One day, two dates

Het begin van de dag was goed en slecht. Het goede eraan was het weer (zonnig!), het slechte eraan was Sonja's humeur. Ergens rond 08:15 werd ik wakker omdat ze weer eens ruzie aan het maken was met Tom. Die wilde zich niet aankleden, maar hij moest want hij moest mee boodschappen gaan doen. Uiteindelijk is hij zich toch maar aan gaan kleden, maar even later moest zo te horen Max het ontgelden bij z'n moeder.

Ergens tegen 09:30 liet ik me beneden zien en was het mijn beurt. Sonja wilde nu opeens de kids thuislaten bij mij (lekker inconsequent ook naar de kinderen toe) en vroeg of dat kon. Dan is het allang duidelijk wat het enige correcte antwoord is, maar helaas voor haar ben ik niet dusdanig gedrild dat ik recht uit bed al klaarwakker ben en klaar voor actie. Voor het ontbijt ben ik niet aanspreekbaar. Dus kwam het gewenste antwoord niet, en is ze met een kwaaie kop maar samen met de kids booschappen gaan doen.

Vlak voor ik vertrok (eerst even de stad in, dan naar Pauline en vervolgens door naar Helma) kwam Sonja nog met de opmerking dat ik even moest bellen voor ik naar huis kwam (althans als dat ergens voor 22:00 zou zijn), want ze wilde mensen uitnodigen "die jou niet willen zien". Toen ik vroeg wie dat dan waren kwam er als antwoord dat dat niet belangrijk was. Aangezien ze het niet wil vertellen zal het dus wel weer gelogen zijn en een van haar pogingen zijn om mij te kwetsen; vorig jaar bij het GGzE heeft ze al toegegeven dat ze het leuk vindt om anderen te kwetsen, en kennelijk is ze nog niet tot het inzicht gekomen dat dergelijk gedrag onacceptabel is buiten Duitsland.

Gelukkig was de rest van de dag uitstekend, even afgezien van het feit dat het weer slechter werd naarmate ik noordelijker kwam. In Eindhoven scheen de zon, in Boxtel was het bewolkt en in Den Bosch had het geregend. Met Pauline ging het stuk beter dan ik had gedacht dus dat was een aangename verrassing.

En dan Helma. Die kwam me op het station ophalen en veroorzaakte eigenlijk al meteen een "wow"-gevoel. Voor iemand die zichzelf omschrijft als "Niet supersexy, niet uitgesproken knap (en ook niet uitgesproken lelijk hoop ik)" ziet ze er verdomd leuk uit. Goed figuur (naar mijn smaak althans) en -- alweer naar mijn smaak -- ook beslist niet lelijk. Ze was alleen wat kleiner dan ik had ingeschat, ik kon net over haar heen kijken -- en ik ben toch ook maar 166 cm kort. Uiteraard ga ik hier geen details prijsgeven, maar het is een zeer aangename avond geworden. Voor de lezers die op zoek zijn naar ranzige details: nee, geen sex, en als dat wel gebeurd zou zijn zou ik dat hier toch niet vertellen.

Op naar het weekend

Naast werken stond vandaag ook deels in het teken van morgen. Helma, eén van m'n chatmaatjes (ja, inderdaad, van het vrouwelijke geslacht) woont in Den Bosch, en al een paar weken geleden hebben we afgesproken dat ik haar morgen op zou gaan zoeken. Da's natuurlijk hartstikke leuk en dus zeker iets om naar uit te kijken.

Maar ja, je moet er natuurlijk wel een beetje toonbaar uitzien, dus heb ik tijdens de vrijwel dagelijkse chat met Monique de webcam even aangeslingerd en haar laten beoordelen of m'n kapsel (of wat er voor doorgaat) nog wel even meekon of dat het toch tijd werd voor de kapper. Volgens haar kon de schaar er wel weer eens in. Schat van een meid, maar soms is ze genadeloos...

Haar suggestie was om het aan de zijkanten heel kort te houden, bovenop iets langer en dan zodanig dat het een beetje piekerig wordt. Afwerken met een klodder wet-look gel, want volgens haar zou ik er met het eindresultaat een stuk vlotter uitzien. Op naar de kapper dus maar. Want wie ben ik om er tegenin te gaan als ik zo'n advies krijg van een jongedame die èn een leuke meid is, èn er leuk uitziet, èn vrijgezel is? Toch?

Vervolgens het resultaat weer laten zien, ik kan nu met de goedkeuring van Monique op stap. :-)

Vervolgens meldde ook Pauline zich op MSN. Die houdt me al een tijdje weer op afstand maar ze vond het nodig om toch nog een keer te vertellen dat het niet aan mij lag. Alle begrip voor, maar leuk vind het niet. Ik heb het toch nog maar een keer geprobeerd, en haar een berichtje gestuurd met de mededeling dat ik morgen met de trein naar Den Bosch ga, en gevraagd of het zinvol was om in Boxtel even uit te stappen en haar mee uit lunchen te nemen. Ik had al half en half verwacht dat ze nee zou zeggen, maar zowaar, ze zei ja!

Kortom, m'n zaterdag kan niet meer stuk. :-)

Alleen vanavond was het weer even niks. Volgens Tom zouden we gevulde pannenkoeken krijgen, maar in de praktijk heeft m'n bord niet meer gezien dan anderhalve gewone pannenkoek. En dat moet dan het avondeten voorstellen. En toen kwam er ook nog eens commentaar vanuit de keuken! Tom probeerde vanalles uit te halen wat niet lukte, zoals bijvoorbeeld langs Max proberen te komen terwijl die al ingebouwd zat tussen de bank en de tafel. Uiteraard heb ik 'm gezegd dat dat niet gaat, ik moet tenslotte voorkomen dat er ongelukken gebeuren. Kritiek van Sonja (die in de keuken stond en daarmee niet kon zien wat er gaande was): "Van de twintig woorden van jou zijn er negentien kritiek!". Dus heb ik verder m'n mond maar gehouden. Het is duidelijk dat ik me nergens mee mag bemoeien. En voor Sonja is het wel zo gunstig als er weer eens iets foutloopt, want dan heeft ze tenminste weer een excuus om tegen de kids uit te vallen.

Operatie Deportatie

De weergoden hebben het zich gemakkelijk gemaakt vandaag. Er waren ons buien voorspeld, maar telkens zo'n bui starten en stoppen was kennelijk toch te veel moeite. Dus hebben ze daarboven gewoon de kraan opengedraaid en 'm niet meer dichtgedraaid. Toen ik vanochtend iets voor 7:00 buitenkwam regende het al zachtjes, een kwartier later hield het op met zachtjes regenen, en vervolgens duurde het tot 13:30 voordat het eindelijk ophield.

En dus ben ik flink nat geworden, zowel van de regen als van het zweten. Van de regen vanwege het telkens in- en uitstappen, van het zweten omdat ik m'n roemruchte veiligheidsjas had aangetrokken, want in tegenstelling tot m'n zomerjack is die wel waterafstotend. Ventileren doet-ie echter absoluut niet.

Al met al wel een drukke dag vandaag. Eerst m'n schoolroute, meteen daarachter aan moest ik een drietal senioren op gaan halen (met elk een begeleider en een rollator) en wegbrengen naar De Tongelreep, waar de Gemeente Eindhoven een Ouderendag had georganiseerd. Een hele klus, want in pakweg een uur tijd moesten er zo'n 1.200 ouderen vervoerd worden. Het zijn er zoveel bij elkaar in één keer dat het wel leek alsof we ze bij De Tongelreep moesten verzamelen om gedeporteerd te worden. Als we ze naar het NS-station hadden moeten brengen had ik me pas echt zorgen gemaakt...

Uiteraard ging alles weer niet zoals gepland. Volgens m'n lijst moest ik totaal zes mensen ophalen plus drie rollators. De dames op het eerste adres hadden geen rollator, de passagier van het tweede adres had geen begeleider en ook geen rollator, en op het derde adres was niemand thuis. Heeft wel één voordeel: dat scheelt straks weer wat tijd op de terugweg.

Vervolgens kon ik door naar m'n afspraak bij het Maatschappelijk Werk, wat uiteindelijk niet meer heeft opgeleverd dan een telefonisch gemaakte afspraak bij NEOS, een instelling die opvang biedt aan mensen die het om wat voor reden dan ook nodig hebben. Wat mij betreft is dat vooral iets voor absolute noodgevallen, want eigenlijk vind ik het maar niks. Zonodig krijg je zorg en begeleiding, voor de rest een klein kamertje voor jezelf en drie maaltijden per dag. Leuk, gezelschap van een stel mannen met problemen variërend van dakloosheid tot psychische klachten tot verslaving. Ja, alleen mannen, want NEOS heeft afzonderlijke locaties voor de opvang van mannen en vrouwen. Bijkomend probleem is de eigen bijdrage: 70% van je inkomen. De afgelopen paar maanden lag m'n inkomen hoger dan normaal, maar als ik daar dan 70% van moet inleveren ben ik zo ongeveer nog beter af als ik een appartement huur in de particuliere sector. Eentje met een huur boven de inkomensgrens voor de huurtoeslag...

Straks weer opnieuw stressen: eerst m'n schoolroute weer, dan met een noodgang naar de andere kant van Eindhoven om die senioren weer op te halen en naar huis te brengen, en dan vanavond nog m'n vaste rit van Eindhoven naar Helmond.

Pa

Vandaag was het weer stressen. Eerst vanochtend m'n schoolroute, om 07:00 de deur uit en om 09:00 weer terug. Even een kan thee gezet, een bakkie thee naar binnen gewerkt, en vervolgens om 09:30 weer de deur uit, op m'n fiets de stad in voor de afspraak bij Jeugdzorg Eindhoven.

Die begon al niet helemaal lekker. De afspraak was om 10:00 uur, vijf minuten daarvoor meldde ik me aan de balie, en pas om 10:15 verscheen de dame met wie we een afspraak hadden. Precies zoals ik verwacht had was Sonja weer eens te laat, die kwam om 10:10 pas binnenwandelen. Maar aangezien ze toch nog eerder was dan die dame heeft die het niet gemerkt. Het gaf Sonja echter wel even de gelegenheid om te vertellen wat ze gisteren van pa's vriendin had gehoord. Niks om vrolijk van te worden, vanavond ga ik even naar het ziekenhuis.

Het gesprek ging zoals verwacht: Sonja doet zich coöperatiever voor dan ze eigenlijk is, praat aan één stuk door, en ik zit erbij en zwijg. Met Sonja erbij is het toch niet zinvol als ik iets zeg, want of ze onderbreekt me na vier woorden omdat ze het niet met mee eens is, of ze houdt d'r mond en begint dan naderhand buiten te mekkeren. De dame van Jeugdzorg heeft dus bij lange na niet alle relevante informatie gekregen, en wat ze wel gekregen heeft zal ook niet helemaal correct zijn.

Iets voor 11:30 stonden we weer buiten, binnenkort horen we wel weer iets van Jeugdzorg. Toen werd het haasten, want ik moest nog op de fiets terug naar huis, m'n bus in en dan toch om 12:00 in Veldhoven zijn. Het was krap, maar het is gelukt.

Vanavond nog even naar het ziekenhuis geweest en me even laten bijpraten door m'n zus. Zonder al te veel in details te treden: pa zag er belabberd uit, mager, zwak, en kon maar amper praten. Volgende week gaan de artsen kijken of hij nog gebaat zou zijn bij chemotherapie, maar volgens m'n zus wordt het in feite een keus tussen een lang of een goed leven. De 75 zal-ie niet meer halen (hij is nu 73) tenzij er een wonder gebeurt, voorlopig zijn we al blij als hij de zomervakantie nog haalt.

Prioriteiten zijn alles

Vanmiddag ben ik weer even bij het GGzE geweest, maar aangezien ik daar een week geleden ook al gezeten heb valt er weinig over te vertellen. Ik ben sinds die tijd tenslotte alleen maar naar het echtscheidingsspreekuur geweest, alle andere afspraken zijn later deze week.

Sonja liet 's avonds weer eens merken problemen te hebben met prioriteiten. Ze had al aangekondigd dat ze pa's vriendin zou gaan bellen, maar gezien het onderwerp zou ik dat zelf toch pas gedaan hebben als de kinderen in bed zouden liggen. Sonja niet. Nee, die liep halverwege het avondeten (tussen hoofdgerecht en toetje in) weg van tafel om te gaan bellen. Belachelijk...

Echtscheidingsspreekuur

Na een opvallend rustig weekend begon vandaag de ellende weer, maar eerst nog wat leuks.

Bij het ophalen van de diverse kinderen kwam op een gegeven moment een man op ons af die ergens van een struik een takje met witte bloesem had afgebroken. Die wilde hij eerst aan de jongedames geven maar die waren niet geïnteresseerd, waarna het ding onder de ruitenwisser terecht kwam. Zag er eigenlijk best wel leuk en feestelijk uit. Maar toen kwam een van de jongedames met de geweldige opmerking: "Goh Jeroen, nou is het net of je opnieuw getrouwd bent". D'oh! :-)



Door naar de ellende.

Vanochtend heb ik Sonja de aangepaste boedelverdeling toegestuurd. Een paar uur later kwam een alweer aangepaste versie terug. Conclusie: ze zit nu dus gewoon te zeiken over details.

Waarover dan zoal: een BBQ-gereedschapset; een emaille braadslee die ze naar eigen zeggen cadeau gekregen heeft; een champagnekoeler die ik graag wilde hebben ook al is die eigenlijk van haar; gordijnen en jalouziën want die wil ze meenemen als ze verhuist (ook al is de kans vrij klein dat die in een andere woning precies zullen passen); een metalen rekje waar computerapparatuur op staat; een droogrekje; tuingereedschap; een parasol en partytent waarvan ze meent dat ze die zelf betaald heeft; en zo nog wat klein insignificant spul. Als het alles bij elkaar € 300 waard is (nieuwprijs dan wel, niet eens de dagwaarde) dan is het veel.

Dan is er nog de wasmachine; die mag ik ruilen tegen m'n PlayStation 2, anders neemt ze de machine mee als ze verhuist. Ze doet dan maar, maar ik ga dat ding toch niet zelf van de zolder naar beneden verplaatsen.

Vanavond na m'n laatste rit ben ik meteen even doorgegaan naar het echtscheidingsspreekuur van Welzijn Eindhoven. Daar ben ik niet zo heel veel wijzer van geworden, maar in elk geval wel een beetje. Zo schijn ik wel urgentie te kunnen krijgen bij co-ouderschap (ieder zorgt dan de helft van de tijd voor de kinderen) maar dat is geen optie vanwege m'n werktijden. Bij de rechter zou ze waarschijnlijk ook meer kans maken dan ik om de woning toegewezen te krijgen, precies vanwege de kinderen. En ik heb nog een lijst meegekregen van diverse websites waar ik huisvesting kan gaan zoeken.

Psychologie

Merkwaardig genoeg was Sonja vandaag ook redelijk normaal, op een uitschieter na. Na het boodschappen doen vertelde ze dat ze vanavond wilde gaan barbequen, en daar kwam achteraan dat ik alleen maar aan hoefde te schuiven. Tot zover niks mis, maar vervolgens kwam er wel op enigszins sarcastische toon achteraan "zoals altijd". Dat had nou niet gehoeven.

Aangezien ik geen reden had om thuis te blijven, en het vanmiddag wel redelijk aangenaam weer was ondanks de langzaam dalende temperatuur en toenemende wind, ben ik nog maar even de stad ingewandeld. Niet met een specifiek doel, maar gewoon om even de deur uit te zijn en wat buitenlucht in m'n longen te krijgen. Eenmaal in downtown Eindhoven kreeg ik de ingeving om weer eens op de boekenafdeling van de Bijenkorf te gaan kijken. Dat was kennelijk ook de bedoeling, want ik kwam weer buiten met twee psychologieboeken. De ene is "Ik kijk dwars door je heen" van Jeffrey Wijnberg (ondertitel: Provocatieve technieken om mensen te doorgronden"), de andere is "Zo ben ik nu eenmaal!" van Willem van der Does (ondertitel: "Lastpakken, angsthazen en buitenbeentjes").

Enigszins tot mijn verbazing zijn we zowaar nog aan iets van BBQ toegekomen. We waren net klaar met afruimen toen de eerste druppels zich lieten voelen. Net op tijd, dus.

Met of zonder jou

Vanochtend heb ik Sonja een mailtje gestuurd over het kopen van een woning, met de goede raad om haar moeder om financiële steun te vragen. In dezelfde mail ook maar alvast aangekondigd dat de echtscheidingspapieren hoe dan ook nog deze maand naar de advocaat gaan, met of zonder haar handtekening. Ik accepteer geen vertragingen meer van haar kant.

Een goeie twee uur later kwam het antwoord al. Geen tirades, geen smoesjes, alleen maar "Bedankt voor de informatie". Wat in het geval van Sonja zoveel betekent als "ik doe er verder niks mee". Vreemd genoeg was ze wel vriendelijk toen ze thuiskwam...

Als de berg niet naar Mohammed komt...

Sonja blijkt dinsdag inderdaad naar die financieel adviseur geweest te zijn, maar uiteraard moest ik eerst expliciet naar de uitkomst vragen, want uit zichzelf vertelt ze niks. En dan maar klagen dat anderen niet communiceren...

De uitslag was als verwacht: volgens Sonja is een huis kopen geen optie. Woningprijzen in Eindhoven beginnen tegen de € 190.000, met haar inkomen zou ze een hypotheek van maximaal € 160.000 kunnen krijgen en dan bruto € 900 per maand aan lasten kwijt zijn. Daarvan krijgt ze een deel wel terug van de fiscus waarmee de netto maanlasten op ongeveer € 540 uit zouden komen, maar die teruggaaf komt volgend jaar pas. Volgens haar is dat niet op te brengen met een inkomen van € 1.400 netto per maand. Nou ligt haar inkomen rond de € 1.500 netto per maand, maar dat even terzijde. Wat ze echter gemakshalve maar even vergeet is dat ze na de scheiding en verhuizing ook minder lasten heeft, al zal dat voor een deel weer tenietgedaan worden door de alimentatie.

Bovendien lijkt het me dat ze de hulp van haar moeder in kan roepen, hetzij door geld van haar te lenen, hetzij door haar garant te laten staan. D'r moeder heeft net d'r huis verkocht voor bijna twee ton, dus die moet dat op kunnen brengen.

De onwil was echter ook duidelijk: ze maakte namelijk de opmerking dat ze voor een huis van € 160.000 naar Geldrop zou moeten verhuizen. Da's niet zo ver weg, maar het is wel duidelijk dat ze gewoon weer niet mee wil werken. En dat betekent dus dat ze via een kort geding de woning op zal moeten gaan eisen. Helaas voor haar zal ze dat verliezen, want de rechter zal kijken naar zowel mijn inkomen als het hare, en dan moeten constateren dat zij wel andere woonruimte kan krijgen maar ik niet.

Ik heb haar nog gezegd dat ze dan particulier zal moeten gaan huren, maar dat kan ze zogenaamd ook niet omdat ze geen € 600 per maand op kan brengen. Dat kan ze wel, het zal alleen betekenen dat ze haar luxe levensstijl aan zal moeten gaan passen aan haar inkomen. Maar ja, dat wil ze ook weer niet want ze heeft tenslotte van thuis uit altijd meegekregen dat ze is voorbestemd voor een leven van geld, luxe en gemakzucht.

Uiteindelijk zal ze toch moeten verhuizen, en ze zal zich nog de haren uit het hoofd trekken van spijt dat ze m'n aanbod van een tijdje geleden (woning ruilen tegen alimentatie) niet geaccepteerd heeft.

Blast from the past

Ooit, in een grijs ver verleden kort nadat ik geboren werd, werd ik gedoopt. Tja, katholiek nest, dan krijg je dat hè? Van mij had het niet gehoeven, maar op die leeftijd heb je toch niks in te brengen. Maar goed, bij die procedure hoort onder andere ook een peettante, en in mijn geval werd dat mijn nichtje Meggy. Eigenlijk een verlaat verjaardagscadeautje voor haar, ik ben namelijk geboren op haar 15e verjaardag.

Meggy bleef een paar jaar in m'n leven, verdween er vervolgens weer uit, en meldde zich weer (per brief) op m'n 15e verjaardag. Op die dag was ze namelijk precies twee keer zou oud als ik, en dat vond ze wel een leuke gelegenheid. Intussen was ze getrouwd en had kinderen, waaronder oudste dochter Noortje (tien jaar jonger dan ik). Daarover zometeen meer.

Een aantal jaren later verdween Meggy weer uit m'n leven, en sindsdien heb ik eigenlijk niks meer van 'r gehoord. Tot dat moment had ik met Noortje een hele aparte band. Ik weet nog steeds niet waarom, ik weet nog steeds niet hoe, maar op een of andere manier voelde het speciaal. Die band had ik niet met haar broertjes en zusje.

U kent Hyves? Mooi, dan weet u hoe Hyves werkt. Je meld je aan, stuurt uitnodigingen om Hyves-vriendjes te worden met iedereen waarvan je een e-mailadres hebt, en vervolgens gebeurt er eigenlijk niks meer, anders dan dat je bedolven wordt onder de tig keer doorgestuurde kettingbrieven dankzij al die Hyves-vriendjes. Tot vandaag, want vanmiddag kreeg ik opeens een berichtje van ene Noortje. Nou ben ik in m'n 41 jaar maar één keer een Noortje tegengekomen, dus ik had vrij snel door wie ze was. Inderdaad, diezelfde Noortje! Inmiddels volwassen geworden, getrouwd, en de ietwat spichtige puber die ik me herinnerde was intussen een stuk knapper geworden. En qua uiterlijk duidelijk een dochter van haar moeder.

Vanavond even mee zitten chatten op Hyves, binnenkort gaan we een keer bijkletsen in Real Life. We hebben een slordige 15 jaar in te halen, dus we kunnen wel even vooruit. En het mooie van deze blast from the past is natuurlijk dat m'n geliefde peettante dan waarschijnlijk (en hopelijk) ook weer terugkomt in m'n leven. Waarmee ik dan ook weer 15 jaar in te halen heb. Nou geloof ik niet in toeval, het had eigenlijk ook niet anders kunnen zijn dan dat ze weer op zou duiken. Ze is van nature iemand die anderen helpt, en de trouwe lezer zal het duidelijk zijn dat ik nog steeds alle hulp kan gebruiken. Dus ik ben benieuwd hoe dit allemaal uit gaat pakken!

Weer niet blij

Ik heb Sonja gisteravond maar niet verteld over dat telefoontje van Vera -- ik had even geen zin in alweer een ruzie en een klaagzang. In plaats daarvan heb ik vanochtend Jeugdzorg gebeld en een afspraak gemaakt voor volgende week woensdag, en vervolgens Sonja per e-mail geïnformeerd.

Vervolgens vanmiddag weer eens naar GGzE geweest, maar daarover valt verder niks over te melden.

Sonja had volgens mij vandaag een afspraak met een makelaar en een financieel adviseur, maar daar heeft ze het niet over gehad. Dus of ze is niet geweest, of dit is weer zo'n geval waarbij ik alleen maar informatie krijg als ik er expliciet naar vraag, en dan nog alles er stukje bij beetje uit moet trekken.

Tot slot (en toen was intussen 21:20) wist m'n wandelmaatje ook nog eens m'n humeur te verpesten. Er was sprake van dat ik wellicht morgen naar haar toe zou gaan (leuk, want toch al even niet meer gezien) maar ze wist nog niet zeker of dat ging lukken, daarover zou ze morgenochtend nog wel een SMS-je sturen. Van dat soort situaties word ik bij haar altijd enigszins zenuwachtig want ze wil nog wel eens afzeggen. En jawel, in plaats van een SMS-je morgenvroeg kwam vanavond een berichtje via MSN dat ze andere plannen had voor morgen. Zowiezo balen, en nog eens extra omdat ik eerder vandaag onze afdeling Planning nee heb verkocht toen ze vroegen of ik morgenmiddag nog een keer wilde begeleiden. Inderdaad, nee verkocht omdat ik toch liever naar m'n wandelmaatje zou gaan.

Hoe dat voelt? Boos, bedroefd, teleurgesteld, en dat dan allemaal tegelijkertijd...

Jeugdzorg Eindhoven

Ja, het was inderdaad heel erg gezellig gisteravond. Rond 19:30 uur gearriveerd en tegen middernacht weer vertrokken. Om 00:15 uur weer thuis, een kwartiertje later in bed, en uiteindelijk rond 02:30 uur in slaap gevallen. Da's niet echt grappig, want om 06:00 ging de wekker alweer af.

Een paar dagen geleden heb ik het met Helma gehad over een mogelijke overstap naar een baan als chauffeur bij de Centrale Huisartsenpost in Eindhoven. Kennelijk willen hogere machten dat ook, want vanochtend kon ik alvast oefenen met hulpverlening. Niks spectaculairs verder, een van de kinderen in m'n bus had een sneetje van 2 cm in d'r been, daar kwam wat bloed uit, dus daar moest even een pleister op geplakt worden. Gelukkig zitten die in de verbanddoos van m'n bus, al bleek ontsmettingsmiddel (toch wel handig om bij de hand te hebben) te ontbreken.

Zo rond 12:00 ging de telefoon: de voorbode van een pesthumeur bij Sonja. Vera belde op met de mededeling dat ze niks meer voor ons kan doen zolang de situatie niet verandert. Sonja zal ongetwijfeld blij zijn als ze van Vera verlost is, maar er is meer. We hebben het advies gekregen om ons vrijwillig te melden bij Jeugdzorg voor hulp. Daar zal Sonja zich niks van aantrekken zonder een stok achter de deur (die vindt toch al dat al die hulpverleners haar gewoon met rust moeten laten en zich nergens mee moeten bemoeien), maar gelukkig werd de stok meegeleverd: over drie weken gaat Vera bij Jeugdzorg informeren of we ons vrijwillig gemeld hebben, hebben we dat niet dan maakt ze er een zorgmelding van en worden we verplicht om ons daar te melden.

Aan mij de twijfelachtige eer die boodschap vanavond aan Sonja over te brengen. Donkere wolken pakken zich samen...

Date (voor een zekere definitie van)

Vanavond is het dan zo ver: ik ga Monique, een van m'n Relatieplanet-contacten, eens opzoeken. Helemaal in het verre Limburg. Nou ja, drie kwartier rijden dus zo ver is het nou ook weer niet. Niks bijzonders verder, gewoon een keer kennismaken in Real Life, bakkie koffie erbij en bijkletsen. Of dat een date is hangt af van de definitie die je ervoor gebruikt, voor Monique is het echter geen date aangezien het niet gaat om een eventuele toekomstige relatie maar gewoon een vriendschappelijk bezoekje. Persoonlijk maakt het mij niet uit hoe iemand het noemt, zolang het maar leuk is.

Ik ben benieuwd!

Sonja had het bij het avondeten over het kopen van een woning. Of beter gezegd, het niet kopen ervan. Ze was weer een en al negativiteit. Koopwoningen in Eindhoven kosten meer dan twee ton en dat zou ze niet gefinancierd krijgen (terwijl ze die makelaar en financieel adviseur nog niet eens gesproken heeft!), woningen onder de twee ton zijn allemaal bouwvallen, makelaars zijn niet te vertrouwen, en de Eindhovense stadsvernieuwing is vooral een middel voor de plaatselijke wethouders om hun zakken te vullen. De enige plekken waar ze een woning zou kunnen kopen zijn in Woensel-Noord, wat ze te ver vindt ook al is Eindhoven nou ook weer niet zo groot, of in de Edisonbuurt, maar daar wil ze niet wonen omdat het oude slecht-onderhouden panden zouden zijn uit de jaren dertig. En met zo'n instelling moet ze dinsdag dan naar de makelaar en de financieel adviseur... Met zo'n instelling is het al bij voorbaat gedoemd te mislukken.

Nou denk ik zelf dat het met de financiële kant wel op te lossen is. Een hypotheek kan ze met haar salaris toch wel krijgen, en voor de rest zou haar moeder altijd nog garant kunnen staan. Die heeft net haar eigen huis verkocht voor bijna twee ton, dus die moet dat kunnen opbrengen. Bovendien is dat geld toch al voor Sonja wanneer haar moeder overlijdt, dus dat zien we dan maar als een voorschot op de erfenis.

Dit gaat even pijn doen

Vanochtend de auto naar de garage gebracht, en geloof het of niet, Sonja presteerde het alweer om dwars te liggen. De afspraak was dat ze om 10:15 uur ook daar zou zijn om me naar huis te brengen; net toen ik m'n auto daar parkeerde stuurde ze een SMS-je: "Bel maar als je klaar bent" -- dat was dus niet de afspraak.

De monteur had in elk geval goed nieuws. Het gordelslot zou pas volgende week binnenkomen (en dus zou ik volgende week terug moeten), maar gisteren was hij bij Opel geweest en daar hadden ze 'm al klaarliggen. Nu snap ik ook waarom dat ding zo duur is. Het hele ding bestaat uit twee delen: het gordelslot en een spanner, die de gordel automatisch strak trekt als je ergens tegenaan knalt. Vroeger waren dat twee afzonderlijke delen, maar sinds de airbag is het één geheel.

Op de terugweg was het ook al niet alles. Ik ben tegen 17:00 uur thuis en de garage sluit om 17:30. Dus als Sonja om 17:00 uur ook thuis zou zijn zou ik de auto vandaag nog op kunnen halen. Maar dat wil ze dus niet, want ze "wil haar uren maken deze week". Kennelijk is ze al vergeten dat ik wel telkens wanneer zij wilde heen en weer reed naar de garage als haar Polo weer eens wat mankeerde.

Met Sonja is het altijd maar afwachten, het zou me niet eens verbazen als ze opeens zou besluiten zaterdagochtend weer naar d'r moeder te vertrekken, met als gevolg dat ik waarschijnlijk dinsdag pas de auto terug zou hebben. Als ze de kans krijgt om me dwars te zitten zal ze het niet laten. Dus heb ik daar maar niet op zitten wachten maar ben ik direct na m'n werk op de fiets gesprongen. Tot m'n eigen verbazing heb ik dat hele eind in precies een half uur gedaan; ik had verwacht dat het minstens drie kwartier zou duren. Twintig minuten later was ik al weer weg, auto gerepareerd en goedgekeurd, m'n fiets achterin, en € 780 lichter. Wel zijn de voorbanden over een tijdje toe aan vervanging (profiel was al minder dan 2,5 mm en bij 1,6 mm worden ze afgekeurd) en kreeg ik het advies een keer naar een LPG-boer te gaan om de motor opnieuw af te laten stellen.

Net thuis belde Sonja op om te vragen of ik al geïnformeerd had of de auto ook morgen opgehaald kon worden. Dat was dus al niet meer nodig.

Druk vandaag

Het was druk vanochtend. Om 06:00 uur opgestaan (nou vooruit dan, 06:15), om 06:45 uur de deur uit om te gaan werken, en om 09:00 uur weer terug. Kwartiertje later ging de telefoon: GGzE, misschien zinvol om de eerder gemaakte afspraak wat te vervroegen? Zo gezegd zo gedaan, in plaats dan 27 mei wordt het 20 mei. Alleen wel even vrijaf regelen voor die middag, maar dat mag geen probleem zijn.

Om 10:00 uur een afspraak bij Welzijn Eindhoven, en een kwartier later alweer buiten. Het resultaat:een vervolgafspraak op de 29e, en Patty zou een afspraak voor me regelen bij het echtscheidingsspreekuur van Welzijn Eindhoven. Vervolgens werd het 12:00 uur, belde ze terug, en wist te vertellen dat ik elke maandag tussen 19:00 en 21:00 uur binnen kan lopen. Dat zal ik dan maar eens gaan doen.

Een tijdje geleden heeft iemand me kennis laten maken met de muziek van de Nederlandse rockband Ayreon. Die klinken zowaar absoluut niet slecht, een paar weken geleden hun nieuwste dubbel-CD gekocht met de welluidende titel 01011001 (ik heb het niet verzonnen!) en een paar dagen geleden op Marktplaats ook nog geboden op ondere hun CD "Star One". Vanmiddag geleden kwam die door de brievenbus gegleden. Dat heb ik dan weer: ik wilde 'm natuurlijk het liefst meteen opzetten maar daar had ik geen tijd voor want jawel, het was weer bijna tijd om aan het werk te gaan.

Vanavond ben ik er ook niet meer aan toegekomen om 'm te luisteren, dus dat schuift door naar morgen. Een uur lang met een koptelefoon op m'n hoofd zag ik niet zitten, op de speakers ging niet omdat de kinderen net in bed lagen, en bovendien had ik te druk met chatten op MSN. Ergernis van de avond: het eten. Alweer. Gefrituurde aardappelpartjes (lauw tegen dat ze op tafel stonden), shoarma (koud tegen dat het op tafel stond) en komkommersalade. En dan te bedenken dat koken ooit haar grootste hobby was.

Te vroeg gejuichd

Vandaag is de laatste dag van het zomerse weer, dus heb ik me na m'n ochtendrit nog maar een keer in de tuin geïnstalleerd. Om kwart over tien komt Sonja opeens thuis met d'r fiets, verdwijnt door de voordeur en vertrekt met de auto. Drie kwartier later is ze terug en vertrekt weer met d'r fiets. Geen woord over waar ze heen geweest is...

Vanmiddag belde de garage op over de APK, en daar werd ik ook al helemaal niet blij van. Het gordelslot kan niet separaat vervangen worden, die zit namelijk vast aan de gordelspanner en dus moet de hele constructie vervangen worden. Eerste tegenvaller: dat ding moet besteld worden maar daar zit een levertijd van een week op, dus zal ik daarvoor nog een keer terug moeten. Tweede en grootste tegenvaller: dat kreng kost maar liefst € 285,60 exlusief uren. En daarmee komt de tussenstand op € 209 (grote beurt + APK) + € 350 (schokbrekers) + € 285 (gordel) = € 844, en dan moeten schokbrekers en gordel ook nog ingebouwd worden. Kortom, dat gaat alles bij elkaar rond de € 1.000 kosten.

Pinksterweekend

Sonja is zaterdagmiddag weer naar d'r moeder vertrokken, samen met de kinderen, een grillplaat, en een hele tas boodschappen. Met andere woorden: zij gaan daar eens lekker uitgebreid luxe eten, en van mij zal wel verwacht worden dat ik dat accepteer als "huishoudelijke uitgaven" en er dus aan meebetaal -- waarbij de eventuele financiële bijdrage van haar moeder ongetwijfeld niet van die uitgaven afgetrokken zal worden.

Nou betaal ik toch al niet of nauwelijks mee. Ik heb Sonja een tijd geleden verteld dat ik voor alle huishoudelijke uitgaven de bijbehorende kassabonnen, rekeningen en dergelijke wil hebben, zonder dat worden die uitgaven gewoon beschouwd als haar privé-uitgaven. Daar was ze het uiteraard niet mee eens, maar volgens haar was het ondoenlijk om al die kassabonnen te verzamelen. Intussen heb ik al wel een paar keer een hele stapel kassabonnen uit haar portemonnee gehaald en er ook verschillende uit de bak met papierafval gevist, dus zo moeilijk is het kennelijk dus toch niet.

Maar goed, het weekend is verder lekker rustig geweest. Sonja wilde vooraf weer niet vertellen of ze zondag of maandag terug zou komen, dus ben ik zondagmiddag lekker weer een paar uur de bossen in geweest. Als Sonja in die tijd terug zou zijn gekomen had ze niet binnen gekunnen, maar dat zou dan haar probleem zijn en niet het mijne. Vanmiddag heb ik maar eens tijd besteed aan m'n bedrijf: er ligt intussen een flinke stapel tijdschriften die ik nog steeds niet gelezen heb, dus heb ik me in de tuin geïnstalleerd en ben die stapel maar eens weg gaan werken.

En toen ging de telefoon...

M'n zus belde op met de laatste update over pa, en dat was niet positief. Gisteren ging het allemaal nog prima en leek het erop dat hij morgen naar huis zou kunnen, maar vannacht kreeg hij opeens weer stevige buikpijn. De arts kwam, zag... en stuurde 'm direct door naar de OK voor een spoedoperatie. Kennelijk was er nog van alles niet goed met z'n darmen. Vervolgens door naar de Intensive Care, waar ze 'm nu kunstmatig in slaap houden. Oh shit...

Meer APK

Zo, de APK en grote beurt is geregeld, volgende week vrijdag gaat ons Opeltje naar de garageboer. Een andere garageboer (Driessen Opel hier in Eindhoven) heeft vanochtend ook nog even teruggebeld voor een prijsopgave voor schokbrekers en gordelslot (da's dat ding waar je de gordel in vastklikt). Nou wist ik al dat Driessen bepaald niet de goedkooopste is, maar dit was wel heel erg. De schokbrekers zouden uitkomen op € 185 exclusief werkloon, en het gordelslot zou maar liefst € 285 moeten gaan kosten. Nou meen ik gezien te hebben dat het gordelslot niks meer is dan een stang met een houder, die met een enkele moer vastzit, maar volgens de meneer van Driessen Opel moet dan heel het spansysteem dat er onder zit ook vervangen worden. Zo kun je ook geld verdienen natuurlijk...

Meteen maar even Sonja gemaild over die afspraak, meteen ook maar even gevraagd hoe lang ze nodig denkt te hebben voor dat woningzoeken, en vermeld dat er door dat zoeken wat mij betreft geen reden is om het opsturen van de papierwinkel nog langer uit te stellen.

Het heeft een paar dagen geduurd, maar inmiddels heeft ene Patty van het Maatschappelijk Werk zich ook gemeld, de eerste afspraak daarmee staat gepland voor volgende week donderdag.

Vervolgens werd het 12:30 uur, en hing er een kwaaie Sonja aan de lijn. Om te beginnen was ze kwaad omdat ik dat mailtje van vanochtend naar haar e-mailadres op haar werk gestuurd heb. Helaas zal ik wel moeten, want dan weet ik tenminste vrijwel zeker dat ze het dezelfde dag nog leest, met haar privémail is het altijd maar afwachten wanneer ze die ziet.

Verder is ze niet op zoek naar een koopwoning maar is ze bezig met een inventarisatie van haar mogelijkheden in die richting. Volgende week dinsdag heeft ze een afspraak met een makelaar en een financieel adviseur en daar moet ik dus weer op wachten. Dat vindt ze niet meer dan redelijk want ik heb volgens haar al een half jaar de tijd gehad om te bekijken wat m'n mogelijkheden zijn. Wat ze gemakshalve maar even vergeet is dat zij in die periode hetzelfde had kunnen doen...

En ik zie nu al aankomen wat er gebeurt: Sonja interpreteert de informatie van makelaar en adviseur zo negatief mogelijk, negeert alles wat er op zou kunnen wijzen dat ze kan verhuizen, en eist vervolgens dat zij in de woning kan blijven. En dan wordt het dus oorlog, en zou ze wel eens heel rap het huis uitgezet kunnen worden. Het formulier voor de advocaat wil ze niet tekenen voordat ze heel die "inventarisatie" afgerond heeft, en zelfs dan nog pas als ze alle bijlagen bij het formulier ook gezien heeft. En Sonja kennende verzint ze daarna wel weer wat anders.

Dan was ze ook nog eens kwaad omdat ik eerst een afspraak voor de APK heb gemaakt en daarna pas gevraagd heb of ze me dan even op kan komen halen. Jawel, het had inderdaad weer gemoeten op de Sonja-methode: eerst bellen voor een voorlopige afspraak, dan Sonja bellen of het in haar agenda past, en dan of de definitieve afspraak maken of een nieuwe voorlopige afspraak maken en dan weer de hele procedure door. En dat terwijl ze eind maart al een herinnering voor de APK had ontvangen van de RDW, er niks aan gedaan heeft, en vier dagen voor de uiterste keuringsdatum de hele handel op mijn bord gedumpt heeft met de opmerking dat ik het zelf maar even moet regelen.

Om dat even in perspectief te plaatsen: zelf is ze meerdere keren met haar leaseauto teruggeweest naar de garage, zij maakte de afspraken zonder met mij te overleggen, maar telkens werd dan wel van mij verwacht dat ik haar op zou halen en terug zou brengen. Als ik me niet vergis is de politieke term hiervoor "tweesporenbeleid".

Dit zogenaamde "niet nakomen van afspraken" was voldoende reden om weer eens te zeuren over die tandartsafspraak van morgen. Helaas voor haar kan me dat niet boeien, ze wist het tenslotte een maand vantevoren al.

Kortom, het stressniveau gaat weer omhoog, en vanavond zal ik ook wel weer van alles en nog wat naar m'n hoofd gesmeten krijgen.

Daarmee werd het 13:10 en kwam er ook nog een mail van Sonja binnen. Daarin voor een deel een herhaling van het bovenstaande, maar daarnaast ook een heel eisenpakket voor haar eventuele andere woning:

"Als ik via het verwerven van eigendom niet in staat blijk om gelijkwaardige en geschikte woonruimte te vinden zal ik de huidige gemeenschappelijke woning voor de kinderen en mij opeisen via de rechter. Onder geschikt versta ik in deze: de kinderen moeten naar hun gewende school en opvang kunnen zonder aanmerkelijk langere reistijden ten opzichte van de huidige situatie. Ik moet het kunnen betalen. De omvang van de woning moet zodanig zijn dat de kinderen en ik er normaal en als gezin kunnen functioneren. Het betreft zelfstandige woonruimte. Het is geen appartement (dit ivm servicekosten)."

Kortom, een eisenpakket dat dusdanig opgesteld is dat ze geen koopwoning zal kunnen vinden. Vreemd is het wel dat ze zelfstandige woonruimte wil hebben terwijl ik wat haar betreft maar een kamer moet huren of in m'n taxibus moet gaan wonen. En een appartement van € 400 per maand plus € 50 servicekosten is nog altijd € 50 goedkoper dan een rijtjeshuis van € 500 per maand.

Oh, en direct na die eerste e-mail kwam er nog een tweede achteraan: die afspraak met de makelaar is niet volgende week dinsdag maar pas de week daarop (dan is het dus al 20 mei).

Geachte lezer, wat denkt u, zou ik ook eens zo'n eisenpakket voor een woning op moeten gaan stellen? Wat dacht u van: zelfstandige woning in Eindhoven of aangrenzende gemeente (dit ivm werk), rijtjeshuis (vrijstaand of half-vrijstaand mag ook), grote woonkamer (want mensen ontvangen in een woonkamer van 4x4 meter wordt wel erg krap), grote keuken (want ik begin koken leuk te vinden, en dan heb je nou eenmaal ruimte nodig), minimaal drie grote slaapkamers (eentje voor mij en eventuele toekomstige partner, eentje als logeerkamer en eentje als werkkamer), tuin op het zuiden of zuidoosten (want als het mooi weer is wil ik graag buiten zitten, en de kinderen kunnen dan buiten spelen), en natuurlijk een garage. Maximale huur: zodanig dat ik direct huurtoeslag krijg, dus dat zal in elk geval onder de € 500 per maand moeten zitten.

Klinkt redelijk, toch?

Dat gaat weer geld kosten

Mededeling van Sonja vanochtend: ze is met een makelaar bezig om te bezien of ze een woning kan kopen. Da's goed nieuws, want dat betekent dat ze langzamerhand begint in te zien dat zij degene is die zal moeten verhuizen. Uiteraard kon de "maar" niet uitblijven: volgens haar zijn er niet zo heel veel woningen in het marktsegment waar ze zoekt. Mag geen probleem zijn als het aanbod niet zo heel groot is, ze heeft toch maar één woning nodig? :-)

Vanmiddag ben ik maar eens aan het bellen gegaan voor de APK en een grote beurt. Da's niet misselijk, de goedkoopste die ik gevonden hebt vraagt er € 209 voor. Dat is dan well all-in, alleen moeten er twee nieuwe schokbrekers in (het exemplaar rechts voor lekt, en schokbrekers moet je per twee vervangen) en moet er een nieuw gordelslot in. Wat het gordelslot kost weet ik niet, maar die twee schokbrekers komen in totaal op nog eens € 350. Kortom, dat wordt een rekening van in totaal ongeveer € 600. Daar gaat m'n maandsalaris...

Om onbekende reden was Sonja weer eens laat thuis, met als gevolg dat het avondeten pas rond 20:30 op tafel stond. Een echte maaltijd mag je het niet noemen -- per persoon anderhalf stuk van wat volgens mij Rösti is (driehoekig, diepvries, Lidl) en een pak Gyros (eveneens uit de diepvries van de Lidl) wat uitkomt op ongeveer 125 gram vlees per persoon. Al met al dus 4x een kinderportie, en dankzij Sonja's inefficiëntie was het al weer een heel eind afgekoeld tegen dat het op tafel stond.

Toen moesten de kinders nog via het bad naar bed, en was het 22:00 uur toen ze er eindelijk allebei in lagen. Naar mijn idee toch niet echt wat je noemt een verantwoorde maaltijd en een normale bedtijd voor kinderen van 2 en 6.

Daar is ze weer mooi op tijd mee...

Vanmiddag ben ik even bij pa langs geweest in het ziekenhuis, maar die was druk bezig de andere patiënten op de kamer wakker te houden met z'n gesnurk, dus ben ik maar weer vertrokken.

Vanavond samen met m'n wandelmaatje naar natuurgebied Nemelaer in Haaren geweest, daar een uurtje rondgewandeld, en vervolgens bij 't Zijspoor gaan eten. Iets na negenen was ik weer thuis, en wat trof ik daar aan...

Sonja en de kids, nog bezig met hun avondmaaltijd. Althans, als je tosti's door wilt laten gaan voor een avondmaaltijd. Ongelooflijk, nog aan het eten op een tijd dat de kids al lang in bed moeten liggen, en dan ook nog eens geen fatsoenlijke maaltijd.

Voor ik vertrok had ik haar een mailtje gestuurd om haar aan drie zaken te herinneren: (1) dat ze vrijdagmiddag met Tom naar de tandarts moet, (2) dat de auto nog steeds niet aangemeld is voor de APK, en (3) dat ik nog steeds zit te wachten op het formulier voor de advocaat. Op twee punten kwam er vanavond zowaar een reactie. Om te beginnen was ze kwaad omdat ik de afspraak bij de tandarts op 14:00 uur had gezet want dat kwam haar niet goed uit. Daar kan ik ook niks aan doen, ik ben allang blij dat Tom terecht kon zonder dat het onder schooltijd moet, en bovendien heb ik haar op 3 april al een mailtje gestuurd over die afspraak, dus ze heeft tijd genoeg gehad om die te verzetten.

Opmerking over de APK: die moet ik zelf maar even regelen, want anders moet ze onder werktijd naar Limburg, en ze dacht niet dat ik dat zou doen. Fijn dat ze daar nu mee komt, vier dagen voordat die auto opnieuw goedgekeurd moet zijn. Dat had ze ook wel meteen kunnen zeggen, een week geleden toen ik er over begon.

Goed en slecht nieuws

Vanochtend voor ik weer aan het werk ging heb ik maar weer eens een briefje achtergelaten voor Sonja met betrekking tot het formulier voor de advocaat en de APK. Toen ik om 09:00 uur terug kwam was iedereen weg, briefje weg, en jawel, geen ondertekend formulier. Ik vraag me toch echt af wat ze denkt te bereiken met die voortdurende tegenwerking, maar het is duidelijk nog niet tot haar doorgedrongen dat die aanpak averechts werkt. Misschien dat eindelijk het licht gaat branden als ze uit huis gezet is.

Dan was er vanochtend goed en slecht nieuws over pa. Die is vanochtend geopereerd waarbij het gezwel in z'n darm is verwijderd. Da's het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat het uitgezaaid is naar z'n lever, dat betekent dus weer meer onderzoeken, en de uitslag daarvan zal ergens eind volgende week komen. Inmiddels weet ik ook waarom hij afgelopen week alsmaar de telefoon niet opnam: hij blijkt al wekenlang bij z'n vriendin te zitten.

Vanmiddag ook nog naar het Maatschappelijk Werk geweest, maar eigenlijk zit ik bij de verkeerde vestiging (ander deel van Eindhoven) dus ga ik verkassen naar het juiste kantoor. Als het goed is bellen ze me morgen voor het maken van een afspraak.

Eigenlijk zou ik daarna doorgaan naar Boxtel, maar dat gaat alweer niet door. Misschien later vanavond alsnog, maar dat is nog afwachten.

Bevrijdingsdag

Ik heb vrijdag niet gehoord dat ik vandag moet werken, dus heb ik de hele dag vrij. Vanochtend leek het er even op dat Tom thuis zou blijven omdat hij beweerde ziek te zijn. Dat bleek echter grotendeels gesimuleerd (al was de diarree wel echt), want hij is toch gewoon naar de opvang gegaan. En dus heb ik m'n handen vrij. Gezien het weer betekent dat dus: vanochtend nog wat administratie verder bijwerken, en vanmiddag weer lekker het bos in. Als het tegenzit op m'n eentje, als het meezit samen met m'n wandelmaatje.

Sonja heeft nog steeds geen woord gezegd over het formulier voor de advocaat, en evenmin over de APK voor de auto. Ik heb dan ook zo het idee dat er deze week harde maatregelen genomen gaan worden: Sonja op straat zetten, en zelf maar achter die APK aan gaan.

11:00 uur: Tot zover "m'n handen vrij". Tom bleek toch ziek te zijn, dus ben ik 'm gaan halen en heb 'm vervolgens in bed gestopt. Dat wordt dus geen boswandeling vanmiddag, maar misschien dat ik vanavond nog weg kan.

Inmiddels is het 20:00 uur geworden. Vanmiddag belde Vera van Nunen weer om te vragen hoe de situatie thuis is. En dat terwijl ze eigenlijk vakantie heeft. Kijk, dat noem ik nog eens betrokkenheid. Morgen heb ik een afspraak bij het AMW, het leek Vera een goed idee als Sonja bij de daaropvolgende afspraak is om zo de zaak weer op gang te krijgen. In haar eigen woorden "allebei wat water bij de wijn doen" -- maar helaas is er maar één verdeling die voor Sonja acceptabel is, en dat is dat zij alleen de wijn krijgt en ik alleen het water.

Op stap met m'n wandelmaatje zit er vanavond helaas ook niet in, dat hebben we doorgeschoven naar morgen. Daarmee is m'n dag morgen al een heel eind ingevuld: om 8:00 uur een rit, om 15:00 uur nog een, dan om 17:00 uur afspraak bij het AMW, en dan kan ik daarna meteen door naar Boxtel. Gelukkig blijft het nog een tijd mooi weer.

Weekend

Het weekend is nog niet voorbij, maar tot nog toe is het me, over het geheel genomen, goed bevallen. De weergoden zijn ons gunstig gezind: het lijkt wel zomer!

Sonja is vrijdagochtend al vertrokken met de kids, eerst naar het zwembad en van daaruit door naar haar moeder. Donderdagavond wist ze alleen nog niet te vertellen wanneer ze terug zou zijn: kon zaterdag zijn, maar ook zondag. Van mij mag ze helemaal wegblijven. Toen ik vrijdagochtend ging werken heb ik een lijstje voor haar achtergelaten met een paar dingen die ze nog even moet doen: het formulier voor de advocaat ondertekenen en teruggeven, en een afspraak maken met onze vaste garageboer voor de APK, want ons Opeltje moet uiterlijk 11 mei goedgekeurd zijn. En inderdaad, u raadt het al, geen van beide is gebeurd.

Zelf ben ik vrijdag ook maar weer op stap gegaan. Het ging allemaal weer niet goed met m'n wandelmaatje, dus ben ik die maar weer eens tot steun gaan zijn.

Zaterdag ben ik ook al niet thuisgebleven, in plaats daarvan ben ik naar de Stratumse Heide gefietst (een natuurgebied op de grens van Eindhoven en Geldrop). Daar ben ik vorige week ook al een keer gaan wandelen, en dat is goed bevallen. Werkelijk zaaalig; ondanks de naam is het voornamelijk bosgebied, en daar blijk je uren rond te kunnen wandelen zonder iemand tegen te komen. Volgende keer ga ik echter wel met de auto: je kunt wel door het bos fietsen maar door de zachte ondergrond ben je zo druk bezig met niet omvallen dat je voor de rest nergens meer oog voor hebt. Bovendien hebben ze bij de diverse ingangen geen fietsenrekken geplaatst, en m'n fiets is me toch net iets te duur om maar gewoon daar neer te zetten en te hopen dat-ie er nog staat als ik terugkom.

Nooit geweten dat we zo'n mooi wandelgebied zo dicht bij huis hebben. Dat had ik een half jaar eerder moeten weten! Nu m'n wandelmaatje nog meekrijgen.

Daarnaast heb ik de zaterdag ook nog besteed aan wat nuttigs: de was. Met dit weer kan ik alles buitenhangen en is het zo weer droog. Dus ging zaterdagochtend m'n beddegoed van m'n bed af en de wasmachine in, vervolgens naar buiten, en aan het eind van de middag lag het schoon en droog weer op m'n bed. Daarna duurde het nog wel een tijd voordat ik er ook weer lag: bij gebrek aan iets zinvollers de avond voor de TV doorgebracht en "The Matrix" zitten kijken. Om er vervolgens achter te komen dat Veronica zondagavond het tweede en derde deel achter elkaar uitzendt; dat wordt een lange zit, van pakweg 20:30 tot pakweg 01:30.

Zondag heb ik mezelf overtroffen: tuinmeubilair schoongeveegd, parasol opgezet, en lekker buiten in de tuin zitten met m'n laptop. Enige minpunt van de middag was dat Sonja rond 13:00 uur opeens weer terug was, met de kids en met een pesthumeur, maar gelukkig vertrok ze een half uur later weer. Wel weer een typische Sonja-stunt: er hing nog wat witte was op de lijn (overgebleven van gisteren), Sonja haalt het er allemaal af op één kledingstuk na: één van mijn witte t-shirts. Typisch...