maandag 28 september 2009

Wil je werken, is het ook weer niet goed

Vanochtend ging de wekker al vroeg af. Opstaan, ontbijten, tanden poetsen, want om 08:45 werd ik verwacht bij de tandarts. Een paar maanden geleden heb ik een zenuwbehandeling gehad en is het gat in de betreffende tand met een noodvulling gedicht, en dat moest nog afgewerkt worden. Het laatste stukje van de zenuw ben ik nu ook kwijt, het gat is dichtgestort en afgedekt, en toen mocht ik weer vertrekken. De behandeling viel op zich nog wel mee, maar een uur lang op die stoel liggen was minder; zo comfortabel is dat ding nou ook weer niet. Helaas is nog niet al het onderhoud gedaan, in oktober en november moet ik nog terug om nog vier vullingen te laten vervangen.

Afgelopen vrijdag had ik Scheepers (de gup van de Arbodienst) al een SMS gestuurd met het verzoek vandaag contact met me op te nemen om een afspraak te maken bij de bedrijfsarts. Aan het begin van de middag had ik er het net met Sylvia over dat die vent nog niet gebeld had, toen de telefoon ging. Als je het over de duvel hebt...

Scheepers klonk niet al te vriendelijk en deelde mede dat ik aanstaande donderdag bij Bakx (de bedrijfsarts) verwacht werd om mijn arbeidsongeschiktheid te beoordelen, wat direct gevolgd werd door de opmerking: "als hij je tenminste niet meteen hersteld verklaart". Dat zou me niks verbazen, Bakx heeft al vaker laten merken dat "bedrijf" voor hem belangrijker is dan "arts". Direct daarna heb ik dan ook nog een afspraak met Scheepers zelf voor het opstellen van een Plan van Aanpak. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat het hele plan al klaar is en er van mij verwacht wordt dat ik het zonder meer onderteken.

Op naar de volgende afspraak: naar de GGzE voor een gesprek met mevrouw Baaijens, m'n psychiater. Dat was maar een kort gesprekje, ze wilde alleen even weten of de Seroquell die ze me had voorgeschreven had geholpen. Ja, dat spul helpt inderdaad, alleen kun je het niet elke dag nemen vanwege de bijverschijnselen. Gewoon mee doorgaan, en als het op is kan ik een nieuwe voorraad krijgen. Met alle ellende die me nog boven het hoofd hangt ga ik het ongetwijfeld nodig hebben.

Daarna zijn we nog even doorgefietst naar de binnenstad, onder andere om bij het voormalige CWI (tegenwoordig: WERKBedrijf UWV) te mogen ontdekken dat ze je niet kunnen helpen bij het zoeken naar een andere baan zolang je ziek thuis zit en nog een baan hebt. Kennelijk moet je dus toch eerst werkloos worden voordat ze je willen helpen.

Geen opmerkingen: