Het was weer prijs vanochtend: eerst ijs krabben voordat ik kon vertrekken. Deze keer waren de weergoden me minder goed gezind: na eerst in Boxtel hebben staan krabben kon ik het in Eindhoven nog een keer doen. Vanavond toch maar de autohoes over m'n auto trekken, en dan hopen dat-ie niet gejat wordt.
Vanmiddag heb ik via MSN ook nog m'n volgende avondje Helma geregeld (dat wordt volgende week maandag), en van dat gesprek werd ik ook niet vrolijker -- ik zal op zoek moeten naar iemand anders die de was voor me doet, want Helma wil "het contact afbouwen" omdat we elkaar "eigenlijk toch niks te bieden hebben". Niet echt iets wat ik wil horen natuurlijk, maar ergens heeft ze ook wel gelijk. Maar ik zal het toch missen. Weer een uitdaging erbij dus. Of ik moet iemand vinden die de was voor me wil doen, of het wordt heel veel handwas...
Na werktijd was het tijd om Sonja m'n huis uit te laten zetten. Die was zowaar al thuis, en ze had zelfs haar moeder al opgetrommeld. Maar uiteraard weigerde ze zich aan de afspraak te houden en wilde ze dus niet vertrekken. In plaats daarvan belde ze de politie en maakte daar maar meteen weer een toneelstukje van: op paniektoon door de telefoon roepen dat ik probeerde in te breken! Ach ja, ze kijkt niet op een leugen meer of minder...
De politie kwam, wilde opnieuw m'n paspoort zien en controleerde meteen ook maar het kenteken van m'n auto (alles om maar iets te vinden om me het leven zuur te maken), het hele verhaal nog maar een keer verteld, maar volgens de agenten had ik toch geen recht op m'n woning, ondanks het feit dat zowel Sonja als haar advocate zich akkoord hadden verklaard met de overdracht. Eén van de twee, zo'n jong knulletje van hooguit een jaar of 24, durfde me ook nog eens te beschuldigen van bedreiging toen ik verzuchtte dat er waarschijnlijk een familiedrama voor nodig was voordat er eens een keer naar behoren ingegrepen zou worden.
Sonja had intussen al tegen de politie verkondigd dat ik probeerde haar psychisch kapot te maken -- terwijl zij juist degene is die zich al 5,5 jaar schuldig maakt aan onder andere stelselmatige zware psychische mishandeling! En dan stond ze in de deuropening nog te lachen ook! Wat mij betreft: m'n huis uitzetten, verblijfsvergunning intrekken en direct terug deporteren naar Duitsland.
Uiteindelijk kon ik weer vertrekken, maar ik voelde al aankomen dat ik in zou storten. Dus heb ik vijftig meter verderop m'n auto in de parkeerhaven gezet en ben vervolgens inderdaad volledig ingestort, hysterische huilbui en al. Na eerst een paar minuten in hun auto achter me te hebben gestaan besloten de heren agenten om me maar eens toe te spreken. Uitgelegd dat ik zojuist ingestort was en dat ik daarom m'n auto even voor de (verkeers)veiligheid aan de kant had gezet. Maar dat mag dus tegenwoordig ook al niet. Althans, dat mocht wel maar dat moest ik dan maar een paar straten verderop doen. Ophoepelen want het knulletje had geen zin "om hier een kwartier te blijven staan". Toen ik niet meteen vertrok besloot z'n collega nog maar eens te dreigen mij "in te vorderen", hetgeen in de praktijk betekent dat je opgepakt wordt en als een misdadiger naar het politiebureau gedeporteerd wordt. Waarop ik maar vertrokken ben.
En dat is dan hetzelfde volk dat op hun auto's de tekst "waakzaam en dienstbaar" heeft staan. Nou, dienstbaar zijn ze zeker; je hoeft als crimineel alleen nog maar de politie te bellen als je slachtoffer aan de deur staat, dan zorgen de dienders er wel voor dat het slachtoffer afgevoerd wordt zodat je als crimineel weer rustig verder kunt gaan met waar je mee bezig was. Geen greintje begrip voor het slachtoffer. En daar betaal je dan belasting voor...
Tja, wat doe je dan als je jankend en wel, en op de vlucht voor de agressie van de politie, door Eindhoven rijdt? Anders dan hopen dat je niks of niemand aan barrels rijd omdat je niks ziet door de tranen? In mijn geval was ik daar snel uit: ik heb Hellen een SMS gestuurd met de vraag of ze thuis was, en vermeld dat ik volledig ingestort was. Nog geen minuut later kwam het antwoord: "Ja". Niets meer, alleen dat ene woordje. Maar het voelde aan als veel meer...
Vanmiddag heb ik via MSN ook nog m'n volgende avondje Helma geregeld (dat wordt volgende week maandag), en van dat gesprek werd ik ook niet vrolijker -- ik zal op zoek moeten naar iemand anders die de was voor me doet, want Helma wil "het contact afbouwen" omdat we elkaar "eigenlijk toch niks te bieden hebben". Niet echt iets wat ik wil horen natuurlijk, maar ergens heeft ze ook wel gelijk. Maar ik zal het toch missen. Weer een uitdaging erbij dus. Of ik moet iemand vinden die de was voor me wil doen, of het wordt heel veel handwas...
Na werktijd was het tijd om Sonja m'n huis uit te laten zetten. Die was zowaar al thuis, en ze had zelfs haar moeder al opgetrommeld. Maar uiteraard weigerde ze zich aan de afspraak te houden en wilde ze dus niet vertrekken. In plaats daarvan belde ze de politie en maakte daar maar meteen weer een toneelstukje van: op paniektoon door de telefoon roepen dat ik probeerde in te breken! Ach ja, ze kijkt niet op een leugen meer of minder...
De politie kwam, wilde opnieuw m'n paspoort zien en controleerde meteen ook maar het kenteken van m'n auto (alles om maar iets te vinden om me het leven zuur te maken), het hele verhaal nog maar een keer verteld, maar volgens de agenten had ik toch geen recht op m'n woning, ondanks het feit dat zowel Sonja als haar advocate zich akkoord hadden verklaard met de overdracht. Eén van de twee, zo'n jong knulletje van hooguit een jaar of 24, durfde me ook nog eens te beschuldigen van bedreiging toen ik verzuchtte dat er waarschijnlijk een familiedrama voor nodig was voordat er eens een keer naar behoren ingegrepen zou worden.
Sonja had intussen al tegen de politie verkondigd dat ik probeerde haar psychisch kapot te maken -- terwijl zij juist degene is die zich al 5,5 jaar schuldig maakt aan onder andere stelselmatige zware psychische mishandeling! En dan stond ze in de deuropening nog te lachen ook! Wat mij betreft: m'n huis uitzetten, verblijfsvergunning intrekken en direct terug deporteren naar Duitsland.
Uiteindelijk kon ik weer vertrekken, maar ik voelde al aankomen dat ik in zou storten. Dus heb ik vijftig meter verderop m'n auto in de parkeerhaven gezet en ben vervolgens inderdaad volledig ingestort, hysterische huilbui en al. Na eerst een paar minuten in hun auto achter me te hebben gestaan besloten de heren agenten om me maar eens toe te spreken. Uitgelegd dat ik zojuist ingestort was en dat ik daarom m'n auto even voor de (verkeers)veiligheid aan de kant had gezet. Maar dat mag dus tegenwoordig ook al niet. Althans, dat mocht wel maar dat moest ik dan maar een paar straten verderop doen. Ophoepelen want het knulletje had geen zin "om hier een kwartier te blijven staan". Toen ik niet meteen vertrok besloot z'n collega nog maar eens te dreigen mij "in te vorderen", hetgeen in de praktijk betekent dat je opgepakt wordt en als een misdadiger naar het politiebureau gedeporteerd wordt. Waarop ik maar vertrokken ben.
En dat is dan hetzelfde volk dat op hun auto's de tekst "waakzaam en dienstbaar" heeft staan. Nou, dienstbaar zijn ze zeker; je hoeft als crimineel alleen nog maar de politie te bellen als je slachtoffer aan de deur staat, dan zorgen de dienders er wel voor dat het slachtoffer afgevoerd wordt zodat je als crimineel weer rustig verder kunt gaan met waar je mee bezig was. Geen greintje begrip voor het slachtoffer. En daar betaal je dan belasting voor...
Tja, wat doe je dan als je jankend en wel, en op de vlucht voor de agressie van de politie, door Eindhoven rijdt? Anders dan hopen dat je niks of niemand aan barrels rijd omdat je niks ziet door de tranen? In mijn geval was ik daar snel uit: ik heb Hellen een SMS gestuurd met de vraag of ze thuis was, en vermeld dat ik volledig ingestort was. Nog geen minuut later kwam het antwoord: "Ja". Niets meer, alleen dat ene woordje. Maar het voelde aan als veel meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten