woensdag 12 november 2008

Weer naar de rechtbank

Vanochtend werd ik gebeld door een dame van het UWV over de aanvraag van m'n WW-uitkering. Zo snel zijn ze nog nooit geweest! Kort samengevat: ze wil graag een kopie van m'n salarisstroken over de afgelopen 12 maanden plus m'n ontslagbrief, en de eerste twee weken uitkering zullen worden uitgekeerd zonder dat ik vooraf een werkbriefje heb ingeleverd. Wel moest ik even uitleggen waarom ik pas zo laat een aanvraag heb ingediend, maar ik had de indruk dat de uitleg geaccepteerd werd.

Vanmiddag was het dan zo ver: de tweede rechtszitting voor de echtscheiding. Die begon natuurlijk weer later dan gepland, maar dat gaf dan mooi wat extra tijd voor wat last-minute voorbereiding. Sonja was al aanwezig toen ik de gang naar de juiste kamer inliep, en was voor haar doen zelfs vrij vriendelijk.


De zitting verliep deels zoals verwacht en deels beter dan verwacht. Doordat ik pas een week voor de zitting van advocaat veranderd ben en ik rond dezelfde tijd hoorde dat ik m'n baan kwijt was, waren er een paar documenten die pas op het laatste moment waren ingediend, terwijl eigenlijk alles tien werkdagen voor de zitting binnen moet zijn bij de Rechtbank. Mevrouw mr. Van Galen (Sonja's advocate) zag haar kans schoon om bezwaar te maken tegen de late indiening, maar de rechter ging daar verder niet op in. Natuurlijk werd weer de nodige onzin uitgekraamd: ik zou makkelijk meer uren kunnen gaan werken bij m'n baas, ik zou makkelijk bij een ander taxibedrijf aan de slag kunnen, en anders zou ik met mijn achtergrond makkelijk weer in de IT aan de slag kunnen. Helaas voor mr. Van Galen (en Sonja) ligt het in de praktijk toch minder makkelijk en dat heb ik dan ook aan de rechter uitgelegd.

Het is natuurlijk ook te gek voor woorden: ZIJ wil geen alimentatie betalen dus moet IK maar ander werk gaan zoeken. Als Sonja die alimentatie niet op kan brengen, dan kan ze toch zelf op zoek gaan naar ander werk met meer salaris? Ze is academisch geschoold en er is volop vraag naar academici, dus als ze wil kan ze per 1 januari makkelijk ergens anders beginnen voor 2-3 keer haar huidige salaris.

We hebben ook nog maar eens uitgelegd waarom het noodzakelijk is dat ik het huurrecht krijg voor de woning (en Sonja dus zal moeten verkassen). Ik heb die woning nodig om m'n baan terug te krijgen, in de woning is m'n bedrijf gevestigd, en andere woonruimte kan ik niet betalen. Nou is in dit land de kans klein dat ik m'n woning ook inderdaad terug krijg, maar het is te proberen.

De alimentatie lijkt weinig problemen op te leveren, niemand heeft bezwaar gemaakt tegen de draagkrachtberekening waaruit moest blijken hoeveel Sonja kan betalen. Da's mooi, want dan zal de rechter waarschijnlijk dat bedrag ook aanhouden. Dan moet ik er weliswaar rekening mee houden ongeveer een derde daarvan achteraf naar de Belastingdienst gaat, maar toch zal ik met alle genoegen de komende 12 jaar elke maand pakweg € 300 (plus indexering) op m'n rekening zien binnenkomen.

De zitting ging beter dan verwacht in die zin dat de verwachte emotionele buien uitgebleven zijn. Natuurlijk werd ik van binnen wel kwaad telkens als er een tafeltje verder weer eens een hoop onzin uitgekraamd werd, maar daar heeft niemand iets van gemerkt. Daarnaast had ik van Hellen vooraf nog wat geleerd: een spiegel voor je houden. Geen fysieke spiegel natuurlijk (dat ziet er nogal idioot uit in de rechtszaal) maar een psychische spiegel, met de reflecterende kant van je af. Die spiegel laat alle positiviteit wel door (dus die ontvang je wel) maar alle negativiteit wordt tegengehouden en gaat dan (door het spiegeleffect) terug naar waar het vandaan kwam -- in dit geval dus terug naar Sonja en mr. Van Galen.

Alleen de omgangsregeling met de kids was (en is) een probleem, onder andere omdat er alleen een regeling was in het kader van de voorlopige voorzieningen maar er niks over gezegd is in het verzoek tot echtscheiding. Dat zou dus betekenen dat vanaf de datum van echtscheiding er geen omgangsregeling meer zou zijn. Naast een hoop zwartmakerij (de kinderen zouden door mijn gedrag getraumatiseerd worden en zo, de gebruikelijke onzin) kwam Sonja ook met het verhaal dat de hulpverlening door Bureau Jeugdzorg vorige maand is gestart, alles bij elkaar zo'n zes maanden zal duren, en dat ze eigenlijk wil dat ("voor de rust") ik tot die tijd geen omgang mag hebben met m'n kinderen. Zij en mr. Van Galen vinden dat een uitstekend idee, mijn advocaat en ik vinden het een belachelijk idee, en de rechter liep ook niet bepaald over van enthousiasme. Ook die vindt dat kinderen (en zeker jongens) hun vader nodig hebben en dat de huidige omgangsregeling toch al erg karig is. Toch mooi dat de rechter mijn zienswijze deelt, en dat terwijl het toch (weer) een vrouwelijke rechter is. Over het algemeen kun je het als man wel schudden als je een vrouwelijke rechter treft.

Wel lachen (in stilte natuurlijk): volgens mr. Van Galen was er toch wel omgang omdat ik Tom een paar keer gezien heb op het schoolplein. In totaal twee of drie keer vijf minuten in de afgelopen vier maanden, maar toch omgang. Daar dacht de rechter (geheel terecht) toch anders over; zo'n korte ontmoeting is niet hetzelfde als normale omgang.

Buiten de rechtszaal heeft mijn advocaat nog zeker tien minuten in staan praten op mr. Van Galen, want die wilde alsmaar niet toegeven. Uiteindelijk is ze toch enigszins overstag gegaan, ze zal met Sonja overleggen over het herstel van de omgang. Eigenlijk is Tom aanstaande zaterdag aan de beurt, maar het is nog maar de vraag of dat zal lukken. Hoe langer Sonja de kinderen bij me vandaan kan houden, hoe leuker het ze vindt.

Maar we hebben mr. Van Galen heel aardig door. Die is nog vrij nieuw in het familierecht en is nog druk bezig een reputatie op te bouwen als keiharde bitch. Dat verklaart ook meteen waarom Sonja juist haar als advocate heeft: soort zoekt soort. Helaas voor allebei realiseren ze zich nog niet dat als je je altijd zo negatief opstelt, al die negativiteit later dubbel en dwars bij je terugkomt. Tegelijkertijd is ze wel erg slordig: als ze documenten moet kopiëren worden hele stukken van de pagina's niet meegekopieerd, en de stapel kopiën ligt zelden of nooit op volgorde. Ze heeft dus nog heel wat te leren...

M'n advocaat kan in elk geval vooruit voorlopig. Hij moet zorgen dat de omgangsregeling hersteld wordt, volgende week dient het kort geding tenzij het ingetrokken wordt, en hij gaat ook m'n ontslag aanvechten.

Geen opmerkingen: