De afspraak bij de Arbodienst heb ik maar even per SMS afgezegd met de mededeling dat ik waarschijnlijk maandag weer bereikbaar ben.
Rond 11:00 heb ik het ziekenhuis maar eens gebeld om te informeren naar Sylvia. Het ging allemaal goed, ze wilde al weer weg maar moest eerst nog een gesprek hebben met de psychiater. Dat ging kennelijk nogal rap, want een uur later belde Sylvia zelf met de mededeling dat ze naar huis mocht.
Onderweg naar het ziekenhuis zag ik iets wat ik kende uit de verhalen van Sylvia: een fietser op de autoweg. weliswaar op de vluchtstrook, maar ook daar mocht hij niet fietsen. Auto dus even aan de kant, de man aangesproken voor zover mogelijk aangezien hij alleen Turks sprak, en er vervolgens met gevaarslichten aan er achter blijven rijden tot hij van de autoweg af was.
Vervolgens Sylvia opgehaald, maar toen we bijna weer bij de camping waren moest er rechtsomkeert gemaakt worden. Gisteravond hebben ze haar medicijnen opgeborgen maar die waren ze vergeten terug te geven.
Rond 11:00 heb ik het ziekenhuis maar eens gebeld om te informeren naar Sylvia. Het ging allemaal goed, ze wilde al weer weg maar moest eerst nog een gesprek hebben met de psychiater. Dat ging kennelijk nogal rap, want een uur later belde Sylvia zelf met de mededeling dat ze naar huis mocht.
Onderweg naar het ziekenhuis zag ik iets wat ik kende uit de verhalen van Sylvia: een fietser op de autoweg. weliswaar op de vluchtstrook, maar ook daar mocht hij niet fietsen. Auto dus even aan de kant, de man aangesproken voor zover mogelijk aangezien hij alleen Turks sprak, en er vervolgens met gevaarslichten aan er achter blijven rijden tot hij van de autoweg af was.
Vervolgens Sylvia opgehaald, maar toen we bijna weer bij de camping waren moest er rechtsomkeert gemaakt worden. Gisteravond hebben ze haar medicijnen opgeborgen maar die waren ze vergeten terug te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten