Postkantoor ja, postkantoor nee

07:25 Het is weer tijd om op te staan. Tom is weer genezen verklaard, dus die kan vandaag weer gewoon naar school. Alleen jammer dat het maar een halve dag is. Ik sta op, kleed me aan en ga Tom wakker maken. Om het proces een beetje te bespoedigen til ik 'm ook maar meteen uit bed en zet 'm op de grond — alwaar Tom z'n best doet om zogenaamd door te slapen. Ik ga alvast naar beneden, Sonja brengt zometeen Max mee.

08:05 Tom komt nu pas naar beneden en heeft alweer geen zin om te eten. Dus gaan z'n boterhammen terug naar de keuken, die krijgt hij dan na school. Terwijl ik Max verder voer kan hij dan alvast z'n schoenen en z'n jas aan gaan trekken.

08:20 Het heeft de nodige moeite en herhaalde opdrachten gekost, maar we zijn eindelijk klaar voor vertrek. Sonja vertrekt vandaag later zodat ik Max niet mee hoef te nemen. Dat scheelt alweer.

08:45 Tom is afgeleverd, ik pak m'n laptop en verdwijn naar boven: er moeten nog wat spullen ingepakt worden voor een paar klanten.

09:35 Sonja moet zo direct weg, dus verkas ik weer terug naar beneden. Nu nog ergens tijd vinden om naar het postkantoor te gaan, en voor die tijd eerst maar eens m'n eBay-administratie een eindje bijwerken.

09:50 Max heeft het maar opgegeven, die is in de box in slaap gevallen. Het positieve daaraan is dat ik nog even rust heb, het negatieve is dat ik daardoor vrijwel zeker niet eerst naar het postkantoor kan om daarna Tom op te halen, maar het in omgekeerde volgorde zal moeten.

11:10 Gedaan met de rust: Max is weer wakker. Te laat om eerst nog naar het postkantoor te kunnen. Dat zal sowieso moeten als Sonja thuis is, want een van de dozen is dermate groot dat ik die niet op de fiets of op de kinderwagen mee kan nemen, dus zal ik met de auto moeten gaan. Maar dan ik Max weer niet meenemen, want daarvoor kom ik dan een paar handen tekort.

Tom is ziek

07:15 De wekker loopt af, Sonja ligt nog in bed en op de overloop brandt al een aantal uren het licht. Tom is vannacht ziek geworden, gisteren is hij al aan de diarree geraakt maar daar is vannacht ook nog eens braken bijgekomen. Ik denk dat ik 'm vandaag maar thuis houd.

07:30 Tijd om op te staan. Ik ga even bij Tom kijken, die beweert dat hij niet meer ziek is en naar school wil. Prima, maar dan zal hij wel op moeten staan, zich aan moeten kleden en naar beneden gaan. Dat doet hij zometeen (beweert-ie), hij moet alleen nog even wakker worden.

08:30 Ik heb voor iedereen ontbijt gemaakt en voor Sonja en Tom ook nog hun lunch. Het ontbijt is achter de kiezen, behalve bij Tom want die heeft zich nog niet laten zien. Goeie kans dat hij nog steeds ligt te slapen, door al dat gedoe vannacht zal hij niet veel slaap gehad hebben. Nu eerst maar even de school bellen om 'm voor vandaag ziek te melden.

08:55 Sonja is inmiddels vertrokken, ik ga eens even boven kijken hoe met Tom gaat.

09:00 Het is toch niet te geloven! Hij lag dus niet te slapen, hij was aangekleed en was een Suske & Wiske aan het lezen! Als ik 'm vertel dat ik 'm ziekgemeld heb krijgt hij weer een van z'n woede-aanvallen en roept dat hij naar school wil. Ik leg 'm uit waarom dat niet kan, maar het is weer aan dovemansoren gericht. Stampvoetend gaat hij naar beneden. En ik ben weer een stap dichter bij een zenuwinzinking.

09:50 Max zit samen met Tom "Teletubbies" te kijken. De situatie is wel heel erg herkenbaar. de Teletubbies hebben een puinhoop gemaakt van hun huis: de bedden niet opgemaakt, flink geknoeid met hun "Tubbie Toetje" en een hoop "Tubbie Toast" over de tafel en de grond verspreid. Maar ruimen ze dat dan ook zelf op? Nee, dat moet Noo-Noo (de stofzuiger) maar doen, die dan ook alles op gaat ruimen terwijl de Teletubbies toekijken. Ik voel me opeens heel erg verwant met Noo-Noo. Het verschil is dat die tenminste nog wel gewaardeerd wordt.

Daarmee is het voor mij niet nodig om me uit verwantschap voortaan ook maar Noo-Noo te laten noemen. Geen probleem, ik voel me nog veel meer verwant met een ander fictieve huisslaaf, zij het dan dat die tenminste uiteindelijk z'n vrijheid kreeg. Even voorstellen: the name is "Dobby"; just "Dobby".

11:15 Ik ben er zojuist achter gekomen waar Sonja die doos met naaihobby-gerelateerde papieren gelaten heeft: onder de bank. Waar Max 'm intussen gevonden heeft. En leeggemaakt. Van Tom verwacht ik dat hij ook een oogje op Max houdt, maar daarin werd ik weer eens teleurgesteld; hij zat er bijna bovenop, maar in plaats van even te waarschuwen blijft-ie gewoon naar de TV staren. Ik heb het maar weer opgeruimd, en de hele doos naar boven verbannen.

11:40 Hèhè, eindeljk even wat rust. Max ligt in bed, Tom is boven op z'n kamer gaan spelen.

14:15 Max was kennelijk toch behoorlijk moe, want hij wordt nu pas wakker. En dat betekent dat het nu lunchtijd is. Alleen is-tie nou wel te laat voor de "Teletubbies".

17:00 De keuken roept. Vandaag staat er weer degelijke Hollandse kost op het menu: boerenkoolstamp met rookworst.

18:00 Een uur, anderhalve kilo aardappelen, twee zakken boerenkool, twee rookworsten en één afwas later staat het eten op tafel. Tom begint al meteen te roepen dat hij geen honger heeft.

18:40 Z'n bord wil-ie niet leegeten, maar hij is wel al aan het zeuren dat hij een toetje wil. Dankzij z'n moeder komt-ie weer overal mee weg: z'n eten mag hij laten staan, in plaats daarvan krijgt hij een boterham, en dan krijgt hij ook nog eens een toetje.

20:00 Doordat het toetje nog gemaakt moest worden gaan de kids weer eens veel te laat naar bed. Althans, Tom naar bed, Max in bad en dan weer naar beneden.

22:30 Hoogste tijd om toch nog maar even wat te gaan doen. De afgelopen twee uur heb ik alleen maar voor de TV gezeten, met een kleine onderbreking om Max naar bed te brengen. Eerst "CSI:Miami" en daarna "Herman Helpt". Arme Herman, aan de slag met en tussen een kudde jongedames. Wat ik me alleen wel afvraag: waarom is het dat, telkens als ik leden van een studentenvereniging bij elkaar zie, ze zo hun best doen om de indruk te wekken dat ze allemaal VVD stemmen? Neem als voorbeeld uit de aflevering van vandaag de jongedame uit het bestuur; niet onaardig om te zien, het zal vast ook een hele aardige meid zijn, maar het eerste wat in me opkwam toen ik 'r zag was: ah, weer zo'n VVD-trutje.

De totale zenuwinzinking is nabij

07:15 M'n wekker loopt af, Sonja is al uit bed. Opstaan doe ik nog maar even niet; m'n bed is lekker warm, Tom hoeft vandaag niet naar school vanwege een studiedag van het personeel, en zowel Tom als Max slapen nog.

08:10 Sonja komt naar boven met de vraag of ik misschien nog denk op te staan "want het is al tien over acht". Het toont weer eens aan dat we weliswaar een kalender hebben maar dat Sonja er nooit op kijkt. Het is duidelijk weer bedoeld om mij flink onder druk te zetten; anders had ze wel om half acht geroepen, in plaats van te wachten tot vijf minuten voordat Tom naar school moet.

Vrijwel op datzelfde moment worden Tom en Max wakker. Tijd voor mij dus om op te staan. Tom komt in z'n pyama de trap af en is dolblij als hij van Sonja hoort dat hij niet naar school hoeft. Desalniettemin stuur ik 'm terug naar boven om zich aan te kleden "want we moeten dadelijk ook nog boodschappen doen", waarop als antwoord weer eens komt "ik wil niet boodschappen doen". Ik ga alvast Max uit bed halen, volgens Sonja staan beneden de papflessen en de boterhammen al klaar.

08:20 Dat laatste bleek dus niet helemaal te kloppen: de papflessen waren gemaakt, brood voor Tom en Max was gesmeerd, maar dat van mij niet. Tom heeft zich nog niet beneden laten zien, dan ga ik maar alvast samen met Max ontbijten.

08:50 Tom komt eindelijk naar beneden. In z'n pyama. Als ik 'm vraag wat hij het afgelopen half uur dan allemaal gedaan heeft komt het antwoord: "m'n sokken aangedaan". Een half uur om een paar sokken aan te trekken? Hij zal wel weer hebben zitten spelen. Ik probeer 'm terug naar boven te sturen om zich alsnog aan te kleden, maar hij wil niet. Goed, dan niet. Dan worden er vandaag maar geen boodschappen gedaan (dat mag hij dan zelf straks aan Sonja uitleggen), maar dan hoeft hij de rest van de dag ook nergens voor bij mij aan te komen. Geen eten, geen drinken, geen spelletjes. Hij ziet maar dat hij zichzelf redt, want ik kan het niet meer aan. Ik ben nu echt een totale zenuwinzinking nabij, het zou me verbazen als ik het einde van de dag nog haal zonder compleet in te storten.

16:30 Sonja belt op om te vertellen dat ze onderweg is, en vraagt of ze nog wat mee moet brengen. Komt dat even mooi uit! Als ze het dan toch zelf vraagt mag ze meteen doorfietsen naar de Lidl.

17:15 Sonja is weer terug. Eigenlijk had ik voor vanavond ook nog kokosmelk nodig maar die hadden ze niet, waarmee het menu intussen flink beperkt wordt. Dat worden frietjes en frikandellen vandaag.

20:30 De kinderen liggen in bed, ik ga maar eens iets ongebruikelijks doen: "CSI" kijken in plaats van verder werken.

21:30 Toch nog maar even werken, voor zover ik daar nog energie voor heb.

23:40 Einde oefening voor wat betreft het werk, ik ga nog even "Hell's Kitchen" kijken en dan is het bedtijd. Ik heb het zowaar voor elkaar gekregen om niet helemaal in te storten vandaag. Maar het is pas maandag, de week is nog lang niet om, dus...

De Eis: Totale Zelfopoffering

07:30 Hé, daar voel ik Sonja's hand. Is die van plan wat ik denk dat ze van plan is?

08:00 Yep, dat was ze inderdaad van plan. Daar moet haast wel een prijskaartje aan hangen.

08:15 En jawel, er hangt inderdaad een prijskaartje aan. Sonja gaat alvast ontbijt maken, ik word geacht ook op te staan want Sonja "moet de hele dag studeren". Dus dat was de achterliggende bedoeling.

09:00 Ik ben nog maar even blijven liggen, wat me zowaar ontbijt op bed oplevert. Bakkie koffie en twee halve broodjes.

09:20 Tijd om op te staan. Beneden gekomen maakt Sonja zich al vrij snel uit de voeten, voordat ze naar boven verdwijnt doet ze nog even alsof het haar iets interesseert wat ik op m'n eigen planning had staan. Als ik vraag of ze vandaag nog naar beneden komt (haar standaard vraag in die zeldzame gevallen dat ik boven ga werken) komt als antwoord dat ze "vanmiddag misschien wel een uurtje of anderhalf of twee beneden kan gaan zitten". Daar heb ik dus ook niks aan.

D'r baas zal wel blij met d'r zijn: die betaalt minimumloon voor weken van vijf dagen à acht uur per dag, en krijgt daarvoor zo ongeveer zeven dagen van 24 uur per dag. Sonja's "excuus" daarvoor: ze moet in twee weken tijd zeshonderd pagina's doorwerken. Ja, en? Twee weken, dat is tien werkdagen, dat is zestig pagina's per dag. Onder werktijd. Als je dat niet aankunt heb je te hoog gegrepen en moet je iets anders gaan zoeken. Persoonlijk zie ik dat "studeren 's avonds en in het weekend" meer als vluchtgedrag; een smoesje om onder de verantwoordelijkheden jegens huishouden en kinderen uit te komen.

Sonja verdwijnt naar boven, Tom is vanochtend al meteen voor de TV gedumpt, en Max is aan het spelen. Met al dat lawaai kan ik m'n eigen werk toch niet doen, dus gaat de laptop weer uit en ga ik maar afwassen. Eerst de reguliere afwas van de afgelopen twee dagen, en daarna ook nog het serviesgoed dat Sonja heeft meegebracht.

11:10 De afwas is gedaan, en ik ben inmiddels ook maar begonnen aan het inpakken van het oude serviesgoed en het zoeken van plek voor het nieuwe serviesgoed (wat trouwens niet echt nieuw is maar tweedehands). Maar daar heb ik nu even geen zin meer in, eerst maar eens koffie en ondertussen m'n weblog bijwerken.

12:10 Sonja heeft in de woonkamer een kartonnen doos staan met papierzooi voor haar naaihobby (patronen, tijdschriften, dat soort spul allemaal). Daar kan Max makkelijk bij al mag hij er uiteraard niet aankomen, en Sonja huldigt het standpunt "hij moet er maar afblijven" — een standpunt dat inderdaad afkomstig is uit wat eufemistisch "de degelijke Duitse opvoeding" heet en dus inderdaad in de praktijk niet werkt. Max heeft zojuist de doos leeggehaald, de eerste scheuren zijn al gemaakt. Aangezien ik toch al een pesthumeur heb laat ik bij het opruimen duidelijk horen wat ik vind van Sonja's mentaliteit, en dat gaat kennelijk zo luid dat Sonja er voor naar beneden komt. Kwaad natuurlijk omdat Max aan haar spullen heeft gezeten en kwaad omdat ik kritiek op haar heb durven uiten. Ik word aan de kant geschoven, ze zal het zelf wel opruimen. Ik ga maar weer naar de keuken, verder met opruimen.

12:20 Sonja komt de keuken binnen met het volgende bevel: Max moet te eten hebben. En dus ga ik maar eten maken voor Max. Sonja haalt intussen brood uit de diepvries voor Tom, zelf heeft ze nog ontdooid brood — dat blijkt al sinds gisteren in de magnetron te liggen.

13:15 Max heeft gegeten en heb ik net naar bed gebracht. Daarbij kreeg ik ook te zien hoe Sonja zich geïnstalleerd had: niet op mijn werkkamer maar in bed, met de TV aan. Aha. Beneden kan ze niet studeren vanwege het lawaai, maar boven met de TV aan kan ze het wel. Waarom komt de term "vluchtgedrag" nu opeens weer boven?

Sonja heeft Tom inmiddels aan het spelen gezet op de PlayStation (hij bleef maar zeuren dat hij op de PC "Lego Star Wars" wilde spelen, maar het antwoord daarop was, is en blijft "nee"). Sonja is inmiddels weer naar boven verdwenen.

14:00 Ik krijg weer eens een hele tirade over me heen van Sonja over wat ik allemaal fout doe en dat ik het allemaal niet begrijp. Kennelijk is het de normaalste zaak van de wereld dat als je een baan hebt tegen minimumloon en een opleiding krijgt, je dan ook niks anders meer doet dan dat. Al die tijd wordt besteed omdat ze dat zelf graag wil; ze beweert dat ze het voor zichzelf doet, ze ziet niet in dat ze nu gewoon 24/7 voor haar baas werkt, die dat ongetwijfeld geweldig zal vinden. Tegelijkertijd zit ze ook te azen op een baan als proto-engineer bij ASML waarvoor ze dit weekend een gesprek heeft. Dus waarom ze nu al haar tijd besteedt aan studeren voor IT Test Engineer terwijl ze eigenlijk een andere baan wil?

Kortom, het komt er allemaal op neer dat van mij geëist wordt dat ik mezelf weer volledig opoffer, op m'n eentje het huishouden doe en op m'n eentje de kinderen grootbreng, zodat Sonja zich 100% op haar carrière kan concentreren zonder ook nog maar enige andere verplichtingen te hebben. Dat betekent dus ook dat ik m'n eBay-handel op zal moeten doeken, m'n ondernemingsplan door de papiervernietiger kan gaan draaien, het reïntegratiebureau kan gaan vertellen dat ik met onmiddellijke ingang er mee stop, en dan ook nog maar al mijn data op de diverse computers weg kan gaan gooien. Dat heb ik immers allemaal niet meer nodig als huisslaaf, geheel in overeenstemming met het Duitse regime in dit huishouden besta ik alleen maar om anderen te dienen en heb ik zelf geen rechten, geen mening, geen hobbies, geen vrije tijd, geen inkomen, niks niet.

16:00 Sonja "gunt me wat vrije tijd" door met Tom en Max te gaan wandelen. Daar heb ik dus ook niks aan, ik ben nog volop bezig met de was, en over een uurtje moet ik naar de keuken om eten te gaan koken.

17:00 Tijd om eten te gaan koken. Aangezien ik vooral van alles niet in huis heb zet ik vandaag een van m'n standaard noodmaaltijden op het menu: rijst met pangroenten en saté.

17:30 Eigenlijk moet de tafel gedekt worden, maar Sonja is met Tom nog een spelletje aan het doen. Of het misschien nog even een paar minuten kan wachten? Duidelijk weer een rethorische vraag, dus wacht ik maar weer terwijl het eten langzaam verpietert.

19:00 Bedtijd voor de kinderen, maar daar ging weer een hele strijd aan vooraf. Tom's eerste opmerking toen hij hoorde wat hij te eten zou krijgen: "Ik wil geen saté". Om vervolgens wel eerst aan z'n saté te beginnen en z'n rijst en groente te laten liggen. Een half uur, twee satéstokjes en een paar hapjes rijst en groente later verkondigt hij dat hij niks meer lust. Niks mee te maken, hij moet z'n eten gewoon opeten, want als we 'm dat niet laten doen begint-ie een half uur nadat hij naar bed is gegaan te mekkeren dat hij honger heeft. Uiteindelijk gaat wel alles op, maar dan wel met een hoop wangedrag dat er duidelijk op gericht is om ons zo ver te krijgen dat hij naar bed gestuurd wordt en z'n bord niet leeg hoeft te eten.

20:00 Tom ligt in bed, Max ligt bij Sonja op schoot te slapen. Tijd nu om het huiselijke geruzie even af te wisselen met herrie op TV: de volgende aflevering van "Hell's Kitchen" met Gordon Ramsay.

21:00 Ik ga maar eens een poging doen wat werk voor mezelf te verrichten.

Startersdag Kamer van Koophandel

08:30 Sonja gaat vandaag met de kids naar d'r moeder, ze is net de deur uit. Tijd dat ik maar eens uit bed kom.

11:00 De Kamer van Koophandel heeft vandaag haar jaarlijkse Startersdag. Als lid van de doelgroep heb ik me daar ook maar voor aangemeld (kost niks, dus slechter kan ik er niet van worden), en dus is het nu tijd om maar eens richting de Philips High Tech Campus te fietsen.

12:30 Viel dat even tegen. Ik ben al zover gevorderd dat de Startersdag sowieso weinig nieuws op zou leveren, maar het was ook nog eens matig georganiseerd. Een beetje een rommelig geheel, en dan hadden ze ook nog een route door het geheel uitgezet die niet of nauwelijks aangegeven was. Nog erger: ze hadden vier gebouwen in gebruik, en elk daarvan heeft z'n eigen eetgelegenheid — en daar werd volop gerookt. Toch een serieus minpunt.

Die eetgelegenheden brachten trouwens wel herinneringen boven. Normaal gesproken heet zoiets een cafetaria of bedrijfsrestaurant, maar bij Philips hebben ze het "Food Court" genoemd. Die term heb ik niet meer gehoord sinds ik een paar jaar geleden naar Singapore en China ben geweest. In Nederland ben ik de term nog nooit eerder tegengekomen.

Ah ja, mijn geliefde Azië. Ooit zal ik er terugkeren...

17:30 Ik heb noch de tijd noch de zin om te gaan staan koken, dus val ik maar weer terug op m'n standaard noodrantsoen voor als ik een keer alleen ben: pizza en een biertje. Snel, gemakkelijk, en weinig afwas.

21:00 De familie is weer thuis. Ik breng Max meteen door naar bed, als ik beneden kom is Tom ook al verdwenen. En wat doet Sonja vervolgens? Die is net vijf minuten binnen en is alweer ruzie aan het zoeken. Kennelijk had ik deze dag van relatieve rust moeten gebruiken om de afwas van twee dagen weg te werken en de woonkamer volledig op te ruimen. Als ik net weer achter m'n computer zit word ik weer naar boven gecommandeerd om te controleren of Tom zich eerst nog heeft uitgekleed of met z'n kleren nog aan in bed is gekropen. Uitkleden blijkt hij nog wel gedaan te hebben, maar z'n pyama heeft-ie niet meer aangetrokken. Dus help ik 'm daar nog even in en ga dan weer naar beneden. Gelukkig is er niks op TV en gaat Sonja naar bed, na eerst nog even het fornuis volgebouwd te hebben met een hoop serviesgoed wat ze meegebracht heeft.

Ook al zoiets: ons serviesgoed voor dagelijks gebruik is een allegaartje, Sonja wil dat al sinds tijden vervangen door een complete set. En dus heeft ze nu een incomplete set meegebracht, naar verluidt de Octa-set van Arcopal — achthoekig en zwart. En van oorsprong vijfdelig. Welke halvegare dat nou weer verzonnen heeft? Ieder zichzelf respecterende fabrikant verkoopt z'n serviezen als zes-, twaalf- of achttiendelig servies, behalve Arcopal.

Verwaarlozing

07:20 Sonja's wekker is weer godsgruwelijk vroeg afgegaan, maar deze keer heeft ze de wekkerradio niet uitgezet. Vervolgens heeft ze dan ook nog Max bij mij in bed gedumpt. Kortom, m'n ochtend is weer slecht begonnen. Opstaan dan maar, om er vervolgens achter te komen dat niet alleen op de overloop maar ook op m'n werkkamer en in de badkamer het licht nog aan is. Sonja is beneden, Tom ligt nog in bed.

Ik kleed Max aan en breng 'm naar beneden, vervolgens ga ik weer terug naar boven om Tom wakker te maken. Als ik weer naar beneden ga is Sonja net onderweg naar boven met haar boterham en koffie; ze gaat nog even boven achter de computer zitten voordat ze naar d'r werk gaat. Mededeling van Sonja: Max heeft z'n papfles, ik hoef alleen nog maar brood te smeren. Oftewel, de afgelopen drie kwartier heeft ze alleen maar zichzelf aangekleed, Max een papfles gegeven en voor zichzelf brood gesmeerd. Ik begin steeds meer het vermoeden te krijgen dat ze dat werk van haar gaat gebruiken als smoesje om onder haar huiselijke taken en verantwoordelijkheden uit te komen.

08:45 Sonja is weg, Tom is naar school gebracht, ik ga nu eerst maar eens even een beetje opruimen in de woonkamer want om 10:00 uur zou er een verzekeringsboer op de stoep moeten staan. Die zou me moeten kunnen vertellen wat ik aan verzekeringen nodig heb voor m'n eigen bedrijf.

10:15 Krijg nou wat! Sonja is alweer thuis! Ze kon op kantoor niet verder aangezien degene die ze hebben moest er niet was, en dus is ze maar naar huis gegaan om daar verder te werken. Aangezien ze nog geen personeelsnummer heeft kan ze daar nog niet inloggen op het netwerk, en heeft ze dus ook geen Internettoegang, maar als het goed is zou dat volgende week verholpen moeten worden. Ik mag het hopen, want elke keer die verrassing vind ik maar niks.

10:20 Twintig minuten te laat staat de verzekeringsboer aan de deur. Eens zien wat die te vertellen heeft.

10:40 Dat duurde niet al te lang. Volgende week krijg ik een aantal offertes van 'm. Natuurlijk wilde hij ook graag weten hoe ik privé verzekerd ben zodat hij daarvoor ook offertes uit kon brengen, maar dat heb ik toch maar afgehouden. Eerst maar eens zien dat ik m'n zakelijke verzekeringen geregeld krijg.

10:45 Max kan weer naar bed, die is duidelijk moe.

12:10 Tom heb ik net van school opgehaald. Echt blij was hij niet, aangezien vandaag niemand tijd had om met 'm af te spreken.

12:20 Ik ga meteen door, want er moeten weer boodschappen gedaan worden bij de Nettorama. Tom gaat "Lego Star Wars" spelen, Max slaapt nog en Sonja zit nog steeds boven.

12:45 Ik heb net de eerste boodschappen in m'n karretje gelegd als Sonja belt. Ze wil weten hoelang ik nog nodig heb, want ze heeft om 13:00 uur een afspraak! Dat had ze dan wel eens eerder mogen vertellen! Ik draai dan weliswaar redelijk hoog tempo bij het boodschappen doen, maar zelfs ik krijg het toch echt niet voor elkaar om in een kwartier tijd m'n boodschappen te doen, af te rekenen, alles in de auto te laden, en naar huis te rijden. Dat gaat me nog zeker drie kwartier tot een uur kosten. Dan moet ze d'r afspraak maar verzetten.

14:00 Is ze nou godverdomme helemaal gestoord geworden! Ik kom thuis, blijkt Sonja weg te zijn! Tom zit nog steeds te spelen, volgens hem heeft Sonja Max meegenomen. Voor de zekerheid ga ik toch maar even boven kijken, Max blijkt nog gewoon in bed te liggen. Oftewel, Sonja's afspraak was zo belangrijk dat ze d'r kinderen alleen thuis heeft gelaten! Kennelijk heeft ze nooit ook maar iets geleerd over hoe zoiets in Nederland gaat. Ik geloof het meteen als iemand zegt dat dergelijk gedrag in Duitsland normaal en geaccepteerd is, maar in dit land wordt dit gedrag beschouwd als onverantwoord en verwaarlozing. In Duitsland word je er dan misschien nog wel voor geprezen, in dit land word je voor zoiets op z'n minst uit de ouderlijke macht gezet en mag je blij zijn als je niet ook nog een tijdje de cel in gaat. Wat mij betreft kan ze zodra ze thuis is weer vertrekken en bij d'r moeder gaan wonen. Ze is een gevaar voor haar eigen kinderen, en dat is niet iets waar ik mijn kinderen aan bloot wil stellen.

16:00 Sonja komt thuis, en krijgt uiteraard de wind van voren. Ze beweert dat ze de kids helemaal niet alleen heeft gelaten, ze zou pas vertrokken zijn toen ze mij thuis zag komen. Dan moet ze op het moment dat ze de auto zag zo'n beetje de deur uitgesprint zijn, want zo snel is ze anders ook niet. En guess what, natuurlijk valt haar weer niks te verwijten en is het allemaal weer MIJN SCHULD. Dat Sonja niks gezegd heeft over die afspraak is volstrekt redelijk en alleszins acceptabel, maar kennelijk had ik zo'n beetje eerst toestemming moeten vragen om boodschappen te gaan doen.

Max heb ik een tijdje geleden al uit bed gehaald, die is als vanouds de woonkamer aan het verbouwen, Tom gaat gewoon door met spelen en Sonja gaat zich weer boven verstoppen. Dat betekent dus dat ik m'n eigen werk weer eens niet kan doen, en dus ga ik eerst maar even wat aan de was doen; wasgoed opruimen, vuile was uitsorteren, was die nog in de machine zit ophangen, en een nieuwe lading opzetten. En daarna mezelf stierlijk lopen vervelen tot het tijd is om eten te gaan koken.

Kortom, het is weer als vanouds. Sonja's werk is zo belangrijk dat al het andere daaraan ondergeschikt is en alles ervoor moet wijken, mijn werk daarentegen is zo onbelangrijk dat alles in deze wereld belangrijker is en ik m'n eigen werk maar ergens tussendoor moet zien te doen.

17:00 Na een half uur mezelf rotvervelen ga ik maar aan het eten beginnen. Vanavond paëlla op het menu, da's in elk geval vrij snel klaar en niet al te veel werk.

18:00 Het eten staat op tafel, en aangezien er met twee TV-verslaafden in huis (Sonja en Tom) altijd TV gekeken moet worden zet ik 'm maar op Veronica, precies op tijd voor Gammo. Als ik dan toch TV moet kijken kan ik net zo goed iets opzetten wat mij interesseert. Vandaag in het programma onder andere een review van "Need for Speed: Carbon". Me like. Me want. Commentaar van Sonja in mijn richting: "Jeroen, hou op met kwijlen!".

Tom's ontsnapping

07:15 Hetzelfde als gisteren, m'n wekker loopt af maar Sonja heeft me al uit m'n slaap gerukt.

07:25 Tijd om op te staan, Max is al aan het roepen. Eerst even naar de zolder om Tom wakker te maken (die niet wil, en z'n best doet om te doen alsof hij nog slaapt), dan Max uit bed halen.

08:20 En nu rap naar school. Bij Tom moest alles weer expliciet op commando (tas inpakken, schoenen aan, jas aan), dus dat belooft nog wat als hij dadelijk op school om moet kleden voor de gymles.

08:55 M'n vermoeden werd bewaarheid: Tom deed bij het omkleden z'n uiterste best om zo traag en ongestructureerd mogelijk te werk te gaan. Hij lijkt echt op z'n moeder; allebei wekken ze de indruk dat ze met opzet zo doen in de hoop dat iemand anders het dan wel van ze overneemt. Het gevolg was dat Max en ik niet om 08:45 alweer thuis waren, maar om die tijd pas op school vertrokken. We zijn in elk geval mooi op tijd thuis voor de Teletubbies. Ruim op tijd zelfs, want die begonnen tot een tijdje terug om 09:30, vervolgens werd het verplaatst naar 09:00, en nu begint het opeens weer om 09:30. Max kan tot die tijd gaan spelen, ik ga eerst maar eens m'n weblog bijwerken.

11:00 Vrij aardig op schema is Max weer toe aan z'n bed...

12:30 ...om anderhalf uur later weer wakker te worden. Eerst maar eens even voor de lunch gaan zorgen dan.

15:30 Tijd om Tom maar weer eens op te gaan halen, en dan meteen even door naar de Albert Heijn om eten te halen voor vanavond.

15:45 Op het schoolplein komt juffrouw Selma naar me toe. Na schooltijd (en na de limonade en koek die ze krijgen voorafgaand aan de koorrepetitie) had Tom er geen zin meer in en was alvast richting huis gelopen. Die moesten ze dus terughalen. Uiteindelijk heeft hij wel gewoon meegedaan. Op naar de Albert Heijn nu, zij het wel met een omweg via thuis: het was toch handiger geweest als ik ook meteen m'n portemonnee had meegenomen...

16:30 Als we thuiskomen blijkt Sonja ook al thuis te zijn. Dat had ik in eerste instantie niet eens in de gaten omdat ze boven zat, maar er zat opeens een sleutel op de achterdeur en haar fiets stond er ook weer, dus was ze weer eens vroeger thuis dan de bedoeling was.

17:15 Ik zal me maar weer eens naar m'n keuken gaan begeven. Eerst nog afwassen, en daarna eten koken. Vanavond staat er couscous op het menu, dus dat gaat in elk geval lekker snel.

18:00 Etenstijd. Het koken heb ik aan Sonja gedelegeerd.

19:00 En daarmee is het weer bedtijd voor het klein grut, en dat gaat weer zoals gebruikelijk: Tom kan het allemaal zelf en krijgt daarna nog door z'n mama voorgelezen, ik stop Max in bad, en geef 'm daarna nog z'n fles melk.

21:00 Sonja wilde vanavond een James Bond film kijken, maar is met Max op schoot voor de TV in slaap gevallen. Tja, dan kan ik maar één ding doen: Max in bed leggen en Sonja naar d'r eigen bed jagen. Ik ga verder werken aan de reünie-website.

Ik ben er weer

De afgelopen dagen even geen nieuwe berichten in de blog, maar de trouwe bezoekers kunnen dat intussen zelf heel aardig invullen: gewoon meer van hetzelfde. Sonja heeft inmiddels wel uitspraak gedaan over echtscheiding: je gaat maar, als je de kinderen maar meeneemt. En zij terug kan naar haar leventje met als enige verplichting haar werk en verder niks, maar dat heeft ze niet hardop gezegd. Ik vind het geen optie, als ik m'n leven weer op orde wil krijgen heb ik structureel rust en stilte nodig, en dat ga ik zo niet krijgen.

Anders geformuleerd: ik kan blijven, met als gevolg dat het gat waar ik in zit alleen maar dieper wordt, ik kan vertrekken en de kinderen meenemen, wat hetzelfde gevolg heeft, of ik kan vertrekken en alleen gaan wonen met als gevolg dat ik de gelegenheid krijg om uit dat gat te klimmen. Sonja vindt alles prima, zolang het maar betekent dat ik niet uit dat gat kom klimmen.

Het is nog altijd niet tot haar doorgedrongen dat als het zo door gaat ze straks sowieso op haar eentje voor de kids zal moeten zorgen, want dan is het gewoon een kwestie van tijd voordat ik of een einde aan m'n leven heb gemaakt of in een psychiatrische inrichting zit. Ik zal wel weer zo'n tragisch geval worden van iemand die niet serieus genomen wordt, er vervolgens een einde aan maakt, waarna iedereen heel hypocriet gaat verkondigen: "waarom heeft hij niks gezegd, dan hadden we 'm kunnen helpen".

Over tot de orde van dag nu.

07:15 De wekker loopt af, maar ik ben een half uur geleden al uit m'n slaap gehaald. Sonja's wekker staat op 06:40, en aangezien Sonja 's avonds vantevoren niks voorbereidt moet zodra ze uit bed komt het licht aan zodat ze schone kleren kan gaan zoeken, want vanaf vandaag heeft ze weer een baan. Voor zolang het duurt.

07:30 Ik sta op, Sonja heeft Tom alvast wakker gemaakt en Max mee naar beneden genomen.

08:20 Ik breng Tom naar school, uiteraard met Max. Sonja is net vertrokken. Ik vraag me nu wel af waarom die wekker van haar zo vroeg af moet gaan; het enige wat ze 's ochtends hoeft te doen is opstaan, aankleden, ontbijt maken, en even d'r eigen ontbijt naar binnen werken. Daar heb je toch geen slordige anderhalf uur voor nodig.

08:45 Max en ik zijn weer thuis, dan kunnen we nu weer terug naar de gebruikelijke dagindeling: Max gaat spelen, ik ga aan het werk. Het huishouden moet maar even wachten, ik heb belangrijkere dingen te doen.

11:45 Tijd om Tom op te gaan halen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat vandaag: gaat-ie wel of niet afspreken, gedraagt hij zich of wordt het weer ruzie onderweg.

12:15 Dat ging zowaar soepeltjes. Nu eerst maar eens even lunchen, dan kan Max dadelijk een uurtje gaan slapen.

13:00 Tom gaat spelen, Max mag naar bed, en dan kan ik weer aan het werk.

14:30 Huh? Wat doet Sonja nu al thuis? Ik heb er geen geheim van gemaakt dat ik m'n twijfels heb over haar geschiktheid voor die functie, maar al meteen op de eerste dag ontslagen? Dat blijkt mee te vallen, ze is thuis verder gaan werken omdat ze op d'r werk nog niet op Internet kan. Het verhaal is dat ze eerst een uurtje thuis gaat werken, en daarna nog een uurtje naar de bibliotheek gaat.

15:30 Tom begint voor de zoveelste keer vandaag over het spelen van "Lego Star Wars", voor de evenzoveelste keer vertel ik 'm dat het niet kan. Vervolgens pak ik Max onder de arm (figuurlijk dan) en ga even met 'm op stap naar ZuidZorg. Tom heeft de afgelopen week rondgelopen met een bewegingsmeter voor een wetenschappelijk onderzoek, en dat apparaat plus twee vragenlijsten moeten weer ingeleverd worden. Gezien het weer (koud en winderig) ga ik toch maar even met de auto in plaats van op de fiets. Eigenlijk zou Sonja die spullen gisteren ingeleverd hebben, maar aangezien die altijd alles tot het laatste moment uitstelt was het al te laat tegen dat ze zou vertrekken.

16:00 Vlak voor we vertrekken bij ZuidZorg horen we een hoop lawaai op de ramen. Het klinkt alsof het opeens hard is gaan regenen. Als we naar buiten willen lopen blijkt het geen regen te zijn maar hagel. We blijven nog maar even wachten tot het wat minder wordt, maar het wordt maar niet minder. Tja, dan maar even een sprintje naar de auto met Max op de arm. Ik heb zo m'n twijfels of Sonja nog naar de bibliotheek gaat...

18:00 Etenstijd, Sonja heeft gekookt en moussaka op het menu gezet. Niet onaardig, maar het toetje (versgebakken appeltaart en vanilleijs) was beter.

19:00 En daarmee is het bedtijd voor de kids.

19:45 Ook weer gedaan. Tom ligt in bed en heeft van Sonja z'n verhaaltje gehad, Max is gebadderd, heeft z'n fles melk nog gehad en ligt inmiddels ook in bed. Dan kan ik nog even een paar uurtjes werken aan de reünie-website, en dan is het om 22:00 tijd voor de volgende aflevering van "Torchwood".

Reünie-website? Ja. Een paar dagen geleden kwam er een mailtje binnen van ene Mariëtte, een van mijn klasgenoten op de basisschool. Ze was bezig iedereen uit de klas op te sporen voor een reünie, en wilde weten of ik de Jeroen was die toendertijd in die klas zat. Als rechtgeaard webdesigner zag ik daar weer mogelijkheden, en heb dus voorgesteld om een online forum op te zetten om zo de communicatie wat makkelijker te maken. Tot nog toe zijn er vier mensen die het een goed idee vinden en geen die het een slecht idee vinden, dus ben ik aan die site begonnen. Inmiddels is het plan uitgebreid met een pagina voor foto's en is iedereen verzocht om foto's op te sturen. Uiteraard speelt hier ook wat verlicht eigenbelang een rol: weer een website erbij voor m'n portfolio.

22:00 De computer kan uit, tijd om "Torchwood" te gaan kijken.

23:00 Dat was weer leuk, al vraag ik me nu wel af wat ze bij de Britse politie leren tijdens de opleiding. Een van de dames uit het gezelschap werkte voorheen bij de politie, maar ze moest nu opeens leren om met handvuurwapens om te gaan. Bij de Britse politie zijn ze er voor zover ik weet nog steeds trots op dat ze geen vuurwapens dragen, maar dat ze niet eens leren om ermee om te gaan lijkt me wel vreemd.