Sonja is zaterdagmiddag weer naar d'r moeder vertrokken, samen met de kinderen, een grillplaat, en een hele tas boodschappen. Met andere woorden: zij gaan daar eens lekker uitgebreid luxe eten, en van mij zal wel verwacht worden dat ik dat accepteer als "huishoudelijke uitgaven" en er dus aan meebetaal -- waarbij de eventuele financiële bijdrage van haar moeder ongetwijfeld niet van die uitgaven afgetrokken zal worden.
Nou betaal ik toch al niet of nauwelijks mee. Ik heb Sonja een tijd geleden verteld dat ik voor alle huishoudelijke uitgaven de bijbehorende kassabonnen, rekeningen en dergelijke wil hebben, zonder dat worden die uitgaven gewoon beschouwd als haar privé-uitgaven. Daar was ze het uiteraard niet mee eens, maar volgens haar was het ondoenlijk om al die kassabonnen te verzamelen. Intussen heb ik al wel een paar keer een hele stapel kassabonnen uit haar portemonnee gehaald en er ook verschillende uit de bak met papierafval gevist, dus zo moeilijk is het kennelijk dus toch niet.
Maar goed, het weekend is verder lekker rustig geweest. Sonja wilde vooraf weer niet vertellen of ze zondag of maandag terug zou komen, dus ben ik zondagmiddag lekker weer een paar uur de bossen in geweest. Als Sonja in die tijd terug zou zijn gekomen had ze niet binnen gekunnen, maar dat zou dan haar probleem zijn en niet het mijne. Vanmiddag heb ik maar eens tijd besteed aan m'n bedrijf: er ligt intussen een flinke stapel tijdschriften die ik nog steeds niet gelezen heb, dus heb ik me in de tuin geïnstalleerd en ben die stapel maar eens weg gaan werken.
En toen ging de telefoon...
M'n zus belde op met de laatste update over pa, en dat was niet positief. Gisteren ging het allemaal nog prima en leek het erop dat hij morgen naar huis zou kunnen, maar vannacht kreeg hij opeens weer stevige buikpijn. De arts kwam, zag... en stuurde 'm direct door naar de OK voor een spoedoperatie. Kennelijk was er nog van alles niet goed met z'n darmen. Vervolgens door naar de Intensive Care, waar ze 'm nu kunstmatig in slaap houden. Oh shit...
Nou betaal ik toch al niet of nauwelijks mee. Ik heb Sonja een tijd geleden verteld dat ik voor alle huishoudelijke uitgaven de bijbehorende kassabonnen, rekeningen en dergelijke wil hebben, zonder dat worden die uitgaven gewoon beschouwd als haar privé-uitgaven. Daar was ze het uiteraard niet mee eens, maar volgens haar was het ondoenlijk om al die kassabonnen te verzamelen. Intussen heb ik al wel een paar keer een hele stapel kassabonnen uit haar portemonnee gehaald en er ook verschillende uit de bak met papierafval gevist, dus zo moeilijk is het kennelijk dus toch niet.
Maar goed, het weekend is verder lekker rustig geweest. Sonja wilde vooraf weer niet vertellen of ze zondag of maandag terug zou komen, dus ben ik zondagmiddag lekker weer een paar uur de bossen in geweest. Als Sonja in die tijd terug zou zijn gekomen had ze niet binnen gekunnen, maar dat zou dan haar probleem zijn en niet het mijne. Vanmiddag heb ik maar eens tijd besteed aan m'n bedrijf: er ligt intussen een flinke stapel tijdschriften die ik nog steeds niet gelezen heb, dus heb ik me in de tuin geïnstalleerd en ben die stapel maar eens weg gaan werken.
En toen ging de telefoon...
M'n zus belde op met de laatste update over pa, en dat was niet positief. Gisteren ging het allemaal nog prima en leek het erop dat hij morgen naar huis zou kunnen, maar vannacht kreeg hij opeens weer stevige buikpijn. De arts kwam, zag... en stuurde 'm direct door naar de OK voor een spoedoperatie. Kennelijk was er nog van alles niet goed met z'n darmen. Vervolgens door naar de Intensive Care, waar ze 'm nu kunstmatig in slaap houden. Oh shit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten