Bourgondisch broodje

Het gaat al weer wat beter, maar desalniettemin heb ik me vanochtend toch maar ziek gemeld. Het gaat dan weliswaar iets beter, maar ik vind het nog even onverantwoord om in mijn toestand door Eindhoven te gaan rijden met een bus vol passagiers. Na het weekend zien we wel weer verder.

Vanmiddag ben ik met Hellen even naar Lommel gereden om wat spullen op te halen; kon ze meteen de caravan bezichtigen. Gisteravond heb ik weinig losgelaten, maar op de heenweg naar Lommel is het hele verhaal van gisteravond er toch uitgekomen.

Vlakbij het recreatiepark zit een broodjeszaak die volgens de vorige eigenaar van m'n caravan erg goed was. Die zijn we dus maar eens gaan uitproberen, en dat hebben we geweten ook. Allebei een broodje met braadworst en zuurkool besteld, plus koffie, en we hadden eigenlijk verwacht dat je dan net zoiets krijgt als in Nederland: een klein broodje, een worst en wat zuurkool. Maar niet in het bourgondische België. Het was een complete maaltijd, de koffie was zelfs inclusief een borrelglaasje met advocaat en slagroom. De totale rekening: precies een tientje. Voor wie weet waar ik het over heb: een prijs/kwaliteit/kwantiteitverhouding die sprekend leek op die van 't Zijspoor in Boxtel. Alleen is die laatste inmiddels ter ziele...

Als je in de buurt van Lommel bent: bij de McDonald's richting Leopoldsburg, bij recreatiepark Blauwe Meer nog een halve kilometer rechtdoor, en dan ligt rechts, direct aan het kruispunt, broodjeszaak 't Bagetje. Aanrader!

Gezocht: wasmachine

Het was weer prijs vanochtend: eerst ijs krabben voordat ik kon vertrekken. Deze keer waren de weergoden me minder goed gezind: na eerst in Boxtel hebben staan krabben kon ik het in Eindhoven nog een keer doen. Vanavond toch maar de autohoes over m'n auto trekken, en dan hopen dat-ie niet gejat wordt.

Vanmiddag heb ik via MSN ook nog m'n volgende avondje Helma geregeld (dat wordt volgende week maandag), en van dat gesprek werd ik ook niet vrolijker -- ik zal op zoek moeten naar iemand anders die de was voor me doet, want Helma wil "het contact afbouwen" omdat we elkaar "eigenlijk toch niks te bieden hebben". Niet echt iets wat ik wil horen natuurlijk, maar ergens heeft ze ook wel gelijk. Maar ik zal het toch missen. Weer een uitdaging erbij dus. Of ik moet iemand vinden die de was voor me wil doen, of het wordt heel veel handwas...

Na werktijd was het tijd om Sonja m'n huis uit te laten zetten. Die was zowaar al thuis, en ze had zelfs haar moeder al opgetrommeld. Maar uiteraard weigerde ze zich aan de afspraak te houden en wilde ze dus niet vertrekken. In plaats daarvan belde ze de politie en maakte daar maar meteen weer een toneelstukje van: op paniektoon door de telefoon roepen dat ik probeerde in te breken! Ach ja, ze kijkt niet op een leugen meer of minder...

De politie kwam, wilde opnieuw m'n paspoort zien en controleerde meteen ook maar het kenteken van m'n auto (alles om maar iets te vinden om me het leven zuur te maken), het hele verhaal nog maar een keer verteld, maar volgens de agenten had ik toch geen recht op m'n woning, ondanks het feit dat zowel Sonja als haar advocate zich akkoord hadden verklaard met de overdracht. Eén van de twee, zo'n jong knulletje van hooguit een jaar of 24, durfde me ook nog eens te beschuldigen van bedreiging toen ik verzuchtte dat er waarschijnlijk een familiedrama voor nodig was voordat er eens een keer naar behoren ingegrepen zou worden.

Sonja had intussen al tegen de politie verkondigd dat ik probeerde haar psychisch kapot te maken -- terwijl zij juist degene is die zich al 5,5 jaar schuldig maakt aan onder andere stelselmatige zware psychische mishandeling! En dan stond ze in de deuropening nog te lachen ook! Wat mij betreft: m'n huis uitzetten, verblijfsvergunning intrekken en direct terug deporteren naar Duitsland.

Uiteindelijk kon ik weer vertrekken, maar ik voelde al aankomen dat ik in zou storten. Dus heb ik vijftig meter verderop m'n auto in de parkeerhaven gezet en ben vervolgens inderdaad volledig ingestort, hysterische huilbui en al. Na eerst een paar minuten in hun auto achter me te hebben gestaan besloten de heren agenten om me maar eens toe te spreken. Uitgelegd dat ik zojuist ingestort was en dat ik daarom m'n auto even voor de (verkeers)veiligheid aan de kant had gezet. Maar dat mag dus tegenwoordig ook al niet. Althans, dat mocht wel maar dat moest ik dan maar een paar straten verderop doen. Ophoepelen want het knulletje had geen zin "om hier een kwartier te blijven staan". Toen ik niet meteen vertrok besloot z'n collega nog maar eens te dreigen mij "in te vorderen", hetgeen in de praktijk betekent dat je opgepakt wordt en als een misdadiger naar het politiebureau gedeporteerd wordt. Waarop ik maar vertrokken ben.

En dat is dan hetzelfde volk dat op hun auto's de tekst "waakzaam en dienstbaar" heeft staan. Nou, dienstbaar zijn ze zeker; je hoeft als crimineel alleen nog maar de politie te bellen als je slachtoffer aan de deur staat, dan zorgen de dienders er wel voor dat het slachtoffer afgevoerd wordt zodat je als crimineel weer rustig verder kunt gaan met waar je mee bezig was. Geen greintje begrip voor het slachtoffer. En daar betaal je dan belasting voor...

Tja, wat doe je dan als je jankend en wel, en op de vlucht voor de agressie van de politie, door Eindhoven rijdt? Anders dan hopen dat je niks of niemand aan barrels rijd omdat je niks ziet door de tranen? In mijn geval was ik daar snel uit: ik heb Hellen een SMS gestuurd met de vraag of ze thuis was, en vermeld dat ik volledig ingestort was. Nog geen minuut later kwam het antwoord: "Ja". Niets meer, alleen dat ene woordje. Maar het voelde aan als veel meer...

Gezocht: douche

Na weken afwezigheid weer even een berichtje. Eigenlijk zou ik het gat in chronologische volgorde moeten dichten, maar dat blijkt niet te werken: het gat wordt alleen maar groter. Dus vanaf nu hopelijk weer een dagelijkse update, en intussen het gat stukje bij beetje proberen op te vullen.

Het was onvermijdelijk met de dalende temperaturen: vanochtend heb ik voor het eerst weer het ijs van m'n auto moeten krabben. Gelukkig was m'n bus al wel vrijwel ijsvrij tegen dat ik in Eindhoven aankwam.

Sonja was geïnformeerd dat ze vanavond na haar werk door de politie het huis uitgezet zou worden. Nou zou het me verbazen als de politie daaraan meewerkt, maar het was te proberen. Helaas zonder resultaat. Ik heb Sonja de gelegenheid gegeven om vrijwillig te vertrekken. Dat heeft ze geweigerd dus heb ik een poging gedaan de politie te bellen om assistentie te krijgen bij de uitzetting. Dat lukte helaas niet, de meldkamer had het zo druk dat ik niet verder kwam dan de wachtrij. Dus heeft Sonja 24 uur uitstel gekregen.

Dan is er inmiddels een probleem met douchen opgedoken: in m'n caravan heb ik geen douche, en omdat het kampeerseizoen voorbij is en er nauwelijks nog volk rondloopt op het recreatiepark zijn de toiletgebouwen (waar wel douches zijn) allemaal afgesloten. Gelukkig was er weer redding in de nood: ik kon zowel bij Pauline als bij Hellen terecht. Het logeerbed was ook beschikbaar, en dus ging m'n laatste rit van de dag weer eens niet naar Lommel maar naar Boxtel. Desalniettemin zal ik toch iets van een structurele oplossing moeten zien te vinden, want om nou elke paar dagen bij iemand te gaan douchen gaat in de praktijk natuurlijk niet werken.

Het komt er maar niet uit

M'n laatste rit was er weer eens eentje met veel vertraging, en dus was ik later dan voorzien terug in 's-Hertogenbosch. Sjef had late dienst, voor Hellen en mezelf heb ik maar frietjes gehaald. Niet gezond maar wel lekker.

En helaas, ik voel wel dat er een hoop emoties in me zitten die er uit moeten, maar ze zijn er ook vandaag weer niet uitgekomen. Maar lang kan het niet meer duren.

Bloed op de bank

Men neme een weg langs een bouwplaats. Vanwege die bouwplaats ligt er overal een hoop zand. Voeg daaraan toe een nachtje regen. Tussenresultaat: modder op de weg. Voeg daaraan toe één net gewassen taxibus en zorg dat zowel de chauffeur als z'n passagier door de modder moeten lopen. Eindresultaat: een net gewassen bus waaraan je zowel van buiten als van binnen niet kunt zien dat-ie net gewassen is.

Iemand bij de Planning had namelijk besloten dat m'n vaste routes vanochtend maar even door iemand anders gereden moest worden en ik een incidentele rit kreeg...

Later op de dag werd-ie nog vuiler. Ik had twee van m'n schoolkinderen op de voorbank zitten, en eentje (het eerder genoemde probleemkind) begon op pakweg een kilometer voor het eindpunt in de neus van het andere kind te knijpen. Goed hard ook, want 500 meter verder had-ie een flinke bloedneus. Bloed over z'n handen, over z'n kleren, en over de bekleding van de bank. Toch maar even de bus aan de kant gezet en wat verband voor 'm gezocht. Waarop bleek dat m'n verbandkit een heel eind leeg was, wat uiteraard niet het geval hoort te zijn. Zo zat het verband dat ik eigenlijk nodig had er niet in, dus heb ik maar wat anders gepakt. Extra vervelend echter was dat er ook geen handschoenen inzaten.

Maar goed, kind wat verband gegeven om het bloed op te vangen en vervolgens als een speer door. Kind afgeleverd, even m'n handen gewassen, en toen terug naar Connexxion om te melden wat er gebeurd was en een nieuwe verbandkit te gaan halen. De vlek in de bekleding is er helaas niet meer uitgegaan.

Nog wat later was het tijd voor een dubbele rit: een kind ophalen in Waalre, naar Eindhoven brengen voor z'n therapie, en vijf kwartier na afleveren weer oppikken en naar huis brengen. En geen rit tussendoor, dus ik zag al vijf kwartier verveling aankomen. Dat viel mee, de betreffende instelling blijkt een paar onbeveiligde draadloze netwerken te hebben, dus heb ik gewoon een uurtje in m'n bus zitten Internetten.

In de mail zat een reactie van Emile over het tijdelijk betrekken van pa's woning. Het enthousiasme is op z'n zachtst gezegd ver te zoeken, maar hij lijkt er mee te kunnen leven. Mooi, maar dan heb ik wel een sleutel nodig. Dus meteen maar even geïnformeerd waar en wanneer ik die op kan halen.

Voor het eerst sinds maanden heb ik Coby weer eens gesproken via MSN. Destijds in Rosmalen zijn we (dat is: Coby, Pauline, Hellen en ik) een aantal keer het dorp ingegaan om op een terrasje koffie te gaan drinken. Het is al weer (veel te) lang geleden dat ik Coby voor het laatst gezien heb, dus heb ik meteen maar eens wat in de groep gegooid: het voorstel om weer eens met z'n vieren bij te kletsen. Coby vond het een uitstekend idee, Hellen en Pauline ook. Binnenkort maar eens de agenda's naast elkaar leggen en een datum prikken. Coby meldt morgen wanneer ze tijd heeft.

Toch weer iets om naar uit te kijken!

And now, back to work...

Vandaag ben ik weer aan het werk gegaan. Dat was weer een belevenis op zich: nieuwe vaste route, tussen m'n ochtend- en middagritten maar eens een keer terug naar Lommel geweest, en dan na m'n laatste rit nog even m'n nieuwe vaste routes voor morgen ophalen. Dat laatste kostte weer extra tijd, want ik was al bij Connexxion vertrokken richting postbus (en van daaruit naar Den Bosch) toen de Planning belde met de mededeling dat m'n papieren klaarlagen. Leuk hoor, in de spits op de Ring zitten en dan ergens moeten keren. Leuk, maar niet heus.

Wat weer wel leuk was, was een telefoontje van Bea (een van de dames van de Planning) zo ergens rond 19:30 nog. Aanstaande zondag is de Marathon van Eindhoven, Connexxion stelt daarvoor een aantal busjes ter beschikking om uitvallers op te pikken, en ze dacht dat ik het misschien wel leuk vond om daar aan mee te doen. Weliswaar onbetaald, maar wel leuk en 's avonds met de collega's uit eten. Dat etentje kost dan € 25 per persoon, maar de baas is overgehaald om de helft te betalen.

Uiteraard heb ik ja gezegd... Toch weer een dag lekker bezig, en weer wat pluspunten. Nee zeggen kun je maar een paar keer doen, en dan is het gedaan met de extra ritten.

Vanavond ook nog een e-mail gestuurd naar Emile en Lorette over de eventuele tijdelijke bewoning van pa's huis. Geen e-mail naar Rob, want daarvan heb ik het e-mailadres nog niet.

Uitvaart

Vanochtend was het dan zo ver: de uitvaart. Eerst even naar pa's huis voor een bak koffie met broers en zus, en nog even een korte bespreking met een dame van de Dela. Waarna het tijd werd om naar de kerk te gaan.

Over het geheel genomen was het een mooie dienst, en allemaal min of meer zoals we voorzien hadden. Wat we niet voorzien hadden was dat de mis halverwege onderbroken moest worden: een van de genodigden werd onwel en moest per ambulance afgevoerd worden. Verder zou er aan het einde van de mis wat muziek gedraaid worden maar of dat is niet gebeurd of het is verdwenen in het geroezemoes van mensen die de kerk verlieten. Ik gok op het eerste; het eerste nummer was het Ave Maria en dat herken ik toch wel als ik het hoor.

De koffietafel was goed geregeld, alleen waren we niet echt blij met het feit dat naarmate er meer mensen vertrokken het personeel alvast begon met het opruimen van tafels en stoelen. Zoals m'n zus het uitdrukte: "we werden nog net niet met de dweil naar buiten geveegd".

Na de koffietafel nog even terug naar het huis en vervolgens op de koffie bij de buren. Waarna het tijd werd om er vandoor te gaan. Genoeg voor één dag.

Niks

Heerlijk, even een dag zonder verplichtingen, en dus ben ik maar eens begonnen met lekker lang in bed blijven liggen. Tot een uur of één...

En voor de rest dus ook niks te melden...

Papa-dag voor Max

Vandaag een gewijzigde planning: eigenlijk zou ik na het ontbijt (bij Helma) eerst Hellen en Sjef op gaan halen, vervolgens Max, en dan met z'n allen naar Lommel gaan. Vanwege alle toestanden de afgelopen week ging dat uiteindelijk toch niet door, in plaats daarvan heb ik Max opgehaald en zijn we terug naar 's-Hertogenbosch gegaan. Max heeft zich prima geamuseerd; binnen spelen, buiten spelen, en ook nog mee boodschappen doen.

Sonja had vanochtend kennelijk haast om weg te komen. Ze had al geroepen dat ik Max tussen 10:45 en 11:15 op kon halen (daarvoor en daarna zou ze weg zijn), maar toen ik om precies 11:00 arriveerde had ze al van alles in de auto geladen en zaten de kids er ook al bijna in. En een beetje normale vriendelijkheid was weer eens teveel gevraagd. Evenals een bak koffie.

Toen ik Max terugbracht was het niet veel anders, maar er moest toch even gesproken worden over de uitvaart. Sonja komt wel, Max niet want dat is niet vol te houden voor een kind van drie, en Tom wil niet. Nou ja, als hij niet wil ga ik 'm niet dwingen.

Het gaat volgens mij ook echt niet goed in dat huis: Tom wilde alweer mee, herhaalde weer eens dat hij liever bij mij wilde blijven, en vertelde opnieuw dat er mama weer veel ruzie maakte en schreeuwde. Ik ga het maar weer melden bij Bureau Jeugdzorg, maar het zou me verbazen als die nu opeens wel in gaan grijpen.

Over duiveltjes en paniek

Aangezien ik gisteren al afscheid heb genomen vond ik het niet zinvol om ook vanavond naar het rouwcentrum te gaan. Dus ging m'n afspraak met Helma voor vanavond gewoon door. Dat ging volgens het gebruikelijke patroon: eten koken, eten, en dan een avondje voor de TV hangen. Wel had ik deze keer nog even wat last-minute boodschappen gedaan; aangezien ik zou blijven overnachten hoefde ik niet per sé de hele avond aan de Ice Tea dus had ik nog even een sixpack Duvel gehaald. Ik moet toegeven, met goed gezelschap, twee Duveltjes en een zak chips is het goed vol te houden op de bank voor de TV -- zeker als er voor de afwisseling eens een goeie film op is, in dit geval "Panic Room".

Huisvesting via de Dela?

Na een overlijden moet er natuurlijk van alles geregeld worden, als eerste de uitvaart. Dus hebben we vanochtend een gesprek gehad met een jongedame van de Dela. Alles geregeld, van de rouwkaarten tot de bloemen, alleen moet er nog een tekst geschreven worden voor het gedachtenisprentje.

Zonder het zelf te weten had die jongedame ook nog iets wat wel eens goed nieuws zou kunnen zijn. Lorette vertelde dat ze in een soort van Centraal-Wonen situatie zit (een groep van zelfstandige woningen met daarbij gedeelde voorzieningen), waarop die jongedame vertelde dat zij in Eindhoven ook in zo'n omgeving zat in de Achtse Barrier, en dat ze op zoek waren naar nieuwe bewoners. Nou was de gelegenheid er natuurlijk niet naar om daar verder op in te gaan, maar ik ga toch maar eens op Internet zoeken. Zou toch mooi zijn als ik op die manier binnenkort een woning zou kunnen krijgen.

Ze was nog niet weg of de volgende bezoeker diende zich aan: de pastoor, want de details van de uitvaartmis moesten uiteraard ook besproken worden. Globaal wordt het eenzelfde uitvaart als die van mijn moeder, zeven jaar geleden. Katholieke mis, een paar mensen die het woord doen, aan het einde van de mis bijna iedereen naar buiten en opstellen in twee rijen als een soort van erehaag, en vervolgens dragen (of beter gezegd: rollen) de kinderen de kist de kerk uit naar de lijkwagen. Pa gaat vervolgens naar het crematorium, de rest gaat naar de koffietafel (althans, dat deel van de gasten die daarvoor uitgenodigd zijn).

Traditiegetrouw mag iedereen in het rouwcentrum nog afscheid komen nemen. Daarvoor hadden we twee gelegenheden gepland: de eerste vanavond alleen voor familie, en morgenavond voor iedereen die wil. Het leek ons wel gepast dat daar dan altijd minstens een van de kinderen aanwezig is om de bezoekers te ontvangen, vanavond heb ik er gestaan samen met Emile en z'n vriendin Graciela. Maar ja, zo'n beetje de hele familie had al afscheid genomen, dus bleef de drukte beperkt tot twee bezoekers.

Ook niet erg, het gaf mij de gelegenheid om in alle rust afscheid te nemen van m'n pa. Het is goed zo.

In Memoriam: Gerard van Baardwijk

Vanochtend net na m'n ochtendrit belde Lorette (m'n zus) met de mededeling dat het met pa intussen nog veel slechter ging dan gisteren. Het werd dus tijd om richting Best te gaan, zodat ik voor de rest van de dag maar vrij genomen heb. Ik heb nog even overwogen om eerst nog even boodschappen te gaan doen en dan even naar Lommel te rijden om schone kleren en m'n wasgoed te halen, maar dat ging allemaal niet door. De Lidl bleek gesloten te zijn in verband met een overval, en m'n intuïtie vond dat ik Lommel maar even moest vergeten. Dan maar meteen naar Best.

En dat was maar goed ook: om 11:10 is pa in alle rust ingeslapen. Echt tijd om te rouwen was er niet, want jan en alleman moest geïnformeerd worden, van de huisarts en ZuidZorg tot de naaste familie en een paar andere mensen (de rest hoort het later wel). De rest van de dag is het druk geweest, want de ene na de andere kwam binnen om afscheid te nemen van pa.

Tussen de bedrijven door eerst even de Planning gebeld om twee dagen buitengewoon verlof op te nemen (morgen en overmorgen) en naar Waalre gereden om wat spullen plus de vriendin van Emile op te halen. Heb ik dan weer: vrije middag en dan ben je nog taxichauffeur.

Hoewel het natuurlijk een droeve gebeurtenis is, waren er toch een paar heel bijzondere momenten vandaag. Het was "geen weer voor een blanke" zoals pa plachtte te zeggen: grijs, koud en regen. Echter, een paar minuten voordat hij overleed hield het op met regenen en brak de zon door. Vijf minuten na z'n overlijden verdween de zon weer, trok het weer dicht en ging het weer regenen...

Het tweede moment kwam rond 17:00 toen het lichaam werd opgehaald. Ik lig al jaren overhoop met broer Rob, wat mij betreft was-ie dood en begraven, maar we zijn wel huilend en met de armen om elkaar heen achter de brancard aan naar buiten gelopen. Leed verbroedert...