Vanochtend heb ik mr. Van de Pas gebeld, eerst even de zaak kort doorgesproken (kort samengevat: Wim Jansen heeft geen poot om op te staan) en vervolgens toch maar even een afspraak gemaakt voor morgen. Dan heb daar op kantoor toch al een afspraak met mr. Martens, alleen zal ik er morgen dus een half uur eerder zijn.
Volgende probleempje: volgens m'n GSM was de batterij zo goed als leeg maar de oplader lag nog in Lommel. Eigenlijk zou ik donderdag pas weer terug gaan maar dagenlang zonder telefoon is niet echt handig dus kon ik alsnog die kant op en weer terug. Eenmaal daar heb ik ook meteen maar even gebruik gemaakt van de gelegenheid om de papieren versie van het dossier Jansen Taxi aan te vullen (er stond nog het een en ander digitaal wat nog niet geprint was). M'n telefoon had wel kuren: ergens halverwege Eindhoven en Lommel gaf-ie aan dat de batterij nog halfvol was. Huh?
Door die ongeplande rit kon m'n afspraak op school vanmiddag niet doorgaan. Klaske Luttgendorf had daar wel commentaar op ("ze hadden daar wel tijd voor ingepland") maar ze zou na overleg met de leerkracht terugbellen voor een nieuwe afspraak. Dat heeft ze uiteindelijk ook gedaan, zij het dan pas tegen 17:00 en daarmee op een tijdstip dat ik zoiets had van "die belt niet meer". Nieuwe afspraak aanstaande donderdag.
Veruit de belangrijkste gebeurtenis echter: Sylvia's verjaardag! Dat hebben we niet uitgebreid gevierd maar helemaal vergeten hebben we het ook niet. Of ze iets aan haar verjaardagscadeautje gaat hebben is nog 2,5 week afwachten: ik heb haar een Staatslot cadeau gedaan voor de trekking van 10 juli. Jackpot: 29,4 miljoen Euro.
Als toegift heb ik haar verteld dat als ze de Jackpot wint ik de maand erna met 'r zal trouwen, uiteraard in gemeenschap van goederen, en vervolgens een jaar later de echtscheiding aan zal vragen. :-)
Op de terugweg van Lommel ben ik ook maar even langs de postbus gegaan. Maar goed ook, want daar lag een ongekend dik papier op me te wachten. Zo dik dat ik de stapel nog wel uit maar niet meer terug in de envelop kreeg. Afzender: Marcel Martens. De inhoud: de papierwinkel voor twee procedures. Sonja gaat niet akkoord met de voorgestelde omgangsregeling, en ze is nu toch echt een procedure begonnen om mij het ouderlijk gezag te ontnemen. De motivatie voor beiden hangt uiteraard weer van de leugens en valse beschuldigingen aan elkaar.
Wat ze zoal wil: van alles. Ze wil nog steeds mediation maar voelt zich niet geroepen om dat op te starten, ik moet me laten onderzoeken en behandelen (ik ben al ruim 1,5 jaar onder behandeling, maar dat is ze gemakshalve even vergeten), ze wil de paspoorten van de kinderen niet meegeven omdat ze denkt dat ze die niet terugkrijgt, ze wil dat ik de kinderen dan maar in mijn paspoort laat bijschrijven, en ze wil een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming. Nee, ook daarop heeft ze geen actie ondernomen. Kortom, geen zinnige eisen maar gewoon vertragingstactieken om Tom en Max zo lang mogelijk bij mij vandaan te houden.
Persoonlijk gok ik er op dat ik tegen het einde van het jaar zowel m'n huis als m'n kinderen terug heb en zij voor een paar jaar de cel ingaat, en daarna direct door naar een psychiatrische inrichting. Of omgekeerd: eerst de psychiatrische inrichting en daarna de cel, en hopelijk daarna deportatie terug naar haar geliefde Grote Duitse Rijk.
Volgende probleempje: volgens m'n GSM was de batterij zo goed als leeg maar de oplader lag nog in Lommel. Eigenlijk zou ik donderdag pas weer terug gaan maar dagenlang zonder telefoon is niet echt handig dus kon ik alsnog die kant op en weer terug. Eenmaal daar heb ik ook meteen maar even gebruik gemaakt van de gelegenheid om de papieren versie van het dossier Jansen Taxi aan te vullen (er stond nog het een en ander digitaal wat nog niet geprint was). M'n telefoon had wel kuren: ergens halverwege Eindhoven en Lommel gaf-ie aan dat de batterij nog halfvol was. Huh?
Door die ongeplande rit kon m'n afspraak op school vanmiddag niet doorgaan. Klaske Luttgendorf had daar wel commentaar op ("ze hadden daar wel tijd voor ingepland") maar ze zou na overleg met de leerkracht terugbellen voor een nieuwe afspraak. Dat heeft ze uiteindelijk ook gedaan, zij het dan pas tegen 17:00 en daarmee op een tijdstip dat ik zoiets had van "die belt niet meer". Nieuwe afspraak aanstaande donderdag.
Veruit de belangrijkste gebeurtenis echter: Sylvia's verjaardag! Dat hebben we niet uitgebreid gevierd maar helemaal vergeten hebben we het ook niet. Of ze iets aan haar verjaardagscadeautje gaat hebben is nog 2,5 week afwachten: ik heb haar een Staatslot cadeau gedaan voor de trekking van 10 juli. Jackpot: 29,4 miljoen Euro.
Als toegift heb ik haar verteld dat als ze de Jackpot wint ik de maand erna met 'r zal trouwen, uiteraard in gemeenschap van goederen, en vervolgens een jaar later de echtscheiding aan zal vragen. :-)
Op de terugweg van Lommel ben ik ook maar even langs de postbus gegaan. Maar goed ook, want daar lag een ongekend dik papier op me te wachten. Zo dik dat ik de stapel nog wel uit maar niet meer terug in de envelop kreeg. Afzender: Marcel Martens. De inhoud: de papierwinkel voor twee procedures. Sonja gaat niet akkoord met de voorgestelde omgangsregeling, en ze is nu toch echt een procedure begonnen om mij het ouderlijk gezag te ontnemen. De motivatie voor beiden hangt uiteraard weer van de leugens en valse beschuldigingen aan elkaar.
Wat ze zoal wil: van alles. Ze wil nog steeds mediation maar voelt zich niet geroepen om dat op te starten, ik moet me laten onderzoeken en behandelen (ik ben al ruim 1,5 jaar onder behandeling, maar dat is ze gemakshalve even vergeten), ze wil de paspoorten van de kinderen niet meegeven omdat ze denkt dat ze die niet terugkrijgt, ze wil dat ik de kinderen dan maar in mijn paspoort laat bijschrijven, en ze wil een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming. Nee, ook daarop heeft ze geen actie ondernomen. Kortom, geen zinnige eisen maar gewoon vertragingstactieken om Tom en Max zo lang mogelijk bij mij vandaan te houden.
Persoonlijk gok ik er op dat ik tegen het einde van het jaar zowel m'n huis als m'n kinderen terug heb en zij voor een paar jaar de cel ingaat, en daarna direct door naar een psychiatrische inrichting. Of omgekeerd: eerst de psychiatrische inrichting en daarna de cel, en hopelijk daarna deportatie terug naar haar geliefde Grote Duitse Rijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten