Garderobe

We zijn lekker bezig geweest vandaag. Eerst hebben we m'n garderobe maar weer eens uitgesorteerd hetgeen resulteerde in één vuilniszak met zomerkleding die tot het voorjaar de opslag in kan, en een tas met broeken die ik echt niet meer ga dragen.

Vervolgens werd echter wel duidelijk dat ik alleen nog maar twee spijkerbroeken heb. Nou ja, drie eigenlijk maar die derde ligt bij Sylvia. Dus zat er maar één ding op: de auto in en naar Bergmans Outlet hier in Lommel voor een extra spijkerbroek. Dat zijn er uiteindelijk twee geworden, en allebei ook nog uit de opruiming dus was ik voor twee spijkerbroeken maar € 80 kwijt in plaats van het dubbele.

Terug bij de caravan zijn we maar weer eens gaan klussen. Aan één kant was de ruimte tussen caravan en stoeptegels ooit afgedicht met een paar houten platen maar die waren door en door verrot. Die zijn nu dus vervangen door vier platen Trespa. Het kostte even wat moeite maar het ziet er beter uit dan het was.

Op de valreep

Vanochtend was ik veel te vroeg wakker; zo vroeg dat ik om 06:00 maar opgestaan ben. Het alternatief was naar het plafond gaan liggen staren tot om 07:30 de wekker af zou gaan, maar daar ga ik alleen maar van piekeren en dat moet ik niet hebben, dus ben ik maar opgestaan.

Eerst maar eens ontbeten, en tijdens het ontbijt nog eens de stukken doorgenomen voor de zitting vanochtend bij de Kantonrechter inzake de procedure tegen Jansen Taxi. Vervolgens maar eens gekeken of er nog iets van belang in de e-mail zat. Dat zat er: post van m'n advocaat. Wim Jansen heeft alsnog besloten alsnog m'n loon uit te betalen, waardoor de zitting van vanochtend niet doorgaat (al kan die later alsnog doorgaan als het nodig mocht zijn). De baas wacht de berekening van de wettelijke verhoging en de wettelijke rente af, die zal dan nog wel nabetaald worden.

Dat loon zou gisteren betaald zijn maar het stond vanochtend nog niet op m'n rekening. Maar goed, op het moment dat ik dit schrijf is het 07:38 dus het kan nog komen.

Ik heb die wettelijke verhoging trouwens eens opgezocht, en dat loopt heel hard op, met 5% per dag. Dat wil in dit geval zeggen: één dag te laat is 5%, vijf dagen te laat is 25%, en dat alles loopt dan op tot een maximum van 50% na tien dagen. Dus als de baas de volle mep voor z'n kiezen krijgt krijg ik 1,5 keer het achterstallig loon, plus nog wettelijke rente. Laat maar komen, ik heb het geld hard genoeg nodig.

Wil je werken, is het ook weer niet goed

Vanochtend ging de wekker al vroeg af. Opstaan, ontbijten, tanden poetsen, want om 08:45 werd ik verwacht bij de tandarts. Een paar maanden geleden heb ik een zenuwbehandeling gehad en is het gat in de betreffende tand met een noodvulling gedicht, en dat moest nog afgewerkt worden. Het laatste stukje van de zenuw ben ik nu ook kwijt, het gat is dichtgestort en afgedekt, en toen mocht ik weer vertrekken. De behandeling viel op zich nog wel mee, maar een uur lang op die stoel liggen was minder; zo comfortabel is dat ding nou ook weer niet. Helaas is nog niet al het onderhoud gedaan, in oktober en november moet ik nog terug om nog vier vullingen te laten vervangen.

Afgelopen vrijdag had ik Scheepers (de gup van de Arbodienst) al een SMS gestuurd met het verzoek vandaag contact met me op te nemen om een afspraak te maken bij de bedrijfsarts. Aan het begin van de middag had ik er het net met Sylvia over dat die vent nog niet gebeld had, toen de telefoon ging. Als je het over de duvel hebt...

Scheepers klonk niet al te vriendelijk en deelde mede dat ik aanstaande donderdag bij Bakx (de bedrijfsarts) verwacht werd om mijn arbeidsongeschiktheid te beoordelen, wat direct gevolgd werd door de opmerking: "als hij je tenminste niet meteen hersteld verklaart". Dat zou me niks verbazen, Bakx heeft al vaker laten merken dat "bedrijf" voor hem belangrijker is dan "arts". Direct daarna heb ik dan ook nog een afspraak met Scheepers zelf voor het opstellen van een Plan van Aanpak. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat het hele plan al klaar is en er van mij verwacht wordt dat ik het zonder meer onderteken.

Op naar de volgende afspraak: naar de GGzE voor een gesprek met mevrouw Baaijens, m'n psychiater. Dat was maar een kort gesprekje, ze wilde alleen even weten of de Seroquell die ze me had voorgeschreven had geholpen. Ja, dat spul helpt inderdaad, alleen kun je het niet elke dag nemen vanwege de bijverschijnselen. Gewoon mee doorgaan, en als het op is kan ik een nieuwe voorraad krijgen. Met alle ellende die me nog boven het hoofd hangt ga ik het ongetwijfeld nodig hebben.

Daarna zijn we nog even doorgefietst naar de binnenstad, onder andere om bij het voormalige CWI (tegenwoordig: WERKBedrijf UWV) te mogen ontdekken dat ze je niet kunnen helpen bij het zoeken naar een andere baan zolang je ziek thuis zit en nog een baan hebt. Kennelijk moet je dus toch eerst werkloos worden voordat ze je willen helpen.

Het verschil tussen zaterdag en zondag

De zondag verschilde eigenlijk maar op twee punten van de zaterdag: asociaal laat opgestaan en 's avonds een nogal emotionele conversatie met Sylvia. En daarna, zo ergens rond 22:00, nog terug naar Eindhoven want morgen staan er weer een paar afspraken op de agenda.

Lezen lezen lezen

Volgens de weekplanning die ik een tijd geleden gemaakt heb is zaterdag een dag als alle andere en is zondag een rustdag, maar voor de afwisseling hebben we besloten vandaag maar eens niks te doen. Sylvia heeft zelfs besloten het hele weekend niet te klussen! Het is even wennen, een hele dag niet al te veel doen terwijl er enkele tientallen grote en kleine klussen op je Te-Doen-lijstje staan, maar ergens is het ook wel lekker.

Dus wat heb ik dan nog wel gedaan, behalve eten en afwassen? Het belangrijkste was eigenlijk het wegwerken van de achterstand in de stapel tijdschriften. Bakkie koffie erbij, en lezen maar.

Bert is beter

Het was weer zover: een afspraak bij de GGzE. Sylvia is deze keer ook meegeweest, heeft zij Bert ook eens gezien en hij haar. Het is wel een hele vooruitgang vergeleken met Nelly; Bert staat niet na 20-30 minuten op om vervolgens 20 minuten bezig te zijn met datgene wat je verteld hebt in te typen. Hij lijkt ook meer gericht op het achterhalen en oplossen van mijn problemen en niet, zoals bij Nelly, op een wekelijkse rapportage over waar ik geweest ben en wat ik gedaan heb.

Nu dat m'n baas opeens bereid lijkt te zijn alsnog m'n achterstallig loon uit te betalen leek het me niet onverstandig om maar weer eens een afspraak los te peuteren bij de Arbodienst. Als ik zelf moet bellen kost me dat weer een hoop beltegoed, dus heb ik de bal maar bij hen gelegd: ik heb die meneer Scheepers aan het einde van de middag nog even gauw een SMS-je gestuurd met het verzoek mij maandag na 10:00 terug te bellen. Deze aanpak was onder het motto: je moet de kosten daar leggen waar ze het best gedragen kunnen worden.

Tranen

Die Seroquell heeft geholpen, ik heb tot 11:00 uur geslapen. Volgens Sylvia heb ik vannacht in m'n slaap liggen huilen; daar kan ik me niks van herinneren maar het verbaast me niks.

Terwijl ik vanochtend lag te slapen is Sylvia doorgegaan met het schilderwerk. Buiten is alles waar nodig voorzien van een extra laagje, het stuk in de voortent is inmiddels ook gedaan, alleen moet daar nog een extra laag blauw overheen nadat de eerste laag gedroogd is. Maar het ziet er allemaal een stuk beter uit nu!

Het recht heeft weer gefaald

Vandaag zou vonnis gewezen worden en zou Marcel Martens bellen met de uitslag. Ik heb de hele dag op dat telefoontje zitten wachten, en dat is uiteraard niet goed voor je geestelijke gesteldheid. Temeer daar het telefoontje alsmaar niet kwam.

Aan het einde van de middag heb ik m'n e-mail maar weer eens opgehaald, daarbij bleek dat de rechter al eerder vonnis had gewezen en beide vonnissen al twee dagen geleden bij Marcel Martens op z'n bureau waren geland. Een kopie daarvan had hij inmiddels per post doorgestuurd, die lagen inderdaad in m'n postbus.

Het recht heeft wederom niet gezegevierd. Op 16 oktober dient de bodemprocedure, de rechter wilde daar niet op vooruitlopen door een omgangsregeling vast te stellen en dus is de eis daartoe afgewezen. Maar het werd nog erger.

Het andere vonnis betrof het straat- en contactverbod. De rechter heeft de stukken kennelijk niet bestudeerd, hij heeft gewoon klakkeloos alles overgenomen wat Sonja op de zitting beweerd heeft en haar vervolgens grotendeels haar zin gegeven. Ik heb opnieuw een straat- en contactverbod gekregen voor alle locaties die ze wilde (zelfs in Kerkrade bij haar moeder!), zij het dan voor zes maanden in plaats van een jaar. Daarbij is wel aangegeven dat dit verbod niet geldt voor zover het een omgangsregeling in de weg zou zitten. Vooropgesteld dat volgende maand ter zitting een omgangsregeling wordt vastgesteld (niet waarschijnlijk gezien de partijdigheid van de Rechtbank) zou ik dus bijvoorbeeld wel op de Brederolaan mogen komen om Tom en Max op te halen.

Overigens is het vonnis niet voorzien van de benodigde stempel en dag- en handtekening zodat het niet rechtsgeldig is, maar dat zal ongetwijfeld binnenkort wel gecorrigeerd worden.

De gevolgen voor mijn psychische toestand laten zich raden. Opnieuw ingestort.

Vanavond na het eten heb ik een Seroquell 100 genomen, maar die belandde in m'n maag natuurlijk in een hoop eten en dus duurde het geen tien minuten maar bijna 3 uur voordat het spul werkte...

Mooi hè? Blauw!

Het overschilderen van de caravan vordert gestaag. Het gedeelte in de voortent moet nog helemaal gedaan worden, maar daarbuiten zijn zowel de bovenste band (wit) als de middelste band (donkerblauw) intussen voorzien van hun eerste laag verf. De witte is klaar, de blauwe krijgt nog een tweede laagje. Maar intussen is het spuuglelijke oker verdwenen en van een afstandje krijg je een goed idee van hoe het er uit gaat zien. En geloof me, het is een hele verbetering!

Da's pech, centrum weg

Luyksgestel hebben we gevonden maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het lijkt namelijk geen echt dorpscentrum te hebben. TomTom bracht ons wel naar wat volgens het apparaat het centrum was maar het enige wat er op wees dat het ook inderdaad het centrum was, was de kerk. Geen spoor van iets wat op een woningverhuurder lijkt, maar daarvoor zullen we waarschijnlijk in Bergeijk moeten zijn. Eerst maar eens op Internet opzoeken dan.

We hadden ook nog verf nodig voor de caravan, maar de plaatselijke BoerenBond had maar één blik blauw en één blik wit en de plaatselijke Multimate had al helemaal niks (goed, ze hadden Hammerite maar dat is een tientje per blik duurder) dus zijn we doorgereden naar Eindhoven.

Nou hadden we allebei ook papieren nodig voor een urgentieaanvraag dus hebben we eerst een tussenstop gemaakt bij het Woonbedrijf. Geen verrassing: ook dakloosheid in combinatie met ernstige psychische klachten is geen reden om urgentiestatus te krijgen. Dat zal me niet weerhouden om het toch aan te vragen, na de afwijzing kan bezwaar worden aangetekend en de bezwaarcommissie is (volgens de dame van het Woonbedrijf) een stuk soepeler dan de urgentiecommissie. Wel wat hoop voor Sylvia: zij maakt wel een kans bij de urgentiecommissie.

De Eindhovense tak van de BoerenBond had wel genoeg verf op voorraad en het blijft deze week ideaal klusweer (droog, niet te warm, niet te koud) dus morgen gaat begonnen worden met het overschilderen van m'n koekblik.

Toekomstplannen

Ik had weer eens een briljante inval. M'n huidige contract wordt geheid niet verlengd, mogelijk zelfs vroegtijdig beëindigd, dus moet er ander werk gezocht worden. Zoals iedereen wil ik natuurlijk zo dicht mogelijk bij m'n werk wonen en daarnaast wil ik wel in Nederland gaan werken maar dankzij m'n dakloosheid ben ik niet aan Eindhoven gebonden. Dus wat doe je dan? Je kijkt even wat vanuit Lommel de dichtstbijzijnde Nederlandse plaats is, gaat daar solliciteren en jezelf daar ook inschrijven voor een woning.

Die dichtstbijzijnde plaats is Luyksgestel, tegenwoordig behorende bij de Gemeente Bergeijk. Dus wat gaan we morgen doen? Juist, morgen eens een kijkje nemen in het dorp en daar op zoek gaan naar de plaatselijke verhuurder in de sociale woningbouw.

De effecten van Seroquell 50

Vanochtend was ik een paar minuten voor de wekker wakker, en helaas begon vlak daarna het malen in m'n hoofd weer. Daar had ik dus helemaal geen zin in en ben ik om 08:15 maar opgestaan. Het malen in combinatie met het feit dat ik vandaag toch nergens heen hoefde leek me een goede gelegenheid om die Seroquell 50 mg eens uit te proberen. Door de vertraagde afgifte werkt het inderdaad anders dan de uitvoeringen 25 mg en 100 mg.

Om 08:45 ging het pilletje naar binnen, na een half uur hield het malen op begon ik enigszins duf te worden. Duf genoeg om nog een uur later (10:15) terug naar bed te gaan en vier uur later weer wakker te worden. De rest van de dag bleef het gevoel van dufheid goed hangen, met als gevolg dat ik om 21:15 door Sylvia naar bed gecommandeerd werd. Maar helaas, dufheid is niet hetzelfde als slaperigheid, met als gevolg dat het nog zo'n twee uur duurde vooraleer ik in slaap viel.

Kunnen we wat regelen? Nee.

Je hebt goed slapen, je hebt slecht slapen en je hebt niet slapen. En dat laatste is precies wat ik afgelopen nacht gedaan heb. Alleen maar malen, malen en nog meer malen over het missen van Tom en Max, de terreur van hun moeder en de terreur van de Eindhovense politie.

Nadat Sylvia 's ochtends opgestaan was ben ik nog even blijven liggen in de hoop toch nog een paar uurtjes te kunnen slapen, maar ook dat zat er niet in. Na goed een half uur belde Marcel Hermans, m'n huidige RVS-verzekeringsadviseur. Daarmee had ik vanmiddag een afspraak en hij zou nog bellen om te informeren of die bij hem thuis plaats zou vinden of elders. Dat bleek niet meer nodig, m'n verzekeringszaken konden ook telefonisch afgehandeld worden. Mooi, dat scheelt weer tijd.

Dan maar opgestaan, ontbeten en via Internet wat adreswijzigingen doorgegeven, en toen was het tijd voor m'n eerste afspraak met Bert van Summeren van de GGzE. Aan iets van therapie zijn we uiteraard niet toegekomen, in zo'n eerste gesprek moet eerst maar eens kennisgemaakt worden. Volgende week vrijdag de volgende sessie.

Vervolgens terug naar Sylvia, on-line nog wat afhandelen, en dan boodschappen doen (met gratis broodbeleg want iemand had een pakje ham in z'n karretje laten liggen) en dan via de postbus terug naar Lommel. De kortste route zou zijn via de Aalsterweg en dan over de N69 door Waalre en Valkenswaard, maar dat leek geen goed plan. Ten eerste was het tijd voor de avondspits, ten tweede is de Aalsterweg een deel van de tijd afgesloten en bovendien vieren ze in Eindhoven vandaag bevrijding waardoor er nog wel meer afgesloten zal zijn. Dus heb ik maar voor de alternatieve route gekozen via de A2 richting Maastricht, afslag Valkenswaard en dan over het industrieterrein. Waarmee de file op de Ring en in het centrum van Valkenswaard mooi vermeden werden.

Onderweg belde mr. Van de Ven over mijn zaak tegen Jansen Taxi. Wederpartij ziet kennelijk al aankomen dat ze de zaak gaan verliezen en wilden weten of er buiten de rechter om iets geregeld kon worden. Dat "iets" zou dan moeten inhouden dat ze alsnog m'n achterstallig loon en de kosten van het UWV betalen en m'n arbeidsovereenkomst dan vroegtijdig (per 1 december of 1 januari) beëindigd wordt -- uiteraard met als voorbehoud dat ik dan wel een uitkering krijg.

Ik sta niet te springen van enthousiasme. Ik kan alvast wel ander werk gaan zoeken (dat zal sowieso moeten) maar zeker in deze tijden is werk zoeken één en werk vinden twee. Een eventuele WW-uitkering zal nooit zo lang duren en daarna word ik qua uitkering een gevalletje "tussen de wal en het schip" omdat ik noch in Nederland noch in België een uitkering kan krijgen. Verder is een uitkering altijd lager dan m'n loon, zodat zo'n regeling me uiteindelijk gewoon een hoop geld gaat kosten. Geen strak plan, dus. Dit weekend nog eens over nadenken en kijken of ik een tegenvoorstel kan verzinnen, en dan wil mr. Van de Ven maandag graag een reactie.

Luiken

Vanochtend zijn we gezamenlijk aan het klussen gegaan: de luiken voor m'n tuinhuisje moesten nog gemaakt worden. De oorspronkelijke luiken bestaan uit elk drie schrootjes die aan de achterkant met een paar latjes bij elkaar gehouden worden. Sylvia wilde de achterkant rondom voorzien van latjes en daar een plaat opschroeven. Dat leek me nogal een hoop pas- en meetwerk met als bijverschijnsel dat die luiken en dik en zwaar worden. Briljante inval van ondergetekende: haal die twee dwarslatjes er af en schroef die plaat dan direct achter op die schrootjes. En dus hebben we nu vier luiken liggen die dunner en lichter zijn dan oorspronkelijk gepland, nu moeten ze alleen nog geverfd en opgehangen worden. En dan is de buitenkant van m'n tuinhuisje in principe klaar. Afgezien dan van een nieuw dak maar om budget-technische redenen is dat iets voor volgend jaar.

Sperzieboontjes à la Jeroen

Nog meer kilometers vandaag: via Sylvia's postbus naar haar afspraak bij de GGzE, terug naar huis, spullen inladen, boodschappen doen, dan naar mijn postbus en door naar Lommel. Sylvia is meteen maar weer aan het klussen geslagen, ik heb mezelf weer eens verdienstelijk gemaakt in de keuken -- of beter gezegd aan het aanrecht want een afzonderlijke keuken heb ik uiteraard niet in m'n caravan. Op verzoek nog eens een keer Sperzieboontjes à la Jeroen, voorheen bekend als Sperzieboontjes à la Elja.

Recept op aanvraag.

Grote ronde medisch

Wat ik vandaag gedaan heb? Vooral kilometers gemaakt. Eerst met Sylvia naar het ziekenhuis voor een onderzoek, dan door naar haar afspraak met de bedrijfsarts, dan door naar de huisarts en vervolgens via de apotheek terug naar huis.

Theater in de rechtszaal

Om 08:30 mocht ik m'n gezicht weer laten zien bij de GGzE, deze keer bij mevrouw Baaijens, psychiater. Even uitgelegd hoe ik er aan toe ben, en even later stond ik weer buiten met een recept voor Seroquell 50 mg. Die versie werkt anders dan die van 25 en 100 mg; bij die houdt na vijf minuten het malen in je hoofd op, nog eens vijf minuten later slaap je, en veertien uur later word je weer wakker. Die van 50 mg werken anders, die hebben een "vertraagde afgifte" waardoor je (als het goed is) alleen minder last heb van het malen maar niet meteen een gat in de dag slaapt en de rest van de dag als een zombie rondloopt.

Via de postbus terug, en in die postbus lag weer een brief van de Lumens Groep (waar ook Welzijn Eindhoven onder valt, en daar valt het Steunpunt Huiselijk Geweld dan weer onder). En jawel, ook deze klacht is afgewezen, Pieter Verstappen heeft niks misdaan volgens z'n baas. Desalniettemin gaat er wel iets veranderen: Pieter wordt van de zaak afgehaald en vervangen door iemand anders. Daar zal Sonja vast niet blij mee zijn want dan moet ze weer iemand alle leugens gaan vertellen en proberen in te palmen met haar zielige verhaaltjes. Maar ach, Pieter heeft ze aan haar kant gekregen door met de benen wijd te gaan dus dat zal ze met de volgende ook wel weer doen. Ze kijkt niet op een klant meer of minder.

En dan, om 14:00 uur, moest ik bij de Rechtbank zijn. Marnix Muurmans blijkt vooral zichzelf graag te horen praten en heeft net zo kritiekloos als Ingrid van Galen alles maar geloofd wat Sonja 'm voorgelogen heeft. Op één punt hebben ze in elk geval wel commentaar gekregen van de rechter: Sonja heeft verklaard dat ze de bel uit had staan en ik daarom op de deur en het raam had staan kloppen en met de brievenbus geklepperd had, waarop de rechter opmerkte dat je ook niet anders kunt als je aan de deur staat en de bel het niet doet.

Sonja heeft er wel een circus van gemaakt. Die heeft kennelijk gedaan alsof ik levensgevaarlijk ben, want tijdens de zitting zat er één politieagent in de zaal en stonden er buiten de zaal twee bij de deur op wacht. De rechter keek nogal verbaasd, die kon zich kennelijk ook niet voorstellen dat zo'n klein tenger manneke als ik een bedreiging zou vormen voor een vrouw die in alle richtingen een stuk groter is dan ik, twee keer zo zwaar is, en daarmee zo'n beetje de indruk wekt van een tank op twee benen. Maar ja, bij gebrek aan harde feiten heeft Sonja al dat theater natuurlijk wel nodig.

Uitspraak volgende week woensdag 11:00 uur, daarvoor hoef ik niet naar 's-Hertogenbosch maar alleen een telefoontje van Marcel Martens af te wachten.

Sylvia had nog een dinercheque ter waarde van € 50 liggen en die hebben we vanavond maar eens uitgegeven. Lekker met z'n tweetjes uit eten bij Grand Café Berlage, biertje erbij (leve het openbaar vervoer) en uiteindelijk maar € 12 bij hoeven te betalen. Kijk, dan is uit eten nog eens betaalbaar!

En wie zat er ook? Jawel, niemand anders dan Pieter Verstappen -- Sonja's nieuwe liefde. Gezien het gezelschap (drie stellen) zat ons aller Pieter daar samen met z'n echtgenote. Ik heb me ingehouden, ik was bijna gaan vragen of ze wist dat haar wederhelft vreemdgaat. Ik weet dat hij me gezien heeft maar ik heb 'm volledig genegeerd.

Pieter had natuurlijk ook wel wat te vieren, nu hij ondanks z'n incompetentie niet wordt ontslagen. Maar misschien is het enkele feit dat zijn aandeel in deze weblog gepubliceerd is al voldoende om z'n verdere carrière om zeep te helpen. En als z'n vrouw dit ooit leest zou het ook wel eens z'n huwelijk de vernieling in kunnen helpen.

Hallo Sonja!

Vandaag leek veel op gisteren: ik bezig met het verweer, Sylvia met het tuinhuisje. Dat verweer opstellen is meer werk dan het lijkt want ik zoek me telkens wezenloos naar passages in al die documenten om allerlei leugens en tegenstrijdigheden boven water te krijgen.

Een hele fraaie als voorbeeld. Sonja heeft aangifte tegen me gedaan wegens vernieling van haar auto. Die "vernieling" bestond eruit dat de rechtervoorband zacht was en er een kras op het portier zou zitten. Volgens het proces-verbaal van aangifte heeft de politie voor haar die voorband verwisseld (de andere drie waren dus kennelijk intact) en bleek vervolgens in de garage dat de band niet lek was. Pas later is de dagvaarding opgesteld, toen was de omvang van de vermeende schade dus al duidelijk, maar ze heeft er toch in verklaard dat ik de banden (jawel, meervoud) van haar auto lekgestoken zou hebben.

En zo zijn er nog wel meer punten (waaronder een getuigenverklaring van Sonja's moeder die nogal afwijkt met Sonja's eigen verklaring), maar die worden allemaal wel duidelijk zodra het hele echtscheidingsdossier ingescand is en op Internet staat. Tegen dat het zover is zal ik dat uiteraard wel even in deze weblog vermelden.

Sonja blijkt m'n weblog inmiddels gevonden te hebben, want ze heeft weer eens aangifte tegen me gedaan. Wat bleek? In de blog van 13 maart 2009 heb ik verklaard dat ernstig overwoog een einde aan m'n leven te maken, en daarbij heb ik onder andere ook geschreven: "het enige wat mij dan nog rest is eerst Sonja Holten en Ingrid van Galen om zeep helpen en daarna mezelf". En die opmerking was voor Sonja reden om aangifte te doen van bedreiging.

Meteen ook maar even het proces-verbaal van aangifte inzake mijn aangifte van kindermishandeling ingescand, dan kan het morgen per e-mail naar Marcel Martens en hopelijk maandag meegenomen worden in de procedures.

Een goede voorbereiding is het halve werk

Vandaag heb ik maar eens flink wat tijd besteed aan het opstellen van m'n verweer voor volgende week. Daarvoor heb je eigenlijk een advocaat maar ik wil toch wel graag dat alles wat tegen Sonja gebruikt kan worden ook daadwerkelijk op tafel komt.

Sylvia klust intussen gewoon door, m'n tuinhuisje ziet er met de dag beter uit.

Drie exen op een dag

Ik had al enige tijd het idee dat ik met Nelly Arts (m'n behandelaar bij de GGzE) niet verder zou komen en werd het tijd om maar eens om een andere te gaan vragen. Verrassing van de dag: dat hoeft al niet meer, ze kwam zelf al meteen met de mededeling dat ze elders gaat werken en mijn dossier dus aan iemand anders overgedragen wordt -- ene Bert van Summeren. Die heb ik intussen ook ontmoet, afwachten maar of die het beter doet.

In de post zat alweer een pak papier van m'n advocaat. Weer een hoop blabla van Sonja, inclusief een stel aangiften en een getuigenverklaring van haar moeder, en uiteraard allemaal weer vol met leugens en tegenstrijdigheden met eerdere verklaringen. Daarnaast wist m'n advocaat ook nog te vertellen dat Ingrid van Galen alle zaken heeft overgedragen aan een ander advocatenkantoor. Hopelijk kijken die wat kritischer naar alle gezever van Sonja. Klein detail: datzelfde kantoor vertegenwoordigt ook de ex van Sylvia...

Over exen gesproken: in het pak papier zat ook een kopie van een brief van de Gemeente Simpelveld: Sonja heeft kennelijk eenzijdig verzocht de echtscheiding in te schrijven in de registers van de Burgelijke Stand, per 25 augustus 2009 ben ik officieel gescheiden.

Vanmiddag was dan ook nog m'n afspraak met Marcel Martens ter voorbereiding op de beide procedures van volgende week. Ingrid van Galen heeft weliswaar weer een vracht aan papier aangeleverd maar uiteindelijk is het simpel: ik wil de omgangsregeling aangepast hebben en ik wil dat Sonja gedwongen wordt zich er aan te houden.

Marcel kende mr. Muurmans (Sonja's nieuwe advocaat) niet, ik hem 'm dan ook maar gevraagd om even bij z'n kantoorgenoot Joost Diks te informeren. Joost heeft jarenlang in Eindhoven gewerkt als advocaat dus die zal 'm waarschijnlijk wel kennen.

Hij wist ook niet waarom Ingrid van Galen alle zaken overgedragen heeft, maar wist wel te melden dat hij haar "niet zal missen". Ik ook niet...

Gekneusde ribben

Op de terugweg naar Eindhoven heb ik meteen maar even een tussenstop gemaakt bij de huisarts om een afspraak te maken. Normaliter zou ik dan pas morgenochtend aan de beurt zijn (als je tegen het einde van de ochtend pas komt is de rest van de dag al volgepland), maar problemen met je ribben zijn potentieel dermate riskant dat ik vanmiddag om 15:00 al terecht kon.

Aangezien ik toch afspraken aan het maken was heb ik ook maar meteen een afspraak gemaakt bij m'n advocaat (dat wordt morgenmiddag) en geprobeerd weer een afspraak te maken bij de tandarts. Maar helaas, na 11:30 neemt die de telefoon niet meer op dus moet ik het morgenochtend nog maar een keer proberen. Kan nog net tussen het ontbijt en m'n afspraak bij de GGzE.

De huisarts was snel klaar: ik heb inderdaad gekneusde ribben overgehouden aan de laatste ronde politiegeweld. Volgens hem zal het een weekje of zes duren voordat m'n ribben hersteld zijn.

Ribben AU!

Sylvia is weer verder gegaan met klussen, ik ben weer verder gegaan met oorlogvoeren. Eerst een bezwaarschrift voor de Gemeente Eindhoven omdat ze me uitgeschreven hebben (lekker geregeld: eerst word je dakloos gemaakt en dáárná mag je bezwaar maken) en vervolgens begonnen aan het verweerschrift tegen het gezeik over een straat- en contactverbod.

M'n laatste aanhouding is ook niet zonder gevolgen gebleven: de linkerhelft van m'n borstkas wordt met de dag pijnlijker. Of ik heb een paar gekneusde ribben, of een paar gebroken ribben, of ik ben hartklachten aan het ontwikkelen. Morgenochtend toch maar eens even een afspraak maken bij de huisarts.

Hopelijk zijn het gekneusde ribben, dan mag-ie dat zwart op wit geven waarna ik aangifte kan gaan doen van mishandeling door de politie. Eens kijken of de rechter net als de politie van mening is dat er niks mis is met iemand mishandelen en de keel dichtknijpen voor het zware misdrijf van het ophalen van je post...

Het begin van de herfst

Vandaag was weer een dag als zovelen: boodschappen doen en dan terug naar Lommel. En vervolgens al om 22:30 naar bed omdat het flink aan het afkoelen is gegaan. Het lijkt momenteel wel of de herfst al begonnen is.

Tuinfeest!

Vanmiddag zijn we via de bouwmarkt weer eens naar de Ikea geweest. Eigenlijk alleen om koffie te gaan drinken maar het restaurant zat zo vol dat we thuis maar koffie zijn gaan drinken. Daarvóór zijn we nog wel de hele Ikea doorgesjokt. Niet mijn hobby, persoonlijk zie ik er het nut niet van in om door winkels te gaan sjokken als je toch geen geld hebt om uit te geven. Bovendien heb ik daar ook helemaal geen tijd voor.

Het enige leuke vandaag was het jaarlijkse tuinfeest van Rob en Anne-Mieke. Zoals altijd was het weer een waar genoegen. Eén ding viel wel op: ongelooflijk hoeveel mensen zich opeens in het gesprek mengen als het woord "sex" valt.

Niet vragen...

Tegen alle verwachtingen in heb ik zowaar prima geslapen!

De terugweg naar Eindhoven was vandaag inclusief een omweg door half Eindhoven heen. De eerste halte was het gebouw van Welzijn Eindhoven (waar ook het SHG onder valt) aan de Beemdstraat om daar de aanklacht tegen Pieter Verstappen in de bus te gooien. Volgende halte was m'n woning aan de Brederolaan 94.

Sonja had eerder deze week namelijk ook een videorecorder meegegeven maar die was kapot: hij vreet videobanden. Maar ja, zo'n apparaat mag je niet bij het gewone huisvuil gooien maar moet je inleveren bij de Milieustraat (of hoe het ding tegenwoordig ook heet). Maar aangezien ik geen inwoner van Eindhoven meer ben en ook de bijbehorende Stadspas niet heb kan ik daar niet terecht. Dus bleef er maar één optie over: bij Sonja voor de deur zetten. Briefje erop met de mededeling dat het apparaat defect is en ze het bij de Milieustraat in moet leveren, en dan gauw wegwezen. Ze was zelf niet thuis maar je weet maar nooit welke verkeerd geïnformeerde buurtbewoner de politie belt.

Dan naar de postbus, en daar zat alweer een dik papier in. Deze keer de stukken voor de volgende rechtszaak: die inzake het ouderlijk gezag. Op 15 oktober 2009 mag ik alweer naar de Rechtbank.

Gelukkig is Ingrid van Galen (Sonja's advocate) nogal lui aangelegd: ze blijkt de tekst van de dagvaarding bij elke zaak opnieuw te gebruiken, alleen de laatste alinea met daarin de eisen wordt aangepast. Dat maakt het mij en m'n advocaat natuurlijk wel makkelijk om het verweerschrift op te stellen...

Ook in de post: een brief van de politie over een stel eerder ingediende klachten. Die waren eerder al ongegrond verklaard maar zouden zogenaamd nog door de korpsbeheerder opnieuw beoordeeld worden. Dat gebeurt in de praktijk niet, ook nu weer hebben ze dezelfde brief nog een keer gestuurd maar dan met een andere naam eronder. De datum hebben ze echter niet aangepast: volgens het briefhoofd dateert deze brief van 27 juli 2009. Nou geloof ik best dat TNT Post zo af en toe wel eens een brief bezorgt met een paar dagen vertraging, maar ruim een maand vertraging? Neh.

De trouwe lezer(es) zal zich wellicht herinneren dat Sonja de kinderen niet in Lommel op wilde komen halen omdat ze dat niet zou kunnen betalen. Haar auto was immers geen leaseauto en dus moest ze alle kosten zelf betalen. Dankzij de leasemaatschappij heb ik nu bewijs in handen dat ze ook daarover gelogen heeft. Nee, niet vragen hoe ik aan dat bewijsmateriaal gekomen ben.

Klagen in vijfvoud

Door alle ellende heb ik afgelopen nacht in het geheel niet geslapen...

Vanochtend zijn we begonnen aan het groot onderhoud van m'n tuinhuisje. Dakgoot er af, nieuw hout gehaald, de achterkant en een zijkant geschuurd en in de grondverf gezet. Vanmiddag ben ik dan toch maar weer achter m'n computer gekropen, er moesten nog een stel aanklachten tegen de politie bijgewerkt worden en een nieuwe opgesteld worden. Morgen moeten we terug naar Nederland, dan kan ik ze meteen afleveren bij de politie (vier klachten!) en het Steunpunt Huiselijk Geweld (een aanklacht tegen Pieter Verstappen).

Tweede poging tot moord

Vanochtend om 09:00 had ik weer een afspraak met Nelly Arts van de GGzE. Sonja was (geheel volgens verwachting) niet op komen dagen maar ze had wel gebeld. Ik heb haar dan maar weer een SMS gestuurd met de mededeling dat ze binnen een kwartier aanwezig moest zijn, maar uiteraard werd daar weer geen gehoor aan gegeven.

Na eerst maar weer verteld te hebben wat er sinds de vorige afspraak allemaal gebeurd was heb ik aangegeven dat ik weinig baat heb bij de huidige therapie (voor zover je dat therapie kunt noemen) maar dringend behoefte heb aan hulp bij het onder controle houden van m'n emoties (lees: het knopje waardoor telkens als Sonja haar bek opentrekt de frustraties bij mij naar buiten komen). Die hulp moet deels uit therapie komen en deels uit medicijnen, maar die eerste hulpvraag werd compleet genegeerd. Wel zou ze eens gaan kijken of ze een afspraak voor me kon regelen bij een psychiater, die moet dan de medicijnen voorschrijven.

Hoewel Sonja eigenlijk zou moeten werken vandaag kreeg ik toen ik buiten kwam opeens het gevoel dat ze thuis was. Een mooie gelegenheid dus om even m'n post op te halen. Toen ik op m'n fiets arriveerde bleek ze inderdaad thuis te zijn, en gezien de damesfiets die voor de deur stond had ze ook nog bezoek. Die fiets bleek van Pieter Verstappen (van het Steunpunt Huiselijk Geweld, en tevens Sonja's sexmaatje) te zijn, maar dat wist ik op dat moment nog niet.

De bel deed het niet, er werd niet gereageerd op aankloppen, en was het dus duidelijk dat Sonja weigerde de deur open te doen. Dan kun je er dus donder op zeggen dat ze de politie belt. En jawel hoor, een kwartiertje later (ik had net Sylvia aan de telefoon die wilde weten waar ik was) arriveerde er weer een koppeltje dienders. Twee vrouwelijke exemplaren deze keer, en geheel in de stijl van de Eindhovense Waffen-SS (euh, pardon, de Eindhovense politie) waren ze weer eens verbaal agressief en flink intimiderend. Ik heb ze toen maar uitgelegd dat ik alleen even m'n post op kwam halen, maar tot mijn grote verbazing kreeg ik te horen dat ik dat niet mocht! Kennelijk mag de politie dus ook beslissen dat iemand z'n post niet mag hebben, ook al ontbreekt daarvoor de wettelijke basis.

Ook wilden ze niet even aan Sonja vragen mij m'n post mee te geven, in plaats daarvan kreeg ik toegesnauwd dat ik moest vertrekken en, als ik dat niet zou doen, opgepakt zou worden. Daarop ben ik op m'n fiets gestapt, maar toen ik er goed en wel op zat werd ik door een van die krengen opeens van m'n fiets getrokken. Op dat moment bleken er opeens nog twee smerissen gearriveerd te zijn en lieten ze zich weer eens van hun extreem gewelddadige kant zien. Ik werd door vier smerissen tegen de straat gesmeten, kreeg een trap in m'n ribben, m'n arm werd weer eens bijna uit de kom gedraaid, en ook nu weer werd m'n keel dichtgeknepen. Commentaar van een van die smerissen toen ik nog net uit kon brengen dat ik geen lucht kreeg: "Stel je niet aan!". Eens kijken of hij dat nog steeds vindt als ik ooit de kans krijg om bij hem eens een halve minuut lang z'n keel dicht te knijpen!

Vervolgens werd ik weer met grof geweld een surveillancewagen ingesmeten en afgevoerd naar het politiebureau aan de Aalsterweg. Waarom ik was aangehouden werd natuurlijk weer niet verteld, maar aangezien ik verder niks misdaan heb was ik dus kennelijk aangehouden voor het zware misdrijf van het willen ophalen van mijn post!

Na een klein half uurtje in een politiecel verscheen de dienstdoende hulpofficier van justitie, maar die wilde enkel weten wie ik was en waarom ik in de cel zat.. Post ophalen is niet in strijd met de wet, dus waarom ik daar zat wist ik zelf ook niet Waarom ik nu eigenlijk echt was aangehouden werd niet verteld, dat kreeg ik pas ruim drie uur later te horen tijdens het verhoor. Wat bleek? Ik was aangehouden wegens huisvredebreuk! Toen de politie bij m'n woning arriveerde deed Sonja de voordeur een eindje open, zag dat ik vlak voor de deur stond en smeet daarop de deur weer dicht. Volgens een van die politiekrengen zou ik echter eerst nog m'n voet tussen de deur gezet hebben. Wat ze bij de politie aan fatsoensnormen missen compenseren ze dus met een rijke fantasie.

Later bleek dat Sylvia ook naar mijn woning was gereden, maar toen ze daar aankwam was ik al afgevoerd. Ze heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om het een en ander aan mijn eigendommen mee te nemen, die door Sonja uiteraard weer lukraak in dozen gesmeten waren. Sylvia wist te vertellen dat Pieter Verstappen zich door de woning bewoog alsof hij er al sinds tijden woonde, hetgeen wat mij betreft bewijst dat hij inderdaad een verhouding heeft met Sonja. Tegenover Sylvia gedroeg hij zich ongelooflijk arrogant: volgens hem moest ik maar eens fatsoensnormen leren (terwijl Sonja degene is die zich niet weet te gedragen) en moest Sylvia haar vrouwelijke charmes maar eens gaan gebruiken om mij in bedwang te houden! De arrogantie van die hufter kent werkelijk geen grenzen! Eens zien hoelang hij z'n baan nog houdt als z'n baas hoort dat Verstappen een sexuele relatie heeft met een cliënte...

Klein detail: tussen de diverse spullen zaten vier schroevendraaiers. Dezelfde schroevendraaiers waarvan Sonja onlangs nog beweerde dat ze allemaal kapot waren...

En ook wel aardig: Sonja heeft tegen Sylvia gezegd dat ze niks meer met me te maken wilde hebben en (heel handig!) eventuele kaartjes en dergelijke voor Tom en Max direct in de vuilnisbak zou gooien. Behoorlijk asociaal naar de kinderen toe natuurlijk, maar het is wel weer iets om tegen haar te gebruiken bij de Rechtbank.

Al die toestanden waren uiteraard niet goed voor m'n gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk. De elleboog van m'n rechterarm was bijna hersteld maar nu ben ik weer terug bij af en zit ik met een pijnlijke rechterarm. Dat, en een gekneusde rib. Met dank aan de Eindhovense politie. Geestelijk heb ik uiteraard ook weer de nodige klappen gekregen, en daar hielpen ook twee flinke glazen whisky niet meer tegen.

M'n post heb ik trouwens nog wel gekregen: die had Sonja meegegeven aan de politie. Met de mededeling dat ze vanaf nu al mijn post retour afzender zou sturen. Ik heb haar dan ook maar medegedeeld dat als er ook maar één poststuk retour gaat, ik haar ook terug ga sturen: naar haar geliefde Grote Duitse Rijk, en samen met haar moeder en die nepadvocate Ingrid van Galen.

De stadshoer van Kerkrade heb ik ook nog een berichtje gestuurd, met het welgemeende advies om de wereld een lol te doen door samen met haar dochter te gaan leven naar het motto: "De enige goeie Duitser is een dooie Duitser".