Spoedrit

Eén van die vijf Palm biertjes van gisteravond was volgens mij niet goed. Bij thuiskomst ben ik als een blok in slaap gevallen, en vanochtend werd ik wakker met een hoofd vol watten. Rond half elf opgestaan, ontbijt gemaakt, en tijdens m'n ontbijt even de computer aangezwengeld om de e-mail op te halen. Pauline bleek ook online te zijn, en die vroeg zowaar uit zichzelf of ik naar haar wilde komen. Da's vrij uniek, en daarmee een teken dat het niet goed gaat, dus drie kwartier zat ik al in Boxtel aan de koffie. Normaliter rij ik op de snelweg met rond de 110 km/uur op de teller, deze keer was het 125 km/uur. Dat zijn dan ongeveer 120 echte kilometers, dus het mag nog net zolang m'n auto niet voorzien wordt van blauwe flitsers en een sirene. In nood leert men zijn vrienden kennen, nietwaar.

Paar uur later weer naar huis (deze keer wel met 100 km/uur op de teller), even eten, en dan weer spullen inpakken en naar de opslag brengen.