Om 09:15 kreeg Sylvia een SMS van Sonja: om 10:30 konden we de sleutel van de poort ophalen, daarna zou ze weg zijn. Dat betekende dus onmiddellijk vertrekken, geen ontbijt en geen tijd om eerst de gereserveerde aanhanger op te halen. Toen we om 10:15 arriveerden bleek Sonja al weg te zijn en de sleutel bij de buren drie deuren verder afgegeven te hebben. Toen ze een tijdje geleden die afspraak maakte met Sylvia heette het nog dat we om 11:00 de sleutel op konden halen. Waaruit maar weer eens blijkt dat Sonja Holten nog altijd niet in staat is om gemaakte afspraken na te komen.
Ze bleek inderdaad van alles en nog wat onder de partytent gezet te hebben, en gezien de toestand van sommige objecten stond het meeste er al een aantal dagen, waarschijnlijk is alleen de TV pas vanochtend buitengezet. Dat het wettelijk niet toegestaan is om zaken van anderen buiten te zetten deert Frau Holten uiteraard niet, die is en blijft er van overtuigd dat zij als Duitse tot het superieure Deutsche Herrenvolk behoort en de Nederlandse wet voor haar niet geldt.
Al dat spul hebben we in drie keer weggehaald, de laatste keer in de regen. Als bonus hebben we ook maar meteen de partytent zelf meegenomen. Die stond tenslotte ook buiten dus kan gesteld worden dat ook die voor mij is. Bovendien ontneemt het haar de mogelijkheid om straks nog meer spullen buiten te zetten, en hij kan gebruikt worden als ruilmiddel: ze krijgt 'm pas terug als ik al mijn spullen terug heb. Hetzelfde geldt overigens voor de sleutel van de poort: die heb ik niet in de brievenbus gegooid maar meegenomen. Kan nog van pas komen.
Zoals gezegd heb ik niet alles teruggekregen. Wel terug zijn onder andere m'n TV en DVD-speler, beide bureaus (compleet met krassen op het ladenblok), , m'n bureaukast (waar het slot uitgesloopt was), de eetkamertafel (waar de etensresten nog tussen de randjes zaten), de bijbehorende stoelen (zwaar gehavend), vier boekenrekken, twee bureaustoelen, twee TV-kastjes, m'n koel-/vriescombinatie (compleet met schimmel) en een gasfornuis waarvan de afdekplaat vernield was en die aan alle kanten zo goor was dat-ie duidelijk de afgelopen twee jaar niet meer schoongemaakt was. Oftewel: het eten voor m'n kids werd bewaard in een beschimmelde koelkast en bereid op een extreem goor en onhygiënisch gasfornuis.
Wat er zoal ontbreekt, buiten het een en ander aan "klein spul": m'n tweepersoonsbed, m'n vitrinekast, m'n slaapbank en nog een bureaustoel.
Sonja heeft ook meteen nog maar eens laten blijken zwaar paranoïde te zijn: we mogen absoluut niet weten wat er in huis staat, want aan de voorkant was de luxaflex dicht, aan de achterkant waren de rolgordijnen in de keuken en woonkamer dicht, zelfs het raampje van de schuur was aan de binnenkant afgedekt met zeil!
Ze bleek inderdaad van alles en nog wat onder de partytent gezet te hebben, en gezien de toestand van sommige objecten stond het meeste er al een aantal dagen, waarschijnlijk is alleen de TV pas vanochtend buitengezet. Dat het wettelijk niet toegestaan is om zaken van anderen buiten te zetten deert Frau Holten uiteraard niet, die is en blijft er van overtuigd dat zij als Duitse tot het superieure Deutsche Herrenvolk behoort en de Nederlandse wet voor haar niet geldt.
Al dat spul hebben we in drie keer weggehaald, de laatste keer in de regen. Als bonus hebben we ook maar meteen de partytent zelf meegenomen. Die stond tenslotte ook buiten dus kan gesteld worden dat ook die voor mij is. Bovendien ontneemt het haar de mogelijkheid om straks nog meer spullen buiten te zetten, en hij kan gebruikt worden als ruilmiddel: ze krijgt 'm pas terug als ik al mijn spullen terug heb. Hetzelfde geldt overigens voor de sleutel van de poort: die heb ik niet in de brievenbus gegooid maar meegenomen. Kan nog van pas komen.
Zoals gezegd heb ik niet alles teruggekregen. Wel terug zijn onder andere m'n TV en DVD-speler, beide bureaus (compleet met krassen op het ladenblok), , m'n bureaukast (waar het slot uitgesloopt was), de eetkamertafel (waar de etensresten nog tussen de randjes zaten), de bijbehorende stoelen (zwaar gehavend), vier boekenrekken, twee bureaustoelen, twee TV-kastjes, m'n koel-/vriescombinatie (compleet met schimmel) en een gasfornuis waarvan de afdekplaat vernield was en die aan alle kanten zo goor was dat-ie duidelijk de afgelopen twee jaar niet meer schoongemaakt was. Oftewel: het eten voor m'n kids werd bewaard in een beschimmelde koelkast en bereid op een extreem goor en onhygiënisch gasfornuis.
Wat er zoal ontbreekt, buiten het een en ander aan "klein spul": m'n tweepersoonsbed, m'n vitrinekast, m'n slaapbank en nog een bureaustoel.
Sonja heeft ook meteen nog maar eens laten blijken zwaar paranoïde te zijn: we mogen absoluut niet weten wat er in huis staat, want aan de voorkant was de luxaflex dicht, aan de achterkant waren de rolgordijnen in de keuken en woonkamer dicht, zelfs het raampje van de schuur was aan de binnenkant afgedekt met zeil!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten