Drie kleine woorden

Pauline zei gisteren iets in de trant van "als je elkaar kunt helpen moet je het niet laten". Een goeie instelling, al zeg ik het zelf. Ondanks alles wat het afgelopen jaar gebeurd is vind ik het nog steeds niet makkelijk om anderen om hulp te vragen, dus heb ik vandaag wel even wat moeten overwinnen. Nu dat we pa's levensduur nog maar in dagen tellen wil ik natuurlijk graag zo dicht mogelijk in de buurt blijven, dus heb ik Pauline via MSN gevraagd of ik, tot pa's overlijden, bij haar zou mogen logeren. Niet alleen is de afstand Boxtel-Best een stuk minder dan Lommel-Best, maar het is ook nog eens voornamelijk snelweg; al met al kost het, mocht het nodig zijn, twintig minuten vanuit Boxtel en een uur vanuit Lommel.

Pauline liet zich van haar beste kant zien. Geen lange verhalen op MSN, geen mitsen en maren, het hele antwoord bestond uit slechts drie woorden: "het is goed". Mooi om te zien dat sommige mensen er voor je zijn als je ze nodig hebt. Nu maar afwachten hoe lang ik in Boxtel zal zitten.

Op de weg naar Boxtel 's avonds kwam ik langs Best en twijfelde ik of wel of niet even bij pa langs zou gaan. M'n intuïtie zei dat het een goed idee was, m'n intuïtie heeft de gewoonte om gelijk te krijgen, en dus nam ik nog net op het laatste moment de afslag Best.

Met pa bleek het intussen al weer een stuk slechter te gaan dan gisteren. Vanochtend heeft hij nog even een keer z'n ogen opengedaan, maar sindsdien ligt hij of te slapen of in coma (da's niet duidelijk) en reageert hij nergens meer op. Het zou dus wel eens heel snel afgelopen kunnen zijn.

Wachtdienst

Het was weer druk vandaag. Eerst m'n schoolroute en meteen daar achteraan nog iemand ophalen. De schoolrit was weer een belevenis: twee kids zijn niet op komen dagen, eentje (die met z'n fascinatie voor geweld) wilde niet mee. Uiteindelijk is hij wel meegegaan, maar daarvoor moest hij wel eerst door mij en iemand van de leiding de bus ingesleurd worden, waarna de leiding 'm in z'n stoel gedrukt hield zodat ik 'm de gordel om kon doen. Hij wil niet, hij wil dood. Tja, daar kan ik 'm toch echt niet mee helpen. Eén van de andere kids was ontroostbaar: van huis tot aan school heeft hij zitten huilen omdat hij z'n mama miste. Tja, ook daar kan ik niks aan doen, hij moet toch echt naar school. Maar z'n moeder is thuis als hij terugkomt uit school.

De tweede rit was even slikken: ik moest een jongedame ophalen in Eindhoven omdat haar reguliere chauffeur haar vergeten was. Hoe krijgt-ie het voor elkaar. Dat hij zich verslaapt, goed, overkomt ons allemaal wel eens, maar je vergeet je passagiers toch niet?

Maar goed, die jongedame moest opgehaald worden op de Heezerweg, en afgaande op het huisnummer ergens helemaal aan het einde van de Heezerweg.

Oh.

Het einde van de Heezerweg.

Woonwagenkamp.

Maar gelukkig heb ik van Helma al eens een crash course gehad in het bezoeken van een woonwagenkamp. Normaal doen, en je auto niet afsluiten. Het viel allemaal wel mee, niks problemen of wat dan ook, best een aardige meid ook.

Nadat ik die afgeleverd had kon ik terug naar Connexxion, om daar over te stappen in m'n eigen auto en naar Geldrop te rijden voor alweer een bezoekje aan de GGzE. Weer terug, eten, even slapen, en weer aan het werk want de kids moesten op school weer opgehaald worden. Waarna er weer een extra rit achteraan kwam: op een school in Best iemand ophalen en naar Eindhoven brengen, en graag rap want er werd op me gewacht. Mooi niet dus, toen ik eenmaal op school aankwam bleek m'n passagier al door z'n moeder te zijn meegenomen. Nou ja, ik krijg m'n uren toch wel betaald. Terug naar Eindhoven, m'n eigen auto even verplaatst naar een iets veiliger plekje, en vervolgens terug m'n bus in om nog een keer naar Best te rijden: vanavond wachtdienst bij pa, en aangezien ik zou blijven overnachten kon ik dus m'n bus meenemen.

De communicatie binnen de familie vertoonde weer eens overeenkomsten met die van Connexxion: miscommunicatie. Zuslief wist namelijk te vertellen dat ik helemaal niet kon blijven overnachten omdat er 's nachts al hulp aanwezig is. Die is aanwezig juist omdat er niemand blijft overnachten. Oftewel, het leek erop dat ik alsnog terug naar Lommel zou moeten rijden vanavond. Maar aangezien ik m'n bus bij had zou dat dan wel met een omweg via Connexxion moeten zijn, aangezien ik met die bus de grens niet over mag.

Gelukkig was er redding in de nood: ik zat toevallig net op MSN te chatten met Pauline, en die was zo lief om te zeggen "slaap anders hier" -- het bed van de vorige keer lag er nog. Tja, zo'n aanbod kan ik natuurlijk niet afslaan. Waaruit maar weer eens blijkt: in nood leert men z'n vrienden kennen.

Volgende maand terug?

Vandaag heb ik eerst maar eens schandalig lang uitgeslapen. Heerlijk! Nee, je wilt niet weten hoe laat ik uit bed gevallen ben...

De middag is grotendeels besteed aan het afmaken van m'n brief voor de Rechtbank. Daar zou eigenlijk nog de brief van de baas bij moeten, maar die is er nog steeds niet. Dan maar zonder. Meteen ook maar even een brief geschreven voor Sonja's advocate. Die beweert namelijk dat ik in aanmerking kom voor huurtoeslag, dus is de enige mogelijke conclusie dat Sonja besloten heeft de woning aan mij te laten en zelf samen met de kids te verhuizen. Dat is althans de conclusie die ik getrokken heb. Nou ben ik de beroerdste niet, ik ga ze niet meteen op straat zetten, in alle redelijkheid heb ik gemeld dat ze uiterlijk zaterdag 11 oktober 2008 vertrokken moet zijn. En omdat ik niet op m'n geweten wil hebben dat ze dakloos worden heb ik zelfs aangeboden dat ze dan voorlopig in m'n stacaravan mogen. Die zaterdag is (niet geheel toevallig) de eerste dag van de herfstvakantie, dus voor de kids is het dan gewoon lekker kamperen en Sonja heeft dan de tijd om wat anders te zoeken.

Al heb ik zo'n vermoeden dat Sonja en haar advocate wat minder positief zullen reageren...

Tom en Hellen

Vandaag was het Tom's papa-dag. Ik had Sonja eerder al een berichtje gestuurd dat ik om 11:00 aan de deur zou staan. Nu zie ik dat altijd als richttijd en komt het niet op een kwartier, maar bij Sonja nu opeens wel. Ik was wat later, en toen ik om 11:15 aan kwam rijden had ze al spullen in haar auto geladen en zaten de kids er ook al bijna in. Nee, dat was beslist niet goed voor m'n humeur, en dat heb ik laten merken ook. Het was zelfs teveel gevraagd om even de voordeur open te maken zodat ik de plastic zak met m'n post kon pakken.

Maar gelukkig was ik nog net op tijd om Tom mee te nemen. Gelijk erachteraan bedacht ik opeens dat ik de planning wel eens kon wijzigen: waarom niet een keer naar Hellen? Heeft ze Tom ook eens een keer gezien. Eerst aan Tom uitgelegd wie Hellen is en wat hij daar kan verwachten, en vervolgens hem laten beslissen: Hellen of de caravan. Hellen heeft gewonnen. Tom heeft zich uitstekend geamuseerd, hij wil nog een keer terug...

Eng kind

Het was lekker, een half uur langer kunnen blijven liggen. Helaas blijft het niet duren. Aansluitend aan m'n ochtendrit heb ik nog een rit, die zoals wel eens vaker gebeurt niet gehinderd werd door enige realistische tijdsplanning. Oftewel, die passagiers werden te laat opgehaald en kwamen dus ook drie kwartier later dan gepland op hun bestemming. Waarop de Planning besloot twee van de drie passagiers van m'n ritlijst te gooien zodat ik er vrijdag's nog maar eentje hoef op te halen.

Een van de kids op m'n schoolroute is toch wel een probleemgeval: hij lijkt volledig geobsedeerd door alles wat met dood, wapens en geweld te maken heeft. Jakkes...

Door die vertraging vanochtend is er nu ook een wijziging doorgevoerd in de planning van m'n schoolroute 's ochtends: de eerste kids worden vanaf maandag niet meer om 08:00 opgehaald maar om 07:45 -- en uiteraard was ik als chauffeur de arme sukkel die dat aan de moeder van die twee kids mocht gaan vertellen. Ze was niet blij. Ik ook niet, want dat betekent dat m'n half uurtje extra slaap dan nog maar een kwartier is.

Gewijzigde planning

Wijziging in de planning: m'n nieuwe route gaat niet maandag in maar vandaag al. Gistermiddag kreeg ik de ritlijst, plus nog de papieren voor een stel andere vaste en incidentele ritten, plus het telefoonnummer van de nieuwe chauffeur. Die heb ik vanochtend mee op sleeptouw genomen, eerst de kids ophalen en naar school brengen, en meteen daarachteraan ook maar een keer de middagroute gereden, dan had hij die ook alvast een keer gezien. Die route hebben we uiteraard gereden zonder kids, want die zaten op school.

Natuurlijk kon ik het weer niet laten en ben ik weer een eind doorgeschoten: die middagroute had ik al niet hoeven doen, maar in al m'n enthousiasme heb ik 'm ook maar ingewijd in de wereld van de papierwinkel die bij het werk hoort en 'm alles bijgebracht wat hij over z'n taxibus moet weten. Achteraf gezien heb ik 'm zo ongeveer de halve opleiding voor taxichauffeur gegeven...

Ach ja, dan is tenminste niet alles wat hij hoort op de opleiding helemaal nieuw voor 'm, bovendien had ik tijd en kan ik die extra uren goed gebruiken.

Ik kreeg wel wat blikken van medelijden toen we samen met een stel andere chauffeurs bij de school stonden te wachten tot de kids uit de bus gehaald zouden worden. Ik had intussen namelijk gezien voor welke school ik ging rijden: De Rungraaf. De kids daar hebben de reputatie bepaald geen lieverdjes te zijn, er zijn chauffeurs die zelfs weigeren voor De Rungraaf te rijden, wie daar vanaf getrapt wordt kan nog naar een school in Boxtel, en de eerstvolgende halte daarna is de jeugdgevangenis. Slik...

Uiteindelijk bleek het wel mee te vallen. Vanmiddag heb ik voor de eerste keer die nieuwe route gereden maar het blijken kids van rond de 11 jaar te zijn, en zelfs rustiger dan de vorige club. Daarna nog een stel ouderen naar huis gebracht, waarna ik eindelijk ook zelf naar huis mocht.

Al met al heeft de baas me goed beziggehouden en schoot de dag lekker op. Da's dus een heel stuk beter dan gisteren! Bijkomend voordeel van m'n nieuwe schoolroute is bovendien dat de eerste niet rond 07:15 opgehaald hoeft te worden maar pas om 08:00 -- dat betekent dus een half uur later beginnen, en dus ook een half uur later opstaan. Goed, dat betekent in de praktijk dat de wekker morgen om 05:30 afloopt, maar als ik op m'n normale tijd naar bed ga is het toch mooi een half uur extra slapen.

Allemaal lege accu's

Om een of andere reden word ik meestal zo rond 03:30 wakker en wil het nog al eens gebeuren dat ik daarna niet of nauwelijks meer slaap tot om 05:00 de wekker afgaat. Zo ook vandaag. Opgestaan, ontbeten en vervolgens in m'n busje terug naar Eindhoven. Onderweg bedacht ik opeens dat ik een kapitale fout had gemaakt waardoor ik een half uur te vroeg uit bed ben gekomen. Wat ik had moeten plannen was dat ik vanuit Boxtel naar het eerste ophaaladres moest, waar ik om 07:20 zou moeten zijn. Maar ik ben er zo aan gewend dat ik eerst naar Connexxion moet en dan pas m'n route ga rijden dat ik... jawel... de heenreis gepland had via Connexxion. Stom stom stom!

Ik had voor vandaag in elk geval wel aardig wat ritten meegekregen. Eerst m'n schoolroute, gevolgd door een korte tweede rit, dan twee uur lang niks (dat werd dus: slapen in de auto), weer m'n schoolroute, en dan straks nog twee ritten. Ik zou alleen niet zo moe moeten zijn, ik heb het gevoel alsof ik 24 uur aan een stuk zou kunnen slapen.

Net als vanochtend had ik ook vanmiddag weer ruim twee uur niks, dus ben ik maar weer eens het Internet op gaan zoeken. M'n laptop, of althans de accu's, waren niet enthousiast. Ik weet zeker dat ik gisteren met drie volle accu's vertrokken ben, maar twee bleken vrijwel volledig leeg te zijn en de derde was ook aardig op weg. Raar...

Van dit werk word je niet gauw moe, het zijn de wachttijden die je nekken. Geloof me, het was vandaag een hééééle lange dag...

Op naar Schiphol

De baas heeft kennelijk niet stilgezeten. Ik heb vanmiddag de normering van m'n schoolroute ingeleverd zodat ze weten hoe lang ik er over doe, maar dat moet uiteraard eerst vergeleken worden met hoe lang ik er volgens de Planning over zou moeten doen. De brief is daarmee dus nog niet klaar, want zonder normering geen nieuw contract en zonder nieuw contract staat ook niet vast hoeveel uren ik zal werken.

Desalniettemin: ik moest me van de baas maar eens bij de Planning gaan melden, want er gaat het een en ander veranderen. Zo krijg ik vanaf volgende week een nieuwe schoolroute, aansluitend op de ochtendrit een tweede route, en tussendoor ook nog het een en ander. Ik heb meteen maar even geroepen dat ik ook Schipholvervoer wil gaan doen, want dat zijn tenminste aardig wat uren per keer.

Theo kwam met twee bezwaren, maar geen bezwaar zo gek of ik kan het wel ontkrachten. Het eerste probleem was dat hij dacht dat ik een beperkte chauffeurspas had (daarmee mag je alleen groepsvervoer rijden) maar ik heb wel een volledige pas. Dat was dus al één bezwaar minder.

Het tweede bezwaar was dat het onregelmatige diensten zijn en er dus bijvoorbeeld ook 's nachts gereden moet worden. Geen probleem toch? Ik woon alleen dus ik hoef met niemand rekening te houden, en als ik 's morgens om 08:00 terugkom in m'n caravan kan ik gewoon gaan slapen want er heerst toch rust -- in elk geval buiten de schoolvakanties.

Ook weer opgelost, Theo gaat er voor zorgen dat ik naar Schiphol kan.

Even later diende de tweede meevaller zich aan. Ik heb een week geleden al verlof aangevraagd voor morgenochtend maar daar had ik nog niks van gehoord. Bij de Planning was er ook niks van bekend dus die verwezen me door naar Han. Die kon zich mijn aanvraag niet herinneren, maar wel dat hij voor deze week een hele hoop verlofaanvragen had afgewezen. Vervolgens vroeg-ie of het soms dringend was, bijvoorbeeld voor een bezoek aan de Rechtbank. Daarop heb ik 'm uitgelegd dat ik vanavond naar een vriendin in Boxtel zou gaan (yep, Pauline) en daar zou blijven overnachten. Han bleek de beroerdste niet: geen vrij morgenochtend maar wel de opmerking: "dan neem je je bus maar gewoon mee". Kijk, daar kan ik wat mee! Scheelt weer in de kosten.

Bij Pauline was het gezellig, ze kan nog koken ook (ik ken 'r nu iets meer dan een jaar maar dit was de eerste keer dat ze voor me gekookt heeft), en ze was dolblij met het tuingereedschap dat ik voor haar gekocht had. Natuurlijk lag ik weer eens later in bed dan gepland, maar ik ben in elk geval wel erg vlot in slaap gevallen. Het deed me denken aan feestjes in Sonja's studententijd: niks luxe bed, gewoon op een matras op de grond op zolder.

Ingekorte nachtrust

Dankzij broerlief is er flink gesneden in m'n nachtrust: de laatste keer dat ik op de klok keek was het 00:15 dus zal ik ergens rond 00:30 pas weer in slaap zijn gevallen. Net genoeg slaap om vanochtend m'n ochtendrit te rijden (en nog een extra ritje er achteraan), maar daarna heb ik mezelf toch maar een uurtje in m'n auto geïnstalleerd met de stoel achterover en m'n ogen dicht.

Fijn, familie die nergens rekening mee houdt...

Vanochtend de sleutel van m'n taxibus meteen maar even ingeleverd, aangezien de claxon van dat ding kapot was. Zowaar, een paar uur later belde de Planning al om te vertellen dat ik weer kan (maar niet mag) toeteren. Meteen ook maar even een poging gedaan om Theo Duivesteijn aan te spreken over m'n contract en de brief voor de Rechtbank, maar die was met iemand anders in gesprek dus schoof dat weer op.

Na m'n rondje slaap inhalen (niet dat ik daadwerkelijk geslapen heb) volgde een rondje Internet, boodschappen doen bij de Nettorama en de Praxis (want ik heb Pauline nog wat beloofd), en toen terug naar kantoor. Deze keer was de baas wel aanspreekbaar, maar die had nog niks gedaan; toen hij me langs z'n raam zag lopen herinnerde hij zich opeens dat ik nog een brief van 'm tegoed heb.

Dan maar weer aan het werk, en bij terugkeer nogmaals op zoek naar Theo. Het schiet allemaal niet op; nog steeds geen brief ("morgen"), nog steeds geen nieuw contract, en navraag bij de administratie leerde dat Anja nog steeds zat te wachten op de normering van m'n route. Die moet ik morgen dus zelf doen, daarna naar Theo en dan moet het balletje gaan rollen. Eerst zien en dan geloven...

Rob & Rob

Vandaag heb ik maar eens flink wat tijd besteed aan het uitzoeken van wat ik nu eigenlijk aan noodzakelijke uitgaven heb. Het resultaat liegt er niet om: uitgaande van een brutoloon van € 590 per maand, en uitgaande van de veronderstelling dat m'n nettoloon uiteindelijk ook rond die koers ligt (belastingen en premies eraf, vakantiegeld en vakantiedagen erbij), kom ik bijna € 600 per maand tekort...

In de loop van de middag belde maat Rob opeens; die wilde een eindje gaan rijden op z'n motor en het leek 'm wel leuk om even langs te komen. Geen enkel probleem! Meteen een goede reden om eens even opruiming te houden, want het zag er allemaal uit als een vrijgezellenhuishouding. Wat dat betreft dus maar goed dat Helma gisteren niet naar Lommel wilde komen.

Ergens aan het begin van de avond belde broer Rob op (da's een andere Rob) om te vragen of ik ook op het rooster wilde voor het pa-gezelschap-houden. Natuurlijk, ook al geen probleem. Vervolgens op tijd naar bed, om 21:00 lag ik er in en een half uurtje later was ik vertrokken. Dat zou dus 7,5 uur slaap op hebben moeten leveren, maar rond 22:45 belde broerlief opnieuw! Of ik m'n zus meteen nog maar even wilde bellen over dat rooster. Mooi niet dus, ten eerste lag ik al te slapen en ten tweede kost het me kapitalen om vanuit België naar Nederland te bellen.

Fijn hoor, rond die tijd wakkergebeld worden. Dan is toch de eerste gedachte dat pa's einde opeens nabij is. En dan blijk je uit je slaap gerukt te worden voor zoiets relatief onbenulligs wat ook gewoon overdag had gekunnen. Ik heb m'n nachtrust hard genoeg nodig, dus dankzij Rob is m'n bereikbaarheid voorlopig een stuk minder: voortaan zet ik die telefoon om 21:00 uit, de wekker op dat ding werkt ook als het apparaat uitstaat.

Truck Run

Als eerste gebeurtenis vandaag een SMS-je van Angelique om te vertellen dat ze rond 12:30 of in Valkenswaard of in Eersel zou staan, welke het precies werd zou ze nog laten weten. Op zich aardig om me op de hoogte te houden, alleen kwam dat berichtje binnen om 00:19 -- ik sliep net...

Vervolgens weer in slaap gevallen, vroeger dan me lief was wakker geworden, maar toch lekker nog een hele tijd blijven liggen. Net uit bed meldde Angelique zich weer: rond 13:00 op de Markt in Valkenswaard.

Aldus geschiedde. Althans, met een kwartier vertraging. Ja, het was gezellig. Ja, het was leuk om 'r weer terug te zien. Eerst een tijd op een terras gezeten, en vervolgens langs de straat gaan staan om twee konvooien vrachtwagens langs te zien trekken. Mooi om te zien natuurlijk, maar wat kunnen 400 trucks een hoop lawaai produceren zeg! In één opzicht was het ook wel uniek: ik heb nog nooit zoveel GEWASSEN vrachtwagens op één dag gezien.

Daarna was het al weer tijd om afscheid te nemen. Het was leuk maar veel te kort; die twee uurtjes zijn omgevlogen. Binnenkort (lees: ergens tussen nu en de herfstvakantie) gaan we een keer samen op stap.

Vervolgens ben ik eerst op zoek gegaan naar m'n auto (die stond toch een stuk verder weg dan ik had gedacht) en vervolgens op zoek gegaan naar een onbeveiligd draadloos netwerk. Naast het gebruikelijke rondje langs m'n diverse e-mail accounts heb ik ook nog een tijdje met Helma zitten chatten. Nog geprobeerd haar naar Lommel te krijgen, maar dat is jammer genoeg niet gelukt -- ik moest het afleggen tegen een DVD en een flesje Trappist.

Eenmaal terug heb ik dat voorbeeld dan maar min of meer gevolgd: eerst even eten, dan een DVD in de PlayStation (die doet tevens dienst als DVD-speler) en een pilsje erbij. Oké, goed dan, en een bakkie chips.

De struisvogelpolitiek van Bureau Jeugdzorg

Na m'n ochtendrit ben ik maar weer eens terug naar Lommel gereden; ik ben nog steeds bezig met de reactie op Sonja's verweer tegen het verzoek om alimentatie en dat is nogal een hoop werk. Logisch natuurlijk, want dat verweer hangt aan elkaar van de verouderde, incomplete en deels gelogen argumenten. Natuurlijk kon ik de verleiding niet weerstaan om onderweg even Internet op te gaan, met als gevolg dat van de geplande drie uur er maar twee overbleven. Het moest even. Zo moest ik m'n advocaat even mailen over het voorstel voor co-ouderschap en 'm duidelijk maken dat ik het een kwalijke zaak vind dat ik de reactie daarop van Sonja moest krijgen en niet van hem. Meteen maar even voorgesteld om iedereen aan één tafel te zetten om over het voorstel te praten, want kennelijk heeft wederpartij het allemaal niet goed begrepen. Ik heb 'm tot woensdag gegeven om een afspraak te plannen, als ik dan niks van 'm gehoord heb ga ik zelf iedereen uitnodigen.

In de mail zat ook nog een bericht van Bureau Jeugdzorg. Die had ik gemotiveerd verzocht om in te grijpen, meer specifiek om Tom en Max met onmiddellijke ingang uit huis te halen en hun moeder uit de ouderlijke macht te laten zetten. Maar helaas, dit is Bureau Jeugdzorg, die zien daar geen reden toe dus moet ik het zelf maar regelen. Hoe ik dat dan moet doen werd er niet bijverteld, dus heb ik dat per kerende mail maar even gevraagd.

Voor de onderbouwing van m'n kritiek op Sonja's verweer ben ik ook maar eens gaan uitrekenen hoeveel ik aan uitgaven heb. Ik kan natuurlijk wel beweren dat € 590 bruto per maand onvoldoende is, maar het komt toch overtuigender over als daar een overzicht bijzit van alle uitgaven. De voorlopige conclusie is schrikbarend: als ik alleen de vaste lasten meereken, waarbij variabele lasten als energieverbruik en brandstofkosten woon-werkverkeer ook maar even als vaste lasten gezien worden, dan kom ik nu al € 400 per maand tekort. Daarbij moet worden opgemerkt dat ik waarschijnlijk nog wel wat vaste lasten over het hoofd gezien heb, en dat m'n levensonderhoud er ook niet in meegenomen is. Oftewel, die € 500 per maand die m'n advocaat gevraagd heeft zou nog wel eens aan de krappe kant kunnen zijn, temeer daar het € 500 bruto is en er dus pakweg een derde deel naar de Belastingdienst gaat.

Na de middagrit nog even de mail opgehaald, en zowaar, Bureau Jeugdzorg had al gereageerd. M'n advocaat niet. Volgens Bureau Jeugdzorg moet ik zelf maar onderdak regelen voor de kids, en anders moet ik het maar via m'n advocaat proberen bij de Kinderbescherming. Eén keer raden onder welke instantie de Kinderbescherming valt. Inderdaad, Bureau Jeugdzorg.

Ik begin de kritiek op Bureau Jeugdzorg steeds beter te begrijpen. Ik krijg steeds sterker de indruk dat Bureau Jeugdzorg zo'n instantie is die eerst meerdere signalen krijgt dat er iets vreselijk fout aan het gaan is, daar verder niks mee doet, om dan later -- nadat het fout is gegaan en ze weer een hoop kritiek krijgen -- de vinger te wijzen naar een andere instantie die maar in had moeten grijpen.

Vandaag ook nog wat SMS-jes heen en weer tussen mij en Angelique, ik ben benieuwd wat het morgen gaat worden.

Gezocht: tankdop

Vannacht lag ik precies om 00:45 in bed, en zo moe dat ik binnen een paar minuten in slaap ben gevallen. Schrale troost, want vier uur later ging de wekker al weer af. Dat moet een keer fout gaan...

Na m'n ochtendrit kon ik meteen door naar Geldrop, want daar had ik om 10:00 weer een afspraak. Vervolgens naar Veldhoven, even tanken en bij het tankstation ontdekken dat iemand de dop van m'n LPG-tank gejat heeft.

Volgende actie: op zoek naar een onbeveiligd draadloos netwerk (wat deze keer nog niet meeviel), even online en ondertussen m'n boterhammetjes eten en een bakkie koffie naar binnen gieten. M'n laptop had al weer kuren: eerst tien minuten bezig voordat-ie eens op wilde starten, en toen-ie dat eenmaal gedaan had was de accu leeg. Erg raar, want m'n laptop heeft vannacht aan de stroom gehangen zodat die accu opgeladen kon worden. Tweede accu: zelfde probleem. De derde was gelukkig wel vol.

Babbeltje met de baas

Vanochtend zowaar een extra ritje, alles bij elkaar hooguit een uur dus echt aantikken doet het niet, maar zeker nu is elke extra Euro heel erg welkom. Daarna even een babbeltje gaan maken met de baas. Ten eerste over de kilometervergoeding woon-werkverkeer. Daar waren we snel klaar mee: die krijg ik niet aangezien dat in dit werk niet gebruikelijk is en de baas ook niet de opdracht gegeven heeft om buiten Eindhoven te gaan wonen. Over m'n gewijzigde contract had hij ook nog niks gehoord. Wel positief is dat ik van hem een brief ga krijgen voor de Rechtbank waarin staat hoeveel uren ik werk, hoeveel ik daarvoor betaald krijg, en dat het voor mijn werk noodzakelijk is dat ik in Eindhoven woon. Theo verwacht dat het contract maandag wel binnen zal zijn, dus moet ik maandag maar even binnenlopen.

Voor vanavond stond Helma weer op de agenda, maar inmiddels begint het een gewoonte te worden om dan eerst even bij Hellen langs te gaan, althans als ik 's woensdags naar Helma ga. Dan ben ik rond 13:30 afgewerkt maar kan ik pas zo'n drie uur later bij Helma terecht, dus heb ik tijd over. En aangezien Hellen ook in 's-Hertogenbosch woont kan dat dan mooi gecombineerd worden. Hellen was echter niet thuis, maar Boxtel ligt op de route en Pauline was wel thuis, dus heb ik daar even een tussenstop gemaakt.

En natuurlijk ben ik weer veel later vertrokken dan verstandig zou zijn, waardoor ik pas na middernacht terug in Lommel zou zijn en er weer een aantal uren aan m'n nachtrust zouden gaan schorten.

Dilemma

Ik zit met een levensgroot dilemma. Een van de jongedames in m'n bus vertelde gisteren dat ze op MSN zat met een knul van 21 (zelf is ze 14) van wie ze € 20 aan beltegoed cadeau had gekregen. Ook zou ze van hem een laptop en een scooter kunnen krijgen.

Vandaag kwam er nog meer naar buiten: kennelijk spendeert de jongedame aardig wat tijd in allerlei schimmige chatboxen (compleet met webcam), heeft ze haar 06-nummer uitgedeeld en krijgt ze 's avonds laat regelmatig telefoontjes of SMS-jes met de vraag of ze zin heeft om "geil te chatten". En dan zou er vanavond ook nog een of andere knul bij haar thuis langskomen om een laptop af te leveren -- terwijl haar moeder dan niet thuis is (vader woont elders) en ze alleen in huis is met haar zus. Chatten met webcam doet ze kennelijk ook, maar alleen als haar moeder niet thuis is want die mag het niet weten. Bonus: naar eigen zeggen is ze al eens betrapt toen ze voor de webcam stond te strippen.

Vandaar mijn dilemma: hou ik m'n mond of ga ik toch maar eens met haar moeder praten? Enerzijds mag ik me niet bemoeien met het privéleven van m'n passagiers, anderzijds is de jongedame wel bezig met iets wat letterlijk levensgevaarlijk kan zijn. Er zitten nogal wat onfrisse figuren op Internet, en zou niet het eerste slachtoffer zijn. Ik word eigenlijk toch wel heel erg zenuwachtig van dit soort verhalen.

Alimentatie

Sonja had al aangekondigd dat ze het verzoek om partneralimentatie aan zou gaan vechten, maar dat het zo heftig zou worden had ik niet verwacht. Vanmiddag vond ik in m'n postbus een envelop van m'n advocaat, met daarin een pak papier van enkele tientallen pagina's (ik heb ze niet geteld). Op de begeleidende brief na kwam heel het pak van Sonja's advocate af.

Ze hebben werkelijk alles uit de kast getrokken om onder de alimentatie uit te komen, en daarbij is uiteraard de waarheid weer eens flink geweld aangedaan. Zo zou er geen belemmering voor mij zijn om meer uren te gaan werken; dat mogen ze m'n baas dan gaan vertellen, want die heeft die extra uren nog niet voor me gevonden. Ook zou ik op minder gangbare (toeslag)uren kunnen gaan werken; theoretisch wel, maar ik ben Chauffeur Schoolvervoer en ik betwijfel of de scholen hun lestijden aan gaan passen zodat ik m'n werk voortaan 's avonds, 's nachts en in het weekend kan doen. Zullen de ouders van die kinderen ook niet echt blij mee zijn.

Bovendien zou het, gezien mijn opleiding en werkervaring, niet moeilijk moeten zijn om een andere of extra baan te nemen, zoals bijvoorbeeld in de ICT want daar is "op dit moment een grote vraag naar flexibel inzetbare arbeidskrachten". Ja, maar niet met werktijden van 10:00 - 14:00 uur, en niet als je niet tenminste een HBO-opleiding in de ICT afgerond hebt. En ook niet als je boven de 40 bent, geen recente relevante werkervaring hebt en je opleiding, kennis en ervaring inmiddels zwaar verouderd zijn.

Dan hebben ze ook nog creatief zitten rekenen; volgens Sonja en haar advocate zou ik over de eerste vijf maanden van 2008 gemiddeld € 1.177,60 netto per maand verdiend hebben. Ik heb het uiteraard nagerekend, maar ik kom toch honderden Euro's lager uit. Bovendien is de situatie inmiddels radicaal veranderd: toen ik nog in Eindhoven woonde had ik m'n taxibus thuis voor de deur staan en was ik direct inzetbaar voor extra ritten. Nu zit ik België, m'n taxibus mag niet mee de grens over maar moet in Eindhoven gestald worden, en daarmee is mijn inzetbaarheid buiten m'n schoolroute om tot vrijwel nul gereduceerd. De klant gaat het echt niet pikken als Connexxion 'm vertelt: "u wordt over anderhalf uur opgehaald want de chauffeur moet eerst nog uit België komen".

Ook leuk verzonnen: ik zou aanspraak kunnen maken diverse toeslagen (zoals huur- en zorgtoeslag) en gemeentelijke voorzieningen voor lage inkomens. Ik dacht het toch niet. De fiscus gaat mij geen huurtoeslag verstrekken voor een stacaravan (en al helemaal niet als die in het buitenland staat), zorgtoeslag krijg ik ook niet omdat ik niet de zorg voor de kinderen heb, en van de Gemeente Eindhoven zal ik ook niks krijgen zolang ik niet als alleenstaande in een zelfstandige woonruimte in Eindhoven woon.

Dan zou voor de vaststelling van de alimentatie ook nog eens niet uitgegaan mogen worden van het totale gezinsinkomen maar uitsluitend van Sonja's inkomen, omdat ik zogenaamd al mijn inkomen voor mijzelf zou hebben gehouden en alle kosten uit Sonja's salaris betaald zouden zijn. Daar heeft m'n boekhouding toch heel andere ideeën over. Als het zo gedraaid moet worden dat alle kosten volledig voor haar rekening zijn heb ik nog wel een paar duizend van haar tegoed.

Al met al zou mijn inkomen dusdanig hoog zijn dat ik geen behoefte heb aan alimentatie. Dan vraag ik me af wie dan mijn rekeningen gaat betalen, want met een inkomen van nog geen € 600 bruto per maand ga ik serieus geld tekortkomen.

Dan werd ook nog beweerd dat Sonja met haar inkomen niet voldoende draagkracht zou hebben om € 500 per maand aan alimentatie te betalen. Dat heeft ze wel, ze zal alleen haar luxeleven wat minder luxueus moeten maken. Als je je een nieuwe GSM van € 125 kunt permitteren en elk weekend met de kids bij McDonald's kunt gaan eten heb je volgens mij toch niet echt geldgebrek. En als ze het dan nog niet redt? Geen probleem, dan zoekt ze toch gewoon een andere baan? Hé, als zij zoiets van mij verwacht mag ik het ook van haar verwachten. En zij maakt heel wat meer kans dan ik.

Ze heeft een academische opleiding gehad en heeft op dat niveau gewerkt, dus heeft ze aangetoond dat ze op dat niveau kan functioneren. Er is volop vraag naar academici, zowel binnen als buiten de ICT-sector, door de krapte op de arbeidsmarkt zijn de salarissen fors gestegen, dus al met al moet het voor haar geen enkel probleem zijn om binnen 1-2 maanden een full-time baan te vinden op academisch niveau met een salaris dat minstens een factor 2-3 hoger ligt dan haar huidige salaris. Heeft ze ook meteen ruim voldoende inkomen om in de particuliere sector een woning te huren, want ik wil mijn woning nog steeds terug.

Tot slot nog een leuke: Sonja krijgt vier keer per jaar een bonus, maar die mag niet meegeteld worden als inkomen want het is niet zeker of ze die bonus altijd zal krijgen. Maar intussen wel voor mij een sloot inkomen bij elkaar verzinnen en eisen dat er van dat niet-bestaande salaris uitgegaan wordt. Hoebedoelu, met twee maten meten?

Uitgeslapen

Dat uitslapen is maar ten dele gelukt: m'n interne klok heeft zichzelf ingesteld op zes uur slaap dus werd ik weer veel te vroeg wakker. Dat weerhield me er niet van om toch lekker te blijven liggen (zo af en toe is het best wel lekker als je een tweepersoons dekbed met niemand hoeft te delen) en nog even terug in slaap te vallen. Uiteindelijk was het heel aardig richting 11:00 toen m'n maag en m'n blaas vonden dat het toch echt tijd werd om op te staan. En zowaar, de zon scheen! Jippie, mooi weer vandaag!

Dat werd dus ontbijten en... nee, niet naar buiten maar aan het werk. Eerst de boekhouding bijwerken, vervolgens nog wat correspondentie, en TOEN maar eens gaan luchten. Daarna was het weer tijd voor meer correspondentie: er moest nog een reactie geschreven worden op het Concept Diagnostisch Beeld dat ik van Bureau Jeugdzorg ontvangen heb. Er rammelde wel het een en ander aan...

Exit co-ouderschap

Ik moet zeggen, ik heb uitstekend geslapen. Weliswaar weer wakker ruim voor de wekker afliep, maar dat weerhield me er niet van om toch lekker te blijven liggen tot om 09:15 de wekker zich alsnog meldde. Opstaan, ontbijten en dan op naar Eindhoven om Max op te halen.

Waarna ik er achterkwam dat ik nog wat vergeten was: de N69 ter hoogte van Eindhoven was afgesloten. Dat betekende dus een omweg. Nou maakte dat voor vandaag niet zoveel uit, maar deze route rij ik ook als ik 's morgens naar m'n werk ga. Dat betekent dus nog vroeger vertrekken komende week.

Sonja wist te vertellen dat mijn advocaat de hare woensdag wezenloos gebeld heeft maar dat haar advocate de constructie met co-ouderschap geen goed idee vond. Dat zou voor Sonja allemaal financiële nadelen en andere risico's met zich meebrengen. Dat is allemaal te ondervangen met goede afspraken, maar volgens haar advocate zouden die afspraken dan in strijd zijn met de co-ouderschapregeling. Volgens mij zijn die echter niet in strijd met maar een aanvulling op die regeling. De bezoekregeling zoals die nu in de praktijk uitgevoerd wordt is ook niet identiek aan de bezoekregeling zoals die op papier staat, maar daar hoor ik niemand over klagen. Misschien moet ik die dan ook maar heel strikt gaan hanteren: om 11:00 uur kind ophalen en om 15:00 weer terug. Dat zou Sonja's zaterdag wel eens behoorlijk overhoop kunnen halen.

Ik vind het wel bedroevend dat ik dit alles van Sonja moet horen, eigenlijk zou ik dat van mijn eigen advocaat moeten horen maar die hult zich zoals altijd weer in stilzwijgen. Die begint heel aardig op m'n laptop te lijken: ook rijp voor vervanging... Tegelijkertijd kondigde Sonja ook nog aan dat ze de eis voor partneralimentatie aan zou gaan vechten, want ze heeft geen zin om mij € 500 netto per maand te moeten gaan betalen. Tja, da's dan jammer voor haar. Het zal nog wel een groter gevecht worden, want als zij en haar advocate niet mee willen werken doe ik dat ook niet, en dus zal ik onder andere de woning op moeten eisen. In tegenstelling tot haar werkgever eist de mijne immers dat ik in Eindhoven of directe omgeving woon, dus dan gaat ze maar verhuizen.

Nog een klacht van Sonja: haar e-mail via Het Net werkte opeens niet meer. Ja, hallo, ze heeft me notabene zelf gevraagd om onze abonnementen op ADSL en Internet te beëindigen! Daarover trouwens wel goed nieuws: een tijdje geleden heb ik die allebei opgezegd (de ene bij KPN, de andere bij Het Net), maar van beide had ik niks meer gehoord en dus had ik het vermoeden dat die opzeggingen nooit aangekomen waren. Verrassing in de stapel post die bij Sonja op me lag te wachten: beide opzeggingen zijn uitgevoerd. Briljante zet van KPN: in hun brief schreven ze dat ik tot 9 september de tijd heb om m'n huidige ADSL-abonnement via een andere service provider voort te zetten of om te zetten in een ander ADSL-abonnement. En wanneer hebben ze die brief verstuurd? Juist ja: op 9 september...

Max heeft zich in elk geval weer kostelijk geamuseerd ondanks het matige weer. Een van de medebewoners op het park heeft begin deze week twee kinderstoelen en wat kinderspeelgoed langs het pad gedumpt, volgens het principe "wie het hebben wil mag het meenemen". Daar heb ik dus maar even gebruik van gemaakt, en daarmee is de voorraad speelgoed uitgebreid met twee tractors met aanhanger. Een kleine van de afmeting "leuk voor in de zandbak" en een grote: een trapauto model tractor met aanhanger. Max vond het prachtig!

Tom heeft echter weer eens aanleiding gegeven voor grote zorgen over z'n thuissituatie. Vorige week vertelde hij al dat het regelmatig ruzie is thuis, sommige weken zelfs dagelijks, waarbij door Sonja veel geschreeuwd wordt. Vandaag wilde hij alweer mee, volgens Sonja zou hij tegen haar gezegd hebben dat hij dat wilde omdat hij anders "met haar opgescheept zou zitten". Toen ik Max 's middags terugbracht zei Tom opnieuw dat hij met mij mee wilde.

Op de terugweg nog een keer dezelfde stunt uitgehaald in Valkenswaard: veiligheidsjas aan, auto langs de kant gezet, en laptop op schoot. Er werd weer rustig gereden leek het. Pauline bleek zowaar ook online te zijn, nog even zitten chatten en afgesproken dat ik dinsdag over een week (als ze definitief overgehuisd is) op bezoek kom en blijf eten. Ik mocht zelfs "blijven pitten" dus misschien dat ik voor de ochtend daarna maar eens een keer vrij neem. Pauline is tenslotte aangenaam gezelschap, en zo vaak zie ik 'r nou ook weer niet.

Voor de eerste keer in jaren heb ik moeten breken met een traditie: de jaarlijkse Last Night of the Proms op de BBC. Dat staat in m'n agenda zodra de datum bekend is, op de avond zelf gaat de stekker uit de bel en de telefoon uit, en ben ik voor niets of niemand bereikbaar tenzij het huis in brand staat. Maar helaas, ik heb in m'n caravan wel TV maar geen BBC, en op de radio kreeg ik 'm ook niet gevonden, dus heb ik het dit jaar gemist.

Balen natuurlijk. Tel daarbij dat het toch al een vermoeiende dag was, en het vonnis was snel geveld: om 21:45 lag ik in bed en een kwartiertje later was ik vertrokken in de hoop dat ik uit kon slapen. Ook wel eens lekker, flink lang doorslapen.

Weer en verkeer

Het leek me wel een goed idee om na m'n ochtendrit terug te rijden naar Lommel. Maar ja, eerst natuurlijk even online kijken en m'n weblog bijwerken. De teksten daarvoor worden meestal off-line geschreven dus is het daarna alleen een kwestie van inloggen op Blogger en de teksten kopiëren en plakken. Uiteraard verliep het weer anders dan gepland.

Helma was online op MSN dus hebben we een tijdje zitten chatten. Daarnaast heb ik m'n TomTom maar weer eens aan m'n laptop gehangen om te zien of het updaten nu weer wel werkte. Zowaar, het werkte. Maar ik had het natuurlijk al kunnen voorzien: dat was wat al te veel werk voor m'n laptop dus die hield er weer mee op. K*tapparaat. Tijd voor een nieuwe.

De terugweg van Lommel naar Eindhoven was doffe ellende. Voor vandaag was veel regen voorspeld, en traditiegetrouw kreeg het KNMI weer eens gelijk. Het gevolg was dat vrijwel iedereen vandaag zijn of haar fiets liet staan en de auto pakte, met als gevolg dat het stervensdruk was overal. Normaal doe ik een slordige drie kwartier over die rit, nu waren het er vijf.

Daarmee vertrok ik dus ook later bij Connexxion om de kids op te gaan halen. Gelukkig bestaat daarvoor een praktische oplossing: kwestie van rijstijl "Jeroen" even inwisselen voor rijstijl "taxichauffeur".

Na werktijd weer terug, en ik heb zo'n vermoeden dat ik het stukje N69 dat dwars door het centrum van Valkenswaard ligt tijdelijk wat veiliger heb gemaakt. Ook daar wonen mensen met een onbeveiligd draadloos netwerk, dus heb ik m'n auto daar even geparkeerd. Dan staat-ie parallel aan en rakelings langs de weg. Vanwege het slechte weer had ik m'n zomerjack echter niet aan (daar regent het dwars doorheen) maar m'n veiligheidsjas. En dus zagen de automobilisten langs de kant van de weg een auto geparkeerd staan met daarin iemand met een knalgele jas aan en (voor degenen die nog wat beter keken) een laptop op schoot. Snelheidscontrole? Zou best kunnen, toch maar even rustig aan...

Geen dank, graag gedaan. :)

Voor ik weer verder reed heb ik eerst Sonja nog maar even een SMS gestuurd om te vertellen dat ik Max morgen ergens tussen 10:00 en 11:00 op kom halen. En morgenochtend aub geen SMS vóór 09:00 want ik heb de nodige slaap in te halen.a

Waar blijft dat contract?

Het viel niet mee om vanochtend uit bed te komen; die korte nachten moet ik toch niet al te veel hebben want dan gaat het vroeg of laat een keer fout.

Na m'n ochtendrit ben ik maar eens bij de administratie binnengelopen om te zien of m'n herziene contract er al was. Dat was er dus niet. Sterker nog, volgens Anja had ze alle benodigde informatie, waaronder m'n salaris over de afgelopen maanden en de normering voor m'n schoolroute nog steeds niet ontvangen. Daar zou ze vanmiddag weer achteraan gaan. Graag, hoe eerder hoe liever, want anders wordt m'n salaris over september gebaseerd op de gewerkte uren over augustus, en dan wordt het weer een maandsalaris van twee cijfers voor de komma.

Ook het feit dat ik Ria had aangebracht als chauffeur was nergens vastgelegd. De computersystemen bij Connexxion blijken dat soort informatie niet te kunnen registreren, dus staat het nu als handgeschreven notitie in Anja's agenda. Nu maar hopen dat ze die agenda niet kwijtraakt en zelf over een jaar nog bij Connexxion werkt, anders zie ik die € 200 straks alsnog aan m'n neus voorbijgaan. Vooropgesteld natuurlijk dat ik dan zelf nog bij Connexxion werk.

Vervolgens nog even bij de Planning binnengelopen, maar die hadden weer eens niks in de aanbieding. Ik vraag me af hoe Theo me die extra uren wil laten werken als geen ritten zijn.

Die paar uurtjes slaap vannacht waren niet echt voldoende, dus was de volgende halte m'n auto -- stoel achterover en een uurtje slapen. Ik heb niet het idee dat ik daadwerkelijk hebben liggen slapen, maar het was wel lekker. Ik moet echter wel een aardig eind weg geweest zijn; op zeker moment hoorde ik een ambulance langsracen met sirene aan, en ik kan me herinneren dat ik toen dacht: "huh, rijden Nederlandse ambulances nu ook al in België met de sirene aan?". Het duurde een aantal seconden voordat het tot me doordrong dat ik in Eindhoven was en niet in Lommel...

Daarna nog even de stad in, naar de ANWB voor m'n caravanverzekering. Die is nu dus nog steeds niet verzekerd, want het bouwjaar lijkt weliswaar niet zo heel belangrijk te zijn maar de oorspronkelijke cataloguswaarde wel. En ook die weet ik niet, dus stond ik een half uur later weer buiten met een offerte maar zonder verzekering. Eerst maar eens die oorspronkelijke cataloguswaarde proberen te achterhalen.

En toen kwam de knaller van de dag: post van Zorgverzekeraar VGZ. Of ik voor 26 september maar even € 442,51 aan eigen bijdrage wil betalen. Pardon? Hoeveel zei u? Ik ben dan wel een paar keer bij de huisarts geweest en ik heb verschillende medicijnen voorgeschreven gekregen, maar zo duur kunnen die toch niet geweest zijn? De huisarts staat er niet eens op, de medicijnen wel, maar dat zijn maar een paar tientjes. Echter wel twee rekeningen van iets wat na wat onderzoek het Diagnostisch Centrum Eindhoven bleek te zijn (da's dan voor die röntgenfoto's, maar waarom dan twee rekeningen?). En als echte klapper alsnog een eigen bijdrage van € 352,84 voor m'n opname in het Centrum voor Psychisch Herstel vorig jaar. Nou meen ik me toch te herinneren dat daarvoor geen eigen bijdrage verschuldigd was omdat die zorg uit de AWBZ betaald wordt. Jippie, kan ik daar weer achteraan.

Angelique spreekt

Aangezien ik geen zin had na m'n werk zes uur lang door Eindhoven te zwerven en me te vervelen ben ik na werktijd maar terug naar Lommel gereden. Dat kwam eigenlijk ook wel goed uit, al was het maar omdat ik al drie dagen om de afwas heen aan het werken was. Door het mooie weer van de afgelopen dagen was het natuurlijk behoorlijk warm binnen. Gelukkig waren alle buren in minstens 25 meter omtrek afwezig, dus konden niet alleen de ramen tegen elkaar open maar kon ik ook nog eens muziek opzetten en lekker meeblèren met Guus Meeuwis zonder dat iemand er last van had (of zou merken dat ik helemaal niet kan zingen).

Daarna was het weer tijd om op stap te gaan, richting pa. Terwijl ik daar zat belde m'n zus op met een ietwat onaangename verrassing. Rob had eerder gezegd dat ik alleen maar hoefde te gaan om pa even gezelschap te houden en dan na een uurtje of anderhalf wel weer kon vertrekken (ik moest tenslotte nog een uur terugrijden en om 05:00 weer m'n bed uit). Mooi niet dus, de bedoeling was dat ik tot 23:00 zou blijven, want dan komt de nachthulp pas.

Daar was ik uiteraard niet blij mee, want dat zou betekenen dat ik pas tegen middernacht terug zou zijn en dus al met al maar zo'n vier uur slaap zou krijgen. Maar ja, je moet er iets voor hebben dus ben ik maar blijven zitten. Dat wil zeggen, tot 22:30 want toen werd ik door Anneke (pa's buurvrouw, die daar kennelijk tig keer per dag over de vloer komt) naar huis gestuurd. Toch weer een half uur extra slaap.

Het lijkt er trouwens op dat ik Angelique eindelijk weer eens te zien krijg: ze heeft vanmiddag een SMS gestuurd met het voorstel om elkaar volgende week zaterdag te ontmoeten op de Truck Run. Geen idee nog waar dat precies is, maar met ruim een week de tijd moet het mogelijk zijn om dat te achterhalen. Dat is toevallig ook nog m'n vrije weekend (als in: geen kids) dus dat komt helemaal mooi uit -- al klinkt "Truck Run" als iets waar Tom z'n ogen uit zou kijken.

Connexxion Convoi

Na m'n ochtendrit heb ik even zitten twijfelen. Ik kon kiezen uit nog een keer de stad in wandelen (het weer zat in elk geval royaal mee, zonnig en warm) om bij de ANWB m'n caravanverzekering te gaan regelen en me voor de rest stierlijk te vervelen, of terugrijden naar Lommel. Het liep allemaal wat anders dan gedacht.

Aangezien het terrasjesweer was heb ik eerst Angelique per SMS uitgenodigd om een terrasje op te gaan zoeken. Een reactie liet op zich wachten, en in een opwelling ben ik toen bij de Planning binnengelopen om te zien of ze misschien nog een rit voor me hadden. Als de berg niet naar Mohammed komt zal Mohammed naar de berg moeten komen, niet waar?

Zowaar, ze hadden er eentje. Of ik misschien samen met een stel andere chauffeurs busjes weg wilde brengen naar Connexxion in Zaandam. Da's twee uur heen en twee uur terug, dus zou ik wel gek zijn als ik nee zou zeggen. Dat werd dus in konvooi met zes busjes heen en met z'n allen in één busje terug. Lekker hoor, zo'n terugweg -- twee uur lang uitrusten en er nog voor betaald krijgen ook!

Om onduidelijke reden hoor ik het niet altijd als er een SMS-je binnenkomt, maar vlak na vertrek zag ik dat Angelique gereageerd had. Ze was zelf onderweg en wist niet of ze op tijd terug zou zijn. Berichtje teruggestuurd dat het niet uitmaakte aangezien ik zelf naar Zaandam moest, en erbij vermeld dat ik haar later vandaag zou bellen.

Dat heb ik uiteraard ook gedaan, na m'n schoolroute en nadat ik even langs de postbus was geweest (waar alleen maar reclame in zat). Dat heb ik dan weer: heb ik eindelijk de moed verzameld om haar te bellen in plaats van te SMS-en, heeft ze d'r voicemail aanstaan... Gevraagd om me terug te bellen, maar wederom niks meer gehoord.

Wie zich wel meldde: Pauline. Eigenlijk zou ik morgen na m'n werk eerst nog naar Pauline gaan alvorens naar pa te gaan. Maar helaas, vanavond belde ze op om te vertellen dat het niet door kon gaan. Er moest flink geklust worden, en gezien mijn twee linkerhanden zou ze dan niet echt veel aan me hebben. Daar gaat m'n planning weer; morgenavond ga ik ook nog naar pa, nu moet ik dus verzinnen wat ik zal gaan doen tussen einde werktijd (rond 14:00) en pa (rond 20:00).

Belastingaangifte, beter (te) laat dan nooit

Gezien de kritiek van de baas op de manier waarop ik m'n ritstaten invulde (werk begint als ik in Lommel vertrek en eindigt als ik daar terugkom) ben ik vanaf deze week de papierwinkel maar in gaan vullen zoals hij het hebben wil. Dat wil zeggen: werk begint als ik in m'n taxibus stap en eindigt als ik 'm weer bij Connexxion parkeer. Nu maar afwachten wanneer die extra ritten komen die hij me beloofd heeft.

Verder weinig noemenswaardig vandaag, door de stad gewandeld (waar vrijwel alle winkels nog dicht waren) en m'n weblog bijgewerkt. Vanmiddag een poging gedaan m'n belastingaangifte digitaal te versturen (die eigenlijk 1 september al ingediend had moeten zijn), dat lukte niet omdat m'n aangifteprogramma verouderd was. Dus maar braaf de nieuwe versie gedownload en geïnstalleerd, en vervolgens nog een poging gedaan. Om een of andere reden kreeg ik 'm toen nog niet verstuurd, maar drie keer is scheepsrecht: bij de derde poging lukte het wel. Nog meer afwachten nu, in dit geval tot de Belastingdienst gaat protesteren. Ik heb m'n aangifte namelijk ingevuld als ondernemer, maar eerder dit jaar heeft de Belastingdienst besloten mij voor de Inkomstenbelasting niet als ondernemer te zien. Helaas voor hen zien ik en mijn bedrijfsjurist dat toch anders. Ik voldoe aan alle voorwaarden, het enige wat de Belastingdienst aanvoerde was dat ik het eerste jaar geen omzet had gehaald. Ja, hallo, ik ben startende ondernemer in een markt waarin de concurrentie moordend is!

Een aangename dag

Die positievere instelling richting Helma is niet zonder gevolgen gebleven. Het deed wonderen voor m'n gemoedsrust, ik heb afgelopen nacht uitstekend geslapen.

De dag zelf was... aangenaam. Goed, het regende, maar voor de rest was het wel lekker. Een groot deel van de dag achter m'n computer, kan koffie erbij, een beetje administratie doen en me beziggehouden met m'n collectie MP3-bestanden. Eerder deze week zijn er flink wat bijgekomen, dus ik kon vooruit. Rond 19:00 bedacht ik opeens dat ik m'n auto nog buiten de poort moest zetten, dat heb ik dus maar even gedaan en op de terugweg meteen maar even douchen. Deze keer kwam er zowaar lekker warm water uit de douchekop in plaats van koud of lauw water.

Terug de caravan in, glaasje wijn naar binnen, en dan naar bed. Al met al geen slechte dag.

Co-ouderschap en de gevolgen van een film

Uitslapen zat er niet in vanochtend: om 07:00 kwam er al een SMS van Sonja: Tom wilde het liefst zaterdag EN zondag, maar als hij moest kiezen ging hij toch liever vandaag naar de camping. Dus heb ik 'm maar opgehaald, zij het een half uur later dan afgesproken.

Tom's bezoek was weer leuk, en dankzij het zakgeld van Sonja konden we op de terugweg nog even bij McDonald's een McFlurry gaan halen. Vooraf hadden we afgesproken dat hij twee keer in het Speelland bij McDonald's mocht en we daarna zouden vertrekken. Helaas hield hij zich weer niet aan de afspraak, op gegeven moment leek hij spoorloos. Ik had m'n nog wel in die buis zien kruipen maar er niet meer uit zien komen. Meneer bleek er toch uitgekomen te zijn maar zat in een andere hoek van het filiaal, bij de PlayStation. Met als gevolg dat we een uur later dan gepland terug in Eindhoven waren. Gelukkig had ik al voorzien dat Tom meer tijd zou nemen dus had ik m'n laptop maar meegenomen.

Eenmaal in Eindhoven kreeg ik zowaar nog wat te eten, en heb ik het meteen maar even gehad over de constructie met co-ouderschap waarmee ik m'n urgentie binnen kan halen. Sonja bleek er zowaar positief tegenover te staan, al maakte ze zich wel zorgen over de tegemoetkoming in de kosten van kinderopvang die ze maandelijks van de Belastingdienst krijgt. Bij co-ouderschap wordt die tegemoetkoming namelijk in tweeën gesplitst: elke ouder de helft. Maar ik ben een redelijk mens, dus heb ik 'r gezegd dat ik mijn helft dan aan haar zal overmaken -- zij draagt tenslotte ook alle kosten. Ze vond wel (net als ik) dat een en ander wel via de advocaten geregeld moet worden en afspraken op papier vastgelegd moeten worden. Dus gaat er maandag een mailtje naar beide advocaten plus een papieren versie naar m'n eigen advocaat (aangezien die e-mails niet lijkt te lezen).

Van Tom heb ik eindelijk de film "Cars" geleend en vanavond ook maar meteen zitten kijken. Het bleek een mooi voorbeeld van hoe dingen die niks met elkaar te maken lijken te hebben elkaar toch beïnvloeden. Wat ik uit de film haal is dat het leven niet alleen draait om presteren maar je ook eens rustig aan moet doen, en dat vriendschap belangrijk is. Dat bleek nogal wat invloed te hebben over mijn gedachten over Helma. Natuurlijk baal ik nog steeds dat ik twee stappen terug heb moeten doen, maar m'n gedachtengang ging opeens heel anders. Tot nog toe lag de focus op wat ik ben kwijtgeraakt en de pijn die dat veroorzaakt heeft, maar opeens verschoof de focus naar wat ze me tot nog toe gegeven heeft en wat ze me nog steeds biedt. Een stuk positievere instelling dus.

Autolader

Doordat ik gisteren nogal laat ben vertrokken bij Helma heb ik alles bij elkaar maar vier uurtjes slaap gehad. Da's net genoeg om naar Eindhoven te rijden en de kids naar school te brengen, maar daarna was m'n accu toch een heel eind leeg. Dus wat doe je dan? Precies, op het parkeerterrein in m'n auto stappen, stoel achterover, en lekker een uurtje maffen. Vooraf nog even een SMS-je gestuurd naar Angelique, die was nog aan het werken maar zou "een gil geven" zodra ze klaar was. Ze heeft zich niet meer gemeld.

Aangezien ik toch tijd over had ben ik ook meteen maar even wat boodschappen gaan doen bij de Lidl. Onder het motto "nee heb je, Internettoegang kun je krijgen" heb ik daar op het parkeerterrein vervolgens m'n laptop opgestart en vond zowaar een onbeveiligd draadloos netwerk. Jippie! Meteen maar even m'n weblog bijgewerkt en met Monique zitten chatten.

Ik ben in het bezit van een autolader voor m'n laptop maar die heb ik nog nooit uitgeprobeerd. Uiteraard zit ik er niet op te wachten dat dat ding m'n laptop opblaast, maar gelukkig had ik nog een oude laptop in m'n opslag liggen dus heb ik die maar even opgehaald, vervolgens m'n auto op het Kastelenplein geparkeerd, en de autolader getest op die laptop. Het werkt. Vervolgens kon de laptop terug naar de opslag, maar intussen was m'n eigen accu weer een aardig eind leeg dus ben ik nog maar een keer even plat gegaan. De rust werd onderbroken doordat Rob belde; intussen is het de bedoeling dat we bij toerbeurt pa een uurtje gezelschap houden 's avonds, woensdag is het mijn beurt.

Ook Sonja nog even een SMS gestuurd. Tom mag kiezen wat hij wil voor dit weekend: of zaterdag mee naar de camping, of zondag mee naar het 112 Spektakel in Eindhoven. Logeren zit er dit weekend niet in, daar heb ik helaas geen tijd voor.

Twee stappen terug

Kledingkeuze vandaag: passend bij wat me waarschijnlijk te wachten zou staan vanmiddag bij Helma. Oftewel: helemaal in het zwart. Oké, met donkergrijze onderbroek bij gebrek aan een zwarte.

Toen ik vanochtend na m'n rit terugkwam op de vestiging liep ik Theo Duivesteijn tegen het lijf, dus dat kwam mooi uit. Samen met de andere Theo (die van de Planning) even een gesprekje gehad, waar ik met gemengde gevoelens uitgekomen ben. Kort en goed: naar m'n centen kan ik fluiten, want de schuld wordt bij mij gelegd. Volgens het Verzuimprotocol neemt de leidinggevende van de zieke medewerker binnen twee werkdagen contact op, aangezien ik niks gehoord heb had ik zelf maar actie moeten ondernemen. Slappe smoes naar mijn idee, want tijdens m'n ziekte ben ik een paar keer teruggeweest dus ze wisten op z'n laatst bij dat eerste bezoek dat ik ziek was, maar ze hebben zelf ook niks ondernomen. Bovendien ben ik aangenomen als Chauffeur Schoolvervoer (ook al rij ik ook andere ritten) dus had ik officieel in de zomervakantie toch geen werk en hoefden ze me dan ook geen salaris te betalen.

Maar bij Connexxion zijn ze de beroerdste niet dus gaat er toch nog wel wat gebeuren: Theo D. gaat proberen me toch een week extra te betalen, de bedoeling is tevens dat ik meer ritten ga krijgen (want Theo merkte correct op dat ik het extra geld nu hard nodig heb) en m'n contract wordt omgezet van een nulurencontract naar een jaarurencontract. Dat laatste houdt in dat ik gewoon elke maand salaris krijg, gebaseerd op het gemiddelde aantal uren per maand dat ik met m'n schoolroute werk.

Dat is een klus voor de administratie dus moesten we even met z'n tweeën naar Anja. Op de wandeling (van enkele tientallen meters) begon ik nog even over de regeling voor het aanbrengen van nieuwe chauffeurs. Een medewerker die dat doet krijgt namelijk, als die nieuwe collega er na een jaar nog werkt, een bonus van € 200. Ik heb 'm verteld dat ik Ria aangebracht heb (Helma's moeder!) en ter verhoging van de geloofwaardigheid een paar details verteld die ik niet zou weten als ik het niet gedaan had. Dat kon geregeld worden maar hij wilde het uiteraard wel eerst even bij Ria navragen. Als toeval zou bestaan zou het op dat moment toegeslagen hebben: we liepen bij de administratie binnen, en wie zat daar? Jawel, Ria! Als je het over de duvel hebt... Die gaf ook netjes toe dat ze via mij bij Connexxion terecht was gekomen.

Maandag moet ik terug voor dat herziene contract, dan toch meteen maar even controleren of Anja ook daadwerkelijk vastgelegd heeft dat ik Ria aangebracht heb. Zeker bij de administratie van Connexxion geldt: vertrouwen is goed, controle is beter.

Een tijdje later kwam Ria naar buiten om haar nieuwe taxi mee te nemen, nog even staan kletsen en ook nog even Helma aan de telefoon gehad. Die is bij dat gesprek even door het oog van de naald gekropen: we hadden om 14:00 afgesproken maar Ria moest rond die tijd een rit rijden en wilde weten of Helma dan meeging. Helma twijfelde en vroeg wat wijsheid was. Toen heb ik 'r toch maar even gevraagd ook wat rekening met mij te houden, en dus bleef de afspraak staan. Als ze 'm naar later had verzet was ik heel erg boos geworden.

Vervolgens door naar Hellen, even gegeten, en toen door naar Helma. Het ritje daarheen ging prima, de wandeling vanaf het politiebureau naar haar appartement in eerste instantie ook. Maar ja, die hele crisis had er na vier, vijf dagen wel ingehakt, dus hoe dichterbij ik kwam hoe moeilijker het werd. Het laatste stuk ging met lood in de schoenen. Zo moet het dus voelen om als een schaap naar de slachtbank geleid te worden.

Helma had naar eigen zeggen "goed nieuws, al zal het waarschijnlijk niet helemaal zijn wat je zou willen horen". Vast niet, maar het feit dat er goed nieuws was stemde hoopvol, want de optie "hier zijn je spullen, nou opsodemieteren" was daarmee dus in elk geval van de baan, evenals de optie "alleen nog maar contact via MSN". De optie "Frank heeft afgehaakt" zou het ook niet worden, maar ja, je kunt niet alles hebben. Het stressniveau ging omlaag, m'n humeur de andere kant op.

Helma had flink zitten nadenken (die ken ik nog een) en daaruit had ze geconcludeerd dat het met Frank toch allemaal wat minder serieus was dan oorspronkelijk gedacht. Desalniettemin zou ik wel een stap terug moeten doen -- en dat werden twee stappen. Door die wisselende diensten heeft ze al niet veel vrije avonden, ze wil ons allebei blijven zien maar ook een avond voor zichzelf hebben, dus mogen de heren de tijd gelijkelijk verdelen: de ene week ik, de andere week Frank. Natuurlijk ben ik niet onverdeeld blij dat ik 'r nu nog maar eens in de twee weken zal zien, maar het had erger gekund.

Toen kwam de tweede stap terug: het bed delen met twee mannen (nee, niet tegelijkertijd!) zag ze niet zitten, en met Frank klikte het dan toch net wat beter dan met mij, dus mijn Maatje Plus is nu een Maatje. Daar baal ik vreselijk van natuurlijk (hé, ik ben ook maar een mens, ik heb ook m'n behoeften!) maar ik zal er mee moeten leven. En ach, Helma's gezelschap zonder sex is nog altijd beter dan helemaal geen Helma. Gelukkig is ze nog wel zeer knuffelbaar. :)

Al met al viel het dus wel mee, in die zin dat ik had verwacht dat het een gigantisch emotionele toestand zou worden voor ons allebei. Emotioneel werd ik later wel, maar dat had een andere oorzaak. Ik had haar eerder al via de mail verteld dat ik haar niet kwijt wilde omdat ik al zoveel ben kwijtgeraakt in m'n leven de afgelopen tijd, en dat ik nog wat was kwijtgeraakt wat echter zo gevoelig lag dat ik dat niet via de mail kon vertellen. Daar vroeg ze dus naar, maar terwijl ik nog moed aan het verzamelen was kwam ze zelf al met wat ze dacht het zou zijn -- en ze had het precies goed. Dus hebben we het daar over gehad, tot m'n eigen verbazing aanvankelijk zonder veel emoties, maar net toen ik dacht dat ze weg zouden blijven kwamen ze toch. Gelukkig mocht ik bij 'r uithuilen, de schat.

Intussen weet ik meer gevoelige details over haar leven (die ik uiteraard voor me houd), net zoals zij nu weet wat de grootste tragedie uit mijn leven is, en dat schept toch een band. Daardoor en door het verliezen van de Plus is ze nu dus eigenlijk een soort tweede Pauline geworden. Ook een hechte band maar wel platonisch, maar gelukkig wel inclusief het geknuffel.

Kortom, uiteindelijk is het een memorabele avond geworden met minder ellende dan voorzien. En te gezellig, want ik ben pas rond 22:00 vertrokken. Op de valreep nog even geïnformeerd, en gelukkig voor mij wilde Helma m'n was wel blijven doen (al zal ik er dan wel telkens twee weken op moeten wachten natuurlijk). Dus auto gehaald, terug gereden, tas met wasgoed afgeleverd, (die had ik met een vooruitziende blik vanochtend toch maar meegenomen) en vervolgens terug naar Lommel. Om daar pas rond 23:45 te arriveren. Balen dat ik morgen om 05:00 weer op moet...

Ook balen: ik had gisteren de foto's van onze uitstapjes naar De Biesbosch en Valkenburg op m'n USB-stick gezet zodat Helma ze kon kopiëren. Ik had er ook nog wat voor Hellen opgezet, maar toen ik daar zat bleek m'n USB-stick opeens weg te zijn. Niet in m'n zakken, niet in m'n jas, niet in m'n tas, en naar later bleek ook niet in m'n caravan. Met andere woorden, ik ben een 1 GB USB-stick kwijt. Gvd...

Het is voorbij

Helma heeft gisteren nog een vrij lange mail gestuurd, dat had ik bij Hellen al wel gezien maar ik was er niet aan toegekomen om te reageren. Dat heb ik vanochtend dus gedaan na m'n ochtendrit, dat ging nog net voor èn de accu leeg was èn ik weer richting Connexxion moest om m'n bus op te halen voor de tweede rit.

Na werktijd nog maar eens m'n mail opgehaald, en Helma had intussen al weer gereageerd. De inhoud van dat mailtje liet niets meer aan duidelijkheid over: het is voorbij, ze gaat verder met Frank omdat ze denkt dat ze op hem wel verliefd zou kunnen worden. Rond dezelfde tijd meldde Monique zich ook nog op MSN, dus die kon meteen bijgepraat worden.

Morgen dus naar Helma, en Connexxion werkte zowaar mee door m'n verlofaanvraag goed te keuren. Dat kwamen ze niet zelf vertellen, daarvoor moest ik eerst weer bij de Planning gaan informeren, maar m'n vrije middag heb ik. Sterker nog, ze hadden me zelfs meteen de hele dag vrijgegeven, maar dat heb ik toch maar even laten corrigeren. Met dat beroerde inkomen van mij heb ik elk uur loon hard nodig.

In de postbus lag zowaar al een reactie van Theo Duivesteijn naar aanleiding van m'n brief over m'n niet-betaalde ziekteverlof. Hij wil me graag even spreken, moet kunnen, maar in de brief werd eigenlijk al meteen de schuld bij mij gelegd, want ik had op tijd moeten merken dat er niet volgens de verzuimprocedure gehandeld werd. Hij vroeg zich ook meteen maar af of het voor mij wel rendabel was om dit werk te blijven doen, gezien het feit dat ik elke dag heen en weer moet reizen en dus aardig wat brandstof verstook. Ik word toch wel een tikkie zenuwachtig van zo'n opmerking, twee maanden voordat m'n contract afloopt...

Helma bleek haar donderdag al aardig volgepland te hebben, en daardoor zal het op z'n vroegst 14:00 zijn voordat ze thuis is. Daar ben ik niet blij mee; zo rond 9:15 ben ik afgewerkt en dan moet ik maar zien hoe ik m'n tijd doorkom. Goed, ik ga in elk geval nog naar Hellen, maar dat zou ik eigenlijk liever na m'n bezoek aan Helma doen. Je moet tenslotte ergens uithuilen.

Is er nog hoop?

Het is er allemaal niet beter op geworden. Vandaag mailtjes en SMSjes over en weer tussen mij en Helma, en daar werd ik ook niet vrolijker van. Ik ga er donderdag dan wel naar toe, maar ik geef het weinig hoop dat onze zeer plezierige Maatje Plus constructie stand zal houden.

Vanavond ben ik ook nog naar Hellen geweest, want die had de thuiskapster uitgenodigd en dat onkruid op m'n hoofd mocht wel weer eens gesnoeid worden. Hellen zal ongetwijfeld in de gaten hebben gehad dat er iets aan de hand was, en wat later op de avond, net voor ik weer vertrok heb ik in hele grote lijnen verteld wat er momenteel speelt. Normaal is ze een steun en toeverlaat, maar deze keer kwam ze niet verder dan op te merken dat ze nog zo gezegd had geen nieuwe relatie te beginnen als je nog met een echtscheiding bezig bent. Nou hebben Helma en ik geen relatie (daarvoor ontbreekt de verliefdheid) maar ik kan me heel goed voorstellen dat buitenstaanders daar anders over denken.

Een zware dag

Ik heb een zware nacht achter de rug. Veel piekeren, weinig slapen. En al die emoties manifesteren zich ook nog eens in lichamelijke klachten: inderdaad, weer van die enge hoestbuien en spierpijn.

Het zal niemand verbazen dat ik de hele dag aan weinig anders gedacht heb, zelfs tijdens het werk, en dat ik waarschijnlijk niet de meest genietbare persoon geweest zal zijn vandaag. De emoties zitten in elk geval diep, af en toe heb ik zelfs de autoradio op een andere zender moeten zetten omdat er soms nummers voorbijkomen die qua tekst zo vreselijk toepasselijk zijn dat ik m'n emoties nog maar nauwelijks in bedwang kan houden.

Een nummer als "Genoten" van Guus Meeuwis bijvoorbeeld is in dat opzicht een absolute hit. Op m'n middagroute kwam dat nummer ook uit de radio, maar de kids weten (nog) nergens van dus kon ik 'm niet op een andere zender zetten zonder dat ze vragen zouden gaan stellen. De jongedame naast me zat zachtjes mee te zingen, dat deed ik zelf trouwens ook, maar ik heb achter het stuur wel een flinke strijd met mezelf zitten leveren.

Zoals gisteren al gezegd ga ik donderdag weer naar Helma toe. Dat wordt qua tijd echter wel erg krap: ik ben pas rond 16:30 afgewerkt, dan moet ik in de spits naar 's-Hertogenbosch zodat het al gauw anderhalf uur duurt voordat ik bij Helma op de stoep sta, maar rond 19:00 moet ik eigenlijk al weer terug omdat ik toch weer vroeg in bed moet liggen. Dus heb ik vanochtend meteen maar even een verlofaanvraag ingediend voor donderdagmiddag, als die goedgekeurd wordt heb ik alleen m'n ochtendroute en ben ik om 9:15 klaar.

Via MSN vervolgens een berichtje daarover naar Helma gestuurd, maar die was op dat moment niet online, en om een of andere reden kan ik vanaf de camping opeens niet meer op Internet dus zal ik tot morgen moeten wachten om te zien of ze gereageerd heeft. En dan maar hopen dat ze niet iets roept in de trant van "zoveel tijd heb je niet nodig, alleen om wat spullen op te halen". Want dan weet ik meteen wie de strijd om haar hart gewonnen heeft...

Vanmiddag ook weer eens naar de GGzE geweest, in elk geval een goed getimede afspraak want ik had deze keer toch wel wat meer te vertellen dan anders, want uiteraard konden de gebeurtenissen van zondag niet onbesproken blijven. En nu dus maar hopen dat ik bij m'n volgende afspraak met een brede glimlach binnen kan komen.