Het eindrapport van de Raad voor de Kinderbescherming is vrijwel identiek aan het conceptrapport, en dat maakte het uiteindelijk een stuk makkelijker om het rapport per e-mail bij de advocaat te krijgen. Gewoon, door alleen de gewijzigde pagina's plus de bijlagen door te sturen. Daar had m'n computer nog steeds moeite mee (hij is tien minuten bezig geweest om die e-mail verzonden te krijgen) maar het is nu wel gelukt. Nu maar afwachten tot Marcel z'n conceptbrief eens deze kant op stuurt.
Volgende uitdaging: eerst naar Jansen Taxi om m'n apenpakje en andere zooi in te leveren, en dan weer naar de Arbodienst. Een zinloze bezigheid want die doen toch niks behalve afwachten tot ze op 25 maart van me af zijn (denken ze), maar het UWV zal mij niet verwijten dat ik niet meegewerkt heb. Nou valt er ook weinig mee te werken aan een reïntegratietraject waarin geen enkele poging tot reïntegratie wordt ondernomen, maar je kunt niet voorzichtig genoeg zijn. Maar als ik dadelijk werkloos ben, bij het UWV terechtkom en daar mijn kant van het verhaal vertel (inclusief bewijsmateriaal) gaat Wim Jansen helemaal niet blij zijn.
Bij Jansen Taxi was de ontvangst zoals verwacht: puur zakelijk, en vooral niet informeren hoe het met ging. Ik heb m'n spullen ingeleverd bij Mart, die ging vervolgens Wim bellen om te vragen of hij me nog wilde spreken. Terwijl hij daarmee bezig was ben ik even de kantine ingelopen om te zien of er nog wat in m'n postvak lag. M'n postvak bleek al opgedoekt te zijn. Wim hoefde mij niet te spreken, en dus "mocht ik verder". Goh, moet ik nou dankbaar zijn?
Het bezoek aan de Arbodienst heeft verder ook niks opgeleverd. Zodra m'n contract afloopt word ik "ziek uit dienst" gemeld bij het UWV en komt m'n inkomen voorlopig uit de Ziektewet. De bedrijfsarts gaat me donderdag bellen in het kader van het telefonisch spreekuur, en over zes weken is m'n volgende afspraak -- zij het dan dat ook die telefonisch zal gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten