Echt waar, blijven slapen en de volgende ochtend langzaam wakker worden is toch een stuk beter dan 's avonds laat nog 1,5 uur te moeten rijden. Eerst even naar buiten om het parkeerbeleid van de Gemeente 's-Hertogenbosch te sponsoren, dan op het gemakkie ontbijten, en tegen 11:00 weer de deur uit om naar Eindhoven te gaan -- vandaag heeft Max z'n papa-dag.
De kids waren zoals altijd weer blij om me te zien, en zelfs Sonja was vriendelijk. Beter nog, ze bood me zelfs geheel uit zichzelf koffie aan. Daarna tas in de auto, Max in de auto, en wegwezen. Max had kennelijk al een drukke ochtend gehad; hij kletste aan één stuk door, maar halverwege de rit werd het opeens stil op de achterbank. Jawel, Max had weer één van z'n favoriete houdingen aangenomen: slapend. Zijn andere favoriete houding in de auto is overigens: klaarwakker, achter het stuur en de radio flink hard.
Max heeft zich kostelijk geamuseerd op de camping, te beginnen bij het speelgoed. Van Hellen had ik onder andere een parkeergarage meegekregen en tja, daar kan het andere speelgoed het natuurlijk niet van winnen.
Natuurlijk moest ook de camping verkend worden. Die is te groot om in één keer te verkennen, maar de route van caravan naar de Centrale Voorzieningen bleek al meer dan genoeg. Op die route hadden we het meer (nou ja, overmaatse vijver) met eendjes, vier speeltuintjes, een midgetgolfbaan en een dierenparkje met hertjes, een pony, een ezel, wat geiten, een stel kippen, een haan en een verdwaald konijn.
Max is met z'n drie jaar natuurlijk nog te klein voor de midgetgolf (hij is net zo groot als de golfclubs) maar hij heeft de banen toch maar alvast bekeken. Uiteraard op de manier waarop elke zichzelf respecterende peuter dat doet: door over de banen zelf te lopen en waar mogelijk op de obstakels te klimmen. Met de ezel is hij nu al vriendjes geworden. :-)
Al met al was het een afmattende middag voor Max: we waren Lommel nog niet uit of hij was al in slaap gevallen, thuis werd hij pas weer wakker. Ik had met Sonja afgesproken dat ik tussen 17:00 en 18:00 terug zou zijn, maar traditiegetrouw hield die zich weer eens niet aan de afspraak: om 17:40 stonden we voor de deur, en was er niemand thuis. Uiteindelijk duurde het nog twintig minuten voor we binnen konden. Sonja, nooit te beroerd om een smoesje te verzinnen, beweerde dat ik had gezegd "tussen 18:00 en 19:00" en dat ze zelf had gezegd dat ze voor 18:00 niet zou halen. Als ze de volgende keer weer niet thuis is mag ze het aan d'r advocaat uit gaan leggen.
Pluspuntje was dat Max z'n avondeten nog niet gehad had (ik dus ook niet, Sonja en Tom wel) waardoor er alsnog eten op tafel kwam. Sonja kwam ook nog met de onthulling dat ze de komende week thuiszit. Ze was eerder deze week kennelijk uitgevallen tegen een collega, waarna de opdrachtgever haar naar huis gestuurd had met de opmerking dat hij haar de rest van de week niet terug wilde zien. Dat is een lange week dan, als ze dan de komende week ook thuiszit. Volgens haar is ze overspannen. Waarvan die overspannen moet zijn weet ik niet; ze heeft een woning, vaste baan vlakbij huis, auto van de zaak, en voldoende inkomen. Ze weet niet half hoe goed ze het heeft.
Het volgende probleem zit er ook al weer aan te komen. Sonja heeft aangekondigd dat ze flink opruiming wil gaan houden in huis en veel weg wil gooien. Maar aangezien ze er van overtuigd is dat ik alles wat ik hebben wil al lang "achter slot en grendel" heb liggen schijnt ze het niet nodig te vinden dat ik eerst even door die stapel weg te gooien spullen ga om te zien of ik er misschien nog wat van wil hebben.
Na Sonja en de kids was het tijd voor de volgende halte: het jaarlijkse tuinfeest van Rob en Anne-Mieke. Helaas deze keer geen pilsje aangezien ik nog moest rijden, dus heb ik me maar vastgehouden aan de Crystal Clear. Nog net op tijd terug om met m'n auto nog het terrein op te kunnen.
De kids waren zoals altijd weer blij om me te zien, en zelfs Sonja was vriendelijk. Beter nog, ze bood me zelfs geheel uit zichzelf koffie aan. Daarna tas in de auto, Max in de auto, en wegwezen. Max had kennelijk al een drukke ochtend gehad; hij kletste aan één stuk door, maar halverwege de rit werd het opeens stil op de achterbank. Jawel, Max had weer één van z'n favoriete houdingen aangenomen: slapend. Zijn andere favoriete houding in de auto is overigens: klaarwakker, achter het stuur en de radio flink hard.
Max heeft zich kostelijk geamuseerd op de camping, te beginnen bij het speelgoed. Van Hellen had ik onder andere een parkeergarage meegekregen en tja, daar kan het andere speelgoed het natuurlijk niet van winnen.
Natuurlijk moest ook de camping verkend worden. Die is te groot om in één keer te verkennen, maar de route van caravan naar de Centrale Voorzieningen bleek al meer dan genoeg. Op die route hadden we het meer (nou ja, overmaatse vijver) met eendjes, vier speeltuintjes, een midgetgolfbaan en een dierenparkje met hertjes, een pony, een ezel, wat geiten, een stel kippen, een haan en een verdwaald konijn.
Max is met z'n drie jaar natuurlijk nog te klein voor de midgetgolf (hij is net zo groot als de golfclubs) maar hij heeft de banen toch maar alvast bekeken. Uiteraard op de manier waarop elke zichzelf respecterende peuter dat doet: door over de banen zelf te lopen en waar mogelijk op de obstakels te klimmen. Met de ezel is hij nu al vriendjes geworden. :-)
Al met al was het een afmattende middag voor Max: we waren Lommel nog niet uit of hij was al in slaap gevallen, thuis werd hij pas weer wakker. Ik had met Sonja afgesproken dat ik tussen 17:00 en 18:00 terug zou zijn, maar traditiegetrouw hield die zich weer eens niet aan de afspraak: om 17:40 stonden we voor de deur, en was er niemand thuis. Uiteindelijk duurde het nog twintig minuten voor we binnen konden. Sonja, nooit te beroerd om een smoesje te verzinnen, beweerde dat ik had gezegd "tussen 18:00 en 19:00" en dat ze zelf had gezegd dat ze voor 18:00 niet zou halen. Als ze de volgende keer weer niet thuis is mag ze het aan d'r advocaat uit gaan leggen.
Pluspuntje was dat Max z'n avondeten nog niet gehad had (ik dus ook niet, Sonja en Tom wel) waardoor er alsnog eten op tafel kwam. Sonja kwam ook nog met de onthulling dat ze de komende week thuiszit. Ze was eerder deze week kennelijk uitgevallen tegen een collega, waarna de opdrachtgever haar naar huis gestuurd had met de opmerking dat hij haar de rest van de week niet terug wilde zien. Dat is een lange week dan, als ze dan de komende week ook thuiszit. Volgens haar is ze overspannen. Waarvan die overspannen moet zijn weet ik niet; ze heeft een woning, vaste baan vlakbij huis, auto van de zaak, en voldoende inkomen. Ze weet niet half hoe goed ze het heeft.
Het volgende probleem zit er ook al weer aan te komen. Sonja heeft aangekondigd dat ze flink opruiming wil gaan houden in huis en veel weg wil gooien. Maar aangezien ze er van overtuigd is dat ik alles wat ik hebben wil al lang "achter slot en grendel" heb liggen schijnt ze het niet nodig te vinden dat ik eerst even door die stapel weg te gooien spullen ga om te zien of ik er misschien nog wat van wil hebben.
Na Sonja en de kids was het tijd voor de volgende halte: het jaarlijkse tuinfeest van Rob en Anne-Mieke. Helaas deze keer geen pilsje aangezien ik nog moest rijden, dus heb ik me maar vastgehouden aan de Crystal Clear. Nog net op tijd terug om met m'n auto nog het terrein op te kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten