Durum Döner

Vandaag moest er weer het een en ander in Nederland gedaan worden, dus ging na het ontbijt de reis weer eens richting Eindhoven. In de post zat eindelijk de dagvaarding voor Jansen Taxi.

Verder vandaag: m'n belastingaangifte is verzonden, Sylvia heeft getrakteerd op Durum Döner (en dat bleek bijzonder lekker te zijn!), en ik heb een kaartje voor Tom en Max thuis in de bus gegooid. Tot slot heb ik Sonja nog per SMS geïnformeerd dat ze morgenochtend om 09:00 verwacht wordt bij de GGzE. Niet dat ze zal komen opdagen, maar dan kan ze zich tenminste niet verschuilen achter het Duitse excuus "Ich habe es nicht gewusst".

Voorbereiding

De toestemming is er maar het mooie weer zal niet blijven, dus zij we vandaag maar meteen begonnen met de voorbereidende werkzaamheden (lees: demonteer- en opruimwerk) zodat we dinsdag of woensdag kunnen beginnen aan de buitenkant van m'n tuinhuisje.

Groen licht voor blauw

Vanmiddag ben ik even naar de receptie geweest om te informeren naar de stand van zaken over het schilderwerk. En zowaar, tegen alle verwachting in is de aanvraag goedgekeurd! Het schilderen kan beginnen!

Weer een stapje verder

Vanmiddag, en twee dagen later dan afgesproken, kwam eindelijk iemand van het Blauwe Meer kijken vanwege het schilderwerk. Hij zou de aanvraag vandaag nog doorfaxen maar waarschuwde al wel dat de kans niet zo groot was aangezien men bij het management niet zo happig is op de kleur donkerblauw. Vreemd, want zelf hebben ze die kleur voor van alles en nog wat gebruikt: onder andere lantaarnpalen, bushokjes, vuilnisbakken en de toiletgebouwen.

Nachtelijk gepiep

De nacht was geen lolletje. Eerst heb ik weer een hele tijd liggen malen en bleven de woedeuitbarstingen dus ook niet uit, vervolgens ben ik toch in slaap gevallen om vervolgens om 05:30 wakker te worden. Niet vanwege de wekker want die moest nog twee uur z'n gemak houden, maar vanwege een hels gepiep. Op een of andere manier was het pennetje van mijn persoonlijk alarm een eindje losgekomen waarna het alarm afging. Geen idee hoe het kan, dat ding ligt gewoon in een la waar er verder niks mee kan gebeuren.

Niet goed voor m'n humeur, en terug in bed begon het malen opnieuw en kwamen ook de woedeuitbarstingen weer terug. Na drie kwartier heb ik het maar opgegeven en ben ik opgestaan.

Meer tijd om m'n belastingaangifte in te vullen, zullen we maar zeggen.

Helemaal alleen

Zo, m'n auto is nu weer voorzien van een nieuwe binnenspiegel. De oude werd op z'n plek gehouden met een brede elastiek en een doekje, maar dat bleef natuurlijk niet goed gaan. Het is dat het noodzaak was, maar eigenlijk kan ik me die ruim veertig Euro voor een spiegel niet permitteren.

Vandaag hebben we iets uitzonderlijks gedaan: ik ben op m'n eentje terug naar Lommel gegaan! Eens kijken hoe het gaat, tot vrijdagmiddag zonder m'n vriendinneke.

Donkerblauw: ja of nee?

De directie heeft nog geen uitspraak gedaan over m'n verzoek om toestemming voor schilderwerk dus ben ik zelf maar eens gaan informeren naar de stand van zaken. Daarbij kreeg ik te horen dat er ïn de loop van de middag" iemand zou komen kijken, maar er is niemand op komen dagen. Wel wist men nog te vertellen dat donkerblauw waarschijnlijk niet zal mogen, iedereen die al donkerblauw schilderwerk uitgevoerd heeft schijnt dat over te moeten schilderen als ze hun caravan willen verkopen.

Luie zondag

Vandaag was een luie zondag. Vanmiddag lekker met z'n tweetjes een boswandeling gemaakt, de rest van de dag heb ik eigenlijk weinig anders gedaan dan het wegwerken van een stapel leesvoer.

Het gaat weer geld kosten

De eerste halte vandaag was de garage om die lekke band weg te brengen. Reparatie zou nog geen half uur kosten dus daar kon ik op wachten, maar dat heb ik maar even niet gedaan. In plaats daarvan ben ik naar m'n postbus geweest, waar nog steeds geen dagvaarding voor Jansen Taxi in bleek te liggen. Dan weer terug naar de garage om de inmiddels gerepareerde band op te halen en € 20 lichter naar buiten te lopen. De nieuwe binnenspiegel gaat me maandag dan ook nog eens € 50 kosten.

Sonja en afspraken: vergeet het maar

Vanochtend zijn we eerst maar eens koffie gaan drinken bij Helma, om me dan vanmiddag maar eens te melden bij de garage voor de reparatie van m'n lekke autoband en de aanschaf van een nieuwe binnenspiegel. De band kan ik morgenochtend komen brengen, de spiegel is besteld en kan ik na het weekend ophalen.

Sylvia had eerder deze week met Sonja afgesproken dat ze vanavond om 19:00 bij haar zou zijn. Indachtig de Deutsche Pünktlichkeit stond Sylvia precies op tijd (nou ja, twee minuten te vroeg dan) bij Sonja aan de deur. Waar niemand thuis bleek te zijn, er werd tenminste niet gereageerd op bellen en kloppen. Sonja vond het dus weer eens niet nodig zich aan afspraken te houden, zodat Sylvia na tien minuten maar weer vertrokken is.

Prompt daarna belde Sonja mij op! Ze was wel thuis maar had niet gehoord dat er iemand aan de deur stond. Onzin natuurlijk, ze wist immers hoe laat Sylvia zou komen. En dan had ze ook nog de gore moed om te zeggen dat ze Sylvia toestemming gaf (jawel, toestemming van de Führer herself!) om vanavond rond 23:00 uur nog een keer langs te komen! Hoe arrogant kun je het krijgen?

Tropenrooster

Hetzelfde weer als gisteren dus is ook vandaag het tropenrooster maar gehandhaafd. De lichamelijke inspanning is zoveel mogelijk beperkt tot de ochtend en bestond deze keer uit het uitsorteren van een grote doos CD's en DVD's die uit m'n huis zijn gekomen. Ja, dat vergt meer lichamelijke inspanning dan je zou denken.

Het resultaat was hetzelfde als met eerdere dozen met spullen: het grootste deel gaat in de opslag, een klein deel blijft in de caravan, en de rest is voer voor de vuilnisbak en de doos met oud papier.

Strijken voor beginners

Met 33 graden was het vandaag veel te warm voor lichamelijke inspanning dus heb ik dat maar zoveel mogelijk vermeden. Dat neemt niet weg dat ik wel weer een nieuwe stap heb gezet in m'n carrière als huisman: strijkles! Van m'n moeder heb ik het nooit geleerd, van Sonja ook niet (maar die streek zelf al bijna niks dus daar viel weinig te leren), en Hellen zou het me ook nog leren maar daar zijn we niet meer aan toegekomen. Maar nu ben ik er toch aan begonnen. En dan is het een kwestie van veel oefenen.

Geen uitkering

Vandaag zijn we even op en neer naar Eindhoven geweest voor de post en de was. Moet ook gebeuren, toch? Onderweg heb ik Erwin de Leeuw (CWI) nog even gebeld om 'm te informeren over wat het UWV te vertellen had. Erwin was er intussen al achter dat ik niet meer in Eindhoven ingeschreven sta en vertelde dan ook dat ik alleen al daarom geen WWB-uitkering zou krijgen. Het dossier wordt dan ook verder niet in behandeling genomen.

Oh, en wat dan als ik, als dakloze, straks m'n baan kwijtraak en een uitkering aan wil vragen? Nou, dat kan wel maar dan krijg ik een daklozenuitkering (en dat zal nooit veel zijn) met ook weer hetzelfde wal-en-schipverhaal. Daar gaat Sonja dan niet blij mee zijn want dan wordt er heel rap een herziening van de partneralimentatie aangevraagd. Laat haar dan maar betalen, zij heeft er tenslotte voor gezorgd dat ik dakloos ben geworden.

Sylvia had een goed idee: wat als zij Sonja eens zou bellen om te vragen of ze (zonder mij erbij) spullen uit huis zou kunnen komen halen? Daar bleek Sonja zowaar aan mee te willen werken, al zijn sommige zaken op onverklaarbare wijze verdwenen. Zo is een set dure schroevendraaiers inmiddels weg (die zouden allemaal kapot zijn, en dat voor een set van vijf schroevendraaiers die destijds zo'n 75 gulden gekost heeft) en zou ook m'n afdruiprek kapot zijn. Geen idee hoe ze dat voor elkaar gekregen heeft, die dingen zijn zo ongeveer onverwoestbaar.

En dan was er nog het punt van m'n metalen stellingkast die in de kelderkast staat. Die wilde ze niet meegeven omdat het veel te veel werk zou zijn om die uit elkaar te halen. Onzin, dat ding is in drie minuten uit elkaar te halen, ze heeft gewoon geen zin om dat rek leeg te halen en even te demonteren. Maar geen nood, ze bood zelf aan om het rek voor € 35 over te nemen. En dus gaat Sylvia vrijdagavond naar m'n huis (ja, ik blijf het als MIJN huis beschouwen tot ik een woning heb) en komt ze terug met wat spullen en € 35. Die spullen kunnen dan zaterdag de opslag in.

Weer wat zooi opgeruimd

Vandaag hebben we een paar uur besteed aan het uitzoeken van alle spullen die uit m'n woning zijn gekomen. Net als de vorige keer: een deel moet in m'n caravan blijven, een deel kan naar de opslag, en de rest ging in de vuilnisbak of in de bak met oud papier. Weer wat zooi opgeruimd.

Over 23 jaar...

Sylvia heeft vandaag gevraagd of ik m'n weblog van het Internet zou willen halen of op z'n minst ontoegankelijk zou willen maken. Dat alles om voor zowel mijzelf als voor haar te voorkomen dat m'n weblog een probleem zou worden bij het vinden van een andere baan. Ik sta niet echt te springen van enthousiasme, het is tenslotte de enige manier waarop anderen mijn wel en wee kunnen volgen en tevens m'n machtigste wapen. Slecht functionerende instanties en dito hulpverleners zijn immers nergens zo bang voor als voor slechte publiciteit.

Tegen dat ik met pensioen ga (over 23 jaar) zou ik dan m'n weblog weer openbaar kunnen maken. Het nut? Dan kunnen anderen, die tegen die tijd met dezelfde problemen kampen, zien dat er in 23 jaar tijd niks veranderd is. Maar ja, daar heb ik dus niks aan. Iedereen lijkt mij er toch meer mee geholpen als misstanden nu al aan de kaak gesteld worden, zodat anderen later niet meer met die misstanden geconfronteerd worden maar te maken krijgen met instanties en hulpverleners die hun werk wèl goed doen.

Politietuig

Vanochtend hebben we opnieuw een poging gedaan om Tom en Max op te halen. Alles wees er op dat ze thuis waren: de auto stond er (zij het om de hoek, alsof ik 'm dan niet zou zien), de fietsen stonden nog achter op de plaats. Er werd echter totaal niet gereageerd. De bel stond uit en op telefoon, SMS en roepen door de brievenbus werd niet gereageerd. Dan maar de harde aanpak: als er reden is om aan te nemen dat er iemand thuis is maar er niet gereageerd wordt zou er wel eens iets serieus fout kunnen zijn. En wat doe je dan? De deur openbreken? Theoretisch wel maar helaas bij wet verboden, dus bel je 112.

De Eindhovense politie was weer eens niet genegen om mee te werken. Volgens de agente van de meldkamer zouden ze ook op vakantie kunnen zijn, te voet weg zijn, of door iemand opgehaald zijn. Allemaal hoogst onwaarschijnlijk want Sonja pakt zo ongeveer nog de auto om op de hoek van de straat een brief in de brievenbus te gooien, en bovendien stond er een ingepakte koffer bij de voordeur. Kennelijk was madam weer van plan om dit weekend naar haar moeder te vluchten.

Dus ben ik maar even kwaad geworden en heb ik geroepen dat ik dan zelf de deur wel open zou breken. Waarna er binnen vijf minuten twee surveillancewagens en vier smerissen voor m'n neus stonden, die zoals gebruikelijk hun fatsoensnormen thuis op hun nachtkastje hadden laten liggen. Een ervan, een ouwe knar die er uit zag alsof hij volgende maand met pensioen mag, vond het zelfs nodig mij te beledigen: hij was nog nooit zo'n misselijke vent als mij tegengekomen. Ik had bijna gezegd dat hij dan maar eens in de spiegel moest kijken.

Sonja bleek opeens wel degelijk thuis te zijn maar weigerde uiteraard weer de kids mee te geven. Ik heb ze zelfs in het geheel niet gezien. Na de gebruikelijke intimidatie en agressie van de kant van de politie heb ik een van die smerissen uitgelegd dat ik ook allerlei spullen uit m'n huis nodig had om belastingaangifte te kunnen doen.

En zowaar, deze keer waren ze enigszins coöperatief. We werden gesommeerd ons met auto en al naar het einde van de straat te verplaatsen waarna alle inhoud van m'n bureaukast ingepakt en wel in een surveillancewagen werd geladen en vervolgens bij mijn auto afgeleverd. Klein detail: die kast is afgesloten dus om die spullen eruit te kunnen halen moet Sonja het slot geforceerd hebben. Daar gaat ze bij de Rechtbank straks nog verantwoording over moeten afleggen.

Wat later, op de weg terug naar Lommel, heb ik een tussenstop gemaakt bij het politiebureau op de Aalsterweg. Na eerst een klachtbrief in de brievenbus gemikt te hebben (de andere klacht moet nog bijgewerkt worden) heb ik binnen een poging gedaan een afspraak te maken voor het doen van aangifte wegens belediging, huiselijk geweld en kindermishandeling. De agente aan de balie kende mij kennelijk nog niet (zowaar, een smeris op dat bureau die me nog NIET kent) maar zocht vervolgens van alles op waarna ze wegliep met de mededeling dat ze even ging overleggen. Huh? Sinds wanneer moeten ze overleggen met hun collega's om een afspraak in te kunnen plannen?

Even later verscheen een knulletje dat ik eerder die ochtend ook al gezien had, en die was nog niet terug naar z'n nachtkastje geweest om z'n fatsoensnormen even op te gaan halen. Volgens hem was mijn gedrag "ziekelijk" en moest ik maar naar m'n advocaat gaan om via hem een klacht in te dienen. En ja, er werd inderdaad geweigerd een afspraak in te plannen. Kennelijk heb ik dus ook al niet het recht om aangifte te doen van strafbare feiten.

Van Sonja had ik trouwens ook m'n post meegekregen (de ouwe knar vond trouwens dat ze voortaan mijn post maar retour afzender moest sturen; hufter) en daar zat ook een brief in van de Gemeente Eindhoven met de mededeling dat ze me per ergens-begin-juli uitgeschreven hadden. Oftewel, ik ben met terugwerkende kracht al ruim een maand dakloos.

Psychisch kapotgemaakt, lichamelijk kapotgemaakt, zo'n € 8.500 van me gestolen, (vorige) baan kwijtgeraakt, op straat gezet, kinderen afgepakt en de komende tijd nog wat procedures om ze helemaal van me af te pakken, al maanden geen inkomen meer en de komende maanden ook geen inkomen, m'n huidige baan ben ik uiterlijk 25 maart 2010 ook kwijt, alcoholverslaving, twee opnames en twee zelfmoordpogingen, en dan ben ik nu ook nog officieel dakloos geworden. Ik ben benieuwd wat die slettebak nog meer van plan is om me kapot te maken. Ik denk dat ik het maar gewoon volledig laat escaleren, misschien dat de hulpverlening eens een keer wakker schrikt als ik Sonja met d'r kop dwars door de muur ram. Want eerder luisteren ze toch niet.

Sylvia had vervolgens ook nog wat in petto: zonder mij iets vertellen had ze de telefoonnummers van Emile, Rob en Lorette (m'n broers en zus) overgenomen uit m'n GSM en was ze gaan bellen om te zien of die me zouden willen helpen. Emile was nog niet thuis, Lorette was op vakantie, alleen Rob heeft ze in eerste instantie te pakken gekregen. Die wilde wel maar dan moest ik wel "m'n trots en eigenwijsheid opzij zetten" en zelf de eerste stap zetten. Emile had 's avonds dezelfde mentaliteit, al begon die ook nog te mekkeren over m'n weblog.

Ik schrik er niet voor terug om mensen met naam en toenaam te noemen, zeker als ze zich misdragen hebben, en volgens hem zou het daardoor erg moeilijk voor mij worden om nog een baan te vinden. Bovendien lijkt hij bang te zijn dat MIJN weblog ZIJN carrière zou kunnen schaden. Angsthaas.

Ik weet nog niet zo zeker of ik die eerste stap zal zetten. In 42 jaar tijd heb ik nooit wat aan ze gehad, ze wisten me alleen te vinden als ze geld of handjes nodig hadden. Emile en Rob volgen klaarblijkelijk m'n weblog wel, maar kennelijk vinden ze mijn ellende niet belangrijk genoeg om zelfs eens te bellen.

Tussen de wal en het schip

Vandaag moesten we even terug naar Eindhoven voor onder andere mijn afspraak bij het CWI. Voor het gesprek stond anderhalf uur gepland maar uiteindelijk hadden we voldoende aan een dik half uur. Een deel van het gesprek zou namelijk moeten gaan over het zoeken naar werk maar aangezien ik nog een baan heb en het mij alleen om een tijdelijke uitkering ging kon dat deel vervallen.

Kort samengevat: ik mag wel gebruik maken van mijn recht om een uitkering aan te vragen maar de kans dat ik 'm krijg is zeer klein. De WWB (kortweg: de Bijstand) komt pas in beeld als de overige opties afgevallen zijn, en in mijn geval zijn dat (a) m'n loon ook al krijg ik dat niet doorbetaald, en (b) een uitkering uit de Ziektewet die ik bij het UWV moet zien los te peuteren. Die laatste moet ik eerst maar eens gaan bellen om te vragen of de baas me wel ziekgemeld heeft. Als-ie dat niet gedaan heeft moet ik dat dan zelf doen en verzoeken om een uitkering.

Bijkomend probleem is dat ik waarschijnlijk tussen wal en schip ga vallen. De kans is namelijk groot dat de Gemeente geen uitkering wil verstrekken omdat ik in België verblijf (ook al is dat als toerist) en dus daar maar een uitkering aan moet gaan vragen, terwijl men in België zal redeneren dat ik officieel niet in België woon, daar dus geen uitkering kan krijgen, en m'n uitkering dus maar in Nederland moet gaan halen.

Klagen, klagen, klagen

De dag was minder beroerd dan gisteren (in tegenstelling tot het weer) maar echt geweldig ging het ook weer niet. Dat zal wel komen door mijn werkzaamheden voor vandaag: het schrijven van maar liefst drie klachtbrieven.

De eerste betrof een klacht tegen de politie omdat ze herhaaldelijk geweigerd hebben mijn vermiste kinderen op te sporen. De tweede betrof een klacht tegen de politie vanwege hun gedrag rond mijn aanhouding (omdat ik Sonja's leaseauto vernield zou hebben), met onder andere een eis tot schadevergoeding ten bedrage van € 500.000 en de eis dat de betrokken agenten strafrechtelijk worden vervolgd wegens mishandeling en poging tot doodslag.

De derde klacht gaat richting het Steunpunt Huiselijk Geweld, die heeft betrekking op de gedragingen van Pieter Verstappen tijdens het "gesprek" met Sonja bij het SHG vorige maand.

Ik heb ze nog net niet ondertekend met: "In afwachting van uw afwijzing" al zullen die klachten ongetwijfeld allemaal wel weer ongegrond worden verklaard. De politie en het SHG doen immers niks fout. Vinden ze van zichzelf...

Kutdag

Vandaag had ik echt m'n dag niet. Sylvia vroeg of ze iets voor me kon doen, maar het enige wat ze kon doen was me met rust laten. Dat deed ze dan ook op typisch vrouwelijke wijze: weggaan.

Een half uur en wat stille woede-uitbarstingen later was het 10:00 uur en stond ik onder de douche om af te koelen en het zweet af te spoelen. Het hielp niet echt. Eigenlijk had ik de ochtend willen besteden aan het schrijven van een stel klachtbrieven (een paar voor de politie en eentje voor het Steunpunt Huiselijk Geweld) maar daar was ik 's middags pas toe in staat.

Sorry voor het taalgebruik, maar het was een kutdag.

Aanvraag schilderwerk

Het had al veel eerder gemoeten maar vandaag is het er eindelijk van gekomen. Ik moet eerst toestemming krijgen om m'n caravan en tuinhuisje over te schilderen, vandaag is eindelijk de aanvraag ingediend. Binnenkort komt Anny de hele boel inspecteren en dan zou er over pakweg een week een beslissing bekend moeten zijn. Er zijn hier wel meer staanplaatsen uitgevoerd in wit met donkerblauw, en de buren aan alle vier kanten hebben er ook geen bezwaar tegen, dus met die toestemming zal het wel goed komen.

Zodra die binnen is kunnen we beginnen met schilderen. Dan nog wachten tot Peer terug is van vakantie en dan kunnen we ook verder met de binnenkant van m'n tuinhuisje.

Het wordt nog wel wat met die caravan, het duurt alleen nog even voordat het allemaal klaar is.

Uitstel

Het laatste nieuws inzake de rechtszaak van morgen lag inderdaad in m'n postbus. Die zaak wordt gelijktijdig behandeld met het kort geding inzake de omgangsregeling, en die zijn allebei ook nog eens uitgesteld tot 14 september. Dat is deels goed nieuws, deels slecht nieuws.

Het is goed nieuws omdat daarmee het eventuele straat- en contactverbod langer op zich zal laten wachten. Het is slecht nieuws omdat het dan ook langer duurt voordat ik Sonja kan gaan dwingen om mee te werken aan de omgangsregeling.

Conceptdagvaarding

Volgens de planning is de zondag een vrije dag, en daar hebben we ons dan ook maar aan gehouden. In de loop van de middag hebben we weer het een en ander ingepakt en zijn we terug naar Eindhoven gegaan. Niet omdat we morgen allerlei afspraken hebben, maar we hebben allebei een postbus die geleegd moet worden, de was moet gedaan worden, en de e-mail moet opgehaald worden.

Voor aanstaande dinsdag staat het kort geding inzake het nieuwe straat- en contactverbod op de kalender, m'n advocaat heeft weliswaar verzocht om dat uit te stellen maar daar heb ik nog niks van gehoord. In de e-mail zat ook niks over dat kort geding, dus mag ik hopen dat het morgen in de postbus ligt anders ga ik eens even bellen.

Wat wel in de e-mail zat was de conceptdagvaarding voor Jansen Taxi. Daar moet ik nog even m'n eventuele commentaar op geven en dan nog wat documenten doorsturen, en dan mag Wim Jansen binnenkort bij de Kantonrechter gaan uitleggen waarom hij al drie maanden m'n salaris niet betaalt.

Exit onkruid

Vandaag hebben we het maar eens rustig aan gedaan. Lekker uitslapen, op het gemak ontbijten, en daarna zijn we (oh gruwel) gaan winkelen op De Singel. Dat is in feite een parkeerterrein met aan drie kanten winkels, dus zijn we aan het ene uiteinde begonnen en zo (bijna) alle winkels afgewerkt tot aan het andere uiteinde. Uiteindelijk zijn we vertrokken met wat decoratiemateriaal voor in de caravan en wat nieuwe kleren.

Dat winkelen was knap vermoeiend en ik heb vannacht toch al slecht geslapen, dus ben ik na terugkeer eerst maar eens een uurtje gaan slapen. Eenmaal wakker was het tijd om de rest van het onkruid te gaan verwijderen. Compliment van de buurman, het zag er allemaal erg netjes uit. Mooi, want dat laatste stuk onkruidvrij maken is ook in zijn belang. Dat stuk grenst namelijk aan zijn stukje grond en z'n caravan staat te koop, dus is het voor hem en z'n vrouw wel gunstig als het er bij de buren opgeruimd uitziet.

Met dank aan Touring Club België

Vandaag heb ik het grootste deel van de rest van het onkruidproject afgewerkt en tussendoor ook nog even de Touring Club België gebeld -- het Belgische zusje van de ANWB. Volgens de dame aan de andere kant van de lijn zou de "technieker" binnen een uur ter plaatse zijn, en die was zowaar precies op tijd. Tien minuten later was het probleem verholpen.

Uiteraard kwam er commentaar van de overburen: "kunde gij zelf geen band verwisselen"? Ja, dat kan ik wel, maar ik kreeg de wielbouten niet los en bovendien betaal ik elk jaar een hoop geld voor pechhulp, dus laat die het maar opknappen.

Bandje lek, autootje ging niet meer

Ik ben vandaag maar eens begonnen aan een meerdaagse tuinklus: overal het onkruid tussen de tegels weghalen. Aan het einde van de ochtend was het eerste stuk gedaan, morgen weer verder.

Maar er moest ook weer eens wat mis gaan: de rechterachterband van m'n auto bleek lek te zijn. Gelukkig ben ik van alles voorzien: krik, plankje voor onder de krik, moersleutel en reserveband. Euh, van bijna alles voorzien dus: wat ontbrak was voldoende spierkracht om de wielmoeren los te krijgen. Gelukkig ben ik lid van de ANWB en betaal ik ook voor pechhulp in het buitenland, dus die ga ik morgen maar eens uitproberen.

Wel erg toevallig dat nu opeens mijn auto een lekke band heeft, terwijl Sonja me pas nog heeft laten oppakken omdat ik zogenaamd de banden van haar auto lekgestoken had. Het is dat ze veel te lui is om ervoor naar Lommel te rijden, anders zou ik een ernstig vermoeden hebben dat die band een handje geholpen is met lekraken.

Het droogkijken van verf

Vanochtend weer een retourtje Eindhoven om nog wat spullen op te halen, en daarmee is nu ook m'n doos "Privé diversen" eindelijk in Lommel gearriveerd. Na een goeie anderhalf uur was die uitgezocht, was een deel in de vuilnisbak verdwenen en een deel in de doos met oud papier, en het overschot weer ingepakt. Die kan zondag (wanneer we teruggaan naar Eindhoven) weer terug de opslag in en dan is de volgende doos aan de beurt.

Op één raam na zijn alle ramen in het woongedeelte nu voorzien van blauwige gordijnen. Als die bakken straks wit zijn gaat het er zomers uitzien binnen! Sylvia is vandaag ook begonnen aan het schilderwerk in de caravan: twee slaapkamerdeuren die donkerbruin waren en wit moeten worden. Met het weer van vandaag (rond de 30 graden) schoot het wel op: de verf droogde bijna net zo snel als het er op gesmeerd werd.

Nieuwe gordijnen

In m'n opslag lagen ook nog de gordijnen uit m'n flatje, die hadden we ook maar meegenomen om te zien of ze het een beetje leuk zouden doen in m'n caravan. Zowaar, het ziet er best leuk uit. Ze kleuren natuurlijk niet echt bij die bruine bakken die de gordijnrails moeten camoufleren, maar ook daarin is voorzien. Een rondje langs de Praxis hielp ons aan de benodigde witte verf en bijbehorend materiaal.

Even terug

Er moest weer het een en ander geregeld worden in Eindhoven en dus konden we vandaag weer die kant op. Morgen weer terug.

Een goed begin...

Niet slecht hè, een dagplanning maken en dan de eerste dag dat-ie ingaat beginnen met een vrije dag? Alleen dat vroege opstaan moet nog even wennen...

Dagstructuur

We zijn maar weer naar Lommel vertrokken, in Nederland wordt het de komende week zomers weer en in België nog een paar graden warmer. Helaas kon de doos uit de opslag niet meer mee bij gebrek aan ruimte in de auto. Nou ja, die nemen we volgende week dan wel een keer mee. Vandaag begint voor ons dan ook maar meteen een weekje van min-of-meer vakantie. Niet dat we niks te doen hebben, maar we hebben ons voorgenomen om de komende week eens helemaal vrij te houden van afspraken.

Volgens de deskundigen is het hebben van een gestructureerde dagindeling erg belangrijk als je psychische problemen hebt. Uit ervaring weet ik dat ze gelijk hebben en dus ben ik vandaag maar eens begonnen aan het opstellen van zo'n dagindeling. Ik moet zeggen, die ziet er lang niet slecht uit. Om 08:00 opstaan, een uur de tijd om te ontbijten, en dan om 09:00 aan de slag. De ochtend bestaat dan uit twee blokken die gescheiden zijn door een kwartiertje koffiepauze en gevolgd worden door een uur lunchpauze. De middag ziet er hetzelfde uit en wordt gevolgd door het avondeten, waarna de rest van de avond vrije tijd is. Twee uitzonderingen: zondag is een vrije dag en de hele woensdagmiddag wordt voorlopig besteed aan het opruimen van m'n opslagruimte.

Dat is de voorlopige planning, nu moet in de praktijk nog blijken hoe het uitpakt en waar het een beetje bijgeschaafd moet worden. Maar het is een begin.