Ik heb zo'n vermoeden dat er maar één manier is om van Sonja iets gedaan te krijgen, en dat is door haar aan te spreken op een moment dat ze krap in haar tijd zit. En dus stond ik vanochtend om 08:15 aan de deur aangezien ze rond die tijd weg moet om Tom en Max weg te brengen. Maar helaas, ze was al weg.
Gelukkig heb ik een creatieve geest, en dus ben ik naar Tom's school gereden. Haar auto stond er inderdaad, zelf was ze niet te zien. Dus heb ik mijn auto vlak naast die van haar gezet (zo dicht er langs dat ze niet in zou kunnen stappen) en heb vervolgens geduldig gewacht tot ze op zou duiken.
Tien minuten later dook ze op, zodra ze mij zag draaide zich om en rende hysterisch gillend terug richting school. Ik ben er achteraan gegaan maar werd door de conciërge tegengehouden. Die belde vervolgens de politie, en aangezien het om Sonja ging kwamen die weer braaf opdragen en waren ze weer hun gebruikelijke arrogante zelf met het bevel op te rotten en niet meer terug te komen.
Omdat ik zo'n vermoeden had dat Sonja terug naar huis zou gaan ben ik terug naar m'n woning gegaan. En wie verschenen daar nog geen kwartier laten? Juist, diezelfde twee smerissen. Die wilden dat ik uit m'n auto zou stappen omdat ze "met me wilden praten", maar dat "praten"van hen ken ik en daar had ik geen zin in, dus heb ik de auto van binnen uit afgesloten en alleen het raampje een eindje opengedraaid.
Dat vond de mannelijke helft van het duo niet zo'n geslaagd idee. Hij stak z'n arm naar binnen, ontgrendelde het portier en rukte vervolgens het portier open. Ik werd met grof geweld uit m'n auto gesleurd en tegen de surveillancewagen gesmeten, waar vervolgens m'n arm op m'n rug werd gedraaid en m'n keel dichtgeknepen. Voor het feit dat ik me van geen kwaad bewust was leek me dat nogal excessief (zeg maar gerust: poging tot moord), maar dat zullen hun wel weer anders zien.
Met de mededeling dat ik was aangehouden kreeg ik weer handboeien om, die voor de gelegenheid zo strak mogelijk om m'n polsen gedaan werden, en werd ik de surveillancewagen ingesmeten. Natuurlijk vonden ze het weer niet nodig om te vertellen waarom ik opgepakt werd. Voordat ik werd afgevoerd werd ook eerst nog m'n auto doorzocht. Ik kan me niet indenken dat ze dat zomaar mogen, maar de Eindhovense politie heeft nou eenmaal z'n eigen wetten en regels, voor hen geldt de Nederlandse wet niet. Vinden ze.
Pas ruim een half uur later op het bureau werd het duidelijk waarom ik opgepakt was. Sonja had gezien dat de linkervoorband van haar auto zacht was en er zou een kras ergens op de auto staan, kennelijk heeft ze op dat parkeerterrein maar meteen hysterisch staan krijsen dat ik haar auto vernield had. Dat heb ik niet, maar Sonja kijkt niet zo nauw. Kennelijk heeft ze er nog nooit van gehoord dat je regelmatig de bandenspanning moet controleren, en als er al een kras op die auto zit kan iedereen die er op gezet hebben. Zelf loopt ze rond met een grote bos sleutels aan een koord om haar nek (want dat staat belangrijk en interessant), goeie kans dus dat ze zelf die kras gemaakt heeft.
Uiteindelijk hebben ze me vijf uur lang vastgehouden op de Mathildelaan. Sylvia was getuige van de aanhouding en is op het bureau naar mij gaan informeren. Commentaar van de dienstdoende smeris: "Hij heeft z'n twee telefoontjes al gehad, als hij u niet gebeld heeft zult u wel niet belangrijk genoeg zijn". Grove belediging dus, en bovendien heb ik niemand mogen bellen.
Gelukkig heb ik een creatieve geest, en dus ben ik naar Tom's school gereden. Haar auto stond er inderdaad, zelf was ze niet te zien. Dus heb ik mijn auto vlak naast die van haar gezet (zo dicht er langs dat ze niet in zou kunnen stappen) en heb vervolgens geduldig gewacht tot ze op zou duiken.
Tien minuten later dook ze op, zodra ze mij zag draaide zich om en rende hysterisch gillend terug richting school. Ik ben er achteraan gegaan maar werd door de conciërge tegengehouden. Die belde vervolgens de politie, en aangezien het om Sonja ging kwamen die weer braaf opdragen en waren ze weer hun gebruikelijke arrogante zelf met het bevel op te rotten en niet meer terug te komen.
Omdat ik zo'n vermoeden had dat Sonja terug naar huis zou gaan ben ik terug naar m'n woning gegaan. En wie verschenen daar nog geen kwartier laten? Juist, diezelfde twee smerissen. Die wilden dat ik uit m'n auto zou stappen omdat ze "met me wilden praten", maar dat "praten"van hen ken ik en daar had ik geen zin in, dus heb ik de auto van binnen uit afgesloten en alleen het raampje een eindje opengedraaid.
Dat vond de mannelijke helft van het duo niet zo'n geslaagd idee. Hij stak z'n arm naar binnen, ontgrendelde het portier en rukte vervolgens het portier open. Ik werd met grof geweld uit m'n auto gesleurd en tegen de surveillancewagen gesmeten, waar vervolgens m'n arm op m'n rug werd gedraaid en m'n keel dichtgeknepen. Voor het feit dat ik me van geen kwaad bewust was leek me dat nogal excessief (zeg maar gerust: poging tot moord), maar dat zullen hun wel weer anders zien.
Met de mededeling dat ik was aangehouden kreeg ik weer handboeien om, die voor de gelegenheid zo strak mogelijk om m'n polsen gedaan werden, en werd ik de surveillancewagen ingesmeten. Natuurlijk vonden ze het weer niet nodig om te vertellen waarom ik opgepakt werd. Voordat ik werd afgevoerd werd ook eerst nog m'n auto doorzocht. Ik kan me niet indenken dat ze dat zomaar mogen, maar de Eindhovense politie heeft nou eenmaal z'n eigen wetten en regels, voor hen geldt de Nederlandse wet niet. Vinden ze.
Pas ruim een half uur later op het bureau werd het duidelijk waarom ik opgepakt was. Sonja had gezien dat de linkervoorband van haar auto zacht was en er zou een kras ergens op de auto staan, kennelijk heeft ze op dat parkeerterrein maar meteen hysterisch staan krijsen dat ik haar auto vernield had. Dat heb ik niet, maar Sonja kijkt niet zo nauw. Kennelijk heeft ze er nog nooit van gehoord dat je regelmatig de bandenspanning moet controleren, en als er al een kras op die auto zit kan iedereen die er op gezet hebben. Zelf loopt ze rond met een grote bos sleutels aan een koord om haar nek (want dat staat belangrijk en interessant), goeie kans dus dat ze zelf die kras gemaakt heeft.
Uiteindelijk hebben ze me vijf uur lang vastgehouden op de Mathildelaan. Sylvia was getuige van de aanhouding en is op het bureau naar mij gaan informeren. Commentaar van de dienstdoende smeris: "Hij heeft z'n twee telefoontjes al gehad, als hij u niet gebeld heeft zult u wel niet belangrijk genoeg zijn". Grove belediging dus, en bovendien heb ik niemand mogen bellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten