Naast werken stond vandaag ook deels in het teken van morgen. Helma, eén van m'n chatmaatjes (ja, inderdaad, van het vrouwelijke geslacht) woont in Den Bosch, en al een paar weken geleden hebben we afgesproken dat ik haar morgen op zou gaan zoeken. Da's natuurlijk hartstikke leuk en dus zeker iets om naar uit te kijken.
Maar ja, je moet er natuurlijk wel een beetje toonbaar uitzien, dus heb ik tijdens de vrijwel dagelijkse chat met Monique de webcam even aangeslingerd en haar laten beoordelen of m'n kapsel (of wat er voor doorgaat) nog wel even meekon of dat het toch tijd werd voor de kapper. Volgens haar kon de schaar er wel weer eens in. Schat van een meid, maar soms is ze genadeloos...
Haar suggestie was om het aan de zijkanten heel kort te houden, bovenop iets langer en dan zodanig dat het een beetje piekerig wordt. Afwerken met een klodder wet-look gel, want volgens haar zou ik er met het eindresultaat een stuk vlotter uitzien. Op naar de kapper dus maar. Want wie ben ik om er tegenin te gaan als ik zo'n advies krijg van een jongedame die èn een leuke meid is, èn er leuk uitziet, èn vrijgezel is? Toch?
Vervolgens het resultaat weer laten zien, ik kan nu met de goedkeuring van Monique op stap. :-)
Vervolgens meldde ook Pauline zich op MSN. Die houdt me al een tijdje weer op afstand maar ze vond het nodig om toch nog een keer te vertellen dat het niet aan mij lag. Alle begrip voor, maar leuk vind het niet. Ik heb het toch nog maar een keer geprobeerd, en haar een berichtje gestuurd met de mededeling dat ik morgen met de trein naar Den Bosch ga, en gevraagd of het zinvol was om in Boxtel even uit te stappen en haar mee uit lunchen te nemen. Ik had al half en half verwacht dat ze nee zou zeggen, maar zowaar, ze zei ja!
Kortom, m'n zaterdag kan niet meer stuk. :-)
Alleen vanavond was het weer even niks. Volgens Tom zouden we gevulde pannenkoeken krijgen, maar in de praktijk heeft m'n bord niet meer gezien dan anderhalve gewone pannenkoek. En dat moet dan het avondeten voorstellen. En toen kwam er ook nog eens commentaar vanuit de keuken! Tom probeerde vanalles uit te halen wat niet lukte, zoals bijvoorbeeld langs Max proberen te komen terwijl die al ingebouwd zat tussen de bank en de tafel. Uiteraard heb ik 'm gezegd dat dat niet gaat, ik moet tenslotte voorkomen dat er ongelukken gebeuren. Kritiek van Sonja (die in de keuken stond en daarmee niet kon zien wat er gaande was): "Van de twintig woorden van jou zijn er negentien kritiek!". Dus heb ik verder m'n mond maar gehouden. Het is duidelijk dat ik me nergens mee mag bemoeien. En voor Sonja is het wel zo gunstig als er weer eens iets foutloopt, want dan heeft ze tenminste weer een excuus om tegen de kids uit te vallen.
Maar ja, je moet er natuurlijk wel een beetje toonbaar uitzien, dus heb ik tijdens de vrijwel dagelijkse chat met Monique de webcam even aangeslingerd en haar laten beoordelen of m'n kapsel (of wat er voor doorgaat) nog wel even meekon of dat het toch tijd werd voor de kapper. Volgens haar kon de schaar er wel weer eens in. Schat van een meid, maar soms is ze genadeloos...
Haar suggestie was om het aan de zijkanten heel kort te houden, bovenop iets langer en dan zodanig dat het een beetje piekerig wordt. Afwerken met een klodder wet-look gel, want volgens haar zou ik er met het eindresultaat een stuk vlotter uitzien. Op naar de kapper dus maar. Want wie ben ik om er tegenin te gaan als ik zo'n advies krijg van een jongedame die èn een leuke meid is, èn er leuk uitziet, èn vrijgezel is? Toch?
Vervolgens het resultaat weer laten zien, ik kan nu met de goedkeuring van Monique op stap. :-)
Vervolgens meldde ook Pauline zich op MSN. Die houdt me al een tijdje weer op afstand maar ze vond het nodig om toch nog een keer te vertellen dat het niet aan mij lag. Alle begrip voor, maar leuk vind het niet. Ik heb het toch nog maar een keer geprobeerd, en haar een berichtje gestuurd met de mededeling dat ik morgen met de trein naar Den Bosch ga, en gevraagd of het zinvol was om in Boxtel even uit te stappen en haar mee uit lunchen te nemen. Ik had al half en half verwacht dat ze nee zou zeggen, maar zowaar, ze zei ja!
Kortom, m'n zaterdag kan niet meer stuk. :-)
Alleen vanavond was het weer even niks. Volgens Tom zouden we gevulde pannenkoeken krijgen, maar in de praktijk heeft m'n bord niet meer gezien dan anderhalve gewone pannenkoek. En dat moet dan het avondeten voorstellen. En toen kwam er ook nog eens commentaar vanuit de keuken! Tom probeerde vanalles uit te halen wat niet lukte, zoals bijvoorbeeld langs Max proberen te komen terwijl die al ingebouwd zat tussen de bank en de tafel. Uiteraard heb ik 'm gezegd dat dat niet gaat, ik moet tenslotte voorkomen dat er ongelukken gebeuren. Kritiek van Sonja (die in de keuken stond en daarmee niet kon zien wat er gaande was): "Van de twintig woorden van jou zijn er negentien kritiek!". Dus heb ik verder m'n mond maar gehouden. Het is duidelijk dat ik me nergens mee mag bemoeien. En voor Sonja is het wel zo gunstig als er weer eens iets foutloopt, want dan heeft ze tenminste weer een excuus om tegen de kids uit te vallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten