Eigenlijk had ik voorzien dat ik vanochtend op zou staan, zou ontbijten, zou gaan douchen en dan op transport zou gaan naar 's-Hertogenbosch. Niet dus, het was meteen uit bed op transport, het ontbijt bleef beperkt tot een boterham die ik tijdens het aankleden naar binnen werkte, daarna moest ik meteen weg.
Na eerst een tijdje in een cel te hebben zitten wachten kreeg ik heel even m'n advocate te spreken. Die jongedame van de Reclassering blijkt me belazerd te hebben: tijdens ons gesprek vorige week zij ze dat ze schorsing zou adviseren, gistermiddag kreeg m'n advocate het rapport te zien en bleek die jongedame opeens geadviseerd te hebben mij niet te schorsen. Nog voor ik behoorlijk had kunnen overleggen met m'n advocate moesten we naar de zitting. De Officier van Justitie eiste 90 dagen verlenging, m'n advocate en ik hebben ons best gedaan om aan te tonen dat schorsing beter zou zijn. De uitspraak zou ik aan het einde van de middag of anders morgenochtend horen via m'n advocate.
Terug in Vught ben ik bijna ingestort, want ik zag al aankomen dat ik de komende drie maanden nog vast zou zitten. Groot was dan ook mijn vreugde toen om 16:00 de celdeur openging en ik te horen kreeg dat ik m'n spullen in moest pakken. De rechters hadden toch besloten me vrij te laten! Sylvia gebeld om me op te komen halen, spullen ingepakt en dan: op naar de vrijheid!
Die vrijheid kwam overigens wel met voorwaarden: niet onttrekken aan straf als die later nog opgelegd wordt, me niet misdragen, en binnen 48 uur melden bij de Reclassering.
Nog geen anderhalf uur later dook Sylvia op en ging het transport, euh... de reis... naar Lommel.
Na eerst een tijdje in een cel te hebben zitten wachten kreeg ik heel even m'n advocate te spreken. Die jongedame van de Reclassering blijkt me belazerd te hebben: tijdens ons gesprek vorige week zij ze dat ze schorsing zou adviseren, gistermiddag kreeg m'n advocate het rapport te zien en bleek die jongedame opeens geadviseerd te hebben mij niet te schorsen. Nog voor ik behoorlijk had kunnen overleggen met m'n advocate moesten we naar de zitting. De Officier van Justitie eiste 90 dagen verlenging, m'n advocate en ik hebben ons best gedaan om aan te tonen dat schorsing beter zou zijn. De uitspraak zou ik aan het einde van de middag of anders morgenochtend horen via m'n advocate.
Terug in Vught ben ik bijna ingestort, want ik zag al aankomen dat ik de komende drie maanden nog vast zou zitten. Groot was dan ook mijn vreugde toen om 16:00 de celdeur openging en ik te horen kreeg dat ik m'n spullen in moest pakken. De rechters hadden toch besloten me vrij te laten! Sylvia gebeld om me op te komen halen, spullen ingepakt en dan: op naar de vrijheid!
Die vrijheid kwam overigens wel met voorwaarden: niet onttrekken aan straf als die later nog opgelegd wordt, me niet misdragen, en binnen 48 uur melden bij de Reclassering.
Nog geen anderhalf uur later dook Sylvia op en ging het transport, euh... de reis... naar Lommel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten