ik heb godallemachtig slecht en weinig geslapen vannacht. Ik heb het nog 03:00 zien worden op de wekker, en om 07:00 begon dat kreng weer te piepen. Vroeg op vandaag want om 08:30 moest ik bij de arts van het UWV zijn. Ook daar werd ik niet vrolijk van.
De arts (ene N. Kunning) moest weliswaar toegeven dat ik een hoop ellende heb meegemaakt in m'n leven maar vond desalniettemin dat ik wel ik staat ben om te werken. Vertaald: ik krijg deze week nog een Ziektewet-uitkering maar daarna houdt het op. Ik moest maar een WW-uitkering aan gaan vragen (en dan maar afwachten of ik die ga krijgen) en een baan gaan zoeken. Oftewel, het UWV huldigt het standpunt "psychisch ziek is niet ziek".
Nou is het natuurlijk nog maar de vraag of ik nog ziek zal zijn tegen dat ik ooit weer een baan heb. Want laten we wel zijn, als je boven de 25 bent, al meer dan een jaar ziek bent en dan ook nog eens dakloos bent, staan werkgevers echt niet op je te wachten. Tegen dat ik een baan heb zouden we dus wel eens een paar jaar verder kunnen zijn, als alle ellende nu eindelijk eens ophoudt zou ik tegen die tijd toch wel hersteld moeten zijn. En te oud in de ogen van de werkgevers...
Dan wordt geld wel een probleem, want die WW zal waarschijnlijk niet veel langer dan een half jaartje duren, daarna wacht de WWB (de Bijstand) maar die krijg ik niet omdat ik officieel niet in Nederland woon. Volgens de Nederlandse overheid woon ik in België en moet ik daar dan maar een uitkering aanvragen, maar volgens de Belgische overheid woon ik niet in België en moet ik in Nederland maar een uitkering aanvragen. Kortom, het al maanden geleden voorspelde "tussen de wal en het schip" scenario.
Maar goed, als willoze en rechtenloze speelbal van de instanties ben ik meteen maar naar de andere vestiging van het UWV gegaan om een WW-uitkering aan te vragen. Eenmaal binnen stond ik een paar minuten later weer buiten met een handleiding voor het (via Internet) aanvragen van een WW-uitkering. Dat aanvragen ging bepaald niet soepel: m'n Internetverbinding werkt allesbehalve geweldig en werk.nl, de site waar je je digitaal moet inschrijven bij het CWI en een WW-uitkering aan moet vragen, heeft last van technische problemen. Al met al ben ik zo'n twee uur bezig geweest om me in te schrijven, de aanvraag voor de WW doe ik dan morgen wel.
Gelukkig kan ik het probleem van mijn financiële toekomst deels op iemand anders afschuiven. Want reken maar dat dit gevolgen gaat hebben voor de partneralimentatie. Sonja gaat niet blij zijn. Maar ach, zoals ze het zelf altijd zegt: "dat vormt je karakter".
Heeft er nog iemand vragen over wat al dat gedoe vandaag deed met m'n humeur en m'n gemoedstoestand? Nee? Dacht ik al.
Wat trouwens ook al niet bijdroeg aan m'n levensvreugde was een telefoontje van de LOI. Ik had bij m'n inschrijving gekozen voor een vrij studietempo (dan krijg je alles in één keer en kun je zelf het tempo bepalen), maar dat bleek in dit geval niet te kunnen. Ook de optie "dubbel studietempo" was niet beschikbaar, bleef over het gewone studietempo. Daar ben ik niet gelukkig mee, want dat betekent dat ik inderdaad een jaar ga doen over die cursus terwijl ik anders waarschijnlijk in hooguit negen maanden gedaan zou krijgen.
In de brochure stond vermeld dat het een nieuwe cursus is; ik heb dan ook zo'n donkerbruin vermoeden dat het laatste deel van het cursusmateriaal nog niet klaar is...
De arts (ene N. Kunning) moest weliswaar toegeven dat ik een hoop ellende heb meegemaakt in m'n leven maar vond desalniettemin dat ik wel ik staat ben om te werken. Vertaald: ik krijg deze week nog een Ziektewet-uitkering maar daarna houdt het op. Ik moest maar een WW-uitkering aan gaan vragen (en dan maar afwachten of ik die ga krijgen) en een baan gaan zoeken. Oftewel, het UWV huldigt het standpunt "psychisch ziek is niet ziek".
Nou is het natuurlijk nog maar de vraag of ik nog ziek zal zijn tegen dat ik ooit weer een baan heb. Want laten we wel zijn, als je boven de 25 bent, al meer dan een jaar ziek bent en dan ook nog eens dakloos bent, staan werkgevers echt niet op je te wachten. Tegen dat ik een baan heb zouden we dus wel eens een paar jaar verder kunnen zijn, als alle ellende nu eindelijk eens ophoudt zou ik tegen die tijd toch wel hersteld moeten zijn. En te oud in de ogen van de werkgevers...
Dan wordt geld wel een probleem, want die WW zal waarschijnlijk niet veel langer dan een half jaartje duren, daarna wacht de WWB (de Bijstand) maar die krijg ik niet omdat ik officieel niet in Nederland woon. Volgens de Nederlandse overheid woon ik in België en moet ik daar dan maar een uitkering aanvragen, maar volgens de Belgische overheid woon ik niet in België en moet ik in Nederland maar een uitkering aanvragen. Kortom, het al maanden geleden voorspelde "tussen de wal en het schip" scenario.
Maar goed, als willoze en rechtenloze speelbal van de instanties ben ik meteen maar naar de andere vestiging van het UWV gegaan om een WW-uitkering aan te vragen. Eenmaal binnen stond ik een paar minuten later weer buiten met een handleiding voor het (via Internet) aanvragen van een WW-uitkering. Dat aanvragen ging bepaald niet soepel: m'n Internetverbinding werkt allesbehalve geweldig en werk.nl, de site waar je je digitaal moet inschrijven bij het CWI en een WW-uitkering aan moet vragen, heeft last van technische problemen. Al met al ben ik zo'n twee uur bezig geweest om me in te schrijven, de aanvraag voor de WW doe ik dan morgen wel.
Gelukkig kan ik het probleem van mijn financiële toekomst deels op iemand anders afschuiven. Want reken maar dat dit gevolgen gaat hebben voor de partneralimentatie. Sonja gaat niet blij zijn. Maar ach, zoals ze het zelf altijd zegt: "dat vormt je karakter".
Heeft er nog iemand vragen over wat al dat gedoe vandaag deed met m'n humeur en m'n gemoedstoestand? Nee? Dacht ik al.
Wat trouwens ook al niet bijdroeg aan m'n levensvreugde was een telefoontje van de LOI. Ik had bij m'n inschrijving gekozen voor een vrij studietempo (dan krijg je alles in één keer en kun je zelf het tempo bepalen), maar dat bleek in dit geval niet te kunnen. Ook de optie "dubbel studietempo" was niet beschikbaar, bleef over het gewone studietempo. Daar ben ik niet gelukkig mee, want dat betekent dat ik inderdaad een jaar ga doen over die cursus terwijl ik anders waarschijnlijk in hooguit negen maanden gedaan zou krijgen.
In de brochure stond vermeld dat het een nieuwe cursus is; ik heb dan ook zo'n donkerbruin vermoeden dat het laatste deel van het cursusmateriaal nog niet klaar is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten