Alles zat weer tegen vandaag. Op het mooie weer na dan, maar dat was ook het enige.
Het begon al bij het wakker worden: een SMS-je van Angelique dat ze zaterdag niet kon komen. Daar had ze weliswaar een hele goeie reden voor, maar toch was ik er niet blij mee.
De planning voor vandaag: eerst naar Rob om m'n post op te halen, dan naar de politie, vervolgens via m'n postbus naar Nuenen en dan via het UWV-kantoor op de Boschdijk terug naar Lommel.
Rob zou de hele week 's ochtends thuis zijn maar toen ik om 10:15 aan de deur stond was er niemand. Het was nog te vroeg voor m'n afspraak op het politiebureau dus heb ik eerst maar even m'n e-mail opgehaald. Daarin een mailtje van Wim Jansen van twee dagen geleden met als bijlage een Word-document waarin een bevestiging (geen idee waarvan) zou moeten staan. Helaas, het document was helemaal leeg.
Bij de politie zat het ook tegen. Afspraak om 11:00 uur en om 11:20 was ik aan de beurt. De bedoeling was om tegen Sonja aangifte te doen wegens het doen van valse aangifte, en tegen Van Galen aangifte te doen wegens poging tot oplichting. Dat kon dus niet. Allebei niet, want volgens de dienstdoende agente (ene Nancy, achternamen mag het gewone volk tegenwoordig niet meer weten) was er geen sprake van valse aangifte en ook niet van poging tot oplichting.
Oftewel, toen Sonja aangifte wilde doen van iets wat in haar ogen strafbare feiten waren kon er wel aangifte gedaan worden, maar nu ik aangifte wil doen van wat in mijn ogen een strafbaar feit is kan het niet. En als een advocaat je willens en wetens geld afhandig probeert te maken terwijl ze daar geen recht op heeft mag dat gewoon. Als ik dat bij iemand probeer heet het poging tot oplichting, maar als een advocaat het doet is het kennelijk legaal.
Maar het kan nog belachelijker: volgens Nancy moest ik gewoon zorgen dat Sonja geen reden heeft om de politie te bellen (oftewel: blijf uit de buurt) en moet ik gewoon dankbaar zijn dat die strafzaak tegen mij geseponeerd is. Tot zover de hulp van de politie. Weer een klacht erbij.
Over klachten over de politie gesproken: daarover lag ook wat in m'n postbus. Mijn eerste klacht dateert van juni 2008 en nu pas (tien maanden later!) is er een uitspraak over gedaan. Het zal de trouwe lezer ongetwijfeld niet verbazen om te horen dat men zich bij de politie van geen kwaad bewust is. Een van die smerissen heeft me destijds hardhandig vastgegrepen, terug m'n woning ingesleurd, met geweld tegen een muur gesmeten en me vervolgens tegen de muur gedrukt gehouden, maar volgens ene meneer H.H.G. Tromp, korpschef van de Politie Brabant Zuid-Oost, is dat allemaal niet waar. Citaat uit de brief:
"Om moeilijkheden te voorkomen heeft een politieambtenaar u belet om naar buiten te gaan door u vast te pakken waardoor u niet naar uw vrouw en kinderen kon gaan. Daarbij heeft hij een kracht van geringe betekenis gebruikt zodat er niet sprake was van geweldgebruik in juridische zin."
Oftewel, wat normale mensen beschouwen als excessief geweld is volgens de politie "een kracht van geringe betekenis". Dan ga je je toch afvragen wanneer er volgens hun sprake is van excessief geweld. Gezien hun huidige visie moet er dan waarschijnlijk al sprake van zijn dat zes agenten hun dienstpistool leeggeschoten hebben op een voetganger omdat die de weg overstak terwijl het voetgangerslicht op rood stond. Of ik moet Sonja een keer bij de arm vastpakken, dan zal het waarschijnlijk ook excessief geweld genoemd worden.
Geen woord overigens over het feit dat ik ze gesommeerd heb mijn woning te verlaten, daar geen gehoor aan gegeven hebben en ze zich dus onrechtmatig in mijn woning bevonden.
Spectaculair afwezig in m'n postbus was post van m'n advocaat. Geen antwoord op de vraag wanneer het hoger beroep nu eindelijk eens dient (hoewel hij een week geleden al toegezegd had dit na te vragen). Geen antwoord op mijn herhaald verzoek (de eerste keer al een maand geleden) om het Gerechtshof te verzoeken versneld uitspraak te doen. Geen antwoord op zijn toezegging om weer contact op te nemen met Connexxion. Geen spoor van enige correspondentie richting Jansen Taxi, hoewel ik hem die zaak een week geleden al gegeven heb en hij toch in moeten kunnen zien dat het behoorlijk nijpend is als je een hongerloontje hebt en je baas vervolgens je loon niet wil betalen.
Die baas heb ik nog maar even een mailtje teruggestuurd om te vertellen dat hij een leeg document meegestuurd had en dat ik om medische redenen vandaag niet naar Nuenen kon komen. Graag even het bedrag overmaken, zodra ik me wat beter voel ga ik die verklaring aanvragen.
Kortom, het was vandaag de ene klap na de andere. Het gevolg laat zich raden.
Inderdaad, opnieuw ingestort, opnieuw een gigantische huilbui, en op die manier terug naar Lommel. M'n beschermengel heeft zich waarschijnlijk wezenloos moeten werken om te zorgen dat ik heelhuids aankwam.
Het begon al bij het wakker worden: een SMS-je van Angelique dat ze zaterdag niet kon komen. Daar had ze weliswaar een hele goeie reden voor, maar toch was ik er niet blij mee.
De planning voor vandaag: eerst naar Rob om m'n post op te halen, dan naar de politie, vervolgens via m'n postbus naar Nuenen en dan via het UWV-kantoor op de Boschdijk terug naar Lommel.
Rob zou de hele week 's ochtends thuis zijn maar toen ik om 10:15 aan de deur stond was er niemand. Het was nog te vroeg voor m'n afspraak op het politiebureau dus heb ik eerst maar even m'n e-mail opgehaald. Daarin een mailtje van Wim Jansen van twee dagen geleden met als bijlage een Word-document waarin een bevestiging (geen idee waarvan) zou moeten staan. Helaas, het document was helemaal leeg.
Bij de politie zat het ook tegen. Afspraak om 11:00 uur en om 11:20 was ik aan de beurt. De bedoeling was om tegen Sonja aangifte te doen wegens het doen van valse aangifte, en tegen Van Galen aangifte te doen wegens poging tot oplichting. Dat kon dus niet. Allebei niet, want volgens de dienstdoende agente (ene Nancy, achternamen mag het gewone volk tegenwoordig niet meer weten) was er geen sprake van valse aangifte en ook niet van poging tot oplichting.
Oftewel, toen Sonja aangifte wilde doen van iets wat in haar ogen strafbare feiten waren kon er wel aangifte gedaan worden, maar nu ik aangifte wil doen van wat in mijn ogen een strafbaar feit is kan het niet. En als een advocaat je willens en wetens geld afhandig probeert te maken terwijl ze daar geen recht op heeft mag dat gewoon. Als ik dat bij iemand probeer heet het poging tot oplichting, maar als een advocaat het doet is het kennelijk legaal.
Maar het kan nog belachelijker: volgens Nancy moest ik gewoon zorgen dat Sonja geen reden heeft om de politie te bellen (oftewel: blijf uit de buurt) en moet ik gewoon dankbaar zijn dat die strafzaak tegen mij geseponeerd is. Tot zover de hulp van de politie. Weer een klacht erbij.
Over klachten over de politie gesproken: daarover lag ook wat in m'n postbus. Mijn eerste klacht dateert van juni 2008 en nu pas (tien maanden later!) is er een uitspraak over gedaan. Het zal de trouwe lezer ongetwijfeld niet verbazen om te horen dat men zich bij de politie van geen kwaad bewust is. Een van die smerissen heeft me destijds hardhandig vastgegrepen, terug m'n woning ingesleurd, met geweld tegen een muur gesmeten en me vervolgens tegen de muur gedrukt gehouden, maar volgens ene meneer H.H.G. Tromp, korpschef van de Politie Brabant Zuid-Oost, is dat allemaal niet waar. Citaat uit de brief:
"Om moeilijkheden te voorkomen heeft een politieambtenaar u belet om naar buiten te gaan door u vast te pakken waardoor u niet naar uw vrouw en kinderen kon gaan. Daarbij heeft hij een kracht van geringe betekenis gebruikt zodat er niet sprake was van geweldgebruik in juridische zin."
Oftewel, wat normale mensen beschouwen als excessief geweld is volgens de politie "een kracht van geringe betekenis". Dan ga je je toch afvragen wanneer er volgens hun sprake is van excessief geweld. Gezien hun huidige visie moet er dan waarschijnlijk al sprake van zijn dat zes agenten hun dienstpistool leeggeschoten hebben op een voetganger omdat die de weg overstak terwijl het voetgangerslicht op rood stond. Of ik moet Sonja een keer bij de arm vastpakken, dan zal het waarschijnlijk ook excessief geweld genoemd worden.
Geen woord overigens over het feit dat ik ze gesommeerd heb mijn woning te verlaten, daar geen gehoor aan gegeven hebben en ze zich dus onrechtmatig in mijn woning bevonden.
Spectaculair afwezig in m'n postbus was post van m'n advocaat. Geen antwoord op de vraag wanneer het hoger beroep nu eindelijk eens dient (hoewel hij een week geleden al toegezegd had dit na te vragen). Geen antwoord op mijn herhaald verzoek (de eerste keer al een maand geleden) om het Gerechtshof te verzoeken versneld uitspraak te doen. Geen antwoord op zijn toezegging om weer contact op te nemen met Connexxion. Geen spoor van enige correspondentie richting Jansen Taxi, hoewel ik hem die zaak een week geleden al gegeven heb en hij toch in moeten kunnen zien dat het behoorlijk nijpend is als je een hongerloontje hebt en je baas vervolgens je loon niet wil betalen.
Die baas heb ik nog maar even een mailtje teruggestuurd om te vertellen dat hij een leeg document meegestuurd had en dat ik om medische redenen vandaag niet naar Nuenen kon komen. Graag even het bedrag overmaken, zodra ik me wat beter voel ga ik die verklaring aanvragen.
Kortom, het was vandaag de ene klap na de andere. Het gevolg laat zich raden.
Inderdaad, opnieuw ingestort, opnieuw een gigantische huilbui, en op die manier terug naar Lommel. M'n beschermengel heeft zich waarschijnlijk wezenloos moeten werken om te zorgen dat ik heelhuids aankwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten