M'n woedeuitbarstingen blijven maar terugkomen. Tegen dat ik uit bed kwam had ik de eerste al gehad, tegen dat ik m'n ontbijt achter de kiezen had was de tweede ook al geweest.
Tijd dus om een eeuwenoude techniek maar weer eens uit de kast te trekken: mediteren. Daarvoor heb ik een plekje opgezocht langs het "meer" en tussen de bomen; heerlijk rustig en niet gestoord door andere geluiden dan die door de plaatselijke natuur worden voortgebracht. Die, plus het lawaai van een stel overvliegende F16's van de Belgische Luchtmacht. Grrr...
Maar goed, een kwartiertje mediteren hielp wel, ik heb er de rest van de dag plezier van gehad. Net toen ik daarmee klaar was piepte m'n GSM om te vertellen dat er een SMS-je was gearriveerd: Angelique heeft weer van zich laten horen. Berichtje teruggestuurd om haar voor zaterdag uit te nodigen, en dan maar afwachten of ze reageert.
De geestelijke en lichamelijke stress beginnen steeds meer hun tol te eisen. Intussen ben ik aangeland op het punt dat ik nergens meer zin in heb, me de hele dag moe voel en regelmatig op m'n benen sta te wankelen. Ik ben benieuwd hoe lang ik dit nog vol ga houden, als dit zo doorgaat val ik een dezer dagen een keer om en word ik wakker in het ziekenhuis.
Die verzwakking heeft tot gevolg dat ik niet al te veel meer doe. M'n enige huishoudelijke activiteiten vandaag bestonden uit een keer afwassen en een stel overhemden wassen. Op de hand deze keer, want als ik voor vier overhemden naar de Wash-O-Matic moet wordt het duur wassen. En ik kan ze niet bij ander wasgoed doen, want dit zijn vier identieke nieuwe overhemden (van de baas) en ik had zo'n vermoeden dat die niet helemaal kleurecht zouden zijn. En inderdaad, het water was uiteindelijk net zo blauw als de was. Enig pluspuntje was het mooie weer, twee uurtjes op de waslijn en het was allemaal droog.
Tijd dus om een eeuwenoude techniek maar weer eens uit de kast te trekken: mediteren. Daarvoor heb ik een plekje opgezocht langs het "meer" en tussen de bomen; heerlijk rustig en niet gestoord door andere geluiden dan die door de plaatselijke natuur worden voortgebracht. Die, plus het lawaai van een stel overvliegende F16's van de Belgische Luchtmacht. Grrr...
Maar goed, een kwartiertje mediteren hielp wel, ik heb er de rest van de dag plezier van gehad. Net toen ik daarmee klaar was piepte m'n GSM om te vertellen dat er een SMS-je was gearriveerd: Angelique heeft weer van zich laten horen. Berichtje teruggestuurd om haar voor zaterdag uit te nodigen, en dan maar afwachten of ze reageert.
De geestelijke en lichamelijke stress beginnen steeds meer hun tol te eisen. Intussen ben ik aangeland op het punt dat ik nergens meer zin in heb, me de hele dag moe voel en regelmatig op m'n benen sta te wankelen. Ik ben benieuwd hoe lang ik dit nog vol ga houden, als dit zo doorgaat val ik een dezer dagen een keer om en word ik wakker in het ziekenhuis.
Die verzwakking heeft tot gevolg dat ik niet al te veel meer doe. M'n enige huishoudelijke activiteiten vandaag bestonden uit een keer afwassen en een stel overhemden wassen. Op de hand deze keer, want als ik voor vier overhemden naar de Wash-O-Matic moet wordt het duur wassen. En ik kan ze niet bij ander wasgoed doen, want dit zijn vier identieke nieuwe overhemden (van de baas) en ik had zo'n vermoeden dat die niet helemaal kleurecht zouden zijn. En inderdaad, het water was uiteindelijk net zo blauw als de was. Enig pluspuntje was het mooie weer, twee uurtjes op de waslijn en het was allemaal droog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten