Vanochtend had ik weer een afspraak bij de GGzE, en uiteraard had ik heel wat te vertellen. De reactie was er een van onbegrip -- onbegrip over waar Sonja en Van Galen mee bezig zijn, wel te verstaan.
Die Van Galen heb ik vervolgens maar eens opgezocht, ik moest tenslotte Tom's paspoort nog inleveren. Van Galen was er echter niet, de assistente (of receptioniste, of hoe het ook heet) wilde het wel in ontvangst nemen. Mooi niet, Van Galen dient zelf de ontvangstbevestiging te tekenen. Morgen zou ze wel op kantoor zijn, als ik er aan toekom ga ik dan nog maar een keer langs. Als ze er dan weer niet is of moeilijk gaat doen kan ze naar het paspoort fluiten.
In dat geval namelijk ga ik het vonnis letterlijk nemen, en daar zal in staan dat ik het paspoort aan eiseres (Sonja dus) moet retourneren. Maar ja, ten eerste moet ik het vonnis dan eerst ontvangen hebben, en gezien Sonja's gewoonte om m'n post maar eens in de 2-3 weken door te sturen kan dat nog wel even duren, en ten tweede zit er dan nog zoiets als een straat- en contactverbod in de weg. Dan krijgt ze dat paspoort dus pas op z'n vroegst 20 mei terug en zal ik me beroepen op overmacht.
Daarna naar de postbus met daarin een kopie van een fax van mr. Martens aan Van Galen over een eventueel viergesprek plus een kopie van het fantasietje, euh, ik bedoel de pleitnota, van Van Galen. Ik had het net gelezen en was net begonnen aan een brief voor mr. Martens om verslag uit te brengen over het retourneren van het paspoort, toen Stan Smits ook weer eens belde. Sonja had kennelijk tegen hem gezegd dat ze alsnog wilde praten, maar dan wel met advocaten en agendapunten. Dus kon ik Stan meteen vertellen dat wij wel willen praten maar wederpartij alsmaar niet, dat we ze opnieuw uitgenodigd hadden, en dat de agenda al weken geleden opgesteld is. Dat alles kon dus mooi meteen mee in de brief voor m'n advocaat.
Werken was minder. Ik ben weliswaar vrijwel continu bezig geweest, maar dat betekende wel dat ik over m'n maximale rijtijd van 5,5 uur heen ging. Na die rit wilde ik gaan pauzeren maar er moest nog één rit achteraan. Vooruit dan maar, maar als ik straks een boete krijg wegens overschrijding van de rijtijdenwet zal de baas er toch voor op moeten draaien. Uiteindelijk ben ik een uur te laat aan m'n pauze begonnen, die daarmee al bijna zinloos was: van 21:00 tot 21:30 en dan om 23:00 afgewerkt zijn. En bij aanvang van m'n pauze hoorde ik de centraliste nog verkondigen dat "de koek op" was. Oftewel, geen ritten meer.
En tot overmaat van ramp had m'n TomTom ook weer eens kuren. Dat heeft-ie wel vaker; zomaar opeens zit je volgens dat apparaat opeens heel ergens anders dan waar je werkelijk bent. Dat kan soms 50 meter afwijken, soms ook ettelijke kilometers. En dan is-ie dus volledig de weg kwijt. En ik dan ook.
Die Van Galen heb ik vervolgens maar eens opgezocht, ik moest tenslotte Tom's paspoort nog inleveren. Van Galen was er echter niet, de assistente (of receptioniste, of hoe het ook heet) wilde het wel in ontvangst nemen. Mooi niet, Van Galen dient zelf de ontvangstbevestiging te tekenen. Morgen zou ze wel op kantoor zijn, als ik er aan toekom ga ik dan nog maar een keer langs. Als ze er dan weer niet is of moeilijk gaat doen kan ze naar het paspoort fluiten.
In dat geval namelijk ga ik het vonnis letterlijk nemen, en daar zal in staan dat ik het paspoort aan eiseres (Sonja dus) moet retourneren. Maar ja, ten eerste moet ik het vonnis dan eerst ontvangen hebben, en gezien Sonja's gewoonte om m'n post maar eens in de 2-3 weken door te sturen kan dat nog wel even duren, en ten tweede zit er dan nog zoiets als een straat- en contactverbod in de weg. Dan krijgt ze dat paspoort dus pas op z'n vroegst 20 mei terug en zal ik me beroepen op overmacht.
Daarna naar de postbus met daarin een kopie van een fax van mr. Martens aan Van Galen over een eventueel viergesprek plus een kopie van het fantasietje, euh, ik bedoel de pleitnota, van Van Galen. Ik had het net gelezen en was net begonnen aan een brief voor mr. Martens om verslag uit te brengen over het retourneren van het paspoort, toen Stan Smits ook weer eens belde. Sonja had kennelijk tegen hem gezegd dat ze alsnog wilde praten, maar dan wel met advocaten en agendapunten. Dus kon ik Stan meteen vertellen dat wij wel willen praten maar wederpartij alsmaar niet, dat we ze opnieuw uitgenodigd hadden, en dat de agenda al weken geleden opgesteld is. Dat alles kon dus mooi meteen mee in de brief voor m'n advocaat.
Werken was minder. Ik ben weliswaar vrijwel continu bezig geweest, maar dat betekende wel dat ik over m'n maximale rijtijd van 5,5 uur heen ging. Na die rit wilde ik gaan pauzeren maar er moest nog één rit achteraan. Vooruit dan maar, maar als ik straks een boete krijg wegens overschrijding van de rijtijdenwet zal de baas er toch voor op moeten draaien. Uiteindelijk ben ik een uur te laat aan m'n pauze begonnen, die daarmee al bijna zinloos was: van 21:00 tot 21:30 en dan om 23:00 afgewerkt zijn. En bij aanvang van m'n pauze hoorde ik de centraliste nog verkondigen dat "de koek op" was. Oftewel, geen ritten meer.
En tot overmaat van ramp had m'n TomTom ook weer eens kuren. Dat heeft-ie wel vaker; zomaar opeens zit je volgens dat apparaat opeens heel ergens anders dan waar je werkelijk bent. Dat kan soms 50 meter afwijken, soms ook ettelijke kilometers. En dan is-ie dus volledig de weg kwijt. En ik dan ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten