De gevolgen van het excessieve politiegeweld van eergisteren bij Welzijn Eindhoven zijn inmiddels duidelijk geworden. De spieren op m'n bovenarmen doen nog meer pijn dan voorheen, waarmee herstel van de oorspronkelijke kneuzingen met weken verlengd is en ik m'n armen maar beperkt kan gebruiken en alles wat hoger staat dan de onderste plank van de keukenkastjes onbereikbaar is geworden. Kneuzing op m'n linkerbil waardoor zitten zeer doet. Kneuzing op m'n linkerbovenbeen, gekneusde spier op m'n linkeronderbeen (inclusief een flinke blauwe plek) waardoor lopen zeer doet. Gekneusde ribben (voor de afwisseling deze keer aan de rechterkant) waardoor bewegen zeer doet, liggen zeer doet, en hoesten en de hik al helemaal pijn doen. Slapen is doffe ellende omdat elke beweging zeer doet, en ik slaap eigenlijk altijd op m'n rechterzij maar dat gaat niet vanwege die gekneusde ribben. M'n voortanden doen zeer omdat ze me met m'n gezicht tegen de grond gekwakt hebben.
Kortom, dankzij het extreme geweld van de Eindhovense Waffen-SS doet alles pijn. Dat wordt dus weer een klacht indienen, die dan ongetwijfeld weer linea recta in de doofpot zal verdwijnen.
Wie ook een klacht tegemoet kan zien is de Klachtencommissie Welzijnswerk Eindhoven, over de weigering van het Steunpunt Huiselijk Geweld om mij te helpen en het feit dat het SHG problemen liever laat escaleren dan oplost. Net toen ik daar mee bezig was werd ik gebeld door Carla de Haas, secretaresse van diezelfde Klachtencommissie. Morgen zou de hoorzitting gehouden worden over m'n klacht tegen Hans de Bruijn en Pieter Verstappen, maar helaas is de voorzitter geveld door de griep en moet de zitting verplaatst worden naar een andere datum. Daarover belt ze "zo spoedig mogelijk" terug.
En dan heb ik Marnix Muurmans ook maar weer eens niet blij gemaakt. Ik heb nog altijd niks gehoord van m'n advocaat, dus heb ik z'n conceptbrief zelf maar aangepast en naar Muurmans gestuurd. Die zal wel weer gaan zaniken dat ik dat niet mag, maar dat zal me worst wezen. Zolang Sonja maar binnen een week akkoord gaat met co-ouderschap op papier en ze binnen een week haar schuld aan mij betaalt. Toegegeven, € 110.570,18 is een hoop geld, aan de andere kant kan ze het ook makkelijk lenen. Ze heeft voldoende inkomen om bij de bank een lening af te sluiten, haar moeder zit ook goed in de centen, en verder kan ze altijd nog een beroep doen op Pieter Verstappen, haar politievriendjes, en die "hele hoop vrienden en kennissen in Eindhoven die allemaal staan te springen om haar te helpen". Hoe ze het allemaal weer terugbetaalt is haar probleem, niet het mijne. Ze kan het op de normale manier doen -- met een aflossing van een x bedrag per maand -- of op de Sonjamethode -- met haar benen wijd.
Al kan ik me voorstellen dat het wat lastig wordt om op die tweede manier haar moeder terug te betalen... :-)
Kortom, dankzij het extreme geweld van de Eindhovense Waffen-SS doet alles pijn. Dat wordt dus weer een klacht indienen, die dan ongetwijfeld weer linea recta in de doofpot zal verdwijnen.
Wie ook een klacht tegemoet kan zien is de Klachtencommissie Welzijnswerk Eindhoven, over de weigering van het Steunpunt Huiselijk Geweld om mij te helpen en het feit dat het SHG problemen liever laat escaleren dan oplost. Net toen ik daar mee bezig was werd ik gebeld door Carla de Haas, secretaresse van diezelfde Klachtencommissie. Morgen zou de hoorzitting gehouden worden over m'n klacht tegen Hans de Bruijn en Pieter Verstappen, maar helaas is de voorzitter geveld door de griep en moet de zitting verplaatst worden naar een andere datum. Daarover belt ze "zo spoedig mogelijk" terug.
En dan heb ik Marnix Muurmans ook maar weer eens niet blij gemaakt. Ik heb nog altijd niks gehoord van m'n advocaat, dus heb ik z'n conceptbrief zelf maar aangepast en naar Muurmans gestuurd. Die zal wel weer gaan zaniken dat ik dat niet mag, maar dat zal me worst wezen. Zolang Sonja maar binnen een week akkoord gaat met co-ouderschap op papier en ze binnen een week haar schuld aan mij betaalt. Toegegeven, € 110.570,18 is een hoop geld, aan de andere kant kan ze het ook makkelijk lenen. Ze heeft voldoende inkomen om bij de bank een lening af te sluiten, haar moeder zit ook goed in de centen, en verder kan ze altijd nog een beroep doen op Pieter Verstappen, haar politievriendjes, en die "hele hoop vrienden en kennissen in Eindhoven die allemaal staan te springen om haar te helpen". Hoe ze het allemaal weer terugbetaalt is haar probleem, niet het mijne. Ze kan het op de normale manier doen -- met een aflossing van een x bedrag per maand -- of op de Sonjamethode -- met haar benen wijd.
Al kan ik me voorstellen dat het wat lastig wordt om op die tweede manier haar moeder terug te betalen... :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten