Aanvraag WW

De meest tijdrovende klus vanochtend was het aanvragen van een WW-uitkering via Internet. Volgens de site zou dat 20-30 minuten kosten, dankzij al die technische ellende heb ik er iets meer dan twee uur over gedaan. Meteen ook maar gebeld voor een intake, daarvoor moet ik komende maandag om 09:00 al bij het UWV Werkbedrijf zijn. Daar krijg je dan eerst een groepsbijeenkomst van zo'n drie kwartier gevolgd door een gesprek met je werkcoach. Dat zou dan wel erg krap worden gezien m'n afspraak om 11:00 met José van Griensven dus heb ik die vervolgens ook maar even gebeld en die afspraak een dag opgeschoven.

Dat was dus al een frustrerende ochtend, en dan heb ik het nog niet gehad over die twee "stille" woede-uitbarstingen die ik vanochtend weer eens gehad heb en waarbij het zweet over m'n lijf liep. En het UWV dan maar beweren dat ik niet ziek ben en wel kan gaan werken...

Volgende actie: een SMS èn een mailtje naar Sonja. Overmorgen is Tom jarig, morgenmiddag is z'n feestje en hij wilde graag dat ik ook zou komen, maar dan moet ik wel weten waar en wanneer dat feestje is. Nu maar afwachten of er een antwoord komt, maar voor de zekerheid heb ik dat mailtje ook maar even ge-CC'd naar de beide advocaten.

UWV: "Psychisch ziek is niet ziek"

ik heb godallemachtig slecht en weinig geslapen vannacht. Ik heb het nog 03:00 zien worden op de wekker, en om 07:00 begon dat kreng weer te piepen. Vroeg op vandaag want om 08:30 moest ik bij de arts van het UWV zijn. Ook daar werd ik niet vrolijk van.

De arts (ene N. Kunning) moest weliswaar toegeven dat ik een hoop ellende heb meegemaakt in m'n leven maar vond desalniettemin dat ik wel ik staat ben om te werken. Vertaald: ik krijg deze week nog een Ziektewet-uitkering maar daarna houdt het op. Ik moest maar een WW-uitkering aan gaan vragen (en dan maar afwachten of ik die ga krijgen) en een baan gaan zoeken. Oftewel, het UWV huldigt het standpunt "psychisch ziek is niet ziek".

Nou is het natuurlijk nog maar de vraag of ik nog ziek zal zijn tegen dat ik ooit weer een baan heb. Want laten we wel zijn, als je boven de 25 bent, al meer dan een jaar ziek bent en dan ook nog eens dakloos bent, staan werkgevers echt niet op je te wachten. Tegen dat ik een baan heb zouden we dus wel eens een paar jaar verder kunnen zijn, als alle ellende nu eindelijk eens ophoudt zou ik tegen die tijd toch wel hersteld moeten zijn. En te oud in de ogen van de werkgevers...

Dan wordt geld wel een probleem, want die WW zal waarschijnlijk niet veel langer dan een half jaartje duren, daarna wacht de WWB (de Bijstand) maar die krijg ik niet omdat ik officieel niet in Nederland woon. Volgens de Nederlandse overheid woon ik in België en moet ik daar dan maar een uitkering aanvragen, maar volgens de Belgische overheid woon ik niet in België en moet ik in Nederland maar een uitkering aanvragen. Kortom, het al maanden geleden voorspelde "tussen de wal en het schip" scenario.

Maar goed, als willoze en rechtenloze speelbal van de instanties ben ik meteen maar naar de andere vestiging van het UWV gegaan om een WW-uitkering aan te vragen. Eenmaal binnen stond ik een paar minuten later weer buiten met een handleiding voor het (via Internet) aanvragen van een WW-uitkering. Dat aanvragen ging bepaald niet soepel: m'n Internetverbinding werkt allesbehalve geweldig en werk.nl, de site waar je je digitaal moet inschrijven bij het CWI en een WW-uitkering aan moet vragen, heeft last van technische problemen. Al met al ben ik zo'n twee uur bezig geweest om me in te schrijven, de aanvraag voor de WW doe ik dan morgen wel.

Gelukkig kan ik het probleem van mijn financiële toekomst deels op iemand anders afschuiven. Want reken maar dat dit gevolgen gaat hebben voor de partneralimentatie. Sonja gaat niet blij zijn. Maar ach, zoals ze het zelf altijd zegt: "dat vormt je karakter".

Heeft er nog iemand vragen over wat al dat gedoe vandaag deed met m'n humeur en m'n gemoedstoestand? Nee? Dacht ik al.

Wat trouwens ook al niet bijdroeg aan m'n levensvreugde was een telefoontje van de LOI. Ik had bij m'n inschrijving gekozen voor een vrij studietempo (dan krijg je alles in één keer en kun je zelf het tempo bepalen), maar dat bleek in dit geval niet te kunnen. Ook de optie "dubbel studietempo" was niet beschikbaar, bleef over het gewone studietempo. Daar ben ik niet gelukkig mee, want dat betekent dat ik inderdaad een jaar ga doen over die cursus terwijl ik anders waarschijnlijk in hooguit negen maanden gedaan zou krijgen.

In de brochure stond vermeld dat het een nieuwe cursus is; ik heb dan ook zo'n donkerbruin vermoeden dat het laatste deel van het cursusmateriaal nog niet klaar is...

Elektronica en regenwater

Het weer vandaag: zo rond de dertig graden en 's middags twee keer een korte maar heftige regenbui. Die eerste was niet zo'n probleem, maar de tweede kwam terwijl ik m'n computer en bijbehorende zaken in de auto aan het laden was. Dat moest dus even onderbroken worden tot de bui voorbij was, elektronica en (regen)water verdragen elkaar nou eenmaal niet zo bijster. Het regenwater heeft er niet zo'n moeite mee, de hardware daarentegen wel.

Digitaal dossier

Ondanks dat het onbewolkt en 25 graden was heb ik een groot deel van de dag binnen achter m'n computer gezeten. Het werk gaat toch door, ik heb al die hardware niet mee teruggezeuld uit Eindhoven om vervolgens tot morgenmiddag te gaan niksen.

Het resultaat: de brieven voor m'n advocate, de Urgentiecommissie en de Stichting Maashorst zijn klaar en kunnen maandag weg. Daarnaast ben ik ook maar eens begonnen aan een hele grote klus: het opbouwen van een volledig digitaal dossier rond de echtscheiding. Een hoop werk, want alle e-mails moeten teruggezocht worden en alle papieren (vijf dikke ordners vol) moeten pagina voor pagina ingescand worden. En dat alles moet dan zo gebeuren dat alles ook weer snel terug te vinden is.

Het volgende twijgje

Vanochtend was de aftrap voor m'n opleidingstraject: ik heb me (via Internet) aangemeld voor de cursus Juridisch Medewerker. De gegevens op de papieren prijslijst bleken echter niet overeen te stemmen met de werkelijkheid: die cursus duurt geen zes maanden maar twaalf (bij normaal studietempo) en kost geen € 54,50 per maand maar € 70,00. Da's toch wel even een verschil, en daarmee komt alleen voor deze cursus het kostenplaatje op circa € 1.200,00 uit, waardoor er nu een bedrag van € 11.000 prijkt op de begroting voor het complete opleidingstraject. Voor de eerste twee cursussen zou ik dan 15 maanden nodig hebben, dus met een beetje doorwerken moet dat binnen een jaar te doen zijn.

Terug in m'n caravan was het tijd voor de afwas, en die werd onderbroken door een telefoontje van de heer Naus van het UWV, afdeling Bezwaar & Beroep. Volgens hem was er niks aan te doen dat het UWV mijn dagloon had berekend aan de hand van m'n inkomen voorafgaand aan m'n ziekte. Balen, want in plaats van 70% van m'n laatste loon (als ik een WW-uitkering zou krijgen) zit ik nu op misschien maar 50%. Goed, iets meer omdat ik ook nog een uitkering krijg uit de Toeslagenwet, maar ook daarmee zit ik nog altijd op Bijstandsniveau.

Vanmiddag verscheen Sylvia en daarmee ook de post. Van dat laatste werd ik niet vrolijk: er zat onder andere post tussen van het UWV en de Stichting Maashorst. Die eerste deelde mede dat Janssen & Janssen beslag hadden laten leggen op m'n uitkering en ik per 31 mei daardoor minder uitkering zal krijgen. De Stichting Maashorst heeft zelfs twee enveloppen nodig gehad: eentje met het behandelplan (graag één exemplaar ondertekend retour) en eentje met een brief over de omgang van aanstaande maandag. Die gaat niet door, Sonja heeft dus weer met succes laten merken dat ze die omgang maar niks vindt en dat gedemonstreerd heeft door haar machtswellust weer uit te leven. Hoog tijd om maar eens een brief terug te sturen en duidelijk te maken hoe Sonja Holten in elkaar zit.

Volgens de brief zou de omgangsbegeleidster geprobeerd hebben mij te bellen. Ik waag het te betwijfelen, want ze heeft zowel m'n Nederlandse als m'n Belgische telefoonnummer en op geen van beiden ben ik door haar gebeld.

Aangezien het zeer zomers weer gaat worden dit weekend heb ik Sonja opnieuw uitgenodigd om met Tom en Max naar de camping te komen. Niet dat ik verwacht dat ze zal reageren, laat staan verschijnen, maar ik heb wel weer m'n goeie wil getoond. Als ze niet meewerkt heb ik weer een twijgje erbij voor in de takkenbos waarmee ze straks bij de Rechtbank om de oren geslagen gaat worden. Figuurlijk om de oren geslagen dan wel, voordat er weer iemand gaat gillen dat het bedreiging is.

Studieplan

Vanochtend was het weer tijd voor een verhuizing: van Eindhoven terug naar Lommel. Sylvia moet morgen eerst nog werken en komt mij morgenmiddag dan achterna. M'n computer is ook weer retour Lommel, want het werk gaat gewoon door. Nu maar hopen dat ik de komende dagen (zondag moeten we weer terug naar Eindhoven) een hoop gedaan krijg, maar eerlijk gezegd heb ik er m'n twijfels over. Ik kan nou eenmaal niet doorwerken als ik continu afgeleid wordt en m'n PC telkens bezet is als ik terugkom van een bezoekje aan het toilet.

Ik ben onder andere ook bezig geweest met het maken van een begroting voor m'n studiekosten. Als alles gaat zoals het zou moeten gaan (ik weet het, dat zou vrij uniek zijn) ben ik de komende jaren druk bezig met studeren. Het plan voorziet in achtereenvolgens een cursus Juridisch Medewerker (6 maanden), een cursus Juridische Vaardigheden (3 maanden), een cursus Legal Assistant Advocatuur (18 maanden) en een opleiding HBO Rechten (drie jaar). Uitgaande van de huidige prijzen ben ik aan het eind van de rit zo'n € 10.000 lichter. De eerste cursus gaat me ongeveer € 1.000 kosten. Met wat geluk en goede wil zou ik een hoger tempo moeten kunnen aanhouden en daarmee die eerste twee cursussen binnen een jaar voltooien.

Na de gedane arbeid (toegegeven, niet zoveel als ik zou willen) ben ik eindelijk weer eens verder gegaan met de bouw van de website voor vanbaardwijk.com. Die komt er in twee talen, alle basispagina's daarvoor zijn nu klaar. Korte toelichting: een basispagina is een pagina waarop alle afbeeldingen, links en dergelijke al gemaakt zijn, alleen de hoofdtekst moet nog toegevoegd worden.

Wapen tegen de Holten-clan

Geen idee wat er aan de hand is, maar m'n Internetverbinding wordt steeds beroerder: intussen helpt zelfs het uit het raam hangen van m'n Web'n'Walk stick al niet meer, technisch gesproken is er wel een Internetverbinding maar daar is dan ook alles mee gezegd. De meter voor de uploadsnelheid staat vrijwel voortdurend op 0, en die voor de downloadsnelheid blijft zelfs continu op 0 staan. Ik word hier zo gruwelijk ontzettend ontieglijk ontaard chagrijnig van! Voor € 34,95 per maand mag je toch verwachten dat het werkt!

Het gesprek met m'n advocate ging uiteraard over de zitting van aanstaande vrijdag. De dagvaarding was intussen binnen (het psychologisch rapport overigens ook), naast de vermeende bedreiging worden ook Sonja's laatste twee aangiftes meegenomen. Die worden uiteraard weer niet gehinderd door enig noemenswaardig waarheidsgehalte, maar dat zal ik hier ongetwijfeld al eerder gemeld hebben. Marieke verwacht niet dat het tot een vrijheidsstraf zal komen, zelf verwacht ze een taakstraf, een onvoorwaardelijke celstraf gelijk aan het voorarrest, plus een voorwaardelijke celstraf met een proeftijd van twee jaar.

Ze heeft me overigens wel een pracht van een wapen in handen gegeven. Ik heb altijd gedacht dat negatieve opmerkingen over iemand alleen als "smaad" betiteld konden worden als derden het ook konden horen of lezen. Immers, als niemand anders dan jij en de ontvanger het hoort wordt je "goede naam" niet te grabbel gegooid. Fout! Ook het briefje dat ik bij Sonja in de bus heb gegooid en waarin ik haar een "vieze vuile gore psychopatische Duitse Nazislet" noemde valt onder de noemer "smaad".

In de stukken inzake de diverse procedures rondom de echtscheiding heeft Sonja van alles en nog wat over mij beweert, en veel van die beweringen zijn leugens, valse beschuldigingen en andere kwetsende opmerkingen. Dat betekent dus dat ik nu al die opmerkingen kan gaan verzamelen om vervolgens tegen Sonja aangifte te doen wegens smaad — en daarbij uiteraard te eisen dat ze strafrechtelijk vervolgd wordt. En daar blijft het niet bij, want ook haar moeder (Astrid Holten) heeft zich daaraan schuldig gemaakt door een schriftelijke getuigenverklaring bij elkaar te liegen. Als er nog iets van gerechtigheid bestaat in dit land hebben beide "dames" Holten dus binnenkort een strafzaak en hopelijk een veroordeling om naar uit te kijken.

Internet: digitaal zandpad na een wolkbreuk

M'n Internettoegang bij Sylvia blijft een bron van frustratie. Dankzij de achterlijke manier waarop dat huis gebouwd is krijg ik met m'n Web'n'walk stick niet of nauwelijks een werkende verbinding. De uploadsnelheid varieert tussen de 0 B/s en de 1,2 Kb/s, de teller voor de downloadsnelheid staat het grootste deel van de tijd op 0 en als-ie daar al boven komt is het nog niet vooruit te branden. E-mail ophalen met Outlook bijvoorbeeld zou hooguit 2-3 minuten moeten duren, ik zit nu telkens 5-10 minuten te wachten en dan is het nog maar afwachten of alles wel opgehaald wordt: Outlook grossiert momenteel in meldingen over verbroken verbindingen en niet-gevonden mailservers.

De enige manier om nog iets van verbinding te krijgen is door m'n stick buiten te hangen. De setup hier ziet er dan zo uit: vanaf de USB-aansluiting aan de voorkant van m'n PC (de aansluiting die het dichtste bij het raam zit) loopt een USB-verlengkabel richting raam. Dat haalt-ie bij lange na niet, dus aan het einde van die verlengkabel zit — jawel — de volgende USB-verlengkabel. Daarmee haal ik het raam wel, aan het einde van die tweede kabel bungelt het stickie uit het raam. Maar ja, dan moet het raam wel open, en met het weer van de afgelopen dagen is dat niet altijd een onverdeeld genoegen.

Oftewel, hoog tijd dat we hier in huis een vaste aansluiting krijgen. Die zal ook grotendeels draadloos zijn omdat we anders door het hele huis netwerkkabels moeten gaan leggen, maar dat zou in elk geval beter moeten functioneren dan deze ellende. Momenteel is de digitale snelweg meer een digitaal zandpad na een wolkbreuk.

Nou had ik vandaag niet alle tijd om me bezig te houden met m'n eigen werkzaamheden. Eerst had ik een afspraak bij de GGzE; ik heb geprobeerd Bert zover te krijgen dat hij alvast een afspraak voor me zou maken bij mevrouw Van der Spek (of in elk geval haar afdeling) maar dat bleek niet mogelijk. Niet alleen mag hij dat niet, het kan ook niet. Eerst moet het psychologisch rapport (waarvan ik nog geen definitieve versie heb) naar de psychiater, die moet dan gaan beoordelen welke hulp wenselijk is, en dan kunnen we verder. Toevallig heb ik volgende week een afspraak met die psychiater, en als het een beetje meezit heeft m'n advocate inmiddels een exemplaar van het rapport ontvangen, dus met wat geluk en goede wil kan heel die procedure volgende week al in gang gezet worden.

Toen ik net terug was bij Sylvia arriveerde ook de meubelboer waar ze haar nieuwe kledingkast had besteld. En dus zijn we de hele middag bezig geweest om dat ding in elkaar te zetten. Dat ging goed, behalve dan dat Sylvia op zeker moment een andere volgorde ging aanhouden dan die van de bouwinstructies. Niet goed voor m'n humeur, maar dat heb ik volgens mij heel aardig weten te verbergen.

Oorspronkelijk zat er wel tijdsdruk achter omdat ik om 17:00 een afspraak had met m'n andere advocaat, maar tijdens het klussen belde haar secretaresse met de mededeling dat de afspraak verzet moest worden naar morgen 16:30. Dat kwam dus eigenlijk wel goed uit.

Eindelijk m'n knulletjes weer!

Lang verwacht en eindelijk gekomen vandaag: de begeleide omgang! Op zich is het gigantisch vernederend dat het op die manier gaat, want dankzij de leugens en lastercampagnes van Sonja Holten word ik zo ongeveer beschouwd als een gevaarlijke gek die z'n kinderen wel eens zou kunnen vermoorden. Gelukkig liep het allemaal perfect. Tom en Max waren dolblij om hun papa weer te zien en vlogen me om de nek zodra ze binnen kwamen. Na anderhalf uur spelen met de kids was het helaas al weer tijd om afscheid te nemen. Foto's maken mocht helaas niet, dat moet officieel aangevraagd worden en dan moet iedereen (inclusief Sonja) nog toestemming geven, en dan pas mag ik een paar foto's maken van m'n knulletjes. Volgens Patricia van Baak (de omgangbegeleidster) zou de vraag om foto's te mogen maken "wel een erg grote stap" zijn. Pardon? De laatste foto's die ik van ze heb zijn al ruim twee jaar oud, en dan is het maken van een paar nieuwe foto's een te grote stap?

De volgende omgang staat gepland voor volgende week maandag, maar dat staat intussen al weer op losse schroeven. Patricia wist namelijk te melden dat Sonja die omgang volgende week niet door wil laten gaan omdat het voor haar een "erg drukke week" is. Ja, en? De data voor omgang zijn haar een maand geleden al medegedeeld dus daar kon ze omheen plannen. Ik heb dan ook nadrukkelijk aangegeven dat ik dat niet acceptabel vind en die omgang gewoon door moet gaan. Donderdag hoor ik of het toch doorgaat of dat het verplaatst wordt naar 21 juni.

Die vermeende "drukte" zal wel te maken hebben met Tom's verjaardag. Donderdag 10 juni is hij jarig, z'n verjaardagsfeestje is een dag eerder. Ik had via Marcel al doorgegeven dat ik daarbij aanwezig wil zijn, en Tom heeft verklaard dat hij ook graag wil dat ik op z'n feestje kom. Ik heb 'm dus maar verteld dat hij dat tegen z'n moeder moet zeggen, en uiteraard heb ik vervolgens Marcel ook van het een en ander op de hoogte gesteld. Als die z'n werk doet krijgt Muurmans vandaag een uitgebreide fax waarin onder andere ook Tom's feestje aan bod komt.

Ik haat zulke verrassingen

Het ging allemaal weer eens niet zoals ik wilde vandaag. Tegen 11:00 kondigde ik aan dat ik verder zou gaan met m'n werk, maar nog voordat ik m'n computer aan had kunnen zetten kwam Sylvia al met de vraag of ik even met 'r naar buiten ging. Ik dacht even dat ze een eindje wilde gaan wandelen, maar ze bleek "een verrassing" voor me te hebben waarvoor we met de bus moesten. Die "verrassing" bleek te zijn dat we naar Winkelcentrum Woensel gingen om een nieuwe jas voor me te kopen. Heb ik ooit al eens gezegd dat ik er een gruwelijke hekel aan heb als mensen voor mij gaan beslissen dat ik iets anders ga doen dan gepland?

We zijn teruggekomen met een nieuwe spijkerbroek en een spijkerjack, en daarmee was het 15:30 tegen dat ik eindelijk eens datgene kon ik gaan doen wat ik vandaag van plan was te gaan doen: door met het updaten van alle software. En ook dat schoot niet op. Eén grote download die gedaan moet worden is die van Windows XP Mode, waarmee je onder Windows 7 een venster hebt waarin Windows XP draait zodat je ook oudere software nog kunt gebruiken. Dat is een download van 444 MB, en dat dat over een trage en niet overmatig betrouwbare UMTS-verbinding. Die dus ook verschillende keren wegviel waardoor ik telkens opnieuw kon beginnen.

Tussen de bedrijven door vroeg Sylvia wat we moesten met een blauwe hanglamp die uit m'n huis was gekomen. Eerst maar eens schoonmaken, want daar zat een laag stof op die er op wees dat die lamp al een paar jaar niet meer was afgestoft. En die lamp heeft dus al die tijd bij Max op de kamer gehangen...

Upgrade van Windows Vista naar Windows 7

De update-klus vordert gestaag. De eerste schijf is inmiddels helemaal bijgewerkt (op dat exemplaar had ik Windows 7 twee maanden geleden al geïnstalleerd om het uit te proberen). De tweede vergde heel wat meer tijd, alleen al de upgrade van Windows Vista naar Windows 7 duurt bijna twee uur, en dat is dan exclusief alle Windows updates die daar weer overheen komen.

Sylvia is nog steeds verre van genezen, dus de stad ingaan ging niet door. Het enige waarvoor we de deur zijn uitgeweest waren wat noodzakelijke boodschappen. Bij de Nettorama, rond 11:00, maar Sonja (die naar eigen zeggen elke week voor 11:00 bij de Nettorama moet zijn omdat ze anders geen "speciaal brood voor Max" meer krijgt) hebben we niet gezien. Jammer, want ik had het wel een giller gevonden als we Tom en Max daar tegen waren gekomen.

Voorlopig niet terug naar België

Sylvia blijkt zomergriep te hebben, dat was kennelijk ook de reden waarom ze wilde dat ik naar Eindhoven kwam. Dat had ze natuurlijk ook gewoon even kunnen zeggen gisteren. Het betekent dus wel dat ik voorlopig niet terug naar België verkas; de komende paar dagen zal ik voor Sylvia moeten zorgen, en maandag, dinsdag en woensdag heb ik allerlei afspraken.

Dus heb ik van de nood maar een deugd gemaakt. Ik moest toch even terug naar Lommel om de papieren op te halen voor de begeleide omgang maandag, ik heb meteen ook maar m'n PC meegenomen. Die kan dan de komende dagen helemaal bijgewerkt worden: Windows 7 installeren op alle drie de harde schijven, en alles wat er op staat weer eens updaten. Dat gaat nog een flinke klus worden.

Waar ik minder blij mee was: Sylvia deelde mede dat we morgen de stad ingaan om een nieuwe jas voor me te kopen. Volgens mij is ze veel te ziek om dat te doen en ik hou er ook helemaal niet van als anderen voor mij gaan beslissen wat ik wanneer moet doen. Morgen eerst maar eens zien of ze er wel toe in staat is.

Alweer een hoop tijd verspild

Zo rond 01:00 ben ik in bed gekropen, opnieuw goed geslapen, en om 08:00 zat ik al weer aan m'n ontbijt. Toen ik m'n telefoon inschakelde (die gaat 's nachts uit) bleek Sylvia gisteravond twee keer gebeld te hebben (22:14 en 22:55). Veel emoties op de voicemail, alsof m'n psychische belasting nog niet groot genoeg is. Het lijkt wel alsof ze alleen maar overeind blijft als ik continu bij haar ben. Dat ga ik niet volhouden. Als ze een paar dagen alleen al niet aankan, wat dan als ik straks langer weg ben? Stel bijvoorbeeld dat ik een leuke baan krijg waarvoor ik regelmatig een paar weken naar Verweggistan moet?

M'n e-mail versturen lukt niet altijd vanuit België dus ben ik om 09:00 maar eens richting Nederland gegaan; naar Luyksgestel om precies te zijn. Terwijl ik daar rustig zat te werken belde Sylvia. Enerzijds om te vertellen dat ze m'n post opgehaald had, anderzijds om te vragen hoe laat ik vandaag bij haar ben. Huh? Ik heb helemaal niet gezegd dat ik vandaag terug naar Eindhoven zou gaan, daar heb ik eigenlijk ook helemaal geen tijd voor. Maar ja, ingaan tegen de verwachtingen van een vrouwelijke wederhelft levert ook alleen maar ellende op, dus zat er niks anders op.

Om 11:30 was ik terug in Lommel, die 2,5 uur had ik me dus kunnen besparen. Internetten had ik vanavond ook bij Sylvia kunnen doen. Weer een hoop kostbare tijd verspild.

Ze had wel de post uit de postbus gehaald. Daarin onder andere twee ontvangstbevestigingen: een van het UWV inzake mijn bezwaar tegen de hoogte (of beter: het gebrek aan hoogte) van het vastgestelde dagloon, en een bevestiging van de Klachtencommissie Welzijnswerk Eindhoven inzake de klacht die ik heb ingediend tegen de Raad van Bestuur van de Lumens Groep.

De dagindeling gaat om

Het zomerse weer is weer even voorbij. Gisteren was het nog alleszins aangenaam weer (alleen wel een paar graden minder warm dan in het weekend), vandaag regende het. Het regende al toen ik wakker werd en het is de rest van de dag niet meer opgehouden.

Na die positieve ervaring (althans toch voor m'n zielenrust) met het weer oppakken van m'n hobby heb ik m'n dagindeling maar eens omgegooid. Na het ontbijt iets aan huishoudelijk werk, per dag maar één van de (psychisch) zware klussen op m'n Eerstvolgende-Actielijst, en dan de rest van de dag aan de slag met webdesign. Het duurt dan weliswaar langer voor al die klussen afgewerkt zijn, maar het scheelt wel een hoop psychische ellende.

Geneste div-tags (voor de ingewijden)

Eerst maar eens een stel brieven geschreven, vervolgens naar het centrum van Lommel voor de noodzakelijke Internettoegang. Door de migratie naar een nieuwe server was geen van m'n websites meer online, die van Cyber Constructions is vanaf nu weer wel beschikbaar, binnenkort volgt de rest. Tegen dat ik weer terug was in m'n caravan was de ochtend om.

Het enige wat ik nog gedaan heb dat als "werk" beschouwd zou kunnen worden is het onderhoud van m'n auto: in dit geval het stofzuigen van het interieur. Grote vreugde: daarbij heb ik pa's speldje teruggevonden. Speldje? Ja, speldje. Toen hij jaren geleden zijn molenaarsdiploma kreeg zat daar ook een speldje bij. Toen hij overleed wilde zowel ik als mijn broers en zus dat ingelijste diploma hebben. De hebzucht van m'n familie kennende zag ik al aankomen dat diploma & speldje naar Tilburg zouden verdwijnen, en inderdaad verdweeen bij de ontruiming een en ander in de auto van m'n zus. Waar ik het vervolgens uitgehaald heb toen even niemand keek, en het spul in m'n eigen auto gelegd heb.

Is dat oneerlijk? Lijkt me niet. Lorette heeft pa's personenbusje gekregen (nog relatief nieuw dus ettelijke duizenden Euro's waard) en m'n voorraad Lego ingepikt (die voor Tom en Max bedoeld was), Rob heeft voor zover ik weet zo'n beetje al pa's gereedschap meegenomen (en dat was nogal wat, pa was een enthousiast klusser), en Emile heeft z'n huis ingericht met de inboedel van pa. Wat voor mij overbleef: wat tweedehands huishoudelijke apparaten. Wat inboedel waar meerdere kandidaten voor waren zou onderling verloot worden maar daar heb ik nooit meer iets van gehoord. Dat zal dus wel of achter mijn rug om verdeeld zijn, of intussen stilletjes aan Emile's inboedel zijn toegevoegd. Kortom, dat ik pa's molenaarsdiploma heb meegenomen is gewoon zoete wraak.

Toen werd ik tot mijn verrassing gebeld door José. Die had een notitie gevonden dat ik haar vanochtend had geprobeerd te bereiken en belde nu dus even terug. Geen idee wat er precies fout gegaan is aan die kant, maar ik heb niemand gebeld.

Voor de rest van de dag geen werk maar alleen nog hobby: ik ben verder gegaan met het nieuwe ontwerp van m'n privéwebsite vanbaardwijk.com. Dat ging niet zo soepel als gedacht, ik zit nog steeds te klooien met de eerste pagina. Wie geen verstand heeft van webdesign mag de rest van dit bericht overslaan. Voor de volhouders: het probleem zit 'm in geneste div-tags.

De pagina bestaat uit drie delen: bovenaan de kop over de hele breedte (vaste hoogte dus geen probleem), daaronder de feitelijke inhoud verdeeld over drie kolommen (achtereenvolgens het menu, de inhoud en een grafisch element), en daaronder een footer over de hele breedte. Als je dat met tabellen doet is het geen enkel probleem, maar die wilde ik nu eens niet gebruiken.

Dat middelste blok bestaat uit een div-tag met drie geneste div-tags. Die div zou aan de onderkant mee moeten groeien met de hoogte van de geneste tags, maar dat doet-ie niet. Ik krijg maar niet uitgevogeld hoe ik dat moet doen, ik weet niet eens of het wel mogelijk is. Misschien dat het met Javascript kan, maar ik spreek nog geen Javascript dus dat ik even geen optie. Uiteindelijk ben ik toch maar overgegaan op gebruik van tabellen...

Zo'n dagje (althans, middag en avond) met je hobby bezig zijn is wel lekker ontspannend, voor de eerste keer in tijden ben ik dan ook vrij snel in slaap gevallen en heb ik prima geslapen. Jammer dat er nog meer gedaan moet worden naast webdesign.

Eindelijk even rust om te werken

M'n huiswerk (dat van die tijdschriften) heb ik afgehandeld, daarbij flink geholpen door het feit dat ik m'n computer niet al te veel heb kunnen gebruiken dit weekend. Inmiddels ben ik begonnen aan het huiswerk voor de komende week: inderdaad, de verzameling tijdschriften van jaargang 2008.

Sylvia is vanavond weer terug naar Eindhoven gegaan. Kan ik eindelijk eens datgene gaan doen waarvoor ik in België ga zitten: een hele hoop werk dat ik elders niet kan doen. Brieven schrijven, klachten indienen, webdesign, noem maar op.

Sylvia en mijn werk gaan niet samen

Eigenlijk had ik vandaag eens een aantal uren willen besteden aan webdesign, maar helaas is daar weer niks van terechtgekomen. Geen idee hoe ze het flikt, maar telkens als ik bedenk "ik zal zo eens beginnen" zit Sylvia even later achter de computer om Mahjong Titans te spelen.

Tot zover mijn coulance

Ik heb vanochtend m'n administratie maar weer eens bijgewerkt, inclusief een aanpassing van de jaarafrekeningen. Sonja heeft een hele tijd geleden geëist dat ze een deel zou krijgen van de opbrengst van m'n speelgoedhandel (ook al heeft ze daar geen enkele bijdrage aan geleverd) en in eerste instantie heb ik haar daarin haar zin gegeven. Maar aangezien ze vervolgens weigert te betalen en ook nog eens een deel van m'n uitkering inpikt is die coulance het raam uitgegooid en is die opbrengst uit de jaarafrekeningen verwijderd. Met als resultaat dat ik op wat kleingeld na € 125.000 van haar te krijgen heb. En daar komen m'n bedrijfsschade en de alimentatie nog bovenop. Het gaat een duur jaar worden voor Geldwolf Holten.

Ik heb mezelf ook maar eens wat huiswerk gegeven. Ik heb nog een hele stapels tijdschriften liggen die ik nog altijd niet gelezen heb, die zijn opnieuw uitgesorteerd (eerst op uitgave en vervolgens op jaargang), dit weekend moet alles van 2007 doorgewerkt worden. Hoebedoelu, achterstand?

Uitnodiging voor Sonja

Vanochtend was het vroeg opstaan om taxichauffeur te spelen. Sylvia's auto moest naar de APK en zelf moest ze daarna gaan werken, en dus had ze vervoer nodig. Op de terugweg meteen maar even boodschappen gedaan, en vervolgens ontbeten. Niet alles in de juiste volgorde dus, maar het moest even.

Vervolgens was het tijd voor een rondje bellen. José van Griensven moest gebeld worden om te vertellen dat ze naar België zal moeten komen voor huisbezoek. Toen ik belde zat ze nog in een gesprek, maar even later belde ze al terug. Netjes. Daarna was Marcel Martens aan de beurt, en die kreeg ik (verrassing!) zowaar aan de lijn. Helaas viel de verbinding weg, en terugbellen deed-ie niet.

Interessante ontdekking tijdens het bellen: Sonja neemt nog steeds de telefoon met "Sonja van Baardwijk".

Aan het begin van de middag ben ik terug naar België gegaan, Sylvia kwam later. Ik had twee mogelijkheden: of 's middags al teruggaan met als nadeel dat het gruwelijk warm zou zijn, of 's avonds teruggaan met als nadeel dat ik hoogstwaarschijnlijk in de file zou belanden vanwege het Pinksterweekend. Aangezien de gastank bijna leeg was en ik me dus geen vertraging kon permitteren ben ik 's middags dus maar vertrokken. Bij het tankstation in Lommel (een kilometer voor de camping) bleek er 34,25 liter LPG nodig te zijn om de tank weer te vullen. Oftewel, m'n auto heeft me weer eens op de laatste LPG-dampen naar huis gebracht.

Om m'n goede wil te tonen heb ik Sonja per SMS uitgenodigd om dit weekend met de kids naar de camping te komen. Het belooft een zomers weekend te worden, dus ideaal campingweer. En beter voor de kids dan weer het hele weekend opgesloten zitten in oma's verzorgingsflatje drie hoog, waar ze niks anders mogen dan TV kijken, spelletjes doen op de PlayStation en spelletjes doen op hun Nintendo DS. Nou heb ik echt niet de illusie dat Sonja op zal komen dagen (of zelfs maar zal reageren op m'n uitnodiging) maar ik heb wel weer m'n goede wil getoond, en als ze daar niet op ingaat heb ik weer een extra twijgje om straks bij de rechter mee te slaan. Stukje bij beetje worden al die afzonderlijke twijgjes een flinke takkenbos. En daar kun je een paar flinke klappen mee uitdelen.

Ergens is het ook wel zielig: Sonja is zo druk bezig met oorlogvoeren dat ze totaal niet in de gaten heeft dat ze uiteindelijk zichzelf de vernieling in helpt. Als die straks opeens alles kwijt is (huis, kids en een flink deel van haar inkomen, zie hieronder) zal ze volledig instorten.

Sylvia bracht de post mee. Daarin onder andere een brief van de P&O Consulting Groep (de Arbodienst) met het verzoek zo snel mogelijk contact op te nemen; ze hadden verzuimd een eindevaluatie van het Plan van Aanpak te maken en daarvoor hebben ze kennelijk van het UWV op hun sodemieter gekregen. Als ik terug ben in Nederland (ergens in de loop van volgende week) zal ik wel eens een keer terugbellen.

In de post zat ook een brief van incassobureau Janssen & Janssen met als bijlage een kopie van de Verklaring Derdenbeslag. Ik ben het kotsbeu, die voortdurende terreur van Sonja Holten. Marcel wilde nog proberen tot een schikking te komen inzake mijn vordering op Sieg Heil Holten, van mij krijgt hij tot het einde van de maand om te regelen dat ze d'r schuld betaalt. Zo niet dan gaat begin volgende maand de zaak naar een incassobureau. Eens zien of ze nog steeds lacht als er beslag wordt gelegd op haar salaris tot ze haar schuld betaald heeft.

Klein rekensommetje: bij een schuld van een slordige € 120.000 en een aflossing van € 1.000 per maand is ze tien jaar bezig om af te lossen. En dat is dan exclusief incassokosten en wettelijke rente.

Aan het einde van de middag belde Babette Moors ook nog: ze wilde een afspraak maken om het concept van haar rapport door te spreken. Daarna zal ze in gruwelijk hoog tempo de onvermijdelijke correcties door moeten voeren, want de afspraak is op woensdag 9 juni tegen het einde van de middag en de zitting is in de ochtend van 11 juni. Oftewel, dat wordt voor haar woensdag overwerken en donderdagochtend het rapport faxen, anders gaat het nooit op tijd bij de rechter zijn.

Beslag op m'n uitkering

Vandaag maar weer eens een "grote ronde" gemaakt. Dat wil zeggen: eerst naar de GGzE, dan de postbus, vervolgens m'n externe opslag (spullen er in en de volgende lading boeken er uit) en dan terug naar Sylvia.

Van de post werd ik allesbehalve vrolijk. Er zat namelijk een brief tussen van het UWV, om mij mede te delen dat incassobureau Jansen & Jansen beslag had gelegd op mijn uitkering. Nou is dat toch al een schijntje (bijstandsniveau voor een alleenstaande, nog geen € 200 netto per week) maar daar gaan ze nu dus elke week ook nog eens enkele tientallen Euro's van inhouden. En waarom? Omdat Sonja Holten geheel ten onrechte meent dat ze geld van me tegoed heeft. Wat die Nazislet gemakshalve maar even "vergeten" heeft te vertellen aan het incassobureau is dat ik nog ruim een ton van haar tegoed heb. Daar heb ik haar (plus haar moeder en beide advocaten) dus nog maar eens aan herinnerd. En vanaf nu zal ik dat ook dagelijks doen als ik Internettoegang heb.

Marcel Martens heeft uiteraard weer niet teruggebeld...

Het einde van de gesubsidieerde rechtshulp?

M'n gesprek met mw. mr. Ebbing (Van Loon Advocaten, Veldhoven) vanochtend leek wel op een afspraak bij de Reclassering. De afspraak stond gepland om 10:00, en na twintig minuten wachten stond ik binnen tien minuten weer buiten. Ook mr. Ebbing wil me niet helpen aangezien ik procedeer op basis van een toevoeging (oftewel: gesubsidieerde rechtshulp). Die toevoeging zou ze dan moeten delen met Marcel Martens waardoor ze er niks aan verdient. Het woord "toevoeging" schijnt toch al een vies woord te zijn in de advocatuur, want steeds meer advocaten willen zelfs geen nieuwe zaken meer aannemen op die basis.

De rechtelijke macht zal daar wel dolblij mee zijn. Die zijn flink overbelast maar zullen het de komende jaren een stuk rustiger gaan krijgen. We zijn immers hard op weg naar de situatie van 100 jaar geleden, toen juridische bijstand een luxe was die alleen de rijken zich konden permitteren; wie de riante uurtarieven van een advocaat niet kon betalen had pech gehad. Nog even en het zal voor een groot deel van de bevolking opnieuw onmogelijk worden om via de rechter hun gelijk te halen.

Mr. Ebbing vond dat ik maar in gesprek moest gaan met Marcel over z'n slechte functioneren. Maar ja, daar heb ik al vaker kritiek op geleverd en dat heeft nog nooit geholpen. Oftewel, ik zit gewoon vast aan een advocaat die z'n werk niet naar behoren doet. Voordat de hele echtscheiding definitief is afgehandeld zijn we dus weer jaren verder...

Ik heb meteen maar geprobeerd Marcel te bereiken, maar die was natuurlijk weer niet aanwezig. Volgens z'n secretaresse is hij er vanmiddag wel, zodra hij er is zal ze navraag doen naar de ontwikkelingen. Ik heb meteen maar gezegd dat ze hem moest laten terugbellen, maar Marcel kennende zal dat wel weer niet gebeuren.

Vanmiddag heb ik ook nog een gesprek gehad op de school van Tom en Max. Tom lijkt qua gedrag nog steeds op z'n papa en wordt intussen beter begeleid. Zo heeft hij in de klas behalve z'n gewone tafel ook een afgeschermde werkplek gekregen, compleet met dagelijks rooster, en alles wat niet af is moet hij thuis afmaken. Ik heb ze verteld dat bij mij onlangs de diagnose "Asperger" is gesteld en Tom vrijwel zeker hetzelfde zal hebben. De school vermoedde hetzelfde.

Buiten nog voordat ik binnen moest zijn

Vanochtend ging het voor de verandering eens vlot. Om 10:00 had ik een afspraak met José van Griensven, om 09:45 stond ik aan de balie en om 10:00 stond ik al weer buiten. Over twee weken is de volgende afspraak.

Bezwaarschrift Ziektewet

Vandaag heb ik gelukkig meer gedaan gekregen dan gisteren. Mooi op tijd ook, want bij het verwerken van de inhoud van m'n "IN" bak kwam ik de beslissing van het UWV tegen inzake m'n Ziektewetuitkering. Daar stond onder andere in dat ik tot 20 mei 2010 de tijd heb om bezwaar te maken. Dat heb ik dus nog maar gauw even gedaan. Voor die uitkering is namelijk uitgegaan van m'n inkomen in de 12 maanden voorafgaand aan m'n ziekte (en daar dan weer 70% van), maar tijdens m'n ziekte lag m'n inkomen hoger en dus zie ik m'n uitkering graag daar op gebaseerd. Dat zou toch een paar Euro netto per dag moeten schelen.

Niks

En inderdaad, ik heb weinig of niks gedaan gekregen.

Alles op Internet - wel zo gemakkelijk

De ochtend is al weer begonnen met een serie woedeaanvallen (die ik gisteren trouwens ook gehad heb). Het resultaat van opnieuw alle ellende op tafel te moeten gooien omdat instanties en hulpverleners onderling niet communiceren. Misschien moet ik er toch maar toe over gaan om m'n hele leven in chronologische volgorde op papier te zetten en vervolgens dat document, samen met een kopie van m'n weblog, op een CD te branden en die telkens te kopiëren en uit te delen. Of nog makkelijker (en goedkoper): alles bij elkaar op een website zetten, en zodra iemand mij weer eens wil spreken hem/haar de URL toesturen zodat hij/zij het verhaal alvast kan lezen ter voorbereiding op het gesprek. Daar worden die gesprekken meteen ook een stuk korter van.

Vanochtend mocht m'n auto weer naar de APK. Helaas moest Sylvia werken, en had ik dus geen vervoer terug. Oftewel, auto wegbrengen en vervolgens anderhalf uur doen over de terugweg te voet. Tegen het einde van de middag kon ik m'n auto weer ophalen, Sylvia was intussen terug en dus hoefde ik de tweede ronde niet te lopen. Totale kosten deze keer: € 250 plus de mededeling dat het gassysteem nagekeken moet worden; op gas gebruikt-ie namelijk maar drie van de vier cylinders.

Sylvia kwam vroeg in de avond met de vraag wanneer we naar België zouden gaan. Dat werd enkele minuten later gevolgd door de mededeling dat ik m'n schoenen aan moest trekken. Die had ik net daarvoor uitgedaan om m'n voeten een plezier te doen; dat genoegen was dus maar van korte duur. Wat mij betreft hadden we ook morgenochtend kunnen vertrekken, in België krijg ik toch weinig gedaan als ik niet alleen ben.

De enige goede straf is geen straf

Vanochtend was ik tien minuten te vroeg bij de Reclassering. Alwaar ik te horen kreeg dat de afspraak om 10:00 was in plaats van om 09:30. Alsof ik anders niks te doen heb! Gelukkig had ik m'n laptop bij, kon ik toch nog wat doen gedurende het half uur dat ik heb zitten wachten.

Het gesprek zelfde duurde maar liefst twee uur en 15 minuten. Zoals gebruikelijk bleek er van enige communicatie (intern danwel met andere instanties) weer eens weinig sprake te zijn geweest. Weer iemand anders tegenover me aan tafel, en dus opnieuw m'n halve levensverhaal vertellen. Deze jongedame had weer een andere taak: waar José van Griensven tot taak heeft mij te begeleiden heeft Babette Moors de taak om een rapport over me te schrijven. Hopelijk doet ze het beter dan haar collega Pierot; da's degene die tijdens m'n detentie een rapport heeft opgesteld waarin m'n naam wel goed geschreven was maar dat ook meteen zo ongeveer het enige was dat klopte.

Tegen het einde van het gesprek kwam de vraag wat ik een "passende straf" zou vinden. Eigenlijk bestaat die niet. Al deze ellende is tenslotte enerzijds terug te voeren op het Syndroom van Asperger, anderzijds is de ellende niet door mij veroorzaakt maar door Welzijn Eindhoven, aangezien die weigeren om hun werk te doen. Maar goed, door naar de opties. Zelf lijkt het mij het beste als de rechter bepaalt dat ik ambulante hulp moet krijgen en met spoed een woning moet krijgen. Een werkstraf zie ik niet zitten, een boete is geen optie want van een kale kip kun je niet plukken, en celstraf zal alleen maar negatieve effecten hebben. Ideaal scenario: de rechter verklaart me onschuldig aan het ten laste gelegde, regelt alle hulp die ik maar hebben wil, en kent me ook nog een schadevergoeding toe voor de tijd dat ik heb vastgezeten.

Bert van Summeren heeft nu ook weer iets om naar uit te kijken: ook Babette Moors wilde (en kreeg) toestemming om contact met 'm op te nemen. Wat zou het toch een hoop tijd, geld en werk schelen als alles eens beter gecoördineerd werd...

Zo'n lang gesprek hakt er nogal in, en dus ben ik om even bij te komen doorgereden naar België. Morgen weer terug -- of op z'n laatst vrijdag, want dat moet m'n auto weer naar de APK.

Al te veel werk heb ik niet meer gedaan, daar voelde ik me na die lange zit van vanochtend niet meer toe in staat. Dan maar weer verder met m'n websites. M'n persoonlijke website (www.vanbaardwijk.com) is ook toe aan een grote onderhoudsbeurt, maar bij gebrek aan inspiratie heb ik m'n CD met webdesign-templates maar eens uit de kast getrokken in de hoop daar wat inspiratie te vinden. Terwijl ik daar mee bezig was schrok ik me opeens wezenloos: de deur van de caravan werd opeens opengetrokken. Sylvia was onverwacht en onaangekondigd gearriveerd. En dat terwijl ze wist dat ik naar Lommel was gegaan om even alleen te kunnen zijn.

Ze kwam planken halen die in m'n tuinhuisje stonden, want "dan kon ze verder". Die planken had ik morgen zelf ook wel mee kunnen nemen. Maar kennelijk was het zo belangrijk dat ik m'n rust maar een uurtje op moest schorten.

Ook Justitie communiceert niet

Vanochtend belde de psychologe om te vertellen dat ze het tweede deel van haar rapport zou mailen en dan rond 15:00 terug zou bellen om het te bespreken. Bijna een uur later dan toegezegd belde ze inderdaad terug. Ook het tweede deel bleek niet helemaal foutloos te zijn, hopelijk heeft ze m'n correcties doorgevoerd.

De communicatie bij Justitie en aanverwante instanties bleek opnieuw niet te functioneren: volgens de psych was er nog geen zittingsdatum gepland. Aangezien Justitie het niet doorgeeft heb ik 'r zelf maar even bijgepraat.

De verkoop van m'n overtollige spulletjes loopt niet echt hard. Inmiddels staan er pas drie advertenties op Marktplaats, die tot nog toe geen van allen door ook maar één iemand bekeken zijn...

Draadloos netwerk: beroerd of nog beroerder

vanmiddag heb ik al die meegebrachte hardware maar eens op z'n plek gezet. Dat klusje kostte uiteindelijk ruim drie uur: op de eerste plek waar ik de PC wilde zetten was het signaal van m'n draadloze Internetverbinding dermate beroerd dat het niet meer werkte, op de tweede plek bleken sommige kabels te kort te zijn, en dus staat-ie nu op de rand van het bureau, zo dicht mogelijk bij het raam, en zit er tussen de PC en m'n Web'n'Walk stick een verlengkabel zodat de stick zo dicht mogelijk bij het raam ligt om zo'n goed mogelijk signaal te krijgen. Nog verre van perfect maar het moet maar even.

Dom, dommer, Reclassering...

Frustraties alom vandaag. M'n draadloze netwerkverbinding was weer eens flink onbetrouwbaar, zowel bij Sylvia als onderweg. Vanuit Eindhoven even via Skype gaan bellen voor de APK en een afspraak met een andere advocaat zat er dus niet in. Onderweg nog eens geprobeerd, met veel moeite (vanwege de slechte verbinding) is die afspraak met de advocaat wel gelukt maar voor de APK niet. Daarvoor heb ik vervolgens maar eens geprobeerd om de garage via m'n mobiele telefoon te bereiken maar ook die verbinding bleek onwerkbaar slecht. Het lijkt wel of er iets in de lucht hangt wat draadloze communicatie stoort.

Toegegeven, nou had ik ook twee beroerde locaties. De wijk waar Sylvia woont is in de jaren zestig uit de grond gestampt en daarbij hebben ze een andere bouwmethode uitgeprobeerd. In plaats van degelijk metselwerk hebben ze aan de buitenkant een metalen frame aangebracht en daar betonblokken aangehangen, en vervolgens alleen de voegen dichtgesmeerd. Dat bouwt wel lekker snel, maar in de woning zit je dan dus wel in een metalen frame, en dat is bepaald niet bevorderlijk voor draadloze communicatie.

De andere locatie was het centrum van Valkenswaard. Geen idee waarom, maar ook daar is de verbinding vaak bar en beroerd.

Dat ik in Valkenswaard was had maar één reden: ik was weer eens onderweg naar Lommel. Eerst nog even wat spullen uit de opslag gehaald (waaronder een monitor en een printer) en vervolgens in Lommel m'n oude PC en oude scanner opgehaald.

Dan werd ik aan het einde van de middag weer eens gebeld door iemand van de Reclassering. Die had een uitnodiging gestuurd per post maar die was retour afzender gekomen. Wat bleek? Ze had de brief naar Sylvia's oude adres gestuurd. Om een of andere reden hebben ze bij de Reclassering in hun administratie staan dat ik daar zou wonen. Daarop vroeg ze of ik een ander adres had waar ze voortaan de post heen kon sturen. Toen ik m'n postbusadres opgaf verklaarde ze: "Oh ja, dat heb ik hier staan"...

Maar goed, ik word dus aanstaande woensdag om 09:30 weer verwacht, deze keer voor een gesprek met ene mevrouw Moors. Geen idee wat die wil, maar kennelijk is het zo belangrijk dat het niet kan wachten tot m'n afspraak volgende week. Het zou me niks verbazen als die mevrouw Moors gaat uitleggen wat de Reclassering doet en niet eens weet dat ik al regelmatig contact heb met haar collega.

Moederdag

Vandaag is het Moederdag en zijn we Sylvia's moeder maar eens op gaan halen. Die had het huis nog niet gezien. Sylvia heeft 'r 's avonds weer terug naar huis gebracht, ik heb nog maar eens een rondje opslagruimte gedaan en zowaar één advertentie (voor cursusmateriaal van de opleiding Assurantie-B) op Marktplaats gezet.

De Belastingdienst slaat weer toe

Nog meer gesjouw. Probleem is alleen dat het geleidelijk aan steeds voller wordt in m'n werkkamer; aangezien er nog niks verkocht is ben ik nu eigenlijk alleen maar spullen van de ene doos in de andere aan het laden. Het probleem van overtollige zooi wordt dus nog niet opgelost maar alleen verplaatst.

Van de post werd ik weer eens niet vrolijk. Nadat de Belastingdienst al flinke rekeningen had gestuurd voor de terugvordering van de Huur- en Zorgtoeslag over 2008 en 2009, zijn ze nu ook nog maar eens begonnen over teveel ontvangen Huur- en Zorgtoeslag over 2007. Of ik maar even alles bij elkaar € 2.393 over wil maken. Deze keer zijn ze trouwens wel erg ver vooruit gereisd in de toekomst: het is vandaag 8 mei 2010, de beide brieven zijn gedagtekend op 18 mei 2010.

De Grote Schoonmaak - 2

Het ging lekker vandaag: twee keer heen en weer gereden tussen Sylvia's woning en m'n opslagruimte. Spullen voor de rommelmarkt terug de opslag in (tot we daadwerkelijk op een rommelmarkt gaan staan), en twee keer een volgende lading er uit. Volgende week m'n oude PC maar eens naar Eindhoven halen en dan advertenties op Marktplaats gaan zetten voor alles uit de categorie "verkopen via Internet".

De Grote Schoonmaak - 1

Uiteindelijk is het 02:30 geworden voordat ik in bed lag. Om vervolgens om 09:00 door de wekker uit m'n slaap gehaald te worden. Telefoon weer aan, en jawel hoor, Sylvia bleek gisteravond toen ik sliep alweer gebeld te hebben (de derde keer die dag) en een bericht achtergelaten te hebben op m'n voicemail. Toch maar eens gaan uitzoeken of ik die voicemail ook kan uitzetten.

Vanmiddag weer terug naar Eindhoven, en vervolgens even naar m'n opslag voor de start van De Grote Opruiming. De bedoeling is dat ik, telkens als ik bij Sylvia ben, een stel dozen uit m'n opslag haal (gewoon vooraan beginnen) en de inhoud ga uitsorteren: een deel dat bij Sylvia komt te liggen, een deel dat verkocht kan worden, een deel dat weggegooid kan worden, en een deel dat voorlopig weer terug de opslag in moet.

Vandaag de eerste zes dozen: vier met boeken en twee met kantoormaterialen. De boeken staan in de boekenkast en moeten nog verder uitgesorteerd worden, de vuilniszak is weer aardig gevuld en een deel is weer in dozen beland om verkocht te worden.

En dan de post. De Lumens Groep laat bij monde van ene Drs. A.A.M. van der Linden, voorzitter Raad van Bestuur, nogmaals weten dat ze geen maatregelen gaan nemen tegen Pieter Verstappen en Hans de Bruijn. En de Stichting Maashorst heeft opnieuw een brief gestuurd, deze keer met de juiste data en tijden voor de begeleide omgang.

Klacht tegen Raad van Bestuur Lumens Groep

M'n klacht tegen Welzijn Eindhoven is dan weliswaar grotendeels afgewezen en de schuldigen komen (zoals gebruikelijk bij klachtenprocedures) weer ongestraft weg, maar dat wil niet zeggen dat ze nu van me af zijn. Vanochtend ben ik bezig geweest met het opstellen van de volgende klacht, deze keer vanwege de zeer grote psychische schade die ik geleden heb door al hun wanpraktijken, waaronder ook de aangifte die ze tegen me gedaan hebben. De eisen liegen er niet om: schorsing zonder behoud van salaris en oneervol ontslag van de voltallige Raad van Bestuur van de Lumens Groep, schorsing zonder behoud van salaris en oneervol ontslag van een aantal betrokken medewerkers, plus een schadevergoeding van € 1.000.000 (jawel, één miljoen Euro). Waarom oneervol ontslag? Omdat het dan ontslag door eigen schuld is en ze dan dus geen recht hebben op een uitkering. Ja, dan zullen ze inderdaad een tijdje extreem zuinig moeten leven. Maar om hun goede vriendin Sonja "Sieg Heil" Holten te citeren: dat is goed voor je karakter.

Tegen beter weten in ben ik vanmiddag nog maar een keer Lommel ingegaan om m'n e-mail op te halen. Uiteraard zat er weer niks tussen van Marcel Martens. Wel is één ander probleem opgelost, namelijk het probleem dat ik had met die harde schijf die ik uit m'n oude laptop gesloopt had. Die schijf bestond uit drie partities maar dat moest één grote partitie (van ca. 60 GB) worden. Helaas heeft Windows geen ingebouwde partitiemanager dus ben ik die maar op Internet gaan zoeken. Die was snel gevonden (en nog gratis ook) en dus heb ik nu aan m'n PC een extra externe schijf hangen van netto 55,8 GB. Nu alleen nog bedenken waarvoor ik 'm ga gebruiken.

Op de terugweg even naar de Lidl, want voor vanavond stond witlof met ham op het menu maar da's nogal lastig te bereiden als je geen ham in huis hebt. Volgens het recept heb je ongeveer een half blik achterham nodig, maar die blijken ze bij de Lidl in België (of in elk geval die in Lommel) niet te hebben. Dan maar een dubbel pakje hamreepjes meegenomen, wel duurder dan zo'n blik maar het werkt ook.

Sylvia kwam vanmiddag aanzetten met wat een Sonja-vraag bleek te zijn. Ze wilde weten welke kleurcombinatie ik wilde voor de deur in m'n werkkamer: zwarte of witte deur, en zwart, wit of koraalrood deurkozijn. Een zwarte deur leek me wel erg donker dus werd het wit, en voor het contrast dan met een koraalrood kozijn. Reactie van Sylvia: "Dat had ik ook al voor je besloten".

Dat is dus een Sonja-vraag: een vraag waarvan het enige juiste antwoord al vooraf vastligt maar die enkel nog gesteld wordt om naderhand niet het verwijt te krijgen "je vraagt ook niks". Vergelijkbaar met maar niet helemaal hetzelfde als een rethorische vraag.

Vlak na het eten, zo ergens rond 18:30 werd ik opeens vreselijk moe en besloot ik om maar "even" te gaan liggen -- om vervolgens 2,5 uur later weer wakker te worden. Oeps. Dat is natuurlijk wel funest voor je dag-/nachtritme, wat in dit geval betekende dat ik opgestaan ben en vandaag niet meer terug naar bed ben geweest.

Asperger en communicatie

In de loop van de ochtend (zo ergens rond 10:30) ben ik weer vertrokken richting Lommel. Sylvia kan me duidelijk niet missen: in negen uur tijd heeft ze maar liefst vijf keer gebeld. Morgen zit ik de hele dag in België en dan donderdagochtend ook nog, dus als deze trend zich voortzet gaat ze weer een flinke telefoonrekening krijgen.

Dat is dus ook een van de aspecten van Asperger: efficiënte communicatie. Mensen met het Syndroom van Asperger hebben het niet zo op gesprekken over koetjes en kalfjes, voor ons zijn gesprekken een middel om noodzakelijke informatie over te brengen. Sylvia's vraag "weet jij waar de ijzerzaag is gebleven" was dus wel een goede reden om te bellen, de mededeling dat de gordijnen opgehangen zijn niet.

Vanavond ben ik dan nog even de e-mail op gaan halen, vooral om te zien of Marcel Martens z'n concept al gemaild had. U raadt het al: geen Marcel en geen concept. Morgenmiddag nog een keer proberen, en als er dan nog niks binnen is ga ik zelf maar weer een brief richting Muurmans sturen. Ik mag toch hopen dat ik heel rap een andere en betere advocaat vindt, want in het tempo van Marcel duurt het nog jaren voordat alle aspecten van de echtscheiding volledig afgehandeld zijn...

Kleine verrassing voor Marcel Martens

De volgende tegenslag. Aangezien Marcel niet bijster functioneert wilde ik terug naar z'n voormalige kantoorgenoot Joost Diks. Die is gespecialiseerd in familierecht en maakte bij een gesprek vorig jaar de indruk een vechter te zijn. Helaas, die wil niet want dat kantoor neemt geen zaken aan op basis van gefinancierde rechtsbijstand. Zijn advies: informeer eens bij het Juridisch Loket of ze daar een goeie advocaat in Eindhoven kennen die nog wel zaken aanneemt op basis van gefinancierde rechtsbijstand. Maar dat schijnen er steeds minder te worden. Waarmee we dus eigenlijk richting een Amerikaanse samenleving gaan: behoorlijke juridische hulp is dadelijk alleen nog maar voor mensen met geld, de rest moet het doen met de onderkant van de advocatenbranche.

Eerst maar eens op pad. De route vandaag ging via de postbus naar Helmond voor m'n afspraak met José van Griensven, vervolgens naar Paradigit voor een behuizing voor de harde schijf die ik uit m'n oude laptop gesloopt heb, en even langs het tankstation om de bandenspanning van m'n auto te controleren. De route vanuit Helmond was aanzienlijk langer dan gepland, ik kwam de ene na de andere afsluiting tegen. Het lijkt wel of Eindhoven één grote bouwput is.

Aangezien ik niks ga hebben aan Joost Diks zat er dus eigenlijk niks anders op dan Marcel maar weer te gaan bellen. Maar ja, telkens als ik bel is hij of afwezig of in bespreking en wordt er niet teruggebeld. Dan maar plan B: Sylvia laten bellen want om een of andere reden wordt zij wel of doorverbonden of teruggebeld. Kleine verrassing dus voor Marcel toen hij iemand anders aan de lijn kreeg dan hij had gedacht.

Hij bleek inderdaad weer helemaal niks gedaan te hebben, deze keer was de toezegging dat hij alsnog een fax naar Muurmans zou sturen, met het verzoek aan mij om de bijbehorende aangepaste goederenlijst nog even te mailen. Morgen zou dan het concept dan in m'n Inbox moeten zitten, maar dat is uiteraard weer eerst zien en dan geloven. De lijst heb ik 'm vanavond nog wel even gemaild.

Wie kun je nog vertrouwen?

Het was hard werken vandaag. Alles moest schoongemaakt worden, met als voorlopig dramatisch dieptepunt de koelkast: Sylvia is anderhalf uur (!) bezig geweest om 'm schoon te krijgen. Aan het gasfornuis zijn we nog niet eens begonnen, dat doen we binnenkort wel een keer als het weer meewerkt en we 'm buiten kunnen zetten (voorlopig staat-ie in de schuur). Ik ben vooral boven bezig geweest: bureaukast schoonmaken en in elkaar zetten, bureau weer in elkaar zetten, boekenkast in elkaar zetten, en alles uitsorteren wat uit m'n ladenblok is gekomen. Deels terug in de laden, deels op de plank met spullen voor de rommelmarkt, en een deels linea recta de vuilnisbak in.

En toen kwam de volgende klap. Sonja bleek gisterochtend al vertrokken omdat Sylvia haar onderweg een SMS had gestuurd met de mededeling dat ik kwaad was. Waarop Sonja (lafaard als ze is) de sleutel bij de buren heeft afgeleverd en er tussenuit genaaid is. Eerst gaat ze achter m´n rug om afspraken maken met Sonja die ze helemaal niet mag maken, en nu dit weer. Als je zelfs je eigen vriendin niet kunt vertrouwen, wie dan nog wel?

Dat alles zou ze gedaan hebben om te zorgen dat ik m'n spullen terugkrijg en niet weer opgepakt wordt. Zal best, maar het voelt toch aan alsof iedereen maar vindt dat-ie voor mij moet beslissen en Sonja vooral zoveel mogelijk haar zin moet krijgen. Foute boel, want telkens als ze haar zin doorgedramd krijgt groeien haar ego en haar Duitse superioriteitsgevoel weer. Het lijkt nog steeds tot niemand door te dringen dat je Sonja echt niet tot medewerking kunt bewegen door alsmaar aardig en toegeeflijk te zijn; kennelijk ben ik nog steeds de enige die ziet dat je haar keihard en genadeloos aan moet pakken. Bovendien heeft Sonja verklaard "helemaal gek" te worden als ze me ziet, dus hoe vaker ze me ziet hoe beter het is.

Beschadigde inboedel

Om 09:15 kreeg Sylvia een SMS van Sonja: om 10:30 konden we de sleutel van de poort ophalen, daarna zou ze weg zijn. Dat betekende dus onmiddellijk vertrekken, geen ontbijt en geen tijd om eerst de gereserveerde aanhanger op te halen. Toen we om 10:15 arriveerden bleek Sonja al weg te zijn en de sleutel bij de buren drie deuren verder afgegeven te hebben. Toen ze een tijdje geleden die afspraak maakte met Sylvia heette het nog dat we om 11:00 de sleutel op konden halen. Waaruit maar weer eens blijkt dat Sonja Holten nog altijd niet in staat is om gemaakte afspraken na te komen.

Ze bleek inderdaad van alles en nog wat onder de partytent gezet te hebben, en gezien de toestand van sommige objecten stond het meeste er al een aantal dagen, waarschijnlijk is alleen de TV pas vanochtend buitengezet. Dat het wettelijk niet toegestaan is om zaken van anderen buiten te zetten deert Frau Holten uiteraard niet, die is en blijft er van overtuigd dat zij als Duitse tot het superieure Deutsche Herrenvolk behoort en de Nederlandse wet voor haar niet geldt.

Al dat spul hebben we in drie keer weggehaald, de laatste keer in de regen. Als bonus hebben we ook maar meteen de partytent zelf meegenomen. Die stond tenslotte ook buiten dus kan gesteld worden dat ook die voor mij is. Bovendien ontneemt het haar de mogelijkheid om straks nog meer spullen buiten te zetten, en hij kan gebruikt worden als ruilmiddel: ze krijgt 'm pas terug als ik al mijn spullen terug heb. Hetzelfde geldt overigens voor de sleutel van de poort: die heb ik niet in de brievenbus gegooid maar meegenomen. Kan nog van pas komen.

Zoals gezegd heb ik niet alles teruggekregen. Wel terug zijn onder andere m'n TV en DVD-speler, beide bureaus (compleet met krassen op het ladenblok), , m'n bureaukast (waar het slot uitgesloopt was), de eetkamertafel (waar de etensresten nog tussen de randjes zaten), de bijbehorende stoelen (zwaar gehavend), vier boekenrekken, twee bureaustoelen, twee TV-kastjes, m'n koel-/vriescombinatie (compleet met schimmel) en een gasfornuis waarvan de afdekplaat vernield was en die aan alle kanten zo goor was dat-ie duidelijk de afgelopen twee jaar niet meer schoongemaakt was. Oftewel: het eten voor m'n kids werd bewaard in een beschimmelde koelkast en bereid op een extreem goor en onhygiënisch gasfornuis.

Wat er zoal ontbreekt, buiten het een en ander aan "klein spul": m'n tweepersoonsbed, m'n vitrinekast, m'n slaapbank en nog een bureaustoel.

Sonja heeft ook meteen nog maar eens laten blijken zwaar paranoïde te zijn: we mogen absoluut niet weten wat er in huis staat, want aan de voorkant was de luxaflex dicht, aan de achterkant waren de rolgordijnen in de keuken en woonkamer dicht, zelfs het raampje van de schuur was aan de binnenkant afgedekt met zeil!

Eén jaar samen

Weer een mijlpaaltje vandaag: precies een jaar samen met Sylvia. Dat hebben we niet uitbundig gevierd (dat kunnen we ons niet permitteren zolang de wederzijdse ex-echtgenoten niet over de brug komen met de partneralimentatie), maar we zijn wel op stap geweest. Naar het meubelplein in Peer, om precies te zijn. Daar hebben we zowaar een dressoirkast en eetkamertafel gevonden (en gekocht), maar voor de rest valt het nogal tegen: het meubelplein is meer een meubelpleintje, het hele ding bestaat uit drie meubelzaken en één keukenzaak. Da's toch wel even wat anders dan Meubelplein Ekkersrijt.

Andere advocaat graag!

Vanochtend werd ik gebeld door Patricia de Baak van de Stichting Maashorst: of ik al een brief had ontvangen over de start van de omgang? Gisteren nog niet, maar die zou vandaag in de postbus kunnen liggen. Ze belde op om te vertellen dat er een nieuwe brief achteraan komt. In de eerste staan de data, die veranderen niet, maar de tijden worden anders. De omgang gaat plaatsvinden op maandagen, te beginnen op 31 mei en daarna elke twee weken, van 15:30 tot 17:00. Niet echt handig voor mij natuurlijk want dan ben ik op de terugweg precies op tijd voor de avondspits, maar het moest kennelijk aan het einde van de middag in verband met school.

Vervolgens belde de psych ook nog: het ging haar ook al niet lukken om het eindrapport deze week nog af te krijgen, volgende week heeft ze vakantie, dus wordt het de tweede week van mei voordat ik het te zien krijg.

Zelf heb ik ook nog twee keer richting Marcel gebeld, maar die heeft uiteraard niet meer teruggebeld. Maandag maar eens gaan informeren of Joost Diks nog tijd heeft.

Weer gemekker van instanties

Aan het eind van de ochtend ben ik maar weer eens richting Eindhoven gegaan, al was het met een graadje of 24 eigenlijk ideaal campingweer. Dat vertrek begon al meteen met vertraging: ik was net het terrein af toen ik me bedacht dat ik m'n sleutels (van de postbus en Sylvia's huis) niet bij had. Rechtsomkeert dus, waarmee het vertrek een kwartier langer duurde.

Eerst even de post opgehaald (maar nog niet opengemaakt) en toen door naar Sylvia. Daar heb ik zowel de Lumens Groep als Jansen Taxi even een brief gemaild, die eerste om te informeren naar welke maatregelen ze tegen Hans de Bruijn gaan nemen, en die tweede om Wim Jansen er aan te herinneren dat ik m'n vakantiedagen nog niet uitbetaald heb gekregen.

Daarna maar eens de post doorgenomen, en daar zat -- jawel -- een brief tussen van ene drs. Van der Linden van de Raad van Bestuur van de Lumens Groep; die gaan dus geen noemenswaardige stappen ondernemen tegen Pieter Verstappen en Hans de Bruijn, ze gaan alleen bespreken hoe ze de klachtafhandeling kunnen verbeteren. En de geëiste schadevergoeding gaan ze ook al niet betalen. Ook in de post een brief van de heer Reimert, directeur van de Stichting Maashorst, met ook weer gemekker over het feit dat ik ze in m'n weblog genoemd heb. Wat mij betreft: niet zeuren, ze staan ook in het telefoonboek en hebben een website, dus kom niet mekkeren over privacy.

Ik heb nog maar een keer geprobeerd Marcel te bellen, maar die bleek naar de Rechtbank te zijn en vandaag niet meer terug te komen.

Wim Jansen bleek wel rap te zijn: vanavond heb ik nog even m'n e-mail opgehaald, hij had zowaar al gereageerd: hij heeft m'n brief doorgestuurd naar Personeelszaken. Nu maar afwachten hoe lang ik op m'n centen moet wachten.

Terug naar het webdesign

M'n scanner heeft overuren gedraaid vandaag. Ik heb de afgelopen twee jaar diverse klachten ingediend tegen de politie, vandaag ben ik maar eens begonnen met de hele papierwinkel in te scannen en een overzicht te maken. Zodra dat klaar is moet er nog een brief bij getypt worden, en dan gaat de hele handel als klacht naar de Nationale Ombudsman.

Oh, en die werkcoach van het UWV die me vandaag terug zou bellen? Eén keer raden wie er niet gebeld heeft...

De avond is weer opgegaan aan webdesign; na er een paar jaar niks mee hebben kunnen doen heb ik nu de smaak weer te pakken! Bestaande sites moeten bijgewerkt worden, en ik heb nog wel wat ideeën voor nieuwe sites. Al heb ik zo'n duister vermoeden dat niet iedereen gelukkig mee gaat zijn met één van die (nog te bouwen) sites...

Cyber Constructions (m'n eigen bedrijf, www.cyberconstructions.nl) loopt voor geen meter, ik ben van plan om daar aan het einde van het jaar dan maar de stekker uit te trekken, dus aan de bijbehorende website ga ik niet veel meer doen; alleen nog even het adres aanpassen en dan is het wat mij betreft genoeg. M'n familiewebsite (www.vanbaardwijk.com) moet wel aan alle kanten aangepast worden, onder andere moet alles wat met Sonja te maken heeft verwijderd worden en moet Sylvia een plaatsje krijgen. De eerste echte klus (na het doorvoeren van die adreswijziging) is de Brin-L website (www.brin-l.com), een website gewijd aan de David Brin Mailing List. Die is dringend toe aan een nieuwe lik verf, want het huidige ontwerp ziet er toch wel wat gedateerd uit. Het zijn alleen gruwelijk veel pagina's, dus dit gaat nog wel even duren.

Website-puzzel opgelost

Vanochtend ben ik maar weer eens richting Lommel gegaan. Controleren of m'n e-mail weer werkt (het werkt weer!) en wat mensen bellen. Dat ging zowaar redelijk goed. Tegen dat ik klaar was had ik een afspraak geregeld bij m'n advocate en bij de school van Tom en Max, was José bijgepraat (die gaat toch eens bij de politie navragen hoe het zit met aangifte doen, want ze vond het nogal vreemd), en zou m'n werkcoach bij UWV Werkbedrijf me binnen acht werkuren (dus uiterlijk morgenmiddag) terugbellen. Alleen Marcel Martens was weer eens niet bereikbaar, deze keer werd de telefoon niet eens opgenomen.

Een groot deel van de rest van de dag en avond is opgegaan aan webdesign, en ik ben er zowaar in geslaagd te achterhalen hoe ik die knoppen destijds gemaakt heb. Tegen dat ik dat uitgevogeld had ging het wel hard richting middernacht...

Website-puzzel

Na een luie zaterdag ook een luie zondag (geholpen door het stralende weer). Ik ben wel op het idee gekomen om m'n diverse websites weer eens bij te werken. Daar is nu hèt moment voor: m'n hostingprovider heeft namelijk alles de nek omgedraaid omdat m'n hostingpakket verhuisd is naar een andere server. Dat wist ik een jaar geleden al maar ik ben er nooit aan toegekomen om alles aan te passen. Met als gevolg dat ik al een aantal dagen niet meer bij m'n e-mail kan en m'n websites onbereikbaar zijn.

Dat bijwerken van websites gaat nog niet zonder slag of stoot. Zo moeten er diverse knoppen toegevoegd worden maar ik heb geen flauw idee meer hoe ik de bestaande exemplaren gemaakt heb. Dat wordt dus nog een hele toer om uit te puzzelen.

Hoogbegaafd en Asperger -- wat nu?

Guus Meeuwis heeft eens een liedje gezongen met de titel "Als wij vandaag eens niets doen". En dat beschrijft heel aardig wat Sylvia en ik vandaag gedaan hebben. Dat, en natuurlijk veel nadenken over wat de consequenties zijn van de diagnoses "hoogbegaafd" en "Syndroom van Asperger". Ik zal er toch iets mee moeten. Dat "iets" bevat dan overigens in elk geval een baan passend bij m'n intelligentie en uiteraard een salaris passend bij die baan. :-)

Diagnose: hoogbegaafd en Syndroom van Asperger

Vanochtend eerst naar de psychologe voor de bespreking van het conceptrapport (deze keer ging de afspraak wèl door) en vervolgens naar de GGzE. De psych had haar rapport nog steeds niet klaar, een aantal tests moesten nog uitgewerkt worden, zodat de huidige versie eigenlijk een concept van het concept was. Maar wel eentje waar ik blij van werd. Dat ik bepaald niet dom ben en qua intelligentie boven het gemiddelde zat wist ik al lang, maar nu blijk ik, met een Totaal IQ van 132, zelfs hoogbegaafd te zijn! Wat daarbij opviel was dat ik op het vlak van sociale vaardigheden slechts gemiddeld scoorde (97), het verschil met de overige scores was dermate groot dat er nog een conclusie getrokken kon worden, en eentje die zo'n beetje alle ellende van de afgelopen 43 jaar verklaart: ik blijk het Syndroom van Asperger te hebben.

Dat is medisch gezien een aandoening maar niet eentje die met therapie, medicijnen of chirurgische ingreep verholpen kan worden. Het is een Autisme Spectrum Stoornis, een beetje bot gezegd komt het er dus op neer dat een paar draadjes in m'n hoofd anders zijn aangesloten dan bij andere mensen. Het enige wat je daar mee kunt is er mee leren leven.

De psych heeft zich al laten ontvallen dat ze dan ook overweegt om de rechter te adviseren geen celstraf op te leggen maar mij ambulant te laten helpen. Een voordeel daarbij is dat één van de meest vooraanstaande Nederlandse deskundigen op het gebied van Asperger in dienst blijkt te zijn van de GGzE: ene mevrouw Van der Spek.

Waar vervolgens het gesprek bij de GGzE over ging moge duidelijk zijn.

In de post bleek een brief van m'n advocate te zitten: op 11 juni moet ik voor de politierechter in 's-Hertogenbosch verschijnen. Hopelijk doet de psych wat ze gezegd heeft en werkt de rechter mee. Enig minpunt van die zittingsdatum is alleen wel dat het tevens de (tiende) verjaardag van Phaedra is. Toch maar eens bij de advocate informeren of ze die zitting verplaatst kan krijgen.

Dat Syndroom van Asperger zou ook bij een andere kwestie wel eens goed van pas kunnen komen, namelijk bij de procedure waarmee ik Tom en Max aan mij toegewezen wil krijgen. Tom lijkt qua gedrag namelijk ontzettend veel op z'n papa en heeft net als ik moeite met sociale interacties -- het kenmerkende symptoom van Asperger; daarnaast bestaat bij hem het vermoeden van hoogbegaafdheid. Tegen dat hij eindelijk eens onderzocht wordt zou hij wel eens dezelfde diagnose kunnen krijgen als ik, waarbij hij natuurlijk het voordeel heeft dat het al op jonge leeftijd wordt vastgesteld. Maar wie kan het beste voor zo'n kind zorgen? Z'n papa die dezelfde aandoening heeft en weet hoe er mee om te gaan, of z'n mama die er niet mee om weet te gaan en eigenlijk alle psychische aandoeningen als onzin beschouwt?

Juist.

Over de mama gesproken: vanmiddag (na eerst nog even m'n urgentieaanvraag ingediend te hebben) heb ik geprobeerd aangifte tegen Sonja te doen. Dat kon dus niet, want ik kon niet bewijzen dat het opzet was. Laat ik nou toch altijd gedacht hebben dat het slachtoffer alleen maar aangifte hoeft te doen en het vervolgens aan politie en justitie is om het te bewijzen. Dit is overigens niet de eerste keer dat ik wel aangifte wil maar niet kan doen; zo kon ik ook al geen aangifte doen tegen de politie wegens mishandeling, kon ik geen aangifte doen tegen Ingrid van Galen (Sonja's vorige advocate) nadat ze geprobeerd had me op te lichten, en werd geweigerd aangifte op te nemen van huiselijk geweld. De enige keer dat ik het met veel moeite voor elkaar heb gekregen om aangifte tegen Sonja te doen (wegens kindermishandeling) is die zaak meteen door de politie geseponeerd, zo ongeveer nog voordat ik het politiebureau had verlaten.

Sommigen zullen nu zeggen dat ik paranoïde ben, maar het lijkt er steeds meer op dat er ergens in het computersysteem van de politie vermeld staat dat ik geen aangifte mag doen tegen wie dan ook.

Kassie kijken, kassie kopen

Sylvia's externe opslagruimte is zo goed als leeg waardoor een van de twee kleine slaapkamers vol staat met dozen, tassen enzovoorts. Dat moet allemaal wel uitgezocht en opgeruimd worden, maar voordat je het kunt opruimen moet je wel kastruimte hebben. Die heeft ze niet, dus zijn we vandaag maar eens op zoek gegaan naar een kledingkast voor in de slaapkamer en een dressoir voor in de woonkamer. De kledingkast hebben we gevonden, ergens eind volgende maand wordt-ie geleverd. Een dressoir hebben we nog niet gevonden. Ik weet er wel een te staan die het goed zou doen in Sylvia's woonkamer, maar die staat op de Brederolaan en ik betwijfel of Sonja die af zal staan.

Wat dat betreft zou het buitengewoon handig zijn als ik m'n huis terug zou krijgen en Sonja buitengezet zou worden. Dan kon ik dat dressoir aan Sylvia verkopen, zij heeft dan een dressoirkast en Sonja's schuld aan mij (ruim een ton) zou met een paar honderd Euro afgelost worden.

Afspraken? Planning? Wa-is-da?

Sylvia ging vanochtend werken, ik had na het ontbijt en de afwas niks meer te doen dus ben ik maar terug naar België gereden. Nog wat spullen ophalen, inclusief wat eten dat anders over een paar dagen de koelkast uit zou komen lopen, en nog wat werk verzetten. Rond 13:00 belde Sylvia: vanmiddag komt Woonbedrijf in huis klussen. Daardoor konden we dus ook niet gaan winkelen voor een kledingkast, iets wat we volgens Sylvia afgesproken hadden dat we vanmiddag zouden gaan doen. Ik weet nergens van, ik weet wel dat we zo'n kast moeten hebben maar niet dat het voor vanmiddag op de planning stond.

Voor ik vertrok had ik briefje achtergelaten op het aanrecht met de mededeling dat ik naar België was en vanavond Sperziebonen à la Jeroen zou maken. Commentaar van Sylvia aan de telefoon: "dan had ik ook geen boodschappen hoeven te doen voor vanavond". Het slot van het liedje was dat m'n sperziebonen tot morgen zullen moeten wachten. Dat kwam eigenlijk ook wel goed uit want één van de ingrediënten ontbrak nog dus zou ik eerst boodschappen moeten gaan doen.

Dat was dus de planning, tot Sylvia een paar uur later eten ging koken. Voor vanavond had ze andijviestamppot met braadworst voorzien. Dat werd dus opeens het restje aardappelen wat ik had meegebracht, alsnog m'n sperziebonen, en de braadworst. Halverwege riep ze dat ik het verder af moest maken (vanwege die bonen). Maar ja, bij gebrek aan een vitaal ingrediënt werden het geen Sperziebonen à la Jeroen. Fijn als mensen de planning veranderen zonder eerst te overleggen.

En traditiegetrouw is pa's verjaardag vanavond weer gevierd met twee flesjes Grimbergen. Ik moet zeggen, daar slaap je vervolgens uitstekend op.

Stichting Maashorst

Twee afspraken vanochtend: eerst de Reclassering en vervolgens Stichting Maashorst. Die bij de Reclassering duurde deze keer maar twintig minuten in plaats van het geplande uur. Daarentegen duurde het gesprek bij Maashorst anderhalf uur. Meteen ook kennis gemaakt met Patricia van Baak, de omgangbegeleidster. Het gesprek begon al met gemekker over -- jawel, het was weer zover -- m'n weblog. Enige tijd geleden heb ik een paar keer melding gemaakt over contact met Ad de Gouw (teamleider) inzake de wachtlijst. Meer niet, maar dat was kennelijk niet goed gevallen. Ik moest alles maar anonimiseren. Persoonlijk snap ik al die heisa niet; hij is alleen maar neutraal genoemd en de Stichting Maashorst zelf is ook geen geheime organisatie. Ik blijf er bij dat als je positief of neutraal genoemd wordt je niks te vrezen hebt, en als je negatief genoemd wordt het er naar gemaakt hebt.

Moet je voorstellen zeg dat we dit soort Amerikaanse toestanden consequent door zouden voeren. Geen tekst over een persoon, bedrijf of instelling zou meer goed leesbaar zijn. Zo zou Stichting Maashorst dan aangeduid moeten worden als "een stichting voor begeleide omgang in 's-Hertogenbosch", Philips mag alleen nog maar aangeduid worden als "een gloeilampenfabriek in het zuiden des lands" en in m'n weblog zou ik niet meer mogen schrijven "op de terugweg nog even boodschappen gedaan bij de Lidl" maar dit moeten herschrijven naar "op de terugweg nog even boodschappen gedaan bij een filiaal van een van oorsprong Duitse supermarktketen".

Maar goed, Sonja had vanochtend daar een afspraak en had weer haar masker van bereidwilligheid opgezet. Ik heb toch maar wel m'n zeer ernstige zorgen geuit, aangegeven dat ik verwacht dat ze de omgang zal saboteren en naar mijn idee Tom en Max het beste af zouden zijn als ze uitsluitend aan mij werden toevertrouwd en niet aan hun gewelddadige moeder. Over pakweg een maand ligt de overeenkomst in de bus en zou de omgang op gang moeten komen, met een tempo van een keer in de twee weken (maandag of donderdag) anderhalf uur. Het hele verhaal gaat ergens tussen de zes en negen maanden duren, dan moet de Rechtbank nog een reguliere omgangsregeling vaststellen, dus tegen dat al die ellende geregeld is zijn we ook weer een jaar verder. Of Marcel moet z'n werk uitstekend doen en het binnen een paar maanden geregeld krijgen dat ik èn m'n kids èn m'n woning terugkrijg, Sonja op straat mag gaan wonen, en mij dan ook nog een sloot partner- en kinderalimentatie moet betalen.

Nog meer ellende vandaag, aangetroffen in de postbus. De Commissie voor de Politieklachten heeft advies uitgebracht aan de Korpsbeheerder (burgemeester Rob van Gijzel), die heeft het advies overgenomen. De uitkomst zal niemand verbazen: alle klachten zijn ongegrond verklaard, de Commissie blijkt de klachten maar half gelezen te hebben, en daar mijn verhaal niet overeenstemde met de leugens van de politie zijn die leugens als zijnde de waarheid aangenomen.

En of dat niet genoeg was had Sylvia ook nog een "verrassing" voor me. Wat bleek? Ze had een restje vloerbedekking gehaald (en deels al gelegd) voor op wat straks m'n werkhok moet worden. Linoleum met een motief van zwarte en witte blokken van 16,5 x 16,5 cm. Mooi? Nee. Rustig? Nee. Past het bij wat ik eigenlijk in gedachten had voor de inrichting? Nee. Waarom het er dan toch ligt? Omdat ze weer eens niet vooraf overlegd heeft maar gewoon achter mijn rug maar weer eens wat doet waarover ze nou juist wel eerst zou moeten overleggen. Ze maakt buiten mij om afspraken met Sonja, heeft zonder het even te vertellen met Emile (m'n oudste broer) contact, en nu dit weer.

Ze had trouwens ook meteen maar linoleum meegebracht voor op de overloop: met een motief van grijzige planken. Waarmee we boven dus één overloop en drie kamers hebben die allemaal een andere vloerbedekking hebben. En beneden weer wat anders. Maar ja, het is uiteindelijk haar huis, niet het mijne. Ik zou dan het anders aangepakt hebben. Sylvia gaat voor zo laag mogelijke kosten, ik zou dan toch wat meer uitgegeven hebben zodat het huis er tenminste als één geheel uit zou zien in plaats van als een samenraapsel. Ik zal nooit gelukkig worden in dat huis. Te rommelig en veel te klein.

Varkenshaas in peper/mangosaus

Het viel zowaar mee met de spierpijn, maar we hebben het dan ook rustig aan gedaan vandaag. Mijn aandeel in het klussen is beperkt gebleven tot het afwerken van de laminaatvloer in de woonkamer, en vanmiddag zijn we maar eens de stad ingegaan om onszelf te trakteren. Eerst even een terrasje pikken en daarna uit eten. Varkenshaas in een peper/mango saus, met sla en frieten. Heerlijk!

Daarna weer terug, en vandaar uit moest ik weer terug naar Lommel. Op zondagavond terug rijden heeft één groot voordeel: het schiet lekker op. Om precies 20:30 ben ik in Eindhoven vertrokken, en precies 40 minuten later stond ik al in m'n caravan. Zo vlot zou het altijd moeten gaan.

De verwachting voor morgen: spierpijn!

Het was sjouwen, sjouwen en nog meer sjouwen vandaag, want het grootste deel van Sylvia's spullen moest uit de opslag gehaald worden. Met z'n drieën (Rob was komen helpen) hebben we een hoop werk verzet. Morgen ga ik ongetwijfeld spierpijn hebben!

Sonja zal weer niet blij zijn vanavond

M'n ochtend is besteed aan het verder doorspitten van m'n weblog (intussen ben ik gevorderd tot mei 2008), en dan vanmiddag naar m'n afspraak met Marcel Martens. Daar zijn uiteraard de nodige punten doorgenomen, hij vroeg zich wel af wat Sonja dacht te bereiken met die laatste stunt. Dat vraag ik me ook af. Helaas blijkt de zitting van aanstaande donderdag slechts een pro forma zitting te zijn, hetgeen betekent dat we daar niet naar toe hoeven. Da's jammer, want nu moet ik er maar op vertrouwen dat Marcel de Rechtbank op tijd informeert over Sonja's misdragingen omtrent de omgang en haar informatieplicht. Ik zal 'm voor de zekerheid nog maar even schriftelijk er op wijzen.

Muurmans heeft overigens niks meer van zich laten horen, niet over omgang, niet over de jaarafrekeningen, niet over de boedelverdeling. Daar mag Marcel dus ook weer achteraan.

Daarmee was de middag weer een heel eind om en kon ik terug naar Sylvia -- met een omweg via Muurmans en Sonja om bij allebei een aanmaning in de bus te gooien.

KCWE: Klacht is ongegrond. Yeah, right...

Afgelopen oktober was de rechtszaak omtrent de gezagswijziging en werd de uitspraak aangehouden tot ergens in april, in afwachting van het rapport van de Raad voor de Kinderbescherming. Dat betekent dus dat ik ergens deze maand terug naar de Rechtbank moet, maar ik kreeg van Marcel maar niet te horen wanneer dat zou zijn. Dus heb ik het zelf maar uitgezocht vanochtend, en heel aardig op tijd want de zitting blijkt volgende week donderdag te zijn.

De Rechtbank heeft destijds bepaald dat beide partijen medewerking dienden te verlenen aan de begeleide omgang en de daaropvolgende omgangsregeling, en daarbij vermeld dat, als dat niet gebeurt, zij een beslissing zal nemen die haar "geraden voorkomt". Ik ben dus nu al razend benieuwd naar wat de Rechtbank zal doen als ze hoort dat Sonja al minstens één keer haar medewerking heeft ingetrokken en onlangs heeft gedreigd dit opnieuw te doen. Hopelijk zal de Rechtbank oordelen dat de kinderen beter af zijn bij hun vader en ze vervolgens (samen met de woning) aan mij toewijzen. Kijk, nou DAT zou nog eens gerechtigheid zijn: kids terug, huis terug, en Sonja op straat.

Maa ach, misschien ga ik wel aardig voor haar zijn als ze het huis uit moet en bied ik haar onderdak aan in m'n caravan. Tegen een redelijke vergoeding, uiteraard.

De geschiedenis herhaalt zich: vanmiddag belde Dorien Hendriks opnieuw om onze eerstvolgende afspraak te verzetten. In plaats van morgen wordt het volgende week vrijdag, zelfde tijd.

Na een aantal uren noeste arbeid (informatie verzamelen uit m'n weblog over de misdragingen van Sonja) was het weer eens tijd om naar Nederland te gaan. Eerst naar de postbus, dan door naar Sylvia. In de postbus lag onder andere een brief van de KCWE te wachten. De Klachtencommissie heeft op vrijwel alle punten m'n klacht tegen het SHG ongegrond verklaard, hij is alleen gegrond verklaard op twee punten van de klacht tegen Hans de Bruijn. Die had me beter moeten informeren en mij moeten horen bij z'n onderzoek. Maar de Lumens Groep (waar Welzijn Eindhoven en daarmee ook het SHG onder valt) kennende zal dit niet leiden tot enige sancties tegen De Bruijn.

Ik vind de uitspraak zeer bedroevend. Kennelijk is het geoorloofd voor hulpverleners om partijdig te zijn, te weigeren blunders te herstellen, slachtoffers te mishandelen, en sexuele relaties aan te gaan met cliënten. Maar uiteindelijk mag de belastingbetaler daarover oordelen; ook de Lumens Groep wordt gefinancierd door de overheid en daarmee de belastingbetaler, dus hebben die ook het recht te weten wat de Lumens Groep en haar medewerk(st)ers uitvreten. Binnenkort komt het hele dossier online te staan.

Nog meer ellende in de postbus: de volgende rekening van de Belastingdienst. Die wil € 629 terug aan teveel ontvangen Huurtoeslag over 2009.

Volgende halte was de Brederolaan. Sonja en de kids waren inderdaad al thuis, de auto stond er dus ook. Ik heb ze met rust gelaten, ik heb alleen foto's gemaakt van de auto als bewijsmateriaal. Nu nog foto's waaruit blijkt dat de auto inderdaad van Sonja is.

Bij Sylvia lag ook nog het een en ander te wachten, maar dat wist ik vantevoren: een hoop laminaat. Vanavond heb ik samen met Peer de woonkamer voorzien van een laminaatvloer. Met z'n tweeën schiet het lekker op, in drie uur tijd hebben we de hele vloer (bijna 28 vierkante meter) gelegd. Vervolgens terug naar Lommel, en onderweg herinnerde m'n maag me er aan dat ik al sinds 13:00 niks meer gegeten had. Gelukkig was Frituur De Timmer nog open, dus zat ik om 22:30 in m'n caravan nog aan de frieten. Je moet iets tenslotte, met een lege maag naar bed is ook niks.