Kleine wasjes, grote wasjes...

Wim Jansen blijkt m'n ziekmelding erg rap doorgestuurd te hebben: vanochtend rond 10:30 werd ik al gebeld door iemand van de Arbodienst. Morgenochtend om 10:20 moet ik komen opdraven. Drie minuten later belde hij nog een keer: die afspraak is niet morgen maar donderdag.

Met m'n ontbijt achter de kiezen heb ik de kosten van internationaal bellen (€ 0,50 per minuut) maar even geslikt en m'n huisarts gebeld voor een afspraak. In eerste instantie zou ik pas donderdagmiddag terecht kunnen bij z'n vervangster, maar na enig aandringen kon ik morgenmiddag terecht bij z'n opvolger. Gelukkig maar, want ik wil wel eerst bij m'n huisarts geweest zijn voordat ik naar de Arbodienst ga.

Het stralende weer was een goede reden voor een volgende actie in het kader van de voorjaarskuis. De buitenkant van m'n voortent was wel toe aan een sopje dus die is nu intussen een stuk schoner dan gisteren. Nog niet helemaal perfect, maar als komend weekend de kampeerders weer opduiken zal ik eens informeren hoe je zo'n ding echt goed schoon krijgt.

Er was nog meer wat schoon moest worden. Een nadeel van vier weken lang de was niet doen is dat het zich aardig ophoopt. En dus was het wel weer eens tijd om naar de Wash-O-Matic te gaan om daar maar liefst drie wasmachines tegelijk in gebruik te gaan nemen. Je kunt donkere was, witte was en kookwas nou eenmaal niet bij elkaar in één machine doen. Althans, dat kan wel maar van het resultaat ga je niet vrolijk worden. Voordeel van dat ophopen is wel dat ik goedkoper uit ben: ik betaal het wassen per machine, maar alles kan wel bij elkaar in de wasdroger, en dat scheelt toch mooi weer een paar Euro.

Terwijl die machines hun werk deden ben ik even naar de firma Mols (de loodgieter) gegaan om te informeren naar de prijs van een nieuwe keukengeiser. Dankzij een gebrek aan personeel ben ik echter onverrichterzake weer vertrokken. Morgen maar eens zien of het dan wel lukt, want ik zal uiteindelijk toch zo'n apparaat moeten hebben.

Met m'n wasgoed gewassen en opgevouwen in de wasmand op de achterbank vervolgde de reis zich naar m'n vaste Internetstek in Lommel, waar ik lang niet alles gedaan kreeg omdat m'n zakelijke e-mail niet goed werkt en vervolgens ook de accu van m'n laptop weer eens leeg was. Door naar de volgende halte dan maar: doe-het-zelfzaak Brico. Voor ik op stap ging had ik namelijk eens even gekeken waar dat lek in m'n waterleiding nou precies zat. In tegenstelling tot wat ik eerst dacht bleek het geen lekkend koppelstuk te zijn maar een scheurtje in een (nota bene geïsoleerde!) leiding. Op zoek dus naar wat kneedbaar staal om het lek te dichten, da's stukken goedkoper dan de loodgieter laten komen.

Gaatjes in leidingen dichten met kneedbaar staal heb ik een paar jaar geleden van Sonja geleerd. Die wilde in de badkamer een gat in de muur boren om een douchestang te monteren, en hoewel ze een leidingdetector bij de hand had vond ze het niet nodig om 'm te gebruiken want volgens haar kon er op die plek geen leiding zitten. Waarop ze een gaatje in de muur begon te boren en opeens een watergekoelde boormachine had. Er zat dus wel degelijk een leiding in de muur.

Ja, dat heeft ze nog heel lang moeten horen. :-)

De lente barst los

Vanochtend gehoord op de radio: een commercial voor een of ander oppeppend middel, voor mensen die lijden aan "kan-me-niet-schelen-itis". :-)

Met een ongekend goede timing stond vanmiddag weer een afspraak bij de GGzE in de agenda. Uiteraard had ik het nodige te vertellen. Op advies van Nelly Arts ga ik toch maar even naar m'n huisarts. Eigenlijk leek me dat overbodig aangezien die toch niks kan doen en ik binnenkort toch wel bij de Arbodienst zal moeten verschijnen, maar volgens haar sta ik een stuk sterker als m'n klacht ook bij de huisarts bekend is.

Die huisarts heb ik dus maar even gebeld voor een afspraak. Althans, dat heb ik geprobeerd maar volgens het bandje was de praktijk vandaag gesloten. Morgen nog maar een keer proberen. Nog even per e-mail een brief naar m'n baas gestuurd om te vertellen waarom ik eigenlijk ziek ben, dat ik voorlopig niet terug zal keren en dat de datum van werkhervatting in overleg met de Arbodienst bepaald zal worden.

Vervolgens door naar het politiebureau voor m'n afspraak met Leo Verhoeven. Gezien eerdere ervaringen zou dat wel weer tijdverspilling zijn, en dat was ook deze keer het geval, zij het om een andere reden. Leo Verhoeven was nameljk niet aanwezig. Ik heb de dienstdoende diender uitgelegd dat de afspraak oorspronkelijk voor afgelopen vrijdag gepland stond maar dat ik daags ervoor had gemeld dat die afspraak niet door kon gaan en ik 'm wilde verzetten naar vandaag 16:00 uur.

Volgens de diender was dat "een gevaarlijke afspraak" omdat het niet zeker was of hij die brief wel gezien zou hebben. Dat zou dan wel behoorlijk slordig zijn, want aanvankelijk hadden we afgelopen vrijdag een afspraak en moet hij dus op het bureau geweest zijn. Het zal wel weer teveel moeite geweest zijn om even te reageren, dus mag hij opnieuw gaan bellen om een afspraak te maken.

Aangezien ik toch in Eindhoven was heb ik ook meteen maar even een rondje boodschappen gedaan. Eerst naar de Lidl, dan langs Rob om m'n post op te halen (maar daar was niemand thuis), door naar de Nettorama, nog een keer langs Rob (nog steeds niemand thuis) en vervolgens de voorkant van m'n auto richting Lommel gedraaid.

Met mijn inkomen kan ik me eigenlijk geen luxe permitteren, maar af en toe moet je aardig zijn voor jezelf dus heb ik mezelf zo ongeveer de enige luxe gepermitteerd die ik me zo af en toe kan permitteren: eten bij 't Bagetje.

Vanavond lekker onderuit op de bank voor de TV voor de film "Deep Impact". Geen meesterwerk, maar goed te doen als je op de bank ligt in gezelschap van een pilsje en een bakkie chips en niet te veel wilt nadenken.

Ik heb met overigens niet ziekgemeld vanwege het weer, maar als je achterdochtig bent zou je het wel gaan denken. De weersverwachting voor de Belgische Kempen voor de komende dagen: droog en zonnig. Morgen 15 graden, woensdag 16 graden, donderdag 18 graden, vrijdag 20 graden. Kortom, deze week barst de lente in alle hevigheid los!

Dan maar de ziektewet in

Na m'n pauze was het inmiddels na middernacht, en prompt kreeg ik alweer een busje in m'n maag gesplitst. Deze keer moesten acht jongeren opgehaald worden in Udenhout en in Nuenen weer afgeleverd te worden. En jawel hoor, weer hetzelfde gezeik over omrijden en het tarief, aangevuld met de onvermijdelijke alcoholwalm. Ik heb ze maar geadviseerd om, als ze weer een busje willen hebben, ook maar meteen een prijsafspraak moeten maken. Zoveel waren ze trouwens ook weer niet kwijt: nog geen twee tientjes per persoon voor een rit van ruim 40 kilometer midden in de nacht. Vreemd genoeg hebben ze wel geld genoeg om zichzelf vol met alcohol te gooien.

Tegen dat ik ze allemaal had afgeleverd was het 03:15 en vond ik het welletjes, maar Allard had de volgende rit al voor me klaarliggen. Niet met de bus maar met een gewone taxi. Die heb ik 'm dan nog maar gegund, maar toen was ik echt kapot en het allemaal compleet beu. Dus heb ik op de knop "Aanvraag einde dienst" geduwd, waarna Allard me doodleuk naar het centrum van Eindhoven wilde sturen. Mooi niet dus, nog een keer op die knop gedrukt en toen zag hij eindelijk het licht.

Tegen 06:00 kroop ik eindelijk in bed, ik ben zelden zo snel in slaap gevallen. En dan gelukkig deze keer niet veel te vroeg wakker geworden maar pas rond 13:30. Ik nog ben ik moe.

Eén ding weet ik nu wel over nachtdiensten en helemaal als ik dan ook nog een busje mee moet nemen. Als ik telkens dat gezeik blijf houden van buspassagiers over omrijden, tarieven en dergelijke dan kan Wim m'n rooster aan gaan passen want dan hou ik het voor gezien met nachtdiensten.

M'n volgende dienst begon ook al weer slecht: Rianne zag me binnenkomen en kondigde al meteen aan dat ik een busje mee "mocht" nemen. Daar ben ik tegen in gegaan, met als resultaat dat ik eerst een gewone taxi meekreeg en een anderhalf uur later alsnog naar binnen moest om 'm om te ruilen voor een busje. Dat ging in eerste instantie goed tot ik op Eindhoven Airport weer eens een crew van Transavia op moest halen om ze naar hun hotel in Geldrop te brengen. Dankzij m'n TomTom was ik daarna meteen afgewerkt.

Ja, ik weet het, dat vraagt enige toelichting.

Mijn TomTom biedt onder andere de mogelijkheid om wijzigingen door te voeren, zoals bijvoorbeeld afsluitingen en aangepaste maximum snelheden. Ik heb graag een zo nauwkeurig mogelijke schatting van de reistijd, dus heb ik in m'n TomTom onder andere de maximum snelheid op de A2 rond Eindhoven aangepast. Dat is één grote bouwput en dus is daar de snelheid verlaagd van 120 km/u naar 70, 80 of 90 km/u (afhankelijk van het precieze traject). Bij 120 km/u gaat de rit van Eindhoven Airport naar Geldrop uiteraard over de A2, maar aangezien TomTom mij altijd de snelste route qua tijd geeft stuurde die me deze keer eerst de A2 op en vervolgens bij de eerste afslag er weer af. Voor degenen die de weg kennen: afslag 32 Centrum, dan via de Ring naar de Geldropseweg en dan Geldrop in.

Meteen daarna kon m'n bus weer naar binnen en begon het gezeik weer. Eerst kwam Rianne vragen waarom ik de "toeristische route" had genomen. Kennelijk hadden m'n passagiers onderweg al gebeld om te vragen waarom ze niet over de A2 waren gegaan. Ik heb Rianne uitgelegd waarom ik die route had gekozen, maar in plaats van een beetje begrip kreeg ik te horen dat ik m'n TomTom maar het raam uit moest gooien. Meteen daarna dook Wim Jansen ook op en kon ik het nog een keer uitleggen. Dat hielp ook niet, volgens hem was via de A2 sneller en kan die rit in 17 minuten gereden worden, hooguit 20 minuten als het druk is. Nou heb ik die route al vaker gereden, maar van Eindhoven Airport naar het NH Hotel in Geldrop haal je toch echt niet in 17 minuten. Althans, toch niet als je je aan de verkeersregels houdt. Desalniettemin moet ik voortaan van 'm over de A2, dus dan doe ik dat maar. Al staat er vanaf het vliegveld tot aan het hotel één lange file, de baas zegt dat ik via de A2 moet dus ga ik via de A2. Befehl ist Befehl.

Door dat gesodemieter van de afgelopen dagen liep ik al twee dagen met een zeurende hoofdpijn, die hield na deze laatste ronde gezeik op met zeuren en bevorderde zichzelf tot barstende hoofdpijn. Genoeg reden om me rond 22:00 mezelf ziek te melden en terug naar Lommel te gaan. Onderweg ben ik weer eens ingestort, maar dankzij een hardwerkende beschermengel heb ik zowaar zonder ongelukken m'n bed gehaald.

Kwalitatief Uitermate Teleurstellend

Na de pauze alweer een andere bus mee, en de ellende werd alleen maar groter. Er kunnen acht passagiers in een bus, en stuk voor stuk zijn ze per persoon voor minder dan een tientje op hun bestemming aangekomen (zowel die van voor middernacht als die van na middernacht). En wat krijg je dan? Een hoop gezeik over de snelheid, de tarieven en de "toeristische route". Maar fooien, ho maar.

Vervolgens gooide Allard (die inmiddels Nicolien afgelost had op de centrale) nog eens olie op het vuur. Eerder had ik een groep jongeren van Duizel naar Valkenswaard gebracht die later ook weer terug moesten. Daardoor zou ik echter pas ruim na 03:00 afgewerkt zijn, en dus had ik met Nicolien afgesproken dat ik die terugrit niet meer zou doen. Maar dat boeide Allard absoluut niet, dus kreeg ik die rit alsnog. Gevolg: een rit met acht behoorlijk dronken jongeren die niet naar het opgegeven adres wilden maar allemaal naar huis gebracht wilden worden, waarna de laatste ook nog eens begon te zeiken over de ritprijs en uiteindelijk niet alles wilde betalen. Met wat moeite heb ik het meeste wel betaald gekregen, alleen de laatste € 0,30 zijn uit mijn zak gekomen. En toen had die eikel ook nog het lef om te roepen: "De klant is koning". Ja, maar alleen als de klant z'n ritprijs volledig betaalt. Gelukkig voor hem was het maar € 0,30 want wanbetalers vanaf € 1,00 rekenen niet meer met mij af maar met m'n MagLite 4D -- en hoe hoger het bedrag is, hoe meer pijn het zal doen.

Pas toen hij weg was bedacht ik wat een passende straf zou zijn geweest. De regen kwam op dat moment met bakken uit de lucht, eigenlijk had ik 'm na het afrekenen nog even een gratis ritje moeten geven van een paar kilometer en 'm dan de bus uit moeten schoppen. Had-ie een half uurtje door de stromende regen naar huis kunnen lopen. Maar goed, dat weet ik dan voor de volgende keer.

Dus, jongeman van de Kempstraat 29 in Duizel, je bent er ongelooflijk genadig vanaf gekomen. Deze keer wel.

Daarna kon ik eindelijk terug naar Nuenen. Volgens het rooster was ik om 03:00 afgewerkt, uiteindelijk ben ik om 04:15 in m'n eigen auto gestapt. Al met al was het dus een dienst uit de categorie "Kwalitatief Uitermate Teleurstellend". Dat mag je zelf even afkorten. Veel gezeik, veel stress, veel frustraties. En uiteindelijk op een contante omzet van € 201,10 een totaal van € 2,85 aan fooien.

En nog was de ellende niet over. Om 05:45 lag ik eindelijk in bed met de wekker op 14:00 om vervolgens rond 09:30 wakker te worden en niet meer in slaap te vallen. Oftewel, op nog geen vier uur slaap moet ik de rest van de ochtend, de hele middag, de hele avond en een groot deel van de nacht zien door te komen.

Vanavond en vannacht moest ik namelijk weer werken, al was het het deze keer minder ellende dan m'n vorige dienst. Waarschijnlijk is mij zelfs een hoop ellende bespaard gebleven. Op Zuid was het opeens heel erg rustig en stonden er weinig taxi's, met name onze etnische vakbroeders schitterden opeens door afwezigheid. Iedereen had zo het vermoeden dat dat te maken had met het feit dat de Inspectie opeens aan het controleren was geslagen op het station, waarbij werkelijk alles gecontroleerd werd. Als door een mirakel hebben ze mij echter met rust gelaten, en met al die overtredingen van m'n rij- en rusttijden is dat maar goed ook. Ik vermeld weliswaar telkens dat dit in opdracht van de werkgever is en de eventuele boetes dan ook voor de werkgever zijn, maar ik betwijfel of Wim zich daar iets van aan zal trekken.

Wat later kwam de volgende overtreding: ik wilde aan het einde van m'n 5,5 uur m'n verplichte pauze gaan houden, maar dat mocht niet omdat er al een aantal chauffeurs aan het pauzeren waren. Oftewel, de planning maakt er een puinhoop van en de chauffeurs draaien er weer voor op. Misschien had ik op het station toch even gebruik moeten maken van de gelegenheid om de Inspectie eens in te lichten over de misstanden bij Jansen Taxi.

Petroleumhandjes

Geloof me, het was een waar genoegen om weer eens een keer te kunnen uitslapen. Lekker zo rond 10:00 een keer opstaan en uitgebreid ontbijten, en daarna wat nuttigs gaan doen.

Dat nuttigs bestond onder andere uit het schrijven van een brief aan De Combinatie Jeugdzorg. Die hadden zo'n week geleden namelijk een brief gestuurd met de vraag of ze mijn klacht als afgehandeld konden beschouwen. Nee, dat mogen ze niet. Het enige "resultaat" van die klacht is dat ze me eens per maand schriftelijk op de hoogte zullen houden in plaats van telefonisch. Tot nog toe heb ik geen reden om aan te nemen dat ze meer zullen vertellen dan "het gaat goed met Tom en Max" en ze me voor de rest overal buiten laten. Als ik af moet gaan op wat ze me tot nog toe verteld hebben is er in maanden van hulpverlening helemaal niks gebeurd, en dat lijkt me toch niet echt waarschijnlijk.

In de loop van de middag was het tijd om weer richting Nuenen te gaan, en meteen maar even een tussenstop te maken om m'n jerrycan met petroleum weer eens vol te gooien. Dat ging niet helemaal goed, de petroleum ging er namelijk niet alleen in maar ook overheen. Waarmee m'n handen dus de rest van de dag naar petroleum roken, want dat spul krijg je er niet of nauwelijks af gewassen. Het moet slijten. Gelukkig ging het over m'n handen en niet over m'n kleren.

Werk was één grote ellende. In eerste instantie had ik een gewone taxi, na een paar uur hoorde ik Nicolien (onze onvolprezen centraliste) aan een collega vragen of hij z'n taxi in wilde ruilen voor een busje, en prompt daarna verscheen "Standplaats Jansen Taxi" op de dataterminal. Oh shit, dat voorspelde niet veel goeds. En inderdaad, ik kreeg een busje in m'n maag gesplitst. Daar was ik niet blij mee, ik heb toch al een hekel aan die dingen en de laatste keer dat ik op een uitgaansavond een busje meegehad heb heeft me dat € 55,00 gekost.

Ik kreeg niet zomaar een busje, nee, ik kreeg bus 15 weer eens mee. Ook dat voorspelde niet veel goeds, want dat kreng wil nogal eens niet starten. Dat deed-ie nu dus ook niet. Om een of andere reden heeft die bus onder de motorkap een schakelaar zitten die je eerst om moet zetten voordat de auto stroom krijgt. Geen idee welke halve zool dat nou weer verzonnen heeft. Helaas werkte dat met die schakelaar maar eventjes: auto starten, een stukje naar voren rijden zodat ik bij de achterklep kon, en dan de motor weer af. Waarna de auto helemaal niet meer startte: accu leeg want m'n voorganger had de mobilofoon weer eens niet uitgezet.

Geen nood, we hebben ook nog een accustarter. Het vervelende van dat ding is echter dat-ie het alleen doet als-ie opgeladen is. U raadt het al: ook leeg. Frustraties alom dus bij zowel mij als Nicolien. M'n eerste opmerking toen ik haar het slechte nieuws ging vertellen was: "Waar liggen de handgranaten?". Nicolien was een en al begrip, die zou ook het liefst die dingen in de fik steken zodat we er vanaf zijn. Helaas zijn we er allerminst vanaf, want dankzij de overname van de Botax hebben we er een hele hoop busritten bijgekregen.

Volgende poging dan maar: een rolstoelbus mee. Mag eigenlijk niet maar we hadden niks anders meer. Zowaar, die deed het wel maar moest na die ene rit wel direct terug. Dat lukt zowaar nog net voor middernacht, al ben ik daarmee wel alweer over m'n maximale rijtijd van 5,5 uur heengegaan.

Niemand de deur uit, waar is m'n auto?

Vandaag was weer zo'n dag als zovelen. Vroeg opstaan, even gauw ontbijten, en dan naar m'n werk. Daar aangekomen bleek de auto die ik mee zou moeten nemen er niet te zijn, dus heb ik het eerste half uurtje van m'n dienst in de kantine doorgebracht tot die auto terug was. Voor de rest niks bijzonders. Na m'n dienst weer naar huis, eten, even gamen, en dan naar bed. Gelukkig heb ik morgen late dienst (van 18:00 tot 03:00) dus kan ik uitslapen.

De baas en de regels

Per 23 maart 2009 heeft de baas de Botax overgenomen (althans de chauffeurs, voertuigen en contracten), dus hebben ze het momenteel razenddruk op de administratie, en dus werd mij gisteren verteld dat de bevestiging van m'n contractverlenging over een paar dagen wel een keer in m'n postvakje zou liggen. Ze hebben zichzelf overtroffen, vanochtend lag-ie er al in. Wim Jansen heeft toch niet kunnen nalaten om in die brief te vermelden dat hij hoopt dat ik me voortaan aan de bedrijfsregels zou houden.

Nogal voorbarig, lijkt me, zelf houdt hij zich niet aan de CAO. Zo moet hij bijvoorbeeld een vakantiekaart verstrekken waarop wordt bijgehouden hoeveel verlof- en overwerkuren je hebt opgebouwd en opgenomen, of hij moet die gegevens altijd op de loonstrook vermelden. Hij doet echter geen van beiden, waardoor ik dus geen idee heb hoeveel verlof- en overuren ik heb.

Tamtam

Het is duidelijk dat het voorjaar begonnen is: toen ik rond 06:30 vertrok vanuit Lommel was het al licht buiten...

Vervolgens werd het weer wat donkerder, en tegen dat ik Eindhoven binnenreed begon het te regenen. De rest van de dag varieerde het nogal, van licht bewolkt met veel zon tot flinke regenbuien.

Desalniettemin werd m'n dag al goed gemaakt nog voordat m'n dienst begon. Een van m'n collega's was aan het verkondigen dat hij naar Ter Apel moest maar was daar kennelijk niet blij mee. Ik ben de beroerdste niet, als je een collega kunt helpen moet je het niet laten, dus heb ik 'm gezegd dat hij die rit maar aan mij moest geven. Dat liet-ie zich geen twee keer zeggen, binnen 60 seconden had hij het met de centrale geregeld en had ik een lekker lange rit. Alleen wel wat lastig dat ik m'n zonnebril vergeten was, want in het hoge Noorden was het overwegend zonnig.

Eigenlijk heeft Ter Apel maar één minpuntje: de mobiele Internetverbinding werkt wel maar de communicatie lijkt nog met de tamtam te gaan.

Terug in Nuenen kwam de afdeling Personeelszaken (één vrouw sterk) naar me toe met de vraag of ik zometeen even tijd had. Met het einde van m'n contract in zicht begon ik uiteraard al zenuwachtig te worden. Het viel mee, ik krijg aansluitend een jaarcontract. Wat ze wel namens Wim Jansen opmerkte was dat ik er wat al te gemakkelijk over dacht als ik niet-betalende passagiers als bedrijfsrisico zou zien, en niet als iets waar je je personeel voor op moet laten draaien. Volgens haar zou de werkgever dan wat al te veel risico lopen als hij ook zo zou denken. Zo wil ik ook wel ondernemen: de winst voor mijn rekening en het verlies voor rekening van m'n personeel.

Ook zou in het chauffeurshandboek vermeld staan dat ritten naar het "buitengebied" altijd vooraf betaald moeten worden. Ik ga het toch maar eens navragen bij de vakbond en m'n advocaat en opzoeken in de CAO, want het lijkt er toch op dat Wim Jansen hier de regels wat al te creatief interpreteert.

Verjaardag vieren op m'n eentje

Het mooie weer lijkt weer voorbij. Veel bewolking, een stuk frisser dan het afgelopen weekend, een stevige wind, zo ongeveer klokslag 12:00 begon het ook nog eens te regenen en dat is aan het begin van de avond weer opgehouden. Helaas is er niemand meer op komen dagen, al moet ik toegeven dat vier van de genodigden zich in de loop van de dag nog meldden via Internet, telefoon en SMS. Hebben ze toch nog aan me gedacht...

Ja, ik weet het, verschillende genodigden hadden een goede reden om niet op te komen dagen, maar leuk is het toch niet om op je verjaardag eenzaam en alleen in je caravan te zitten. Als je psychisch toch al niet goed in je vel zit (en dat is voorzichtig uitgedrukt) hakt dat er toch wel in. Eigenlijk had ik het plan om m'n vorig jaar gewonnen barbeque in te wijden zodra ik een huis heb, maar zoals het er nu voor staat zal ik die maar schrappen voordat ik 'm straks op m'n eentje in moet wijden...

In de loop van de middag hing Leo Verhoeven (politie Eindhoven) weer aan de telefoon, hij wilde een afspraak maken om een klacht te bespreken. Volgens hem was of mijn klacht van vorig jaar juni of die van vorig jaar augustus nog niet besproken. Die zijn wel degelijk besproken, maar daar komt-ie vrijdag dan wel achter en dan kunnen we het eens hebben over die andere drie klachten van begin februari waar nog altijd geen reactie op gekomen is. Vrijdagmiddag mag ik m'n gezicht weer laten zien op het politiebureau.

Nog steeds lente

Het weer was bijna net zo goed als gisteren en daarmee helemaal niet slecht voor de tijd van het jaar. De lente lijkt te beginnen en dat was ook meteen goed te merken. Ik heb hier nog niet m'n nek gebroken over de grote aantallen terugkerende kampeerders maar het begint wel te lopen. Da's mooi, want de rest van de tijd is het hier maar een dooie boel.

Maar het kon niet uitblijven, telkens als iets meezit komt de rekening er achteraan. Het weer zat mee, de rekening kwam in de vorm van een SMS-je van Pauline: ze komt morgen niet. De buitentemperatuur bleef gelijk, m'n humeur zakte tien punten.

Gezien de grootte van de vlaai kon die in acht fatsoenlijk grote punten gesneden worden, maar tenzij er nog iemand op komt dagen is er eentje in Rob verdwenen en is de rest voor mij. Dat doe ik dus ook niet meer. Al moet ik zeggen dat-ie Breughel-appeltaart wel verrekte lekker is.

Voor de afwisseling heb ik vanavond ook maar weer eens zelf eten staan koken, iets wat ik tegenwoordig nog maar weinig doe. Als de afrekening nutsvoorzieningen gemaakt wordt na de zomervakantie gaan ze bij Blauwe Meer waarschijnlijk acuut hun leidingen en meters controleren, want die zullen heel verbaasd zijn over het lage gas -en waterverbruik. Het stroomverbruik daarentegen zal wel fors zijn.

Meestal kijk ik geen TV, maar zo heel af en toe, als ik een vrije dag heb, kijk ik wel eens op Teletekst om te zien of er misschien tot iets leuks op TV komt. Meestal is dat niet het geval, maar vanavond deed ik een aangename ontdekking. Doordat ik vrijwel elke vrijdag moet werken mis ik trouw elke week Top Gear, maar nu blijkt dat die uitzending op zondagmiddag 18:00 herhaald wordt. Whoo-hoo!

Appeltaart en wisky

Officieel begint vandaag de lente, en dat was te merken ook: stralend lenteweer (15 graden in de zon en uit de wind) en morgen zou het ook zoiets moeten worden. Een mooie gelegenheid dus om weer eens verder te gaan met de voorjaarskuis.

Terwijl ik daarmee bezig was belde Rob: hij zou vanmiddag even naar Lommel komen. Gauw nog even een beetje opruimen dan, en vervolgens even richting Lommel om wat boodschappen te doen, wat gebak te halen (een heuse Vlaamse Breughel-appeltaart), en meteen ook maar even de e-mail op te halen. Rob kwam, ging een uurtje later weer, en ik was een fles wisky (Cutty Sark voor de ingewijden) rijker.

Vanavond heb ik me maar weer eens lekker lui voor de TV geïnstalleerd en die wisky uitgeprobeerd. Rob had gelijk, hij smaakt inderdaad helemaal niet slecht.

Voor de rest valt de opkomst nogal tegen. Van de veertien mensen die uitgenodigd zijn is er tot nog toe eentje verschenen, komen er zeven niet, en heb ik van vijf mensen niks gehoord. Alleen Pauline komt morgenmiddag nog.

En uiteraard krijg ik Tom en Max ook niet te zien, maar het zou waarschijnlijk iedereen verbaasd hebben als Van Galen dat verzoek wel doorgestuurd zou hebben en Sonja ook nog eens positief gereageerd zou hebben. Ach ja, Van Galen wordt straks toch al op zoveel punten aangeklaagd, deze tegenwerking kan er ook nog wel bij.

Voorlopige beschikking

De Rechtbank heeft zichzelf overtroffen, ze blijken toch uitspraak gedaan te hebben inzake de echtscheiding. Dat is overigens enkel een tussenbeschikking, over de omgangsregeling moet nog beslist worden. Dat is uitgesteld vanwege het straat- en contactverbod, uiterlijk 9 juni 2009 wil de Rechtbank weten wat de stand van zaken is en kan de definitieve beslissing opgesteld worden.

Daar zal hoger beroep tegen ingesteld moeten gaan worden, want ik ben het er absoluut niet mee eens. Geheel conform het "Bescherm De Vrouw En Laat De Man Maar Barsten" beleid van de Nederlandse staat heeft Sonja de woning toegewezen gekregen en hoeft ze ook nog eens geen partneralimentatie te betalen. Dit terwijl ik meer belang heb bij de woning dan zij, en de Rechtbank bij mij is uitgegaan van een veel te hoog inkomen.

Van Galen blijkt zowaar wel tot hoog tempo in staat te zijn want ze heeft nu al een fax gestuurd met het verzoek de proceskosten (in totaal € 1.163,98) binnen twee weken over te maken. Helaas voor haar, van een kale kip kun je niet plukken. Daarnaast dreigde ze alsnog het vonnis te laten betekenen en tot executie ervan over te gaan. Oftewel: in tegenstelling tot wat ze gisteren beweerde is het vonnis nog helemaal niet betekend, is er dus helemaal geen dwangsom verschuldigd, en heeft ze dus wederrechtelijk geprobeerd mij honderden Euro's afhandig te maken! Hopla, weer een puntje erbij voor in de aanklacht.

In een brief van mr. Martens, waar die fax als bijlage bij zat, verklaarde hij ook dat hij het verzoek van Van Galen inzake het viergesprek nogal flauw vond. Ook schijnt Sonja nu al eisen gesteld en beslissingen genomen te hebben terwijl dat gesprek nog moet plaatsvinden. Alleen heb ik geen flauw idee om welke eisen en beslissingen het gaat en ook niet wat het verzoek van Van Galen inhoudt, want die fax heeft-ie vergeten mee te sturen. Maandag maar eens informeren, en dan maar afwachten wat het Duivelse Duo nu weer verzonnen heeft. Maar die twee kennende zal het ongetwijfeld niet bijdragen aan een constructieve aanpak.

Zo ergens rond 23:15 was ik terug in Nuenen en had de baas (althans, de personeelsadministratie) ook nog iets voor me. Niks om vrolijk van te worden: die € 55,00 van carnaval gaan ze bij de komende loonbetaling inhouden. Oftewel, als het aan de baas ligt draai IK op voor ZIJN bedrijfsrisico. Na het weekend maar eens even informeren bij de vakbond, als die mijn mening deelt zal ik die vervolgens delen met de baas, en als-ie dan nog steeds vindt dat ik zijn bedrijfsschade moet betalen gaat-ie een probleem krijgen...

Van Galen wil geld zien

Hoewel ik late dienst had ben ik toch al vrij vroeg richting Eindhoven gegaan, want er moest van alles gedaan worden. Eerst maar eens naar de postbus, waarin onder andere een kopie lag van het vonnis van de Rechtbank inzake het paspoort. Dat is gisteren bij mr. Martens betekend en dus moest uiterlijk vandaag het paspoort ingeleverd worden anders zou het me € 100 per dag gaan kosten. Ook wist hij nog te vertellen dat de Rechtbank het alweer niet voor elkaar had gekregen om op tijd een beslissing te nemen inzake de echtscheiding, dat is nu weer uitgesteld tot 3 april.

Nou stond dat afgeven van het paspoort toch al op het programma voor vandaag, dus dat ben ik meteen maar even gaan doen. Althans, bijna meteen, eerst moesten er boodschappen gedaan worden bij de Lidl. Ik moet m'n route tenslotte wel een beetje efficiënt plannen, de LPG is in België dan weliswaar goedkoper maar niet gratis.

Het was weer geen onverdeeld genoegen om mr. Van Galen te zien. Ik had zelf een ontvangstbevestiging opgesteld waarop stond vermeld dat ze het paspoort in goede staat had ontvangen, dat het binnen de gestelde termijn overhandigd was, en er dus geen dwangsom verschuldigd was. Die wilde ze dus niet tekenen, want volgens haar was ik wel degelijk een dwangsom verschuldigd. Volgens mr. Martens echter niet, volgens mij ook niet, dus daar zal ze binnenkort wel over gaan zeiken. Toch triest als je als leek de wet beter kent dan een advocaat; duidelijk een geval van een advocaat die op geld uit is.

Ze had zelf echter ook een ontvangstbevestiging, en aangezien ze bij lange na niet zo slim is als ze wil doen voorkomen heeft zij dat exemplaar eerst getekend en daarna naar mij doorgeschoven om het ook te tekenen. Ik heb van de gelegenheid dus even gebruik gemaakt om de gewraakte opmerkingen er nog maar even met pen bij te schrijven; haar handtekening stond er toch al op. Gna gna gna.

Volgens het vonnis moet ik ook nog € 1.163,98 aan kosten betalen. Het is gebruikelijk dat dit aan de griffie betaald wordt, maar volgens mr. Martens moet ik het aan Sonja zelf betalen die dan met de Raad voor Rechtsbijstand af moet rekenen. Dat gaat nog een strijd worden, in dat bedrag zit ook € 816 aan salaris voor Van Galen, maar aangezien Sonja's inkomen vergelijkbaar is met dat van mij kan haar dat nooit meer dan een paar tientjes aan eigen bijdrage gekost hebben. Uiteraard ga ik geen kosten vergoeden die niet gemaakt zijn.

M'n pauze heb ik vanavond maar eens besteed aan het versturen van uitnodigingen. Aanstaande maandag ben ik jarig, en dus heb ik een aantal mensen uitgenodigd om zaterdag, zondag of maandag naar Lommel te komen. Wie wel een uitnodiging verwachtte maar er geen gehad heeft moet zich maar even melden.

Voor de genodigden: geen cadeauverplichting, aanwezigheid op zich wordt al gewaardeerd. Geen bloemen tenzij je zelf een passende vaas meebrengt want ik heb er geen. Cadeautip voor wie toch niet met lege handen wil komen: Staatslot met Jackpot, bij voorkeur het winnende lot. :-)

Oh, de waterleiding is nog niet gerepareerd dus wie naar het toilet wil zal even naar het toiletgebouw moeten wandelen, en voor de rokers onder de genodigden: aan mijn kant van het tuinhekje geldt een rookverbod, met uitzondering van dat deel waar geen dak boven zit of anderszins overdekt is.

Voorjaarskuis, deel 2

Vandaag was een vrije dag, en zoals altijd had ik het op m'n vrije dag drukker dan wanneer ik moet werken. Dankzij alle stress en andere ellende slaap ik slecht en was ik dus rond 07:00 al wakker. Nog een half uurtje blijven liggen, en toen maar opgestaan. De wandeling naar het toiletgebouw leerde dat het een mooie dag zou worden. Da's gunstig want m'n humeur en m'n energie zijn direct gerelateerd aan het weer. Oftewel, vandaag ging het er flink tegenaan.

Jawel, de voortzetting van de voorjaarskuis. Deze keer niet buiten maar binnen, vandaag ben ik maar eens begonnen met puinruimen in m'n caravan. Het wordt zowaar al wat, het grootste deel van m'n bank is zowaar weer zichtbaar, en de hoeveelheid zichtbaar vloeroppervlak is ook flink toegenomen (voor zover zoiets "flink kan toenemen" in een stacaravan).

Minpuntje was alleen iets wat ik tegenkwam toen ik de kussens van een deel van de bank haalde om spullen op te bergen in de bak onder de bank. M'n caravan heeft nogal een vochtprobleem, door de zwaartekracht loopt dat van het raam af naar beneden en komt op de wanden terecht. Combineer dat met het feit dat er gestookt wordt in m'n caravan, en je hebt een perfecte voedingsbodem voor...

Schimmel. Gatverdamme! Heet water, allesreiniger en een keukensponsje brachten uitkomst.

Vanmiddag was het weer eens tijd om richting Lommel te gaan voor een ritje over de digitale snelweg. Helaas zat in de e-mail (nog) geen reactie van mr. Martens op het gezever van Van Galen.

Van Galen kan het maar niet laten

Aanstaande maandag ben ik jarig, en het leek me in het kader van de toenadering wel een idee als Sonja zaterdag of zondag met Tom en Max naar Lommel zou komen. Gewoon, als teken van goede wil. Zelfs Sonja zelf zou nog welkom zijn, als ze zich tenminste zou gedragen. Met de beste intenties heb ik dus vanmiddag een mail naar zowel mr. Martens als Van Galen gestuurd om dit voor te stellen. Meteen ook maar even vermeld dat ik vandaag helaas niet in de gelegenheid zou zijn om Tom's paspoort terug te brengen, dat wordt donderdag. Onvoorziene omstandigheden voorbehouden natuurlijk.

Van Galen reageerde in stijl. Ik kreeg een e-mail terug met de mededeling dat Van Galen geen acht zou slaan op mijn e-mail en enkel zou reageren op berichten van mr. Martens. Ook werd nog opgemerkt dat ze het paspoort nog niet terughadden en daardoor inmiddels € 300 van me tegoed zouden hebben.

Dat laatste klopt overigens niet, na betekening van het vonnis (in gewoon Nederlands: nadat ik het vonnis schriftelijk heb ontvangen) moet ik het paspoort binnen 24 uur overdragen, daarna begint de teller te lopen. Maar tot op heden is het vonnis niet betekend.

Kortom, er kon weer een e-mail richting mr. Martens met mijn visie op het commentaar van Van Galen, het verzoek om de e-mail met mijn voorstel door te sturen, en meteen ook maar het verzoek om Van Galen te verzoeken haar toon te matigen, want dit soort reacties dragen nou niet bepaald bij tot een oplossing.

Ik vind het sowieso diep triest dat ze zo reageert. Op deze manier is er geen enkele reden om aan te nemen dat een eventueel viergesprek ook maar iets positiefs oplevert. Het lijkt erop dat Sonja alles zoveel mogelijk wil laten escaleren om mij zoveel mogelijk schade te berokkenen, en Van Galen alles zoveel mogelijk wil laten escaleren om zo haar bankrekening te spekken. Rijp voor de psychiater, die twee.

Het zit allemaal niet mee

Vanochtend had ik weer een afspraak bij de GGzE, en uiteraard had ik heel wat te vertellen. De reactie was er een van onbegrip -- onbegrip over waar Sonja en Van Galen mee bezig zijn, wel te verstaan.

Die Van Galen heb ik vervolgens maar eens opgezocht, ik moest tenslotte Tom's paspoort nog inleveren. Van Galen was er echter niet, de assistente (of receptioniste, of hoe het ook heet) wilde het wel in ontvangst nemen. Mooi niet, Van Galen dient zelf de ontvangstbevestiging te tekenen. Morgen zou ze wel op kantoor zijn, als ik er aan toekom ga ik dan nog maar een keer langs. Als ze er dan weer niet is of moeilijk gaat doen kan ze naar het paspoort fluiten.

In dat geval namelijk ga ik het vonnis letterlijk nemen, en daar zal in staan dat ik het paspoort aan eiseres (Sonja dus) moet retourneren. Maar ja, ten eerste moet ik het vonnis dan eerst ontvangen hebben, en gezien Sonja's gewoonte om m'n post maar eens in de 2-3 weken door te sturen kan dat nog wel even duren, en ten tweede zit er dan nog zoiets als een straat- en contactverbod in de weg. Dan krijgt ze dat paspoort dus pas op z'n vroegst 20 mei terug en zal ik me beroepen op overmacht.

Daarna naar de postbus met daarin een kopie van een fax van mr. Martens aan Van Galen over een eventueel viergesprek plus een kopie van het fantasietje, euh, ik bedoel de pleitnota, van Van Galen. Ik had het net gelezen en was net begonnen aan een brief voor mr. Martens om verslag uit te brengen over het retourneren van het paspoort, toen Stan Smits ook weer eens belde. Sonja had kennelijk tegen hem gezegd dat ze alsnog wilde praten, maar dan wel met advocaten en agendapunten. Dus kon ik Stan meteen vertellen dat wij wel willen praten maar wederpartij alsmaar niet, dat we ze opnieuw uitgenodigd hadden, en dat de agenda al weken geleden opgesteld is. Dat alles kon dus mooi meteen mee in de brief voor m'n advocaat.

Werken was minder. Ik ben weliswaar vrijwel continu bezig geweest, maar dat betekende wel dat ik over m'n maximale rijtijd van 5,5 uur heen ging. Na die rit wilde ik gaan pauzeren maar er moest nog één rit achteraan. Vooruit dan maar, maar als ik straks een boete krijg wegens overschrijding van de rijtijdenwet zal de baas er toch voor op moeten draaien. Uiteindelijk ben ik een uur te laat aan m'n pauze begonnen, die daarmee al bijna zinloos was: van 21:00 tot 21:30 en dan om 23:00 afgewerkt zijn. En bij aanvang van m'n pauze hoorde ik de centraliste nog verkondigen dat "de koek op" was. Oftewel, geen ritten meer.

En tot overmaat van ramp had m'n TomTom ook weer eens kuren. Dat heeft-ie wel vaker; zomaar opeens zit je volgens dat apparaat opeens heel ergens anders dan waar je werkelijk bent. Dat kan soms 50 meter afwijken, soms ook ettelijke kilometers. En dan is-ie dus volledig de weg kwijt. En ik dan ook.

Zo kom je nog eens ergens

Vandaag ben ik maar weer aan het werk gegaan, al had ik er niet veel zin in. Op zondag is er meestal niet zo gek veel te doen dus zag ik al aankomen dat ik het grootste deel van de dag waarschijnlijk op Zuid zou doorbrengen. Dat bleek mee te vallen.

Meteen de eerste rit was al kilometers vreten: van Nuenen naar Amsterdam Zuidoost, vlak bij de ArenA. Tegen dat ik terug was in Eindhoven was de ochtend heel aardig om en belandde ik alsnog op Zuid. Een uur en twee ritten later stond ik in Veldhoven en kwam de volgende rit naar Verweggistan, zij het iets minder ver dan Amsterdam: deze keer de andere kant op, naar Roermond. Zo kom je nog eens ergens.

Halve kracht

Dankzij die knallende koppijn is er van enige nachtrust geen sprake geweest. Wel veel koppijn, een serie huilbuien en woede-uitbarstingen, maar nog geen minuut slaap. Eigenlijk had ik vandaag moeten gaan werken, maar ik heb me maar ziekgemeld. Taxirijden is niet verantwoord als er iemand continu met een zware hamer aan de binnenkant tegen je schedel aan het slaan is.

Alles gaat vandaag op hooguit halve kracht, maar da's voldoende. Net voldoende om Operatie Boemerang alvast verder voor te bereiden. Gewoon, voor het geval mijn Engelen ingrijpen en ik m'n verjaardag toch nog haal.

Vorige week vroeg iemand of ik nog wat ging doen voor m'n verjaardag. Ik heb overwogen om dan inderdaad mensen uit te nodigen voor een klein feestje, maar gezien de ontwikkelingen van afgelopen week zie ik daar maar van af. Wie langs wil komen is natuurlijk toch wel welkom, zowel het weekend als de maandag hoef ik toch niet te werken.

Vrijdag de dertiende. En niet te zuinig ook!

Vanochtend diende het kort geding inzake Tom's paspoort. Ik was net vertrokken die kant op toen Stan Smits belde. Ik had hem verzocht om een gespreksverslag zodat ik Sonja's beweringen onderuit kon halen, maar dat krijg ik niet. Sonja had er ook al om gevraagd en die krijgt het ook niet, bij Bureau Jeugdzorg willen ze niet betrokken raken bij het juridische wespennest dat Sonja van de echtscheiding gemaakt heeft. Enerzijds jammer, anderzijds wel gunstig: Sonja beweert dat er getuigen zijn van mijn vermeende misdragingen, dus ligt de bewijslast bij haar. Goed, da's vooral theoretisch want tot nog toe heeft noch zij nog Van Galen ook maar ooit één snippertje bewijs geleverd voor hun beschuldigingen en lijkt niemand dat vreemd te vinden.

Het kort geding was een schijnvertoning. We hebben gewezen op tal van fouten in de dagvaarding (wat op zich voldoende zou moeten zijn om de eis af te wijzen), Van Galen begon vervolgens weer met modder te smijten. Deze rechter was al net zo beroerd als de vorige, want ook deze vond het niet nodig om te informeren of Van Galen misschien iets van bewijsmateriaal voor haar beweringen had. Net als vorige keer zijn onze argumenten ook weer volledig genegeerd.

Van Galen bleek niet alleen over een zeer rijke fantasie te beschikken (maar dat wisten we al lang), ze heeft ook nog gevoel voor melodrama: doordat ik Tom's paspoort had zou ik hem "gevangen houden". Ze heeft haar roeping gemist, ze had boeken en filmscripts moeten gaan schrijven. De rechter vond de opmerking van Van Galen nogal overdreven. Wij ook trouwens.

De uitspraak laat zich raden: Sonja heeft weer gewonnen, en om het nog erger te maken heeft ze ook nog de eis toegewezen gekregen dat ik veroordeeld zou worden tot betaling van de kosten van het kort geding. Het precieze bedrag weet ik niet, de rechter heeft er wel iets over gemompeld maar helemaal verstaanbaar was het niet, maar het bedrag bestaat uit salaris, griffierechten en Sonja's kosten, en dan komt het totaal ergens rond de € 1.500 uit. Jawel, zo'n VIJFTIENHONDERD EURO! En dat enkel omdat Sonja en Van Galen niet in staat zijn zich als normale en fatsoenlijke mensen te gedragen.

Volgens mij heb ik toch echt het verkeerde vak gekozen. Als ik het gemompel goed verstaan heb is van dat bedrag zo'n € 1.200 salaris voor de rechter en de griffier. Nou zal die rechter vast flink meer krijgen dan de griffier, zodat ik zijn salaris schat op zo'n € 900 voor een half uurtje op een stoel zitten en niet al te veel doen. Da's nog eens makkelijk geld verdienen.

De rechter gaf nog wel wat kritiek op Van Galen, omdat die een duur kort geding was gestart terwijl ze het verzoek eigenlijk aan de Kinderrechter had moeten doen. Ook verkondigde hij nog dat we eens minder zouden moeten procederen en meer moeten praten. Tja, dat laatste proberen we al ettelijke maanden, maar als de wederpartij niet WIL praten ben je zogezegd uitgeluld.

Behoorlijk botte boer trouwens, die rechter. Na de uitspraak wilde ik hem vragen of de uitspraak betekende dat ik dan ook mijn eigendommen terug kan krijgen door daarvoor een kort geding tegen Sonja te beginnen. Hij liet me niet eens uitpraten! Ik had alleen nog maar ter inleiding opgemerkt dat er nog een hoop persoonlijke en zakelijke eigendommen van mij in de echtelijke woning liggen toen ik al onderbroken werd en toegesnauwd kreeg: "Dat is hier niet aan de orde!". Fijn, dankjewel, prettig om te zien dat men bij de Rechtbank al net zo weinig goed fatsoen heeft als de wederpartij. Zodra ik het vonnis schriftelijk heb ontvangen weet ik hoe die rechter heet en ga ik een aanklacht tegen 'm indienen.

Mr. Martens had donderdagmiddag nog bij Van Galen geïnformeerd of ze nog bereid was tot een viergesprek maar daar heeft ze niet eens op gereageerd, dus gaat hij vanmiddag (of maandag) nog een keer een fax die kant opsturen met hetzelfde verzoek. Persoonlijk zou het mij verbazen als ze nu opeens wel aan tafel zouden willen, en als het al zou gebeuren dan zullen ze ongetwijfeld weer beginnen met leugens, valse beschuldigingen en absurde eisen. Ik ben voorbereid, als ze nou weer weigert gaat met onmiddellijke ingang Operatie Boemerang van start. En dan ken ik twee vrouwen die helemáál niet blij gaan zijn...

De middag en een deel van de avond heb ik bij Hellen en Sjef doorgebracht. Dat was tenminste wèl iets positiefs op wat voor de rest een klotedag was. Na het avondeten en de afwas ben ik weer richting Lommel gegaan, en toen begon het al mis te gaan. Een hoop woede die naar buiten kwam, waarna er een flinke hoofdpijn op kwam zetten. Gelukkig was ik nog op tijd terug om Top Gear te kijken, dat was zoals altijd weer een waar genoegen.

Maar daarna was het bedtijd terwijl intussen m'n flinke hoofdpijn was uitgegroeid tot een knallende koppijn. Even een rondje over de camping wandelen hielp niet, de paracetamol ook niet, dus dat voorspelde niet veel goeds voor m'n nachtrust.

Om even een idee te geven hoe extreem de schade is die deze zoveelste klap veroorzaakt heeft: ik heb niet alleen alweer een zenuwinzinking, voor het eerst in een hele tijd heb ik weer ernstig overwogen om definitief een einde te maken aan alle ellende: door een einde aan m'n leven te maken. Het leven (als je dat een leven wilt noemen) is een hel, ik word keer op keer geconfronteerd met wanpraktijken van twee "mensen" (als je dat nog mensen wilt noemen) die in een psychiatrische inrichting thuishoren maar overal ongestraft mee wegkomen, waarbij eentje ook nog eens aan alle kanten hulp krijgt en beschermd wordt terwijl ik het slachtoffer ben maar door alle instanties aan m'n lot wordt overgelaten.

Als het niet héél snel héél veel beter wordt zie ik niet in waarom ik nog verder zou gaan, het enige wat mij dan nog rest is eerst Sonja Holten en Ingrid van Galen om zeep helpen en daarna mezelf. Is dat zielig voor Tom en Max? In eerste instantie wel, maar hopelijk zullen ze het dossier lezen als ze wat ouder zijn en zich dan realiseren dat ik door hun moeder kapotgemaakt ben en ik ze uit de klauwen van een monster gered heb door hun moeder de straf te geven die ze verdiende.

Ik ben op. Ik kan niet meer. Ik denk ook niet dat het nog lang zal duren: over tien dagen word ik 42, al sinds pakweg m'n 13e heb ik het idee dat ik niet ouder zal worden dan 42. Kennelijk is het onderhand tijd om te gaan... Maar dan ga ik niet alleen, en dan zal ik er ook voor zorgen dat ik op zo'n manier ga dat het NOS Journaal er 's avonds mee opent. Leuk voor de hulpverlenende instanties, kunnen die weer allemaal doen alsof ze nergens van af wisten en vervolgens elkaar de schuld geven.

Op naar Groningen

Vandaag ben ik m'n werk maar eens begonnen met iets wat ik sinds m'n tijd bij Connexxion niet meer heb gedaan: een rit begeleiden. Dat klinkt spannender dan het is, in dit geval moesten er twee kinderen opgehaald worden, als begeleider ben je dan degene die het kind aan de voordeur ophaalt en in de auto zet terwijl de chauffeur (chauffeuse in dit geval) blijft zitten. Maar het was wel een aardige meid. Na de kids afgeleverd te hebben (of all places: bij de Combinatie Jeugdzorg...) nog even een bak koffie genuttigd samen met een stel andere chauffeurs en toen terug m'n taxi in.

Jubel ende vreugde! Of ik me maar even wilde melden bij het asielzoekerscentrum op de Oirschotsedijk in Eindhoven, want er moesten drie mensen naar het asielzoekerscentrum in Ter Apel. Kijk, zo krijg je de dag tenminste vol. Bij het AZC krijg je als chauffeur altijd eerst een bak koffie aangeboden voordat je je passagiers inlaadt en vertrekt, meteen ook maar even naar het toilet, en dan een rit van een slordige 2,5 uur naar Groningen. Dan even een half uurtje pauzeren, en dan weer 2,5 uur terug.

Tegen dat ik terug was in Eindhoven was het nog net iets te vroeg om er mee op te houden, dus ben ik nog maar even op Zuid gaan staan. Daar waren wel taxi's maar geen klanten, na twintig minuten ben ik maar weer vertrokken. Even tanken en dan naar binnen.

De leugen regeert

Vandaag was een vrije dag en die is uiteraard zo ongeveer volledig besteed aan het opstellen van een reactie op de leugens van Van Galen. Aan het einde van de middag was het verhaal klaar en kon ik het doormailen, vrijwel tegelijkertijd kwam er een mailtje van mr. Martens met, jawel, alweer een fax van Van Galen. Het zal de aandachtige lezer niet verbazen dat ook deze ronde de waarheid weer eens geweld werd aangedaan. Volgens Van Galen zou Sonja in het gesprek "haar goodwill" getoond hebben (dat is verder niemand opgevallen) en zou ik haar "dermate respectloos" behandeld hebben dat ze "niet langer bereid is haar medewerking te verlenen bij het verkrijgen van een woning". Oftewel, Sonja heeft weer een excuus verzonnen om mij weer eens lekker onderuit te halen.

Ook een mooie: "Het feit dat dit gedrag ook nog eens door uw cliënt wordt ontkend, ondanks dat hier twee getuigen van zijn, is een dubbele klap in haar gezicht". Och arme, moeten we nu medelijden met Sonja krijgen of zo? Krokodillentranen zijn, niets anders. En nee, Van Galen heeft haar bewering niet onderbouwd met een verklaring van die getuigen maar dat zal niemand meer verbazen.

Ik vraag me af waar Van Galen haar rechtendiploma eigenlijk heeft behaald. Gezien haar overweldigende incompetentie heb ik het vermoeden dat ze dat niet in de examenzalen behaald heeft maar of via Internet heeft gekocht of haar examens tussen de lakens heeft afgelegd. Die ervaring kan haar nog van pas komen, ik moet toegeven dat ze niet onaantrekkelijk is en als het aan mij ligt is ze binnenkort geen advocaat meer, dus met haar uiterlijk en ervaring moet ze zo aan de slag kunnen op het Baekelandplein in Eindhoven.

Tien punten voor degene die 'm als eerste doorheeft en het hier meldt.

De avond is uiteraard besteed aan het opstellen van een reactie op de laatste lichting onzin, morgenochtend maar even mailen voordat ik aan het werk ga.

De volgende serie leugens

Ik heb tegenover mijn collega's, en dan met name de centralisten, laten vallen dat ik het liefst lange ritten doe. Wat dat betreft begon m'n dag goed: om 08:30 twee passagiers ophalen en naar het Radboudziekenhuis in Nijmegen brengen, daar wachten tot ze klaar zijn en ze dan weer terug naar Eindhoven brengen. Eerst vijf kwartier om in Nijmegen te komen (dat kan sneller maar dan moeten ze geen files neerleggen op de route), en toen het verzoek om ze twee uur later weer op te halen. Een uur later waren ze al weer terug en daarna ging het in nog geen uur tijd (de files waren opgelost) terug naar Eindhoven. Waarmee de ochtend om was. Zo schiet het tenminste op.

Sonja's advocate blijkt zowel gisteren als vandaag een fax naar mijn advocaat gestuurd te hebben, en traditiegetrouw werd er weer een hoop onzin uitgekraamd. Volgens de eerste fax zou Bureau Slachtofferhulp tegenover Sonja verklaard hebben dat ik nu al geprobeerd zou hebben om rechten te ontlenen aan het concept van de overeenkomst inzake co-ouderschap. Dat kan uiteraard niet, ten eerste staat er nog steeds het woord "concept" op en ten tweede staan er geen handtekeningen onder dus kan ik er nog niet eens rechten aan ontlenen (wat ik overigens ook niet geprobeerd heb). Bovendien heb ik in het geheel geen contact met Bureau Slachtofferhulp, dus waar ze die opmerking vandaan halen is me een raadsel. En uiteraard wordt die vermeende uitspraak van Bureau Slachtofferhulp niet onderbouwd met zoiets elementairs als bewijs. Omdat ze toch een fax aan het opstellen was heeft ze ook maar meteen een hele serie eisen gesteld waaraan eerst voldaan moet worden voordat ze de overeenkomst tekenen.

En jawel, ik heb weer eens gelijk gekregen: Sonja heeft weer allerlei onzin zitten uitkramen over het gesprek bij Bureau Jeugdzorg. Volgens mr. Van Galen zou ik tegen Sonja aan het schelden en schreeuwen zijn geweest en zou ik met spullen hebben gesmeten. Onzin, maar van mr. Van Galen weten we intussen wel dat ze alles wat Sonja vertelt kritiekloos overneemt. Volgens haar zou er van mijn kant geen enkele "goodwill" zijn (die was er wel maar ontbrak bij Sonja) en zou Sonja degene zijn die alles in goed overleg op wilde lossen, waarbij ook het omgekeerde juist is.

En dus kon ik m'n kostbare vrije tijd weer besteden aan het schrijven van een reactie en het weerleggen van al die onzin.

Gemiste kans

Voor vandaag stond achtereenvolgens op het programma: werken, gesprek bij Bureau Jeugdzorg, m'n nieuwe paspoort ophalen, boodschappen doen bij de Lidl, postbus legen, en dan terug naar Lommel. Het ging weer eens anders dan gepland.

Dat gesprek bij Bureau Jeugdzorg stond gepland voor 15:30 dus had ik vrij gevraagd voor 15:00 - 17:00 -- twee uurtjes dus. Toen ik aan het werk ging bleek ik echter al vanaf 13:00 vrij te hebben, twee uur eerder dan gepland dus. Dat kost me dus twee extra verlofuren, maar aan de andere kant zou ik daardoor wel een stuk vroeger richting Lommel kunnen. Dus werd de planning omgegooid en werd alles gedaan voorafgaand aan het gesprek bij Bureau Jeugdzorg.

Bij dat gesprek zouden vier mensen aanwezig zijn: ikzelf natuurlijk, Sonja, Stan Smits en Ageeth Bikker. Die laatste was er niet maar werd vervangen door een jongedame die na de vraag of ik koffie lustte geen woord meer gezegd heeft. Het gesprek zelf zou moeten gaan over het hervatten van de omgangsregeling maar daar is dankzij Sonja niks van terechtgekomen.

Toen ik (tien minuten te vroeg) arriveerde bleken de andere drie al in gesprek te zijn. De toon werd al meteen gezet bij mijn binnenkomst: zoals gebruikelijk stonden Stan en die jongedame op om mij een hand te geven, Sonja bleef zitten en keek de andere kant op. Na een inleiding door Stan nam Sonja het woord waarna de ellende losbarstte. Geen greintje coöperatieve instelling, het enige wat ze deed was een serie beledigingen, leugens, valse beschuldigingen en absurde eisen over tafel gooien. Zo eist ze (Sonja vraagt nooit, ze eist alleen maar) dat de omgang pas hervat na afloop van het straat- en contactverbod op 10 mei 2009 en eist ze dat mijn omgang met Tom en Max alleen "in een beschermde omgeving" plaatsvindt. Dat is niet alleen belachelijk, dat is ronduit vernederend, en dus ga ik daar beslist niet mee akkoord.

Uit goed fatsoen heb ik haar laten uitpraten, maar die fatsoensnorm bleek Sonja vreemd te zijn. Zodra ik probeerde op haar verhaal te reageren viel ze me al in de rede (dat was dus al na ongeveer 10 seconden). Geheel onverwacht en onbedoeld ben ik uitgevallen: ik heb met m'n schrijfblok een mep op tafel gegeven en geroepen: "Mag ik misschien even uitpraten?". Tja, dan moet je net Sonja hebben. Ook die opmerking is een vorm van kritiek, maar Sonja kan absoluut niet tegen kritiek en reageerde dan ook zoals ze altijd reageert als ze kritiek krijgt: ze vertrok. Goeie kans ook dat ze nu weer een compleet verdraaide versie van het gebeurde aan haar advocate gaat vertellen en ze dat dan gebruiken als excuus om het viergesprek niet door te laten gaan.

Oftewel, dat was dus een verspilde halve verlofdag. En ja, daar gaat Sonja inderdaad de rekening voor krijgen.

Voorjaarskuis

Ook het KMI (het Vlaamse zusje van het KNMI) zit er wel eens langs: voor vandaag was regenachtig weer voorspeld maar het werd droog en zonnig. Dat kwam mooi uit, want het is langzamerhand tijd voor de jaarlijkse traditie: de voorjaarskuis. Of voorjaarsschoonmaak, afhankelijk van aan welke kans van de grenspaal je staat.

Dat lukt natuurlijk niet allemaal in één dag, en aangezien je ergens moet beginnen ben ik maar eens begonnen met het schoonmaken van de dakgoten. Leuk, zo'n camping in een (naald)bosrijke omgeving, maar je moet wel regelmatig alle rommel uit de dakgoten vegen. Daarna was de voortent aan de beurt. Alles eruit, vloer vegen en dweilen, tuinmeubilair afsoppen, en vervolgens een deel van de inboedel terug de voortent in en een deel naar de schuur. Pardon, het tuinhuisje.

Voor de extra uitdaging ben ik m'n frietpan maar eens te lijf gegaan. Die heb ik zelf nog nooit gebruikt maar komt uit pa's inboedel, en dat apparaat zag eruit alsof het veel gebruikt maar nooit gereinigd is. Dat werd een flinke klus maar uiteindelijk was-ie nog niet schoon, dus die mag eerst eens een nachtje weken in water met sop, en dan maar hopen dat-ie dan wel schoon te krijgen is.

Ter afronding van deze kuisdag heb ik ook m'n waterleidingput maar eens uitgegraven. Ook daar zit een lek, maar als de loodgieter er niet bij kan vanwege de laag zand kan-ie de leiding ook niet repareren.

Geloof me, dat pilsje na afloop smaakte uitstekend!

Delhaize

Mede door die adrenalinestoot van de straatrace was ik nog behoorlijk wakker tegen dat ik terug in Lommel was. Niet meteen naar bed dus, maar een pilsje gepakt, even de administratie bijgewerkt, en vervolgens kwam ik op het idee om nog even een film te kijken op m'n PC. Dat ging goed fout, want de multimedia software van Windows Vista besloot om de resolutie van m'n scherm maar eens flink te verlagen. Die kreeg ik niet meer teruggezet, dus dacht ik slim te zijn en het probleem op te lossen door de PC een keer opnieuw op te starten. Dat helpt wel vaker bij problemen met Windows, dus misschien ook deze keer wel.

Niet dus, nu kreeg ik gewoon helemaal geen beeld meer. Nog even geprobeerd om het te herstellen, maar dat lukte niet. Intussen was het 01:15 en hield ik het maar voor gezien. Na de nachtrust maar weer verder puzzelen.

Na die nachtrust, bij het ontbijt, kwam de vreemde aard van Windows weer boven: PC start op, gewoon beeld, niks aan de hand. Huh? Raar spul, die Microsoft software.

En toen moesten er boodschappen gedaan worden, anders heb ik de komende paar dagen niks te eten. Het nadeel van de Lidl is dat ze verse groenten verkopen in veel te grote voorverpakte hoeveelheden dus ben ik maar eens op zoek gegaan naar de Colruyt. Die kreeg ik zo gauw niet gevonden, de Delhaize echter wel dus ben ik daar maar eens gaan winkelen. Dat doe ik dus ook niet meer.

Grote winkel, groot assortiment, te vergelijken met een redelijk grote Albert Heijn. Helaas zijn de prijzen daar ook op het niveau van de Albert Heijn. Vrij prijzig dus, zelfs als je bedenkt dat supermarkten in België toch al duurder zijn dan in Nederland. Bij sommige goedkope artikelen hebben ze echter wel een leuke opmerking staan: "Zelfde prijs als bij Aldi. Hier is het beter". Enige humor kan men de Delhaize niet ontzeggen.

Vervolgens heb ik alsnog de Colruyt gevonden, daar ga ik de volgende keer maar eens winkelen, kijken wat daar alles kost. Maar waarschijnlijk ben en blijf ik beter af met de Nettorama en Lidl in Nederland.

Straatrace!

Wim Jansen lijkt er weer eens heel eigen regels op na te houden. Als ik de CAO goed gelezen heb valt vrijaf voor rechtszaken onder "buitengewoon verlof", hetgeen betekent dat het je geen vakantiedag kost en die dag dus gewoon doorbetaald krijgt. Vanmiddag vond ik in m'n postvakje m'n goedgekeurde verlofaanvraag voor volgende week vrijdag, maar Wim heeft daarop wel aangekruist dat het een gewone verlofdag is. Toch maar eens informeren bij de vakbond.

Het eerste wat ik te horen kreeg toen ik binnenkwam: "Jeroen, je pak is klaar!". Da's mooi, dan zal ik me morgen of overmorgen eens een keer in m'n pak hijsen om te zien of ze het goed gedaan hebben.

Zoals wel vaker bij late dienst was er na m'n pauze weinig of niks meer te doen, dus heb ik een groot deel van m'n laatste drie uur doorgebracht met stilstaan op het station. Sterker nog, ik ben maar één keer vertrokken met een klant (of in dit geval een stel) en een kwartier later was ik al weer terug. Dat was wel lucratief: het stel wilde naar de Eurocinema (die tegenwoordig geen Eurocinema meer heet, maar goed), moesten € 7,50 afrekenen en lieten € 2,50 fooi achter. Ik had net m'n rittenstaat bijgewerkt en wilde weer vertrekken toen ze terug kwamen lopen. De film die ze wilden zien draaide niet, dus wilden ze terug naar het station. Weer € 7,50 afrekenen, en weer € 2,50 fooi. Da's nog eens makkelijk verdiend.

De terugweg naar Nuenen was nog veel leuker. Ik was tegelijk met Bo vertrokken vanaf het station, maar hij reed wat harder dan ik. Harder dan-ie mocht, ook. Even later stond ik toch weer achter 'm bij een rood verkeerslicht, en kon niet nalaten om over de mobilofoon te vragen of hij dacht sneller te zijn dan ik. Waarop het antwoord kwam: "Zie me maar eens bij te houden". Dat had-ie nou niet moeten zeggen...

Wat vervolgens gebeurde was eigenlijk niks minder dan een straatrace. Bo heeft leren rijden in een rallye-wagen en dacht dus kennelijk dat ik 'm niet bij zou kunnen houden. Foutje, bedankt.

Eens een straatracer, altijd een straatracer...

Verlofdagen

Het zal wel per ongeluk zijn, maar vandaag was ik voor de verandering eens redelijk vroeg uit bed.

Aanstaande maandagmiddag is het gesprek bij Bureau Jeugdzorg, en een week geleden heb ik daarvoor twee uur verlof aangevraagd. Daar had ik nog niks van gehoord dus ben ik maar eens gaan informeren. Resultaat: m'n verlof voor maandagmiddag is geregeld, evenals m'n vrije dag volgende week vrijdag (de 13e...) als ik weer eens naar de Rechtbank moet.

Wim wist verder te vertellen dat m'n pak klaar was en alleen het bedrijfslogo er nog op geborduurd moest worden. Dat wordt niet geborduurd maar gestickerd, maar da's een detail. Ergens volgende week zal (waarschijnlijk) m'n pak wel klaar zijn.

Dat is snel!

Die lange dag van gisteren heeft vandaag z'n tol geëist: m'n wekker stond op 08:30 maar pas om 12:00 ben ik uit bed gekomen. Nog net genoeg tijd om te ontbijten, m'n administratie bij te werken en m'n wisselgeld aan te vullen, en dan weer richting Nuenen. Met de obligate tussenstop bij de postbus uiteraard.

In m'n pauze ben ik m'n e-mail maar weer eens op gaan halen. Zowaar, ambtelijke molens draaien vaak langzaam maar deze keer niet, want de Gemeente Eindhoven had een mailtje gestuurd om te vertellen dat m'n nieuwe paspoort al binnen is. Dus zal ik morgen ook weer op tijd moeten vertrekken zodat ik 'm op kan gaan halen.

Om 21:25 stond ik op het station, een uur later nog steeds, en zag het er niet naar uit dat ik nog aan de beurt zou komen. Dus heb ik maar eens geïnformeerd of ik naar binnen kon. Dat kon, maar ik was nog niet weg of de vraag kwam of ik nog even "de pomp af wilde sluiten". Vooruit dan maar weer. Dat afsluiten houdt in dat je iets voor 23:00 bij een bepaald tankstation moet staan en daar in je auto moet wachten tot de pompmedewerker vertrokken is. Geen taxiwerk dus maar beveiliging. Alsof ik nog niet genoeg stilgestaan heb vandaag.

Combinatie Jeugdzorg

Vanochtend had ik een afspraak bij de Combinatie Jeugdzorg naar aanleiding van m'n klacht over Ageeth Bikker. Veel heeft het eigenlijk niet opgeleverd; volgens de dames is het nogal lastig dat ik fysiek niet aanwezig ben in het huis en bij de hulpverlening, moeten ze rekening houden met Sonja's recht op privacy, en is het volgens hen ook lastig dat er een straat- en contactverbod is. Over dat laatste heb ik ze hopelijk duidelijk kunnen maken dat het niet relevant is, het enige wat ik wil is op de hoogte gehouden worden over hoe Tom en Max zich ontwikkelen en wat er zoal aan hulp verleend wordt. Erg scheutig met informatie zijn ze echter nog steeds niet.

Om 10:30 stond ik weer buiten en om 14:30 hoef ik pas aan het werk, dus had ik vier uur vol te maken op een of andere manier. Eerst dan maar naar de postbus (die leeg bleek te zijn) en de doos met brievenbakjes terugsturen. Daarna heb ik me een paar honderd meter verder op het parkeerterrein van de Gamma geïnstalleerd voor een rondje Internet. Genoeg te doen: een paar e-mails voor m'n advocaat, eentje voor Viking Direct om te vertellen dat hun spullen op de terugweg zijn, en dan moesten er ook nog de nodige rekeningen betaald worden.

Dat alles duurde zo lang dat iemand van de beveiliging toch maar eens kwam informeren wat ik aan het doen was. Die maakte er verder gelukkig geen probleem van.

Met m'n werk was ik in eerste instantie niet zo gelukkig: vanaf 14:30 tot 20:00 alleen maar ritten voor Severinus (grote zorginstelling in Veldhoven) en dus geen fooien. Alleen m'n laatste drie ritten vandaag waren wel gewone straattaxiritten en leverden samen toch nog € 4,50 op. Het was wel crisis, want eigenlijk was ik om 23:00 afgewerkt maar om 22:05 kreeg ik al te horen dat ik naar binnen kon. Eenmaal terug in Nuenen kreeg ik van een collega te horen dat hij zelf ruim twee uur op het station had gestaan, dus achteraf waren die rekeningritten toch een zegen -- geen fooi maar je blijft wel aan het rijden.

Alweer een drukke dag

Gisteravond ben ik toch echt op tijd naar bed gegaan (zo ergens rond 22:00) maar slapen ho maar. Als ik alles bij elkaar twee uurtjes geslapen heb is het veel.

De dag zat vol. Eerst maar eens naar het Steunpunt Huiselijk Geweld. Geheel volgens verwachting konden die niks voor me betekenen. Tot mijn verbazing bleek Pieter Verstappen contact te hebben met Sonja. Aangezien die nog altijd (ten onrechte) als slachtoffer geregistreerd staat krijgt zij kennelijk wel hulp, al zou ik niet weten waaruit die hulp dan zou moeten bestaan. De informatie in hun systeem corrigeren zodat Sonja als dader geboekt staat en ik als slachtoffer kunnen ze niet. Idiote situatie dus: ze weten al een half jaar dat de informatie in hun systeem niet klopt, maar toch blijven ze de dader helpen alsof ze het slachtoffer is.

Volgende halte: GGzE. Daar heb ik eerst even m'n gal gespuwd over het SHG en vervolgens mevrouw Arts bijgepraat over de recente ontwikkelingen -- zowel de positieve als de negatieve. Dan door naar de postbus waar zowaar iets in lag.

Om precies te zijn: daar lag een brief in van m'n advocaat met de mededeling dat mr. Van Galen aan het Gerechtshof uitstel heeft gevraagd en heeft gekregen, voor haar "memorie van antwoord" heeft ze nu tot 25 maart uitstel gekregen. Je zou bijna gaan hopen dat haar kort geding omtrent het ouderlijk gezag gewoon doorgaat. Eens zien of ze nog zo blij is als mijn advocaat ook bij elke stap in de procedure uitstel vraagt en krijgt.

Ook in de postbus: antwoord van het VGZ. Die hebben de hele kwestie netjes aangepakt: de € 15 administratiekosten zijn ingetrokken en het deel van de declaratie dat op Sonja betrekking had hebben ze op haar eigen risico in mindering gebracht. Met excuses van het VGZ.

Dan de binnenstad in, pasfoto's laten maken en bij de Gemeente Eindhoven een nieuw paspoort aangevraagd. In principe ligt het volgende week maandag klaar, en als het eerder klaar is sturen ze een e-mail. En dat kost zowaar niks extra. Verder gegaan met m'n rondje binnenstad, bij de Schoenenreus even gevraagd naar "alles wat een mens nodig heeft om z'n schoenen te poetsen" (triest eigenlijk, een vent van bijna 42 die nog steeds niet weet hoe hij z'n schoenen moet poetsen) en vervolgens bij Van Leest mezelf een cadeautje gegeven. Daar stond namelijk een DVD-box met de films "Labyrinth" en "The Dark Crystal" plus twee DVD's met extra's. Voor een tientje kon ik die niet laten liggen.

Nog meer kilometers: naar Shurgard in Veldhoven om m'n taperoller uit de opslag te halen. Van Viking Direct heb ik intussen het antwoordnummer gekregen waar ik die doos met brievenbakjes naar toe kan sturen, maar die moet natuurlijk wel even fatsoenlijk dichtgeplakt worden. Bij Shurgard liep ik Gaby (de vestigingsmanager) tegen het lijf. IJzersterk geheugen heeft ze: ze heeft me al maanden niet gezien (omdat ik er al maanden niet meer geweest ben) maar ze informeerde wel naar m'n gezondheid, ze kon zich nog van de vorige keer herinneren dat die gezondheid nogal te wensen overliet.

Weer terug de auto in, post ophalen bij Rob. Daar zat onder andere een brief van de Gemeente Eindhoven in, en daar gaat Sonja aanzienlijk minder blij mee zijn dan ik. De Gemeente heeft namelijk aangekondigd dat ze hun geld gaan halen door beslag te leggen op haar loon. Daar gaat herrie van komen...

Door naar Lommel om een machine was te draaien, en dan eten bij 't Bagetje. Daarna nog "Labyrinth" zitten kijken en toen was het weer hoogste tijd om te gaan slapen.

Lente!

De geschiedenis herhaalt zich. Gisteravond en vannacht heb ik twee films op DVD zitten kijken, achtereenvolgens "Kill Bill" 1 en 2 (halverwege het verhaal ophouden is tenslotte ook niet alles). Daarmee was het rond 02:00 tegen dat ik in bed lag, en wederom vol goede voornemens had ik de wekker op 10:00 gezet. Uiteindelijk ben ik zo'n vier uur later dan gepland uit bed gerold. Luie zondag, zullen we maar zeggen.

Buiten leek de lente wel losgebarsten: stralend weer en een bijzonder aangename temperatuur. Volgens het KMI zou het in de Belgische Kempen 12 graden worden, volgens de thermometer in m'n auto was het zelfs 14,5 graden! Een blik op het weerbericht op Teletekst leerde dat het maar een oprisping was, de komende paar dagen wordt het minder lente en vanaf woensdag gaan we weer nat worden.

De auto zorgde trouwens even voor een ietwat onaangename verrassing. Zo heel af en toe licht het waarschuwingslampje voor het oliepeil even op, een teken dat de olie bijgevuld moet gaan worden. Nou dacht ik toch echt dat ik al twee jaar lang een fles met motorolie achterin had liggen; niet dus, dat bleek koelvloeistof te zijn. Niet handig.

Zo heel lui is de zondag overigens niet geworden, in wat waarschijnlijk een vlaag van verstandsverbijstering was ben ik maar weer eens aan het opruimen geslagen. Ooit krijg ik het nog wel allemaal opgeruimd. Vanavond maar op tijd naar bed, want morgenochtend om 09:30 moet ik al weer in Eindhoven zijn. Eerst een afspraak bij het Steunpunt Huiselijk Geweld, daarna bij de GGzE, en vervolgens heb ik nog wel het een en ander te doen in Eindhoven.