Zo rond 01:00 ben ik in bed gekropen, opnieuw goed geslapen, en om 08:00 zat ik al weer aan m'n ontbijt. Toen ik m'n telefoon inschakelde (die gaat 's nachts uit) bleek Sylvia gisteravond twee keer gebeld te hebben (22:14 en 22:55). Veel emoties op de voicemail, alsof m'n psychische belasting nog niet groot genoeg is. Het lijkt wel alsof ze alleen maar overeind blijft als ik continu bij haar ben. Dat ga ik niet volhouden. Als ze een paar dagen alleen al niet aankan, wat dan als ik straks langer weg ben? Stel bijvoorbeeld dat ik een leuke baan krijg waarvoor ik regelmatig een paar weken naar Verweggistan moet?
M'n e-mail versturen lukt niet altijd vanuit België dus ben ik om 09:00 maar eens richting Nederland gegaan; naar Luyksgestel om precies te zijn. Terwijl ik daar rustig zat te werken belde Sylvia. Enerzijds om te vertellen dat ze m'n post opgehaald had, anderzijds om te vragen hoe laat ik vandaag bij haar ben. Huh? Ik heb helemaal niet gezegd dat ik vandaag terug naar Eindhoven zou gaan, daar heb ik eigenlijk ook helemaal geen tijd voor. Maar ja, ingaan tegen de verwachtingen van een vrouwelijke wederhelft levert ook alleen maar ellende op, dus zat er niks anders op.
Om 11:30 was ik terug in Lommel, die 2,5 uur had ik me dus kunnen besparen. Internetten had ik vanavond ook bij Sylvia kunnen doen. Weer een hoop kostbare tijd verspild.
Ze had wel de post uit de postbus gehaald. Daarin onder andere twee ontvangstbevestigingen: een van het UWV inzake mijn bezwaar tegen de hoogte (of beter: het gebrek aan hoogte) van het vastgestelde dagloon, en een bevestiging van de Klachtencommissie Welzijnswerk Eindhoven inzake de klacht die ik heb ingediend tegen de Raad van Bestuur van de Lumens Groep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten