Positieve dag

Vannacht was ik zowaar om 03:00 afgewerkt, en de fooien zijn ook al niet tegengevallen: in totaal € 14,50. Met zo'n saldo zou elke dienst moeten eindigen.

Een van m'n klanten bleek achter de bar te werken in een café op Stratumseind, en afgaande op wat hij vertelde is de taxibranche niet de enige met alsmaar dalende fooiopbrengsten. De jongeman werkte weliswaar alleen maar vroege en daarmee rustige diensten (zo van pakweg 12:0o tot 18:00) maar een paar jaar geleden leverde 'm dat toch nog € 10 - € 15 fooi per keer op. Intussen zit-ie op gemiddeld € 5 per dag. Ik ken het probleem...

Rond 13:00 ben ik uit bed gevallen. Buiten was het ongekend aangenaam weer dus ook dat was weer een positieve ontwikkeling. Weer op m'n gemak uitgebreid ontbeten en intussen m'n boekhouding maar weer bijgewerkt, en toen was het tijd om maar eens een paar machines was te gaan doen. Jawel, vandaag twee stuks, eentje met kleding en handdoeken en eentje met beddengoed. Morgen dan nog een machine wit, en dan is alles weer schoon.

Goede voornemens

Zo rond 01:15 lag ik in bed, en vol goede voornemens had ik m'n wekker op 09:00 gezet. Tegen dat de wekker begon te piepen waren de goede voornemens verdwenen, pas rond 13:00 ben ik uit bed gekomen. Op zich niet echt erg, want m'n eerstvolgende dienst eindigt vannacht om 03:00. Als ik geluk heb.

Ik had me ook al voorgenomen om na het opstaan niet alleen naar het toilet te gaan maar ook meteen maar even te gaan douchen. Bij het toiletgebouw aangekomen bleek de schoonmaakster net druk bezig te zijn, en een paar uur later was ze nog steeds niet klaar. Dat douchen is er vandaag dan ook bij ingeschoten.

Toen ik bij de baas arriveerde kwam Nicolien me vertellen dat ik vandaag eerst op een busje moest beginnen. Oh gatver. Maar ze zou me er zo snel mogelijk vanaf halen, het waren maar één of twee ritten. Dat heb ik meer gehoord, dus eerst zien en dan geloven. Het busje in kwestie bleek dezelfde te zijn als die van vorige week, dus alvorens mezelf compleet te installeren heb ik toch eerst maar even geprobeerd te starten. En jawel hoor, alweer niks. M'n voorganger had echter niet alleen (kennelijk) de mobilofoon aan laten staan maar het busje ook nog eens vooruit ingeparkeerd in plaats van achteruit, zodat starten met startkabels deze keer geen optie was.

Dan maar een ander busje, die deed het wel, en zowaar kon ik 'm na één rit weer terugbrengen en omruilen voor een gewone taxi. De rest van m'n dienst was niet slecht: niet te druk en niet te slapjes, eigenlijk zoals een dienst altijd zou moeten zijn. En m'n klanten waren zelfs redelijk royaal met hun fooien, ik ben toch benieuwd met hoeveel fooi op zak ik vannacht terug naar Lommel zal gaan. Een tientje moet haalbaar zijn.

Toeslagen

Vandaag geen bijster spannende dag, gewoon op m'n gemak m'n werk gedaan zonder dat er iets interessants gebeurde. Wel lag er weer eens een envelop van de Belastingdienst in m'n postbus, deze keer over toeslagen. Aangezien volgens hen mijn inkomen gewijzigd is moet ik een schatting opgeven van mijn verwachte inkomen over 2009 zodat bepaald kan worden of ik nog geld van ze krijg dan wel zij nog geld van mij krijgen.

Dat snap ik dus niet. Ze weten toch al hoeveel ik betaald krijg door m'n baas? Dan kunnen ze dat toch ook zelf wel even uitrekenen? Gewoon 13 x m'n brutoloon (ik krijg per vier weken betaald) plus 8% vakantietoeslag.

Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker, aldus de Belastingdienst. Nou, dan heb ik nog wel een verbeterpuntje voor ze...

Niet dat ik er veel van verwacht...

Vanmiddag ben ik maar eens richting Helmond getogen om aangifte te doen. Dat viel nog niet mee, want strikt genomen is weglopen zonder je taxirit te betalen geen misdrijf, dat wordt het pas als iemand het meerdere malen doet, dan wordt het "flessentrekkerij". De aangifte is terecht gekomen in de categorie "misdrijven overig", maar geheel volgens verwachting kan de politie er verder weinig mee. Het boezemde ook bepaald geen vertrouwen in dat de agente bij haar collega's ging informeren hoe ze deze aangifte af moest handelen en ze vervolgens buiten beeld twee keer opmerkte: "het gaat om niks". Misschien niet met een politiesalaris, maar voor iemand met een taxisalaris is € 55 toch een hoop geld.

Dan door naar het betreffende tankstation voor de videobeelden. De eigenaar gaat kijken of er iets bruikbaars opstaat, dan kom ik terug met een blanco DVD en worden de opnames daarop gebrand, waarna de DVD naar de politie gaat waar hij (volgens de agente) dan tijdens de briefing vertoond wordt in de hoop dat iemand een of meer van die jongeren herkent.

Kortom, ik verwacht er weinig van.

Vervolgens weer richting Eindhoven, postbus leeghalen, geld uitgeven bij de Lidl, nog even een brief voor Domein afgeleverd met de mededeling dat het convenant inzake co-ouderschap in principe volgende week getekend en opgestuurd zal worden, met het verzoek alvast de formulieren voor de urgentiecommissie naar me toe te sturen en het toewijzen van de woning uit te stellen tot de commissie een beslissing heeft genomen. Dat eerste zullen ze nog wel doen, dat tweede is nog maar de vraag. Maar het is allicht te proberen, nee heb ik en ja kan ik krijgen.

Briljant idee

Die laatste dienst was, zoals al gezegd, geen onverdeeld genoegen. Het doel was eigenlijk om met die vier nachtdiensten in totaal € 100 aan fooi binnen te halen, maar daarvoor had ik deze laatste dienst bijna € 40 binnen moeten halen. Dat heb ik bij lange na niet gehaald, verder dan zo'n € 11 ben ik niet gekomen. Mijn collega's vonden ook dat het wel erg weinig was.

Ik heb wel een manier ingevoerd om te voorkomen dat een klant er vandoor gaat. Heel simpel: op de bestemming parkeer ik m'n taxi zoveel mogelijk dusdanig dat het portier aan de passagierskant maar een klein stukje open kan. Na het afrekenen kijk ik dan met een onschuldige blik even die kant op, vraag of hij/zij er zo eigenlijk wel uit kan, en rij vervolgens een meter door zodat het portier wel gewoon open kan. De klant kan niet ontsnappen, en heeft toch niet het idee dat ik 'm opzettelijk klemgezet heb. Briljant, al zeg ik het zelf.

Eigenlijk was alleen m'n laatste rit nog wel leuk, vier jongedames die in opperbeste stemming waren, het hadden over hun vriendjes en de (ex)-vriendjes van hun vriendinnen (boeiend hoor, wie zoent er met wie) en ook nog eens begonnen te zingen. Toch nog een beetje lol gehad.

De rest van de dag was in elk geval rustig. Eerst tot 14:00 liggen slapen, dan ontbeten en m'n boekhouding bijgewerkt, vervolgens naar Lommel om even on-line te gaan en op de terugweg even tanken. Dat werd wel wat duurder dan anders, want ook een auto met een LPG-tank heeft benzine nodig en die tank was zo goed als leeg. Dat moet je niet hebben, want starten en de eerste kilometer of zo doet-ie op benzine. Wat dat betreft is een auto op LPG hetzelfde als een auto op benzine: zonder benzine rijdt-ie geen meter.

Morgen is een vrije dag maar traditiegetrouw zit die nu al weer volgepland. Boodschappen doen, naar Helmond om aangifte te doen over die gevluchte passagiers, postbus leeghalen want dat is ook alweer een aantal dagen geleden, en dan zal de dag een heel eind om zijn. En dan op tijd naar bed want donderdagochtend moet ik weer aan het werk. Twee dagen, eerst een vroege dienst en daarna (alweer) een nachtdienst, en dan zaterdag + zondag + maandag vrij.

Vrouwen

Midden in de nachtdienst klonk opeens een oproep van een collega. Die bleek een klant te hebben die niet wilde betalen en verzocht om assistentie. Toevallig was ik maar zo'n vijfhonderd meter van 'm vandaan dus ging het even vol gas die kant op. Gevaarslichten aan, twee keer door rood en sneller dan de toegestane 50 kilometer per uur, maar nood breekt wet. Aangekomen bleek de klant onder het bloed te zitten en stond-ie klem in de hoek van het openstaand portier. Andere taxi's erbij maar die waren niet van Jansen en dus staken die chauffeurs geen poot uit om te helpen. De klant bleek niet alleen niet te willen betalen, hij was er ook nog eens vandoor gegaan. De collega kon echter harder lopen dan de klant. Vervolgens vond hij het ook nog nodig om de collega te bedreigen. Dat was goed getimed, want net op dat moment arriveerde de politie. De passagier mocht met handboeien om naar het bureau, de collega er achteraan om aangifte te doen.

Met taxichauffeurs moet je geen ruzie maken...

Onder de passagiers deze nacht aardig wat vrouwelijk schoon, en die kunnen je het af en toe toch knap moeilijk maken. Eén van die dames zat naast me in een kort strapless jurkje. Geen jas aan, geen tas bij, en toen moest ze afrekenen. Maar ja, als je zo gekleed bent is er maar één plek waar je je papiergeld kunt opbergen. Oké, twee plekken maar dan zou het wel heel ordinair worden. Zie het dan als man maar eens op te brengen om even discreet de andere kant op te kijken als je klant haar geld gaat pakken...

Bij m'n laatste rit ben ik volgens mij op slag verliefd geworden. Op drie vrouwen tegelijk. Het uitzicht was uitzonderlijk; deze dames waren niet eens meer "aantrekkelijk" of "knap", ze waren ronduit bloedmooi. Alle drie een knap gezicht, prachtig figuur, goed gekleed en mooie stem. Bij het uitstappen sprak de laatste nog: "Hé vrijgezel, tot ziens". Toen ze weg waren realiseerde ik me dat ik ze m'n telefoonnummer niet gegeven had. Stom stom stom stom stom. STOM!

Ja, ik weet het, technisch gesproken ben ik nog geen vrijgezel, maar dat is enkel nog een juridisch detail.

Rond 07:15 viel ik in bed om acht uur later weer wakker te worden. Mooi op tijd, twintig minuten later belde die man van het Steunpunt Huiselijk Geweld maar die had weer eens alleen het standaardverhaal over crisisopvang bij NEOS en inschrijven bij de woningbouwvereniging. Daar heb ik niks aan, die crisisopvang is niks en inschrijven bij de woningbouwverenigingen heb ik al gedaan. De trouwe lezer weet al hoelang de wachttijden daar zijn als je geen urgentie hebt. Desalniettemin hebben we toch maar even een afspraak gemaakt voor volgende week maandag. Niet dat ik verwacht dat het enige vorm van hulpverlening op zal leveren, maar dan kan-ie op z'n minst uitleggen waarom ik niet als slachtoffer geregistreerd stond. Volgens hem zou ik trouwens bij zijn tweede bezoek hebben aangegeven dat ik van het SHG geen hulp hoefde, ik kan me echter niet herinneren dat hij twee keer op bezoek is geweest.

Angelique stuurde zowaar alweer een SMS: vanavond zit ze in The Trafalgar Pub. Da's pech hebben, ik moet vanavond weer werken.

En dat werken was geen onverdeeld genoegen. De ene na de andere klant wilde z'n wisselgeld tot op de laatste cent terughebben (en dus geen fooi achterlaten), echt gezellig was het niet en veel lol was er ook niet te beleven. Om de ellende compleet te maken had ik dan ook nog een klant die niet het hele bedrag wilde betalen omdat-ie meestal minder betaalt.

Dat zat zo: hij wilde vanaf het Stadhuisplein richting de Boschdijk. Veel chauffeurs gaan vanaf het Stadhuisplein dan rechtsaf via de busbaan (dat scheelt pakweg een kilometer) maar dat mag ik niet (de meeste andere chauffeurs ook niet maar die trekken zich er niks van aan) dus moet ik linksaf en dan om het centrum heen. Daar was de klant het al niet mee eens, maar m'n uitleg leek 'm niet te interesseren. Eenmaal op z'n bestemming moest-ie € 15,30 afrekenen, met tegenzin betaalde hij € 15 maar de rest wilde hij niet betalen. Pech hebben, hij zal toch moeten betalen, als hij geld heeft om vier dagen carnaval te vieren kan-ie die € 0,30 ook betalen, en anders betaalt-ie die maar uit al die Euro's die hij op die andere ritten bespaard heeft.

Aangezien hij behoorlijk agressief begon te worden heb ik voor de eerste keer maar eens een keer gebruik gemaakt van de noodknop. De klant ging er vandoor, ik ging er achteraan, maar in plaats van te betalen begon hij me te bedreigen. De noodknop bleek te werken want nog geen drie minuten later stonden er al een paar collega's. Uiteindelijk heeft-ie toch maar betaald.

Eerder deze week die klojo's in Helmond die er vandoor gingen, deze keer zo'n eikel die dan ook nog eens dreigementen begint te uiten, het wordt steeds erger. Dat betekent dus dat ik voortaan ook maar harder ga worden: elke klant die me bedreigt mag dat op het politiebureau uit gaan leggen, als iemand er vandoor gaat is het eerst meppen en dan pas vragen stellen.

Het roze konijntje

Ook vandaag duurde de nachtdienst langer dan gepland, maar deze keer gelukkig niet door ellende maar door de drukte. Zo is het wel lekker werken: continu bezig, een hoop lol, en goed voor de fooienpot, ook al zijn er dus ook met carnaval mensen die hun wisselgeld tot op de laatste cent terug willen hebben. Gelukkig zitten er ook tussen die royaal zijn.

Het is wel even wennen. Nuchtere passagiers, straalbezopen passagiers, tortelduifjes op de achterbank, je maakt het met carnaval allemaal mee. De uitschieters: een passagier die verkleed was als kip naast me op de passagiersstoel, en eentje die iets uit een van z'n broekzakken wilde halen wat niet lukte. Dat werd zo'n gehannes dat hij op zeker moment met z'n broek (en z'n onderbroek) omlaag naast me zat. Sommige dingen wil je echt niet zien in je taxi...

Eenmaal afgewerkt draaide de adrenalineproductie nog op volle toeren, op weg naar Lommel kwam de terugslag en ben ik bijna achter het stuur in slaap gevallen. Eenmaal in m'n caravan sliep ik dan ook heel rap, en deze keer ben ik zowaar pas rond 14:30 wakker geworden. Heerlijk!

Om te voorkomen dat ik uit bed gebeld worden gaat de telefoon uit als ik ga slapen, toen ik 'm weer aanzette bleek Angelique zich weer eens gemeld te hebben: een SMS met de vraag wat ik met carnaval doe, morgen is ze in de stad. Da's pech hebben, ik moet werken.

Werken was weer een hoop lol vanavond, afgezien dan van een nogal tegenvallende fooienopbrengst: krap twee tientjes. Deze keer zat er één rit tussen met een hoop humor. Ik kreeg een opdracht om iemand op te halen bij een café in Nuenen. Meestal krijg je of helemaal geen naam door, of hooguit een voornaam. Ga dan je klant maar eens zoeken. De klant leek het ook niet handig om iemand te gaan zoeken op naam, dus had ze een taxi besteld "voor het roze konijntje". Echt waar, zo stond het letterlijk op de data: "voor het roze konijntje".

Bij het café aangekomen stond er inderdaad een roze konijntje te wachten. Ze wilde naar Eindhoven, dus klonk even later over de mobilofoon: "Nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar ik ga een roze konijntje naar Eindhoven brengen. Het moet niet gekker worden!". Daar kon uiteraard iedereen (inclusief passagier en centraliste) hartelijk om lachen. Een kwartiertje later was er te horen: "Het roze konijntje is veilig terug in haar hok". Volgende lachsalvo. Het konijntje maakte me trouwens nog wel even complimenten over m'n rustige rijstijl, bij een eerdere rit werd er kennelijk nogal agressief gereden. M'n avond kon al niet meer stuk.

Verdwenen zonder te betalen

Voor een nacht van vrijdag op zaterdag was het opvallend rustig met werk. Desalniettemin duurde de laatste rit een stuk langer dan gepland. Een clubje van acht jongeren (één niet onaantrekkelijke jongedame en zeven jongeheren die er uit zagen alsof ze voor galg en rad waren opgegroeid) wilden van Stratumseind in Eindhoven naar de Willem Beringsstraat 27 in Helmond, een rit van precies € 55. Daar aangekomen gingen ze er echter als een speer vandoor zonder te betalen. Oh shit. Uiteraard heb ik ze niet meer te pakken gekregen. Dat zou ook niet verstandig geweest zijn, op m'n eentje tegen acht anderen is waarschijnlijk goed voor een enkeltje ziekenhuis.

Maar geen nood, als de baas aangifte doet hebben we ze zo te pakken. Onderweg wilde de jongedame namelijk even een tussenstop maken bij een tankstation om naar het toilet te gaan. Op zich vreemd dat iemand dat wil als-ie nog maar vijf minuten van huis verwijderd is, maar misschien had ze hoge nood. De meeste passagiers stapten daar uit, liepen even rond en stapten toen weer in. Een kapitale blunder natuurlijk, want zoals alle tankstations wordt ook dat station met videocamera's bewaakt en dus staan ze nu op band...

Door al dat gedoe was ik echter niet om 05:00 afgewerkt maar pas om 05:45 en lag ik dus pas rond 07:00 in m'n bed. Ik zag al aankomen dat ik door dat gedoe niet in slaap zou vallen dus heb ik (voor de allereerste keer) maar m'n toevlucht gezocht tot een capsule Temazepam (nog overgehouden aan m'n verblijf in het CPH). Dat hielp met in slaap vallen, alleen was ik rond 11:00 al weer wakker. Da's minder.

Zo rustig als het afgelopen avond en nacht was, zo druk was het vanavond. Carnaval is nu echt losgebarsten, ik had de ene passagier nog niet afgezet of de melding voor de volgende rit kwam al weer binnen.

Wim heb ik verteld dat hij z'n kamers maar aan die andere mensen moest verhuren aangezien ik binnenkort waarschijnlijk toch een woning heb. Ik heb ook nog geprobeerd 'm aan te spreken over dat incident in Helmond, maar dat wilde hij niet horen omdat hij eigenlijk niet aan het werk was. Morgen gaat-ie een paar dagen op vakantie, dus dat zal wel einde van de week worden.

Licht aan de horizon

M'n missie voor rollen pasmunt was al meteen succesvol: het eerste postkantoor op de route was dat in Valkenswaard, en daar hadden ze alles wat ik nodig had. Dat kostte weliswaar € 4,00 aan provisie (twee rollen van elk) maar ik kan weer even vooruit. Mezelf kennende ben ik vast weer te ver doorgeschoten en is na de carnaval een van die twee sets rollen nog ongebruikt. Maar ja, beter mee verlegen dan om verlegen.

Om 14:00 had ik een afspraak met Leo Verhoeven van de politie. Ik dacht dat het gesprek zou gaan over de diverse klachten die ik heb ingediend, maar het bleek alleen te gaan over m'n tweede klacht (van 8 augustus 2008). Net als vorige keer kwam het er op neer dat het hele verhaal nog eens genoteerd werd, al zie ik het nut daar niet van in aangezien het allemaal al in m'n klacht verwoord is. De eerste klacht zou trouwens ongegrond verklaard zijn, daarover zouden ze ook een brief gestuurd hebben, maar die heb ik nooit ontvangen.

Het zal mij benieuwen wanneer ik dan weer uitgenodigd wordt voor die andere drie klachten. Bij de tweede zat er maar liefst een half jaar tussen klacht en gesprek, dus het zal wel ergens na de zomervakantie worden. Dacht het toch niet, als die uitnodiging niet heel snel komt gaat de hele handel naar de media.

Dan gauw door naar de volgende afspraak: 15:30 bij Bureau Jeugdzorg. Niet geheel onverwacht schitterde Ageeth Bikker door afwezigheid. Stan Smits had zowaar verheugend nieuws: Sonja had hem toevallig net vanochtend gebeld omdat ze samen met mij, Stan Smits en Ageeth Bikker aan tafel wil. Kennelijk is het doorgedrongen dat ze na het aflopen van het straat- en contactverbod me toch niet meer kan ontlopen. Daarnaast zijn zij en mr. Van Galen zelfs bereid om mee te werken aan de regeling voor co-ouderschap.

Stan Smits vond overigens wel dat het gesprek plaats zou moeten vinden zonder advocaten erbij; prima wat mij betreft, zolang hij mr. Van Galen dan maar buiten zet als ze toch op komt dagen. Enig minpuntje is dat ze de afspraak maar alvast gepland hadden zonder eerst te informeren wanneer ik daar tijd voor zou hebben. Maandag 9 maart 15:30 uur zien we elkaar bij Bureau Jeugdzorg, dat gaat me dus weer twee verlofuren kosten.

Een half uur later stond ik weer buiten, m'n dienst begon pas om 20:00 dus had ik nog een hoop tijd over. Die is uiteraard weer nuttig besteed. Eerst maar eens m'n advocaat gebeld, die was aangenaam verrast door het goede nieuws en had zelf ook al goed nieuws: Sonja en mr. Van Galen willen zowaar een viergesprek aangaan, op 3 maart heeft mr. Van Galen zelf ook een gesprek met Ageeth Bikker en daarna zou het viergesprek dan moeten plaatsvinden. Komende week gaat er alvast een concept van het convenant de deur uit richting mr. Van Galen.

Desalniettemin ben ik wel gepast wantrouwig: tot nog toe hebben ze alleen maar dwarsgelegen (en dat is nog zachtjes uitgedrukt) en nu lijken ze opeens als een blad aan een boom omgedraaid te zijn. Ik vraag me toch af wat daar achter zit en wat me nu weer boven het hoofd hangt. Bovendien heeft het mr. Van Galen er niet van weerhouden om een kort geding te starten om mij het ouderlijk gezag te ontnemen; dat kort geding staat op de rol voor vrijdag 13 maart 2009 om 11:00.

Het volgende telefoontje was voor NEOS. Die hadden me vorige week vrijdag al terug moeten bellen naar aanleiding van mijn melding van huiselijk geweld, maar dat hebben ze niet gedaan. De dame bij NEOS ging even informeren, vertelde toen dat het Steunpunt Huiselijk Geweld mij zou bellen, en die hingen zowaar vlak daarna al aan de telefoon met een verhaal over drukte en crisisgevallen waardoor mijn melding was blijven liggen. Slechte zaak, het is dan toch een kleine moeite om mij even te informeren over dat uitstel. Maar goed, dezelfde persoon als de vorige keer neemt maandagmiddag contact met me op. Althans, dat beweerde die dame van het SHG, het is natuurlijk maar afwachten of het ook inderdaad gebeurt.

Volgende halte: de Lidl want met carnaval is het altijd maar afwachten welke winkels er open zijn en wat ze nog op voorraad hebben. Daarna door om m'n postbus leeg te halen en dan even on-line voor de e-mail.

In de postbus zat een pak papier van de Combinatie Jeugdzorg over de afhandeling van m'n klacht. Dinsdag 3 maart om 09:30 heb ik een gesprek met Ageeth Bikker en nog een paar mensen. In de e-mail zat een bericht van Rob (van enkele dagen geleden) met de mededeling dat er weer een lading post op me lag te wachten. Die ben ik dan ook meteen maar even op gaan halen.

Ik stond bij Rob goed en wel buiten toen Wim Jansen belde: of ik al iets had besloten over die kamers want hij had vier mensen die beide kamers wilden huren. Morgenavond krijgt hij het antwoord, maar gezien de ontwikkelingen van vanmiddag denk ik niet dat ik die kamer ga huren.

M'n dienst begon weer eens met tegenslag: in plaats van een luxewagen moest ik een busje meenemen, en die wilde dan ook nog eens niet starten. Jawel, alweer een lege accu, deze keer omdat de vorige chauffeur verzuimd had de mobilofoon uit te zetten. Dat apparaat vreet stroom, dus die trekt in een paar uur tijd de accu leeg. Wederom brachten startkabels uitkomst.

Qua fooien was het ook weer bar en beroerd: voornamelijk rekeningritten en dus geen fooi, de fooienpot is slechts met een belabberde € 2,50 aangevuld.

Op kot?

Ik ben zo ongeveer compleet door m'n wisselgeld heen, dat is sowieso al lastig en al helemaal over een paar dagen als de carnaval begint, dus zat er niks anders op dan maar weer eens wat rolletjes muntgeld in te gaan slaan. Vooraleer naar Nuenen te rijden heb ik even een tussenstop gemaakt bij het postkantoor op de Vestdijk, maar die bleken geen munten van € 1,00 en € 2,00 meer te hebben. Geen muntgeld dus.

Vervolgens door naar Nuenen en dan samen met Wim door naar Son. Het huis bleek het voormalige pand van de Sonse Taxi centrale te zijn, een woning uit de jaren '30 die duidelijk aan renovatie toe was. De ene kamer was een kleine kamer van hooguit 3 x 3 meter en een flinke rooklucht. Volgens Wim kwam dat omdat de vorige huurder rookte en het raam al een paar weken dicht was, maar ik heb intussen genoeg ervaring met rooklucht om te weten dat je die stank er nooit meer uitkrijgt. Kamer afgekeurd dus, ook omdat-ie gewoon veel te klein is.

De andere kamer was beter: de voormalige huiskamer van pakweg 4,5 x 6,5 meter. Met € 314 per maand (inclusief gas, water en elektriciteit) nog zeer schappelijk geprijsd ook. Kwestie dus van even doorrekenen hoeveel me die verhuizing dan zou kosten. Enerzijds heb ik dan in Lommel veel lagere kosten aan elektriciteit en minder kilometers woon-werkverkeer, anderzijds komen die € 314 wel bovenop de vaste kosten van m'n caravan en is de LPG in Nederland een stuk duurder dan in België. Daarnaast ligt het brandstofverbruik ook meteen een stuk hoger vanwege de korte afstanden.

Wim was niet al te gelukkig toen ik 'm vertelde dat ik vandaag nog niet aan het werk zou gaan, hij had er eigenlijk wel op gerekend. Ik ben de beroerdste niet, ik voelde me ook weer redelijk goed, dus hebben we afgesproken dat ik alleen even een paar uur zou werken om de drukte van de spits op te vangen. Dat betekende dus werken van 15:30 tot pakweg 18:00, maar zoals meestal in mijn vak werd het toch weer later. Ergens rond 20:00 was ik afgewerkt.

M'n dienst bracht me onder andere ook in de buurt van het City Centrum in Veldhoven, met tijd over tot de volgende rit en nog bijna een half uur tot het postkantoor dicht zou gaan. Een mooie gelegenheid dus om eens te gaan zien of ze daar nog wel rolletjes muntgeld hadden. Die hadden ze wel, maar de pasmuntkas was al afgesloten dus had ik nog niks. Morgen maar weer opnieuw dan, en dan gewoon elk postkantoor af tussen Lommel en Nuenen. Ergens moeten ze die rolletjes toch nog hebben.

Politie

Zo belt niemand je, en zo word je op een onpraktisch moment gebeld.

Ik zat in het toiletgebouw op het toilet. Inderdaad zittend, dus met m'n broek op m'n enkels. Aangezien m'n GSM tegenwoordig nog wel eens de neiging heeft om zichzelf ongevraagd uit te schakelen bedacht ik dat het wel een goed idee zou zijn om even te controleren of-ie nog aanstond. Ik haalde 'm uit m'n jaszak, zag dat-ie inderdaad nog aanstond, en prompt werd ik gebeld.

Zowaar, meneer Verhoeven van de Eindhovense politie was kennelijk genezen verklaard en belde voor een afspraak. Die is meteen maar gemaakt, aanstaande vrijdag 14:00 mag ik m'n gezicht laten zien op het politiebureau aan de Aalsterweg in Eindhoven.

Vanmiddag ben ik nogmaals naar Lommel gereden, er moesten nog wat e-mails verzonden worden en dat kan nog altijd niet vanuit m'n caravan. Eerst een e-mail naar m'n advocaat om 'm alvast (uitsluitend ter informatie) op de hoogte te brengen van de praktijken van de Combinatie Jeugdzorg. Altijd handig als hij alvast op de hoogte is, want ik zie het er nog van komen dat we Bureau Jeugdzorg en/of de Combinatie Jeugdzorg voor de rechter moeten gaan slepen.

De andere mail was voor Stan Smits van Bureau Jeugdzorg, met de mededeling dat het mij van belang lijkt dat Ageeth Bikker vrijdag ook bij het gesprek aanwezig is, dit om te voorkomen dat de kwestie verder gaat escaleren. Gevolgd door het verzoek om haar uit te nodigen.

Ik heb trouwens wel zo'n duister vermoeden dat ik weet waarom ik door Ageeth Bikker opzij ben geschoven. Sonja en haar advocate zijn aan het dreigen met een rechtszaak om mij het ouderlijk gezag te ontnemen, ik vermoed dat Sonja weer eens creatief met de waarheid is geweest en tegen Ageeth verteld heeft dat mij het ouderlijk gezag zal worden ontnomen en ik dus niet meer op de hoogte hoef te worden gehouden over het wel en wee van Tom en Max. Geheel in stijl van Sonja en haar advocate is daarbij dan maar even verzwegen dat die procedure nog niet eens gestart is, laat staan dat de rechter uitspraak heeft gedaan. En zelfs als die procedure doorgaat is het nog maar afwachten of Sonja haar zin krijgt, ik kan me niet voorstellen dat het achterhouden van Tom's paspoort voldoende zal zijn bij de rechter.

Wim Jansen belde vandaag ook nog, met twee onderwerpen op de agenda. Ten eerste wilde hij weten hoe het ging en wanneer ik weer aan het werk zou gaan, ik heb 'm verteld dat ik er vanuit ging dat ik met carnaval (vrijdagavond dus) weer aan het werk zou kunnen.

Ten tweede wilde hij weten of ik nog op zoek was naar een kamer. Hij had in Son namelijk twee kamers beschikbaar. Niet geschoten is altijd mis, dus ga ik morgen eerst naar Nuenen en vervolgens met Wim naar Son om naar die kamers te kijken. Alleen had ik wel de indruk dat hij aannam dat ik aansluitend aan het werk zou gaan, en dat was toch eigenlijk niet m'n bedoeling.

Ziekmelding

Die klap van gisteren blijkt toch harder aangekomen te zijn dan ik dacht. Zo hard zelfs dat ik vanmiddag m'n baas maar gebeld heb om me ziek te melden.

Aangezien ik toch bezig was heb ik ook m'n advocaat maar eens gebeld, want die laat alsmaar niks van zich horen. Van dat gesprek werd ik ook al niet vrolijker: het lijkt erop dat hij maar weinig moeite heeft gedaan om mr. Van Galen te bereiken, hij zou het vanmiddag nog eens proberen. Ik heb 'm er toch maar even op gewezen dat met name de kwestie rond co-ouderschap zeer dringend is en geen weken kan wachten.

Eigenlijk mag het niet, als ik ziek ben mag ik de eerste dagen niet weg, maar ik ben toch maar even naar Eindhoven gereden. Post ophalen en boodschappen doen.

Vanavond heb ik me maar weer eens languit op de bank geïnstalleerd, TV kijken in het gezelschap van bier en een bak chips. Dat bier kwam voor de verandering niet uit een fles maar uit een kleine fust. Een tijdje geleden heb ik die fust van Rob gekregen, compleet met een iets van een tapsysteem. Geen complete tap, maar voldoende om het bier uit de fust en in m'n glas te krijgen. Dankzij het koude weer was het in elk geval wel goed gekoeld bier. Weliswaar Heineken, maar een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Het smaakte toch wel.

Papa moet zich er niet mee bemoeien

Er zijn soms van die dagen dat er niks belangrijks gebeurt, vandaar dat er de afgelopen twee dagen geen berichten zijn geplaatst. Maar de rust was van korte duur.

De dag begon niet slecht. Lekker even uitgeslapen (maar niet te lang), buiten bleek het aangenaam weer te zijn voor de tijd van het jaar. Naar het toiletgebouw gewandeld, een douche genomen die voor de verandering zowaar aangenaam warm was, en dan terug naar m'n caravan voor m'n ontbijt.

Maar toen ging de telefoon. Ageeth Bikker van de Combinatie Jeugdzorg. Daarmee had ik aanstaande vrijdag een afspraak staan, maar die wilde ze afzeggen. Niet verzetten, maar afzeggen. Volgens haar kan ze mij alleen maar vertellen dat het goed gaat met de kinderen maar kan ze verder niks voor me betekenen. Ondanks herhaalde pogingen om haar duidelijk te maken dat die afspraken bij Combinatie Jeugdzorg voor mij wel degelijk belangrijk zijn bleef ze doordrammen, over een maand mag ik haar dan wel weer eens bellen om te vragen hoe het met m'n kinderen gaat.

Hoe de daadwerkelijke hulpverlening verloopt mag ik dus kennelijk niet weten, en volgens Combinatie Jeugdzorg is mijn rol als vader dus feitelijk uitgespeeld. Bek houden en nergens mee bemoeien. Volgens Ageeth Bikker zou ik ook nog terecht kunnen bij Stan Smits van Bureau Jeugdzorg, maar die hebben de feitelijke hulpverlening nou juist uitbesteed aan Combinatie Jeugdzorg, dus het enige wat Stan Smits dan kan doen is me doorsturen naar Combinatie Jeugdzorg -- diezelfde Combinatie Jeugdzorg die me zojuist botweg aan de kant geschoven heeft.

Psychisch ben ik nog steeds niet waar ik zijn moet, en ook deze klap in m'n gezicht bleef dan ook niet zonder gevolgen. Weer een inzinking, compleet met de bijbehorende huilbui. Helaas moest ik wat later gaan werken.

Dit is dus de zoveelste instantie die me gewoon laat barsten. Tja, dan kan ik nog maar één ding doen, en dat is een klacht indienen tegen Ageeth Bikker. In het kader van mijn lik-op-stukbeleid voor instanties die hun werk niet doen heb ik dus maar meteen een klacht op papier gezet, toen ik vanmiddag naar m'n werk ging heb ik die persoonlijk bij de Combinatie Jeugdzorg afgeleverd, die vestiging (aan de Nuenenseweg in Eindhoven) ligt toevallig toch net op m'n route naar m'n werk.

Meteen ook maar even die Stan Smits gebeld en een afspraak gemaakt, vervolgens ook nog de GGzE gebeld om m'n afspraak van volgende week te verzetten. Ik had me vergist, ik dacht dat ik die dag vrij was maar ik moet dan toch werken. Eigenlijk had ik ook nog m'n advocaat willen bellen (want die laat niks van zich horen) maar toen hield m'n GSM het voor gezien: batterij leeg.

Door dat alles was m'n humeur behoorlijk beneden peil, ik voelde me niet echt lekker en er begon langzaam ook iets van hoofdpijn op te komen. Werk was allesbehalve geweldig: nat, donker, de meeste ritten waren rekeningritten voor een zorginstelling, allemaal van die korte ritjes van een paar minuten, en uiteraard geregeld lang wachten. Die passagiers mogen niet eens fooi geven (ze hebben het ook nog nooit geprobeerd), en de enige contante rit was voor een Britse jongedame die naar Eindhoven Airport wilde en, zoals gebruikelijk bij niet-Nederlandse passagiers, geen fooi achterliet.

Tegen dat het tijd was om te pauzeren stond ik in Veldhoven en kon ik dus met geen mogelijkheid binnen 10 minuten in Nuenen zijn, zelfs de plaatselijke McDonald's zou ik niet halen, dus werd het pauzeren met boterhammetjes zonder koffie.

Kortom, het was een klotedag. Hopelijk gaat het morgen beter.

Wachten wachten wachten

Het werk zat niet mee vandaag. De ochtend ging nog wel, maar 's middags was het een en al doffe ellende. Het begon al met m'n pauze: die is te laat begonnen (meer dan 5,5 na begin werktijd) omdat een rit toch gereden moest worden.

Daarna werd het niet bepaald beter. Telkens weer ritten die voor een bepaald tijdstip besteld waren, met als gevolg dat ik telkens lang moest wachten. De ergste was een rit vanaf de DAF, om 15:50 wilde die man opgehaald worden maar om 16:15 had-ie zich nog niet laten zien. Die rit ging dus niet meer door, maar in plaats van richting Nuenen te gaan kreeg ik nog een rit (met alweer een kwartier wachten) met als gevolg dat ik, in tegenstelling tot wat op het rooster stond, NIET om 17:00 afgewerkt was.

En dan ook nog de hele dag van dat sombere weer...

Operatie Boemerang

Het was weer eens een drukke dag -- en dat heet dan een vrije dag te zijn. Ik heb het drukker dan op dagen dat ik moet werken...

Vanochtend ben ik verder gegaan met iets wat ik "Operatie Boemerang" genoemd heb. De precieze inhoud hou ik uit strategische overwegingen nog voor me, maar het heeft betrekking op de harde maatregelen tegen Sonja en haar advocate als ze weer dwarsliggen. Vervolgens m'n witte was verzameld en achter in de auto gezet, want er moesten weer kilometers gemaakt worden.

Om 14:00 had ik een afspraak bij de GGzE, voor het eerst op hun nieuwe locatie. In het pand wordt nog volop geklust dus het was even zoeken naar het secretariaat. Daarna ging de rit eerst naar het kantoor van VGZ om m'n reactie op hun aanmaning af te leveren (want op e-mail reageren ze niet), dan naar de postbus (die leeg bleek te zijn) en dan door naar Lommel.

Nee, niet meteen naar m'n caravan, eerst naar de Wash-O-Matic om de was te doen. Ik had net m'n machine aangezet toen ik gebeld werd. Zowaar, iemand van de Eindhovense politie. Ik had gezegd dat ze binnen een week contact met me moesten opnemen, degene die m'n klacht moet behandelen is echter met ziekteverlof en wordt maandag weer terugverwacht. Kennelijk waren ze toch wel zenuwachtig omdat ik gedreigd had naar de media te stappen. Ik heb ze uitstel verleend tot maandag.

Toen m'n kleren gewassen waren werd het tijd om mezelf ook maar eens te gaan wassen, dan kon ik meteen m'n nieuwe aanpak bij het douchen uitproberen. Ter herinnering: eerst de douche aanzetten, dan op m'n gemak naar het toilet, tegen dat ik klaar ben zijn de zes minuten van de douche voorbij, met een beetje mazzel is het water in de boiler dan opgewarmd en kan ik warm douchen.

Dat bleek dus niet te werken. Bij de tweede ronde kwam er de eerste halve minuut of zo wel warm water uit de douche, daarna werd het weer koud water. Brrr...

Ter afsluiting van de avond nog even een ongelukje gehad. Op weg naar het toiletgebouw bleek het asfalt glad te zijn en ben ik onderuit gegaan. De klap blijk ik opgevangen te hebben met m'n linker elleboog en in mindere mate met m'n achterhoofd. Ja, dat deed inderdaad behoorlijk pijn, maar ik lijk er niks aan overgehouden te hebben anders dan een pijnlijke elleboog en een lichte hoofdpijn. Hopelijk is het morgenochtend over, anders moet ik me nog ziek gaan melden.

Terug naar NEOS

Vanochtend had ik m'n afspraak met NEOS, naar aanleiding van m'n telefoontje naar het Steunpunt Huiselijk Geweld een paar weken geleden. Het Steunpunt bleek er alweer een puinhoop van gemaakt te hebben: de man die de intake deed verkeerde in de veronderstelling dat ik kwam voor een plek in het Labrehuis (nee dank je). Dat had het Steunpunt dus weer eens niet goed doorgegeven.

Toen dat eenmaal duidelijk was kwam de papierwinkel op tafel voor een melding van huiselijk geweld, binnen twee werkdagen neemt NEOS weer contact met me op. Veel hulp hoef ik daar echter niet van te verwachten, want ook NEOS helpt je niet aan zelfstandige huisvesting. Maar wellicht dat ze van pas komen bij een eventuele aangifte van huiselijk geweld. Tot nog toe heb ik dat alsmaar uitgesteld omwille van de kinderen, maar als Sonja dadelijk weer dwars gaat liggen bij de kwestie omtrent co-ouderschap heeft ze wat mij betreft haar laatste kans gehad en ga ik harde maatregelen nemen.

Na m'n gesprek bij NEOS nog even boodschappen gedaan bij de Lidl en naar m'n postbus geweest, en vervolgens Pauline gevraagd of ze thuis was en zin had om weer even bij te kletsen bij een bak koffie. Ze was thuis, dus ben ik 'r maar eens op gaan zoeken. Dat was al weer (veel te) lang geleden.

Herfstweer

Gisteravond kwam het hemelwater met bakken naar beneden, vanochtend was het gelukkig gereduceerd tot een lichte regenval. Helaas was dat ook het beste weer van de hele dag, want hoe later het werd hoe harder het weer ging regenen, tot 's middags de regen overging in sneeuw. Het leek wel herfst. Eén van m'n klanten had dezelfde mening als ik: het beste wat je met dit weer kunt doen is lekker thuisblijven, verwarming aan, en met een boek en een bak koffie op de bank.

Dankzij de centrale was ik weer eens later afgewerkt dan gepland. Rond 16:30 had ik verzocht om einde dienst, dat werd prompt goedgekeurd, maar drie minuten later kwam er toch nog een rit achteraan. Waarmee ik dus niet om 17:00 afgewerkt was maar om 17:45.

Vanavond heb ik maar eens een fles wijn opengetrokken. Zuid-Afrikaanse, van de Nettorama. Die smaakt prima, alleen was ik na twee glazen behoorlijk aangeschoten. Da's ongebruikelijk, meestal heb ik daar geen last van. Toch maar even op het etiket gekeken, blijkt het wijn te zijn met 13,5% alcohol.

Het hielp in elk geval wel met in slaap vallen, meer dan twee minuten kan het niet geduurd hebben.

Slechte start, slecht voorteken?

Het zat niet mee vanochtend. Ik moest om 08:00 beginnen, rond 07:30 verscheen ik in de kantine, krap een kwartier later kwam de vraag of ik om 08:00 in Son kon zijn. Dat betekende dus vroeger beginnen. Vooruit dan maar.

Niet dus. Toen ik m'n spullen in de kofferbak wilde leggen bleek die niet open te willen. Probleem gemeld, Dick kwam kijken en constateerde dat waarschijnlijk de accu leeg was. M'n taxi bleek ook niet te willen starten dus was het waarschijnlijk inderdaad een lege accu. Startkabels brachten uitkomst, maar vervolgens bleek de dataterminal niet te werken. M'n humeur werd er niet beter op. De dataterminal werd ook weer aan de praat geholpen, alleen wilde de kofferbak nog steeds niet open.

Dan maar meteen door naar de garage. Daar voor de deur eerst nog even een poging gewaagd, en zowaar, de kofferbak werkte nu wel mee, zodat ik eindelijk echt aan het werk kon. Fijn, al die elektrische systemen in de auto. Zodra de stroom uitvalt doet niets het meer. Doe mij dan toch maar m'n oude vertrouwde Opeltje. Ruim 240.000 km op de teller en ze doet het nog steeds probleemloos.

Maar de ellende was nog niet voorbij. Net toen ik m'n tweede klant ophaalde hield m'n TomTom er mee op, en dat betekende dus terug naar de ouderwetse manier van de weg vinden: met een stratenboek. Dat lukte zowaar, en nadat ik de klant had afgezet deed m'n TomTom het ook weer.

Op naar de volgende ellende. Om 10:20 kwam ik aan op het station, twee uur later stond ik er nog steeds. Aangezien ik op z'n laatst om 13:30 aan m'n pauze moest beginnen en het er niet naar uitzag dat ik voor die tijd een klant zou krijgen, heb ik de centrale gevraagd of ik kon gaan pauzeren. Dat mocht niet omdat ik al twee uur op het station stond. Dan niet, dan maar blijven staan en hopen dat alles toch nog op z'n pootjes terecht zou komen. Het zou tenslotte wel vervelend zijn als ik net vooraan in de rij sta en dan weg moet om te gaan pauzeren.

Ik pauzeer bij voorkeur in Nuenen, om de simpele reden dat m'n warme hap daar dan in de magnetron kan. Maar aangezien niks meezit vandaag had ik zowaar nog een passagier, die echter naar Eindhoven Airport wilde. Van daar uit zou ik nooit op tijd in Nuenen kunnen zijn, dus werd het weer pauzeren op het industrieterrein. Geen warme hap, geen koffie.

En geen fooi. Die passagier was er weer eentje die haast had om op het vliegveld te komen, maar intussen ken ik die categorie wel. Veel haast, je doet je best om zo snel mogelijk op het vliegveld te komen, maar fooi geven ho maar. Deze passagier schatte ik ook als zodanig in, en helaas had ik weer eens gelijk.

Relaxte periode

Na vanochtend weer veel te lang in bed te zijn blijven liggen ben ik eerst maar eens richting toiletgebouw gegaan om te douchen. Helaas, alle vier de douches bleken bezet te zijn dus ben ik eerst maar gaan ontbijten en alvast off-line m'n weblog bijgewerkt en wat e-mails zitten schrijven.

Intussen waren de douches weer vrij, deze keer heb ik echter waarschijnlijk een nieuw record neergezet: echt warm was het water niet, ik heb in 2,5 minuten weten te douchen. Volgende keer toch maar in twee fasen douchen: eerst de douche aanzetten, dan op m'n gemak naar het toilet, tegen dat ik daarmee klaar ben zijn de zes minuten van de douche ook om en is het water in de boiler hopelijk opgewarmd. Douche opnieuw aanzetten, deze keer er wel onder gaan staan, en dan maar hopen dat de truc werkt.

Aan het einde van de middag was het voorbereidende werk gedaan en kon ik op stap richting Lommel. Aldus geschiedde, m'n weblog is weer bijgewerkt en m'n e-mails zijn de deur uit. Vanavond op tijd naar bed, want morgen moet ik om 08:00 weer werken. Op zich zit ik nu wel in een relaxte periode: gisteren en vandaag vrij, dan twee dagen werken, weer twee dagen vrij, drie dagen werken. Da's toch beter dan die werkweken van zeven dagen. Dat zou trouwens voorbij moeten zijn, het verhaal gaat dat dit inmiddels niet meer toegestaan is.

Soms is het leven zo slecht nog niet

Om 13:00 had ik een afspraak in Heeze, met iemand die een chaletje te huur zou hebben. Ik heb de dame in kwestie niet gevonden. De straat heb ik nog wel gevonden, maar nummer 20 (waar ik moest zijn) niet. Het laatste huis voor de kruising was nummer 18, dus leek het me logisch dat het eerste huis na de kruising nummer 20 wel zou zijn. Niet dus, dat was nummer 42. Geen spoor van de nummers 20 tot en met 40.

Dan maar door naar Eindhoven, even de batterij-omruiltruc uitproberen (gelukt!) en vervolgens ook maar eens naar de kapper, want dat was wel heel erg nodig.

Daarmee was de middag een heel eind om, dus heb die ik maar verder volgemaakt met huishoudelijk werk, dan hoeft dat morgen niet meer. Even terug naar de caravan, wasgoed ophalen, en dan naar de Wash-O-Matic om de was te doen. Daarna meteen door naar 't Bagetje, maar daar zat het helemaal vol. Terug naar m'n caravan dan maar, was opruimen, en tot de ontdekking komen dat ik toch niet alle was had meegenomen naar de Wash-O-Matic. Shit.

Een uurtje later nog een keer naar 't Bagetje gegaan, en deze keer was er wel plek. Jummie, een broodje (nou ja, broodje naar Belgische begrippen dan hè) met braadworst, ajuin (gebakken ui voor de niet-Vlaamssprekenden onder ons) en zuurkool. Plus een warme chocolademelk. En dat alles voor een bescheiden € 5,10. Soms is het leven zo slecht nog niet.

Uitnodiging

Zoals verwacht was het gesprek met m'n advocaat weer een vruchtbaar gesprek. Met het eerste onderwerp, Connexxion, waren we snel klaar: die krijgen volgende week nog een laatste kans om de zaak onderling op te lossen, daarna wordt het een rechtszaak. Voor het volgende onderwerp, de echtscheiding en alles wat er omheen hangt, hadden we langer nodig. Heel kort samengevat: mr. Martens gaat nog eens een poging wagen iedereen aan tafel te krijgen en hij gaat de kwestie van het co-ouderschap aankaarten. In het verleden is al vaker geprobeerd wederpartij aan tafel te krijgen, ook Combinatie Jeugdzorg probeert het telkens weer, maar tot op heden is het niemand gelukt, dus ik moet nog zien dat het 'm lukt. Het dringt kennelijk nog steeds niet door tot Sonja en mr. Van Galen dat de zaak alleen maar verder escaleert door hun voortdurende tegenwerking, en ze beseffen ook nog steeds niet dat die tegenwerking tegen hen zal worden gebruikt in de rechtszaal.

Dan wist mr. Martens verder nog te vertellen dat wederpartij op 24 februari 2009 haar "memorie van antwoord" ingediend moet hebben (dat is dus inzake het hoger beroep) en dat de uitspraak inzake de echtscheiding op 13 maart 2009 zal plaatsvinden. De inhoud van de rest van het gesprek valt vanzelfsprekend weer in de categorie "de vijand leest wellicht mee".

De brief van de Gemeente Eindhoven was ik vergeten mee te nemen, dus die moet ik nog even naar mr. Martens mailen.

Vanavond kwam er opeens een SMS-je van Angelique met de vraag wanneer we op stap gaan. Ze is me dus toch nog niet vergeten. Het zal geholpen hebben dat ik haar eerder deze week een SMS-je gestuurd had om haar te feliciteren met haar verjaardag. Aangezien ik toch niks anders te doen had dan wachten heb ik meteen maar een berichtje teruggestuurd met de suggestie om morgenavond de kroeg in te gaan. En toen bleef het weer stil...

Doe-het-zelf executie

Vanochtend was het even aanpoten. Het formulier voor de gemeente Eindhoven moest worden ingevuld, en uiteraard heb ik daarbij mijn gegevens niet ingevuld maar die van Sonja wel. Met een beetje mazzel legt de Gemeente Eindhoven dan dadelijk beslag op haar loon in plaats van op het mijne.

Kennelijk wordt van je verwacht dat je alle medewerking verleent als de Gemeente loonbeslag wil leggen, maar dan hebben ze aan mij toch een slechte. Als ze willen weten waar ik werk en wat ik betaald krijg zoeken ze dat zelf maar uit. Wat ze nu eigenlijk doen is net zoiets als iemand tot de strop veroordelen, de veroordeelde dan zelf de strop in het touw laten leggen en 'm vervolgens ook nog zelf de executie laten uitvoeren.

De brief van de Gemeente plus het formulier moest vervolgens worden ingescand, want dat moet zowel naar mijn advocaat als naar die van Sonja. Dat was nog een hele toer: PC ontkoppelen en opzij zetten, andere PC neerzetten en aansluiten, scanner uit z'n opbergplek halen en aansluiten, vervolgens scannen, alles weer loskoppelen, scanner opruimen, PC's weer omwisselen, en dan de scans nog uitprinten. Dat laatste schiet ook al niet echt op, m'n printer lijkt toch wel wat geleden te hebben van de kou.

Daarmee was het hoogste tijd geworden om naar m'n werk te gaan. Onderweg nog even het formulier voor de Gemeente op de post gedaan, en dan maar afwachten. Dan moet ik alleen vannacht bij terugkomst nog wel even wat documenten opzoeken, want morgen om 11:00 heb ik weer een afspraak bij m'n advocaat. Dat wordt dus vroeg op.

Gemeentelijke ellende

De trouwe lezer weet dat ik tegenwoordig bepaald geen goeie maatjes ben met de Eindhovense politie. Die hebben zich dusdanig gedragen dat ze nog drie klachten van me tegoed hadden, en die hebben ze vandaag in de bus gekregen. Inclusief de mededeling dat ze binnen een week contact met me op moeten nemen, anders gaat de hele handel naar de media onder het motto: "de politie wordt betaald door de belastingbetaler, dan heeft de belastingbetaler ook het recht te weten hoe het er bij de politie aan toegaat".

Vanmiddag heb ik ook weer eens de post opgehaald, zowel bij de postbus als bij Rob. In de postbus onder andere een brief van m'n advocaat. Sonja is nog steeds aan het zeiken over Tom's paspoort omdat ze die "dringend nodig heeft", als ik 'm zaterdag niet heb ingeleverd stapt ze naar de rechter. Ze doet maar, ik heb ook dringend vanalles nodig maar tot op heden krijg ik van haar ook nul komma nul medewerking.

Dat paspoort zou ze nodig hebben voor een reisje naar het buitenland. Vreemd. Ze wilde geen alimentatie betalen omdat ze dat zogenaamd niet zou kunnen betalen, maar ze kan wel met de kids op reis naar het buitenland. Hoe komt ze opeens aan geld daarvooor?

Ook de Gemeente Eindhoven heeft zich weer gemeld. Als ik binnen een week die gemeentelijke belasting niet betaal wordt er beslag gelegd op m'n loon. Alleen zijn er van die week al vier dagen verstreken. Helemaal absurd: ik moet ze nog behulpzaam zijn bij dat loonbeslag: er zat een formulier bij dat ik terug moest sturen en waarop ik onder andere op moest geven wie mijn werkgever is en wat mijn nettoloon is.

Gelukkig staat er nog een derde kolom achter dat overzichtje, en daar kunnen de bijbehorende gegevens van de partner worden ingevuld (werkgever, loon enzovoorts). De slimmerikken onder u voelen nu al aankomen wat er gaat gebeuren...

Windows Live

Vanochtend heb ik mevrouw Arts maar weer eens op de hoogte gebracht van de nieuwe ontwikkelingen. Toen ik buiten stond had ik nog drie uur de tijd tot ik weer aan het werk moest (nou goed dan, 2,5 uur want ik moet vantevoren ook nog eten en m'n papierwinkel invullen). Volop tijd dus om boodschappen te doen en even m'n postbus leeg te halen.

Op het TNT Business Point (waar m'n postbus zich bevind) klonk opeens m'n naam door de ruimte. Het is duidelijk, ze kennen me daar intussen wel. Niet dat er een pakketje lag, maar ze hadden wel contact gehad met Viking Direct. Die zijn momenteel kennelijk druk bezig met uit te zoeken wat er nu allemaal fout is gegaan. Zodra ik tijd heb zal ik ze maar eens een mailtje sturen, ik heb nog spullen staan die terug moeten, volgens de pakbon moet er nog wat nageleverd worden, en dan ontbreekt er nog wat aan de zending. Maar eerst moest er wat gedaan worden aan een andere vorm van Internetcommunicatie.

Nu ik weer veelvuldig online ben kan ik ook weer chatten, iets wat ik al een hele tijd niet meer heb kunnen doen. Nee, je wilt niet weten hoe erg de ontwenningsverschijnselen zijn...

Gisteren had ik het installatieprogramma voor Windows Live (zoals het tegenwoordig heet) gedownload maar ging er iets fout met de installatie. Vanmiddag nog maar een poging gewaagd, maar het werkte nog steeds niet. Grrr. Dat installatieprogramma is maar een kleintje, het feitelijke installeren gaat via Internet. Maar dat werkt niet, dus heb ik het complete pakket maar gedownload en kon ik alles lokaal installeren. En zowaar, het lukte. Niet meteen, want het installatieprogramma begon eerst nog te mekkeren over een conflict met Internet Explorer, maar een keer afmelden en opnieuw aanmelden bleek te helpen.

Het is alleen wel even wennen; op m'n andere laptop staat een vorige versie geïnstalleerd, (toen heette het nog MSN Messenger) de nieuwe versie van Live Messenger ziet er heel anders uit. Maar alles went.

Kortom, dames en heren, er kan weer gechat worden! :-)

Kleingeld

Voor de afwisseling was m'n wekker eens een keer eerder wakker dan ik, om 10:00 om precies te zijn. De ochtend was weer gewoon standaard voor een vrije dag: ontbijten en ondertussen m'n administratie bijwerken. Toen ik buiten kwam bleek de winter weer terug te zijn: het had gesneeuwd! Deze keer was het gelukkig maar een dun laagje en niet de 10 cm van vorige maand. De regenbui die er achteraan kwam maakte korte metten met dat laagje...

Ik moet dringend eens een babbeltje gaan maken met m'n advocaat. Dus ben ik naar Lommel gereden, heb Skype geïnstalleerd op m'n Netbook, en het werkte zowaar ook nog meteen de eerste keer. Ik had gehoopt vanmiddag nog terecht te kunnen, maar helaas is vrijdagochtend pas de eerste mogelijkheid. Tja, dan zal de kwestie "co-ouderschap" toch maar per e-mail moeten, dan heeft-ie in elk geval tot vrijdag de tijd om zich voor te bereiden. Maar blij ben ik niet met deze vertraging.

Vanmiddag belde mevrouw Arts van de GGzE. Aangezien ik daar morgenochtend een afspraak heb dacht ik even dat die niet doorging, maar het bleek mee te vallen. Ze wilde alleen weten of het een half uur vroeger kon. Geen probleem, dan ga ik gewoon een half uur eerder. Dan heb ik dus wel een half uur meer tot ik moet werken, maar ik moet toch nog even boodschappen doen, en als er dan nog tijd op te vullen is zal m'n mobiel Internet daar ongetwijfeld wel mee helpen.

Dankzij de klantenkaart van Jansen Taxi moeten er nog wel eens bedragen afgerekend worden die niet op nul of vijf cent eindigen, en bij ons wordt er niet afgerond. Dat betekent dus dat ik regelmatig muntjes van € 0,02 en € 0,01 nodig heb, maar zie die maar eens te krijgen in Nederland waar alles wordt afgerond op vijf cent. Gelukkig doen ze in België wel normaal en wordt daar niet afgerond. Handig voor mij, want ik heb inmiddels m'n bron voor die muntjes gevonden: bij 't Bagetje. Daar heb ik eerder deze week al wat van dat kopergeld gewisseld maar dat was al weer een eind op dus heb ik vanavond Chantal nog maar eens lief aangekeken en gevraagd of ze nog muntjes van € 0,02 en € 0,01 had. Kennelijk had ze meer dan voldoende, want als antwoord kwam een opgewekt: "hoeveel wilt ge d'r hebben?". Nou, twintig van elk zou voorlopig even genoeg moeten zijn. Dankuwel Chantal!

Missie volbracht!

In sommige beroepen krijg je naast je loon ook fooien. Bedienend personeel in de horeca bijvoorbeeld, en taxichauffeurs. Dat is inkomen en daar moet je dus inkomstenbelasting over betalen. Nou zijn ze bij de Belastingdienst niet achterlijk, ze kunnen weliswaar niet tot op de cent controleren hoeveel fooi ik heb gehad, maar als ik opgeef dat ik helemaal geen fooien heb gehad gaan ze lastige vragen stellen.

Op lastige vragen zit ik niet te wachten, bovendien ben ik een eerlijk mens en ook nog boekhouder, dus hou ik netjes elke dag bij hoeveel fooi ik heb ontvangen. Dankzij een paar zeer riante fooien was januari een goeie maand, toen ik eergisteravond aan m'n dienst begon stond de teller al op € 118,10 en had ik als doelstelling om tijdens die dienst de € 125 te halen. Dat leek niet te lukken, maar dankzij die riante fooi bij m'n laatste rit schoot de teller toch nog door naar € 133,60. Missie volbracht dus.

Maar ja, m'n dienst van gisteren hoorde ook nog bij januari, dus heb ik m'n doelstelling opgeschroefd naar € 150. Dat leek eerst goed te gaan, de eerste rit was een rit binnen Nuenen, een stel dat ik al vaker vervoerd heb en die allerminst krenterig zijn met de fooi (gezien hun woning en de auto's op de oprit kunnen ze het zich ook veroorloven). Toch weer zo'n vijf Euro aan fooi, en dat op een rit van nog geen tientje.

Daarna ging de teller echter maar langzaam omhoog om uiteindelijk rond de € 148 te blijven steken met nog een uur te gaan tot einde dienst. Hogere machten hadden het echter toch goed met me voor, de laatste rit was weer een hele goeie voor de fooienpot zodat ik eindigde met precies € 153,00 op de fooienteller.

MISSIE VOLBRACHT!

Nu maar afwachten wat februari op gaat leveren.