Het was druk vanochtend. Eerst m'n ochtendroute, en deze keer zowaar alle zeven kids. Onderweg werd ik gebeld door de Planning, of ik even langs wilde komen want vanaf morgen is m'n route gewijzigd.
Nieuwe route opgehaald, ik raak twee van de huidige zeven kids kwijt en krijg er drie andere voor terug. Een nieuwe route betekent uiteraard een nieuwe routeverkenning en mezelf even voorstellen bij de ouders, dus kon ik meteen weer terug m'n bus in. Geen probleem, hoefde ik tenminste niet zelf te bedenken hoe ik de tijd tussen m'n ochtend- en middagroute op zou moeten vullen.
Bij kind #1 was niemand thuis, bij de tweede wel, en bij de derde uiteindelijk ook alleen duurde dat wat langer; afgaande op z'n verschijning vermoed ik dat ik de heer des huizes uit bed gehaald heb. Die wist trouwens nog wel te vertellen dat dochterlief nog steeds ziek was en dat hij dat ook aan Connexxion had doorgegeven.
Dus wat doe je dan als goeie chauffeur, zeker als de klant in kwestie er een is van niet-Nederlandse oorsprong? Juist, je controleert het even bij de Planning. En jawel, die wisten weer eens nergens van. Maar goed, één kind ziek dus dat scheelt weer een paar kilometer.
Tegen dat dit alles er op zat was het 11:00 geworden, even een half uurtje pauze en dan weer op pad voor de middagroute. Ik was wat aan de vroege kant en besloot dus om maar eens te kijken of iemand misschien een onbeveiligd draadloos netwerk had. Bingo! Meteen even met Helma zitten chatten over de vraag of ik vanavond naar haar toe zou komen (dat zou dan wel een kort bezoekje worden van hooguit drie uurtjes of daaromtrent) of dat ik vrijdag pas zou komen. Uiteindelijk zijn we op vrijdag uitgekomen.
Kids naar huis gebracht, en tegen dat ik m'n caravan weer zag was het 15:30. Pffft. Even niks meer, behalve de voetjes omhoog en een glas heerlijk koude Ice Tea bij de hand. Effe bijkomen...
Nieuwe route opgehaald, ik raak twee van de huidige zeven kids kwijt en krijg er drie andere voor terug. Een nieuwe route betekent uiteraard een nieuwe routeverkenning en mezelf even voorstellen bij de ouders, dus kon ik meteen weer terug m'n bus in. Geen probleem, hoefde ik tenminste niet zelf te bedenken hoe ik de tijd tussen m'n ochtend- en middagroute op zou moeten vullen.
Bij kind #1 was niemand thuis, bij de tweede wel, en bij de derde uiteindelijk ook alleen duurde dat wat langer; afgaande op z'n verschijning vermoed ik dat ik de heer des huizes uit bed gehaald heb. Die wist trouwens nog wel te vertellen dat dochterlief nog steeds ziek was en dat hij dat ook aan Connexxion had doorgegeven.
Dus wat doe je dan als goeie chauffeur, zeker als de klant in kwestie er een is van niet-Nederlandse oorsprong? Juist, je controleert het even bij de Planning. En jawel, die wisten weer eens nergens van. Maar goed, één kind ziek dus dat scheelt weer een paar kilometer.
Tegen dat dit alles er op zat was het 11:00 geworden, even een half uurtje pauze en dan weer op pad voor de middagroute. Ik was wat aan de vroege kant en besloot dus om maar eens te kijken of iemand misschien een onbeveiligd draadloos netwerk had. Bingo! Meteen even met Helma zitten chatten over de vraag of ik vanavond naar haar toe zou komen (dat zou dan wel een kort bezoekje worden van hooguit drie uurtjes of daaromtrent) of dat ik vrijdag pas zou komen. Uiteindelijk zijn we op vrijdag uitgekomen.
Kids naar huis gebracht, en tegen dat ik m'n caravan weer zag was het 15:30. Pffft. Even niks meer, behalve de voetjes omhoog en een glas heerlijk koude Ice Tea bij de hand. Effe bijkomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten