Vanochtend heb ik Sonja de bijlagen voor het vragenformulier voor de advocaat gemaild. Haar reactie: ze was kwaad omdat ik de enveloppen met haar giro-afschriften had opengemaakt. Daarnaast was ze het niet eens met de recentste versie van de boedelverdeling, maar die heeft ze acht dagen geleden al gehad en het kennelijk niet nodig gevonden om daar op te reageren. Haar wraak: ze heeft nu ook m'n Visacard laten blokkeren.
Daarop was ik het definitief beu en heb haar teruggemaild dat ze niet meer terug hoefde te komen en maar naar haar moeder moest gaan. Maar ja, Sonja voelt zich meer dan een ander, dus wat deed die? Parkeerde haar auto voor de deur, bleef wachten tot ik terug was en belde vervolgens de politie. Hoe volwassen van haar...
De politie kwam zowaar. Binnen tien minuten stonden hier twee surveillancewagens voor de deur, bij elkaar goed voor vier agenten. Leuk voor de buurt, hebben ze weer wat te roddelen.
Ik heb niet alles gehoord wat Sonja verteld heeft, maar ze zal zich ongetwijfeld weer opgesteld hebben als de vermoorde onschuld. Haar valt tenslotte niets te verwijten. Vindt ze. Helaas blijkt het in dit land allemaal nogal krom geregeld te zijn: zij mag mij wel als een stuk oud vuil behandelen, psychische mishandeling van je partner is volstrekt legaal zolang de vrouw maar de dader is en de man het slachtoffer (want wij mannen zijn rechtenloos), maar ik mag haar niet buitenzetten. Hoezo, voor de wet is iedereen gelijk?
Nou ben ik eigenlijk nog goed weggekomen omdat ik haar per e-mail heb verteld dat ze niet meer binnen mocht. Daar kan de politie eigenlijk niks tegen doen, dan zal ze naar de rechter moeten. Maar als ze thuis zou zijn en ik zou haar het huis uitzetten, dan heet het opeens huiselijk geweld (ook al wordt er geen geweld gebruikt) en zou ik aangehouden kunnen worden en op het politiebureau belanden. Zou ze ongetwijfeld wel leuk vinden...
Het slot van het liedje was dat ik haar toch binnen moest laten. Ik heb vervolgens het formulier voor de advocaat uitgeprint, op tafel gelegd, en ben vervolgens naar buiten gelopen om haar te vertellen dat het formulier er lag. Waarop madam doodleuk mededeelde dat ze een eigen advocaat had, maar ze had het niet nodig gevonden om dat even mede te delen. Oftewel, ik heb hier al die weken voor nop zitten wachten. En dat verhaal van "ik teken niet zolang ik de bijlagen niet gezien heb" was dus gewoon het zoveelste smoesje om de echtscheiding te rekken. Nu hoeft ze dus ook op geen greintje sympathie meer te rekenen: als zij het huis wil zal ze het via de rechter moeten afdwingen. Maar dan krijgt ze wel de tegeneis dat zij andere huisvesting voor me regelt, anders ga ik haar methode overnemen: zoveel mogelijk rekken.
Maar waarom ze zo dwars ligt en wat ze daarmee denkt te bereiken? Iedereen die ik ken vraagt het zich ook af, maar niemand weet het antwoord.
Vind je ook dat ze zich ronduit asociaal en onbeschoft gedraagt? Laat het haar weten:
Sonja Viktoria Holten
Tel. 06-13099119
E-mail: s.v.baardwijk@rn.rabobank.nl
Auto: Volkswagen Polo, zwart, kenteken 60-XK-JJ
Daarop was ik het definitief beu en heb haar teruggemaild dat ze niet meer terug hoefde te komen en maar naar haar moeder moest gaan. Maar ja, Sonja voelt zich meer dan een ander, dus wat deed die? Parkeerde haar auto voor de deur, bleef wachten tot ik terug was en belde vervolgens de politie. Hoe volwassen van haar...
De politie kwam zowaar. Binnen tien minuten stonden hier twee surveillancewagens voor de deur, bij elkaar goed voor vier agenten. Leuk voor de buurt, hebben ze weer wat te roddelen.
Ik heb niet alles gehoord wat Sonja verteld heeft, maar ze zal zich ongetwijfeld weer opgesteld hebben als de vermoorde onschuld. Haar valt tenslotte niets te verwijten. Vindt ze. Helaas blijkt het in dit land allemaal nogal krom geregeld te zijn: zij mag mij wel als een stuk oud vuil behandelen, psychische mishandeling van je partner is volstrekt legaal zolang de vrouw maar de dader is en de man het slachtoffer (want wij mannen zijn rechtenloos), maar ik mag haar niet buitenzetten. Hoezo, voor de wet is iedereen gelijk?
Nou ben ik eigenlijk nog goed weggekomen omdat ik haar per e-mail heb verteld dat ze niet meer binnen mocht. Daar kan de politie eigenlijk niks tegen doen, dan zal ze naar de rechter moeten. Maar als ze thuis zou zijn en ik zou haar het huis uitzetten, dan heet het opeens huiselijk geweld (ook al wordt er geen geweld gebruikt) en zou ik aangehouden kunnen worden en op het politiebureau belanden. Zou ze ongetwijfeld wel leuk vinden...
Het slot van het liedje was dat ik haar toch binnen moest laten. Ik heb vervolgens het formulier voor de advocaat uitgeprint, op tafel gelegd, en ben vervolgens naar buiten gelopen om haar te vertellen dat het formulier er lag. Waarop madam doodleuk mededeelde dat ze een eigen advocaat had, maar ze had het niet nodig gevonden om dat even mede te delen. Oftewel, ik heb hier al die weken voor nop zitten wachten. En dat verhaal van "ik teken niet zolang ik de bijlagen niet gezien heb" was dus gewoon het zoveelste smoesje om de echtscheiding te rekken. Nu hoeft ze dus ook op geen greintje sympathie meer te rekenen: als zij het huis wil zal ze het via de rechter moeten afdwingen. Maar dan krijgt ze wel de tegeneis dat zij andere huisvesting voor me regelt, anders ga ik haar methode overnemen: zoveel mogelijk rekken.
Maar waarom ze zo dwars ligt en wat ze daarmee denkt te bereiken? Iedereen die ik ken vraagt het zich ook af, maar niemand weet het antwoord.
Vind je ook dat ze zich ronduit asociaal en onbeschoft gedraagt? Laat het haar weten:
Sonja Viktoria Holten
Tel. 06-13099119
E-mail: s.v.baardwijk@rn.rabobank.nl
Auto: Volkswagen Polo, zwart, kenteken 60-XK-JJ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten