Eén jaar samen

Weer een mijlpaaltje vandaag: precies een jaar samen met Sylvia. Dat hebben we niet uitbundig gevierd (dat kunnen we ons niet permitteren zolang de wederzijdse ex-echtgenoten niet over de brug komen met de partneralimentatie), maar we zijn wel op stap geweest. Naar het meubelplein in Peer, om precies te zijn. Daar hebben we zowaar een dressoirkast en eetkamertafel gevonden (en gekocht), maar voor de rest valt het nogal tegen: het meubelplein is meer een meubelpleintje, het hele ding bestaat uit drie meubelzaken en één keukenzaak. Da's toch wel even wat anders dan Meubelplein Ekkersrijt.

Andere advocaat graag!

Vanochtend werd ik gebeld door Patricia de Baak van de Stichting Maashorst: of ik al een brief had ontvangen over de start van de omgang? Gisteren nog niet, maar die zou vandaag in de postbus kunnen liggen. Ze belde op om te vertellen dat er een nieuwe brief achteraan komt. In de eerste staan de data, die veranderen niet, maar de tijden worden anders. De omgang gaat plaatsvinden op maandagen, te beginnen op 31 mei en daarna elke twee weken, van 15:30 tot 17:00. Niet echt handig voor mij natuurlijk want dan ben ik op de terugweg precies op tijd voor de avondspits, maar het moest kennelijk aan het einde van de middag in verband met school.

Vervolgens belde de psych ook nog: het ging haar ook al niet lukken om het eindrapport deze week nog af te krijgen, volgende week heeft ze vakantie, dus wordt het de tweede week van mei voordat ik het te zien krijg.

Zelf heb ik ook nog twee keer richting Marcel gebeld, maar die heeft uiteraard niet meer teruggebeld. Maandag maar eens gaan informeren of Joost Diks nog tijd heeft.

Weer gemekker van instanties

Aan het eind van de ochtend ben ik maar weer eens richting Eindhoven gegaan, al was het met een graadje of 24 eigenlijk ideaal campingweer. Dat vertrek begon al meteen met vertraging: ik was net het terrein af toen ik me bedacht dat ik m'n sleutels (van de postbus en Sylvia's huis) niet bij had. Rechtsomkeert dus, waarmee het vertrek een kwartier langer duurde.

Eerst even de post opgehaald (maar nog niet opengemaakt) en toen door naar Sylvia. Daar heb ik zowel de Lumens Groep als Jansen Taxi even een brief gemaild, die eerste om te informeren naar welke maatregelen ze tegen Hans de Bruijn gaan nemen, en die tweede om Wim Jansen er aan te herinneren dat ik m'n vakantiedagen nog niet uitbetaald heb gekregen.

Daarna maar eens de post doorgenomen, en daar zat -- jawel -- een brief tussen van ene drs. Van der Linden van de Raad van Bestuur van de Lumens Groep; die gaan dus geen noemenswaardige stappen ondernemen tegen Pieter Verstappen en Hans de Bruijn, ze gaan alleen bespreken hoe ze de klachtafhandeling kunnen verbeteren. En de geëiste schadevergoeding gaan ze ook al niet betalen. Ook in de post een brief van de heer Reimert, directeur van de Stichting Maashorst, met ook weer gemekker over het feit dat ik ze in m'n weblog genoemd heb. Wat mij betreft: niet zeuren, ze staan ook in het telefoonboek en hebben een website, dus kom niet mekkeren over privacy.

Ik heb nog maar een keer geprobeerd Marcel te bellen, maar die bleek naar de Rechtbank te zijn en vandaag niet meer terug te komen.

Wim Jansen bleek wel rap te zijn: vanavond heb ik nog even m'n e-mail opgehaald, hij had zowaar al gereageerd: hij heeft m'n brief doorgestuurd naar Personeelszaken. Nu maar afwachten hoe lang ik op m'n centen moet wachten.

Terug naar het webdesign

M'n scanner heeft overuren gedraaid vandaag. Ik heb de afgelopen twee jaar diverse klachten ingediend tegen de politie, vandaag ben ik maar eens begonnen met de hele papierwinkel in te scannen en een overzicht te maken. Zodra dat klaar is moet er nog een brief bij getypt worden, en dan gaat de hele handel als klacht naar de Nationale Ombudsman.

Oh, en die werkcoach van het UWV die me vandaag terug zou bellen? Eén keer raden wie er niet gebeld heeft...

De avond is weer opgegaan aan webdesign; na er een paar jaar niks mee hebben kunnen doen heb ik nu de smaak weer te pakken! Bestaande sites moeten bijgewerkt worden, en ik heb nog wel wat ideeën voor nieuwe sites. Al heb ik zo'n duister vermoeden dat niet iedereen gelukkig mee gaat zijn met één van die (nog te bouwen) sites...

Cyber Constructions (m'n eigen bedrijf, www.cyberconstructions.nl) loopt voor geen meter, ik ben van plan om daar aan het einde van het jaar dan maar de stekker uit te trekken, dus aan de bijbehorende website ga ik niet veel meer doen; alleen nog even het adres aanpassen en dan is het wat mij betreft genoeg. M'n familiewebsite (www.vanbaardwijk.com) moet wel aan alle kanten aangepast worden, onder andere moet alles wat met Sonja te maken heeft verwijderd worden en moet Sylvia een plaatsje krijgen. De eerste echte klus (na het doorvoeren van die adreswijziging) is de Brin-L website (www.brin-l.com), een website gewijd aan de David Brin Mailing List. Die is dringend toe aan een nieuwe lik verf, want het huidige ontwerp ziet er toch wel wat gedateerd uit. Het zijn alleen gruwelijk veel pagina's, dus dit gaat nog wel even duren.

Website-puzzel opgelost

Vanochtend ben ik maar weer eens richting Lommel gegaan. Controleren of m'n e-mail weer werkt (het werkt weer!) en wat mensen bellen. Dat ging zowaar redelijk goed. Tegen dat ik klaar was had ik een afspraak geregeld bij m'n advocate en bij de school van Tom en Max, was José bijgepraat (die gaat toch eens bij de politie navragen hoe het zit met aangifte doen, want ze vond het nogal vreemd), en zou m'n werkcoach bij UWV Werkbedrijf me binnen acht werkuren (dus uiterlijk morgenmiddag) terugbellen. Alleen Marcel Martens was weer eens niet bereikbaar, deze keer werd de telefoon niet eens opgenomen.

Een groot deel van de rest van de dag en avond is opgegaan aan webdesign, en ik ben er zowaar in geslaagd te achterhalen hoe ik die knoppen destijds gemaakt heb. Tegen dat ik dat uitgevogeld had ging het wel hard richting middernacht...

Website-puzzel

Na een luie zaterdag ook een luie zondag (geholpen door het stralende weer). Ik ben wel op het idee gekomen om m'n diverse websites weer eens bij te werken. Daar is nu hèt moment voor: m'n hostingprovider heeft namelijk alles de nek omgedraaid omdat m'n hostingpakket verhuisd is naar een andere server. Dat wist ik een jaar geleden al maar ik ben er nooit aan toegekomen om alles aan te passen. Met als gevolg dat ik al een aantal dagen niet meer bij m'n e-mail kan en m'n websites onbereikbaar zijn.

Dat bijwerken van websites gaat nog niet zonder slag of stoot. Zo moeten er diverse knoppen toegevoegd worden maar ik heb geen flauw idee meer hoe ik de bestaande exemplaren gemaakt heb. Dat wordt dus nog een hele toer om uit te puzzelen.

Hoogbegaafd en Asperger -- wat nu?

Guus Meeuwis heeft eens een liedje gezongen met de titel "Als wij vandaag eens niets doen". En dat beschrijft heel aardig wat Sylvia en ik vandaag gedaan hebben. Dat, en natuurlijk veel nadenken over wat de consequenties zijn van de diagnoses "hoogbegaafd" en "Syndroom van Asperger". Ik zal er toch iets mee moeten. Dat "iets" bevat dan overigens in elk geval een baan passend bij m'n intelligentie en uiteraard een salaris passend bij die baan. :-)

Diagnose: hoogbegaafd en Syndroom van Asperger

Vanochtend eerst naar de psychologe voor de bespreking van het conceptrapport (deze keer ging de afspraak wèl door) en vervolgens naar de GGzE. De psych had haar rapport nog steeds niet klaar, een aantal tests moesten nog uitgewerkt worden, zodat de huidige versie eigenlijk een concept van het concept was. Maar wel eentje waar ik blij van werd. Dat ik bepaald niet dom ben en qua intelligentie boven het gemiddelde zat wist ik al lang, maar nu blijk ik, met een Totaal IQ van 132, zelfs hoogbegaafd te zijn! Wat daarbij opviel was dat ik op het vlak van sociale vaardigheden slechts gemiddeld scoorde (97), het verschil met de overige scores was dermate groot dat er nog een conclusie getrokken kon worden, en eentje die zo'n beetje alle ellende van de afgelopen 43 jaar verklaart: ik blijk het Syndroom van Asperger te hebben.

Dat is medisch gezien een aandoening maar niet eentje die met therapie, medicijnen of chirurgische ingreep verholpen kan worden. Het is een Autisme Spectrum Stoornis, een beetje bot gezegd komt het er dus op neer dat een paar draadjes in m'n hoofd anders zijn aangesloten dan bij andere mensen. Het enige wat je daar mee kunt is er mee leren leven.

De psych heeft zich al laten ontvallen dat ze dan ook overweegt om de rechter te adviseren geen celstraf op te leggen maar mij ambulant te laten helpen. Een voordeel daarbij is dat één van de meest vooraanstaande Nederlandse deskundigen op het gebied van Asperger in dienst blijkt te zijn van de GGzE: ene mevrouw Van der Spek.

Waar vervolgens het gesprek bij de GGzE over ging moge duidelijk zijn.

In de post bleek een brief van m'n advocate te zitten: op 11 juni moet ik voor de politierechter in 's-Hertogenbosch verschijnen. Hopelijk doet de psych wat ze gezegd heeft en werkt de rechter mee. Enig minpunt van die zittingsdatum is alleen wel dat het tevens de (tiende) verjaardag van Phaedra is. Toch maar eens bij de advocate informeren of ze die zitting verplaatst kan krijgen.

Dat Syndroom van Asperger zou ook bij een andere kwestie wel eens goed van pas kunnen komen, namelijk bij de procedure waarmee ik Tom en Max aan mij toegewezen wil krijgen. Tom lijkt qua gedrag namelijk ontzettend veel op z'n papa en heeft net als ik moeite met sociale interacties -- het kenmerkende symptoom van Asperger; daarnaast bestaat bij hem het vermoeden van hoogbegaafdheid. Tegen dat hij eindelijk eens onderzocht wordt zou hij wel eens dezelfde diagnose kunnen krijgen als ik, waarbij hij natuurlijk het voordeel heeft dat het al op jonge leeftijd wordt vastgesteld. Maar wie kan het beste voor zo'n kind zorgen? Z'n papa die dezelfde aandoening heeft en weet hoe er mee om te gaan, of z'n mama die er niet mee om weet te gaan en eigenlijk alle psychische aandoeningen als onzin beschouwt?

Juist.

Over de mama gesproken: vanmiddag (na eerst nog even m'n urgentieaanvraag ingediend te hebben) heb ik geprobeerd aangifte tegen Sonja te doen. Dat kon dus niet, want ik kon niet bewijzen dat het opzet was. Laat ik nou toch altijd gedacht hebben dat het slachtoffer alleen maar aangifte hoeft te doen en het vervolgens aan politie en justitie is om het te bewijzen. Dit is overigens niet de eerste keer dat ik wel aangifte wil maar niet kan doen; zo kon ik ook al geen aangifte doen tegen de politie wegens mishandeling, kon ik geen aangifte doen tegen Ingrid van Galen (Sonja's vorige advocate) nadat ze geprobeerd had me op te lichten, en werd geweigerd aangifte op te nemen van huiselijk geweld. De enige keer dat ik het met veel moeite voor elkaar heb gekregen om aangifte tegen Sonja te doen (wegens kindermishandeling) is die zaak meteen door de politie geseponeerd, zo ongeveer nog voordat ik het politiebureau had verlaten.

Sommigen zullen nu zeggen dat ik paranoïde ben, maar het lijkt er steeds meer op dat er ergens in het computersysteem van de politie vermeld staat dat ik geen aangifte mag doen tegen wie dan ook.

Kassie kijken, kassie kopen

Sylvia's externe opslagruimte is zo goed als leeg waardoor een van de twee kleine slaapkamers vol staat met dozen, tassen enzovoorts. Dat moet allemaal wel uitgezocht en opgeruimd worden, maar voordat je het kunt opruimen moet je wel kastruimte hebben. Die heeft ze niet, dus zijn we vandaag maar eens op zoek gegaan naar een kledingkast voor in de slaapkamer en een dressoir voor in de woonkamer. De kledingkast hebben we gevonden, ergens eind volgende maand wordt-ie geleverd. Een dressoir hebben we nog niet gevonden. Ik weet er wel een te staan die het goed zou doen in Sylvia's woonkamer, maar die staat op de Brederolaan en ik betwijfel of Sonja die af zal staan.

Wat dat betreft zou het buitengewoon handig zijn als ik m'n huis terug zou krijgen en Sonja buitengezet zou worden. Dan kon ik dat dressoir aan Sylvia verkopen, zij heeft dan een dressoirkast en Sonja's schuld aan mij (ruim een ton) zou met een paar honderd Euro afgelost worden.

Afspraken? Planning? Wa-is-da?

Sylvia ging vanochtend werken, ik had na het ontbijt en de afwas niks meer te doen dus ben ik maar terug naar België gereden. Nog wat spullen ophalen, inclusief wat eten dat anders over een paar dagen de koelkast uit zou komen lopen, en nog wat werk verzetten. Rond 13:00 belde Sylvia: vanmiddag komt Woonbedrijf in huis klussen. Daardoor konden we dus ook niet gaan winkelen voor een kledingkast, iets wat we volgens Sylvia afgesproken hadden dat we vanmiddag zouden gaan doen. Ik weet nergens van, ik weet wel dat we zo'n kast moeten hebben maar niet dat het voor vanmiddag op de planning stond.

Voor ik vertrok had ik briefje achtergelaten op het aanrecht met de mededeling dat ik naar België was en vanavond Sperziebonen à la Jeroen zou maken. Commentaar van Sylvia aan de telefoon: "dan had ik ook geen boodschappen hoeven te doen voor vanavond". Het slot van het liedje was dat m'n sperziebonen tot morgen zullen moeten wachten. Dat kwam eigenlijk ook wel goed uit want één van de ingrediënten ontbrak nog dus zou ik eerst boodschappen moeten gaan doen.

Dat was dus de planning, tot Sylvia een paar uur later eten ging koken. Voor vanavond had ze andijviestamppot met braadworst voorzien. Dat werd dus opeens het restje aardappelen wat ik had meegebracht, alsnog m'n sperziebonen, en de braadworst. Halverwege riep ze dat ik het verder af moest maken (vanwege die bonen). Maar ja, bij gebrek aan een vitaal ingrediënt werden het geen Sperziebonen à la Jeroen. Fijn als mensen de planning veranderen zonder eerst te overleggen.

En traditiegetrouw is pa's verjaardag vanavond weer gevierd met twee flesjes Grimbergen. Ik moet zeggen, daar slaap je vervolgens uitstekend op.

Stichting Maashorst

Twee afspraken vanochtend: eerst de Reclassering en vervolgens Stichting Maashorst. Die bij de Reclassering duurde deze keer maar twintig minuten in plaats van het geplande uur. Daarentegen duurde het gesprek bij Maashorst anderhalf uur. Meteen ook kennis gemaakt met Patricia van Baak, de omgangbegeleidster. Het gesprek begon al met gemekker over -- jawel, het was weer zover -- m'n weblog. Enige tijd geleden heb ik een paar keer melding gemaakt over contact met Ad de Gouw (teamleider) inzake de wachtlijst. Meer niet, maar dat was kennelijk niet goed gevallen. Ik moest alles maar anonimiseren. Persoonlijk snap ik al die heisa niet; hij is alleen maar neutraal genoemd en de Stichting Maashorst zelf is ook geen geheime organisatie. Ik blijf er bij dat als je positief of neutraal genoemd wordt je niks te vrezen hebt, en als je negatief genoemd wordt het er naar gemaakt hebt.

Moet je voorstellen zeg dat we dit soort Amerikaanse toestanden consequent door zouden voeren. Geen tekst over een persoon, bedrijf of instelling zou meer goed leesbaar zijn. Zo zou Stichting Maashorst dan aangeduid moeten worden als "een stichting voor begeleide omgang in 's-Hertogenbosch", Philips mag alleen nog maar aangeduid worden als "een gloeilampenfabriek in het zuiden des lands" en in m'n weblog zou ik niet meer mogen schrijven "op de terugweg nog even boodschappen gedaan bij de Lidl" maar dit moeten herschrijven naar "op de terugweg nog even boodschappen gedaan bij een filiaal van een van oorsprong Duitse supermarktketen".

Maar goed, Sonja had vanochtend daar een afspraak en had weer haar masker van bereidwilligheid opgezet. Ik heb toch maar wel m'n zeer ernstige zorgen geuit, aangegeven dat ik verwacht dat ze de omgang zal saboteren en naar mijn idee Tom en Max het beste af zouden zijn als ze uitsluitend aan mij werden toevertrouwd en niet aan hun gewelddadige moeder. Over pakweg een maand ligt de overeenkomst in de bus en zou de omgang op gang moeten komen, met een tempo van een keer in de twee weken (maandag of donderdag) anderhalf uur. Het hele verhaal gaat ergens tussen de zes en negen maanden duren, dan moet de Rechtbank nog een reguliere omgangsregeling vaststellen, dus tegen dat al die ellende geregeld is zijn we ook weer een jaar verder. Of Marcel moet z'n werk uitstekend doen en het binnen een paar maanden geregeld krijgen dat ik èn m'n kids èn m'n woning terugkrijg, Sonja op straat mag gaan wonen, en mij dan ook nog een sloot partner- en kinderalimentatie moet betalen.

Nog meer ellende vandaag, aangetroffen in de postbus. De Commissie voor de Politieklachten heeft advies uitgebracht aan de Korpsbeheerder (burgemeester Rob van Gijzel), die heeft het advies overgenomen. De uitkomst zal niemand verbazen: alle klachten zijn ongegrond verklaard, de Commissie blijkt de klachten maar half gelezen te hebben, en daar mijn verhaal niet overeenstemde met de leugens van de politie zijn die leugens als zijnde de waarheid aangenomen.

En of dat niet genoeg was had Sylvia ook nog een "verrassing" voor me. Wat bleek? Ze had een restje vloerbedekking gehaald (en deels al gelegd) voor op wat straks m'n werkhok moet worden. Linoleum met een motief van zwarte en witte blokken van 16,5 x 16,5 cm. Mooi? Nee. Rustig? Nee. Past het bij wat ik eigenlijk in gedachten had voor de inrichting? Nee. Waarom het er dan toch ligt? Omdat ze weer eens niet vooraf overlegd heeft maar gewoon achter mijn rug maar weer eens wat doet waarover ze nou juist wel eerst zou moeten overleggen. Ze maakt buiten mij om afspraken met Sonja, heeft zonder het even te vertellen met Emile (m'n oudste broer) contact, en nu dit weer.

Ze had trouwens ook meteen maar linoleum meegebracht voor op de overloop: met een motief van grijzige planken. Waarmee we boven dus één overloop en drie kamers hebben die allemaal een andere vloerbedekking hebben. En beneden weer wat anders. Maar ja, het is uiteindelijk haar huis, niet het mijne. Ik zou dan het anders aangepakt hebben. Sylvia gaat voor zo laag mogelijke kosten, ik zou dan toch wat meer uitgegeven hebben zodat het huis er tenminste als één geheel uit zou zien in plaats van als een samenraapsel. Ik zal nooit gelukkig worden in dat huis. Te rommelig en veel te klein.

Varkenshaas in peper/mangosaus

Het viel zowaar mee met de spierpijn, maar we hebben het dan ook rustig aan gedaan vandaag. Mijn aandeel in het klussen is beperkt gebleven tot het afwerken van de laminaatvloer in de woonkamer, en vanmiddag zijn we maar eens de stad ingegaan om onszelf te trakteren. Eerst even een terrasje pikken en daarna uit eten. Varkenshaas in een peper/mango saus, met sla en frieten. Heerlijk!

Daarna weer terug, en vandaar uit moest ik weer terug naar Lommel. Op zondagavond terug rijden heeft één groot voordeel: het schiet lekker op. Om precies 20:30 ben ik in Eindhoven vertrokken, en precies 40 minuten later stond ik al in m'n caravan. Zo vlot zou het altijd moeten gaan.

De verwachting voor morgen: spierpijn!

Het was sjouwen, sjouwen en nog meer sjouwen vandaag, want het grootste deel van Sylvia's spullen moest uit de opslag gehaald worden. Met z'n drieën (Rob was komen helpen) hebben we een hoop werk verzet. Morgen ga ik ongetwijfeld spierpijn hebben!

Sonja zal weer niet blij zijn vanavond

M'n ochtend is besteed aan het verder doorspitten van m'n weblog (intussen ben ik gevorderd tot mei 2008), en dan vanmiddag naar m'n afspraak met Marcel Martens. Daar zijn uiteraard de nodige punten doorgenomen, hij vroeg zich wel af wat Sonja dacht te bereiken met die laatste stunt. Dat vraag ik me ook af. Helaas blijkt de zitting van aanstaande donderdag slechts een pro forma zitting te zijn, hetgeen betekent dat we daar niet naar toe hoeven. Da's jammer, want nu moet ik er maar op vertrouwen dat Marcel de Rechtbank op tijd informeert over Sonja's misdragingen omtrent de omgang en haar informatieplicht. Ik zal 'm voor de zekerheid nog maar even schriftelijk er op wijzen.

Muurmans heeft overigens niks meer van zich laten horen, niet over omgang, niet over de jaarafrekeningen, niet over de boedelverdeling. Daar mag Marcel dus ook weer achteraan.

Daarmee was de middag weer een heel eind om en kon ik terug naar Sylvia -- met een omweg via Muurmans en Sonja om bij allebei een aanmaning in de bus te gooien.

KCWE: Klacht is ongegrond. Yeah, right...

Afgelopen oktober was de rechtszaak omtrent de gezagswijziging en werd de uitspraak aangehouden tot ergens in april, in afwachting van het rapport van de Raad voor de Kinderbescherming. Dat betekent dus dat ik ergens deze maand terug naar de Rechtbank moet, maar ik kreeg van Marcel maar niet te horen wanneer dat zou zijn. Dus heb ik het zelf maar uitgezocht vanochtend, en heel aardig op tijd want de zitting blijkt volgende week donderdag te zijn.

De Rechtbank heeft destijds bepaald dat beide partijen medewerking dienden te verlenen aan de begeleide omgang en de daaropvolgende omgangsregeling, en daarbij vermeld dat, als dat niet gebeurt, zij een beslissing zal nemen die haar "geraden voorkomt". Ik ben dus nu al razend benieuwd naar wat de Rechtbank zal doen als ze hoort dat Sonja al minstens één keer haar medewerking heeft ingetrokken en onlangs heeft gedreigd dit opnieuw te doen. Hopelijk zal de Rechtbank oordelen dat de kinderen beter af zijn bij hun vader en ze vervolgens (samen met de woning) aan mij toewijzen. Kijk, nou DAT zou nog eens gerechtigheid zijn: kids terug, huis terug, en Sonja op straat.

Maa ach, misschien ga ik wel aardig voor haar zijn als ze het huis uit moet en bied ik haar onderdak aan in m'n caravan. Tegen een redelijke vergoeding, uiteraard.

De geschiedenis herhaalt zich: vanmiddag belde Dorien Hendriks opnieuw om onze eerstvolgende afspraak te verzetten. In plaats van morgen wordt het volgende week vrijdag, zelfde tijd.

Na een aantal uren noeste arbeid (informatie verzamelen uit m'n weblog over de misdragingen van Sonja) was het weer eens tijd om naar Nederland te gaan. Eerst naar de postbus, dan door naar Sylvia. In de postbus lag onder andere een brief van de KCWE te wachten. De Klachtencommissie heeft op vrijwel alle punten m'n klacht tegen het SHG ongegrond verklaard, hij is alleen gegrond verklaard op twee punten van de klacht tegen Hans de Bruijn. Die had me beter moeten informeren en mij moeten horen bij z'n onderzoek. Maar de Lumens Groep (waar Welzijn Eindhoven en daarmee ook het SHG onder valt) kennende zal dit niet leiden tot enige sancties tegen De Bruijn.

Ik vind de uitspraak zeer bedroevend. Kennelijk is het geoorloofd voor hulpverleners om partijdig te zijn, te weigeren blunders te herstellen, slachtoffers te mishandelen, en sexuele relaties aan te gaan met cliënten. Maar uiteindelijk mag de belastingbetaler daarover oordelen; ook de Lumens Groep wordt gefinancierd door de overheid en daarmee de belastingbetaler, dus hebben die ook het recht te weten wat de Lumens Groep en haar medewerk(st)ers uitvreten. Binnenkort komt het hele dossier online te staan.

Nog meer ellende in de postbus: de volgende rekening van de Belastingdienst. Die wil € 629 terug aan teveel ontvangen Huurtoeslag over 2009.

Volgende halte was de Brederolaan. Sonja en de kids waren inderdaad al thuis, de auto stond er dus ook. Ik heb ze met rust gelaten, ik heb alleen foto's gemaakt van de auto als bewijsmateriaal. Nu nog foto's waaruit blijkt dat de auto inderdaad van Sonja is.

Bij Sylvia lag ook nog het een en ander te wachten, maar dat wist ik vantevoren: een hoop laminaat. Vanavond heb ik samen met Peer de woonkamer voorzien van een laminaatvloer. Met z'n tweeën schiet het lekker op, in drie uur tijd hebben we de hele vloer (bijna 28 vierkante meter) gelegd. Vervolgens terug naar Lommel, en onderweg herinnerde m'n maag me er aan dat ik al sinds 13:00 niks meer gegeten had. Gelukkig was Frituur De Timmer nog open, dus zat ik om 22:30 in m'n caravan nog aan de frieten. Je moet iets tenslotte, met een lege maag naar bed is ook niks.

Sylvia versus productiviteit

Niet verwacht maar toch gebeurd: vanochtend werd ik teruggebeld door Anja, de secretaresse van Marcel Martens, om een afspraak te maken. Aanstaande vrijdagmiddag kan ik terecht. Nog anderhalve dag de tijd dus om zoveel mogelijk informatie te verzamelen om daarmee Marcel aan het werk te zetten.

Sylvia's aanwezigheid in Lommel is niet bepaald bevorderlijk voor m'n productiviteit, en dat was vandaag te merken ook. Ze was er niet, en ik heb me toch een hoop gedaan gekregen! Zelf gaat ze vandaag weer een stapje verder in haar nieuwe leven: de eerste overnachting in haar nieuwe huis. Zonder mij weliswaar, maar toch iets van een mijlpaaltje.

Dat gaat nooit niet passen niet

Voorafgaand aan m'n afspraak bij de Reclassering heb ik m'n postbus maar eens leeggehaald. Het loonde. Jansen Taxi blijkt wel m'n loon en vakantiegeld uitbetaald te hebben maar niet m'n opgebouwde vakantiedagen. Daar moet ik dus weer achteraan. Dan zat er ook nog een rekening in van m'n advocaat voor twee keer griffierecht, geen idee waar hij dat nou weer vandaan haalt dus ook daar moet ik achteraan. Dan zat er ook nog een brief in van het UWV om me te vertellen hoe beroerd laag m'n Ziektewet-uitkering gaat zijn (onder het bestaansminimum!) dus is er voor Marcel weer werk aan de winkel: ga Sonja maar kaalplukken voor partneralimentatie.

Maar het beste nieuws in de post: een uitnodiging voor volgende week bij Stichting Maashorst, hetgeen betekent dat de begeleide omgang nu eindelijk op gang gaat komen en ik dus binnenkort m'n knulletjes weer te zien krijg! Al zou het me niks verbazen als Sonja weer dwars zou gaan liggen.

Over Sonja gesproken: Sylvia blijkt haar gebeld te hebben. Zaterdag 1 mei mag ze 's ochtends bij Sonja de sleutel van de poort op komen halen, en dan 's middags terugkomen om m'n spullen op te halen. Die worden door Sonja dan buiten in de tuin onder de partytent gezet. En dan maar afwachten hoeveel er ontbreekt. Het zou trouwens wel handig geweest zijn als dat ook even met mij overlegd was, want ik ben het er absoluut niet mee eens dat m'n spullen buiten komen te staan. Veel te veel kans dat ze beschadigd raken of gejat worden. Ik vraag me ook af hoe Sonja al die spullen zo wil gaan stapelen dat het onder het dak van de partytent past. Die meet namelijk slechts 2 x 2 meter, en daar moet dan onder komen te staan: een zit/slaapbank, een TV-kastje, een breedbeeld-TV, een eetkamertafel met vier stoelen, twee stalen bureaus (respectievelijk 175 en 150 cm lang, 75 cm breed), twee bureaustoelen, een dossierkast, een koel-/vriescombinatie, een gasfornuis met oven, een tweepersoonsbed (inclusief boxsprings en matrassen), een eenpersoonsbed, vier boekenkasten, en dan nog allerlei klein spul.

En waarom mocht dat op 1 mei? Omdat Sonja dan "met z'n allen" een week naar Legoland in Denemarken gaat. Daar heeft ze dus wel geld voor. Wat vooral interessant daaraan is, is haar opmerking dat ze weet dat ze over de schreef gaat omdat ze weet dat ze me dat moet mededelen, maar dat "doe ik lekker niet". Het is sneu voor Tom en Max, maar ik hoop dat Justitie haar verbiedt om het land te verlaten vanwege het strafrechtelijk onderzoek naar fraude en valsheid in geschrifte, wat hopelijk voort zal vloeien uit mijn geplande aangifte tegen haar vanwege die stunt met de motorrijtuigenbelasting.

Sylvia had ook nog geprobeerd Marcel te bellen, maar die was niet op kantoor, zou om 14:30 terug zijn en dan terugbellen. Ik heb rond 15:30 ook nog geprobeerd te bellen maar toen heette het opeens dat hij de hele dag weg was. Een afspraak maken kon wel maar dat zou dan op z'n vroegst volgende week zijn; dat is mij veel te laat, de dame aan de telefoon zal het overleggen met Marcel en dan morgen terugbellen voor het maken van een afspraak. Het zal mij benieuwen of ze ook echt zal bellen.

Een paar uur later zag ik Sylvia weer, en die was zoweer wel teruggebeld door Marcel (vanaf kantoor, daar waar hij zogenaamd niet zou zijn). Kennelijk is dat dè manier om Marcel te spreken te krijgen, want als Sylvia belt neemt hij wel de moeite om dezelfde dag terug te bellen. Belt u mij niet, mijn secretaresse belt uw secretaresse... Marcel erkende in elk geval wel dat hij mij terug had moeten bellen maar dit niet gedaan had omdat hij het ontzettend druk had, en bovendien zou hij pas kortgeleden mijn Belgisch nummer gekregen hebben van z'n secretaresse. Onzin, want dat heb ik 'm bij ons laatste gesprek (pakweg een maand geleden) al doorgegeven. Misschien dat het helpt dat Sylvia 'm gezegd heeft dat als hij deze week niet meer belt, ik volgende week een andere advocaat ga zoeken.

Recyclagelaptop (hoeveel punten met Scrabble?)

Geen geklus voor mij vandaag, althans niet in Sylvia's huis. Ik ben maar weer eens in België gebleven om m'n eigen projecten en acties uit te voeren. Eerst maar weer eens naar Lommel om de was te doen, en terwijl die draaide even de e-mail ophalen en Marcel maar weer eens bellen. Die was met een stuk bezig dat vandaag af moest maar hij zou aan het einde van de dag terugbellen. Het zal de trouwe lezer inmiddels niet meer verbazen dat hij niet teruggebeld heeft...

Het positieve was dat ik vandaag wel weer een project heb kunnen afronden. Ik had nog een oude laptop liggen die nog opgeschoond moest worden voordat-ie naar de recyclage kon. Dat is vandaag afgerond, de laptop kan nu eindelijk weg. Weer wat opgeruimd. Ik heb alleen wel de harde schijf er uitgehaald, daarvoor ga ik nog een nieuwe behuizing aanschaffen en dan kan-ie een tweede leven beginnen als externe harde schijf. Naar hedendaagse begrippen is die met 60 GB aan de kleine kant, maar nog groot genoeg voor mijn toepassingen.

De avond was weer wat minder. Ik was nog bezig met m'n computer, Sylvia kwam er bij zitten. Meteen dus einde oefening voor wat het werken betreft, dan maar weer aan de Mahjong Titans. Rond 21:30 ging ik even naar het toilet, toen ik terugkwam had Sylvia de computer al uitgezet en was ze bezig richting bed te gaan. Niet vragen of ik misschien nog even verder wilde spelen of wat anders op de PC te doen had, gewoon maar even besluiten dat het voor mij bedtijd is. Zucht.

Pa zou trots op me zijn

M'n klus voor vandaag bestond uit het afwerken van de laminaatvloer in de slaapkamer. Het laminaat heb ik de afgelopen twee dagen gelegd (jawel, zelf gedaan, pa zou trots op me zijn!), er moesten alleen nog latjes langs de randen worden gelegd. Enige probleem was even de vraag hoe ik hoeken van 45 graden moest zagen. Normaliter doe je dat met een verstekbak en verstekzaag, maar die hadden we niet. En om die hoekjes dan maar op het oog af te tekenen en vervolgens met een decoupeerzaag te zagen leek me ook geen strak plan. Gelukkig is de Praxis vlakbij dus ben ik maar even een verstekbak en -zaag gaan halen. Voor bij elkaar nog geen tientje werd het werk aanzienlijk makkelijker.

Uiteindelijk is het hele leggen een "krap aan" verhaal geworden. Als ik het materiaal (dat wil zeggen: laminaat en latjes) zelf had moeten kopen had ik het wat ruim ingekocht, als regel kun je het overschot toch wel terugbrengen. En bovendien moet in de woonkamer hetzelfde laminaat gelegd worden. Sylvia had echter nogal krap ingekocht: ik heb één plaat laminaat overgehouden en de latjes zijn op een stel afgezaagde hoekjes na helemaal gebruikt. Het paste maar net, voor de laatste paar centimeters heb ik zelfs een afvalstukje moeten gebruiken. Geloof me, het werkt niet echt lekker als je ziet aankomen dat het kantje boord gaat worden met je voorraad materiaal.

Bewijs: Sonja Holten fraudeert!

Vanochtend ging de reis weer naar Nederland, maar omdat de oprit naar de A2 afgesloten was moesten we een andere route kiezen. Die ging via de Ring en daarmee kwamen we dus bij Sonja in de buurt. Sylvia suggereerde als grapje dat we even bij Sonja langs zouden rijden, gewoon om te zien wat er zou gebeuren. Dat heb ik ook inderdaad gedaan, en het was leerzaam.

Een paar weken geleden ontdekte ik namelijk dat van mijn vastelastenrekening bedragen werden afgeschreven voor de motorrijtuigenbelasting voor een auto die niet van mij was. Dat heb ik uiteraard door de Belastingdienst laten corrigeren. Het kon natuurlijk een foutje zijn van de Belastingdienst maar het zou ook kunnen dat iemand die auto gekocht had en met opzet mijn rekeningnummer had opgegeven. Sonja bijvoorbeeld zou daar zeer goed toe in staat zijn. Helaas wilde (en mocht) de Belastingdienst niet vertellen op wiens naam dat kenteken stond.

Maar goed, toen we bij Sonja langs de woning kwamen stond daar een blauwe Mazda geparkeerd, en toen ik naar het nummerbord keek kreeg ik meteen het idee dat ik dat kenteken eerder gezien had. Gauw even gespiekt op een papiertje waar eerder het kenteken op genoteerd had, en jawel hoor: exact hetzelfde!

Nog steeds toeval? De motorrijtuigenbelasting voor mijn eigen auto wordt vanaf mijn andere bankrekening betaald, buiten mijzelf weet alleen Sonja dat ik een bankrekening heb met dat specifieke nummer, en dan staat diezelfde auto ook nog eens bij Sonja voor de deur? Da's geen toeval meer, dat is fraude en valsheid in geschrifte. Dit zou zeer wel de stok kunnen zijn waarmee ik Sonja de definitieve slag toe kan brengen...

Uiteraard ben ik meteen even naar het dichtstbijzijnde politiebureau gegaan om te informeren om welk misdrijf het hier precies gaat, maar helaas was het bureau het hele weekend gesloten. Volgende week maar eens aangifte gaan doen.

Het UWV neemt graag de tijd voor u

Het UWV had mij verzocht vanochtend om 10:30 op te komen dagen op hun kantoor aan de Boschdijk, in verband met m'n aanvraag voor een Ziektewetuitkering. In de wachtruimte hangt een poster met de tekst "Het UWV neemt graag de tijd voor u". Nou, de tijd nemen doen ze zeker: ik was tien minuten te vroeg aanwezig, en pas om 11:00 was ik aan de beurt. Om vervolgens nog geen twintig minuten later weer buiten te staan. Ergens in de komende weken krijg ik een oproep van de UWV-arts en krijg ik ook te horen of en zo ja hoeveel uitkering ik krijg. In principe is dat 70% van m'n laatste loon, en volgens het UWV zou ik, als ik daarmee onder het minimumloon zou raken, ook nog een aanvullende uitkering aan kunnen vragen.

Maar hopen dat ze heel rap doorgeven hoeveel ik krijg, dan kan Marcel Martens een procedure starten voor onder andere partneralimentatie.

Diezelfde Marcel heb ik vanmiddag weer eens geprobeerd te bellen. Hij was telefonisch in gesprek en zou verzocht worden om vandaag nog terug te bellen. Inderdaad, u raadt het al, hij heeft niet meer teruggebeld.

Sjouwen sjouwen sjouwen

Vandaag was het weer veel sjouwen. Eerst maar eens de aanhanger ophalen bij Shurgard en dan spullen ophalen bij Sylvia's kennis. Dat kon nu wel allemaal in één keer mee. Naar het huis toe, uitladen, bakkie koffie en dan verder naar Shurgard's concurrent City Box waar Sylvia haar opslagruimte heeft. Dat was wel even lachen: de knul die daar werkt liep langs, zag de aanhanger, keek nog eens en riep toen: "Hé, da's de verkeerde!". Nee hoor, da's de goeie. Bij Shurgard is die aanhanger altijd gratis, bij City Box niet altijd, en bij Shurgard hoef je niet eens borg te betalen. En de opslagruimte is daar ook goedkoper dan bij City Box: voor hetzelfde aantal vierkante en kubieke meters betaal ik € 95 per maand, Sylvia € 145.

Maar goed, ik ben weer eens aan het uitweiden. Terug naar het eigenlijke onderwerp. We hebben een deel van Sylvia's spullen ingeladen, zijn vervolgens weer terug naar het huis gereden waar alles uiteraard nog een keer versjouwd moest worden. M'n armspieren zijn me niet dankbaar...

Toen dat eenmaal gebeurd was kon ik de aanhanger terugbrengen naar Shurgard. Sylvia moet morgen werken dus die zou met haar eigen auto naar Lommel gaan. Ik rij bij Shurgard het terrein op, koppel de aanhanger af, zet 'm terug op z'n plek en wil 'm weer vastleggen -- kom ik er achter dat Sylvia de sleutel van de aanhanger op zak heeft. Shit. De dienstdoende store manager had er gelukkig geen problemen mee dat de aanhanger er al was maar de sleutel een uurtje later zou arriveren.

Vanavond heb ik dan nog de gelegenheid gehad om wat van m'n eigen klussen te doen. Sonja had haar schuld uiterlijk vandaag moeten voldoen maar dat zal ze ongetwijfeld niet gedaan hebben, dus krijgt ze morgen een betalingsherinnering. In vijfvoud nog wel: één exemplaar op papier in de brievenbus en vier exemplaren digitaal -- één op elk e-mailadres dat ik van haar heb, inclusief dat op haar werk. Meteen er achteraan ook nog maar een briefje opgesteld voor Marcel Martens (die zich overigens nog altijd niet gemeld heeft) met als bijlagen de e-mailcorrespondentie waaruit blijkt dat ook Sonja wil dat de jaarafrekeningen gemaakt worden.

Overbodige kilometers

Gisteren de Reclassering, vandaag de GGzE, waar Bert van Summeren wat uit te leggen had. Vorige keer had hij immers beweerd dat geen enkele instantie contact met hem had opgenomen, terwijl diezelfde dag een kopie van het eerste Reclasseringsrapport in de postbus lag waarin hij vernoemd werd. Hij moest het even opzoeken maar bleek inderdaad door die mevrouw Pierot gebeld te zijn. Dat hele telefoongesprek zou trouwens nog geen vijf minuten geduurd hebben maar volgens Bert stemde de opmerkingen in het verslag redelijk overeen met wat hij haar verteld had. Al zal mevrouw Pierot ongetwijfeld nog wel wat creatief schrijfwerk verricht hebben, gezien het feit dat de rest van het verslag ook aan alle kanten rammelt.

Bert heeft er wel van geleerd, het leek hem toch beter om dit soort zaken niet meer telefonisch af te handelen maar alleen nog te reageren op schriftelijke vragen.

Toen ik buiten kwam stond Sylvia al op me te wachten. Ze wilden èn wat spullen op gaan halen bij een kennis van haar èn laminaat uit gaan zoeken bij diverse winkels op Meubelplein Ekkersrijt. Ik deelde dat enthousiasme niet, ten eerste omdat spullen ophalen zou betekenen dat we twee keer heen en weer zouden moeten rijden, ten tweede omdat ik dan aan het einde van m'n LPG-tank nog een aantal kilometers over zou houden tot aan Lommel. En nee, ik ga niet tanken in Nederland want daarvoor zijn de verschillen in brandstofprijzen veel te groot.

Het ophalen hebben we uitgesteld tot morgen, nadat ik bij Shurgard een aanhanger voor morgen had geregeld. Dan maar naar de Ikea voor het laminaat. Met Sylvia's auto, de mijne bleef achter bij de GGzE en zouden we op de terugweg ophalen. Bij de Ikea zijn we uiteindelijk niet geweest, wel bij de Kwantum waar we het laminaat vonden dat we hebben wilden. Aanzienlijk goedkoper ook dan bij de Ikea, maar dan is het natuurlijk maar afwachten wat voor kwaliteit je krijgt.

De pakken laminaat lagen op de winkelkar, waarna Sylvia opeens bedacht dat die pakken niet bij haar achter in de auto zouden passen. En dus kon ik met Sylvia's auto terug naar de GGzE om daar over te stappen in m'n eigen auto en terug te rijden naar de Kwantum. Weer een half uur verspild. Inladen, weer terug naar de GGzE zodat Sylvia haar eigen auto op kon halen, en dan naar d'r woning. Uitladen en wegwezen naar Lommel.

Volgende instantie:Reclassering Nederland

Naast het klussen had ik vanmiddag ook nog m'n eerste afspraak bij de Reclassering, met ene José van Griensven. Aardige meid al zeg ik het zelf, en eentje van het type "zeg wat je denkt" zonder duur taalgebruik. En ze ziet er ook best leuk uit. Het gesprek van vandaag was vooral bedoeld als kennismaking en om even duidelijk te maken wat de regels zijn. Niks bijzonders dus. Ook hebben we het even gehad over de gebeurtenissen van de afgelopen jaren; het was een voordeel dat José zelf twee kleine kinderen heeft, want daardoor kon ze zich heel goed voorstellen hoe verschrikkelijk het is om je eigen kinderen niet te mogen zien.

Ik klus dus ik besta

En daar gaan we weer: klussen! Het laatste hardnekkige hoekje behang heeft de strijd vandaag ook verloren. Nobody messes with me and gets away with it...

Tijd dus voor de volgende fase: schilderen. Dat ging aangenaam rap, met een emmer van 10 liter en een flink grote verfroller. In twee van de drie slaapkamers zijn het plafond en de muren nu gedaan. In de grote slaapkamer moet alleen nog wat op de vloer (daar ligt nu nog linoleum met een hoop lijmresten van de vloerbedekking die er vroeger heeft gelegen), in de eerste kleine slaapkamer (mijn toekomstige werkruimte) hoeft alleen nog maar een keer schoongemaakt te worden en dan is-tie klaar. Morgen is het de beurt aan de andere kleine slaapkamer en de overloop, en als we dan nog tijd en verf overhebben het trapgat.

Pasen. Ja, en?

Nee, vandaag even geen klussen, vandaag een dag rust. Even bijkomen en geestelijk voorbereiden op morgen. Het is morgen dan wel tweede Paasdag maar dat houdt ons niet tegen.

Op naar de volgende klus

Naast meer klussen zijn we ook maar eens naar de Praxis geweest als voorbereiding op de volgende klus. De muren moeten een nieuw kleurtje krijgen dus moest er muurverf gekocht worden. Daar waren we snel klaar mee: het is gebroken wit (RAL 9010 voor de kenners) geworden. Deels omdat het een neutraal kleurtje is, deels omdat-ie in de aanbieding was.

Variabele lijm

Vandaag zijn we weer verder gegaan. Het behang lijkt met nogal variabele lijm vastgeplakt te zijn: sommige stukken komen bijna met hele banen tegelijk van de muur, een groot deel vereiste echter een plamuurmes, veel water en veel geduld. We komen er wel, het duurt alleen wat langer. Onvermijdelijk met woningen uit de jaren zestig van de vorige eeuw is dat her en der ook de nodige kalk meekomt. Dat wordt dus gaten dichtsmeren.

Eigenlijk had ik vanmiddag naar de politie gemoeten voor inzage in dossiers, maar daar ben ik niet meer aan toegekomen. Fatsoenshalve had ik natuurlijk even moeten bellen, maar aangezien de politie mij ook allesbehalve fatsoenlijk behandelt heb ik ze niet gebeld maar m'n telefooon uitgezet. Laat ze maar zitten wachten.

Het is niet alles maar beter dan niks

Zowaar, het was waar! Vanmiddag bij de woningcorporatie bleek ze echt een woning toegewezen toegekregen te hebben. Die zijn we uiteraard meteen maar eens gaan bekijken. Kleine keuken, redelijke woonkamer, douche, één grote slaapkamer en twee kleintjes van elk iets minder dan 3x3 meter. Helaas geen zolder, wat ons een hoop opslagruimte kost. Kleine achtertuin en grote achtertuin -- beide voorzien van een flinke boom waar we niet onverdeeld gelukkig mee waren. Voor de rest: typisch een woning uit de categorie "wijs maar toe aan een urgentiegeval want die mogen toch niet weigeren". De beide tuinen zijn een bende, het hele huis stonk naar de rook (onze voorgangers waren kennelijk schoorstenen op twee benen), vergeelde wanden en radiatoren (ongetwijfeld geholpen door het jarenlange roken), vloeren waren er uit gehaald.

Maar goed, het is een huis. Maar als ik het voor elkaar krijg om Sonja op straat gezet te krijgen zal ik Sylvia er toch van proberen te overtuigen om te verhuizen.

We zijn ook maar meteen begonnen met klussen. Dat hield in: behang aftrekken op de slaapkamers. Het huis heeft echt maar weinig verschillende bewoners gehad: er zaten maar twee lagen behang op de muren, en de onderste was nog het oorspronkelijke behang uit de jaren zestig. Ik herkende het: in mijn kindertijd hadden we thuis precies hetzelfde behang.