Vandaag was het weer stressen. Eerst vanochtend m'n schoolroute, om 07:00 de deur uit en om 09:00 weer terug. Even een kan thee gezet, een bakkie thee naar binnen gewerkt, en vervolgens om 09:30 weer de deur uit, op m'n fiets de stad in voor de afspraak bij Jeugdzorg Eindhoven.
Die begon al niet helemaal lekker. De afspraak was om 10:00 uur, vijf minuten daarvoor meldde ik me aan de balie, en pas om 10:15 verscheen de dame met wie we een afspraak hadden. Precies zoals ik verwacht had was Sonja weer eens te laat, die kwam om 10:10 pas binnenwandelen. Maar aangezien ze toch nog eerder was dan die dame heeft die het niet gemerkt. Het gaf Sonja echter wel even de gelegenheid om te vertellen wat ze gisteren van pa's vriendin had gehoord. Niks om vrolijk van te worden, vanavond ga ik even naar het ziekenhuis.
Het gesprek ging zoals verwacht: Sonja doet zich coöperatiever voor dan ze eigenlijk is, praat aan één stuk door, en ik zit erbij en zwijg. Met Sonja erbij is het toch niet zinvol als ik iets zeg, want of ze onderbreekt me na vier woorden omdat ze het niet met mee eens is, of ze houdt d'r mond en begint dan naderhand buiten te mekkeren. De dame van Jeugdzorg heeft dus bij lange na niet alle relevante informatie gekregen, en wat ze wel gekregen heeft zal ook niet helemaal correct zijn.
Iets voor 11:30 stonden we weer buiten, binnenkort horen we wel weer iets van Jeugdzorg. Toen werd het haasten, want ik moest nog op de fiets terug naar huis, m'n bus in en dan toch om 12:00 in Veldhoven zijn. Het was krap, maar het is gelukt.
Vanavond nog even naar het ziekenhuis geweest en me even laten bijpraten door m'n zus. Zonder al te veel in details te treden: pa zag er belabberd uit, mager, zwak, en kon maar amper praten. Volgende week gaan de artsen kijken of hij nog gebaat zou zijn bij chemotherapie, maar volgens m'n zus wordt het in feite een keus tussen een lang of een goed leven. De 75 zal-ie niet meer halen (hij is nu 73) tenzij er een wonder gebeurt, voorlopig zijn we al blij als hij de zomervakantie nog haalt.
Die begon al niet helemaal lekker. De afspraak was om 10:00 uur, vijf minuten daarvoor meldde ik me aan de balie, en pas om 10:15 verscheen de dame met wie we een afspraak hadden. Precies zoals ik verwacht had was Sonja weer eens te laat, die kwam om 10:10 pas binnenwandelen. Maar aangezien ze toch nog eerder was dan die dame heeft die het niet gemerkt. Het gaf Sonja echter wel even de gelegenheid om te vertellen wat ze gisteren van pa's vriendin had gehoord. Niks om vrolijk van te worden, vanavond ga ik even naar het ziekenhuis.
Het gesprek ging zoals verwacht: Sonja doet zich coöperatiever voor dan ze eigenlijk is, praat aan één stuk door, en ik zit erbij en zwijg. Met Sonja erbij is het toch niet zinvol als ik iets zeg, want of ze onderbreekt me na vier woorden omdat ze het niet met mee eens is, of ze houdt d'r mond en begint dan naderhand buiten te mekkeren. De dame van Jeugdzorg heeft dus bij lange na niet alle relevante informatie gekregen, en wat ze wel gekregen heeft zal ook niet helemaal correct zijn.
Iets voor 11:30 stonden we weer buiten, binnenkort horen we wel weer iets van Jeugdzorg. Toen werd het haasten, want ik moest nog op de fiets terug naar huis, m'n bus in en dan toch om 12:00 in Veldhoven zijn. Het was krap, maar het is gelukt.
Vanavond nog even naar het ziekenhuis geweest en me even laten bijpraten door m'n zus. Zonder al te veel in details te treden: pa zag er belabberd uit, mager, zwak, en kon maar amper praten. Volgende week gaan de artsen kijken of hij nog gebaat zou zijn bij chemotherapie, maar volgens m'n zus wordt het in feite een keus tussen een lang of een goed leven. De 75 zal-ie niet meer halen (hij is nu 73) tenzij er een wonder gebeurt, voorlopig zijn we al blij als hij de zomervakantie nog haalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten