Vanmiddag stond het gesprek met Sonja bij het SHG op het programma, en dat verliep weer eens precies volgens verwachting. Ze bleek weer niet bereid tot compromis, alles moest weer op haar voorwaarden.
Voor wat betreft het ophalen van m'n eigendommen had ze weer een idioot idee bedacht. Twee idiote ideeën eigenlijk. Ze wilde zelf alles inpakken want ze wil niet dat ik m'n huis binnenkom. In eerste instantie wilde ze alles voor aan de straat zetten, maar zowel Pieter als ik hebben haar uitgelegd dat ze dat niet mocht. Vervolgens kwam ze met het idee om alles buiten in de achtertuin te zetten waar ik het dan weg kon halen. Geen goed plan want tenzij het 100% droog en zonnig blijft gaat dat een hoop schade tot gevolg hebben. Sonja's suggestie om alles onder de partytent te zetten is ook van tafel geveegd, want dat ding biedt geen noemenswaardige bescherming.
Voor het afvoeren van mijn meubilair had ze ook al wat bedacht: ik moest maar een verhuisbedrijf inschakelen. Mooi niet dus, daar heb ik geen geld voor en bovendien heb ik geen ruimte om die spullen ergens neer te zetten. Vervolgens wilde ze dat ik dat meubilair zou verkopen, maar dat mocht alleen in de periode medio september tot medio oktober. Waarom het niet eerder kon werd niet duidelijk, en op de vraag wat te doen met meubilair dat medio oktober nog niet verkocht was had ze ook al geen antwoord. Ik heb voorgesteld dat zij het allemaal over zou nemen, maar dat wil ze ook al niet.
Het andere gespreksonderwerp was de omgang, en ook daarbij werd Sonja niet gehinderd door enige vorm van bereidwilligheid. Omgang op zaterdag kwam haar niet uit omdat ze voor 11:00 bij de Nettorama geweest zou moeten zijn om speciaal brood voor Max te halen. Complete onzin, Max heeft altijd het goedkoopste brood van de Lidl gehad (dat verdraagt hij namelijk wel), en bovendien zou ze met de filiaalmanager van de Nettorama makkelijk een afspraak kunnen maken om brood apart te leggen. Bovendien zou ze "de hele dag gebonden zijn" als ik Tom en/of Max rond 11:00 op zou komen halen en zij ze aan het einde van de middag weer op zou komen halen.
De oplossing voor dat probleem accepteerde ze ook al niet: als zij zich zo gebonden voelt door de kids, dan mag ze Tom en Max (en uiteraard de woning) aan mij overdragen. Dan is zij niet meer "gebonden door de kinderen" en kan ze zich volledig wijden aan de drie dingen waarvoor ze volgens haar Duitse opvoeding is grootgebracht: Arbeit, Arbeit und Arbeit. Carrière maken, geld verdienen, en zorgen dat ze een hoge maatschappelijke status krijgt zodat haar moeder trots op haar kan zijn.
Ze vond dat de omgang dan maar op woensdagmiddag plaats moest vinden, en dat ik maar met m'n baas moest regelen dat ik op woensdagmiddag vrij ben. Die ziet me aankomen...
Op zondag zou volgens haar ook wel kunnen, maar dat vind ik geen goed plan aangezien dan vrijwel alles dicht is en ik dus nergens heen kan met de kids.
Over het vervoer deed ze ook al moeilijk: ze vond dat ik zowel de ochtendrit als de middagrit maar moest doen, want de kids ophalen in Lommel kon ze zogenaamd niet betalen. Volgens haar zat ze nog maar op 80% van haar oorspronkelijke inkomen, maar ze wilde niet zeggen waarom dat was. Maar zelfs met 80% heeft ze nog altijd netto een honderdje of vier meer dan ik. Ze wilde eventueel wel heen en weer rijden, maar dan alleen als ik kinderalimentatie zou gaan betalen. Dat doe ik niet want de Rechtbank heeft me dat niet opgelegd. Haar argument heb ik vervolgens ook nog onderuit geschoten door op te merken dat ze een lease-auto heeft met onbeperkt privégebruik en haar baas de brandstof betaalt; ze heeft dus helemaal geen kosten! Volgens haar was die auto geen lease-auto, maar wat het dan wel was wilde ze ook al niet vertellen.
Kortom, ze was weer haar gebruikelijke eisende en dwingende zelf. En om het nog erger te maken bleek Pieter niet de onpartijdige bemiddelaar te zijn die hij had moeten zijn. In plaats daarvan heeft hij het hele gesprek door laten merken dat hij daar alleen maar zat om mij zover te krijgen met alle eisen van Sonja akkoord te gaan. Op zeker moment stelde hij opeens een heel andere omgangsregeling voor (het ene weekend beide kids, het andere weekend vrij) en bleef hij maar pushen om mij daar mee akkoord te laten gaan. Het zal wel iets te maken hebben met het feit dat hij al sinds vorig jaar een verhouding heeft met Sonja, die twee willen natuurlijk gewoon om het weekend een hele zaterdag voor zichzelf hebben.
Uiteindelijk escaleerde het weer en rende Sonja hysterisch gillend de kamer uit om ergens in het gebouw te verdwijnen. Om haar daarbij te helpen vond Pieter het nodig om mij vast te grijpen, met een stel blauwe plekken op mijn borstkas als gevolg. De omgekeerde wereld dus: als je van één instantie verwacht dat ze geen geweld gebruiken is het wel het Steunpunt Huiselijk Geweld.
En natuurlijk vonden ze het ook daar nodig om de politie te bellen, maar tegen dat die arriveerde waren Sylvia en ik al vertrokken.
Voor wat betreft het ophalen van m'n eigendommen had ze weer een idioot idee bedacht. Twee idiote ideeën eigenlijk. Ze wilde zelf alles inpakken want ze wil niet dat ik m'n huis binnenkom. In eerste instantie wilde ze alles voor aan de straat zetten, maar zowel Pieter als ik hebben haar uitgelegd dat ze dat niet mocht. Vervolgens kwam ze met het idee om alles buiten in de achtertuin te zetten waar ik het dan weg kon halen. Geen goed plan want tenzij het 100% droog en zonnig blijft gaat dat een hoop schade tot gevolg hebben. Sonja's suggestie om alles onder de partytent te zetten is ook van tafel geveegd, want dat ding biedt geen noemenswaardige bescherming.
Voor het afvoeren van mijn meubilair had ze ook al wat bedacht: ik moest maar een verhuisbedrijf inschakelen. Mooi niet dus, daar heb ik geen geld voor en bovendien heb ik geen ruimte om die spullen ergens neer te zetten. Vervolgens wilde ze dat ik dat meubilair zou verkopen, maar dat mocht alleen in de periode medio september tot medio oktober. Waarom het niet eerder kon werd niet duidelijk, en op de vraag wat te doen met meubilair dat medio oktober nog niet verkocht was had ze ook al geen antwoord. Ik heb voorgesteld dat zij het allemaal over zou nemen, maar dat wil ze ook al niet.
Het andere gespreksonderwerp was de omgang, en ook daarbij werd Sonja niet gehinderd door enige vorm van bereidwilligheid. Omgang op zaterdag kwam haar niet uit omdat ze voor 11:00 bij de Nettorama geweest zou moeten zijn om speciaal brood voor Max te halen. Complete onzin, Max heeft altijd het goedkoopste brood van de Lidl gehad (dat verdraagt hij namelijk wel), en bovendien zou ze met de filiaalmanager van de Nettorama makkelijk een afspraak kunnen maken om brood apart te leggen. Bovendien zou ze "de hele dag gebonden zijn" als ik Tom en/of Max rond 11:00 op zou komen halen en zij ze aan het einde van de middag weer op zou komen halen.
De oplossing voor dat probleem accepteerde ze ook al niet: als zij zich zo gebonden voelt door de kids, dan mag ze Tom en Max (en uiteraard de woning) aan mij overdragen. Dan is zij niet meer "gebonden door de kinderen" en kan ze zich volledig wijden aan de drie dingen waarvoor ze volgens haar Duitse opvoeding is grootgebracht: Arbeit, Arbeit und Arbeit. Carrière maken, geld verdienen, en zorgen dat ze een hoge maatschappelijke status krijgt zodat haar moeder trots op haar kan zijn.
Ze vond dat de omgang dan maar op woensdagmiddag plaats moest vinden, en dat ik maar met m'n baas moest regelen dat ik op woensdagmiddag vrij ben. Die ziet me aankomen...
Op zondag zou volgens haar ook wel kunnen, maar dat vind ik geen goed plan aangezien dan vrijwel alles dicht is en ik dus nergens heen kan met de kids.
Over het vervoer deed ze ook al moeilijk: ze vond dat ik zowel de ochtendrit als de middagrit maar moest doen, want de kids ophalen in Lommel kon ze zogenaamd niet betalen. Volgens haar zat ze nog maar op 80% van haar oorspronkelijke inkomen, maar ze wilde niet zeggen waarom dat was. Maar zelfs met 80% heeft ze nog altijd netto een honderdje of vier meer dan ik. Ze wilde eventueel wel heen en weer rijden, maar dan alleen als ik kinderalimentatie zou gaan betalen. Dat doe ik niet want de Rechtbank heeft me dat niet opgelegd. Haar argument heb ik vervolgens ook nog onderuit geschoten door op te merken dat ze een lease-auto heeft met onbeperkt privégebruik en haar baas de brandstof betaalt; ze heeft dus helemaal geen kosten! Volgens haar was die auto geen lease-auto, maar wat het dan wel was wilde ze ook al niet vertellen.
Kortom, ze was weer haar gebruikelijke eisende en dwingende zelf. En om het nog erger te maken bleek Pieter niet de onpartijdige bemiddelaar te zijn die hij had moeten zijn. In plaats daarvan heeft hij het hele gesprek door laten merken dat hij daar alleen maar zat om mij zover te krijgen met alle eisen van Sonja akkoord te gaan. Op zeker moment stelde hij opeens een heel andere omgangsregeling voor (het ene weekend beide kids, het andere weekend vrij) en bleef hij maar pushen om mij daar mee akkoord te laten gaan. Het zal wel iets te maken hebben met het feit dat hij al sinds vorig jaar een verhouding heeft met Sonja, die twee willen natuurlijk gewoon om het weekend een hele zaterdag voor zichzelf hebben.
Uiteindelijk escaleerde het weer en rende Sonja hysterisch gillend de kamer uit om ergens in het gebouw te verdwijnen. Om haar daarbij te helpen vond Pieter het nodig om mij vast te grijpen, met een stel blauwe plekken op mijn borstkas als gevolg. De omgekeerde wereld dus: als je van één instantie verwacht dat ze geen geweld gebruiken is het wel het Steunpunt Huiselijk Geweld.
En natuurlijk vonden ze het ook daar nodig om de politie te bellen, maar tegen dat die arriveerde waren Sylvia en ik al vertrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten