Oh shit!

Toen ik wakker werd, uit bed kwam en op zoek ging naar Helma, trof ik die aan met een wel erg zorgwekkende blik in de ogen. Uiteraard heb ik geïnformeerd wat er aan de hand was, en van het antwoord werd ik ook niet vrolijker. Iemand uit haar verleden met wie ze destijds iets gehad heeft, had zich vanochtend via MSN opeens gemeld en wilde Helma terug. Oh shit, concurrentie! Nou vind ik concurrentie op zich nog niet zo erg, dat is nou eenmaal een bijverschijnsel van een open relatie, maar de concurrent in kwestie deelt die levensvisie niet.

En daarmee ontstond er op een anderszins mooie zondagochtend een nogal heftig probleem, zowel voor Helma als voor mij. Want wat nu te doen? Allebei houden kan ze niet, en als ze voor die ander kiest is het tussen Helma en mij afgelopen (in elk geval met de "Plus" van "Maatje Plus"), waarmee er dus na drie maanden een einde komt aan een hele mooie en heel voorzichtig opgebouwde relatie. En dat is wel het laatste waar ik op zit te wachten.

Al met al is het een behoorlijk emotionele zondagmiddag geworden, en het werd nog veel emotioneler toen ik 's avonds weer terug op de camping was. Ik ben er maar eens voor gaan zitten en heb alles naar boven laten komen. Vragen als "wat heb ik nu op dit moment" (antwoord: iets heel moois), "wat heb ik waarschijnlijk dadelijk nog over" (antwoord: een gebroken hart), wat voor gevoelens heb ik bij dit alles, en wat voor gevoelens heb ik nu eigenlijk precies voor Helma. Dat alles, en uiteraard zijn alle bijbehorende emoties ook in alle hevigheid mee omhoog gekomen.

Die gevoelens bleken toch heel wat heftiger te zijn en heel wat dieper te zitten dan ik had verwacht. Dat betreft dan zowel mijn gevoelens voor Helma als voor mijn gevoelens over wat er nu boven m'n hoofd hangt. Goed, ik ben er vanaf het begin vanuit gegaan dat dit geen levenslange relatie zou worden en dat het dus ooit zou eindigen, maar eerlijk gezegd dacht ik dan toch meer in termen van enkele jaren, niet enkele maanden.

Ergens ben ik ook gewoon kwaad op die vent. Als hij zich drie maanden eerder had gemeld was er niks aan de hand geweest, en als hij nu gewoon weg was gebleven hadden Helma en ik ongestoord onze relatie verder op kunnen bouwen. Het zou verdomme ook eens een keertje gewoon allemaal meezitten in m'n leven...

De privacy van alle betrokkenen gebiedt dat veel details hier onbesproken blijven, maar neem maar van mij aan dat het allemaal vreselijk heftig is. En nu is het dus afwachten; Helma zal zelf een hele moeilijke beslissing moeten nemen, en m'n voorgevoel zegt me dat ik niet blij ga zijn met de uitkomst. Maar ik heb haar gevraagd om, zeker als ze voor die ander kiest, me dat recht in m'n gezicht te zeggen en niet via zoiets onpersoonlijks als MSN, e-mail, telefoon of SMS. En dat betekent dat ik tot donderdag zal moeten wachten. De komende dagen zouden wel eens heel zwaar kunnen gaan worden. Je liefde kwijtraken aan een ander doet al pijn, maar vier dagen leven met de onzekerheid of dat inderdaad zal gebeuren is waarschijnlijk nog veel erger.

Maar wie weet, misschien gaat donderdag de zon weer schijnen; misschien dat ze tegen die tijd bedacht heeft dat onze relatie (eentje met alles erop en eraan) toch te verkiezen is boven iets van een relatie met iemand die ze hooguit één keer per maand zal zien en waarbij het uiteindelijk alleen maar om de sex draait.

Is het nou echt asociaal om te hopen dat ze hem zal vertellen: "je hebt destijds je kans gehad, nu ben je te laat want ik heb nu een ander"?

Valkenburg

Na het ontbijt zijn we richting het station gelopen om daar de Intercity naar Maastricht te nemen. We waren precies op tijd. Precies op tijd om de trein voor onze neus te zien vertrekken, om precies te zijn. Shit, half uur wachten op de volgende. Dat hebben we ook overleefd, en een half uur later zaten we alsnog in Intercity naar Maastricht. Daar overstappen op de stoptrein naar Valkenburg, en vervolgens een middagje toeristje spelen.

Wat doet een mens daar zoal? Gewoon, dat wat iedereen doet. Een keer naar boven richting de toren bij de kabelbaan (niet met de kabelbaan maar over een wandelaar-onvriendelijk voetpad), bovenaan bij de kabelbaan twee rondjes over de rodelbaan (fun!), en zo nog wat andere toeristische attracties. Bij de meeste niet verder dan de poort, want tegenwoordig willen ze overal geld voor hebben. En ongelooflijk hoeveel trappen ze daar hebben!

Vervolgens weer met de trein terug naar 's-Hertogenbosch, en flink verkouden geworden van de airco in de trein. Daarna nog een rondje over de kermis, de rest van de avond onderuit op de bank, en dan weer slapen.

Fileleed

Morgen ga ik met Helma een dagje naar Valkenburg. Als ik het weerbericht moet geloven hebben we het getroffen, want naar verluid wordt het ver in de 20 graden.

Omdat het nogal onpraktisch zou zijn om morgen eerst van Lommel naar 's-Hertogenbosch te rijden om daar dan de trein richting Valkenburg te pakken ben ik vanavond maar alvast naar Helma gegaan en blijf ik daar overnachten. Bij m'n middagrit had ik maar zes kids in plaats van de gebruikelijke acht, dus het leek me dat ik dan toch redelijk vroeg in 's-Hertogenbosch zou moeten kunnen zijn. Niet dus, want vlak voor 's-Hertogenbosch begon de file al.

Ideetje van TomTom: neem een afslag eerder en vermijd de rest van de file. De afrit leek vrij dus heb ik dat maar gedaan. Slecht idee, want onderaan de afrit stond ook een file en was het stoppen en langzaam weer rijden tot in het centrum. Al met al ben ik ruim anderhalf uur onderweg geweest. Geen lolletje als het buiten 26 graden is (volgens m'n auto) en de zon op de auto staat te branden. M'n auto had het zo zwaar dat ik deze keer niet eens nog even doorgereden ben naar Helma om daar alvast m'n spullen uit de auto te gooien, maar 'm bij het politiebureau geparkeerd heb en m'n tassen zelf gesjouwd heb. Achteraf toch niet zo'n briljant idee...

Zowaar, een advocaat die reageert

Vanochtend belde Stan Smits van Bureau Jeugdzorg Noord-Brabant weer eens. Die zou eigenlijk dinsdag al gebeld hebben maar kon me toen niet bereiken. Dat kan kloppen, toen was ik ziek en stond m'n GSM uit. Hij had intussen het concept van z'n rapport af en wilde weten waar hij het naar toe kon sturen. Stuur maar naar m'n postbus.

De eerste reactie van m'n advocaat is al beginnen: vanochtend vond ik de rekening in de bus. Het verschil tussen voorschot en bijdrage krijg ik terug, minus € 50,25 aan griffierecht. Per saldo zou er binnenkort dus € 55,75 binnen moeten komen. Inmiddels is er ook een antwoord gekomen op een mailtje dat ik gisteren naar m'n advocaat gestuurd heb. Ik had 'm gevraagd of alimentatie ingaat per de echtscheidingsdatum of de datum van uitzetting (antwoord: die eerste), en wanneer het echtscheidingsconvenant aan de orde komt. Antwoord daarop was alleen dat ik op basis van dat convenant geen urgentie zal krijgen, maar wanneer dat document geproduceerd gaat worden weet ik nu dus nog steeds niet. Communicatie is en blijft toch niet echt het sterkste punt van die man.

Vanmiddag na m'n tweede rit ben ik nog even naar pa geweest. Helaas kwam er na tien minuten nog meer bezoek dus even rustig praten zat er niet in, en dus ben ik na drie kwartier weer vertrokken. Na het weekend weer terug. Het is toch wennen, zien hoe iemand in een half jaar tijd er tien jaar ouder uit is gaan zien, en dan ook nog weten dat het met een maand of wat voorbij zal zijn.

Aftellen

Dit was zo'n dag dat er vooral niks noemenswaardig gebeurde. Opstaan, werken, eten, boodschappen doen, en even een brief voor m'n advocaat afgeleverd op z'n kantoor. Vorige maand heb ik 'm drie mailtjes gestuurd waarop hij nooit gereageerd heeft. Die eerste mail ging over het terugstorten van teveel betaald voorschot, de tweede over het aansprakelijk stellen van Sonja voor alle financiële en andere schade die ik lijd door de uitzetting, en de derde over een toevoeging aan het verzoek tot echtscheiding (ik wil de woning toegewezen krijgen). Misschien dat het helpt als hij een en ander per brief krijgt.

Verder was het een normale dag, tot ik 's avonds in bed kroop. Eerst begon m'n tweede GSM te piepen (eentje is er voor privé en werk, eentje voor m'n eigen bedrijf). Die besloot namelijk rond 21:30 opeens van provider te veranderen, die prompt volledig geautomatiseerd een SMS-je stuurde met beltarieven.

Waarom ik dat ding 's avonds dan niet uitzet? Heel simpel, beide GSM's doen tevens dienst als wekker.

Vervolgens werd ik tien minuten later gebeld op m'n andere GSM. Da's schrikken, ten eerste omdat ik al bezig was in slaap te vallen en ten tweede omdat er iets aan de hand moet zijn als iemand me om die tijd nog belt. Verrassing: broer Rob aan de telefoon. Nou doe ik al jaren m'n best om die te vermijden, dus dit moest wel heel erg belangrijk zijn. Hij bleek bij pa te zitten en wilde weten wanneer ik langs zou komen. Pa gaat in rap tempo achteruit, de verwachting is dat hij nog een maand, hooguit anderhalve maand, heeft. Begrijpelijk dus dat hij graag z'n kinderen nog een paar keer wil zien voordat hij overlijdt. Morgenavond na m'n werk ga ik maar eens even naar toe.

Daar moet haast wel een hogere macht achter zitten. Morgenavond ga ik dus pas laat terug zijn, en vanmiddag heb ik bij het boodschappen doen een kant-en-klaarmaaltijd in m'n karretje gegooid, wat ik normaliter toch niet gauw doe.

Ziek maar wel bezig

Ik ben dan wel even met ziekteverlof, maar dat wil uiteraard niet zeggen dat ik niks gedaan heb vandaag. Ik heb eigenlijk van alles gedaan: stofzuigen, afwassen, administratie weer eens een eindje bijgewerkt, wat zooi opgeruimd, een brief geschreven voor m'n advocaat aangezien die niet reageert op e-mails, en nog wat correspondentie met Woonbedrijf uitgeprint om ze morgen op hun kantoor eens mee om de oren te slaan. Die brief (waarin ik verzoek om urgentiestatus) is al meer dan een maand geleden verzonden maar tot op heden hebben ze het niet nodig gevonden te reageren.

Tussendoor Connexxion even gebeld om te vertellen dat ik morgen weer aan het werk ga, en afgaande op hoe het klonk aan de andere kant van de lijn waren ze daar maar wat blij mee. Da's gunstig, want dat betekent dat ze momenteel zitten te springen om chauffeurs, en dat zou wel eens extra ritten op kunnen leveren. En dus extra Euro's.

Daarna was het tijd om m'n auto maar alvast buiten het terrein te parkeren en dan het Internet weer eens op te gaan. Ook daar was alles niet zoals het moest zijn. Zo beweert TomTom HOME (de software waarmee ik m'n TomTom-apparaat kan bijwerken) dat er ruim 5.000 kaartupdates op me staan te wachten, maar als ik die op wil halen beweert datzelfde TomTom HOME dat er geen updates gevonden zijn. Huh? Dat werd dus een mailtje naar de helpdesk, en wachten op het antwoord. Net zoals ik ook nog steeds wacht op antwoorden van Simyo en de ANWB; kennelijk is het toch moeilijk om e-mails met vragen te beantwoorden en problemen op te lossen.

Ochtend op de Spoedeisende Hulp

Toen ik vanochtend wakker werd was er nog niks aan de hand. Toen kwam er een hoestbui, gevolgd door een stekende pijn in de linkerhelft van m'n borstkas. De hoestbui ging voorbij, de pijn niet. Maar ja, plichtsgetrouw als ik ben heb ik maar een paracetamolletje genomen, vervolgens letterlijk met pijn en moeite naar m'n auto gelopen, en naar Eindhoven gereden om te gaan werken. De pijn bleef echter aanhouden, waarop ik besloot om me ziek te melden en naar het ziekenhuis te rijden. Commentaar van de Planning op m'n ziekmelding: "Oh nee hè!", dus kennelijk zitten ze even heel erg krap in hun beschikbare chauffeurs.

Om 07:30 heb ik me gemeld bij de Spoedeisende Hulp. Eerst wat persoonsgegevens ophoesten, drie kwartier wachten, vervolgens de triage (gesprekje, even luisteren naar de longen, zuurstofgehalte in het bloed bepalen, temperatuur opnemen en bloed afnemen) met als uitslag "code geel" hetgeen betekent dat er naar gestreefd werd dat ik binnen een uur door een arts onderzocht zou worden. Nog wat pijnstillers gekregen en weer drie kwartier de wachtruimte in. Vervolgens een paar röntgenfoto's laten maken, weer wachten, waarna er weer naar m'n longen geluisterd werd (die klonken uiteraard nog hetzelfde), m'n bloeddruk gemeten werd en een hartfilmpje werd gemaakt.

Waarna er weer gewacht moest worden tot er een arts op zou duiken (tot nog toe waren het verpleegkundigen). De arts kwam, luisterde ook nog eens een keer naar m'n longen, ging vervolgens de foto's en het hartfilmpje bekijken, en kwam drie kwartier later weer terug om te vertellen dat ze niks gevonden hadden. Luchtwegen zijn schoon, longen zijn schoon, bloedpropjes hadden ze ook niet gevonden. Conclusie was dat de spieren in dat deel van m'n lichaam kennelijk toch een klap gehad moeten hebben op een of andere manier. En dus moet ik het nu even een paar dagen rustig aan doen en pijnstillers slikken. Uiteindelijk ben ik om 10:00 weer vertrokken, in plaats van werken heb ik dus 2,5 uur op de SEH gezeten.

M'n baas zal niet blij zijn. Ik ook niet trouwens, want eigenlijk had ik vandaag naar m'n cursus Levensreddend Handelen gemoeten. Dat zal dus op een latere datum moeten.

Achterstand

Vanmiddag kwam Wim (m'n overbuurman hier op de camping) aan m'n tuinhekje rammelen: hij had wat voor me. M'n voortent heeft wel een dakgoot maar daar zit geen afvoerpijp aan, het regenwater (en dat is hier volop voorradig) loopt er aan het einde van de goot gewoon uit. Wim kwam even een afvoerpijp brengen... Da's toch sympathiek, niet waar? In de loop van de week even naar de bouwmarkt voor wat lijm, en dan kan ik gaan klussen.

Na bijna 72 uur zonder Internetverbinding werd het ook wel weer eens tijd om on-line te gaan. M'n weblog moest bijgewerkt worden, en na drie dagen liegt de hoeveelheid spam er ook niet om. Ik had nog even overwogen om naar de ingang te lopen en daar ergens buiten te gaan zitten met m'n laptop, maar besloot om toch maar meteen de auto alvast buiten de poort te zetten, anders kan ik morgen niet naar m'n werk. Natuurlijk gewoon in m'n auto blijven zitten met m'n laptop, en dat bleek met een vooruitziende blik gedaan te zijn want na een uurtje... jawel... begon het te regenen.

Papa-dag voor Max

Echt waar, blijven slapen en de volgende ochtend langzaam wakker worden is toch een stuk beter dan 's avonds laat nog 1,5 uur te moeten rijden. Eerst even naar buiten om het parkeerbeleid van de Gemeente 's-Hertogenbosch te sponsoren, dan op het gemakkie ontbijten, en tegen 11:00 weer de deur uit om naar Eindhoven te gaan -- vandaag heeft Max z'n papa-dag.

De kids waren zoals altijd weer blij om me te zien, en zelfs Sonja was vriendelijk. Beter nog, ze bood me zelfs geheel uit zichzelf koffie aan. Daarna tas in de auto, Max in de auto, en wegwezen. Max had kennelijk al een drukke ochtend gehad; hij kletste aan één stuk door, maar halverwege de rit werd het opeens stil op de achterbank. Jawel, Max had weer één van z'n favoriete houdingen aangenomen: slapend. Zijn andere favoriete houding in de auto is overigens: klaarwakker, achter het stuur en de radio flink hard.

Max heeft zich kostelijk geamuseerd op de camping, te beginnen bij het speelgoed. Van Hellen had ik onder andere een parkeergarage meegekregen en tja, daar kan het andere speelgoed het natuurlijk niet van winnen.

Natuurlijk moest ook de camping verkend worden. Die is te groot om in één keer te verkennen, maar de route van caravan naar de Centrale Voorzieningen bleek al meer dan genoeg. Op die route hadden we het meer (nou ja, overmaatse vijver) met eendjes, vier speeltuintjes, een midgetgolfbaan en een dierenparkje met hertjes, een pony, een ezel, wat geiten, een stel kippen, een haan en een verdwaald konijn.

Max is met z'n drie jaar natuurlijk nog te klein voor de midgetgolf (hij is net zo groot als de golfclubs) maar hij heeft de banen toch maar alvast bekeken. Uiteraard op de manier waarop elke zichzelf respecterende peuter dat doet: door over de banen zelf te lopen en waar mogelijk op de obstakels te klimmen. Met de ezel is hij nu al vriendjes geworden. :-)

Al met al was het een afmattende middag voor Max: we waren Lommel nog niet uit of hij was al in slaap gevallen, thuis werd hij pas weer wakker. Ik had met Sonja afgesproken dat ik tussen 17:00 en 18:00 terug zou zijn, maar traditiegetrouw hield die zich weer eens niet aan de afspraak: om 17:40 stonden we voor de deur, en was er niemand thuis. Uiteindelijk duurde het nog twintig minuten voor we binnen konden. Sonja, nooit te beroerd om een smoesje te verzinnen, beweerde dat ik had gezegd "tussen 18:00 en 19:00" en dat ze zelf had gezegd dat ze voor 18:00 niet zou halen. Als ze de volgende keer weer niet thuis is mag ze het aan d'r advocaat uit gaan leggen.

Pluspuntje was dat Max z'n avondeten nog niet gehad had (ik dus ook niet, Sonja en Tom wel) waardoor er alsnog eten op tafel kwam. Sonja kwam ook nog met de onthulling dat ze de komende week thuiszit. Ze was eerder deze week kennelijk uitgevallen tegen een collega, waarna de opdrachtgever haar naar huis gestuurd had met de opmerking dat hij haar de rest van de week niet terug wilde zien. Dat is een lange week dan, als ze dan de komende week ook thuiszit. Volgens haar is ze overspannen. Waarvan die overspannen moet zijn weet ik niet; ze heeft een woning, vaste baan vlakbij huis, auto van de zaak, en voldoende inkomen. Ze weet niet half hoe goed ze het heeft.

Het volgende probleem zit er ook al weer aan te komen. Sonja heeft aangekondigd dat ze flink opruiming wil gaan houden in huis en veel weg wil gooien. Maar aangezien ze er van overtuigd is dat ik alles wat ik hebben wil al lang "achter slot en grendel" heb liggen schijnt ze het niet nodig te vinden dat ik eerst even door die stapel weg te gooien spullen ga om te zien of ik er misschien nog wat van wil hebben.

Na Sonja en de kids was het tijd voor de volgende halte: het jaarlijkse tuinfeest van Rob en Anne-Mieke. Helaas deze keer geen pilsje aangezien ik nog moest rijden, dus heb ik me maar vastgehouden aan de Crystal Clear. Nog net op tijd terug om met m'n auto nog het terrein op te kunnen.

Alles draait om tijd

Zoals beloofd stond ik vandaag bij alle zeven kids vijf minuten later voor de deur. Dat ging allemaal ook weer redelijk vlot, alleen presteerde Melanie het toch weer om ruim vijf minuten nodig te hebben terwijl ze maar twee minuten heeft. Vanaf het moment dat ik met m'n bus voor de deur sta hebben de kids eigenlijk maar twee minuten om in te stappen, maar met Melanie heb ik het maar zelden meegemaakt dat ze het voor elkaar kreeg, alle waarschuwingen ten spijt. Volgende week gaat dus nog wat worden: ze heeft nu weer een week kunnen wennen, vanaf maandag is het twee minuten wachten en dan doorrijden.

De kids wilden natuurlijk allemaal weten wat er maandag allemaal verandert aan de route, ik kon de verleiding niet weerstaan om Samie en Youness er eens flink tussen te nemen. Ik heb ze allebei verteld dat ze vanaf maandag niet meer mee zouden gaan. Youness heb ik uitgelegd dat hij dermate lastig is dat hij van mij niet meer mee mag, ook geen enkele andere chauffeur 'm nog wil, en hij dus vanaf maandag maar moet zien hoe hij op school komt.

Samie heb ik verteld dat de leeftijdsgrens voor vervoer veranderd zou zijn. Voorheen mochten leerlingen mee tot hun 20e verjaardag, maar dat zou verlaagd zijn naar 18. En aangezien Samie 18 is zou hij dus niet meer mee mogen.

Ik heb ze natuurlijk daarna wel verteld dat het maar een geintje was, maar die blik op hun gezichten -- onbetaalbaar!

Tussendoor ben ik niet terug naar Lommel gegaan, eigenlijk vooral om eens te bekijken of ik die 5,5 uur ook zo vol kon krijgen. Dat ging zowaar allemaal redelijk goed, ongetwijfeld geholpen door alles vooral heel rustig aan te doen. Eerst maar eens boodschappen doen bij de Nettorama. Normaliter ga ik in hoog tempo door de winkel heen, dus het was wel even wennen om het nu rustig aan te doen. Verder ben ik nog wat aan het rommelen geweest in m'n opslag en heb ik her en der m'n auto geparkeerd om te zien of er nog iemand een onbeveiligd draadloos netwerk had. Helaas, vandaag geen beet en dus geen Internet.

Ook belde de Planning weer eens. Deze keer niet voor een wijziging van m'n route, maar om te vertellen dat ik maandag van 10:00-14:00 ben ingedeeld voor een cursus Levensreddend Handelen.

Toen ik net m'n bus had opgehaald voor de tweede rit belde Bureau Jeugdzorg opeens. Die man had gisteren met Sonja gesproken en nu wilde hij met mij praten. Dat kon echter niet in vijf minuten dus dat ging even niet. Bovendien had hij van Sonja gehoord dat ik in België zou wonen en wilde hij graag het adres hebben. Dat ken ik echter niet uit m'n hoofd, en opzoeken gaat ook niet echt bij 50 km/u, dus belt hij dinsdag terug.

Normaliter ben ik zo rond 17:00 terug bij Connexxion, dus eerst naar Hellen en dan naar Helma zou een behoorlijk krap schema worden. Zo krap zelfs dat ik even overwoog om m'n bezoekje aan Hellen een dag op te schuiven. Toen zat het opeens echter mee: vanmiddag maar zes kids om naar huis te brengen en een vlotte rit, dus was ik bijna drie kwartier eerder klaar. Dat is meestal ongewenst (want drie kwartier minder werk is drie kwartier minder betaald) maar nu kwam het wel even goed uit.

Dus eerst even gauw naar Hellen, kratje Heineken dat ze nog tegoed had uitgeladen en speelgoed ingeladen, en dan gauw door naar Helma. Maar uiteraard moest er weer een prijs betaald worden voor die tijdwinst, en die prijs kwam in de vorm van regen. Veel regen. Onderweg naar Den Bosch kwam het zo enthousiast naar beneden dat zelfs de notoire hardrijders op de A2 rustiger gingen rijden (daarom en vanwege de twee files die ik onderweg had), en daarna is het eigenlijk ook niet meer opgehouden met regenen.

Dat betekende dus weer een wijziging in m'n plan. Als ik naar Helma ga parkeer ik m'n auto bij het politiebureau, dat is weliswaar bijna tien minuten lopen maar wel gratis parkeren. Maar ja, om dan vervolgens als een pakezel met vier tassen nog tien minuten door de stromende regen te moeten lopen zag ik even niet zitten, dus heb ik eerst maar even m'n spullen bij Helma afgezet en vervolgens wat dichterbij een parkeerplek gezocht. Intussen was het net 18:00 geworden dus was het toch gratis parkeren, maar dan wel morgenochtend voor 09:00 even naar de parkeerautomaat om er wat geld in te gooien.

Chaos

M'n ochtendrit verliep vrij vlotjes, zo vlotjes zelfs dat we een kwartier te vroeg op school waren en ik de kids dus maar verblijd heb met de mededeling dat ze morgen vijf minuten later opgehaald zouden worden. Later vanochtend kwam Connexxion weer eens met de mededeling dat vanaf maandag m'n route alweer gewijzigd zou worden en dat ik die op kon komen halen.

Zo goed als de ochtendrit ging, zo chaotisch was de middagrit. Ik moet acht kinderen wegbrengen, daarvan was er eentje nog steeds ziek dus bleven er zeven over. Vlak nadat ik de eerste had afgezet (nabij Winkelcentrum Woensel) belde de Planning om te vertellen dat ik één kind vergeten was. Huh? Even tellen. Acht stuks, eentje ziek, eentje net afgeleverd, nog zes in de bus. Nee, niemand vergeten. Wat bleek: de eerste twee dagen had ik 's middags Michelle aan boord, maar die stond nu niet meer op mijn route. Volgens de Planning echter wel. Of ik eerst maar even terug wilde rijden naar Veldhoven om die alsnog op te halen. Vooruit dan maar weer, maar eerst nog even nummer 2 thuis afleveren want dat was nog maar een paar honderd meter.

Geweldig. Van Winkelcentrum Woensel naar die school is minstens een kwartier als alles meezit, en ik had natuurlijk weer eens alle verkeerslichten tegen. Gevolg: iedereen later thuis met mezelf als laatste om 18:45. Een uur later dan anders.

In de postbus vond ik vandaag zowaar eindelijk een reactie van de politie op mijn tweede klacht. Helaas alleen maar een standaardbrief om mede te delen dat de klacht ontvangen en doorgestuurd was.

Aan m'n tuinhuisje hangt zo'n gipsen zon. Erg populair tegenwoordig, want ik kom ze steeds meer tegen. Eigenlijk moeten die dingen beschilderd worden maar deze was gewoon zo opgehangen -- en inmiddels dan ook niet meer wit maar enigszins vergeeld. Nou heeft Hellen zo'n ding naast de voordeur hangen en nog mooi beschilderd ook, dus had ik gevraagd of ze die van mij ook wilde schilderen. Dat was geen probleem, dus ben ik vanmiddag tussen m'n diensten door naar haar toe geweest om m'n zon af te leveren en weer even bij te kletsen. Morgen nog een keer terug, want ze had het een en ander aan kinderspeelgoed liggen dat ik tot de Kerst kan lenen, zodat Tom en Max wat speelgoed hebben als ze naar Lommel komen.

Routewijziging

Het was druk vanochtend. Eerst m'n ochtendroute, en deze keer zowaar alle zeven kids. Onderweg werd ik gebeld door de Planning, of ik even langs wilde komen want vanaf morgen is m'n route gewijzigd.

Nieuwe route opgehaald, ik raak twee van de huidige zeven kids kwijt en krijg er drie andere voor terug. Een nieuwe route betekent uiteraard een nieuwe routeverkenning en mezelf even voorstellen bij de ouders, dus kon ik meteen weer terug m'n bus in. Geen probleem, hoefde ik tenminste niet zelf te bedenken hoe ik de tijd tussen m'n ochtend- en middagroute op zou moeten vullen.

Bij kind #1 was niemand thuis, bij de tweede wel, en bij de derde uiteindelijk ook alleen duurde dat wat langer; afgaande op z'n verschijning vermoed ik dat ik de heer des huizes uit bed gehaald heb. Die wist trouwens nog wel te vertellen dat dochterlief nog steeds ziek was en dat hij dat ook aan Connexxion had doorgegeven.

Dus wat doe je dan als goeie chauffeur, zeker als de klant in kwestie er een is van niet-Nederlandse oorsprong? Juist, je controleert het even bij de Planning. En jawel, die wisten weer eens nergens van. Maar goed, één kind ziek dus dat scheelt weer een paar kilometer.

Tegen dat dit alles er op zat was het 11:00 geworden, even een half uurtje pauze en dan weer op pad voor de middagroute. Ik was wat aan de vroege kant en besloot dus om maar eens te kijken of iemand misschien een onbeveiligd draadloos netwerk had. Bingo! Meteen even met Helma zitten chatten over de vraag of ik vanavond naar haar toe zou komen (dat zou dan wel een kort bezoekje worden van hooguit drie uurtjes of daaromtrent) of dat ik vrijdag pas zou komen. Uiteindelijk zijn we op vrijdag uitgekomen.

Kids naar huis gebracht, en tegen dat ik m'n caravan weer zag was het 15:30. Pffft. Even niks meer, behalve de voetjes omhoog en een glas heerlijk koude Ice Tea bij de hand. Effe bijkomen...

Heen en weer

Vanochtend opnieuw communicatie Connexxion-style. Om 07:15 stond ik bij Y.M. voor de deur, kwam z'n moeder vertellen dat ze hem al ziek gemeld had. En jawel, tien minuten later belde Connexxion om te vertellen dat hij niet meeging.

Na m'n eerste dienst ben ik teruggegaan naar Lommel, dat bleek 40 km te zijn in plaats van 35, waarmee de kosten van 9x per week heen en weer pendelen uitkomen op zo'n € 20 per week voor het noodzakelijke woon-werkverkeer plus zo'n € 15 per week voor het tussendoor heen en weer rijden. Bij elkaar toch een slordige € 150 per maand.

And now, back to work

Vanochtend liep de wekker om 05:00 af, en vreemd genoeg had ik niet eens zo'n moeite met opstaan. Aankleden, ontbijten, om 05:45 richting parkeerterrein, tien minuten later weg, en rond 06:45 bij Connexxion. M'n bus startte uiteraard niet, maar gelukkig hebben ze bij de Planning een prachtig (zij het vrij zwaar) apparaat staan waarmee dat verholpen kan worden. Twee kabels aansluiten, motor starten, en dan voorlopig niet meer uitzetten.

De communicatie bij Connexxion was weer als vanouds. Om 07:15 stond ik bij kind #1 aan de deur, alwaar z'n zus kwam vertellen dat de knul niet meeging vanochtend en dat ze dat om 07:00 al aan Connexxion had doorgegeven. Tien minuten later belde Connexxion op om te vertellen dat hij was afgemeld... Nummer 3 zou de hele week niet meegaan, maar die bleek dus gewoon wel mee te gaan. Kortom, het is nog steeds dezelfde puinhoop als vorig schooljaar.

Om 09:30 vertrok ik weer bij Connexxion, even boodschappen gedaan en dan maar op zoek naar een onbeveiligd draadloos netwerk (en gevonden op het parkeerterrein bij de Lidl aan de Karel de Grotelaan). Te weinig tijd om terug naar Lommel te rijden, want om 13:00 had ik weer een afspraak bij GGzE. Daar verteld over Tom's bezoek en de problemen gerelateerd aan het hervatten van m'n werk. Over twee weken weer terug.

In de postbus vandaag een brief van m'n advocaat. Dat wil zeggen, weer de gebruikelijke doorgezonden correspondentie zonder nadere toelichting. Deze keer: Sonja's advocate had tot ergens deze week de tijd om een verweer in te dienen, maar vanwege haar vakantie is verzocht om vier weken uitstel, die ze ook gekregen heeft. Waarmee de hele procedure opnieuw vertraagd wordt.

Het was trouwens wel een Dag der Vergeetachtigheid. Het zou gaan regenen, dus had ik m'n paraplu bij de deur gezet zodat ik beslist niet zou vergeten. Halverwege de grens realiseerde ik me opeens wat ik vergeten was -- juist, de paraplu. De headset voor m'n GSM laat ik altijd in m'n auto liggen, alleen gisteravond heb ik 'm eruit gehaald en dus ben ik vandaag vertrokken zonder headset. M'n GSM laat ik nooit achter in de auto, maar bij het GGzE heb ik 'm vol in het zicht in de auto laten liggen. Of niemand had het in de gaten, of de potentiële dief vond het een te oud model, maar toen ik terug kwam lag m'n GSM nog precies waar ik 'm achtergelaten had. Voor de nieuwsgierigen onder ons: ik heb een Nokia 3510i, gekocht ergens eind 2003. Inderdaad, al bijna vijf jaar oud maar hij doet het nog prima, dus waarom zou ik een andere kopen?

Morgen heb ik van pakweg 09:00 tot 14:30 niks te doen, eens kijken of het doenbaar is om tussendoor terug naar Lommel te rijden; dan zou ik zo'n 3,5 uur om nog iets nuttigs te doen. Ik zou niet weten wat ik anders 5,5 uur lang zou moeten doen. Als iemand nog suggesties heeft: laat maar horen.

En dan vanavond via MSN ook nog het verheugende bericht van Pauline dat ze een woning heeft toegewezen gekregen en over twee weken kan gaan verhuizen. Gefeliciteerd meid!

Verkenningsmissie

Het is gebruikelijk dat voor de start van het schooljaar de chauffeurs alvast een keer hun nieuwe route rijden en zich even voorstellen bij de ouders en kinderen. Vrijdag en zaterdag had ik daar geen tijd voor dus moest het vandaag. Niet, dus. Aan het eind van de ochtend ben ik naar Eindhoven gereden om m'n bus op te halen (die "verkenningsmissie" moet met de bus gereden worden, niet met eigen vervoer), maar die had er geen zin in. Nou heb ik geen verstand van autotechniek, maar gezien het feit dat-ie helemaal niks meer deed lijkt het erop dat de accu leeg was. Maar ja, op zondag valt er natuurlijk geen andere bus te regelen, bij de technische dienst wordt op zondag ook niet gewerkt, en ik heb ook geen startkabels in m'n auto liggen. Dus kon ik onverrichterzake weer terug. Dan morgen maar op de gok, zorgen dat ik om 07:00 bij Connexxion ben, en hopen dat ze een andere bus voor me hebben.

Het zal ook eens niet zo zijn. De hele ochtend en het begin van de middag werkelijk stralend weer, eind van de middag zat ik buiten met m'n laptop m'n weblog bij te werken, en prompt begon het weer te regenen...

Vanaf vanavond is het elke dag (of toch minstens zondag t/m donderdag) vroeg naar bed. Volgens mijn berekeningen moet ik om 05:45 de deur achter me dichttrekken, dus is het om 05:00 tijd om uit bed te vallen, en dus rond 21:00 tijd om er in te vallen. Dit gaat wennen worden...

Tom

Vanochtend heb ik Tom opgehaald, en meteen ook maar weer wat spullen (die van dat lijstje wat ik eerder deze week bij Sonja in de bus gegooid heb). Eigenlijk zou ik om 10:00 daar zijn, maar door allerlei vertragingen werd het een uur later. Tom en Max waren dolblij om me te zien, Sonja was weer haar gebruikelijke onvriendelijke zelf. Het is dat ik vooraf had aangekondigd dat ik een uurtje later zou arriveren en graag een bak koffie zou hebben (dat werd uiteindelijk thee) anders had ik helemaal niks gehad. Ze beweert dat bij haar opvoeding goede manieren erg belangrijk waren; je zou toch verwachten dat iemand met zo'n achtergrond dan toch weet dat je bezoek wat te drinken aanbiedt.

Vantevoren had ze al beweerd dat ze het meeste op m'n lijstje niet kon vinden, maar dat bleek weer eens schromelijk overdreven. Het zal wel weer teveel moeite geweest zijn om even te gaan zoeken. Ik had ook wat spullen van haar teruggebracht, waarop ze prompt begon te mekkeren dat ze ook nog een doos met dobbelstenen miste. Lekker makkelijk van haar: ze is notoir slordig, is om de haverklap van alles kwijt, maar als ze nu weer wat kwijt is gaat ze er automatisch vanuit dat ik het wel meegenomen zal hebben.

Ook lekker veilig: We zijn alle vier tegelijk vertrokken, net voor ik vertrok liep ik nog even de keuken in en zag dat een van de pitten van het gasfornuis openstond. Da's niet de eerste keer dat zoiets gebeurt, en het zal ook beslist niet de laatste keer zijn. Dat moet dus vroeg of laat een keer fout gaan -- we kunnen er op gaan zitten wachten dat zo'n pit weer eens open blijft staan, uren later iemand een schakelaar omzet, en vervolgens het huis opeens met een flinke explosie gereduceerd wordt tot een gat in de grond.

Rond 12:00 waren Tom en ik dan eindelijk weg. Max wilde ook mee, maar die zal tot volgende week moeten wachten. Voor iemand die vooraf liet merken dat hij helemaal geen zin had heeft Tom zich toch goed geamuseerd, hij wilde zelfs al blijven logeren (dat zal ongetwijfeld iets te maken hebben met het feit dat hij dan in een stapelbed mag slapen). Maar helaas voor hem, dat zal voor de volgende keer zijn. En hij was ook dolgelukkig met z'n omgeruilde verjaardagscadeau, deze keer zowaar een Legoset die hij nog niet had.

Sonja was met Max op stap, ik moest maar even bellen om te zeggen hoe laat we terug zouden zijn. Gewoon een tijd afspreken wilde ze niet, want "dan kom jij toch vier uur later pas opdagen". Pardon? Zij is degene die afspraken niet nakomt, niet ik! Nou is bellen vanuit het buitenland nogal prijzig, dus ben ik eerst met Tom terug naar Nederland gereden (tot grote vreugde van Tom met een tussenstop bij de McDonald's) en heb ik aan de Nederlandse kant van de grens een SMS-je gestuurd om te vertellen dat we om 19:30 terug zouden zijn.

We waren zowaar vijf minuten eerder terug, maar Sonja was nergens te bekennen. Dan maar gebeld, ze zou naar huis komen. Oftewel, die heeft dat hele SMS-je of niet gelezen of compleet genegeerd. Uiteindelijk zou het nog 25 minuten duren voordat ze terug was. Maar ze was in elk geval een stuk vriendelijker.

Nog meer ellende -- en geen Angelique

Vanochtend ben ik terug geweest naar kantoor om de sleutels van m'n bus op te halen en (naar ik dacht) m'n bus naar Veldhoven te verplaatsen. Niet dus. De sleutel heb ik wel, maar m'n baas blijft volharden in z'n overtuiging dat een woonwijk in Valkenswaard geen veilige plek is. De enige plek waar ik 'm mag parkeren is op het parkeerterrein van Connexxion. Alsof die bus daar veiliger staat dan in een woonwijk...

In de praktijk betekent dat dus het volgende. Ik moet 's ochtends rond 05:30 hier vertrekken, dan ben ik een uurtje later bij Connexxion, daar overstappen in m'n bus, kinderen ophalen en naar school brengen in Veldhoven, en dan terug naar Connexxion. Tegen die tijd is het 09:15 en moet ik maar zien waar ik blijf, want om 15:00 moeten de kids weer opgehaald worden.

Die tijd tussen twee ritten is een probleem (zij het op woensdag wat minder aangezien ze dan om 12:00 al weer opgehaald moeten worden). Als alles meezit ben ik rond 10:00 weer terug in Lommel en kan ik drie uur later weer terug. Eerst naar Connexxion, bus ophalen, kids ophalen en naar huis brengen, bus terug naar Connexxion, en dan ben ik met een beetje mazzel rond 18:00 weer terug op de camping.

Is het nog iemand onduidelijk waarom ik niet blij ben? M'n baas zal ongetwijfeld ook niet blij zijn straks, want ik ga natuurlijk m'n reistijd wel schrijven als werktijd. Als ik daar gezeik over krijg zou ik wel eens heel rap kunnen bezwijken aan de stress van m'n echtscheiding en als gevolg daarvan een tijdje niet kunnen werken.

Het enige positieve vandaag is het weer: droog, zonnig en een aangename temperatuur. Maar om de pret toch nog te drukken is Angelique niet op komen dagen. Nou kan het best zijn dat ze daar een goede reden voor heeft, maar dan had ze toch op z'n minst even een SMS-je kunnen sturen. Goed, dat SMS-je kwam uiteindelijk ook om te vertellen dat ze "wegens omstandigheden" niet kon komen, maar dat had ik toch graag eerder geweten. Als ik vanochtend had geweten dat ze niet zou komen had ik m'n nieuwe route alvast een keer kunnen rijden, dat moet nu dus in het weekend. Beter gezegd: zondag, want morgen ga ik Tom ophalen.

Back to work

Alweer een dag kilometers vreten, en zelfs nog meer dan eigenlijk gepland. Eerst maar eens naar Connexxion om m'n routes voor volgende week op te halen (in de praktijk: m'n nieuwe schoolroute). Helaas heb ik grotendeels dezelfde route als vorig schooljaar, inclusief het ettertje waarvan ik gezegd had dat ik die niet meer terug wilde. Twee van de kids van vorig jaar heb ik niet terug, daarvoor krijg ik twee anderen: eentje op de heenweg en eentje op de terugweg. M'n bus stond in Veldhoven, maar daar kon ik uiteraard niks mee, en dus hebben ze die vanmiddag teruggehaald naar Eindhoven. Morgen terugkomen voor de sleutel, en dan maandag weer aan het werk.

Vervolgens ging de reis naar Hellen. Dat was weer gezellig, meteen ook maar even met 'r naar de Lidl gereden zodat ze in één keer een hoop boodschappen kon doen, en meteen zelf ook maar wat boodschappen gedaan nu ik er toch was. Daarna weer naar Helma, zij het deze keer met een omweg via Tilburg aangezien iemand zichzelf buitengesloten had. Maar uiteindelijk is alles op z'n pootjes terecht gekomen, en m'n broccoli met ham en ui heeft de keuring doorstaan. Alleen ben ik pas rond 23:00 vertrokken, dus m'n auto bij de caravan parkeren kon ik wel vergeten.

Twee maanden later...

Voor de verandering was het vanavond eens droog en redelijk onbewolkt. Weliswaar frisjes, maar hé, momenteel zijn we hier al blij als het even niet regent. Het weer lijkt ook van invloed te zijn op de plaatselijke Internetverbinding: vanochtend en zo'n beetje de hele week niet vooruit te branden, maar vanavond opvallend snel. Het leek wel alsof er een kabeltje aan m'n laptop hing met een riante breedbandverbinding.

Vanmiddag belde Connexxion zowaar: m'n routes voor volgende week liggen klaar. Formeel ben ik nog steeds met ziekteverlof, maar vooruit maar weer. Meteen ook maar even gevraagd of ze een bus voor me hebben, waarop de vraag kwam: "Oh, je hebt geen bus?". Euh, nee, die heb ik ingeleverd. Geen nood, morgen staat er eentje voor me klaar. Benieuwd waar ik 'm mag stallen. Als dat Eindhoven of Veldhoven wordt (of eigenlijk elke plek die geen Lommel of Valkenswaard heet) ga ik niet blij zijn, of ze moeten m'n reistijd als werktijd aan willen merken.

Meer heuglijk nieuws. Twee maanden geleden heb ik samen met onder andere Angelique pendeldienst gereden voor een concert van Guus Meeuwis, en zijn we met z'n tweeën ook naar het concert geweest. Sindsdien proberen we telkens om ergens af te spreken, maar het wilde alsmaar niet lukken. Tot vandaag: vanmorgen heb ik 'r uitgenodigd om hierheen te komen, vrijdag komt ze op bezoek. :-)

Herfst

Volgens de kalender is het vandaag 12 augustus, en zou het dus hartje zomer moeten zijn. Ergens anders is het dat misschien ook wel, maar hier was het vandaag herfst. Regen, regen en nog meer regen, en heel af en toe tussendoor een paar minuten droog. De enige variatie die we verder vanochtend hadden is dat het dan weer zachtjes regende en dan weer met bakken naar beneden kwam.

Bij gebrek aan beter ben ik vandaag nog maar een keer naar m'n opslag geweest. Dat had ik eigenlijk gisteravond willen doen op de terugweg uit Limburg, maar daar had ik geen tijd meer voor. En zowaar: net toen ik vertrok, zo rond 12:00 uur, hield het op met regenen en brak zelfs de zon door.

Ondanks het feit dat de meeste mensen en bedrijven m'n postbusnummer nog niet kennen zaten er zowaar vier enveloppen in m'n postbus. Eentje voor de vorige gebruiker, twee die in de verkeerde postbus gelegd waren (foutje van TPG Post) en eentje die wel van mij was. Daar werd ik ook niet blij van, want in die vierde envelop zat een kopie van m'n verlofaanvraag voor de zomervakantie -- verzoek afgewezen. Geen reden opgegeven, maar dat zal wel zijn omdat ik de hele zomervakantie al met ziekteverlof ben geweest.

Even langs huis gereden om de post en wat spullen op te halen, maar Sonja was weer eens afwezig. Daarop heb ik de achterkant van die envelop maar opgeofferd en een lijstje in de bus gedaan met vermelding van een aantal spullen die ik op wil komen halen, met het verzoek me even te bellen om af te spreken wanneer ik ze op kan halen. Persoonlijk betwijfel ik of ze zal bellen...

Meteen ook maar erbij vermeld dat ik dit weekend Tom een dag mee wil nemen in het kader van de omgangsregeling. Het zal mij benieuwen of Sonja dat gaat dwarsbomen. Het zou me niet verbazen, temeer daar ze niet weet waar ik zit maar ik wel vermeld heb dat Tom z'n zwembroek en z'n paspoort mee moet nemen. Sonja kennende wordt die meteen zo paranoïde dat ze denkt dat ik Tom het land uit zal ontvoeren.

Vervolgens door naar m'n opslag, daar weer een paar dozen uitgehaald waaronder m'n administratie (er moeten tenslotte nog jaarafrekeningen gemaakt worden), en toen weer terug naar m'n caravan. Onderweg ging zowaar de telefoon: Rob met een uitnodiging voor z'n roemruchte jaarlijkse tuinfeest over een paar weken. Kijk, da's dan toch weer iets positiefs.

Ik heb gisteren tegenover Monique laten vallen dat ik nog een CD-speler moest hebben, aangezien ik het wat overkill vind om daarvoor telkens m'n PC aan te moeten zetten. Even later kwam ze aanzetten met een draagbare radio met CD-speler en cassettedeck. Dankjewel Monique! De antenne was echter afgebroken, maar gelukkig heeft de vorige eigenaar van m'n caravan een soortgelijk apparaat achtergelaten (maar dan zonder CD-speler) en daar zat de antenne nog wel aan. Nu dus niet meer. Even sleutelen et voila, nu staat er hier een radio met CD-speler, cassettedeck èn een antenne. Ik ben nog wel een beetje technisch aangelegd. :-)

Zo ergens rond half zes leek het me wel een goed idee om even te gaan liggen alvorens weer richting onze centrale voorzieningen te gaan met m'n laptop. Drie kwartier later werd ik wakker van een luide knal. Oh jippie, de weergoden waren weer van gedachten veranderd en besloten ons arme kampeerders de volle laag te geven: onweer, stortbui en hagel. Het onweer en de hagel waren met een kwartiertje wel weer voorbij, de regen had een kwartiertje langer nodig.

Zo rond 18:45 belde Tom zelf op. Wat gedoe omdat hij niet naar het buitenland wil (hij is kennelijk al eens in België geweest) maar uiteindelijk zijn we er op uitgekomen dat ik hem zaterdagochtend ophaal en 's avonds weer terugbreng. Sonja heb ik niet gesproken, Tom moest ophangen "anders werd het te duur voor mama". Goeie kans dat dat telefoontje mij meer gekost heeft dan haar. Ik begin me zowiezo af te vragen wat die GSM kost, want als ik Simyo moet geloven zou ik de afgelopen twee dagen zo'n € 8,00 aan beltegoed verbruikt moeten hebben. Dat kan nooit kloppen, dus mag ik dat ook weer uit gaan zoeken.

Terug naar Limburg

Vandaag was het weer eens zover: tijd voor een bezoekje aan de GGzE. Weer even bijgepraat en een afspraak gemaakt voor de volgende week. Waarna de tocht van vandaag zich voortzette richting Monique, met een tussenstop bij de Action.

Ik had nog aangeboden om weer voor haar te koken, maar ja, ze wou zonodig zelf koken. Dan is ze het zelf schuld... :-)

Om 23:00 gaat op de camping de slagboom dicht en blijft-ie dicht tot 07:00, dus wie zijn of haar auto 's avonds nog bij de caravan wil parkeren moet zorgen voor 23:00 terug te zijn. Het zou krap worden: iets voor 22:00 ben ik mij Monique vertrokken, meteen mezelf maar even overschakeld op standje taxichauffeur (da's een heel andere rijstijl, om het maar even netjes uit te drukken) in de hoop nog op tijd terug te zijn. Helaas, net niet gelukt, om 23:05 was ik terug. Dat werd dus twee keer wandelen om m'n spullen uit de auto en in de caravan te krijgen. Gelukkig regende het niet, toch nog één meevaller.

Terminaal

Vandaag was typisch zo'n dag die je daags erna alweer vergeten zou zijn, ware het niet voor één beroerd bericht. Vanmiddag kwam er een mailtje van m'n peettante Meggy; die had eerder vandaag m'n pa aan de telefoon gehad, en die blijkt intussen terminaal ziek te zijn. Eigenlijk niet iets wat je van een derde zou moeten horen, maar ja.

Voor de rest vandaag niks spannends gebeurd, niks spannends gedaan, alleen een eindje gaan wandelen. En dan vanochtend eindelijk weer eens wat van Angelique gehoord via SMS. Een volhouder, want die heb ik bijna twee maanden geleden voor het eerst -- en het laatst -- gezien. Eigenlijk zou ik haar op gaan zoeken op de camping maar dat gaat wegens omstandigheden niet door, maar ik heb haar intussen uitgenodigd om hierheen te komen.

Voor de rest: een dag als alle andere hier. Soms droog, vaak ook niet. En een kleine mijlpaal: vandaag is het precies een maand geleden dat ik m'n huis uitgegooid ben.

Nou vooruit, nog één andere gebeurtenis vandaag. Ik bedacht me vandaag opeens dat ik m'n tuinhuisje van alle kanten had bekeken, behalve van één kant: de kant die grenst aan de caravan van de buren. Wat bleek: daar hingen twee bezems, een trekker en een schop. Oftewel, voor niks geld uitgegeven aan een stel bezems. Nou ja, dat zie ik dan maar als inboedel voor m'n toekomstige woning.

De Hollanders komen!

Vanochtend werden we zowaar begroet met stralend weer! Goed, daar heb ik het eerste deel van gemist aangezien ik weer eens te lang in bed ben blijven liggen, maar het is beter dan gewekt worden door het geluid van de zoveelste regenbui.

Dat mooie weer kwam goed uit, want na een goeie week werd het wel eens tijd voor een kleine ronde schoonmaak. Gisteren heb ik bij de Blokker onder andere een paar bezems gekocht, dus die konden meteen ingewijd worden. Caravan vegen, voortent vegen, de flappen onderaan de voortent schoonvegen, en de dakgoot van m'n tuinhuisje schoonmaken. Vooral dat laatste zal een zeer regelmatige klus worden met al die naaldbomen hier. De dakgoot van m'n voortent zal op een later moment moeten gebeuren, want zelfs als ik op een stoel ga staan kan ik er niet in kijken. Toch lastig als je maar 1,66 meter hoog bent en geen huishoudtrapje hebt.

Het weer was ook te mooi om binnen te blijven zitten, dus heb ik ook maar weer eens m'n laptop meegenomen naar de andere kant van de camping. Gelukkig had ik een opgeladen accu in m'n laptoptas zitten, want het exemplaar in m'n laptop bleek leeg te zijn. Vergeten op te laden gisteravond. Foutje, bedankt...

In ander nieuws: de nieuwe buren zijn vandaag gearriveerd. Nog geen kennis mee gemaakt, maar ik weet intussen wel dat het Rotterdammers zijn en Feyenoord-fans. Ach ja, niemand is perfect. :-)

Ik voelde trouwens wel spontaan de aandrang opkomen om volgende week een vlaggenmast en een Brabantse vlag te kopen om een beetje tegenwicht te geven -- het zijn tenslotte Hollanders. :-)

Minpunt van de dag: het leek er nog even op dat Helma morgen hierheen zou komen, maar die komt toch maar niet. Iets met "morgen slecht weer" en machines was die morgen gedaan moeten worden. Balen tot en met, zo vaak zie ik 'r nou ook weer niet -- dat wordt donderdag. En het weer voor morgen maakt een mens ook niet vrolijker: 23 graden en meer regen.

Alweer een drukke dag

De weergoden hadden vandaag echt even een flinke hekel aan ons, gewone stervelingen. De ene bui was nog niet voorbij of de volgende diende zich al weer aan. En dat uitgerekend op een dag dat ik weer op stap moest.

Na de obligatie tussenstop bij m'n postbus ben ik de sleutel van m'n taxibus in gaan leveren. Die bus blijkt definitief weg te zijn, dus ik ben benieuwd wat voor bus ik straks krijg. De baas voorziet in elk geval wel problemen met m'n nieuwe route, aangezien ik in momenteel in België verblijf. Die bus mag namelijk de grens niet over, en 'm dan maar in Valkenswaard parkeren vond de baas ook al geen goed idee. Volgende week zijn de nieuwe routes klaar en dan zien we wel weer verder.

Na dit bezoek aan mijn bron van inkomsten was het weer tijd voor een bezoek aan m'n bron van uitgaven. Inderdaad, er moesten weer boodschappen gedaan worden. Eigenlijk is het helemaal niet nodig om in Eindhoven boodschappen te doen, hier hebben ze tenslotte ook supermarkten, maar ik was toch in de buurt, dus kon het in één moeite door.

Vervolgens nog even door naar m'n opslag: een doos met computerspul erin, een doos met levensmiddelen en een doos met kleren eruit. Dat zal voorlopig nog wel even doorgaan zo: telkens een doos eruit, de inhoud uitsorteren (bewaren / verkopen / weggooien) en vervolgens alles wat niet weg kan en ik niet in m'n caravan kwijt kan (of wil) weer terug de opslag in. En dan maar hopen dat het snel zoveel minder wordt dat ik over kans stappen op een kleinere en goedkopere opslagruimte.

Toen moest ik nog op zoek naar een brievenbus. De tweede klacht over het politieoptreden moest verstuurd worden, maar vanuit Nederland is dat goedkoper dan vanuit België. Gelukkig was het Kastelenplein vlakbij. Op de gok heb ik op het parkeerterrein ook nog even m'n laptop opgestart, en zowaar, daar blijkt iemand een onbeveiligd draadloos netwerk te hebben. Mooi, meteen even Internet op dan! Netto resultaat: maandagmiddag na m'n bezoek aan GGzE ga ik m'n pannen ophalen bij Monique. Wat mij betreft ook meteen weer een mooie gelegenheid om m'n kookkunsten uit te proberen op een gewillig slachtoffer. :-)

De avond in het kort: eten, TV kijken (The Simpsons en Top Gear), daarna nog een wandeling over de camping (het was zowaar droog voor de afwisseling) en dan naar bed.

Orde in de chaos

Aangezien ik gisteren voorzien had dat ik 's avonds nog terug zou rijden had ik m'n auto op een nabijgelegen parkeerterrein gezet. Da's eigenlijk betaald parkeren, maar tussen 18:00 en 09:00 is het gratis. Maar ja, toen bleef ik overnachten en de kans dat ik voor 09:00 al weg zou zijn was niet zo heel groot.

Sterker nog, het was bijna al 09:00 toen ik wakker werd van het geluid van een voordeur die open en dicht ging. Wat bleek? Helma was intussen al de deur uitgeweest. Even naar de Albert Heijn om verse broodjes te halen voor het ontbijt en (de schat!) naar het parkeerterrein om wat geld in de parkeermeter te gooien.

Na het ontbijt was het dan toch tijd om te vertrekken. Eerst even samen naar de videotheek om de DVD terug te brengen, vervolgens Helma weer netjes thuis voor de deur afgezet (taxichauffeur en gentleman hè, dan krijg je dat) en vervolgens naar m'n eigen optrekje. Toen ik arriveerde was het nog zonnig, een half uur later barstte het onweer al weer los.

Aangezien het toch een keer moet gebeuren heb ik m'n moed maar bij elkaar geraapt en ben verder gegaan met het uitzoeken en opruimen van een paar dozen aan zooi. Het resultaat: het ziet er al een stuk opgeruimder uit, na het vervangen van wat spullen van de vorige bewoners door wat van m'n eigen spullen begon het al een beetje m'n eigen plekje te worden, en ik heb weer een doos zooi die naar de opslag kan.

Intussen was het weer behoorlijk opgeklaard en scheen de zon, maar zoals gebruikelijk bleef het niet duren. Na m'n avondeten ben ik nog even een rondje gaan lopen (goed voor de spijsvertering) waarna het eigenlijk de bedoeling was om m'n laptop te gaan halen en even het Internet op te gaan. Ik had m'n laptop net ingepakt, begon het weer te regenen...

Gelukkig hield het rond 19:30 even op, dus gauw even naar de andere kant van de camping, even gauw online, en dan weer terug. Gelukkig heb ik geleerd van de vorige keren dat ik buiten zat te Internetten en het vervolgens wel erg donker werd. Deze keer wel op tijd m'n laptop ingepakt en teruggewandeld, nog geen vijf minuten nadat ik binnen was brak de volgende onweersbui al weer los. In de verte werd het echter al weer licht, dus dit was kennelijk weer de zoveelste korte onderbreking van het droge weer..

Letterlijk het schip in

Het heeft toch wel wat, 's ochtends wakker worden en begroet worden door een vriendelijk gezicht dat je al even vriendelijk goedemorgen wenst -- en dan ook nog tafel dekt voor het ontbijt en een kop koffie zet voor je.

Voor vandaag werd ons zonnig en warm weer beloofd (voor de laatste keer deze week) dus het begin van een dagje op stap begon alvast goed. Het eerste deel van het programma bestond uit een rondvaart van twee uur over de Biesbosch. We waren op tijd voor de rondvaart van 12:30 maar daarvoor waren ook al een aantal busladingen senioren op komen dagen. Op zich geen probleem natuurlijk, maar met dit weer wil natuurlijk iedereen buiten op het dek zitten, en als je achteraan in de rij staat met 100+ medepassagiers voor je kun je dat natuurlijk wel vergeten. Dan maar een terrasje opgezocht en op tijd terug voor de rondvaart van 14:00. Met een plekje aan dek deze keer.

Daarna door naar Heusden, meer precies naar de plaatselijke vestiging van het Pannekoekenhuis. Lekker gegeten, niet van die dunne slappe pannenkoeken waar niks op of aan zit maar waarvoor je wel € 7,50 moet lappen, maar een degelijke goed gevulde boerenpannenkoek. Da's geen snack, da's een maaltijd. Enige nadeel van die tent is de Ice Tea. Weliswaar die van Lipton, maar met zoveel ijs erin dat ze waarschijnlijk vijftien glazen uit een fles van 1,5 liter halen -- en daar vragen ze dan ook nog € 2,50 voor. Maar de pannenkoeken zijn heerlijk!

Nog even een korte wandeling door het dorp en vervolgens terug naar Casa Helma. Tja, wat doe je als je moe bent van de hele dag op sjouw zijn? Juist, gewoon lekker voor de TV hangen. Even gauw naar de videotheek voor een film (deze keer "Mr. Woodcock") en dan lekker de hele avond op de bank. Fles Ice Tea erbij, zak chips erbij, wat kan een mens nog meer wensen?

Uiteindelijk was het richting middernacht en tijd om te vertrekken. Alhoewel, toch maar niet. Ik was zo moe dat ik Helma nog eens lief aangekeken heb, en daarmee nog een nachtje op de slaapbank kon. Gelukkig maar, want als ik nog terug had moeten rijden was het waarschijnlijk fout gegaan.

Weer op stap

Voor vandaag stonden er weer de nodige kilometers op het programma. Eerste halte: m'n postbus in Eindhoven, en dan naar Connexxion om m'n adreswijzigingen (verblijfadres en postadres) door te geven. Dat leverde weer een moeilijke blik op, want kennelijk mogen die taxibusjes de grens niet zomaar over; daar is dan kennelijk weer een aparte verzekering voor nodig. Dus heb ik maar meteen voorgesteld om die bus dan in Valkenswaard neer te zetten, dat stukje van m'n caravan naar Valkenswaard doe ik dan wel met m'n eigen auto. Meteen ook maar even aangegeven dat ik hopelijk volgende week weer aan de slag kan, en anders de week daarop.

Volgende halte: Pauline: weer even bijkletsen en het logeerbed terugbrengen. Dan nog even op m'n eentje door naar 't Zijspoor want ik begon toch langzaam wel honger te krijgen. En daarna was het weer tijd om richting Helma te gaan. Die was al weg toen ik binnenkwam, maar dat geeft dan iets om naar uit te kijken. ;-)

Alleen het Internetten was weer doffe ellende. De verbinding op zich werkt wel, maar m'n laptop had het om de haverklap weer eens te warm en hield er dus een paar keer gewoon mee op. Tijd voor een nieuwe.

Ook maar weer eens een poging gedaan om een caravanverzekering te regelen. Dat wordt nog een probleem, want elke verzekeraar wil het bouwjaar weten, maar wat ik niet weet kan ik ze ook niet vertellen.

Rustig dagje

De Internetverbinding hier heeft z'n voors en z'n tegens. Het heeft natuurlijk wel wat, lekker op het gras zitten bij de plas (sorry, het meer) en draadloos Internetten. Nadeel ervan is dat er alleen bereik is aan (vanuit mijn caravan bekeken) de andere kant van die plas. Aanspraak levert het in elk geval wel op, zij het dan alleen van mannen die hier op vakantie zijn en afkickverschijnselen hebben van hun Internetverslaving. Vrijgezelle dames lijken niet geïnteresseerd te zijn. Gelukkig ben ik vandaag niet door de regen verdreven. Alhoewel, het is nu 20:30 en ik zit nog buiten te Internetten, maar zo te zien komt de volgende regenbui er al weer aan.

Vanmiddag maar eens gekeken wat er in m'n caravan zoal in de bergruimtes onder de banken ligt. Ik heb gisteren al flink opruiming gehouden in het serviesgoed (genoeg voor een klein leger) maar onder een van de banken bleek nog meer te liggen! Dat, en genoeg beddengoed om een klein hotel mee te kunnen beginnen. Ook nog een poging gedaan een verzekering voor m'n caravan te regelen, maar daarvoor blijk ik het bouwjaar nodig te hebben. Maar helaas, op het typeplaatje staan wel merk, type en chassisnummer, maar het bouwjaar hebben ze niet ingevuld.

Ook wel lastig: ik wilde nog even een paar brieven uitprinten (onder andere eentje voor de volgende klacht over het optreden van de Eindhovense politie). Bleek het papier op te zijn, en jawel, dat heb ik hier ook niet liggen. Dat betekent dus dat ik morgen weer een paar Euro uit moet geven voor een pak papier, terwijl ik thuis nog vijf pakken heb liggen...

Internet met hobbels

Na m'n ontbijt was de administratie aan de beurt: ik moest nog kopieën hebben van de paspoorten van Tom en Max (die had ik gelukkig al in digitale vorm) en er moesten pasfoto's geprint worden. Daarna aan de wandel naar de receptie om pasjes te regelen, Internettoegang te regelen, en de rekening te betalen. De pasjes en de rekening waren geen probleem.

Internet daarentegen is een ander verhaal hier. Volgens de brochure kun je hier een Internetkaart kopen voor een dag, week, maand, half jaar of jaar. Die laatste is uiteraard het voordeligst (€ 180 per jaar, dus een bescheiden € 15 per maand). Maar helaas, tegenwoordig verkopen ze Internettoegang alleen nog maar per dag, week of maand. Niet grappig, want ze vragen maar liefst € 40 per maand! En nog erger: Internettoegang heb je hier alleen rond de "centrale voorzieningen" zoals receptie, herberg en zwembad. Helaas staat m'n caravan daar een eindje vandaan, en heb ik dus geen Internet in m'n caravan.

Bij gebrek aan beter heb ik dus maar een tijdje onder een boom langs het meer zitten Internetten. Maar helaas, toen begon het weer te regenen, en water + laptop is nou niet bepaald een goeie combinatie, dus was het einde oefening en door de stromende regen terug naar de caravan.

Kortom, balen. Als ik wil Internetten moet ik dus of eerst een eind wandelen en buiten gaan zitten, of een eind wandelen en dan in de herberg gaan zitten, of m'n auto de poort uitrijden en op het parkeerterrein gaan Internetten. Toch maar eens op zoek naar zo'n UMTS-kaartje.

Het is niet eerlijk. Gasten die hier een week komen staan met hun toercaravan krijgen een plekje bij het meer (en kunnen dus vanuit hun voortent op Internet) maar als je een paar duizend Euro per jaar spendeert voor een stacaravan heb je die luxe niet.

Vanavond nog een keer het Internet opgezocht, maar het schoot niet echt op -- de verbinding was zo traag als dikke stront.

Verhuizing

Vanochtend stond ik noodgedwongen al om 8:15 naast m'n bed, aangezien Monique om 9:30 hier zou zijn zodat we samen nog even zouden kunnen schoonmaken. Eerst maar even ontbeten, de rest van m'n spullen ingepakt en alvast begonnen met de auto in te laden.

Monique was netjes op tijd, schoongemaakt en de rest van de spullen in de auto's geladen, waarna we richting m'n caravan zijn gegaan.

Het uitladen moest in twee keer, aangezien Monique niet met haar auto het terrein op mocht en dus haar auto buiten de poort op het parkeerterrein moest zetten. Helaas paste ze zelf niet meer bij mij in de auto, dus moest ze lopend het terrein op en was ik even later € 3,50 lichter aangezien ze volgens de regels een bezoeker was. Als ze nog in de auto gepast had was ze gratis binnengekomen.

Vervolgens een korte rondleiding gegeven, spullen uitgeladen (opruimen en uitsorteren doe ik de komende dagen wel) en nog een tijdje bij een bakkie koffie zitten kletsen. Tussendoor belde Sonja zowaar, ze had mijn berichtje van eerder deze week (met de vraag of ze vandaag rond 12:00 in Eindhoven kon zijn) nu pas gelezen. Ja hoor, vast. Alsof ze in drie dagen haar telefoon niet in de hand gehad heeft. En inderdaad, ze ging vandaag niet naar Eindhoven.

Vervolgens was het tijd om te vertrekken: Monique terug naar huis (nadat we de rest van m'n spullen uit haar auto hadden overgeladen in de mijne) en ik naar Eindhoven om Tom's verjaardagscadeau nog even gauw om te ruilen en wat spullen uit de opslag te halen. De vorige bewoners hebben namelijk van alles achtergelaten, behalve handdoeken...

Bij terugkeer verkondigde m'n buurman dat m'n vriendin wel een mooie meid was. Ik heb 'm helaas toch even uit die droom moeten wakker maken, en verteld dat Monique wel *een* maar niet *m'n* vriendin is. Waarop hij reageerde met: "Och, wat niet is kan nog komen, toch?". Yeah, right...

De avond verliep heel aardig zoals ik had verwacht. Een beetje opruimen, eten (en ontdekken dat Monique mijn eigen pannen weer mee terug had genomen), nog wat opruimen, en om 20:30 lag ik al in bed. Ook geheel volgens verwachting: de emoties kwamen los. Uiteindelijk was het toch nog heel aardig richting middernacht voordat ik in slaap viel.

The Last Night

Vandaag maar eens begonnen met inpakken, en nog even naar het postkantoor om weer geld te gaan halen voor de rekening van het recreatiepark. Die gaat nog hoger worden, want ik wil natuurlijk wel een Internetverbinding hebben. Aangezien ik verwacht nog wel een flink aantal maanden daar te zitten betaal ik maar meteen voor een heel jaar, en daarmee komt er dus nog eens € 180 bovenop de rekening, waarmee het totaal ergens rond de € 1.000 uitkomt. Maar goed, € 180 per jaar is € 15 per maand dus dat valt alleszins mee.

Eén keer raden waar ik vanavond gegeten heb? Inderdaad, alweer bij Monique. De laatste keer, en uiteraard zelf gekookt. Morgenochtend gaan we eerst hier schoonmaken, dan overhuizen naar de caravan, en voor zover nodig daar ook nog schoonmaken. Maar voor zover ik heb kunnen zien hebben de vorige eigenaren eerst nog schoongemaakt dus dat zal wel meevallen. Ze hebben zelfs schoon beddengoed op bed gelegd, dus ik kan er zo in. Alleen lastig dat ze geen handdoeken hebben achtergelaten, dat betekent dat ik weer naar m'n opslag moet en daar achterhalen in welke doos ik ook alweer m'n handdoeken heb zitten.

En, halleluja, eindelijk ook weer even op Internet. Toch handig dat ik een laptop heb en Monique een draadloze Internetverbinding. Bijna 48 uur ontwenningsverschijnselen is niet echt geweldig...