Ook vandaag duurde de nachtdienst langer dan gepland, maar deze keer gelukkig niet door ellende maar door de drukte. Zo is het wel lekker werken: continu bezig, een hoop lol, en goed voor de fooienpot, ook al zijn er dus ook met carnaval mensen die hun wisselgeld tot op de laatste cent terug willen hebben. Gelukkig zitten er ook tussen die royaal zijn.
Het is wel even wennen. Nuchtere passagiers, straalbezopen passagiers, tortelduifjes op de achterbank, je maakt het met carnaval allemaal mee. De uitschieters: een passagier die verkleed was als kip naast me op de passagiersstoel, en eentje die iets uit een van z'n broekzakken wilde halen wat niet lukte. Dat werd zo'n gehannes dat hij op zeker moment met z'n broek (en z'n onderbroek) omlaag naast me zat. Sommige dingen wil je echt niet zien in je taxi...
Eenmaal afgewerkt draaide de adrenalineproductie nog op volle toeren, op weg naar Lommel kwam de terugslag en ben ik bijna achter het stuur in slaap gevallen. Eenmaal in m'n caravan sliep ik dan ook heel rap, en deze keer ben ik zowaar pas rond 14:30 wakker geworden. Heerlijk!
Om te voorkomen dat ik uit bed gebeld worden gaat de telefoon uit als ik ga slapen, toen ik 'm weer aanzette bleek Angelique zich weer eens gemeld te hebben: een SMS met de vraag wat ik met carnaval doe, morgen is ze in de stad. Da's pech hebben, ik moet werken.
Werken was weer een hoop lol vanavond, afgezien dan van een nogal tegenvallende fooienopbrengst: krap twee tientjes. Deze keer zat er één rit tussen met een hoop humor. Ik kreeg een opdracht om iemand op te halen bij een café in Nuenen. Meestal krijg je of helemaal geen naam door, of hooguit een voornaam. Ga dan je klant maar eens zoeken. De klant leek het ook niet handig om iemand te gaan zoeken op naam, dus had ze een taxi besteld "voor het roze konijntje". Echt waar, zo stond het letterlijk op de data: "voor het roze konijntje".
Bij het café aangekomen stond er inderdaad een roze konijntje te wachten. Ze wilde naar Eindhoven, dus klonk even later over de mobilofoon: "Nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar ik ga een roze konijntje naar Eindhoven brengen. Het moet niet gekker worden!". Daar kon uiteraard iedereen (inclusief passagier en centraliste) hartelijk om lachen. Een kwartiertje later was er te horen: "Het roze konijntje is veilig terug in haar hok". Volgende lachsalvo. Het konijntje maakte me trouwens nog wel even complimenten over m'n rustige rijstijl, bij een eerdere rit werd er kennelijk nogal agressief gereden. M'n avond kon al niet meer stuk.
Het is wel even wennen. Nuchtere passagiers, straalbezopen passagiers, tortelduifjes op de achterbank, je maakt het met carnaval allemaal mee. De uitschieters: een passagier die verkleed was als kip naast me op de passagiersstoel, en eentje die iets uit een van z'n broekzakken wilde halen wat niet lukte. Dat werd zo'n gehannes dat hij op zeker moment met z'n broek (en z'n onderbroek) omlaag naast me zat. Sommige dingen wil je echt niet zien in je taxi...
Eenmaal afgewerkt draaide de adrenalineproductie nog op volle toeren, op weg naar Lommel kwam de terugslag en ben ik bijna achter het stuur in slaap gevallen. Eenmaal in m'n caravan sliep ik dan ook heel rap, en deze keer ben ik zowaar pas rond 14:30 wakker geworden. Heerlijk!
Om te voorkomen dat ik uit bed gebeld worden gaat de telefoon uit als ik ga slapen, toen ik 'm weer aanzette bleek Angelique zich weer eens gemeld te hebben: een SMS met de vraag wat ik met carnaval doe, morgen is ze in de stad. Da's pech hebben, ik moet werken.
Werken was weer een hoop lol vanavond, afgezien dan van een nogal tegenvallende fooienopbrengst: krap twee tientjes. Deze keer zat er één rit tussen met een hoop humor. Ik kreeg een opdracht om iemand op te halen bij een café in Nuenen. Meestal krijg je of helemaal geen naam door, of hooguit een voornaam. Ga dan je klant maar eens zoeken. De klant leek het ook niet handig om iemand te gaan zoeken op naam, dus had ze een taxi besteld "voor het roze konijntje". Echt waar, zo stond het letterlijk op de data: "voor het roze konijntje".
Bij het café aangekomen stond er inderdaad een roze konijntje te wachten. Ze wilde naar Eindhoven, dus klonk even later over de mobilofoon: "Nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar ik ga een roze konijntje naar Eindhoven brengen. Het moet niet gekker worden!". Daar kon uiteraard iedereen (inclusief passagier en centraliste) hartelijk om lachen. Een kwartiertje later was er te horen: "Het roze konijntje is veilig terug in haar hok". Volgende lachsalvo. Het konijntje maakte me trouwens nog wel even complimenten over m'n rustige rijstijl, bij een eerdere rit werd er kennelijk nogal agressief gereden. M'n avond kon al niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten