Het ging allemaal goed fout vandaag. De dag begon normaal maar dat eindigde toen Sylvia en ik even naar haar huis gingen om de inmiddels gewassen vitrage op te halen. Daar heb ik voor de eerste keer haar zoon ontmoet, en dat was geen onverdeeld genoegen: alle vormen van normale sociale omgangsvormen schijnen 'm vreemd te zijn en dat vooral z'n weerslag op Sylvia.
Vervolgens zijn we doorgegaan naar het ziekenhuis waar ze een afspraak had. Onderweg bleek de Crisisdienst van de GGzE niet bereikbaar te zijn (niet echt handig voor en crisisdienst) en vervolgens was ze in het ziekenhuis pas ruim een uur na de afspraaktijd aan de beurt.
Vooraf hadden we bij de verpleging al tot drie keer toe gemeld dat we mogelijk niet op tijd voor het avondeten terug zouden zijn. Dat was geen probleem, ze zouden ons eten bewaren. Niet dus, toen we om 18:00 binnenkwamen bleek de verpleging onze maaltijden zelf opgegeten te hebben. En dan nog commentaar hebben ook! Regels zijn regels en dus konden ze geen rekening houden met onze planning, en we hadden zogenaamd ook niet doorgegeven dat we wat later zouden zijn. De vorige ploeg bleek het dus niet doorgegeven te hebben.
Een paar minuten later hoorde ik van iemand dat Sylvia net weer de deur uitgegaan was om eten te gaan halen. Nou heb ik intussen een redelijk goed idee wat er in haar omgaat en hoe ze reageert op tegenslagen, dus was die echt niet op weg om eten te gaan halen. Ik ben nog nooit zo snel het gebouw uit en het terrein over gegaan. Het uiteindelijke resultaat was dat terwijl de verpleging weer bezig was met niks doen Sylvia op de linkerstrook van de Boschdijk liep (een 70-km weg) waar ik haar met heel veel moeite van af heb kunnen halen waarna we door de beveiligingsdienst terug naar de afdeling zijn gebracht. Pas later drong het tot me door dat ik m'n leven geriskeerd heb om haar te helpen.
Eenmaal terug op de afdeling blunderde de verpleging opnieuw. In zo'n geval hadden ze zich direct om haar moeten bekommeren, maar dat was teveel gevraagd. Pas na twintig minuten vond Charlotte het nodig om eens te komen kijken. Naderhand had ze dan ook nog commentaar omdat ik tegen de regels in bij een cliënte op de kamer was geweest! Ik heb aardig wat hulpverleners gezien in de loop der jaren, maar zo incompetent als de verpleging op De Grote Beek heb ik ze nog nooit meegemaakt.
Vervolgens zijn we doorgegaan naar het ziekenhuis waar ze een afspraak had. Onderweg bleek de Crisisdienst van de GGzE niet bereikbaar te zijn (niet echt handig voor en crisisdienst) en vervolgens was ze in het ziekenhuis pas ruim een uur na de afspraaktijd aan de beurt.
Vooraf hadden we bij de verpleging al tot drie keer toe gemeld dat we mogelijk niet op tijd voor het avondeten terug zouden zijn. Dat was geen probleem, ze zouden ons eten bewaren. Niet dus, toen we om 18:00 binnenkwamen bleek de verpleging onze maaltijden zelf opgegeten te hebben. En dan nog commentaar hebben ook! Regels zijn regels en dus konden ze geen rekening houden met onze planning, en we hadden zogenaamd ook niet doorgegeven dat we wat later zouden zijn. De vorige ploeg bleek het dus niet doorgegeven te hebben.
Een paar minuten later hoorde ik van iemand dat Sylvia net weer de deur uitgegaan was om eten te gaan halen. Nou heb ik intussen een redelijk goed idee wat er in haar omgaat en hoe ze reageert op tegenslagen, dus was die echt niet op weg om eten te gaan halen. Ik ben nog nooit zo snel het gebouw uit en het terrein over gegaan. Het uiteindelijke resultaat was dat terwijl de verpleging weer bezig was met niks doen Sylvia op de linkerstrook van de Boschdijk liep (een 70-km weg) waar ik haar met heel veel moeite van af heb kunnen halen waarna we door de beveiligingsdienst terug naar de afdeling zijn gebracht. Pas later drong het tot me door dat ik m'n leven geriskeerd heb om haar te helpen.
Eenmaal terug op de afdeling blunderde de verpleging opnieuw. In zo'n geval hadden ze zich direct om haar moeten bekommeren, maar dat was teveel gevraagd. Pas na twintig minuten vond Charlotte het nodig om eens te komen kijken. Naderhand had ze dan ook nog commentaar omdat ik tegen de regels in bij een cliënte op de kamer was geweest! Ik heb aardig wat hulpverleners gezien in de loop der jaren, maar zo incompetent als de verpleging op De Grote Beek heb ik ze nog nooit meegemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten