Als je opnieuw opgenomen wordt ga je min of meer automatisch de huidige opname vergelijken met de vorige. En dan blijken er toch wel wat verschillen te zijn tussen De Grote Beek en het CPH (Centrum voor Psychisch Herstel, locatie Rosmalen).
Voor een deel is het hetzelfde: ook hier de dagstructuur van vaste tijden voor eten, koffie en rust. Maar dan heb je met de overeenkomsten zo ongeveer wel gehad. Eén verschil werd al heel snel duidelijk: op het CPH was aanwezigheid bij de maaltijden verplicht, hier is het je eigen verantwoordelijkheid. De warme maaltijd komt hier 's avonds in plaats van 's middags, maar komt ook hier gewoon uit de massaproductie. Qua warme hap heeft het echter wel één voordeel: op vrijdagavond geen gaarkeukenhap, dan wordt er (bij toerbeurt) door de cliënten zelf gekookt.
Een ander verschil zit 'm in de privacy: sommigen hebben een eenpersoonskamer, de rest (waaronder ik) moet een kamer delen met een medecliënt. Gelukkig is mijn kamergenoot een hele rustige: snurkt niet, en zegt zo weinig dat ik, vergeleken met hem, een spraakwaterval ben. En waar op het CPH de achternamen zorgvuldig vermeden werden staat hier iedereen met z'n achternaam op het naambordje bij de kamerdeur.
Ook een eigen verantwoordelijkheid: zien bezig te blijven. Alles bij elkaar zijn maar een paar uur per week ingepland voor zaken als weekopening en -sluiting, kamer schoonmaken en eens per week afdelingsvergadering. Voor de rest moet je maar zien dat je bezig blijft. Gelukkig kun je ook hier prima wandelen. Da's overigens niet geheel zonder risico voor cliënten met zelfmoordrisico: om een of andere reden ligt De Grote Beek (net als verschillende andere psychiatrische instellingen) direct langs de spoorlijn. Any more bright ideas?
Nou ben ik vandaag de dag goed doorgekomen, want een groot deel van de tijd was ik er niet eens. In plaats van hier te blijven ben ik eerst (via de postbus) naar Lommel geweest om kleren en wat andere spullen te halen, vervolgens even langs Rob om de post op te halen, en toen terug naar De Grote Beek. Op tijd voor het eten, en aangezien ik nieuw ben kreeg ik een van de reservemaaltijden. Dat was er eentje uit de categorie "het is warm, het is vast voedsel, niet zeuren": bruine rijst, groene bonen en koolvis. De koolvis was niet slecht. Voor de rest: euh, laat maar...
Bij de terugrit heeft m'n auto haar volgende mijlpaal bereikt: de eerste kwart miljoen kilometers zitten erop.
Voor een deel is het hetzelfde: ook hier de dagstructuur van vaste tijden voor eten, koffie en rust. Maar dan heb je met de overeenkomsten zo ongeveer wel gehad. Eén verschil werd al heel snel duidelijk: op het CPH was aanwezigheid bij de maaltijden verplicht, hier is het je eigen verantwoordelijkheid. De warme maaltijd komt hier 's avonds in plaats van 's middags, maar komt ook hier gewoon uit de massaproductie. Qua warme hap heeft het echter wel één voordeel: op vrijdagavond geen gaarkeukenhap, dan wordt er (bij toerbeurt) door de cliënten zelf gekookt.
Een ander verschil zit 'm in de privacy: sommigen hebben een eenpersoonskamer, de rest (waaronder ik) moet een kamer delen met een medecliënt. Gelukkig is mijn kamergenoot een hele rustige: snurkt niet, en zegt zo weinig dat ik, vergeleken met hem, een spraakwaterval ben. En waar op het CPH de achternamen zorgvuldig vermeden werden staat hier iedereen met z'n achternaam op het naambordje bij de kamerdeur.
Ook een eigen verantwoordelijkheid: zien bezig te blijven. Alles bij elkaar zijn maar een paar uur per week ingepland voor zaken als weekopening en -sluiting, kamer schoonmaken en eens per week afdelingsvergadering. Voor de rest moet je maar zien dat je bezig blijft. Gelukkig kun je ook hier prima wandelen. Da's overigens niet geheel zonder risico voor cliënten met zelfmoordrisico: om een of andere reden ligt De Grote Beek (net als verschillende andere psychiatrische instellingen) direct langs de spoorlijn. Any more bright ideas?
Nou ben ik vandaag de dag goed doorgekomen, want een groot deel van de tijd was ik er niet eens. In plaats van hier te blijven ben ik eerst (via de postbus) naar Lommel geweest om kleren en wat andere spullen te halen, vervolgens even langs Rob om de post op te halen, en toen terug naar De Grote Beek. Op tijd voor het eten, en aangezien ik nieuw ben kreeg ik een van de reservemaaltijden. Dat was er eentje uit de categorie "het is warm, het is vast voedsel, niet zeuren": bruine rijst, groene bonen en koolvis. De koolvis was niet slecht. Voor de rest: euh, laat maar...
Bij de terugrit heeft m'n auto haar volgende mijlpaal bereikt: de eerste kwart miljoen kilometers zitten erop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten