur) thuis moet zijn. Max is intussen weer druk bezig me van m'n werk te houden. Ik voel de volgende inzinking al aankomen...

09:49 Sonja's reactie is kort en bondig: "Vast". Hetgeen kan betekenen dat ze op tijd thuis zal zijn, maar ook dat ze gewoon de hele dag wegblijft en ik m'n afspraak af moet zeggen. Kan ook, dan mag ze wat mij betreft na werktijd de kids op komen halen en meteen doorgaan naar haar moeder.

11:23 Sonja kan weer tevreden zijn (al zal ze dat toch wel niet zijn). M'n eigen werk heb ik maar weer laten liggen, in plaats daarvan heb ik wasgoed opgeruimd, een machine wasgoed opgehangen, de volgende machine opgezet, m'n afspraak voor vanmiddag afgezegd, en Sonja meteen maar even een mailtje gestuurd om te vertellen dat ze NIET eerder naar huis hoeft, GEEN VRIJ hoeft te nemen en dus gewoon de hele kan DOORWERKEN. Die man met wie ik die afspraak had zit in bespreking en belt me straks terug voor het maken van een nieuwe afspraak.

Nu nog gauw even de woonkamer stofzuigen en dan moet ik Tom weer op gaan halen. De planning daarna hangt af van de vraag of hij wel of niet bij iemand af gaat spreken. Doet-ie dat niet dan gaan we door naar het Gemeentehuis (sorry, "Stadskantoor" heet dat ding tegenwoordig) om de paspoorten van de kids op te halen en daarna naar huis om te eten. Gaat-ie wel bij iemand spelen dan gaan Max en ik terug naar huis, even eten, en daarna boodschappen doen bij de Nettorama, de Lidl èn de Albert Heijn.

12:15 Tom bleek spoorloos verdwenen toen ik 'm op kwam halen. Oh shit. Ik had nog even gehoopt dat hij langs een andere route zelf naar huis zou zijn gelopen, maar dat bleek niet het geval. Op het moment dat ik binnenkwam ging de telefoon en was het mysterie opgelost; hij was bij een vriendje gaan spelen. Tot zover m'n planning. Nou was die toch al aangepast, want toen we richting school vertrokken was het zo enthousiast aan het regenen dat ik de papieren voor het afhalen van die paspoorten maar thuis heb gelaten.

13:10 Sonja nog even gauw een mailtje gestuurd met de vraag of ze Tom op kan halen, aangezien ik niet weet of ik op tijd terug ben, en dan nu wegwezen om boodschappen te gaan doen. Ik zie nog net dat ze gereageerd op m'n andere mailtje van vandaag, en zo te zien is ze weer eens pissig. Ik zou haar gisteren niet verteld hebben hoe laat ik weg moest, maar volgens mij heb ik het haar wel verteld maar zal ze het wel weer te druk gehad hebben met zuchten en steunen. Die man van Mutsaersoord belde vervolgens ook nog, helaas bleek hij woensdag vrij te zijn, uiteindelijk zijn we uitgekomen op dinsdag 10:30 uur. Dan zal Max waarschijnlijk wel mee moeten, maar vooruit maar weer.

Ik kom nog wel toe aan het boodschappen doen, het duurt alleen wat langer eer ik weg ben...

15:23 Kijk, zo doe je dat dus. Vantevoren bedenken wat je hebben moet, alles op je boodschappenlijstje in dezelfde volgorde zetten als waarin het in de schappen ligt. In twee uur tijd bij drie verschillende winkels (op drie verschillende locaties) boodschappen gedaan, boodschappen allemaal weer opgeruimd, en Max in bed gelegd. En dan heb ik er nog m'n gemak over gedaan. Al dat werk betekent wel dat ik niet aan werkzaamheden voor m'n bedrijf toekom, dus ik heb zo'n vermoeden dat ik al weet wat vanavond m'n tijdsbesteding gaat worden. En het hele weekend, vooropgesteld dat Sonja het niet weer saboteert.

Sonja heeft intussen gereageerd op het mailtje over het ophalen van Tom. Hetzelfde antwoord als vanochtend: "Vast". Waarvan ik maar aanneem dat het "Ja" betekent.

16:30 Inmiddels is iedereen thuis, Tom zit achter de computer, Sonja is naar boven en zal wel weer in bed liggen. Ik ga maar alvast aan het eten beginnen. Sonja vroeg of ik misschien frietjes voorzien had voor vanavond, maar die heeft ze niet verdiend dus krijgt ze die niet. Bovendien heb ik nog de nodige verse groenten in de koelkast liggen, en er wordt al veel te veel eten weggegooid in dit huishouden. Vandaag op het menu: de "papaschotel", zijnde een mix van (in dit geval) sperziebonen, krielaardappeltjes en braadworst.

20:00 Het was alweer heibel. Tom wilde niet achter de computer vandaan komen om te komen eten, waarop Sonja besloot om 'm dan voorlopig nog maar even te laten zitten. Als straf heeft-ie echter geen eten gehad (en dus ook geen toetje) en moest-ie na het eten direct naar bed -- hetgeen betekende dat hij dus ook niet The Simpsons mocht kijken. Er was weer flink wat ruzie voor nodig om 'm uiteindelijk achter de computer vandaan te krijgen.

Sonja's commentaar op het eten: "Bijna net zo lekker als frieten". Grrr...

Op naar de volgende hulpverlener

07:00 Laat ik vanochtend eens vóór de wekker opstaan, scheelt toch weer een half uur van mijn kostbare tijd.

07:30 Tijd om de kids uit bed te gaan halen.

08:00 Tom is nog steeds niet beneden en blijkt zelfs nog in bed te liggen. Dan zit er niks anders op om 'm maar uit bed te tillen en naast z'n bed te parkeren.

08:08 Zowaar, Tom laat zich eindelijk beneden zien.

11:00 Max heeft z'n best gedaan om me van m'n werk af te houden, maar nu is het bedtijd voor 'm, hopelijk krijg ik nu wel wat gedaan.

11:55 De jongedame van Maatschappelijk Werk heeft zojuist weer gebeld. Ze heeft intussen m'n huisarts gesproken, maar wil nu graag dat ik even langskom op het inloopspreekuur vanmiddag om te bekijken wat ze voor me kunnen doen.

14:30 Het is alweer tijd om Tom op te gaan halen. Hopelijk kan ik 'm met iemand laten afspreken, dan hoef ik 'm niet mee te nemen naar m'n afspraak. Eén klein probleem: ik ga direct door en dus moet ik Tom met de auto op gaan halen, maar ik heb alleen het zitje van Max in de auto, de zitverhoger voor Tom ligt in Sonja's auto.

14:50 Typisch. Elke dag gezanik over afspreken, en nu wil ik dat-ie dat doet en blijkt niemand daar tijd voor te hebben. Dan moet-ie maar mee.

16:00 Op naar de volgende hulpverlener. De jongedame van Maatschappelijk Werk heb ik het hele verhaal nog eens verteld, ze had voor mij zo gauw twee instellingen waar ik misschien iets aan zou hebben: Mutsaersoord in Venlo en eentje in Rosmalen waarvan ik de naam niet weet. Tijdens dat gesprek heeft ze Mutsaersoord gebeld en heb ik meteen maar even een afspraak gemaakt voor morgenmiddag. Directe opname is niet mogelijk, want de papierwinkel kan ik daar wel krijgen maar daar moet dan wel nog de handtekening van m'n huisarts op. Overmatig veel vertrouwen in Mutsaersoord heb ik niet; ik heb vooral rust en stilte nodig, maar hun aanpak schijnt vooral te draaien om bezigheidstherapie en sporten. Daar zit ik niet op te wachten, daar ben ik ook niet mee geholpen, en sportscholen en knutseluurtjes hebben we hier in Eindhoven ook wel.

Sonja's reactie later op de middag is typerend: gezucht.

Huisarts en andere zorgverleners

Aangezien ik gisteren weer eens niet aan m'n blog ben toegekomen, vandaag maar weer een overzicht van twee dagen tegelijk.

Gisterochtend heb ik eigenlijk helemaal niks kunnen doen. Ik heb wel achter m'n computer gezeten, maar echt iets gedaan heb ik eigenlijk niet. Ging niet, want m'n hoofd was continu bezig met alle ellende van m'n leven. Tegen dat het tien uur was, was ik zo overdraaid dat het zweet van m'n rug stroomde, ik m'n shirt zo ongeveer uit kon wringen, en toen maar even onder een lauwe douche ben gaan staan. Max wilde vervolgens niet naar bed, dus dat schoot ook al niet op.

Om 13:30 kwamen vervolgens de dames van de opvoedings- ondersteuning (ik weet nog steeds niet hoe die club nou eigenlijk precies heet) weer langs. Sonja gaf zoals gebruikelijk weer haar nogal verdraaide versie van de situatie, maar had nu kennelijk opeens geen bezwaren meer tegen echtscheiding. In elk geval tot ze zich weer bedenkt. De dames waren het gelukkig wel met me eens dat ik hulp, en vooral rust en stilte, nodig heb. Om daar wat druk achter te zetten heb ik met ze afgesproken dat ik m'n huisarts zou gaan bellen voor een afspraak, om zo snel mogelijk ziekenhuisopname geregeld te krijgen.

Nadat ze vertrokken ging Sonja weer terug naar d'r werk, want een middag vrij nemen voor zoiets kunnen we "ons niet veroorloven". Ze wil het liefst helemaal geen vrije dagen opnemen maar die allemaal aan het einde van het jaar laten uitbetalen omdat we "dat geld hard nodig hebben". Het zou me verbazen als het lukt, vrije dagen krijg je als regel alleen maar uitbetaald als je ze hebt opgebouwd maar bij het beëindigen van je arbeidsovereenkomst nog niet hebt opgenomen. Standaard in overige gevallen is dat je een beperkt aantal dagen (meestal 5, soms 10) mee mag nemen naar het volgende kalenderjaar, en de resterende niet-opgenomen verlofdagen dan gewoon kwijt bent. Dat is dan ook weer een van de nadelen van afgericht zijn voor de Duitse arbeidsmarkt: totaal geen besef van hoe het in Nederland geregeld is.

Direct nadat ze vertrokken was heb ik m'n huisarts gebeld en een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend. Sonja was toen ze weer thuiskwam weer haar normale ongenietbare zelf en ging nadat de kids naar bed gingen zelf ook naar bed -- zonder dat even aan te kondigen overigens.

09:30 Afspraak bij de huisarts. Ik heb 'm uitgelegd wat mijn probleem is, en hij was het inderdaad met me eens dat ik rust en stilte nodig heb. Kennelijk heb ik het echter niet voldoende uitgelegd, want spoedopname zat er niet in. Hij suggereerde dat ik misschien geholpen zou zijn met een rusthuis in plaats van een psychiatrische inrichting en heeft me er naar eentje doorverwezen. Dat moet ik echter wel grotendeels zelf regelen. Zo'n rusthuis heeft overigens wel een financieel voordeel. Tegen dat m'n bedrijf redelijk loopt ga ik een arbeidsongeschiktheidsverzekering nodig hebben, en standaard kosten die al tussen de 1.000 en 1.500 Euro per jaar. Als je dan echter naar waarheid moet vermelden dat je ooit opgenomen bent geweest in een psychiatrische inrichting wordt je beschouwd als een geval van verhoogd risico, en vliegt de premie nog verder omhoog.

10:30 Op de terugweg ben ik meteen maar even bij de Lidl boodschappen gaan doen. Niet veel, en eigenlijk is m'n woensdag daar ook niet voor bedoeld, maar als ik Sonja dat laat doen krijg ik nog meer gezucht en gesteun, en daar heb ik geen zin in. Onderweg heeft zowaar iemand weer een vermelding verdiend: een bumperklever op een 50 km/u weg, die vervolgens voorbij schoot en meteen weer terug ging naar de rechterbaan, om vervolgens naast me stil te staan bij het stoplicht. Kennelijk had-ie haast. Gna gna, hij stond op de strook voor rechtdoor, ik op de strook voor rechtsaf, en ik mocht eerder weg. Gna gna. De auto in kwestie: een rode Hyundai Coupe, kenteken TT-BP-88.

12:00 Het valt nog niet mee om hulp geregeld te krijgen. Volgens m'n huisarts zit in Rosmalen een rusthuis met een goede reputatie, maar die kreeg ik op Internet niet gevonden. Ook had ik van hem een verwijsformulier naar Welzijn Eindhoven gekregen, die ik net even gebeld heb voor een afspraak. Die verbonden me vervolgens door met Maatschappelijk Werk, de jongedame aan de andere kant van de lijn wist eigenlijk niet goed of ik bij hen moest zijn of bij GGzE (Geestelijke Gezondheidszorg Eindhoven) en moest dat even overleggen met haar collega aangezien ze er zelf nog maar kort werkte. Ergens tussen nu en 13:00 uur belt ze terug.

12:57 En jawel, de jongedame van Maatschappelijk Werk heeft teruggebeld. Ze wil eerst even met m'n huisarts overleggen, maar die heeft tot 13:30 z'n lunchpauze. Vanmiddag belt ze me nog een keer terug, nadat ze met de huisarts overlegd heeft.

14:20 Zojuist heeft ze weer gebeld, maar m'n huisarts bleek vanmiddag niet aanwezig te zijn. En dus schuift het allemaal weer een dag op. Shit.

18:00 Tijd om Max maar eens op te gaan halen. Ik vraag me alleen wel af hoe Sonja hem vanochtend naar de opvang heeft gekregen, want het kinderstoeltje waarin hij in de auto vervoerd moet worden heeft ze niet meegenomen. Wel meegenomen is de zitverhoger, maar volgens mij is-tie daarvoor nog te klein.

18:15 Voor de zekerheid bel ik Sonja nog even om te vragen of zij Tom op gaat halen. Geen gehoor.

18:20 Net als ik bij de opvang naar binnen loop belt Sonja terug. Ze heeft zowel Tom als Max opgehaald en staat nu bij de Albert Heijn. Geweldig. Not. Ik sta dus voor joker bij de opvang en kan weer naar huis. Weer een half uur verspild. Gelukkig is mijn tijd niet belangrijk... Ik ben benieuwd hoe ze dat ophalen dan geregeld heeft; twee kinderen die allebei nog niet zo op de achterbank mogen, en dan toch maar één zitje in de auto...

Dat snap ik dus niet. Wel altijd klagen dat ik "niet communiceer" maar zelf vervolgens vanalles gaan doen zonder eerst te overleggen. Volgens mij doet ze het met opzet...

20:45 De kids liggen eindelijk in bed, maar niet zonder slag of stoot. Max had weer last van z'n maag, en Sonja was weer eens ruzie aan het maken met Tom. Eindelijk relatieve rust, want ze zijn twee uur geleden thuisgekomen en zijn zo'n beetje continu tegen elkaar tekeer aan het gaan. Ik ga voor de afwisseling maar eens een paar uurtjes spelen, Tom's Lego komt morgen wel weer aan de beurt.

Op de valreep nog even een pesterijtje van Sonja: ze had even gauw de afwas gedaan (dat wil zeggen, afwassen en opstapelen) maar m'n koffiemok heeft ze gewoon laten staan. Kinderachtig.

21:20 De volgende hatelijke opmerking. Alvorens te gaan spelen heb ik nog even m'n webmail bekeken. Aangezien Need for Speed niet draait op m'n laptop heb ik de desktop PC in gebruik. Commentaar van Sonja: "ik weet dat het je tegenstaat, maar ik zou m'n mail van m'n werk weer eens op moeten halen" (dat kan ze niet bij haar huidige opdrachtgever en moet ze dus thuis doen). Wat is er nou zo moeilijk aan om gewoon even te vragen of het even kan? Bovendien heeft ze zelf ook nog een laptop, maar die moet opnieuw ingericht worden en kennelijk wordt van mij verwacht dat ik dat voor haar doe.

21:40 Sonja schuift een stoel bij en zet mijn laptop aan om haar e-mail op te gaan halen. Zonder te vragen. En dat terwijl ik zo ongeveer nog toestemming moet vragen om naar de WC te mogen.

22:15 Sonja is klaar met haar e-mail en keert terug naar de bank en de TV. Even m'n laptop uitzetten en de stoel terugzetten is -- geen verrassing hier -- weer eens teveel moeite. In plaats daarvan komt vanaf de bank de opmerking dat ik dat nog even moet doen.

De schooljuf en andere frustaties

07:45 De dag begint al slecht voor m'n humeur. Sonja heeft zo te zien gisteren nog even een machine was opgezet en de was daarna opgehangen, maar de wasmachine ook even uitzetten (een simpele handeling van twee seconden) was kennelijk weer te veel moeite. Op het aanrecht ligt een stapel afval, het was dus ook al teveel gevraagd om dat even buiten in de vuilnisbak te gooien.

08:15 Het is toch niet te geloven! Max en ik hebben al ontbeten, Max zit al in z'n buggy, maar Tom is nog steeds niet op komen dagen. Wat blijkt? Gewoon, precies datgene wat ik al verwacht had: hij is nog niet aangekleed maar zit op bed te spelen. Dat wordt dus heel snel aankleden en zonder ontbijt naar school. En trakteren vanwege z'n verjaardag kan-ie wat mij betreft ook wel vergeten vandaag.

10:15 Ik ben weer veel te aardig en heb met juffrouw Gerrie afgesproken dat ik rond 10:30 terug op school ben om Tom's verjaardag in de klas te vieren. Max heeft intussen een hoop zooi van een van onze kasten afgegooid, en ik ben het nu zo beu dat ik een doos gepakt heb, al die rommel erin gegooid heb, en de doos op Sonja's bed geparkeerd heb. Het zijn vooral haar spullen, dan mag ze het ook zelf opruimen. Ik ga maar eens alles inpakken voor school: een speeltje met snoepje voor elk van de kids, mini-ijsjes voor diezelfde kids, en nog wat meer van die ijsjes plus een doos chocoladesoesjes voor het personeel (dat schijnt daar gebruikelijk te zijn).

11:00 Juffrouw Gerrie is vanaf nu uit de gratie. Nadat speeltje & snoepje waren uitgedeeld wilde ik Tom nog een rondje laten maken met de ijsjes, maar volgens juffrouw Gerrie "hadden ze wel genoeg gesnoept". Geen ijsjes voor de kids dus (ook al is het zomers weer), en dus ben ik met evenveel ijsjes en soesjes thuisgekomen als waarmee ik vertrokken ben. Want zo ben ik dan ook wel weer: geen discriminatie, als de kids hun ijsje niet krijgen dan krijgt het personeel ook niks.

Sonja had ik vanochtend even een mailtje gestuurd over het bijna geannuleerde feestje van Tom en het feit dat ik gigantisch achterloop met m'n werk. Het antwoord is intussen ook binnen, ze vindt dat ik de ochtend maar aan Max moet besteden en de middag en avond aan m'n bedrijf, want dat zou voor mij meer rust betekenen. Leuke theorie maar niet compatibel met de praktijk. Op die manier kom ik niet aan ontspanning toe, en helaas voor haar ben ik niet gedrild voor een leven dat alleen maar bestaat uit werken en slapen, zoals bij onze oosterburen gebruikelijk schijnt te zijn.

11:45 Max mag even naar bed, ik heb nog helemaal niks kunnen doen voor m'n bedrijf. Erg vervelend, want volgens m'n urenstaat moet ik deze maand nog zo'n 129 uur aan m'n bedrijf besteden om weer op schema te komen voor m'n 1225 uur. Dat komt neer op bijna 6,5 uur per dag, elke dag tot het einde van de maand. Dat ga ik dus van z'n lang zal ze leven niet redden.

Land van Ooit

Gisteren stond zo'n beetje alles in het teken van de voorbereidingen voor Tom's zesde verjaardag vandaag. Het positieve daaraan was dat Sonja een paar uur lang met Max op stap was om boodschappen te doen, Tom op de PS2 aan het spelen was, en ik me dus in die tijd terug kon trekken om te werken.

De rest van de middag en de avond waren echter weer doffe ellende. In plaats van te vragen wat Tom op z'n verjaardag wilde doen besloot Sonja dat we naar het Land van Ooit zouden gaan. Daar had ik geen zin in, daar had Tom ook geen zin in, maar Sonja kon het niet nalaten om haar zin door te drijven. Dus heeft ze gisteravond online nog toegangskaarten gekocht (niet voor mij, want ik blijf thuis), nadat ze eerst haar moeder nog gebeld had om te vragen of die mee wilde gaan. Dat laatste ging ook al niet soepel, want het park gaat om 10:00 open en om 17:00 weer dicht, maar schoonmoeder had geen zin om al zo vroeg hier te moeten zijn en vond kennelijk 13:00 wel een redelijke tijd om hier te verschijnen.

Sonja vroeg wat ik dan de hele dag ging doen. Werken, natuurlijk, want zo vaak krijg ik de kans niet om in alle rust en stilte een aantal uren te werken. Waarop Sonja constateerde dat werken voor mij kennelijk belangrijker was dan Tom's verjaardag. Dat is het natuurlijk niet, maar ik weet nu al hoe dat uitstapje gaat: Tom spookt weer vanalles uit, wordt vervolgens niet door één maar door twee volwassenen afgebekt, zodat iedereen daar dadelijk met een chagrijnige kop rondloopt, en aan dat soort gezelschap heb ik geen behoefte.

Saillant detail: Sonja levert kritiek op het feit dat mijn werk belangrijk voor me is, maar zelf ging ze wel om 23:00 nog even de email van de baas ophalen om daar dan tot na middernacht mee bezig te blijven...

Sonja roept telkens weer dat niemand mijn problemen op kan lossen en dat ik het zelf zal moeten doen, na die laatste ruzie heb ik me inderdaad voorgenomen om dat te gaan doen, al zal Sonja daar gegarandeerd niet blij mee zijn. Als het een beetje meezit kan na het weekend het drie-dagen-plan in werking treden: maandag de huisarts bellen voor een afspraak, dinsdag de afspraak, en dan woensdag een spoedopname in een psychiatrisch ziekenhuis of de afdeling Psychiatrie van een gewoon ziekenhuis.

11:15 Inmiddels is het zondagochtend, de schoonmoeder is rond 9:00 gearriveerd, de cadeaus zijn uitgepakt, de chocoladeverjaardagstaart is nog niet aangesneden, het volk is richting Land van Ooit. Dat zal wel afzien worden voor oma, gezien haar ouderwetse Duitse overtuiging dat kinderen gewoon braaf moeten zijn, bevelen dienen op te volgen en voor de rest hun mond moeten houden. Daar moet je bij Tom toch al niet mee aankomen, maar om het voor oma nog erger te maken: in het Land van Ooit zijn de kinderen de baas...

U vindt het toch niet erg dat ik een zekere mate van satanische voldoening put uit die gedachte?

06:50 Slecht geslapen vannacht, en al sinds 05:00 wakker. Sonja is intussen vertrokken en Max is helaas ook al wakker. Daar komt nog bij dat ik langzaam weer koppijn op voel komen, dus dit gaat weer een hele lange en weinig productieve dag worden. Sonja blijkt deze keer de ontbijtrommel wel opgeruimd te hebben, maar ter compensatie heeft ze de koelkast open laten staan.

08:50 Tom is naar school, hopelijk laat Max me de komende uren met rust. Vast niet. Tom was weer eens z'n gebruikelijke onhandelbare zelf bij het ontbijt. Hij was op tijd beneden, maar dat was dan ook het enige positieve. Z'n glas appelsap werd in twee slokken naar binnen gestort, over z'n boterham heeft-ie een half uur gedaan, en ook kon hij het niet laten om weer met z'n mond open te eten.

Nog meer ellende: met z'n juf op school had ik gisteren afgesproken dat hij maandag op school z'n verjaardag mag vieren. Alsof-ie het geroken had: hij wilde vandaag z'n verjaardag vieren. Toen ik 'm vertelde dat-ie dat maandag mag doen kwam het gebruikelijke "WIL IK NIET" er weer uit. Nog meer geruzie dus, en als ik 'm nog één keer "wil ik niet" hoor roepen gaat wat mij betreft z'n hele verjaardag niet door.

Intussen ben ik al weer kapot, heb ik koppijn, zweet ik als een otter, en is m'n keel schor van het schreeuwen. Het liefst zou ik zien dat ze alledrie vertrekken, maar dat zal toch niet gebeuren, echtscheiding zit er ook al niet in, dus resten me eigenlijk nog maar twee opties: mezelf met spoed op laten nemen in een psychiatrische inrichting, of zelfmoord. Want eerder zal toch niet worden geaccepteerd dat mijn ziekte wel degelijk een zeer groot probleem is en niet, zoals Sonja lijkt te denken, onzin en aanstellerij, iets wat je maar gewoon weg moet stoppen.

Ziek

09:15 Het zat vanochtend allemaal niet mee. Tom wilde niet uit bed, in de keuken bleek dat Sonja het niet nodig had gevonden om even op te ruimen zodat ik de halvarine, margarine en een pak appelsap zelf maar weer opgeruimd heb. Om acht uur was Tom nog steeds niet beneden, toen ik naar boven riep dat-ie op moest schieten en vroeg wat-ie aan het doen was, riep hij terug dat hij een boekje aan het lezen was. Godver! Dus kon ik twee trappen op, om te constateren dat Tom nog niet eens aangekleed was. Dat heb ik toen maar voor 'm gedaan, wat uiteraard weer een hoop geklaag opleverde omdat ik niet al te zachtzinnig te werk ging. Op school aangekomen moest-ie omkleden voor de gymles, maar dat wilde hij ook al niet. Pech gehad, hij zal toch moeten. Bij het omkleden liep hij alle kanten uit en was met vanalles bezig behalve omkleden, dus heb ik 'm maar gewoon laten staan en ben naar huis gegaan.

11:00 Tom was niet de enige die onhandelbaar was vanochtend, Max kon er ook wat van. De hele ochtend met speelgoed gooien, op stoelen klimmen, en kasten uitruimen. Zojuist heb ik 'm in bed gelegd in de hoop dat-ie tot een uur of twee slaapt, zelf ben ik kapot en heb ik barstende koppijn. Maar helaas voor mij, ik moet gewoon doorgaan.

11:45 Doorgaan zei ik toch? Lukt niet. Sonja nog even een mailtje gestuurd, vervolgens de computer uit en hopen dat ik een uurtje of anderhalf op de bank kan gaan liggen slapen.

12:57 Ook dat zit er niet in. De buren zijn hun TV-verslaving weer aan het uitleven, en aangezien die tegen de scheidingsmuur tussen de beide woningen staat en ze bij de bouw van die huizen de geluidsisolatie vergeten zijn mag ik daar weer van "meegenieten". Het helpt niet dat ze dat apparaat toch al vrij hard hebben staan altijd en zelf ook bepaald niet op fluistertoon praten. Sonja belde op om te vragen of ze naar huis moest komen (fout natuurlijk, dat had ze gewoon uit zichzelf moeten doen), en nu is Max ook nog eens wakker geworden. Sonja werkt gewoon door en zou rond 16:00 thuis moeten zijn.

16:30 Sonja is weer thuis en suggereert dat ik beter achtereenvolgens nog een paracetamolletje moet nemen, douchen, en even gaan liggen tot het eten klaar is. Klinkt als een goed plan, laat ik dat maar eens gaan doen.

21:00 Dat liggen heb ik gedaan, maar echt rusten zat er niet in aangezien Tom zich in de tuin keer op keer aan het misdragen was en Sonja telkens tegen 'm tekeerging. Fijn, zo'n Duits huishouden... Maar uiteindelijk is er gegeten en zijn de kids in bed beland. Sonja is weer eens voor de TV in slaap gevallen, ik ga maar weer eens een poging doen een stap verder te komen met Need for Speed: Most Wanted.

Kinderopvang

07:40 Vandaag wordt hopelijk een zeer rustige dag: vanaf vandaag gaat elke woensdag Tom na school naar de buitenschoolse opvang en Max de hele dag naar de dagopvang. Sonja is een half uur geleden vertrokken met Max, en ik ben een kwartier geleden uit m'n bed gekomen. Niet dat ik tot die tijd geslapen heb, want Sonja en Max maken samen behoorlijk wat lawaai. Ik heb niet op de klok gekeken, maar ik schat dat ik een uur geleden al uit m'n slaap gehaald ben.

Het zal mij benieuwen of ik dan ook inderdaad de hele dag aan m'n bedrijf kan werken, en zo ja: tot hoe laat, want de kids zitten op verschillende locaties en Sonja was gisteravond al moeilijk aan het doen over het ophalen. Op de locatie waar Tom zit zou ze haar auto niet kunnen parkeren, wat me sterk lijkt want ze zal echt niet de enige ouder zijn die met de auto z'n kind op komt halen.

Ik moet zowiezo nog zien dat ik al m'n uren kan maken. Voor de Belastingdienst maakt het allemaal niet uit hoeveel uren je aan je bedrijf besteedt, als je je administratie maar op orde hebt en netjes je belasting betaalt. Echter, de overheid wil het zelfstandig ondernemerschap stimuleren en biedt dan ook een paar hele leuke belastingvoordelen, samen goed voor een aftrek van zo'n € 11.000. Om te voorkomen dat hele volksstammen op papier een bedrijfje beginnen alleen voor die aftrekpost, is er echter een urencriterium gesteld: om in aanmerking te komen moet je jaarlijks minimaal 1225 uur aan je bedrijf besteden.

Rekent u even mee? Ga er even vanuit dat ook een ondernemer twee weken zomervakantie wil, dan blijven er 50 weken over. Per week moet je dus gemiddeld 1225/50 = 24,5 uur besteden. Dat komt dus neer op drie dagen full-time (8 uur per dag) plus nog ergens een half uurtje. Ik kan niet meteen recht uit bed beginnen, want op een lege maag kun je niet werken, en op de woensdagen moet Tom ook nog naar school gebracht worden. Op woensdagen is het dan pakweg 9:00 uur voordat ik aan de slag kan en moet ik dus tot minstens 17:00 uur continu doorwerken. Dan moet één van de kids nog opgehaald worden, en dan moet ik nog eten koken. In het weekend zal ik waarschijnlijk nog wat later beginnen, en zal ik ook nog volop onderbroken worden.

En dus ga ik ergens tijd tekortkomen. Maar nu eerst:

08:15 Tom is aan het zeuren dat hij nu naar school wil. Laten we dat eerst maar eens gaan doen. Detail: dit is de eerste keer dat Tom haast heeft om op school te komen, meestal is hij niet vooruit te branden.

08:45 In de wasmachine zit nog een lading gewassen kleding, laat ik die eerst nog maar even ophangen, anders krijg ik straks weer gezeur dat ik het niet gedaan heb.

09:00 Zo, aan de slag! In alle rust, niet geheel in stilte want zo af en toe vind ik wat muziek bij het werk ook wel eens aangenaam. Zolang het maar mijn keuze is en niet die van iemand anders.

18:00 Sonja belt met de vraag of ik Max op kan gaan halen. Zelf gaat ze Tom ophalen, maar ze staat nog in de file en heeft alleen maar een zitverhoger voor Tom bij, geen stoeltje voor Max.

18:45 Max heeft zich uitstekend geamuseerd bij de opvang. Als we thuiskomen zijn Sonja en Tom nog niet terug, maar aangezien ik eigenlijk wel genoeg gewerkt heb voor vandaag ga ik met Max nog even in de speeltuin zitten tot ze terug zijn. Het eten voor vanavond is uit de categorie Snel & Gemakkelijk: frieten en een bak sla. En een pilsje. Bij het bakken. En eentje bij het eten. Dat smaakt toch beter dan die 1,5 liter bronwater die ik vandaag naar binnen heb gewerkt.

23:00 Na het eten en de afwas ben ik maar weer verder gegaan met Project Lego: de derde lading om uit te sorteren. Tegen tienen was ik daar mee klaar en wilde ik eigenlijk nog even een rondje gaan racen op de computer, maar Sonja had bedacht dat ze haar e-mail (die van haar werk, wel te verstaan) nog "even" op wilde halen. Dus ben ik eerst maar even het terras in de achtertuin op gaan ruimen en heb ik de was binnengehaald. Sonja bleef maar bezig, dus ben ik nog even voor de TV gaan hangen in de ijdele hoop dat ze snel klaar zou zijn met d'r werk. Vergeet het maar, zojuist is ze er eindelijk mee opgehouden en is ze naar bed gegaan ("sorry dat het wat langer duurde") maar heeft ze wel de PC aan laten staan. Het is nu echter toch te laat om nog te gaan spelen, dus zet ik 'm zelf maar uit en ga naar bed.

06:50 Sonja vertrekt, waardoor Max wakker wordt en ik dus ook uit m'n slaap gehaald wordt. Maar opstaan doe ik nog even niet, het is mij nog te vroeg.

08:45 Tom is op school afgeleverd, maar koffie en m'n eigen werk zit er nog even niet in. Eerst gaan we maar eens boodschappen doen bij de Lidl.

09:45 Da's ook weer gebeurd. Boodschappen gedaan en opgeruimd, ik vind dat ik m'n tweede bak koffie nu wel verdiend heb. Max gaat de woonkamer weer verbouwen (zucht) en ik ga maar weer eens kijken of er nog wat echte mail tussen de spam zit. En dan maar hopen dat ik nog wat werk gedaan krijg. Eigenlijk moet ik ook nog een keer met de stofzuiger door de woonkamer, maar daar heb ik nu even geen zin meer in. Ik moet er alleen nog aan denken dat ik even een machine was opzet als ik Max straks naar bed breng.

11:00 Dankzij Max heb ik nog weinig of niks kunnen doen, maar daar zou nu verandering in moeten komen: bedtijd voor de jongeman. Nog even gauw een machine was opzetten, dan kan ik daarna tenminste eindelijk eens aan m'n eigen werk beginnen.

Eerste klus: een tijdelijke NEE NEE sticker voor op de brievenbus maken. We hadden er eentje op de brievenbus zitten, maar iemand heeft die (en zo te zien ook bij tal van anderen) eraf gehaald. Ik weet niet wie het geweest is, waarschijnlijk een bezorger die teveel folders terug moest brengen of zo, maar als ik 'm te pakken krijg...

En dus prijkt er nu een witte strook papier op de brievenbus met twee keer het woord NEE, plus de opmerkingen "Geen reclamedrukwerk" en "Geen huis-aan-huisbladen". Nu maar hopen dat het werkt, en dat die klojo niet ook dit exemplaar laat verdwijnen. Ik heb me trouwens nog ingehouden: er was nog wat ruimte over onder die twee opmerkingen, ik had nog even de neiging om daar de opmerking te zetten "Op overtreders wordt geschoten". Maar daar schijnen weer allerlei juridische haken en ogen aan te zitten, dus heb ik het maar achterwege gelaten. Desalniettemin, als ik een bezorger tref die zich er niks van aantrekt dan zal-ie heel snel leren dat m'n Supersoaker een behoorlijk bereik heeft. Een meter of tien.

16:45 Ik ga maar weer eens eten koken. Vandaag eigenlijk op het menu: verse worst, aardappelen en bloemkool. De bloemkool blijkt echter behoorlijk rot te zijn, weet ik meteen waarom-ie bij de Lidl in de aanbieding was. Gelukkig heb ik nog een pot rode kool achter de hand.

23:59 Wat een avond! Tom wilde weer vanalles niet, was weer eens flink opstandig en had weer een paar van z'n beruchte woedeaanvallen, en om de ellende nog groter te maken ontdekte Sonja dat Tom de schaar had gezet in de overtrek van de strijkplank. Die jongen is echt niet meer te redden, en ik ben intussen alle greep op 'm kwijt. Als dat eeuwige geruzie hier in huis zo doorgaat (en ik heb geen reden om aan te nemen dat het beter zal worden) zit ik binnenkort in een psychiatrische inrichting, of zit Tom in een internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen. Niet dat ik met dat laatste zo blij ben, want ik heb gezien waar het toe kan leiden en daar word je niet vrolijk van. Ik zit er eigenlijk al op te wachten dat Tom een dezer dagen buiten gaat spelen, en ik vervolgens een paar uur later door de politie gebeld wordt omdat ze 'm opgepakt hebben wegens vandalisme of winkeldiefstal. Hopelijk wordt de plaatselijke Haltwinkel niet wegbezuinigd, want die gaan we nog nodig hebben.

Lego

Het weekend is weer voorbij, en het ging weer eens niet zoals ik had gehoopt (en gepland). Eergisteravond moest ik nog even op Tom z'n kamer zijn, en zag opeens de onderdelen van een Lego brandweerwagen liggen -- mijn Lego brandweerwagen. Onder z'n bed lag nog een doosje met een andere Lego brandweerwagen, waarvan Tom beweerde dat die van hem was maar die ook van mij bleek te zijn. Mijn bezigheid dus voor die avond: brandweerwagen bouwen om te zien of er onderdelen verdwenen waren. En dat waren ze inderdaad.

Gisterochtend kwam Sonja met de "vraag" of we vandaag op de zolderkamer de meubels anders neer konden gaan zetten. Tot zover m'n voornemen om de hele dag m'n eigen werk te doen. Tom bleek nog meer Lego gepikt te hebben, en dus werd het tijd voor een andere aanpak. Hij heeft al z'n Lego ingeleverd, vervolgens heb ik er alles uitgehaald wat van mij was. De klus voor de komende weken: een voor een alle Legosetjes die hij heeft een keer bouwen zodat we weten welke compleet zijn, waar mogelijk de ontbrekende onderdelen aanvullen, en wat er dan nog overblijft gaat in de verkoop om van de opbrengst nieuwe Lego te kopen.

Tom bleek vervolgens hardleers te zijn. Gisteravond laat was-ie nog steeds aan het rondspoken op z'n kamer, dus moest ik weer naar boven. De deur van m'n werkkamer stond open, terwijl ik die toch echt dichtgedaan had. Tom was dus kennelijk weer op strooptocht geweest. Hij beweerde dat hij alleen maar gekeken had "met m'n handen op de rug", maar ik had al gezien dat hij z'n handen niet alleen op z'n rug had gehad. Vervolgens viel m'n blik op de Lego Duplo treinbaan op de grond, en zag daar een locomotief staan die zeer zeker niet tot Tom's speelgoed behoort. Inderdaad, alweer wat gepikt. Ik vraag me af wat ik nog met 'm aanmoet. Het maakt niet uit wat voor straf ik 'm geef, het heeft allemaal geen enkel effect. Desalniettemin komt-ie niet ongestraft weg: de hele week mag hij niet afspreken.

Vanochtend daarentegen ging het allemaal soepeltjes. Tom liet zich zonder al te veel weerstand wakker maken en was zelfs om tien voor acht al beneden. Ontbijten en naar school. De enige ergernis was dat Sonja in de keuken bezig was geweest en weer eens niet opgeruimd had.

Veel van m'n eigen werk heb ik niet gedaan, althans toch minder dan ik gepland had. Ten eerste leek het me wel zinvol om het warme weer uit te buiten en er een aantal machines was doorheen te draaien. Toen we Tom op gingen halen is Max nu eens niet in de buggy geparkeerd maar heb ik 'm laten lopen. Op het schoolplein heeft-ie vervolgens nog een tijdje gespeeld (lees: glijbaan op, glijbaan af), waarna we gedrieën teruggelopen zijn. De voordeur hebben niet eens meer gehaald, verder dan de speeltuin hier in de straat zijn we niet gekomen (de voordeur is enkele tientallen meters verder).

Vanavond ben ik maar eens begonnen aan het uitsorteren van Tom's Lego. Eén la uitgesorteerd, en da's ongeveer een zesde deel van z'n totale voorraad. Dus weet ik wat ik de rest van de week elke avond te doen heb.

Drank en liefde

09:00 Mooie tijd om op te staan op een zaterdag.

09:15 Als ik beneden kom blijken Sonja en Max al ontbeten te hebben en staat Tom's ontbijt klaar in de keuken. Mijn ontbijt is nergens te bekennen, dus zal ik het zelf moeten regelen.

09:30 Eerder deze week had ik toch geschreven dat ik van Sonja drie dagen per week, waaronder het weekend, de hele dag ongestoord mocht werken? Vergeet het maar. Sonja wil gaan zitten naaien, heeft daarvoor haar naaimachine nodig, en wil het bureau op mijn werkkamer gebruiken om dat apparaat neer te zetten. Voor de vorm vraagt ze nog of het kan, maar de werkelijke aard van Sonja's vragen zal de trouwe lezer inmiddels wel kennen.

Ze is de woonkamer nog niet uit of het gedonder begint al. Tom wil opeens TV kijken omdat ik bij het zappen langs een tekenfilm ben gekomen. Die mag-ie kijken, maar blijkt een paar minuten later afgelopen te zijn. Het daaropvolgende programma is niks, Tom beweert ten onrechte dat dadelijk de volgende aflevering komt van die tekenfilm, waarop ik de TV maar uit zet. Voor Tom is dat reden om te proberen de Mikrogids op te frommelen, waarop-ie van mij een tik op z'n vingers krijgt en ik 'm voor vijf minuten naar de gang stuur. Uiteraard luistert Tom niet, in plaats van op de gang te gaan zitten loopt-ie naar boven.

10:20 Ik heb de hoop al opgegeven dat ik vandaag nog aan werken toekom, althans toch hier in huis. Ik zit er hard aan te denken om m'n laptop en de auto te pakken en ergens een plek te gaan zoeken waar ik ongestoord kan gaan zitten werken. Helaas blijken gratis Wifi hotspots in Eindhoven en directe omgeving dungezaaid. Ik weet dat er op de Markt eentje zit, maar dan moet ik of op het terras van het betreffende café gaan zitten of ergens dicht in de buurt buiten op de grond.

En anders ga ik maar zitten spelen, want aan werken kom ik toch niet toe als ik verplicht beneden moet gaan zitten. Ik zal op z'n minst moeten wachten tot Sonja boven klaar is, en dat kan nog uren duren, Sonja kennende. En tegen dat ik me dan goed wel boven geïnstalleerd heb zal ze wel weer aan komen zetten met een of ander excuus om in bed te kunnen kruipen, zodat ik toch weer naar beneden moet.

Misschien dat het helpt om, voordat ik naar bed ga, eerst m'n laptop naar boven te verhuizen om dan de volgende ochtend op te staan, beneden m'n ontbijt te halen, en meteen weer naar boven te vertrekken. Zal ook wel niet helpen, want Sonja is een ware meester in het verzinnen van redenen om me van m'n werk te houden.

15:15 Sonja schijnt eindelijk klaar te zijn met d'r gehobby op mijn werkkamer, en komt met de vraag wat ik voorzien heb voor het eten vanavond. Om een of andere reden klinkt dat alsof er verwacht wordt dat ik weer eten kook.

16:00 Sonja moet "even" naar het Kruidvat en dumpt de kids bij mij. Tom gaat zowaar buiten spelen, Max schreeuwt de hele buurt bij elkaar omdat-ie niet met Sonja mee mag. Aangezien ik de hele dag feitelijk niks hebben kunnen doen had ik al overwogen om er tussenuit te knijpen zodra iedereen even weg zou zijn, om dan pas vanavond laat weer terug te komen (of misschien ook niet), maar dat gaat dus ook al niet door.

Ik ga maar eens een pilsje uit de koelkast trekken. De eerste voor vandaag, maar ongetwijfeld allerminst de laatste. Ja, ik weet het, alcohol lost je problemen niet op. Maar aangezien elke werkende oplossing al bij voorbaat een veto krijgt van Sonja blijft mij niet veel anders over dan te zorgen dat ik m'n problemen even kan vergeten.

Drank maakt meer kapot dan je lief is? Persoonlijk zie ik meer in de alternatieve tekst:

16:54 Tom heeft zojuist voor de rest van het weekend huisarrest gekregen. Hij was buiten met twee "vriendjes" aan het spelen, maar dan wel met lucifers. En vervolgens vond Tom het ook nog eens nodig om stenen over de poort heen te gooien, terwijl hij heel goed wist dat Max aan de andere kant van de poort stond. Ik heb 'm al zelf laten bedenken wat er zou gebeuren als zo'n steen bovenop Max terecht zou komen, en ik heb 'm ook uitgelegd waarom spelen met vuur gevaarlijk is, ik ben er nog over aan het nadenken of ik er ook maar wat shocktherapie aan toe zal voegen en 'm wat foto's van brandwonden zal laten zien. De stenen heb ik maar even binnen op tafel gelegd, dan mag Sonja zich er dadelijk ook nog even mee bemoeien.

17:15 Sonja is weer thuis, met een fles Sangria "zodat ze dronken kan worden" omdat ze "het niet meer ziet zitten". Typisch: ik zie het ook niet meer zitten, maar van mij wordt verwacht dat ik gewoon doorga. Een van de eerstvolgende opmerkingen: "waar is m'n eten?". Oftewel, het eten koken wordt ook in het weekend op mijn schouders geschoven.

09:35 Vanochtend om 10:00 uur hebben we het intakegesprek voor Max bij de kinderopvang. Ben ik er net aan gewend dat Sonja voor elke zucht en scheet de auto pakt, kondigt ze aan dat we op de fiets gaan. Oh.

10:45 Max mocht vanochtend bij de kinderopvang blijven om te zien of-ie het leuk gaat vinden. Zandbak. Schepjes. Bezem. Andere peuters. Persoonlijk denk ik dat-ie niet eens meer naar huis wil straks. Maar hoewel Max daar aan het spelen is zit er voor mij geen rust in: er moeten weer boodschappen gedaan worden. Eerst de Nettorama, dan de Lidl.

12:15 De boodschappen zijn gedaan, en Tom is bij een vriendje gaan spelen. Sonja is thuis, maar zoals gebruikelijk vind ze het niet nodig om even te helpen met het uitladen en opruimen van de boodschappen. Dat moet ik dus weer allemaal zelf doen.

12:30 Meteen weer weg, want ik moet Max op gaan halen.

13:15 We zijn weer thuis. Max heeft het naar z'n zin gehad; toen we 'm achterlieten bij de opvang heeft-ie twee minuten staan huilen, maar daarna was het al weer over en heeft-ie zich uitstekend vermaakt. Z'n eerste vriendje heeft-ie ook al, dus dat gaat allemaal wel goed komen. Alleen had-ie nog niet zo heel veel zin om naar huis te gaan, en zelfs het argument "mama" hielp maar ten dele. Maar nu mag-ie eerst eens even naar bed, dan gaat papa voor zichzelf wat te eten regelen. Geheel volgens verwachting heeft Sonja daar niks voor geregeld.

13:45 Sonja vertrekt richting ziekenhuis voor een onderzoek. Kennelijk is ze al een heel eind hersteld, want ze gaat alleen. Tom moet rond 15:00 uur opgehaald worden, en Sonja beweert dat ze na het onderzoek dat meteen even doet. Ik gok erop dat ze rond die tijd belt om mede te delen dat ik Tom maar op moet gaan halen, want als ze inderdaad om 14:10 aan de beurt is moet het wel een verrekt kort onderzoek zijn als ze toch nog op tijd wil zijn voor Tom.

15:05 Sonja belt om te vragen of ik onderweg ben om Tom op te halen. Nee, ben ik niet, want dat zou ze zelf doen en ze heeft ook niet gebeld om te vertellen dat ik het toch maar moest doen. Max is inmiddels wakker geworden, laat ik die maar eens uit bed gaan vissen.

Zwarte donderdag

Maar weer eens een update van de laatste paar dagen. Sonja heeft dinsdagochtend professionele kinderopvang geregeld; vanaf volgende week gaat Max op woensdag de hele dag naar de opvang en Tom na schooltijd zodat ik "de hele dag rust" heb. Per saldo scheelt het me maar een paar uur, en dan blijven er nog zes dagen over, maar Sonja denkt nu eenmaal uitsluitend in lapmiddelen en niet in structurele oplossingen. Volgens haar zou ik dan ook nog het weekend hebben, en daarmee dus drie dagen die ik aan m'n bedrijf kan besteden. Ja hoor, vast. Dat soort weekenden ken ik; de ene onderbreking na de andere, en vrijwel de garantie dat ik een deel van m'n tijd toch beneden bij de kids moet blijven omdat Sonja "moe is" of "zich niet lekker voelt" en dus een paar uur naar bed wil.

Bovendien zijn drie dagen maar net genoeg om uiteindelijk te kunnen voldoen aan de eis van 1225 uur die je aan je bedrijf moet besteden om allerlei belastingvoordelen te kunnen krijgen. Om daadwerkelijk een goedlopend bedrijf op te bouwen heb je toch echt heel wat meer uren nodig dan die ca. 24 uur per week.

Gisteren heb ik inderdaad zowaar het grootste deel van de dag boven kunnen werken, maar uiteraard was mijn werkdruk weer groter dan die van Sonja. Vroeg in de middag is die een paar uur gaan slapen om rond kwart voor vijf weer wakker te worden. Persoonlijk zou ik dan redeneren "ik ben uitgerust, laat ik Jeroen nog maar even doorwerken dan zal ik eten koken". Niet dus. Sonja ging achter de computer zitten, Lego Star Wars spelen, ik moest eten gaan koken. Ik had al de hele dag continu gewerkt, maar kennelijk denkt Sonja dat je van zittend werk niet moe kunt worden (tenzij je Sonja heet natuurlijk, want dan kun je er wel moe van worden).

En toen werd het vandaag...

08:45 Schoonmoeder staat aan de deur, want die komt vanochtend even op Max passen. Sonja en Max zijn Tom naar school brengen, straks (09:40) hebben we een afspraak bij haar huisarts vanwege "relatieproblemen". Ik zie het al aankomen: Sonja zet haar masker weer op, doet weer alsof ze een en al begrip en medeleven is, en zodra we weer weg zijn beginnen het gezanik en de verwijten weer.

10:30 En jawel, het ging precies zoals ik gedacht had. Sonja had haar masker opgezet, en op de terugweg liet ze weer duidelijk merken dat ze vond dat alles maar moest op haar manier. Echtscheiding wil ze eigenlijk niet, want Sonja is nog grootgebracht met het ouderwetse idee dat een huwelijk voor het leven is, en er kwam ook weer een verhaal op gang dat er in feite op neerkomt dat bij een scheiding ze door de Bijstand (waar ik dan een beroep op moet gaan doen) zo'n beetje kaalgeplukt wordt en alles wat meer is dan 70% van het minimumloon naar mij gaat. Nou is Sonja wel vaker slecht geïnformeerd dankzij haar gewoonte om een complete omschrijving van een situatie op te stellen op basis van twee woorden aan informatie over die situatie, dus het zal allemaal wel meevallen. Ik heb het al eens opgezocht; de Bijstand kort het bedrag van de alimentatie op mijn Bijstandsuitkering, als er geen alimentatie betaald wordt gaan ze het bedrag wat betaald had moeten worden terugvorderen bij de ex-partner.

Opmerking die ook niet uit kon blijven: "dan moet ik maar stoppen met werken". Die opmerking zag ik al aankomen, want telkens als een gesprek (of een ruzie) ook maar enigszins gaat in de richting van uit elkaar gaan is dat zo'n beetje het eerste wat ze roept. Ze is duidelijk niet in staat tot rationeel denken; ze heeft haar moeder om op terug te vallen, ze heeft de kinderopvang om op terug te vallen, ze is kortom beter af dan ik, want ik moet zelfs nog maar afwachten of ik wel een uitkering zal krijgen.

Thuisgekomen was het nog even ruzie en geschreeuw, waarop ik naar boven ben vertrokken en weer een complete inzinking heb gehad.

11:15 Sonja is met moeder en Max ergens op familiebezoek, die zal voorlopig niet terug zijn. Intussen heeft ze wel (met tegenzin) geaccepteerd dat ik niet mee zal gaan op vakantie, en inmiddels gaat zelfs de hele vakantie niet meer door. Ze had nog wel gezegd dat ze de reis om zou laten boeken en alleen met Max op vakantie zou gaan, maar dat blijkt nogal duur te zijn. Het is kennelijk niet mogelijk om accomodatie te boeken voor één volwassene met kind, er moet altijd voor twee volwassenen betaald worden. Wat een ongelooflijk belachelijke regeling! Dat betekent dus dat je als alleenstaande ouder nooit met je kind op vakantie zou kunnen! Gezien het grote aantal alleenstaande ouders kan ik me niet voorstellen dat zo'n vakantie niet te boeken zou zijn ergens. Er is duidelijk een markt voor, er kan dus geld mee verdiend worden, en ik kan me dan ook niet indenken dat niemand op het idee is gekomen om dat gat in de markt op te gaan vullen.

08:30 De wekker is een half uur geleden afgegaan en heeft zich sindsdien elke tien minuten opnieuw gemeld, laat ik maar eens uit bed komen. De stilte is oorverdovend: geen Sonja, geen kinderen, gewoon stilte. Zo moest het altijd zijn.

11:30 Sonja belt om te vragen of ik haar en de kids straks weer op kom halen. Na wat heen-en-weer gepraat en wat commentaar uit de achtergrond is het resultaat dat haar moeder ze vanavond na het eten terugbrengt. Dat betekent dus dat ik nog rust heb tot pakweg een uur of zeven vanavond. En daarna is het weer gedaan. Niet dat ik me nu zo goed voel, want ik heb vanochtend weer een kleine inzinking gehad, met als gevolg dat ik nog niks gedaan heb. Sonja kan het niet nalaten om toch nog een keer op te merken dat rust en stilte me niet zal helpen maar het alleen maar erger zal maken. Laat ik daar nou eens helemaal niks van geloven. Maar ja, Sonja is nou eenmaal overtuigd van haar eigen gelijk en niet in staat om in te zien dat het ze het ook wel eens mis zou kunnen hebben.

Intussen is het tegen twaalven, laat ik maar eens proberen toch nog wat gedaan te krijgen.

De laatste 48 uur waren zwaar. Vandaar ook de onderbreking.

Ondanks dat ik helemaal niet op vakantie wil zijn we eergisteren toch naar het reisbureau geweest (een andere deze keer, in Veldhoven). Dat was stressen want we moesten daar weer op tijd weg zijn vanwege Tom's afspraak bij de tandarts. Auto geparkeerd, vervolgens nog kostbare tijd verloren omdat Sonja Max liet lopen in plaats van 'm in de buggy te zetten. Om iets na drieën stonden we weer buiten en had Sonja een vakantie geboekt, maar nu is het niet Griekenland maar de Canarische Eilanden geworden. Ik heb er nog steeds geen zin in. Snel terug naar de auto, en op advies van Sonja niet de binnendoorroute genomen maar de kortste weg terug naar de A2. Dat was dus bepaald geen briljant idee, want het stuk tot aan de A2 zat zo dicht dat we zo'n twintig minuten gedaan hebben over een stuk wat je normaliter in nog geen tien minuten doet. Uiteindelijk waren maar een paar minuten te laat bij de tandarts en konden we meteen doorlopen. Om vijf minuten later al weer buiten te staan.

Gisteren heb ik weinig gedaan gekregen aangezien het weer eens ruzie was en ik weer een (deze keer wat kleinere) inzinking er aan over heb gehouden.

Vandaag is gematigd beter. Sonja had al aangekondigd dat ze met de kids naar haar moeder zou gaan vandaag en dan morgen weer terug zou komen, zodat ik "een paar dagen rust" zou hebben. Nou, dat valt dus ook al tegen. Doordat Sonja nog aan de medicijnen is wilde ze zelf niet rijden dus moest ik ze wegbrengen. En uiteraard was er vantevoren weer helemaal niks voorbereid maar moest alles wat mee moest op het laatste moment nog bij elkaar gezocht worden. Waardoor we pas rond 11:00 uur vertrokken. Uiteindelijk was ik pas rond 14:45 weer thuis. Kortom, m'n eerste dag "rust" is al grotendeels om en m'n rust moet nog komen.

Onderweg was het ook weer "feest" dankzij mijn medeweggebruikers. De heenweg: ik reed op de rechterbaan achter een auto met caravan, en die wilde ik inhalen. Schuin achter me op de linkerbaan reed een zwarte Renault Laguna (kenteken 05-NB-DL)[*]. Ik gaf netjes richting aan en begon geleidelijk naar links op te schuiven. Waarop die hufter in z'n Renault z'n gaspedaal intrapte en begon te toeteren. Even later zag ik 'm hetzelfde nog een keer uithalen bij een andere inhaler. Ik mag hopen dat die vent zichzelf heel rap in de prak rijdt, misschien dat-ie dan eens een keer leert zich fatsoenlijk te gedragen.

Op de terugweg een ander bekend verschijnsel: de bumperklever. Ik was bezig met 120 km/u een lange rij auto's in te halen (die werden opgehouden door een vrachtwagen), maar kennelijk ging dat niet snel genoeg volgens een idioot in een grijze Volkswagen Passat (kenteken 25-LV-JV)[*] die achter me zat.

[*] Jazeker, geachte lezer, ik ken geen genade. Wie onderweg mijn veiligheid en/of die van anderen in gevaar brengt wordt zonder pardon hier vermeld, met kenteken en al.

Maar nu ben ik eindelijk thuis en is het rustig. Helaas is het morgenavond al weer afgelopen.

08:10 Een paar dagen geleden heb ik een lading wasgoed buitengehangen om te drogen. Kon makkelijk was het was toch zomers weer. En toen begon het zachtjes te regenen. Shit! Rennen om de was binnen te halen voordat het weer opnieuw gewassen kan worden. Gisteravond had ik nog een machine was opgezet met het idee om die vanochtend buiten te hangen, maar dat gaat dus niet door. Maar nu eerst Tom naar school brengen.

08:45 Ik heb Tom er nog twee keer aan herinnerd vanochtend dat hij vanmiddag naar de tandarts moet, ik ben benieuwd of ik dan straks toch nog een hoop gesodemieter krijg als ik 'm op ga halen. Ik mag me nu eerst aan het wasgoed gaan wijden; de afgehaalde was wordt nog even opnieuw opgehangen, gevolgd door de tweede lading. En daarna wacht mij de koffie. Benieuwd hoe laat Sonja zich zal melden.

Bejaardenochtend in de supermarkt

07:35 Als ik Tom wakker wil gaan maken blijkt hij zowaar al wakker te zijn. Valt dat even mee. Eens zien of-ie dan ook in recordtijd beneden is.

08:00 Tom heeft kennelijk 25 minuten nodig gehad om zich aan te kleden, of hij was weer eens met iets anders bezig. Ik gok op dat laatste.

09:30 Tom is naar school, ik heb nog even gauw m'n e-mail opgehaald en de aanbiedingen van de diverse supermarkten bekeken, dan is het nu tijd om samen met Max boodschappen te gaan doen. Gezien de lengte van m'n boodschappenlijst kan dat wel even gaan duren. Terwijl ik bezig ben alles wat mee moet in de auto te laden belt Sonja; ze heeft geruchten opgevangen dat ze vandaag of morgen naar huis zou mogen.

11:15 Bij de Nettorama was het kennelijk bejaardenochtend, en die blijken al net zo weinig na te denken als veel van de overige klanten; het belangrijkste verschil lijkt hun tempo te zijn. Eentje presteerde het zelfs om haar kar dwars aan het begin van een gangpad te zetten, daarmee de doorgang volledig blokkerend. En bij de kassa stond voor mij een stel-op-leeftijd die ook al op hun gemak hun boodschappen in ging staan pakken bij de kassa, in plaats van alles in de kar te gooien en ergens uit de loop te gaan staan om in te pakken.

Vervolgens moesten we nog even door naar de Plus. Daar kom ik anders nooit, en gezien hun prijzen ben ik bij de Nettorama goedkoper uit, maar de Plus heeft deze week de kratten Grolsch in de aanbieding gegooid, en het prijsverschil met de Nettorama was genoeg om even met een kleine omweg naar huis te gaan. Meteen ook maar twee kratten meegenomen (van de vier die er nog stonden), dan kan ik weer even vooruit. Met dit weer (25 graden) geloof ik zonder meer dat het spul goed verkoopt.

11:45 En toen... was er rust. Max heeft gegeten en ligt in bed, ik kan nu eindelijk aan m'n tweede bak koffie beginnen. Geloof me, ik ben er aan toe.

18:30 De middag is weer om, het eten is weer achter de kiezen, dan is het nu al weer tijd om richting ziekenhuis te vertrekken.

21:00 En toen was er wederom... rust. En een pilsje. De kids zijn naar bed, Max deed nog even een poging te protesteren maar was al stil voordat ik de trap af was. Sonja wist te vertellen dat ze waarschijnlijk morgenochtend na het ontbijt naar huis mag, al moet ze binnenkort nog wel terug voor een poliklinische ingreep. Ook had ze al met haar moeder geregeld dat ze een paar dagen met Max naar haar moeder gaat zodat ik wat rust krijg. Ik waag te betwijfelen of ik die ga krijgen. Ten eerste heb ik dan nog steeds Tom. Ten tweede ken ik Sonja's tempo, die heeft al een halve dag nodig om te vertrekken en komt ze de volgende dag alweer terug.

En dan begon ze ook nog maar weer eens over het regelen van een vakantie. Ik vraag me af hoe vaak ik nog moet vertellen dat ik daar geen zin in heb voordat het eens een keer doordringt.

Te laat voor het eten...

09:00 De ochtendprocedure zit er weer op. Koffie en dan hopen dat ik nog wat gedaan krijg, want zo bijster veel tijd heb ik vandaag niet. Tom komt om 12:00 uur uit school, dan moeten we nog lunchen, daarna naar het ziekenhuis, vervolgens nog boodschappen doen, en tegen dat ik dat allemaal gehad heb zal het heel aardig richting etenstijd gaan.

11:45 Dankzij Max heb ik weer niet al te veel werk kunnen verzetten, tijd nu op Tom op te gaan halen.

12:15 Het was weer ellende: nu wilde Tom een van z'n vriendjes meenemen naar het ziekenhuis. Dat zag ik uiteraard niet zitten. Drie keer uitgelegd dat het geen optie was, maar het drong pas tot Tom door toen ik 'm vroeg waar het benodigde derde kinderzitje voor in de auto dan ergens lag. We hebben er namelijk maar twee. Vervolgens werd hij weer opstandig en verkondigde dat hij helemaal niet naar het ziekenhuis wilde, waarop ik 'm vertelde dat-ie dan maar buiten moest gaan spelen en zichzelf moest zien te redden. Reactie van Tom: "dan ga ik alles kapotmaken". Echt waar, ik zie die jongen nog bij de Haltwinkel terechtkomen.

13:15 Op naar de volgende halte: het ziekenhuis. En Tom gaat gewoon mee.

14:50 Max heeft de hele dag nog niet geslapen, en bovendien is het behoorlijk warm. Die boodschappen moeten maar tot morgen wachten.

18:00 Max heb ik even in de box geparkeerd, Tom is buiten aan het spelen (hoewel ik 'm gezegd heb dat hij thuis moest blijven omdat we zo gaan eten), ik ga maar weer eens m'n keuken in om voor het eten te zorgen. Bij gebrek aan voorraad en inspiratie krijgen we vandaag gewoon frieten met een frikandel.

18:20 Het eten is klaar, maar Tom is nergens te bekennen. Tja, dan eet ik maar samen met Max, en Tom mag dan straks de eventuele restjes nog hebben.

18:45 Net als Max en ik aan ons toetje willen beginnen komt Tom binnen met de vraag wanneer we gaan eten. Hij is niet blij als ik 'm vertel dat we al gegeten hebben, en begint prompt te dreinen dat-ie eten wil hebben. Gelukkig voor hem had ik nog wat frieten overgelaten. Wel maak ik 'm even heel duidelijk dat, als hij weer te laat is voor het eten, zonder eten naar bed gaat.

21:10 Rust zit er vanavond kennelijk niet in. Na Max gebadderd te hebben kreeg-ie nog een fles melk, terwijl-ie die in de box naar binnen aan het werken was heb ik Tom ook nog even in bad gedaan. Vervolgens Tom naar bed gestuurd, en Max beneden opgehaald en ook in bed gelegd. En toen begon de ellende pas echt: hij bleef maar huilen en gillen. Vervolgens stond ook de zoon van de buren aan de deur om te klagen over de herrie die Max maakt "elke dag weer, en dat nu al maanden". Ik kan er helaas ook niks aan doen, ik kan 'm nou eenmaal niet uitzetten en een volumeregeling heeft-ie ook niet. Wijselijk hou ik m'n mond maar over hun gewoonte om op de meest idiote tijden te stofzuigen en de wasmachine te laten draaien. Max is intussen wel opgehouden met z'n gekrijs, maar slaapt nog steeds niet. En zo te horen is Tom ook weer vanalles aan het doen behalve in z'n bed liggen en slapen.

Nog meer tegenslag: hoewel ik nu best wel een pilsje zou lusten zit ook dat er niet in. Iets met boodschappen doen wat een dag uitgesteld is.

Bezoekregeling

07:30 Tijd om op te staan. Het is toch nog even wennen. Tom wil uiteraard weer niet opstaan.

09:00 Tijd voor de tweede ronde koffie, en nu maar hopen dat Max me gewoon laat werken. Vast niet.

09:30 Max is weer eens bezig het meubilair in de woonkamer te verhuizen, en kennelijk gaat dat niet zoals hij wil want er wordt nu weer gigantisch geschreeuwd en gekrijst. Ik begin het idee te krijgen dat ik alle meubels òf buiten moet gaan zetten òf ze aan de vloer vastschroeven.

Net nog even alle bezoektijden van MMC Eindhoven opgezocht. Wat een waardeloze bezoektijden hebben die: 13:45-14:30 (onpraktisch, want dat combineert niet met Tom's schooltijden) en 19:00-20:00 (onpraktisch, want dat is bedtijd voor Tom en Max). Helemaal strak houden ze de hand overigens niet aan de bezoekregeling: per patiënt mogen er maximaal twee bezoekers zijn, maar de patiënt in het bed tegenover Sonja had er gisteravond vijf, en hoewel mensen normaliter zachter praten in een ziekenhuis waren die vijf (plus patiënt) bezig alsof ze in thuis of in de kroeg zaten. Vreselijk irritant, ik moest zo ongeveer op het hoofdeinde van het bed gaan zitten om Sonja te kunnen verstaan.

11:20 Sonja heeft net gebeld en begon onder andere weer over vakantie. Ik moet nu dus toch weer naar het reisbureau (al dan niet een andere) om een vakantie te regelen. Het wil maar niet doordringen dat ik geen zin heb om met wie dan ook op vakantie te gaan...

Max is naar bed, zo te horen is hij het daar niet mee eens. Hij zal zometeen toch wel in slaap vallen. Althans, dat is wel te hopen want ik ben wel toe aan een paar uurtjes rust.

Ziekenhuis

07:10 De schoolvakantie is weer voorbij, en dus gaat in alle vroegte de wekker weer af. Nog even tien minuten om wakker te worden, en dan begint de gebruikelijke procedure weer. Enige verschil is dat Sonja niet gaat werken.

09:00 Tom is weer veilig afgeleverd op school, Sonja blijkt intussen weer een nieuwe afspraak gemaakt te hebben bij de huisarts voor 09:40 vanochtend. Alleen dus nog even tijd voor m'n tweede bak koffie en het ophalen van m'n e-mail.

09:35 Inpakken en wegwezen.

12:00 De huisarts wist het ook niet meer, en heeft Sonja maar meteen doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar houden ze haar nog eventjes voor onderzoek, en dan is het afwachten of ze d'r nog een tijdje ter observatie houden of dat ze weer naar huis mag. Max en ik zijn op advies van de verpleging maar naar huis gegaan. Daar meteen maar even oma gemobiliseerd om op te komen passen, want Max moet straks even slapen, Tom moet nog van school opgehaald worden, en ik weet nu nog niet hoe laat ik weer naar het ziekenhuis moet.

17:00 Tijd om maar weer eens af te gaan wassen en voor het eten te gaan zorgen. Oma heeft Tom vanmiddag van school gehaald, dus dat heeft me weer pakweg drie kwartier gescheeld. Tom mocht vandaag niet afspreken, die moest z'n kamer eerst maar eens op gaan ruimen, aangezien hij intussen zo'n beetje al z'n speelgoed over de vloer verdeeld heeft en de vloer niet eens meer zichtbaar is. Voordat ik naar de keuken verdwijn moet ik eerst nog even naar boven om te controleren of hij inderdaad al opgeruimd heeft. Dat heeft-ie dus niet. Daar komt vlot verandering in als ik 'm er aan herinner dat alles wat met etenstijd niet opgeruimd is in een grote vuilniszak zal verdwijnen.

Net als ik begonnen met de afwas belt Sonja vanuit het ziekenhuis. De artsen zijn het er nog niet over eens of ze naar huis mag of moet blijven.

17:15 Sonja belt nog een keer, de internist heeft besloten dat ze toch een dag of drie in het ziekenhuis moet blijven. Dus zal ik straks wat spullen bij elkaar moeten gaan zoeken en naar het ziekenhuis moeten. Maar eerst verder afwassen en dan eten koken, vandaag gaan we voor Kip Tandoori.

18:45 Op naar het ziekenhuis. Tom mag mee, oma blijft nog even op Max passen. Die zullen de komende dagen telkens pas laat in bed liggen, want het bezoekuur is tussen 19:00 en 20:00 uur.

20:15 We zijn weer thuis. Oma gaat naar huis, Tom gaat naar bed, Max krijgt nog even z'n fles en gaat dan ook naar bed. Z'n badje schiet er vandaag een keer bij in. Nu al in de planning: zodra de kids in bed liggen ga ik weer spelen. En aangezien Sonja er niet is kan voor de afwisseling het geluid eens uit de speakers komen in plaats van uit de koptelefoon.

Het ziekenhuis is de Eindhovense tak van het Máxima Medisch Centrum, maar het is toch duidelijk een ander ziekenhuis dan de Veldhovense tak. Niet alleen is het een stuk ouder, het is ook een stuk bezoeker-onvriendelijker. Tegen het einde van het bezoekuur krijgen de patiënten wat te drinken, en in Veldhoven zijn ze dan niet te beroerd om het eventuele overgebleven bezoek te vragen of die misschien ook thee of koffie lusten. Dat doen ze bij MMC Eindhoven dus niet. Al kan het schelen dat Sonja's opnames in MMC Veldhoven altijd te maken hadden met zwangerschap, en daar hebben ze voor de papa's ruimere bezoektijden dan voor de rest van het volk. Tom kreeg overigens wel wat te drinken...

En dan wil je weer naar huis. Ja, maar eerst afrekenen, want in tegenstelling tot in Veldhoven moet je bij MMC Eindhoven betalen voor je parkeerplaats. Dat kostte me weer een Euro, ik weet alleen nog niet of dat een vast tarief is of een uurtarief. Wat ik wel weet is dat je je parkeerkaartje niet kwijt moet raken, want dan ben je vier Euro kwijt voor een andere. Of je wacht tot iemand het parkeerterrein uitrijdt, en zorgt dan dat je er vlak achter zit en weg bent voordat de slagboom weer naar beneden komt.

22:00 Er komt een klap van boven. Tom is dus weer eens niet aan het slapen. Als ik ga kijken blijkt-ie nog in z'n kleren rond te lopen en staat-ie te huilen omdat z'n ladenkastje met Lego is omgevallen. Dit vind ik niet kunnen, hij hoort te gaan slapen anders krijg ik 'm de volgende ochtend niet in bed. Dus is het uitkleden, pyama aan en het bed in voor Tom.