dinsdag 17 maart 2009

Van Galen kan het maar niet laten

Aanstaande maandag ben ik jarig, en het leek me in het kader van de toenadering wel een idee als Sonja zaterdag of zondag met Tom en Max naar Lommel zou komen. Gewoon, als teken van goede wil. Zelfs Sonja zelf zou nog welkom zijn, als ze zich tenminste zou gedragen. Met de beste intenties heb ik dus vanmiddag een mail naar zowel mr. Martens als Van Galen gestuurd om dit voor te stellen. Meteen ook maar even vermeld dat ik vandaag helaas niet in de gelegenheid zou zijn om Tom's paspoort terug te brengen, dat wordt donderdag. Onvoorziene omstandigheden voorbehouden natuurlijk.

Van Galen reageerde in stijl. Ik kreeg een e-mail terug met de mededeling dat Van Galen geen acht zou slaan op mijn e-mail en enkel zou reageren op berichten van mr. Martens. Ook werd nog opgemerkt dat ze het paspoort nog niet terughadden en daardoor inmiddels € 300 van me tegoed zouden hebben.

Dat laatste klopt overigens niet, na betekening van het vonnis (in gewoon Nederlands: nadat ik het vonnis schriftelijk heb ontvangen) moet ik het paspoort binnen 24 uur overdragen, daarna begint de teller te lopen. Maar tot op heden is het vonnis niet betekend.

Kortom, er kon weer een e-mail richting mr. Martens met mijn visie op het commentaar van Van Galen, het verzoek om de e-mail met mijn voorstel door te sturen, en meteen ook maar het verzoek om Van Galen te verzoeken haar toon te matigen, want dit soort reacties dragen nou niet bepaald bij tot een oplossing.

Ik vind het sowieso diep triest dat ze zo reageert. Op deze manier is er geen enkele reden om aan te nemen dat een eventueel viergesprek ook maar iets positiefs oplevert. Het lijkt erop dat Sonja alles zoveel mogelijk wil laten escaleren om mij zoveel mogelijk schade te berokkenen, en Van Galen alles zoveel mogelijk wil laten escaleren om zo haar bankrekening te spekken. Rijp voor de psychiater, die twee.

Geen opmerkingen: