Wij Nederlanders klagen graag, en tegenwoordig worden we door de overheid zelfs aangemoedigd om te klagen als we niet tevreden zijn over hoe we door dienaren van diezelfde overheid behandeld worden. Daar heb ik dus maar even gebruik van gemaakt.
Het kostte wat tijd om het goed op papier te krijgen, maar vanochtend is er toch een klacht over het optreden van die twee agenten vrijdagavond de deur uitgegaan. De politie is weliswaar verplicht om die klacht in behandeling te nemen, maar mijn vertrouwen in de politie in het algemeen en die van Regio Brabant Zuid-Oost in het bijzonder is inmiddels tot het nulpunt gedaald, dus ik moet nog zien wat ze er mee gaan doen.
En dan is het nu dus weer afwachten. Ik heb Sonja vrijdagavond laat een SMS-je gestuurd om te vertellen dat haar de toegang tot de woning is en blijft ontzegd en ze dus niet terug hoeft te komen, maar dat zal ze ongetwijfeld wel doen. Waarna het hele circus weer opnieuw begint, want ze vormt een extreem grote bedreiging voor mijn toch al wankele psychische gesteldheid en dus is haar aanwezigheid absoluut ontoelaatbaar.
Update 18:45 Eigenwijs tot het einde: Sonja is weer terug. Nee, ze mag nog steeds niet binnen. Eens zien hoelang het deze keer duurt voordat de politie op de stoep staat.
Update 19:55 En jawel, onze vrienden in uniform zijn er ook weer. Ze worden wel steeds trager zeg...
Update 20:25 En weg zijn ze weer. Deze keer ging het een stuk rustiger, wat ongetwijfeld te maken zal hebben met het feit dat de ene agent een al wat oudere man was en z'n compagnon een jongedame die waarschijnlijk nog niet zo lang in het vak zat. Het zal ook geholpen hebben dat ik zelf een andere aanpak heb gebruikt: vantevoren m'n verhaal geoefend en toen de politie er eenmaal was rustig gebleven en in alle rust uitgelegd waarom het momenteel helaas gewoon geen optie is om Sonja binnen te laten. Ik heb hem ook uitgelegd dat ze bij haar moeder terecht kan of anders bij die grote aantallen vrienden en kennissen die ze naar eigen zeggen in Eindhoven heeft en die haar allemaal graag willen helpen. Slimme vent, die heeft volgens mij al heel wat gezien in z'n carrière, want zijn gedachte was dezelfde als de mijne: "en als ze nou eens niet zoveel vrienden hier blijkt te hebben?".
Bleef nog even het probleem dat Tom morgen weer naar school moet en Max naar de opvang, en ze dus vroeg hun bed uit zullen moeten als ze bij oma zitten. Goed, dat is inderdaad vervelend, al ken ik m'n kinderen goed genoeg om te weten dat die in de auto gewoon verder slapen. Opmerking van die agente: het is tegen achten dus is het toch wel bedtijd. Ik heb er toch maar even uitgelegd dat als ze hier om tien uur in bed liggen het vroeg is. Dat is niet mijn idee van een juiste kinderbedtijd, maar daar heb ik niks over te zeggen.
De politie vertrok, Sonja ook maar die moest eerst nog Tom's gymkleren hebben. Ik dus op zoek naar die kleren, na een kwartier zoeken had ik ze nog steeds niet gevonden, dus besloot ik om toch maar even uit het raam te gaan hangen en te vragen waar ze liggen. Maar toen bleek Sonja al vertrokken te zijn.
Later op de avond gebeurde er wat vreemds. Ik werd gebeld op m'n GSM, volgens de display was het Tonny, de vriendin van m'n pa. Dus ik nam op, hoorde niks, en vervolgens werd de verbinding verbroken. Teruggebeld, in gesprek. Toen ik het tien minuten later nog eens probeerde nam ze op. Ze was heel verbaasd toen ik haar dat verhaal vertelde, want ze kwam net pas thuis en had mij zeer zeker niet gebeld. Vreemd...
Toch nog even een kwartiertje met 'r gesproken, ik ben weer op de hoogte over de toestand van m'n pa en zij weet nu in grote lijnen wat er hier in huis aan de hand is.
Het kostte wat tijd om het goed op papier te krijgen, maar vanochtend is er toch een klacht over het optreden van die twee agenten vrijdagavond de deur uitgegaan. De politie is weliswaar verplicht om die klacht in behandeling te nemen, maar mijn vertrouwen in de politie in het algemeen en die van Regio Brabant Zuid-Oost in het bijzonder is inmiddels tot het nulpunt gedaald, dus ik moet nog zien wat ze er mee gaan doen.
En dan is het nu dus weer afwachten. Ik heb Sonja vrijdagavond laat een SMS-je gestuurd om te vertellen dat haar de toegang tot de woning is en blijft ontzegd en ze dus niet terug hoeft te komen, maar dat zal ze ongetwijfeld wel doen. Waarna het hele circus weer opnieuw begint, want ze vormt een extreem grote bedreiging voor mijn toch al wankele psychische gesteldheid en dus is haar aanwezigheid absoluut ontoelaatbaar.
Update 18:45 Eigenwijs tot het einde: Sonja is weer terug. Nee, ze mag nog steeds niet binnen. Eens zien hoelang het deze keer duurt voordat de politie op de stoep staat.
Update 19:55 En jawel, onze vrienden in uniform zijn er ook weer. Ze worden wel steeds trager zeg...
Update 20:25 En weg zijn ze weer. Deze keer ging het een stuk rustiger, wat ongetwijfeld te maken zal hebben met het feit dat de ene agent een al wat oudere man was en z'n compagnon een jongedame die waarschijnlijk nog niet zo lang in het vak zat. Het zal ook geholpen hebben dat ik zelf een andere aanpak heb gebruikt: vantevoren m'n verhaal geoefend en toen de politie er eenmaal was rustig gebleven en in alle rust uitgelegd waarom het momenteel helaas gewoon geen optie is om Sonja binnen te laten. Ik heb hem ook uitgelegd dat ze bij haar moeder terecht kan of anders bij die grote aantallen vrienden en kennissen die ze naar eigen zeggen in Eindhoven heeft en die haar allemaal graag willen helpen. Slimme vent, die heeft volgens mij al heel wat gezien in z'n carrière, want zijn gedachte was dezelfde als de mijne: "en als ze nou eens niet zoveel vrienden hier blijkt te hebben?".
Bleef nog even het probleem dat Tom morgen weer naar school moet en Max naar de opvang, en ze dus vroeg hun bed uit zullen moeten als ze bij oma zitten. Goed, dat is inderdaad vervelend, al ken ik m'n kinderen goed genoeg om te weten dat die in de auto gewoon verder slapen. Opmerking van die agente: het is tegen achten dus is het toch wel bedtijd. Ik heb er toch maar even uitgelegd dat als ze hier om tien uur in bed liggen het vroeg is. Dat is niet mijn idee van een juiste kinderbedtijd, maar daar heb ik niks over te zeggen.
De politie vertrok, Sonja ook maar die moest eerst nog Tom's gymkleren hebben. Ik dus op zoek naar die kleren, na een kwartier zoeken had ik ze nog steeds niet gevonden, dus besloot ik om toch maar even uit het raam te gaan hangen en te vragen waar ze liggen. Maar toen bleek Sonja al vertrokken te zijn.
Later op de avond gebeurde er wat vreemds. Ik werd gebeld op m'n GSM, volgens de display was het Tonny, de vriendin van m'n pa. Dus ik nam op, hoorde niks, en vervolgens werd de verbinding verbroken. Teruggebeld, in gesprek. Toen ik het tien minuten later nog eens probeerde nam ze op. Ze was heel verbaasd toen ik haar dat verhaal vertelde, want ze kwam net pas thuis en had mij zeer zeker niet gebeld. Vreemd...
Toch nog even een kwartiertje met 'r gesproken, ik ben weer op de hoogte over de toestand van m'n pa en zij weet nu in grote lijnen wat er hier in huis aan de hand is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten