Niemand wil, niemand kan

Vanochtend, vlak voor ik de deur uit ging, heb ik voor Sonja het ingevulde vragenformulier van de advocaat op tafel gelegd ter ondertekening. Ik kwam terug, en wat bleek: niet ondertekend. Madam wenst niet te tekenen omdat (a) ze nog geen kopieën van alle documenten van me heeft gekregen, en (b) de afspraak zou zijn dat zij het huis zou krijgen.

Met dat laatste ben ik het beslist niet eens, dus heb ik op het formulier bij de vraag "wie blijft er achter in de woning" ingevuld "weet ik niet, graag advies". Maar dat is kennelijk weer niet goed genoeg.

Voor zover ik weet is er nooit een harde afspraak gemaakt dat Sonja het huis zou krijgen, en als die afspraak al gemaakt zou zijn dan is die intussen toch niet meer van toepassing, aangezien die nog dateert van voor de tijd dat ik wist dat ik (in tegenstelling tot Sonja) geen andere woning KAN krijgen.

Update 12:50 uur:
Vera van Nunen heeft zich nog steeds niet gemeld, dus heb ik Welzijn Eindhoven maar weer eens gebeld. Vera blijkt niet aanwezig te zijn, men weet ook niet wanneer ze weer binnen is, sterker nog, ze weten daar niet eens of ze misschien vakantie heeft. Wat ze wel wisten te vertellen is dat ze vanaf morgen gesloten zijn en volgende week dinsdag pas weer open gaan. Fijn, die Nederlandse hulpverlening...

Update 14:50 uur:
Het bezoek aan de psychiater van het GGzE vanmiddag was ook al verspilde tijd. Het enige wat die aanvankelijk wilde doen was, jawel, pillen voorschrijven, maar toen ik vroeg of die te combineren waren met Oxazepam vond ze dat ik die eerst maar eens moest proberen. Wel suggereerde ze nog dat ik voor crisisopvang wellicht terecht zou kunnen bij Portaal040. Die blijken kortdurende crisisopvang te bieden voor maximaal zeven dagen, dus daar ga ik ook al niks aan hebben. Het hele idee achter het alarm slaan is dat die crisis juist VOORKOMEN wordt. Maar dat schijnt toch moeilijk te zijn.

Update 14:58 uur:
Aangezien Vera niet gebeld heeft heb ik 'r een SMS-je gestuurd, en zowaar, vijf minuten later belde ze al terug. Weer alles uitgelegd, maar ook Vera beweert ook al dat ze eigenlijk niks kan doen (goh, wat origineel) maar ze gaat wel Algemeen Maatschappelijk Werk bellen en dan belt ze mij weer terug.

Sonja is vanochtend nog even teruggeweest, geen idee waarom maar voordat ze weer vertrok heeft ze wel iemand gebeld en vervolgens dat formulier voor de advocaat meegenomen. Uiteraard wordt mij weer niks verteld.

Update 15:16 uur:
Vera heeft zojuist teruggebeld. Ze heeft aan het AMW doorgegeven dat ze de situatie dermate ernstig vindt dat er iets moet gebeuren (hèhè, eindelijk!), het gevolg is dat de Crisisdienst van het AMW mij terug gaat bellen. Nu maar afwachten wanneer...

Update 15:30 uur:
Dat duurde niet lang: de Crisisdienst in de persoon van ene Jeanne van Elderen belt. Die deelt Vera's mening dat er dringend wat moet gebeuren, en om te beginnen wil ze voor vanmiddag nog een afspraak maken. Probleem is in eerste instantie dat ik op het punt sta te vertrekken en niet weet hoe laat ik precies terug zal zijn, maar dat probleem wordt tenminste vlotjes opgelost: ik zal proberen ergens tussen 17:30 en 18:00 uur bij haar op kantoor te zijn. Toch aardig van d'r, nietwaar?

Update ca. 19:30 uur:
Om half zes heb ik me bij Welzijn Eindhoven gemeld, en vervolgens een gesprek van pakweg een uur gehad. Heel veel kan ze niet voor me doen, maar ik heb nu wel het nummer van de 24-uurs crisisopvang, dus da's al iets.

Later op de avond bellen beide dames nog een keer: Jeanne om een vervolgafspraak te maken, gevolgd door Vera die wil weten hoe de situatie op dat moment is. Die is prima, nergens last van, want ik ben niet thuis...

Hulpverleners? Waar dan?

Ik had vandaag net zo goed kunnen gaan werken. Ik ben wel bij de huisarts geweest, maar GGzE en Welzijn Eindhoven hebben zich niet gemeld. De huisarts kon eigenlijk weer eens niks voor me doen, zijn bijdrage bestond uit het voorschrijven van Oxazepam, een inslaper. Helaas valt dat in de categorie "geneesmiddelen die de rijvaardigheid beïnvloeden", is de Oxazepam zelf na acht uur uitgewerkt maar kunnen de bijverschijnselen het 24 uur volhouden, waarmee het vrijwel nutteloos is. De enige tijd dat ik het spul zou kunnen gebruiken is tussen vrijdagavond en zaterdagavond, anders kan ik niet gaan werken. Dat betekent dus ook dat ik dan zaterdag en zondag veel zou slapen en de rest van de tijd ook met die bijverschijnselen zit, waardoor ik in het weekend weinig of niks meer doe. Da's ook niet de bedoeling, want in het weekend probeer ik juist zoveel mogelijk weg te zijn.

Aangezien ze zelf niet belden heb ik GGzE en Welzijn Eindhoven zelf maar gebeld, zo ergens rond 16:00 uur. En ook dat schoot niet op.

GGzE: de therapeut waarbij ik onder behandeling ben blijkt twee weken vakantie te hebben, maar nadat ik het "sirenes en blauwe zwaalichten" verhaal verteld had zou de dame aan de andere kant van de lijn gaan kijken of ik bij iemand anders terecht kon. Of ik tot 16:15 bereikbaar was. Ja hoor, geen probleem. En dus werd ik om 16:35 teruggebeld. Dat bleek een psychiater te zijn, die verkondigde ook al dat ze niets aan de crisis kon doen, maar ze wilde voor maandag een afspraak maken om te bekijken of ik geholpen zou zijn met medicijnen. Aldus geschiedde.

Welzijn Eindhoven: gebeld, Vera van Nunen was inderdaad aanwezig maar telefonisch in gesprek, de dame aan de andere kant van de lijn zou haar terug laten bellen. Hetgeen niet gebeurde.

Kortom, ik voel me behoorlijk in de steek gelaten. Ik luid de noodklok, waarschuw expliciet voor de gevaren van de huidige situatie, maar niemand kan of wil er iets aan doen. Het zal wel weer moeten gaan zoals het altijd in dit land lijkt te gaan: hulpverleners zijn op de hoogte maar grijpen niet in, vervolgens gaat het gruwelijk fout, waarna heel Nederland weer eens over de hulpverleners heenvalt omdat ze niet ingegrepen hebben. Je zou toch denken dat ze bijgeleerd zouden hebben na al die familiedrama's van de afgelopen jaren...

Het is niet alleen maar ellende

Gelukkig is er niet alleen maar ellende, en zijn er ook nog mensen die m'n aanwezigheid wel op prijs stellen. Gisteravond ben ik met de trein naar Boxtel gegaan waar ik had afgesproken met een van m'n Engelen voor een avondje film kijken. Niks bioscoop, gewoon lekker op de bank DVD-tje kijken, pilsje erbij (vandaar de trein ipv de auto), stokbroodje erbij, en m'n GSM uit. Ik blijf het een mooie uitvinding vinden, die uitknop. Beste knop op het hele apparaat.

Ja, het was bijzonder gezellig. Ik heb er van genoten. Heerlijk, zo'n avondje geen stress en geen zorgen. Dat moeten we vaker doen. De film was "I Am Legend" met Will Smith, geen onaardige film als je het oorspronkelijke verhaal niet kent, alleen het einde is nogal teleurstellend, om niet te zeggen ongeloofwaardig. Ach ja, je kunt niet alles hebben. En het gezelschap op de bank maakte het meer dan goed.

Alarmfase rood

Afgelopen woensdag heeft Sonja me zo gigantisch onderuit getrapt dat ik weer terug op de rand van een zenuwinzinking ben beland. Niet alleen dat, ze is zover gegaan dat ik me nog maar met moeite in kon houden, anders had ik 'r eerst van de trap gesmeten en naderhand ook nog met d'r kop tegen de muur geramd (de zogeheten "Duitse methode"). Tijd dus om groot alarm te slaan bij al die hulpverleners. Er is nog nooit iemand geweest die me zover heeft gekregen dat ik door het lint ga, maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat als het gebeurt ik tijdelijk niet toerekeningsvatbaar ben, en in staat tot extreem fysiek geweld.

Eerst de huisarts gebeld, maar daar kon ik eigenlijk pas over anderhalve week terecht. Daarop heb ik de assistente uitgelegd wat er aan de hand was, en gezegd dat als er nu niet ingegrepen wordt, een dezer dagen de straat opgeschrikt zal worden door sirenes en blauwe zwaailichten. Dat hielp, opeens had ze aanstaande maandagmiddag nog een plekje vrij. Wat een beetje druk al niet vermag.

GGzE en Welzijn Eindhoven waren niet te bereiken op vrijdagmiddag om 17:00 uur, dus die heb ik per e-mail gewaarschuwd en verzocht in te grijpen. Op m'n werk heb ik aangegeven maandag niet beschikbaar te zijn, hopelijk kan ik die dag gebruiken voor overleg met al die instanties.

Rammelende argumenten en Sonja's Meet & Feed

Vanochtend vond ik in m'n mailbox een mail van Sonja. Na eerst twee keer geweigerd te hebben per e-mail met argumenten te komen heeft ze zich kennelijk toch bedacht, want ze kwam zowaar met argumenten aan. Helaas voor haar bleken die niet al te solide in elkaar te zitten. Een samenvatting.

Argument: ze krijgt geen urgentie bij de woningcorporaties als ze "financieel zelf in staat is om binnen zes maanden een woning te kopen of te huren op de particuliere markt of in het duurdere segment van een woningcorporatie". Mooi toch, dat betekent dat de woningcorporaties het met me eens zijn dat het voor haar geen probleem moet zijn om een andere woning te vinden.

Argument: "Ik kom niet in aanmerking voor huursubsidie". Klopt (afgezien van het feit dat dat tegenwoordig huurtoeslag heet), maar het zegt natuurlijk wel wat over de hoogte van haar inkomen. Kennelijk denkt ze dat een huurwoning alleen maar passend is als de overheid bijdraagt in de huur.

Argument: "Ik heb recht op kinderalimentatie, bij een brutosalaris van € 1.200 zou er theoretisch € 400 bruto aan kinderalimentatie mogelijk moeten zijn". Ze zit zich dus al weer rijk te rekenen, want ten eerste bedraagt mijn inkomen bij lange na geen € 1.200 bruto per maand, en wordt er bij het bepalen van de hoogte van de kinderalimentatie ook gekeken naar mijn (vrijwel volledig afwezige) draagkracht. Ik denk dat ze blij mag zijn als ze een paar tientjes per maand krijgt.

Argument: "De berekening van de alimentatie klopt niet, want er moet nog van alles vanaf". Die berekening zal inderdaad niet 100% kloppen, maar ik had er dan ook bij vermeld dat het een Quick & Dirty berekening was. Enerzijds moet er wel wat van af, anderzijds komt er ook weer bij, dus per saldo zullen die bedragen heel aardig in de buurt van de werkelijkheid komen. Sonja denkt echter dat ze per saldo beter af zal zijn met het betalen van partneralimentatie. Ik waag het te betwijfelen...

Argument: ik zou er geen rekening mee hebben gehouden dat ze waarschijnlijk naar een plek buiten Eindhoven moet verhuizen, waardoor ze alle kinderopvang opnieuw moet regelen en Tom naar een andere school zou moeten. Helaas voor haar, weer fout. Er zijn volop woningen in Eindhoven, en zelfs als ze elders in de regio zou gaan wonen heeft dat geen gevolgen voor school en opvang. Bij Tom op school zitten kinderen uit de hele regio, en aangezien ik zelf met enige regelmaat ritten rij voor de buitenschoolse opvang weet ik dat ook daar kinderen uit de hele regio zitten.

En als het ultieme argument om niet te verhuizen: Tom wil niet verhuizen. Pardon? Die jongen is zes, sinds wanneer hebben kinderen van die leeftijd beslissingsrecht bij verhuizingen?

Voor de rest alleen maar herhaling. In bijvoorbeeld Tilburg zijn woningen goedkoper, en als dat niet kan met m'n werk moet ik daar maar een andere baan gaan zoeken, want ik ben degene die weg wil. Weg uit m'n huwelijk, ja, maar m'n woning voldoet prima. Of ik moet ergens in de stad maar een kamer huren of zo, aldus Sonja. Waaruit maar weer eens blijkt dat ze niet luistert, want ik heb haar al eerder uitgelegd dat je als kamerbewoner geen huurtoeslag krijgt waardoor op kamers wonen niet betaalbaar is.

En toen was het tijd voor d'r "Meet & Feed". Raar verhaal dit keer. Ze moest verkleed want ze gingen een rollenspel doen (drie uur lang) en dan kwam er nog wat achteraan (nabespreking of zo, denk ik) waarvoor ook nog eens twee uur gepland stond. Dat hele verhaal zou om 18:00 uur beginnen, dus zouden ze tot 23:00 uur bezig zijn. En om het nog gekker te maken: ze ging niet met d'r eigen auto maar werd opgehaald en ook weer thuisgebracht. De geloofwaardigheid wordt steeds minder, uit m'n vrienden- en kennissenkring kwam opnieuw het vermoeden dat ze vreemd gaat.

Afzien

Het was weer eens een zware dag vandaag. Aangezien er twee kinderen op schoolkamp zijn vertrek ik wat later, of beter gezegd wat minder vroeg. Om 06:00 uur ging de wekker af, om 06:30 uur opgestaan, om 07:00 uur de deur uit, kinderen ophalen en naar school brengen, en dan om 09:00 uur weer thuis. Nog meer documenten kopiëren voor de scheidingsaanvraag, om 11:30 uur weer de deur uit om diezelfde kinderen op te halen en thuis af te leveren. Na de laatste afgeleverd te hebben door naar kantoor om wat papieren op te halen voor een middagrit, en toen ik daar stond werd meteen ook maar even gevraagd of ik even met een andere chauffeur mee wilde rijden, want er stond een taxibus bij een zieke collega en die moest naar een niet-zieke collega.

Uiteindelijk om 14:55 thuis, om twintig minuten later te vertrekken voor de volgende rit. Rond 17:00 uur weer thuis, waar een half uur later Sonja ook binnenwandelde. Als je dacht dat al dat werk al ellende was, het begon nu pas. Ze begon weer te zeiken over de kinderalimentatie (want partneralimentatie wil ze niet betalen, maar kinderalimentatie wil ze wel ontvangen), en vervolgens kreeg ik ook nog eens naar m'n hoofd dat ik haar bedreigd zou hebben. Wat bleek: in dat voorstel "Huisvesting vs. alimentatie" heb ik de regelgeving rond de alimentatieplicht beschreven, en daarbij is ook vermeld dat bij niet-betalen het hele circus op gang komt van deurwaarders, incassobureaus en dergelijke. Gewoon zakelijke informatie, maar paranoïde als ze is ziet ze dat meteen weer als bedreiging.

Dan werd ook nog een paar keer herhaald dat de advocaat wel rekening moet houden met de kosten die ze heeft voor kinderopvang. Ik zal het hem/haar vragen (misschien), maar ik heb er zo m'n twijfels over of ze daar rekening mee houden. Als ze dat al doen zullen ze toch op z'n minst alle facturen moeten hebben, maar daarvan wist Sonja te vertellen dat ze niet weet waar die allemaal zijn. Juist.

Ook wist ze nog te vertellen dat ze met haar inkomen geen huurtoeslag krijgt, en dat ik maar eens op de site van de Belastingdienst moest gaan kijken waar die grens lag. Daar zit ze inmiddels inderdaad boven, maar om dan maar gelijk weer tekeer te gaan... Typisch Sonja trouwens: eerst wat beweren, en dan van anderen verwachten dat die zelf de onderbouwing gaan leveren voor háár argumenten.

Oh, en het feit dat ze van d'r echtscheiding een complete oorlog aan het maken is, is uiteraard weer eens mijn schuld.

Ik ben het nu dus echt zat. Wat mij betreft kan ze vertrekken. Interesseert me niet waarheen en wat voor problemen dat voor haar oplevert, als ze maar vertrekt en de kinderen meeneemt.

Update 22:00 uur
Om 19:15 vertrokken voor m'n laatste rit van vandaag, en om 21:00 uur weer terug. Waarop Sonja weer opnieuw begon met ruziemaken, waar de kinderen bij waren zodat ze me vervolgens kon verwijten dat ik ruzie maak waar de kinderen bij zijn. Een en al kritiek, maar de eerste constructieve bijdrage van Sonja moet nog komen. Intussen heeft ze weer precies datgene bereikt wat ze wil bereiken: ik balanceer alweer op de rand van een totale zenuwinzinking. Fijn volk, die Duitsers... Ik krijg het idee dat we na de oorlog Duitsland niet opnieuw hadden moeten opbouwen, maar in plaats daarvan volledig platbombarderen...

Nog wat "constructieve" bijdragen van Sonja vandaag: ik ben een risico, ik moet maar een andere baan gaan zoeken, en ik moet maar in m'n taxibus gaan wonen. Want bij haar moeder wonen kan zogenaamd niet, kinderopvang elders kan ze ook niet krijgen, en geen werkgever wil haar hebben omdat ze kinderen heeft. Vreemd genoeg liep ze een paar maanden geleden nog te verkondigen dat ze meerdere aanbiedingen van werkgevers had liggen, en toen ze bij Yacht ging werken waren die kinderen er ook al. Oftewel, het is weer gewoon het zoveelste smoesje.

Oh, en al die vermeende vrienden en kennissen van haar die zogenaamd staan te popelen om te helpen? Die zitten er (volgens Sonja zelf!) niet op te wachten om haar met de kinderen in huis te nemen. En dat noemt ze dan vrienden? Als dat haar "vrienden" zijn, dan word ik toch nieuwsgierig naar haar vijanden...

Verdachte omstandigheden

Vanochtend heb ik Sonja er nog eens per e-mail op gewezen dat ik van haar degelijke argumenten verwacht in plaats van alleen maar de opmerking dat mijn argumenten gebaseerd zouden zijn op verkeerde informatie. Gezien het uitblijven van een antwoord kan ik alleen maar constateren dat ze nog altijd meent dat ze gewoon per definitie altijd gelijk heeft en dus haar mening niet hoeft te onderbouwen. Helaas voor haar zie ik dat toch anders, en zal dit zeker consequenties hebben.

Vanmiddag had ik weer eens een afspraak bij GGzE Geldrop. Dat heeft in het kort drie reacties opgeleverd. De eerste was eentje van onbegrip over het feit dat zooi van mijn schoonmoeder opeens bij mij in de schuur opgeslagen moesten worden. De tweede was lof voor het feit dat ik tegen Vera van Nunen (van Welzijn Eindhoven) had gezegd dat ik vind dat ik erbij hoor te zijn als ze over onze kinderen komen praten. Tot slot werd mijn voorstel "Huisvesting vs. alimentatie" betiteld als een goede en creatieve oplossing. Kortom, al met al positief.

Na m'n laatste rit ben ik maar eens even onderuitgezakt in een lekker warm bad. Om 18:30 hoorde ik Sonja binnenkomen, en kennelijk was die ergens niet tevreden over want er werd volop met de deuren geslagen. Een uur later was het eten klaar, en was Sonja opeens verdacht vriendelijk. Aangezien dat op z'n zachtst gezegd nogal ongebruikelijk is ben ik maar meteen wantrouwig geworden; als ze zo begint moet ze wat gedaan hebben. En jawel hoor, of ik donderdagavond de kids op wilde gaan halen bij de opvang. Oftewel, ze moet weer ergens heen. Het vergde wat doorvragen, maar uiteindelijk bleek dat ze donderdagavond weer een "Meet & Feed" heeft. Een half jaar geleden hadden we toch echt afgesproken dat afspraken ruim op tijd aangekondigd moeten worden, maar klaarblijkelijk vindt Sonja dat ze zich daar niet aan hoeft te houden. Ook goed, maar als zij zich daar niet aan hoeft te houden, hoef ik het ook niet meer.

Het zal in elk geval wel laat worden. Die bijeenkomsten duren tot 21:00 uur (vreemd genoeg duurden die tot voor kort maar tot 20:00 uur), en volgens Sonja moest ze daarvoor ook nog naar Den Bosch omdat het pand van Yacht in Eindhoven verbouwd wordt. Dan ga je je toch afvragen wat voor afspraken ze die avond nog meer heeft...

De komende weken heeft Tom vakantie, en Sonja wist te vertellen dat ze een aantal dagen vrij had genomen. Oh, ze zat toch in haar laatste week bij d'r huidige project bij de Rabobank? Niet dus, dat bleek alweer verlengd te zijn, deze keer tot augustus. Maar ook dat was waarschijnlijk niet belangrijk genoeg om dat meteen even mede te delen toen ze het zelf hoorde.

Ik zal ook eens geen gelijk hebben...

Sonja heeft zich verwaardigd alsnog te reageren op mijn voorstel van verhuizen vs. alimentatie. En jawel, wat ik voorzien had gebeurde ook: ze heeft het voorstel afgewezen. Nou is het in dit land gebruikelijk dat, als je het met iemand niet eens bent, diens argumenten weerlegt en met onderbouwde tegenargumenten komt. Maar helaas, Sonja is afgericht voor de Duitse samenleving en daar gaat het kennelijk toch heel anders. Sonja's letterlijke reactie:

"Hartelijk dank voor het gedane voorstel. Helaas spijt het me je te moeten meedelen dat ik er geen gebruik van zal maken en dat ik zal blijven vasthouden aan de eerder gemaakte afspraak. Dit houdt in dat jij op een nader te bestemmen einddatum maar bij voorkeur bij het uitspreken van de echtscheiding de gemeenschappelijke woning per ommegaande met al je bezittingen zult verlaten en dat je de woning en de overeengekomen boedel die volgens verdeling mij zal toebehoren met alle rechten en plichten zult overdragen aan mij en de kinderen. De reden voor deze beslissing is dat de door jou hier gegeven argumentatie is gebaseerd op verkeerde en deels zelfs incorrecte informatie. Bovendien laat je een aantal wezenlijke zaken buiten beschouwing."

Inderdaad, u raadt het al, wat dan de juiste informatie zou zijn werd niet vermeld, en die vermeende "andere wezenlijke zaken" schitteren ook al door afwezigheid. Maar eerlijk gezegd zou het me verbaasd hebben als ze dat alles er wel bij vermeld zou hebben; Sonja vindt nou eenmaal dat ze boven mij staat, en in Duitsland is het nog altijd zo dat de baas altijd gelijk heeft.

Ik vraag me trouwens af wat de experts van haar taalgebruik zouden vinden. Ondanks dat de geciteerde alinea een flinke lap tekst is bestaat deze toch maar uit vijf zinnen; de derde zin klinkt erg formeel, is maar liefst 58 woorden lang, en klinkt daarmee als een formele volzin. Het valt nog mee dat het niet in het Duits is... De daaropvolgende zin heeft het over "verkeerde en deels zelfs incorrecte informatie". Nou kan ik me vergissen, maar volgens mij rammelt dat taalkundig behoorlijk aangezien "verkeerd" en "incorrect" synoniemen zijn. Voor degenen die spijbelden op de dag dat die uitdrukking op school behandeld werd: synoniemen zijn verschillende woorden met dezelfde betekenis. Eigenlijk staat er dus "verkeerde en deels zelfs verkeerde informatie".

Nou ben ik geen taalkundige, maar die hele tekst wekt bij toch de indruk van iemand die zich beter en intelligenter voor wil doen dan-ie eigenlijk is.

Ik heb de betreffende correspondentie maar alvast uitgeprint; morgenmiddag heb ik weer eens een gesprek bij het GGZ, eens zien wat ze er daar van denken.

En dat was de middag nog maar, toen kwam de avond. Sonja was rond 19:00 uur thuis met de kids. Een half uur later kwam Tom naar boven, toen ik 'm vroeg of het eten al klaar was wist hij te vertellen dat het eten nog niet klaar was, want "mama moest eerst nog wat doen op de computer". Hoebedoelu, prioriteiten? Weer een half uur later kwam Tom naar boven met m'n bord eten. Ik dus weer met bord naar beneden, bleek de rest al gegeten te hebben (ja, m'n eten was inderdaad al bijna koud), en volgens Sonja had ze toch echt naar boven geroepen dat het eten klaar was. Vast...

Maar we zijn er nog niet. Om 20:00 stond opeens ene Hans aan de deur. Geen idee welke precies (Sonja heeft er verschillende in haar kennissenkring), maar hij kwam spullen van m'n schoonmoeder afleveren die kennelijk bij ons in de schuur opgeslagen moesten worden. Daar wist ik niets van, en ik weet toch echt 100% zeker dat schoonmoeder een opslagruimte heeft gehuurd voor d'r inboedel. Dus waarom haar zooi nou opeens in mijn schuur moet liggen, geen idee. Maar zodra het in de weg ligt vliegt het eruit.

Voorstel verhuizing vs. alimentatie

Sonja en ik hebben allebei een heet hangijzer bij de echtscheiding: bij mij is het huisvesting, bij haar de alimentatie. Aangezien ze twee keer keer zoveel inkomen heeft als ik is zij namelijk degene die alimentatie moet gaan betalen.

Eerst de huisvesting: gigantisch probleem, want ik kan nergens terecht. Voor de sociale woningbouw ben ik geen urgentiegeval, en dus mag ik achteraan aansluiten met een wachttijd van zes tot zeven jaar. Twee woningcorporaties hier in Eindhoven verloten hun woningen (www.kansrijkhuren.nl), maar dat is met een gemiddelde van misschien twee per week en 800-1200 reacties per woning. Het kan dus zijn dat ze morgen bellen dat ik een woning toegewezen krijg, maar het kan ook jaren duren. Zelfstandige woonruimte in de particuliere sector is onbetaalbaar, want voor de huurtoeslag mag mijn maximale huurbedrag ongeveer € 480 per maand zijn, maar woningen in die sector zijn een stuk duurder dan dat. Onzelfstandige woonruimte dan (oftewel: op kamers)? Ook al niet, want daarvoor vragen ze hier ook al gauw € 400 per maand, en als kamerbewoner heb je geen recht op huurtoeslag. Koopwoning dan misschien? Ook al niet, want met mijn inkomen krijg ik maximaal € 40.000 aan hypotheek, en daar koop je in Eindhoven nog maar amper een garagebox voor, laat staan een woning.

Sonja weigert te verhuizen, want die heeft zichzelf er inmiddels van overtuigd dat ze, als ze zich inschrijft en urgentiestatus krijgt, ze een tweekamerflatje van € 600 per maand aan de andere kant van Eindhoven zal krijgen. Ik heb geprobeerd haar uit te leggen dat dat niet kan, aangezien een tweekamerflat geen passende woning is voor een volwassene plus twee kinderen, en dergelijke huurbedragen niet voorkomen in de sociale woningbouw. Maar helaas, ook dat verhaal past niet in Sonja's wereldbeeld en dus wordt er niet geluisterd.

Door naar de alimentatie. Sonja heeft ergens op Internet een berekening gevonden waarmee ze uitkwam op een alimentatie van zo'n € 600 per maand. Traditiegetrouw heeft ze niet verder gelezen, anders had ze geweten dat dat het maximale bedrag is wat ze met haar inkomen kwijt zou zijn. De mededeling dat er ook gekeken wordt naar mijn inkomen en naar het bedrag per maand wat zij nodig heeft was weer eens aan dovemansoren gericht.

Tijd dus voor een andere aanpak. Ik heb haar voorgesteld (voorzien van de nodige argumenten) dat zij met de kinderen gaat verhuizen, in ruil daarvoor zie ik dan af van alimentatie. Dat zou mijn huisvestingsprobleem oplossen, en haar de komende 12 jaar (de maximale alimentatieduur) ettelijke duizenden Euro's besparen. Het heeft nog wel meer voordelen, maar bij Sonja draait alles om geld dus wat dat het krachtigste argument. Noodgedwongen is dat voorstel per e-mail gegaan. Als ik het mondeling geprobeerd zou hebben was ik al bij voorbaat kansloos, want zodra Sonja het woord "verhuizen" hoort in combinatie met haar eigen naam gooit ze haar kont tegen de krib en luistert ze niet meer.

Sonja reageerde in stijl. Geen "akkoord" of zelfs maar "klinkt niet verkeerd, daar wil ik even over nadenken", nee, in plaats daarvan mailde ze terug met een verwijzing naar de al eerder genoemde website kansrijkhuren.nl met de opmerking dat er verschillende woningen op aangeboden worden die ik zou moeten kunnen betalen. Ik heb haar geadviseerd om er eerst eens over na te denken en zonodig de mening van anderen te vragen, maar Sonja kennende zal dat wel weer niet gebeuren en houdt ze gewoon haar poot stijf.

Tijd voor hardere maatregelen, vrees ik...

Aanwezigheid niet gewenst

Vanmiddag om half drie hadden we thuis weer eens een afspraak met Vera van Nunen van Welzijn Eindhoven. Of beter gezegd: Sonja had een afspraak, want die had het (ongetwijfeld met opzet) zo gepland dat het samenviel met mijn middagrit. Ik had nog gevraagd of ze dat kon verzetten, maar het antwoord luidde dat ze "geen tijd had op de tijdstippen dat ik tijd heb". Nou zijn m'n werktijden dusdanig dat ik (als er geen extra ritten zijn) elke dag tussen pakweg 09:00 en 14:00 thuis ben, dus dat argument was nogal zwak, naar mijn niet overmatig bescheiden mening. Ik kan dan ook niet anders concluderen dat mijn aanwezigheid niet gewenst was, ongetwijfeld omdat Sonja de indruk wilde wekken dat alles prima gaat met de kids, en ze al aan zag komen dat ik nog wel eens wat kritische opmerkingen zou kunnen maken.

Maar goed. Ik stond op het punt te vetrekken toen Vera aanbelde, en Sonja was uiteraard weer eens niet op tijd thuis. Dat deed ze bij het GGZ in Geldrop ook stelselmatig, het lijkt er dan ook op dat dit haar manier is van zeggen dat het haar allemaal niet interesseert. Met Vera heb ik wel afgesproken dat ze de volgende afspraak met mij maakt en niet met Sonja, het gaat tenslotte ook om mijn kinderen en dus wil ik daar wel bij zijn.

Eveneens gebruikelijk inmiddels is dat Sonja 's avonds nauwelijks wilde vertellen wat er besproken was, en ik zoals gewoonlijk weer alle beetjes informatie er stukje bij beetje uit moest trekken. Wat er nu eigenlijk gezegd is weet ik nog steeds niet, Sonja had het er eigenlijk alleen maar over dat ze de bemoeienis van Welzijn Eindhoven maar niks vindt, en dat Vera volgens haar d'r werk niet goed deed. Volgens haar had ze zelf verschillende normale vragen gesteld maar deed Vera niks anders dan dreigen de kinderen uit huis te plaatsen. Nou heb ik Vera al vaker gesproken, en het lijkt me dan ook hoogst onwaarschijnlijk dat ze dat gedaan heeft.

Probleem is echter dat Sonja paranoïde is. Ze heeft zichzelf wijsgemaakt dat Welzijn Eindhoven er op uit is om haar de kinderen af te nemen, en dat is dan ook het enige wat ze hoort. Al het andere past niet in haar wereldbeeld en wordt dan ook volledig genegeerd. En uiteraard valt haar weer niks te verwijten en ligt het allemaal aan een ander. Deze keer is Tom aan de beurt: Sonja heeft contact gezocht met alweer een therapeut die mag proberen Tom's gedrag te veranderen. Het komt niet in haar op dat de oorzaak van veel problemen wel eens bij haarzelf zou kunnen liggen...

Kortom, ik in therapie, Tom in therapie, Max dan straks ongetwijfeld ook, en Sonja maar niet snappen waarom het in de wereld niet gaat zoals zij het wil... Ik voorzie nog heel veel problemen voor haar in de komende jaren (zo niet de rest van haar leven).

Discriminatie mag in Nederland

In februari heb ik een klacht ingediend bij het Adviespunt Discriminatie Zuidoost Brabant vanwege de discriminatie in de sociale woningbouw bij echtscheiding. Even ter herinnering: als je vertrekt met je kinderen ben je een urgentiegeval en krijg je binnen zes maanden een andere woning, als je vertrekt zonder je kinderen word je aan je lot overgelaten. Wachttijd voor een woning: zes tot zeven jaar.

Welnu, zojuist werd ik teruggebeld door een dame van dat Adviespunt, en die beweert dat een procedure tegen dit beleid kansloos is. Volgens haar is deze rechtsongelijkheid normaal beleid bij alle woningcorporaties in Nederland en valt er daardoor niks tegen te ondernemen. Met andere woorden: discriminatie mag zolang het maar consequent doorgevoerd wordt...