Vanochtend vond het gesprek plaats met mevrouw Lavooy van de Raad voor de Kinderbescherming. Daar had ik al naar uitgekeken, ten eerste omdat er nu misschien eindelijk eens schot in de zaak komt (en Sonja uiteindelijk genadeloos op haar bek gaat), en ten tweede omdat ze Tom ook wilde spreken en ik m'n knulletje dan weer even te zien zou krijgen.
Helaas, dat ging dus niet door. Sonja wil namelijk niet mij aan één tafel (da's mooi, want daarmee demonstreert ze haar onwil weer eens) maar wilde een aparte afspraak. Haar heb ik dus niet gezien en daarmee Tom dus ook niet. Niet dat ik zo'n behoefte heb om Sonja ooit nog te zien (wat mij betreft mag ze vandaag nog dood neervallen en opgestookt worden) maar ik mis m'n knulletjes wel en zij mij ongetwijfeld ook.
Het enige voordeel was dat we niet op haar hoefden te wachten (ze zou ongetwijfeld weer een kwartier te laat gekomen zijn) en het gesprek daarom een kwartier eerder begon dan gepland. Het is een lang gesprek geworden, er stond maximaal anderhalf uur voor maar het heeft twee uur geduurd. Ik heb mijn visie gegeven en uitgebreid verteld hoe Sonja met anderen omgaat, mevrouw Lavooy leek er alleen even van te schrikken toen ik vertelde dat Sonja dusdanig beroerde opvoedingsmethoden hanteert dat ik een paar maanden geleden aangifte tegen haar heb gedaan wegens kindermishandeling. En er meteen ook maar bijverteld dat daar niks aan gedaan wordt omdat Sonja de Gestelse politie in haar zak heeft. En tussen haar benen, maar dat heb ik er niet bijgezegd.
Volgende week woensdag is het gesprek met Sonja, mevrouw Lavooy gaat ook nog even kennismaken met Tom en Max en daarna op school een gesprek voeren met Tom. Van al dat gepraat wordt een verslag gemaakt wat zowel ik als Sonja als concept krijgen en eventueel kunnen wijzigen en aanvullen. Vervolgens wordt de zaak besproken in een zogeheten Multi Disciplinair Overleg (MDO) waar ook weer een conceptrapport van wordt gemaakt waar we allebei ook nog op kunnen reageren, waarna de definitieve versie opgesteld wordt. Dat herhaalt zich nog een keer (MDO, concept, definitieve versie) en vervolgens gaat het eindresultaat naar de Rechtbank.
Mijn ervaring met instanties is dat ze niet al te hard lopen (of het zo druk hebben dat alles lang duurt) maar de Raad wil er toch vaart achter zetten: het streven is om het eindrapport en het advies binnen twee maanden bij de Rechtbank te hebben.
A propos instanties: wat hebben Zorgverzekeraar VGZ, Steunpunt Huiselijk Geweld, Stichting Maashorst en het Bureau Slachtofferinformatie gemeen? Antwoord: ze zouden alle vier terugbellen maar ze hebben zich nog geen van allen gemeld. En dan verwachten ze nog dat je vertrouwen in ze moet hebben? De enige instantie waar ik momenteel vertrouwen in heb is de Raad voor de Kinderbescherming, en dat vertrouwen hebben ze eigenlijk vooral te danken aan die opmerking tijdens de laatste rechtszitting, toen Sonja te horen kreeg dat er nogal wat tegenstrijdigheden in haar verhaal zitten.
Politieteller: vandaag 2, totaal 44
Geen opmerkingen:
Een reactie posten