Vanmiddag ben ik met gemengde gevoelens (en samen met Sylvia) richting Rechtbank gegaan. Marcel Martens bleek voor de afwisseling een wondertje van snelheid te zijn: hij reed na ons de parkeergarage in maar stond voor ons bij de balie. Geheel volgens verwachting verscheen de politie ook, gelukkig niet om me op te pakken maar als extra beveiligingsmaatregel. Kennelijk ben ik nog gevaarlijker dan voorheen, want deze keer zaten er maar liefst twee smerissen in de zaal.
Maar dat was dan ook het enige negatieve! Sonja en haar advocaat waren uiteraard weer sterk in het overdrijven van alles maar helaas voor hen had de rechter al heel rap door dat Sonja nogal overdreven en melodramatisch doet.
Het werd nu ook duidelijk waarom die gezagswijziging gevraagd werd. Dat bleek alleen maar te zijn vanwege de hulp die Tom nodig heeft en waar ik zogenaamd geen toestemming voor zou willen geven. Daarop heb ik uitgelegd dat de psycholoog die ruim een jaar geleden het eerste onderzoek gedaan heeft nooit contact met mij heeft opgenomen en mij dus ook nooit om toestemming is gevraagd. Dat kwam Sonja en haar advocaat even niet goed uit, waarop ik Marnix Muurmans zo ongeveer kon horen denken: "Oh, shit, wat nu?". Hij kwam rap met een nieuw argument: die gezagswijziging was nodig omdat hij verwachtte dat ik eerst wel toestemming zou geven, vervolgens zes weken later die toestemming weer in zou trekken, en ze dan opnieuw naar de Rechtbank zouden moeten. De rechter was er snel van overtuigd dat ik dat niet zou doen.
De volgende tactiek van Muurmans: beweren dat ik een "psychiatrisch verleden" zou hebben en het daarom onverantwoord zou zijn om de omgang te herstellen, in elk geval tot ik uitgebreid psychiatrisch onderzocht zou zijn. Daarop heb ik de Rechtbank verteld dat ik inderdaad psychische (dus geen psychiatrische) problemen gehad heb maar dat het dankzij de hulp van de GGzE intussen veel beter met me gaat. Weer een argument om zeep geholpen.
Ook een kapitale meevaller: er zat nog iemand in de zaal, namelijk ene mevrouw Derks van de Raad voor de Kinderbescherming. Die opende op een gegeven moment de aanval op Sonja door op te merken dat ze het dossier gelezen had en er nogal wat tegenstrijdigheden in Sonja's beweringen zaten. Een tafel verderop begonnen een paar mensen merkbaar zenuwachtig te worden...
Op die twee na was iedereen er van overtuigd dat er eigenlijk geen reden was waarom er geen omgang zou kunnen zijn tussen vader en kinderen, na een uur werd de zitting dan ook even geschorst zodat Sonja met Muurmans even kon bespreken of ze daar toch aan mee wilden gaan werken. Daar waren ze uiteraard niet blij mee, maar als èn de papa plus advocaat, èn de Rechtbank èn de Raad voor de Kinderbescherming vinden dat de omgang hersteld moet worden, dan moet je wel hele goede argumenten hebben om medewerking te weigeren. En die argumenten hadden ze niet.
Intussen was ook allang duidelijk geworden dat die hele poeha rond extra beveiliging een hoop onzin was en mochten de beide agenten vertrekken. Dank u wel, edelachtbare, fijn dat u een einde heeft gemaakt aan die onzin.
Na hervatting van de zitting waren we snel klaar. In het kort: er komt in eerste instantie begeleide omgang (vernederend, maar altijd nog beter dan geen omgang), de Raad voor de Kinderbescherming gaat intussen een onderzoek instellen, en de uitspraak wordt aangehouden tot de Rechtbank de uitslag van dat onderzoek heeft. Tenzij er iets heel geks gebeurt komt de definitieve omgang er dus alsnog en kan Sonja haar éénoudergezag daar steken waar de zon niet schijnt. Nu is het wachten op een uitnodiging van de Raad voor de Kinderbescherming en de start van de begeleide omgang. En wachten op de eerstvolgende sabotagepoging door Sonja, want ook dat zal ongetwijfeld gebeuren.
Aan het begin van de zitting maakte Sonja nog een heel zelfverzekerde indruk, zo van "tot nog toe heb ik altijd m'n zin gekregen van de Rechtbank dus dat zal ik nu ook wel krijgen". Toen ze weer vertrok maakte ze een verslagen indruk...
Dat was voor mij wel reden om me zorgen te maken om Tom en Max. Sonja was zwaar over de zeik (om het maar eens even plat uit te drukken) dus ben ik bang dat m'n twee knulletjes het vanavond weer hebben moeten ontgelden.
De rechter leek het wel verstandig als ik Sonja voorlopig met rust zou laten, dat zal ik dan ook wel doen als zij mij tenminste met rust laat. Minder gelukkig was ik met (alweer) gemekker over m'n weblog. Na Sylvia en m'n advocaat vond ook de rechter dat ik die maar moest sluiten en m'n dagboek alleen nog maar op m'n eigen computer bij moest houden. Helaas voor iedereen die moeite heeft met m'n weblog, aan dat verzoek ga ik geen gehoor geven. Het is niet alleen therapie, het is ook de enige manier om familie, vrienden en kennissen op de hoogte te houden van mijn wel en wee. Daarnaast is het ook een middel om wantoestanden aan de kaak te stellen, zoals de spectaculair falende hulpverlening in dit land, incompetente hulpverleners, gewelddadige politie, en klachtenprocedures waarbij alles standaard in de doofpot verdwijnt.
En dan bestaat er natuurlijk ook nog zoiets als persvrijheid en vrijheid van meningsuiting (respectievelijk Artikel 7 lid 1 en Artikel 7 lid 3 van de Grondwet).
Hellen heeft mij ooit eens gezegd dat je elke positieve ontwikkeling moet vieren. Dat hebben we dan ook gedaan: vanavond eerst appelflappen bij de koffie en daarna een paar flesjes Grimbergen Dubbel. En dan maar hopen dat deze eerste positieve ontwikkeling het startsein is voor een hele hoop positieve ontwikkelingen.
Politieteller: vandaag 1, totaal 18
