De incompetentie van Portaal 040

Geheel onverwacht stond Sylvia vanochtend aan de deur. Tien minuten eerder had ze een SMS gestuurd met de vraag of ze naar mij mocht komen, maar terwijl ik nog met het antwoord bezig was klopte ze al op het raam. ze had goed nieuws: morgen heeft ze een afspraak bij Woonbedrijf, en die dame met wie ze een afspraak heeft zou dan ook "meteen de sleutels meebrengen". Oftewel, m'n vriendinneke heeft eindelijk een woning!

Maar het kon niet uitblijven, goed nieuws wordt altijd gevolgd door tegenslag. In Portaal 040, waar ze nog steeds verblijft, heeft ze vanavond weer eens niks te eten gekregen. De idioten daar hadden geen maaltijd voor haar besteld, en verder ook niks anders. Geen beschuit, geen knäckebrod, geen beleg, geen yoghurt, geen niks. Het laatste beetje van haar yoghurt heeft de verpleging zelf naar binnen gewerkt. Stelletje hufters. En daar betaal je dan belasting voor, om dat soort instanties in stand te houden.

Sylvia is wat dat betreft net iets minder radicaal dan ik, zelf zou ik aangifte zijn gaan doen van mishandeling en een klacht in gaan dienen bij NEOS.

Niemand blij vandaag

Oh gatver, vanochtend weer naar de tandarts om m'n zenuwbehandeling af te maken en meteen maar even een reguliere controle te doen. Dat verliep wonderbaarlijk goed; vorige keer heb ik dagenlang kromgelegen van de pijn, deze keer had ik nergens last van. De planning voorzag verder in boodschappen doen, wat medicijnen afleveren voor Sylvia, de post ophalen, en dan terug naar Lommel. Maar ja, de trouwe lezer(es) weet intussen wel wat er gebeurt als ik een planning maak...

Dat boodschappen doen ging nog wel, maar vervolgens ging het weer slecht met Sylvia. Ze zag het niet meer zitten en wilde ook niet vertellen waar ze was. Shit. Daarop ben ik eerst maar even die medicijnen af gaan leveren, en net toen ik op het punt stond Sylvia maar weer als vermist op te geven bij de politie belde ze om te vertellen waar ze was. Nog geen tien minuten later was ik er ook, gelukkig ging het intussen weer een klein beetje beter. Helaas moest ik 'r in Eindhoven achterlaten, ik moest weer terug naar Lommel. En nu maar hopen dat het vanaf hier alleen maar beter wordt.

Drie andere mensen zullen vandaag ook niet blij geweest zijn: twee advocaten en een ex-echtgenote. De beide advocaten heb ik een brief gestuurd over Sonja's gedrag en de consequenties daarvan, Sonja heeft er vervolgens eentje gekregen (voor de zekerheid op drie verschillende e-mailadressen) waarin ook haar wordt medegedeeld dat in uiterlijk 8 april aanstaande m'n geld wil hebben. Die zal dus intussen wel met haar advocaat aan de telefoon gehangen hebben. En ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat ik weet hoe ze gaat reageren.

Pendelen tussen caravan en centrum

Ik bedacht me vanochtend opeens dat die loonstroken van Connexxion wel eens in m'n caravan konden liggen. Die had ik destijds nodig voor m'n verzoek om partneralimentatie, dus zouden ze in het dossier moeten zitten. Dat bleek deels het geval te zijn, een aantal zat er helaas niet bij. Toen bedacht ik me dat ik die toch echt allemaal ooit naar m'n advocaat gemaild had dus moest het in m'n e-mail terug te vinden zijn. Daarvoor moest ik echter wel naar Lommel, want die had ik verstuurd via m'n Gmail-account. Op naar Lommel dus.

Daar had ik de betreffende e-mail nogal eens rap gevonden, waarna het tot me doordrong dat als ik ze digitaal doorgestuurd had, ze ook nog ergens op m'n externe harde schijf moesten staan. En jawel hoor, daar stonden ze inderdaad. Volgende probleem: het was niet zinvol om die meteen door te sturen naar het UWV, want de loonstroken van Jansen Taxi had ik zeer zeker nog niet digitaal. Terug naar de caravan. Loonstroken opgezocht en ingescand, alles bij elkaar in één PDF-document opgeslagen, en dan weer terug naar Lommel om het te versturen.

En dan 's avonds nog eens voor de derde keer naar Lommel, om Sylvia te bellen. Via m'n Belgische telefoon was geen optie want dat kost maar liefst € 0,65 per minuut. Via m'n Nederlandse telefoon was al iets goedkoper (€ 0,50 per minuut) maar nog steeds te duur. Blijft over: via Internet met Skype. Maar via Skype bellen naar mobiele nummers in Nederland kost ook altijd nog circa € 0,25 per minuut, en met nog € 1,99 aan beltegoed zou ik snel uitgepraat zijn. Andere aanpak dan maar: informeren of Sylvia bereikbaar was op een vaste lijn. Dat was ze. Mooi, want via Skype bellen naar een vaste lijn in Nederland kost maar € 0,02 per minuut. Da's relaxed bellen.

Overuren voor m'n computer

M'n computer heeft weer overuren moeten draaien vandaag. Het incassobureau moest er nogmaals op gewezen worden dat ik mijn aandeel in de rekening wel degelijk betaald heb, VGZ haar aandeel ook wel betaald zal hebben, en er dus kennelijk alleen ergens iets fout gegaan is in de administratie van de opdrachtgever. Door Sonja's wangedrag was het ook weer noodzakelijk om zowel mijn als haar advocaat met een brief te gaan verblijden, en vervolgens heb ik er ook nog maar eentje voor Sonja zelf geschreven.

En die gaat allerminst gelukkig zijn. Ik heb haar medegedeeld dat het onacceptabel is dat op een alleszins redelijk en vriendelijk verzoek reageert met agressie, bedreiging en intimidatie. De consequentie van haar gedrag is dat ik de betalingstermijn voor die € 115.024,07 die ik van haar tegoed heb, heb teruggebracht van 30 dagen naar 14 dagen. Hetgeen betekent dat het uiterlijk 8 april 2010 op m'n rekening moet staan, anders wordt het afrekenen bij het incassobureau.

Hoewel ik niet meer gereageerd heb op die bedreiging zou het me niks verbazen als Sonja toch doorgaat, en haar medewerking aan de begeleide omgang opnieuw intrekt. Ergens zou het wel in mijn voordeel zijn ook; zowel de Rechtbank als de Raad voor de Kinderbescherming vinden dat Tom en Max recht hebben op omgang met hun papa, dus als Sonja dat tegenhoudt gaat ze volgende maand bij de Rechtbank de wind van voren krijgen.

En dan moest er ook nog een mailtje geschreven worden om morgen naar het UWV te sturen. Ik heb die brief nog eens gelezen, en toen werd duidelijk dat ze niet de loonstroken van de afgelopen 12 maanden wilden hebben (al zou je dat wel verwachten) maar de loonstroken over de laatste 12 maanden voordat ik arbeidsongeschikt werd. Oftewel: de loonstroken van maart 2008 tot maart 2009. Da's een probleem, want in de periode maart tot oktober 2008 heb ik voor een andere baas gewerkt. Die loonstroken heb ik uiteraard ook nog wel, die zitten gewoon in de map met alle andere papieren die te maken hebben met die baan. Alleen, ik had geen reden om die hier in m'n caravan kostbare vierkante centimeters in beslag te laten nemen, dus ligt-ie nu zo'n 40 kilometer verderop in m'n opslagruimte, in één van de pakweg 90 dozen. Toch maar eens vriendelijk informeren bij het UWV of ze me een weekje uitstel gunnen.

Oh, en vragen of ze misschien ook een gewoon telefoonnummer voor me hebben. Ook het UWV heeft een betaald 0900-nummer, maar vanuit België kun je die niet bellen. En via Skype ook niet.

Weer veroordeeld tot weekend bij oma?

Ik ben vandaag weer verblijd met de aanwezigheid van m'n vriendinneke, en die had er zowaar aan gedacht om eerst nog even de postbus leeg te halen. Daar zat weer van alles in wat m'n lijst met Eerstvolgende Acties weer eens ging uitbreiden. Zo wil het UWV loonstroken hebben om de hoogte van m'n WW-uitkering te bepalen. Op zich niks mis mee, ware het niet dat ze die graag uiterlijk 1 april willen hebben. Da's nogal kort dag. In eerste instantie blijken ze me daar ook een paar weken de tijd voor gegeven te hebben, want volgens de datum op de brief hebben ze die een paar weken geleden al gestuurd. Maar dan wel naar de Brederolaan in plaats van naar de postbus. Geen idee waarom, op m'n aanvraagformulier heb ik toch echt m'n postbus opgegeven als adres, en op de Brederolaan sta ik al driekwart jaar niet meer ingeschreven.

De trouwe lezer zal zo onderhand wel een heel aardig beeld hebben van hoe Sonja is. En inderdaad heb ik Tom en Max vandaag niet gezien. Sylvia had vanochtend nog even overwogen om via de Brederolaan te gaan maar heeft dat uiteindelijk toch maar niet gedaan. Het had niks uitgemaakt, vanavond op de terugweg is ze wel even gaan kijken en toen bleek er inderdaad niemand thuis te zijn. Ik had niet anders verwacht, Astrid Holten (Sonja's moeder) was er gisteren al dus zijn m'n kids weer veroordeeld tot het hele weekend bij oma zitten. In één opzicht is dat wel vertrouwd voor ze: de bezigheden daar zijn hetzelfde als thuis -- ook de "hoe houd ik ze koest" categorie. TV kijken, of spelletjes spelen op de PlayStation, of spelletjes spelen op hun Nintendo DS. Dat maakt de minste rommel en vereist weinig of geen aandacht van mama en oma. Zijn die ook weer gelukkig, want dan hebben ze tenminste geen "last" van de kids.

Ik kan er nog steeds niet over uit. Max is vier, kan nog niet lezen of schrijven, maar heeft wel een Nintendo DS. Dat gaat nog een klus worden dadelijk, als Tom en Max bij Sonja weggehaald worden en aan mij worden toevertrouwd, en m'n knulletjes opeens te maken krijgen met twee volwassenen (Sylvia en mijzelf) die wel van ze houden en ze een liefdevolle opvoeding geven, en ze laten zien dat je ook groot kunt worden zonder elke dag beledigd, bedreigd, toegeschreeuwd, uitgescholden en geslagen te worden.

Bij wijze van uitzondering had ik m'n Nederlandse mobieltje aan laten staan, voor het uiterst onwaarschijnlijke geval dat Sonja zich zou bedenken. Dat heeft ze niet gedaan. Maar wel werd ik opeens gebeld, en (oh shit?) nog wel door de Eindhovense politie. Wat nu weer? Het viel mee, die wilden alleen even een afspraak maken voor de inzage in diverse dossiers.

Bedreigd door Sonja

Vandaag ging de reis weer eens richting Nederland. Via de supermarkt ging de rit naar de Brederolaan, alwaar volgens de inhoud van de parkeerplaatsen Sonja niet aanwezig was maar haar moeder weer eens wel. Educated guess: Muurmans heeft Sonja gebeld en die naait er dus vanavond of morgenochtend met moeder en mijn kids tussenuit naar Limburg. Want stel je voor dat Tom en Max hun papa zouden zien... Dat kunnen we niet hebben, want dan vergeten ze me nooit en leren ze nooit dat ze Pieter Verstappen hun papa is. Ik heb geen stennis staan maken, niet eens aangebeld, gewoon uitstappen, brief in de brievenbus mikken en weer vertrekken.

Op naar de volgende halte: Carglass. Er zat weer eens een sterretje in m'n voorruit. Een duur exemplaar ook, want de vorige kostte nog iets van zestig Euro, deze kostte me ruim negentig Euro. Au in de portemonnee.

Dan even letterlijk het hoekje om, want daar zit de postbusruimte waar een hele stapel post op me lag te wachten. Daaronder eentje van het hardleerse incassobureau CMIB. Die beweren dat ik een deel van een tandartsrekening niet betaald zou hebben. Vorige week heb ik ze een pak papier gestuurd waaruit bleek dat de VGZ een deel betaald had en ik de rest, maar om een of andere reden dringt dat niet door. Dat gaat dus nog een gevecht worden.

Maar goed, dat was voor latere zorg, eerst maar eens m'n vriendinneke op gaan halen en dan samen een rondje door de Ikea maken. Veel te vlug was het weer tijd om te vertrekken want om 15:30 was de hoorzitting van de Klachtencommissie Welzijnswerk Eindhoven, naar aanleiding van mijn klacht tegen het duo Verstappen en De Bruijn van het Steunpunt Huiselijk Geweld. Met een week of vier zou de uitspraak binnen moeten zijn.

Vlak voor die zitting was het wel even peentjes zweten. Toen ik bij het gebouw aankwam arriveerde namelijk ook de politie, die voor me uit het gebouw inliepen. Ik heb niks misdaan maar met die lui weet je maar nooit, en Sonja is ook nooit te beroerd om weer een of andere aangifte bij elkaar te liegen. Tien minuten later kon ik weer opgelucht ademhalen: ze kwamen voor iemand anders. Phew...

Muurmans heeft niet meer gereageerd, Marcel Martens wel. Die heeft vandaag zowaar de brief naar Muurmans gestuurd die hij twee weken geleden al had moeten sturen, en hij had er zelfs aan gedacht om mij van zowel die brief als de vorige een kopie te mailen. Waarna bleek dat hij allerlei argumenten die had moeten gebruiken niet gebruikt heeft. Zucht, ik moet ook werkelijk alles zelf doen.

Aangezien Muurmans niet meer gereageerd heeft heb ik op de terugweg naar Lommel Sonja nog even verblijd met een paar SMS-jes. Eerst eentje met de vraag of ze Tom en Max morgen komt brengen of dat ik ze moet komen halen, en later nog eentje met het voorstel dat Sylvia de kids op komt halen. Ik heb verzocht vandaag nog te reageren, maar Sonja speelt uiteraard weer stommetje.

Correctie! Net toen ik het bovenstaande aan het typen was kwam er zowaar een reactie van Sonja per SMS. En Sonja zou Sonja niet zijn als ze geen dreigementen zou uiten. De letterlijke inhoud:

"Zet je dit door in wat voor vorm dan ook, gaat zondag een brief naar mijn advokaat waarin ik hem vraag aan tegenpartij kenbaar te maken dat ik overweeg hierom mijn zojuist weer verleende medewerking aan de in opstart zijnde begeleide omgang opnieuw stop te gaan zetten."
Afzender: Holten, Sonja +31613099119
Verzonden: 20:41:35 26-03-2010

Ongelooflijk dat zo iemand los rond mag lopen. Die N*zisl*t hoort thuis in een psychiatrische inrichting. Op precies te zijn poedelnaakt vastgebonden op een bed, in de isoleercel, op de gesloten afdeling, voor de rest van haar leven. Nooit meer daglicht, nooit meer naar buiten, nooit meer contact met wie dan ook behalve het hoogst noodzakelijke contact met het personeel. En als het aan mij ligt zit ze binnenkort ook inderdaad voor de rest van haar leven opgesloten in een psychiatrische inrichting.

Sonja smijt weer met sancties, maar dat kan ik ook. Eén keer raden wie dinsdagavond bij thuiskomst een brief op de deurmat vindt met de mededeling dat de betalingstermijn voor mijn vordering (die van een slordige ton) met een week ingekort is.

Bij gebrek aan Grolsch heb ik vanochtend bij de supermarkt maar een krat Jupiler meegenomen, en na die bedreiging door Sonja kon ik wel een pintje gebruiken. Toen ontdekte ik dat Jupiler stiekem een stuk duurder is dan Grolsch. De absolute prijs is wel hetzelfde, en bij allebei zitten er 24 flesjes in een krat, maar bij Grolsch zit er dan 33 cl bier in een fles terwijl er bij Jupiler maar 25 cl in zit. Oftewel, voor hetzelfde geld krijg je bij Grolsch acht liter bier en bij Jupiler maar zes liter!

Da's toch een hoop geld

Het was weer druk vandaag. Zo heeft Muurmans vandaag van mij een brief ontvangen waarin ik hem mededeel dat de vordering op Sonja aangepast is (huidige stand: € 115.024,07) en uiterlijk 25 april betaald moet zijn -- zo niet dan mag ze afrekenen bij het incassobureau. En dat gaat 'r een hoop extra geld kosten. Als regel rekenen die als kosten namelijk 15% van de hoofdsom en daar komt dan nog eens 19% BTW bovenop. De totale rekening wordt dan dus:

Hoofdsom € 115.024,07
Kosten 15% van € 115.024,07 = € 17.253,61
BTW 19% van € 17.253,61 = € 3.278,19
Totaal € 115.024,07 + € 17.253,61 + € 3.278,19 = € 135.555,87

En laten we realistisch blijven, met dat inkomen van haar moet ze dat makkelijk commercieel kunnen lenen. Anders vraagt ze haar moeder maar om een voorschot op de erfenis (ze is de enige erfgename dus uiteindelijk is moeder's vermogen Sonja's vermogen). Of ze gaat dwars liggen, dan wordt het opnieuw loonbeslag en mag ze rond zien te komen van bijstandsniveau tot ze na een jaartje of vijftien haar schuld afbetaald heeft.

In die brief heb ik ook nog gemeld dat ik aanstaande zaterdag m'n verjaardag wil vieren met Tom en Max, als hij uiterlijk morgen om 17:00 niet gereageerd heeft zal ik dat beschouwen als een akkoordverklaring van z'n cliënte en zaterdagochtend m'n kids op komen halen.

Marcel Martens heeft uiteraard ook een brief gekregen, want die moet natuurlijk wel weten dat ik zelf maar weer eens het initiatief heb genomen. En voor je het vraagt: nee, hij heeft nog steeds niet teruggebeld.

Ter afronding van alle administratieve en andere klussen heb ik mezelf ook nog maar even ingedekt voor het geval ik straks inderdaad een incassobureau los moet laten op Sonja. Het schijnt namelijk zo te zijn dat je iemand eerst een rekening, dan een herinnering, dan een aanmaning en tenslotte nog een ingebrekestelling moet sturen, en pas daarna is het incassobureau aan de beurt. En ik weet niet of Muurmans netjes alles doorstuurt naar Sonja. Dus wat doe je dan? Juist, een vriendelijk briefje typen voor Sonja, rekening erbij, netjes in een envelop met haar naam en adres er op geprint (plus in rode letters het woord: "Rekening"), en morgen even op de Brederolaan in de brievenbus van nummer 94 mikken zodat ik ook zeker weet dat-ie aangekomen is.

Hebben er toch nog een paar aan me gedacht...

Vanochtend was het weer vroeg opstaan want ik moest weer naar Eindhoven. Eerst Sylvia ophalen en dan bijkletsen bij Rob. Dan Sylvia weer terugbrengen en meteen door naar m´n afspraak bij de GGzE. Bert is weer bijgepraat, maar ondanks dat diverse instanties mijn toestemming hadden gevraagd (en gekregen) om contact met 'm op te nemen blijkt niemand het gedaan te hebben.

Na m'n bezoek even oversteken om boodschappen te doen bij de Lidl, en vervolgens het Internet op. De Belastingdienst weet nu dat ze onterecht bedragen hebben afgeboekt aan motorrijtuigenbelasting voor een auto die niet van mij is, die fout wordt gecorrigeerd. Intussen hebben ze wel twee nieuwe incasso-opdrachten naar de bank gestuurd dus die kunnen ze niet meer terughalen, maar zodra ik zie dat die bedragen afgeboekt zijn kan ik ze weer terug laten boeken en dan zou het probleem opgelost moeten zijn.

Aangezien m'n advocaat gisteren niet teruggebeld heeft heb ik zelf maar weer gebeld. De eerste keer was-ie telefonisch in gesprek en werd mij verzocht een kwartiertje later terug te bellen. Dat heb ik gedaan maar toen was hij nog (of weer) telefonisch in gesprek en zou de dame aan de andere kant van de lijn hem een mailtje sturen met het verzoek mij terug te bellen. En jawel, hij heeft weer niet teruggebeld. En dus zat er niks anders op dan maar datgene te doen waarvan hij meermaals gezegd heeft dat ik het niet moet doen: zelf maar een brief sturen naar Muurmans. Vanavond geschreven, morgen gaat-ie per e-mail richting het vijandelijke kamp.

Al die bezigheden hadden wel een nadeel: het is vandaag 22 graden geworden maar veel plezier heb ik er niet van gehad; de hele dag onderweg geweest en pas om 16:30 terug in Lommel. Wat dan wel weer plezierig was de ontdekking dat op Hyves nog een paar mensen aan m'n verjaardag gedacht hadden: Coby, Pauline, en tot mijn grote verbazing zelfs m'n kleine zusje Lorette.

Een vergeten verjaardag

Vandaag ben ik 43 geworden, maar m'n verjaardag lijkt grotendeels vergeten te zijn. Sylvia is naar Lommel gekomen, Rob heeft gebeld, maar daar hield het ook mee op. Misschien dat ik morgen nog wat in m'n postbus of m'n Inbox vindt, maar echt overtuigd ben ik niet.

Er is geen ontkomen meer aan voor Sonja

Het beroerde weer van gisteren is vandaag ruimschoots goedgemaakt. Aangezien ik toch al veel te vroeg wakker was ben ik rond 07:00 maar opgestaan. Na wat voorbereidende werkzaamheden was het om 09:00 tijd om richting Wash-O-Matic te gaan. Eerst drie machines was (!) aangezet en vervolgens naar m'n Internetplekje gereden, onder andere om wat e-mails op te zoeken waaruit moet blijken dat Sonja de jaarafrekeningen gemaakt wilde hebben. Die heb ik gevonden en dus zal ze er nu niet aan ontkomen.

Aangezien ik nog niks gehoord had van Marcel Martens heb ik 'm maar eens gebeld. Helaas was-ie vandaag niet aanwezig, als het goed is belt-ie morgen terug.

Terug naar de Wash-O-Matic, wasgoed de wasmachines uit en de droger in, een half uurtje later opvouwen en wegwezen. Tussen de bedrijven door belde Sylvia met wel heel goed nieuws: ze heeft een woning toegewezen gekregen, per 2 april kan ze er in. Het adres heeft ze nog niet maar haar contact bij de woningcorporatie gaat alles in het werk stellen om het geregeld te krijgen.

Welk seizoen is het nu eigenlijk?

De kalender en de weergoden hebben vandaag een meningsverschil: volgens de kalender begint vandaag de lente, volgens de weergoden is het herfst. Het was grauw, grijs en nat toen ik opstond, en dat heeft tot het einde van de middag geduurd. En dus ging de planning weer om.

Die planning voorzag er in dat ik vanochtend naar de Wash-O-Matic zou gaan om m'n stapel was weg te werken. Nou is het op de heenweg niet zo'n probleem als het regent; als je van de auto naar de deur loopt wordt je wasgoed al nat van de regen maar die wordt nog veel natter als het eenmaal in de wasmachine zit. De terugweg is wat dat betreft toch wat problematischer...

Intelligente eenden

Sylvia zou vandaag naar Lommel komen, dus was het opnieuw vroeg opstaan en zorgen dat in elk geval de afwas gedaan was en de keet een beetje opgeruimd. Ze was op tijd vertrokken in Eindhoven, want tot mijn verrassing stond ze al om 09:45 opeens in m'n caravan. Jippie, m'n vriendinneke was er weer!

Tja, en wat doe je dan zoal de hele dag? Kletsen, koffiedrinken, schoonmaken, naar de dichtstbijzijnde patisserie lopen om wat lekkers te halen voor bij de koffie (precies een half uur heen, precies een half uur terug). En dan 's avonds lekker eten, want Sylvia had boodschappen gedaan en zou vanavond koken. Jummie! Meteen ook maar voor twee dagen, want met wat het gas hier kost word je zo ongeveer gedwongen om zuinig en creatief te zijn. Morgen hoef ik alleen nog maar het restant gekookte aardappelen om te toveren in gebakken aardappelen, de rest hoeft alleen maar even in de microgolf opgewarmd te worden.

En toen moest ze jammer genoeg weer terug naar Eindhoven. Toen we richting de uitgang liepen hadden de plaatselijke eenden een hoop commentaar. Vraag van Sylvia richting de eenden: "Zijn jullie ons nou aan het uitlachen?". Nog meer eendengesnater. Waarop ik ze toeriep: "Pas op hè, morgen staat er Peking Eend op het menu!". Geloof het of niet, maar ze waren meteen stil. Ik heb ze niet meer gehoord. Kennelijk wonen er intelligente eenden hier op het park.

Het uiteindelijke vertrek duurde langer dan voorzien: toen Sylvia haar auto wilde starten bleek de accu leeg te zijn. Dan maar even teruglopen naar m'n caravan, m'n eigen auto gehaald en vervolgens met startkabels haar auto weer aan de praat gekregen. Maar toen was het ook echt tijd om afscheid te nemen. Even een paar dagen alleen, dinsdag ben ik jarig en is ze weer terug.

Testen, testen en nog meer testen

Het was weer vroeg opstaan vandaag, want vanochtend om 09:30 stond de tweede sessie met de psycholoog op de agenda.Ik was vijf minuten te vroeg, zij tien minuten te laat. Uiteindelijk liep de sessie ook nog met een uur uit, want er moesten een hele hoop testen afgenomen worden. Daar zat werkelijk van alles bij: testen voor algemene ontwikkeling, geheugen, rekenvaardigheden (hoofdrekenen!), ruimtelijk inzicht, patroonherkenning, fantasie, en zo nog het een en ander. Een ware uitputtingsslag. Als het goed is krijg ik over twee weken het conceptrapport onder ogen, ik ben benieuwd wat er in zal staan. Voorlopig gok ik er op dat het grotendeels wel zal kloppen, er een paar dingen in zullen staan die feitelijk onjuist zijn, en ik voor een deel een verschil van inzicht met de psycholoog zal hebben.

Doordat die sessie een uur uitliep schoof het volgende op de agenda dus ook een uur op: lunch met Sylvia bij Queen Bee in Winkelcentrum Woensel. Vlak daarvoor nog even een fiets overgeladen van haar auto naar de mijne, en die na de lunch afgevoerd naar m'n opslagruimte. De fiets is van Sylvia, maar haar opslagruimte zit vol. Bij mij kon-ie er nog net bij.

(Nee, Sonja, mijn meubels passen er niet bij, dus je zult er gewoon € 100 gebruiksvergoeding per maand voor moeten blijven betalen tot ik een woning heb of jij de kosten van opslag voor je rekening neemt.)

Duur bellen

Nog mooier weer vandaag dan gisteren (zonnig en 18 graden) en dat deed wonderen. Eerst de caravan maar eens gelucht en het nodige huishoudelijke werk gedaan, en toen ik daar mee klaar was, was de ochtend nog niet eens om. Heerlijk dat weer! Dan naar Lommel om on-line weer het een en ander te doen (waaronder m'n geld terughalen bij de Belastingdienst), waarbij ik me wezenloos geschrokken ben. Ik wilde wel eens weten hoeveel het eigenlijk kost om met m'n Belgische nummer vanuit België naar Nederland te bellen. Dat kost maar liefst € 0,69 per minuut! Dan is het goedkoper om naar Lommel te rijden en via Skype te bellen.

Dan terug, even tanken (want daar heb ik morgenochtend geen tijd voor) en een voorraadje petroleum ingeslagen -- het is momenteel wel schitterend weer maar dat blijft niet duren. Terug in m'n caravan maar eens even alles tegen elkaar open gezet: ramen open, deuren open, voortent zoveel mogelijk open. Frisse lucht!

M'n spaarkaart van de Q8 was vorige week weer vol en leverde dus weer € 5 op. Dus wat heb ik vanavond gedaan? Datgene wat ik altijd doe me die € 5 -- gaan eten bij Sandwichbar 't Bagetje. En deze keer niet eens met de auto maar op de fiets! Toch handig dat die nu hier in Lommel staat.

Van wie is die auto?

Vroeg op vanochtend, want om 09:30 moest ik op de Dommelstraat in Eindhoven zijn om nog wat spullen van Sylvia te verhuizen. Deze keer voor het oog van de camera van 040-TV. Sylvia heeft voor de camera gezegd dat ze niet met de pers mocht praten, maar dat mag ik wel en dus kreeg ik de microfoon onder m'n neus geduwd.

Dan door naar diezelfde opslag van eergisteren en als een speer terug om precies op tijd te zijn voor m'n afspraak met de jongedame van de Dienst WZI. Die kan ook niet veel voor me doen (goh, wat een verrassing) behalve proberen of ik bij het Leger des Heils in de opvang kon (maximaal zes maanden à € 350 per maand) om vandaar uit dan naar het project DOOR! te gaan, een jaar lang begeleid te gaan wonen, en daarna de huurwoning op m'n eigen naam te krijgen.

Tijd dan voor een rondje Internet. Alsof de duvel er mee speelde: ik had die brief voor de Klachtencommissie gemaild en krap twee minuten later werd ik gebeld door de secretaresse van de Commissie -- om te vragen of ik een nieuwe hoorzitting wilde. Ja, ik wil.

Volgende halte was m'n eigen opslagruimte waar nog wat spullen in moesten die uit Sylvia's oude woning kwamen. En dan weer moederziel alleen terug naar België. Daar ben ik maar eens m'n boekhouding bij gaan werken, en dat was maar goed ook! Bij het inboeken van m'n bankafschriften bleek namelijk dat ik al een paar keer motorrijtuigenbelasting betaald heb voor iemand anders! Bij elkaar zo'n € 150 dus daar was ik niet blij mee. Morgen maar eens rap het dorp in, het Internet op, en die bedragen terug laten boeken. En een briefje er achteraan voor de Belastingdienst anders boeken ze het straks weer af.

Maar één uitstekende ontwikkeling was er wel vandaag: het weer! Redelijk zonnig en een graadje of vijftien. Met het vooruitzicht dat het de komende paar dagen eerst nog beter wordt voordat het weer minder wordt! Het lijkt er op dat de winter eindelijk voorbij is.

De voor- en nadelen van alleen zijn

Momenteel zit ik op m'n eentje in Lommel. Nadeel daarvan is dat ik m'n vriendinneke mis en 's avonds niemand heb om in bed tegenaan te kruipen. Voordeel is dan weer dat het de productiviteit bevordert. M'n niet-digitale inbox is leeg (deels opgeruimd, deels beland in de bak "Actie" en deels beland in de bak "Wachten op"), en er is weer volop getypt. Morgen (als ik weer in Nederland ben) gaat er van alles en nog wat op de post, deels via de e-mail en deels heel ouderwets via TNT Post. Zo wordt de Klachtencommissie Welzijnswerk Eindhoven verzocht om een nieuwe hoorzitting, gaat één incassobureau verblijd worden met de mededeling dat ik niks weet van een betalingsregeling die ik met hen zou zijn overeengekomen (da's weer een actie van Sonja) en gaat een ander incassobureau te horen krijgen dat hun cliënt helemaal niks van mij tegoed heeft.

Dat laatste gaat om een rekening van de tandarts. Die heb ik gedeclareerd bij de VGZ, die hebben ongeveer drie tientjes betaald en de rest moest ik zelf betalen. Dat heb ik ook gedaan, maar kennelijk heeft VGZ òf niet betaald òf de tandarts heeft z'n boekhouding niet op orde.

Afspraak wel of afspraak niet?

Na de luie zondag kwam vandaag de drukke maandag, die zich volledig in Eindhoven afspeelde. Eerst wat spullen van Sylvia uit haar etalage halen en wegbrengen naar iemand waar ze het op mag slaan. Dan door naar Portaal 040 voor een gesprek, naar de Nettorama om boodschappen te doen, de postbus om de post op te halen en dan naar m'n afspraak bij de Dienst Werk, Zorg en Inkomen. Daar aangekomen bleek de man met wie ik volgens mijn agenda een afspraak had de hele week afwezig te zijn...

Een half uur later werd ik door een dame van WZI gebeld om me er aan te herinneren dat we vandaag een afspraak hadden. Huh? Ik had die afspraak dus met haar, niet met hem. Nieuwe afspraak gemaakt voor overmorgen, op Internet het een en ander afgehandeld, bij woningverhuurder Domein geprobeerd een formulier te krijgen voor urgentieaanvraag (hebben ze niet) en bij de VGZ weer een declaratie in de bus gegooid. En dan terug naar Lommel.

Na gedane arbeid...

Na al het harde werken van gisteren hebben we ons vandaag maar eens een luie zondag veroorloofd. Moet ook eens kunnen.

Opruiming

We zijn er met allebei flink tegenaan gegaan vandaag. Sylvia heeft een hoop spullen opgeruimd die ze uit Eindhoven had meegebracht, en ik heb de stapels papier op m'n bureau eens flink uitgemest. Opbergen, weggooien, en voor een deel door de vernietiger. De opvangbak zit vol.

Exit Hellen

Het was weer zo'n kilometervreterdag. Eerst 's ochtends naar Eindhoven voor een gesprek bij de Reclassering (de eerste van drie gesprekken). Daar werd duidelijk wat de bedoeling was: psychologisch onderzoek om te bepalen of ik wel, niet, of slechts gedeeltelijk toerekeningsvatbaar ben, en om te bepalen wat de Rechtbank verder met me aan moet. Dat gesprek duurde twee uur, nog niet slecht als je bedenkt dat er een half uur langer voor gepland was. Praten over van alles nog wat, een paar vragenlijsten invullen, en een paar tekeningen maken. Ja, daar stond ik ook van te kijken, maar om een of andere reden wilde de dame graag dat ik een huis, een boom en een mens zou tekenen. Lastig want mijn talenten zijn talrijk maar tekenen zit er niet bij.

Dan door naar 's-Hertogenbosch voor m'n afspraak met Marcel. Vlak daarvoor heb ik Hellen een SMS-je gestuurd om te vragen of ze thuis was; ik had nog wat DVD's van haar en Sjef, en zij hadden er nog een paar van mij. Dat alles moest dus omgeruild worden. Ze was thuis.

Maar eerst Marcel. Die had niks meer gehoord van Muurmans dus gaat-ie er zelf nog maar eens achteraan. Uiterlijk volgende week vrijdag wil ik van Muurmans gehoord hebben wat hij precies wil weten over mijn vordering op Sonja en wat ze willen met het voorstel voor co-ouderschap. Dan gaan ze ook nog een verrassing krijgen: ze gaan te horen krijgen dat ik het weekend voor of na 23 maart samen met de kids m'n verjaardag wil vieren. Dat geeft Sonja dan meteen de gelegenheid om haar goede wil te tonen, doet ze dat niet dan hebben we weer een twijgje om mee te slaan bij zowel de Stichting Maashorst als bij de Rechtbank.

En dan m'n bezoekje aan Hellen. Het werd een afscheid. Volgens haar had ik hen vorig jaar tot diep in hun ziel gekwetst, maar ik was me van geen schuld bewust. Wat bleek? Vorig jaar juni is de zus van Sjef dodelijk verongelukt, toen ik dat hoorde heb ik een SMS-je gestuurd om ze te condoleren en te laten weten dat ik aan ze dacht -- en dat terwijl ik zelf tot over m'n oren in de ellende zat, Sylvia's ellende er ook nog bij had, en andermans ellende er dus verder helemaal niet bij kon hebben. Dan zou je denken: "toch aardig van 'm dat-ie toch even aans ons denkt". Niet dus, ik had daarna ook nog een kaartje moeten sturen of moeten bellen. Ze waren zo kwaad dat ik dat niet gedaan heb dat ze niks meer van zich hebben laten horen en zelfs met Kerstmis geen kaartje teruggestuurd hebben.

De lat ligt kennelijk nogal hoog bij hun, want het uitblijven van een telefoontje en/of kaartje was voldoende om de vriendschap op te zeggen. Hellen volgt m'n weblog al sinds vorig jaar zomer niet meer en m'n telefoonnummer had ze vorige maand uit haar GSM verwijderd. Triest natuurlijk dat mensen zo doen, maar als dat is wat ze willen kunnen ze het zo krijgen. Tijd dus voor een opschoonactie: hun telefoonnummers zijn verwijderd uit m'n GSM en m'n telefoonlijst op Skype, hun adres is verwijderd uit m'n TomTom, al hun gegevens (inclusief verjaardagen en trouwdatum) zijn uit m'n Outlookagenda verwijderd, en ze zijn uit m'n vriendenlijstjes op Hyves en MSN gegooid.

Hellen heeft eens opgemerkt dat het nogal eens gebeurde dat mensen in hun leven verschenen en 1-2 jaar later weer verdwenen. Het verbaast me niet, ik vrees voor hen dat ze het nog heel wat vaker mee zullen gaan maken in de rest van hun leven.

Belgisch mobieleke

Ik voel me een stuk beter, en dat had zo z'n effect op m'n productiviteit. Op tijd opgestaan (iets na 08:00) en na het ontbijt Lommel in om te gaan bellen. Drie stuks deze keer: de Dienst WZI, Stichting Maashorst en de tandarts. M'n contactpersoon bij WZI heb ik nu wel gesproken maar hij was onderweg en had geen agenda bij, hij zou later vandaag terugbellen. Een paar uur later belde een collega van hem ook inderdaad terug, maandag heb ik daar een afspraak.

De Stichting Maashorst heb ik gebeld om te informeren naar de wachtlijst voor de begeleide omgang, m'n contactpersoon daar was momenteel afwezig maar belde later op de dag terug: er staat nog één kind voor die van mij op de wachtlijst dus dat wordt een kwestie van hooguit een paar weken. Ongetwijfeld tot groot ongenoegen van Sonja.

De tandarts heeft het druk, ik kan pas 30 maart terecht. Eerder had wel gekund maar dan was het 22 of 23 maart geworden en dat zag ik niet zo zitten. Op m'n verjaardag wil ik echt niet bij de tandarts zitten, en een dag eerder is ook niks want dan kun je er vergif op innemen dat ik op m'n verjaardag zit te verrekken van de tandpijn.

En dan door naar de volgende geldbesparende maatregel: een mobiel telefoonnummer op z'n Belgisch. Dat ging rap: binnen tien minuten had ik een nieuwe GSM (een Nokia 1661, simpel maar doeltreffend) en een Belgisch SIM-kaartje. De kosten: € 35 voor het (SIM-lockvrije) toestel en € 15 voor het kaartje. Niet dat ik binnen België veel hoef te bellen, maar door iedereen naar dat nummer te laten bellen als ik België zit kost het mij verder niks. Dat had ik anderhalf jaar geleden al moeten doen, sinds ik in België bivakkeer heeft gebeld worden me tegen de € 100 gekost.

Dat wordt dus het nieuwe beleid: als ik in Nederland ben staat m'n Nederlandse GSM aan en m'n Belgische uit, en omgekeerd. Alleen nog even iedereen informeren over het nieuwe nummer.

Het laatste pilletje

De Seroquell heeft geholpen, rond 10:30 werd ik pas weer wakker. En jubel ende vreugde, de pijn was zo goed als weg. Nog één pijnstiller en dat was het. Eindelijk!

Vanochtend heb ik m'n auto weer op m'n vaste Internetplekje in Lommel geparkeerd, want er moest weer gebeld worden. Lang leve Skype en onbeveiligde draadloze netwerken! Geprobeerd Bert te bellen voor een nieuwe afspraak maar die zat niet op z'n kamer, hij belt terug. Ook nog de Dienst WZI van de Gemeente Eindhoven gebeld, want volgens de PI Vught moest ik daar iemand bellen zodra ik vrij kwam. Helaas, de goede man was met lunchpauze, morgen nog maar een keer proberen.

M'n mobiele beltegoed is al weer bijna op, vanochtend kreeg ik een berichtje van Simyo dat m'n beltegoed weer onder de € 2,00 was gekomen. Dat werd nog minder doordat Bert terugbelde. Helaas stond z'n agenda voor deze week al vol en heeft hij volgende week vakantie, dus moet ik nog twee weken wachten.

En dan vanmiddag terug naar Nederland. Eerst naar Sylvia en van daaruit naar m'n advocate. Die wist eigenlijk niks te vertellen wat ik nog niet wist, het kwam neer op het zeer nadrukkelijke verzoek me vooral aan de schorsingsvoorwaarden te houden, want bij de eerste misstap kan ik opgepakt worden en krijg ik automatisch alsnog die negentig dagen. Ik kijk wel uit, m'n vrijheid is me te lief.

De volgende kostenbesparing heeft zich ook aangediend. Als ik naar België ga krijg ik nogal eens een SMS-je met de beltarieven in België. Vervelend want dat kost telkens € 0,16. Maar nu hebben ze hun leven gebeterd want er staat nu ook bij dat je die meldingen uit kunt schakelen: SMS de tekst 'INFO UIT' naar 1330 en je bent er vanaf. Kijk, dat scheelt weer.

Nog meer pillen

Door die tandpijn heb ik weinig geslapen vannacht. Ik ben zelfs rond 01:00 opgestaan om m'n tanden te poetsen en ze met een ragborsteltje te bewerken, maar dat hielp allemaal niet. Nog maar twee Paracetamolletjes naar binnen dan en (geheel tegen m'n principes in) m'n elektrisch kacheltje aangezet en de hele nacht aan laten staan. Dat hielp enigszins, want daardoor was het in elk geval niet zo stervenskoud in de slaapkamer. Maar dat moet geen gewoonte worden want het kost een smak geld.

Om 07:30 werd ik weer wakker, gelukkig was de pijn al wel iets minder geworden. Dan maar opstaan, aankleden, nog twee pijnstillers naar binnen, ontbijten en dan aan het werk. Waarbij er weer een aanslag werd gepleegd op m'n beltegoed. Sylvia heeft een paar keer gebeld, de Reclassering belde om afspraken te maken (de komende drie vrijdagochtenden) en Marcel's secretaresse belde om de afspraak van morgenmiddag te verzetten naar vrijdagmiddag. Aan € 0,22 per minuut tikt het behoorlijk aan, hoogste tijd om een Belgisch mobiel nummer te gaan regelen want dan zijn de belkosten voor de beller en niet voor mij.

De tandpijn wil maar niet minder worden, ik ben er flink ziek van geworden. Tandpijn, hoofdpijn en dan ook nog eens braakneigingen. Ik voelde me zo beroerd dat ik het niet eens meer op kon brengen om eten te koken, m'n avondeten bestond uit een kop thee en een paar koekjes. Dosis pijnstillers en een Seroquell er achteraan, en op tijd naar bed.

Pillen, alcohol en dan nog niet slapen

M'n bezoekje aan de tandarts was weer geen bron van vreugde. Ik dacht dat ik terug moest voor controle en het vervangen van een tijdelijke vulling door een permanente, en dus drie kwartier later weer buiten zou staan. Het duurde uiteindelijk vijf kwartier en die ging volledig op aan die vulling: dat was namelijk de afwerking van de zenuwbehandeling. En die is nu nog niet afgerond, want aan het einde van die vijf kwartier bleek er opeens nog een kanaaltje in m'n tand te zitten, die had zich tot nog toe kennelijk verborgen weten te houden. Helaas, geen tijd meer voor dus opnieuw een tijdelijke vulling en binnenkort terugkomen.

Ik was goed en wel weg bij de tandarts toen de Arbodienst belde. Nee, er is nog niks aan m'n situatie veranderd, dus word ik over een paar weken ziek uit dienst gemeld.

Bij de Gemeente was het zo druk dat ik eerst zo'n drie kwartier heb staan wachten en vervolgens binnen vijf minuten buiten stond -- een uittreksel rijker en € 6,50 armer. Vervolgens naar Sylvia's etalage, m'n advocaten gebeld om met allebei een afspraak te maken, en dan via de postbus terug naar Lommel.

Maar godallemachtig, wat heb ik een pijn overgehouden aan dat tandartsbezoek! In twaalf uur tijd heb ik me door zes tabletten en een zetpil Paracetamol heen gewerkt (alles bij elkaar 4000 mg!) maar de pijn bleef. Een glas whisky en nog eens twee keer twee tabletten (500 mg per stuk) mochten ook al niet helpen. Nachtrust? Welke nachtrust?

Een uitkering, maar welke?

Sylvia is vanochtend weer vertrokken, ik ben maar eens aan de belangrijkste zaken begonnen: aanvraag urgentie en aanvraag WW-uitkering. De aanvraag voor urgentie kan nog niet weg want daarvoor moet ik nog een uittreksel uit het bevolkingsregister hebben. Morgen moet ik naar de tandarts, dan ga ik ook even naar de Gemeente voor het uittreksel en kan m'n WW-aanvraag op de post. Niet dat ik WW zal krijgen, want zoals het er nu naar uitziet word ik ziek uit dienst gemeld bij het UWV en wordt het dus een Ziektewet-uitkering en daarna eventueel de WIA.

Jubel ende vreugde!

Jubel ende vreugde, m'n vriendinneke is er weer!

Dan maar op een andere manier

Het is er dan toch van gekomen, onder bedreiging en druk wordt deze weblog binnenkort vergrendeld, in elk geval voorlopig. Ik beschouw het als een inbreuk op mijn recht van vrijheid van meningsuiting, maar kennelijk heb ik als slachtoffer geen rechten.

Maar dat wil niet zeggen dat iedereen nu opgelucht adem kan halen, mijn strijd gaat door. Als ik niet via mijn dagboek misstanden aan de kaak mag stellen, dan gaan ik maar over op dedicated blogging. Dat wil zeggen: in de komende weken/maanden worden een aantal papieren dossiers gedigitaliseerd en online gezet, zonder mening maar enkel de documenten (brieven, faxen, rapporten, e-mails enzovoorts), eventueel voorzien van zakelijk commentaar. Aan de lezer dan de schone taak om zelf conclusies te trekken over de gedragingen van allerlei instanties.

Acclimatiseren

Na iets meer dan twee weken opsluiting is het weer even acclimatiseren, en dus heb ik weinig gedaan vandaag. Niet dat er niets te doen valt: er ligt nog een stapel post die weggewerkt moet worden, er moet nog op allerlei brieven gereageerd worden, de boekhouding moet bijgewerkt worden, en de urgentie voor toewijzing en m'n WW-uitkering moeten ook nog aangevraagd worden. Maar dat kan morgen of overmorgen ook allemaal wel.

Wat ik dan nog wel gedaan heb? Windows 7 Ultimate geïnstalleerd. Ziet er leuk uit maar ik ben er nog niet helemaal uit in hoeverre het nieuwe functionaliteit biedt en in hoeverre de verbeteringen vooral "onder de motorkap" zitten. En meteen maar even registreren en updaten kan niet bij gebrek aan een Internetverbinding.

Slapen ging wonderbaarlijk goed vanavond: om 22:30 naar bed en tien minuten later sliep ik. En dat zonder Seroquell!

Holten wil weer geld zien

Vandaag zijn we terug naar Eindhoven gegaan, ik wilde Sylvia's etalage wel eens zien en bovendien moest er van alles en nog wat opgehaald worden -- waaronder een flinke stapel post waar ik niet onverdeeld vrolijk van werd. De Belastingdienst heeft m'n bezwaar inzake de Zorgtoeslag geaccepteerd en betaalt nog een paar honderd Euro na, anderzijds blijken ze m'n aangifte over 2007 (die dus twee jaar geleden al is ingediend!) toch niet te accepteren dus zal er nog wel een rekening achteraan komen. Ook blijkt incassobureau Jansen & Jansen zich weer eens gemeld te hebben: volgens hun zou ik overeengekomen zijn zo'n € 1.200 te betalen in maandelijkse termijnen van € 100. Mooi niet dus, die vordering heb ik maanden geleden al bestreden en sindsdien heb ik er niks meer van gehoord. Bovendien is het onzinnig om Holten nu zo'n € 1.200 te gaan betalen terwijl ze mij nog ruim een ton schuldig is.

Vanmiddag heb ik ook maar even de Reclassering gebeld, dan heb ik aan die verplichting alvast voldaan. Het is de bedoeling dat de Reclassering in Eindhoven me binnen drie weken uit zal nodigen voor een gesprek, als ik over drie weken nog niks gehoord heb moet ik ze zelf even bellen.

Ik mag niet bij Sylvia in de etalage slapen, dus moest ik op m'n eentje terug naar Lommel. Daar heb ik eerst maar eens opgeruimd en m'n computer weer aangesloten, en toen had ik het wel gezien. Op tijd naar bed.

Vrijheid!

Eigenlijk had ik voorzien dat ik vanochtend op zou staan, zou ontbijten, zou gaan douchen en dan op transport zou gaan naar 's-Hertogenbosch. Niet dus, het was meteen uit bed op transport, het ontbijt bleef beperkt tot een boterham die ik tijdens het aankleden naar binnen werkte, daarna moest ik meteen weg.

Na eerst een tijdje in een cel te hebben zitten wachten kreeg ik heel even m'n advocate te spreken. Die jongedame van de Reclassering blijkt me belazerd te hebben: tijdens ons gesprek vorige week zij ze dat ze schorsing zou adviseren, gistermiddag kreeg m'n advocate het rapport te zien en bleek die jongedame opeens geadviseerd te hebben mij niet te schorsen. Nog voor ik behoorlijk had kunnen overleggen met m'n advocate moesten we naar de zitting. De Officier van Justitie eiste 90 dagen verlenging, m'n advocate en ik hebben ons best gedaan om aan te tonen dat schorsing beter zou zijn. De uitspraak zou ik aan het einde van de middag of anders morgenochtend horen via m'n advocate.

Terug in Vught ben ik bijna ingestort, want ik zag al aankomen dat ik de komende drie maanden nog vast zou zitten. Groot was dan ook mijn vreugde toen om 16:00 de celdeur openging en ik te horen kreeg dat ik m'n spullen in moest pakken. De rechters hadden toch besloten me vrij te laten! Sylvia gebeld om me op te komen halen, spullen ingepakt en dan: op naar de vrijheid!

Die vrijheid kwam overigens wel met voorwaarden: niet onttrekken aan straf als die later nog opgelegd wordt, me niet misdragen, en binnen 48 uur melden bij de Reclassering.

Nog geen anderhalf uur later dook Sylvia op en ging het transport, euh... de reis... naar Lommel.

Recht uit bed naar buiten

Vanochtend was het om 08:15 al luchten, recht uit bed naar buiten dus, zonder eerst te ontbijten. De rest van de dag is er niks noemenswaardig gebeurd, ik heb me vooral zenuwachtig zitten maken om de zitting morgen. Justitie kennende zal het verzoek om schorsing wel worden afgewezen en sluiten ze me nog eens 90 dagen op. Totaal zinloos, maar de Bossche Rechtbank heeft al wel vaker onbegrijpelijke uitspraken gedaan.

Sonja heeft zich weer rijk gerekend

Nog duf van de Seroquell ben ik na m'n ontbijt maar weer op bed gaan liggen. Dat duurde niet al te lang want om 09:45 kreeg ik bezoek van de MMD (Medewerker Maatschappelijke Dienst). Dat ging over praktische zaken als verzekeringen (tijdens detentie betaalt Justitie de ziektekostenverzekering), schulden, en wat te doen na vrijlating. Ik heb maar weer eens aangegeven dat zelfstandige woonruimte het allereerste probleem is dat opgelost moet worden. Zodra ik vrij kom moet ik contact opnemen met de Dienst Welzijn, Zorg en Inkomen in Eindhoven.

Het gesprek begon tegelijk met het luchten waardoor ik uiteindelijk maar 25 minuten luchten had in plaats van een uur. Aansluitend daarop recreatie en een nieuwe winkellijst ingevuld. Dan vanmiddag weer m'n cel schoonmaken. Later vanmiddag weer ambtelijk bezoek, dat bleek zowaar Marcel Martens te zijn. Uitgelegd waarom ik hier zit en dat Sonja weer eens een paar aangiften tegen mij heeft gedaan. Muurmans wil meer weten over m'n vordering (maar heeft niet gezegd wat hij precies wil weten) en schijnt ook al beweerd te hebben dat ik geen geld van Sonja tegoed zou hebben maar zij nog geld tegoed heeft van mij. Holten heeft zich natuurlijk weer op creatieve wijze rijk zitten rekenen. Ook wil ze een verlenging van het straat- en contactverbod, kennelijk omdat ik een paar keer bij Muurmans op kantoor ben geweest. Ik peins er nog niet over om daarmee akkoord te gaan, ze start maar een nieuwe procedure als ze een nieuw straat- en contactverbod wil.

Daarna kon ik door naar de Medische Dienst: de verstrekking van m'n Seroquell gaat vanaf morgen van "altijd" naar "indien nodig". Ik heb zo het idee dat ik het nog wel een tijdje nodig zal hebben.