Eén van de standaardbezigheden in elke instelling voor geestelijke gezondheidszorg: de creatieve therapie. Ooit heeft iemand verzonnen dat het helpt en sindsdien moet je als patiënt verplicht naar de creatieve therapie. Helaas zijn ze er nog steeds niet achter dat het niet voor iedereen helpt; zelf heb ik al m'n hele leven een gruwelijke hekel aan dat creatieve geneuzel. In 2007 op het CPH waren ze er snel achter dat ik er op z'n zachtst gezegd niet bij gebaat was en hoefde ik na twee keer ook niet meer. Maar helaas bestaat het Elektronische Patiënten Dossier nog niet en wisten ze daar dus niks van op De Grote Beek.
En dus moest ik vandaag naar de creatieve therapie. Allemaal een beetje kliederen op schilderijtjes die een andere groep al gemaakt had, en twintig minuten later weer terug naar de afdeling. Goh, wat een zinvolle tijdsbesteding...
En dus moest ik vandaag naar de creatieve therapie. Allemaal een beetje kliederen op schilderijtjes die een andere groep al gemaakt had, en twintig minuten later weer terug naar de afdeling. Goh, wat een zinvolle tijdsbesteding...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten