Vanochtend eerst naar de psychologe voor de bespreking van het conceptrapport (deze keer ging de afspraak wèl door) en vervolgens naar de GGzE. De psych had haar rapport nog steeds niet klaar, een aantal tests moesten nog uitgewerkt worden, zodat de huidige versie eigenlijk een concept van het concept was. Maar wel eentje waar ik blij van werd. Dat ik bepaald niet dom ben en qua intelligentie boven het gemiddelde zat wist ik al lang, maar nu blijk ik, met een Totaal IQ van 132, zelfs hoogbegaafd te zijn! Wat daarbij opviel was dat ik op het vlak van sociale vaardigheden slechts gemiddeld scoorde (97), het verschil met de overige scores was dermate groot dat er nog een conclusie getrokken kon worden, en eentje die zo'n beetje alle ellende van de afgelopen 43 jaar verklaart: ik blijk het Syndroom van Asperger te hebben.
Dat is medisch gezien een aandoening maar niet eentje die met therapie, medicijnen of chirurgische ingreep verholpen kan worden. Het is een Autisme Spectrum Stoornis, een beetje bot gezegd komt het er dus op neer dat een paar draadjes in m'n hoofd anders zijn aangesloten dan bij andere mensen. Het enige wat je daar mee kunt is er mee leren leven.
De psych heeft zich al laten ontvallen dat ze dan ook overweegt om de rechter te adviseren geen celstraf op te leggen maar mij ambulant te laten helpen. Een voordeel daarbij is dat één van de meest vooraanstaande Nederlandse deskundigen op het gebied van Asperger in dienst blijkt te zijn van de GGzE: ene mevrouw Van der Spek.
Waar vervolgens het gesprek bij de GGzE over ging moge duidelijk zijn.
In de post bleek een brief van m'n advocate te zitten: op 11 juni moet ik voor de politierechter in 's-Hertogenbosch verschijnen. Hopelijk doet de psych wat ze gezegd heeft en werkt de rechter mee. Enig minpunt van die zittingsdatum is alleen wel dat het tevens de (tiende) verjaardag van Phaedra is. Toch maar eens bij de advocate informeren of ze die zitting verplaatst kan krijgen.
Dat Syndroom van Asperger zou ook bij een andere kwestie wel eens goed van pas kunnen komen, namelijk bij de procedure waarmee ik Tom en Max aan mij toegewezen wil krijgen. Tom lijkt qua gedrag namelijk ontzettend veel op z'n papa en heeft net als ik moeite met sociale interacties -- het kenmerkende symptoom van Asperger; daarnaast bestaat bij hem het vermoeden van hoogbegaafdheid. Tegen dat hij eindelijk eens onderzocht wordt zou hij wel eens dezelfde diagnose kunnen krijgen als ik, waarbij hij natuurlijk het voordeel heeft dat het al op jonge leeftijd wordt vastgesteld. Maar wie kan het beste voor zo'n kind zorgen? Z'n papa die dezelfde aandoening heeft en weet hoe er mee om te gaan, of z'n mama die er niet mee om weet te gaan en eigenlijk alle psychische aandoeningen als onzin beschouwt?
Juist.
Over de mama gesproken: vanmiddag (na eerst nog even m'n urgentieaanvraag ingediend te hebben) heb ik geprobeerd aangifte tegen Sonja te doen. Dat kon dus niet, want ik kon niet bewijzen dat het opzet was. Laat ik nou toch altijd gedacht hebben dat het slachtoffer alleen maar aangifte hoeft te doen en het vervolgens aan politie en justitie is om het te bewijzen. Dit is overigens niet de eerste keer dat ik wel aangifte wil maar niet kan doen; zo kon ik ook al geen aangifte doen tegen de politie wegens mishandeling, kon ik geen aangifte doen tegen Ingrid van Galen (Sonja's vorige advocate) nadat ze geprobeerd had me op te lichten, en werd geweigerd aangifte op te nemen van huiselijk geweld. De enige keer dat ik het met veel moeite voor elkaar heb gekregen om aangifte tegen Sonja te doen (wegens kindermishandeling) is die zaak meteen door de politie geseponeerd, zo ongeveer nog voordat ik het politiebureau had verlaten.
Sommigen zullen nu zeggen dat ik paranoïde ben, maar het lijkt er steeds meer op dat er ergens in het computersysteem van de politie vermeld staat dat ik geen aangifte mag doen tegen wie dan ook.
Dat is medisch gezien een aandoening maar niet eentje die met therapie, medicijnen of chirurgische ingreep verholpen kan worden. Het is een Autisme Spectrum Stoornis, een beetje bot gezegd komt het er dus op neer dat een paar draadjes in m'n hoofd anders zijn aangesloten dan bij andere mensen. Het enige wat je daar mee kunt is er mee leren leven.
De psych heeft zich al laten ontvallen dat ze dan ook overweegt om de rechter te adviseren geen celstraf op te leggen maar mij ambulant te laten helpen. Een voordeel daarbij is dat één van de meest vooraanstaande Nederlandse deskundigen op het gebied van Asperger in dienst blijkt te zijn van de GGzE: ene mevrouw Van der Spek.
Waar vervolgens het gesprek bij de GGzE over ging moge duidelijk zijn.
In de post bleek een brief van m'n advocate te zitten: op 11 juni moet ik voor de politierechter in 's-Hertogenbosch verschijnen. Hopelijk doet de psych wat ze gezegd heeft en werkt de rechter mee. Enig minpunt van die zittingsdatum is alleen wel dat het tevens de (tiende) verjaardag van Phaedra is. Toch maar eens bij de advocate informeren of ze die zitting verplaatst kan krijgen.
Dat Syndroom van Asperger zou ook bij een andere kwestie wel eens goed van pas kunnen komen, namelijk bij de procedure waarmee ik Tom en Max aan mij toegewezen wil krijgen. Tom lijkt qua gedrag namelijk ontzettend veel op z'n papa en heeft net als ik moeite met sociale interacties -- het kenmerkende symptoom van Asperger; daarnaast bestaat bij hem het vermoeden van hoogbegaafdheid. Tegen dat hij eindelijk eens onderzocht wordt zou hij wel eens dezelfde diagnose kunnen krijgen als ik, waarbij hij natuurlijk het voordeel heeft dat het al op jonge leeftijd wordt vastgesteld. Maar wie kan het beste voor zo'n kind zorgen? Z'n papa die dezelfde aandoening heeft en weet hoe er mee om te gaan, of z'n mama die er niet mee om weet te gaan en eigenlijk alle psychische aandoeningen als onzin beschouwt?
Juist.
Over de mama gesproken: vanmiddag (na eerst nog even m'n urgentieaanvraag ingediend te hebben) heb ik geprobeerd aangifte tegen Sonja te doen. Dat kon dus niet, want ik kon niet bewijzen dat het opzet was. Laat ik nou toch altijd gedacht hebben dat het slachtoffer alleen maar aangifte hoeft te doen en het vervolgens aan politie en justitie is om het te bewijzen. Dit is overigens niet de eerste keer dat ik wel aangifte wil maar niet kan doen; zo kon ik ook al geen aangifte doen tegen de politie wegens mishandeling, kon ik geen aangifte doen tegen Ingrid van Galen (Sonja's vorige advocate) nadat ze geprobeerd had me op te lichten, en werd geweigerd aangifte op te nemen van huiselijk geweld. De enige keer dat ik het met veel moeite voor elkaar heb gekregen om aangifte tegen Sonja te doen (wegens kindermishandeling) is die zaak meteen door de politie geseponeerd, zo ongeveer nog voordat ik het politiebureau had verlaten.
Sommigen zullen nu zeggen dat ik paranoïde ben, maar het lijkt er steeds meer op dat er ergens in het computersysteem van de politie vermeld staat dat ik geen aangifte mag doen tegen wie dan ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten